Στις 14 Μαρτίου, φέτος, δημοσίευσα αυτή την αφίσα στο Facebook. Στην εικόνα είμαστε εγώ και η κόρη μου που κρατάει την ισραηλινή σημαία. Θα σας εξηγήσω τις αιτίες και το χρονικό πλαίσιο αυτής της δημοσίευσης.
On March 14, this year, I posted this poster on Facebook. This is an image of me and my daughter holding the Israeli flag. I will try to explain to you about the context of why and when I posted.
Λίγες μέρες πριν, περίμενα στην ουρά στο μπακάλικο και ο ιδιοκτήτης και ένας από τους πελάτες μιλούσαν μεταξύ τους και ο ιδιοκτήτης εξηγούσε στον πελάτη ότι το Ισραήλ θα αποκτήσει 10.000 πυραύλους. Και ο πελάτης έλεγε πως στην πραγματικότητα ήταν 10.000 τη μέρα. (Γέλια)
A few days ago, I was sitting waiting on the line at the grocery store, and the owner and one of the clients were talking to each other, and the owner was explaining to the client that we're going to get 10,000 missiles on Israel. And the client was saying, no, it's 10,000 a day. (Laughter)
(«10.000 πύραυλοι») Αυτό είναι το πλαίσιο. Σ' αυτό το σημείο είμαστε τώρα στο Ισραήλ. Περιμένουμε τον πόλεμο με το Ιράν εδώ και μια δεκαετία και οι άνθρωποι φοβούνται. Είναι λες και κάθε χρόνο είναι η τελευταία ευκαιρία να κάνουμε κάτι για τον πόλεμο με το Ιράν. Λες και αν δεν δράσουμε τώρα, θα είναι πολύ αργά, και αυτό συμβαίνει εδώ και μια δεκαετία.
("10,000 missiles") This is the context. This is where we are now in Israel. We have this war with Iran coming for 10 years now, and we have people, you know, afraid. It's like every year it's the last minute that we can do something about the war with Iran. It's like, if we don't act now, it's too late forever, for 10 years now.
Οπότε κάποια στιγμή, ξέρετε, είμαι γραφίστας, έτσι δημιούργησα αφίσες σχετικά με το θέμα και δημοσίευσα αυτή που μόλις σας έδειξα. Συνήθως φτιάχνω αφίσες και τις δημοσιεύω στο Facebook, οι φίλοι μου πατάνε «like», δεν πατάνε «like», συνήθως δεν το πατάνε, δεν το κοινοποιούν, δεν κάνουν τίποτα, και έτσι περνάει άλλη μια μέρα. Οπότε έπεσα για ύπνο και αυτό ήταν όλο. Ξύπνησα αργότερα μέσα στη νύχτα διότι πάντα ξυπνάω μέσα στη νύχτα και περνάω μπροστά από τον υπολογιστή και βλέπω πολλές κόκκινες κουκκίδες, ξέρετε, στο Facebook, τις οποίες ποτέ δεν είχα ξαναδεί. (Γέλια) Και σκέφτηκα: «Μα τι γίνεται;» Οπότε κάθομαι στον υπολογιστή και τις παρατηρώ και ξαφνικά βλέπω πολλούς ανθρώπους να μου μιλάνε, τους περισσότερους από τους οποίους δεν γνώριζα και μερικοί εξ αυτών από το Ιράν, κάτι το απίστευτο. Επειδή πρέπει να καταλάβετε ότι στο Ισραήλ δεν μιλάμε με ανθρώπους από το Ιράν. Δεν ξέρουμε ανθρώπους από το Ιράν. Είναι λες και στο Facebook έχεις μόνο κοντινούς φίλους -- λες και οι γείτονές σου είναι οι φίλοι σου στο Facebook. Τώρα μου μιλούσαν άνθρωποι από το Ιράν.
