Εάν ζείτε στην ανατολική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών περάσατε τα τελευταία 17 χρόνια της ζωής σας περπατώντας, τρώγοντας και κοιμώμενοι πάνω από έναν αφανή στρατό εντόμων. Αυτά είναι τα τζιτζίκια. Κάθε 17 χρόνια, εκατομμύρια από αυτά προβάλλουν από το έδαφος για να κάνουν τρία πράγματα: να προβάλλουν τα φτερά τους, να ζευγαρώσουν και να πεθάνουν. Υπάρχουν δεκαπέντε διαφορετικές οικογένειες τζιτζικιών στον κόσμο που συγκεντρώνονται ανάλογα με το πότε θα ξεπροβάλλουν από το έδαφος. Μερικές από τις οικογένειες έχουν έναν κύκλο 13 ετών, και άλλες είναι στα 17 έτη. Είτε έτσι είτε αλλιώς, τα τζιτζίκια ζουν κάτω από το έδαφος για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους, όπου τρέφονται με χυμούς και ρίζες φυτών. Όταν είναι η εποχή να ξεπροβάλλουν, τα ενήλικα θα ξεκινήσουν να σκάβουν το δρόμο τους από το έδαφος μέχρι την επιφάνεια όπου εκεί θα ζήσουν μόλις μερικές εβδομάδες. Κατά την διάρκεια αυτών των εβδομάδων, όμως, όλοι θα γνωρίζουν πως τα τζιτζίκια έφτασαν. Θα υπάρχουν δισεκατομμύρια από αυτά και θα κάνουν θόρυβο. Τα αρσενικά τζιτζίκια σχηματίζουν μπάντα για να καλέσουν τις θηλυκές συντρόφους και η ομαδική χορωδία τους μπορεί να φτάσει πάνω από 100 ντεσιμπέλ, τόσο δυνατά όσο ένα αλυσοπρίονο. Στην πραγματικότητα, εάν τύχει να χρησιμοποιείτε αλυσοπρίονο ή μία μηχανή του γκαζόν τα αρσενικά τζιτζίκια θα συγκεντρωθούν κοντά σας νομίζοντας πως είστε ένα από αυτά. Τώρα, όπως τα περισσότερα πράγματα στη φύση τα τζιτζίκια δεν φτάνουν χωρίς μία παρέα. Υπάρχουν όλα τα είδη φοβερών και αηδιαστικών αρπακτικών και παράσιτων που έρχονται μαζί με το ενοχλητικό βούισμα. Ας πάρουμε τον μύκητα massospora, για παράδειγμα. Αυτός ο μικρός λευκός μύκητας χώνεται στην κοιλιά του τζίτζικα και τρώει το ζωύφιο ζωντανό αφήνοντας πίσω τα σπόρια του. Όταν αυτοί οι σπόροι διαρρηγνύονται εκρήγνυνται από το ζωντανό ακόμη τζιτζίκι μετατρέποντας το ζωύφιο σε μία ιπτάμενη αλατιέρα θανάτου που ρίχνει σπόρια πάνω στους ανυποψίαστους γείτονες τζίτζικες. Ενώ όμως γνωρίζουμε με αρκετή ακρίβεια πότε θα φτάσουν και θα εξαφανιστούν τα τζιτζίκια, δεν γνωρίζουμε συγκεκριμένα, ακόμα, το γιατί. Φυσικά, υπάρχουν συγκεκριμένα πλεονεκτήματα στην ταυτόχρονη εμφάνιση ενός ολόκληρου είδους. Ο τεράστιος αριθμός των τζιτζικιών που βγαίνουν από το έδαφος είναι τόσο συντριπτικός για τα αρπακτικά που είναι ουσιαστικά εγγυημένο, ότι μερικά ζωύφια θα επιβιώσουν και θα αναπαραχθούν. Και δεδομένου ότι τα τζιτζίκια εμφανίζονται κάθε 13 ή 17 χρόνια, περισσότερο από τη διάρκεια ζωής πολλών από τους θηρευτές τους, τα ζώα που τα τρώνε δεν μαθαίνουν να εξαρτώνται από τη διαθεσιμότητά τους. Αλλά γιατί 13 και 17 χρόνια αντί για 16, ή 18, ή 12; Λοιπόν, αυτό πραγματικά δεν το γνωρίζει κανένας. Είναι πιθανό ο αριθμός να συνέβη απλά τυχαία, ή, ίσως, τα τζιτζίκια να αγαπούν πραγματικά τους πρώτους αριθμούς. Τελικά, τα τζιτζίκια θα ζευγαρώσουν και θα πεθάνουν σιγά σιγά, με το κάλεσμα τους να εξασθενεί. Τα αυγά που γεννούν θα ξεκινήσουν πάλι τον κύκλο ζωής, οι προνύμφες των τζιτζικιών θα συρθούν μέσα στο έδαφος, τρώγοντας χυμούς φυτών και περιμένοντας την δική τους σειρά στο σκοτάδι και στις σκιές ώστε να γεμίσουν τον αέρα με τα τραγούδια τους. Σε 17 χρόνια θα είναι έτοιμα. Εσείς θα είσαστε;
If you live on the east coast of the United States, you've spent the last 17 years of your life walking, eating and sleeping above a dormant army of insects. These are the cicadas. Every 17 years, billions of them emerge from the ground to do three things: molt, mate and die. There are 15 different broods of cicadas out there, grouped by when they'll emerge from the ground. Some of these broods are on a 13-year cycle, others are on a 17-year clock. Either way, the cicadas live underground for most of their lives, feeding on the juices of plant roots. When it's time to emerge, the adults begin to burrow their way out of the ground and up to the surface, where they'll live for just a few weeks. During these weeks, though, everybody will know the cicadas have arrived. There will be billions of them. And they're loud. Male cicadas band together to call for female mates, and their collective chorus can reach up to 100 decibels -- as loud as a chain saw. In fact, if you happen to be using a chain saw or a lawn mower, male cicadas will flock to you, thinking that you're one of them. Now, like most things in nature, the cicadas don't arrive without a posse. There are all sort of awesome and gross predators and parasites that come along with the buzzing bugs. Take the fungus Massospora for example. This little white fungus buries itself in the cicada's abdomen and eats the bug alive, leaving behind its spores. When those spores rupture, they burst out of the still-alive cicada, turning the bug into a flying saltshaker of death, raining spores down upon its unsuspecting cicada neighbors. But while we know pretty precisely when the cicadas will arrive and fade away, we're still not totally certain of why. There are certain advantages to having your entire species emerge at once, of course. The sheer number of cicadas coming out of the ground is so overwhelming to predators, it is essentially guaranteed that a few bugs will survive and reproduce. And since cicadas emerge every 13 or 17 years, longer than the lifespan of many of their predators, the animals that eat them don't learn to depend on their availability. But why 13 and 17 years, instead of 16 or 18 or 12? Well, that part no one really knows. It's possible the number just happened by chance, or, perhaps, cicadas really love prime numbers. Eventually, the cicadas will mate and slowly die off, their call fading into the distance. The eggs they lay will begin the cycle again, their cicada babies burrowing into the earth, feeding on plant juice, and waiting for their turn to darken the skies and fill the air with their songs. In 17 years, they'll be ready. Will you?