So at some point it became, you know, to me, I'm a graphic designer, so I made posters about it and I posted the one I just showed you before. Most of the time, I make posters, I post them on Facebook, my friends like it, don't like it, most of the time don't like it, don't share it, don't nothing, and it's another day. So I went to sleep, and that was it for me. And later on in the night, I woke up because I'm always waking up in the night, and I went by the computer and I see all these red dots, you know, on Facebook, which I've never seen before. (Laughter) And I was like, "What's going on?" So I come to the computer and I start looking on, and suddenly I see many people talking to me, most of them I don't know, and a few of them from Iran, which is -- What? Because you have to understand, in Israel we don't talk with people from Iran. We don't know people from Iran. It's like, on Facebook, you have friends only from -- it's like your neighbors are your friends on Facebook. And now people from Iran are talking to me.
Έτσι αρχίζω να μιλάω με μια κοπέλα, και εκείνη μου λέει πως είδε την αφίσα και είπε στην οικογένειά της να έρθει, διότι αυτοί δεν έχουν υπολογιστή, είπε στην οικογένειά της να έρθει να δει την αφίσα, και όλοι τους κάθονται στο σαλόνι και κλαίνε.
So I start answering this girl, and she's telling me she saw the poster and she asked her family to come, because they don't have a computer, she asked her family to come to see the poster, and they're all sitting in the living room crying.
Εγώ μένω άναυδος. Λέω στη γυναίκα μου να έρθει, και της λέω, πρέπει να το δεις αυτό. Κάποιοι άνθρωποι κλαίνε. Εκείνη ήρθε, διάβασε το μήνυμα, και άρχισε να κλαίει και αυτή. Τώρα έκλαιγαν οι πάντες. (Γέλια)
So I'm like, whoa. I ask my wife to come, and I tell her, you have to see that. People are crying, and she came, she read the text, and she started to cry. And everybody's crying now. (Laughter)
Δεν ήξερα τι να κάνω, έτσι το ένστικτό μου, ως γραφίστας, ήταν να δείξω σε όλους τι είχα μόλις δει, και πολλοί άρχισαν να τα βλέπουν και να τα κοινοποιούν, και έτσι ξεκίνησαν όλα. Την επόμενη μέρα, όταν πραγματικά μου μιλούσαν πολλοί, Σκέφτηκα, και μου το είπε και η γυναίκα μου, ότι θέλει και εκείνη μια αφίσα, οπότε εδώ είναι. (Γέλια) Αφού έχει επιτυχία, να με βάλεις σε αφίσα.
So I don't know what to do, so my first reflex, as a graphic designer, is, you know, to show everybody what I'd just seen, and people started to see them and to share them, and that's how it started. The day after, when really it became a lot of talking, I said to myself, and my wife said to me, I also want a poster, so this is her. (Laughter) Because it's working, put me in a poster now.
Πάντως σοβαρά, σκεφτόμουν πως αυτά έχουν επιτυχία, αλλά δεν αφορούν μόνο εμένα, αφορούν ανθρώπους από το Ισραήλ που θέλουν να εκφραστούν. Οπότε είπα να φωτογραφίσω όσους ξέρω, αν το θέλουν, και να τους βάλω σε μια αφίσα και να τη δημοσιεύσω.
But more seriously, I was like, okay, these ones work, but it's not just about me, it's about people from Israel who want to say something. So I'm going to shoot all the people I know, if they want, and I'm going to put them in a poster and I'm going to share them.
Έτσι πήγα στους γείτονές μου, σε φίλους και σε μαθητές και τους είπα απλά, δώστε μου μια εικόνα για να σας φτιάξω μια αφίσα. Έτσι ξεκίνησαν όλα. Και έτσι στην πραγματικότητα εξαπλώθηκε, διότι ξαφνικά άνθρωποι από το Facebook, φίλοι και άλλοι, συνειδητοποιούν απλά ότι μπορούν να συμμετέχουν σ' αυτό. Δεν είναι απλά ένας τύπος που φτιάχνει μια αφίσα, μπορούμε να συμμετέχουμε, οπότε αρχίζουν να μου στέλνουν εικόνες και μου λένε: «Φτιάξε μου μια αφίσα. Δημοσίευσέ τη. Πες στους Ιρανούς ότι και εμείς από το Ισραήλ τους αγαπάμε». Ξέρετε, κάποια στιγμή έγινε πολύ, πολύ έντονο. Υπήρχαν πάρα πολλές εικόνες, έτσι ζήτησα από φίλους μου να έρθουν, οι περισσότεροι από αυτούς γραφίστες, για να δημιουργήσουν μαζί μου αφίσες, γιατί δεν είχα αρκετό χρόνο. Επρόκειτο για τεράστιο αριθμό εικόνων. Έτσι για λίγες μέρες, το σαλόνι μου ήταν κάπως έτσι.
So I went to my neighbors and friends and students and I just asked them, give me a picture, I will make you a poster. And that's how it started. And that's how, really, it's unleashed, because suddenly people from Facebook, friends and others, just understand that they can be part of it. It's not just one dude making one poster, it's -- we can be part of it, so they start sending me pictures and ask me, "Make me a poster. Post it. Tell the Iranians we from Israel love you too." It became, you know, at some point it was really, really intense. I mean, so many pictures, so I asked friends to come, graphic designers most of them, to make posters with me, because I didn't have the time. It was a huge amount of pictures. So for a few days, that's how my living room was.
Λάβαμε αφίσες από το Ισραήλ, εικόνες από το Ισραήλ, αλλά ακόμα πολλά σχόλια, πολλά μηνύματα από το Ιράν. Πήραμε λοιπόν αυτά τα μηνύματα και φτιάξαμε αφίσες, γιατί ξέρω πως είναι οι άνθρωποι: Δεν διαβάζουν, βλέπουν εικόνες. Αν είναι εικόνα, ίσως το διαβάσουν.
And we received Israeli posters, Israeli images, but also lots of comments, lots of messages from Iran. And we took these messages and we made posters out of it, because I know people: They don't read, they see images. If it's an image, they may read it.
Ορίστε μερικά από αυτά.
So here are a few of them.
(«Είσαι ο πρώτος μου Ισραηλινός φίλος. Ελπίζω να ξεφορτωθούμε και οι δύο τους ηλίθιους πολιτικούς μας, χάρηκα που σε γνώρισα!»)
("You are my first Israelian friend. I wish we both get rid of our idiot politicians, anyway nice to see you!")
(«Αγαπώ αυτό το μπλε, αυτό το άστρο, αυτή τη σημαία»). Αυτό εδώ πραγματικά με συγκινεί επειδή είναι η ιστορία μιας κοπέλας που μεγάλωσε στο Ιράν μαθημένη να πατάει τη σημαία του Ισραήλ μπαίνοντας κάθε μέρα στο σχολείο της, και τώρα που βλέπει τις αφίσες που στέλνουμε λέει πως άλλαξε γνώμη, και τώρα αγαπάει αυτό το μπλε, αγαπάει αυτό το άστρο, και αγαπάει αυτή τη σημαία, αναφερόμενη στη σημαία του Ισραήλ, και θα ήθελε να συναντηθούμε και να επισκεφτούμε ο ένας τον άλλο, και μόλις λίγες μέρες αφού δημοσίευσα την πρώτη αφίσα.
("I love that blue. I love that star. I love that flag.") This one is really moving for me because it's the story of a girl who has been raised in Iran to walk on an Israeli flag to enter her school every morning, and now that she sees the posters that we're sending, she starts -- she said that she changed her mind, and now she loves that blue, she loves that star, and she loves that flag, talking about the Israeli flag, and she wished that we'd meet and come to visit one another, and just a few days after I posted the first poster.
Την επόμενη μέρα, οι Ιρανοί άρχισαν να απαντούν με τις δικές τους αφίσες. Έχουν και αυτοί γραφίστες. Απίστευτο; (Γέλια) Τρελό, τρελό. Βλέπετε λοιπόν ότι ακόμα είναι ντροπαλοί, δεν θέλουν να δείξουν τα πρόσωπά τους, αλλά θέλουν να διαδώσουν το μήνυμα. Θέλουν να ανταποκριθούν. Θέλουν να πουν και εκείνοι το ίδιο πράγμα. Έτσι. Και τώρα υπάρχει επικοινωνία. Είναι μια ιστορία από δύο πλευρές. Είναι οι Ισραηλινοί και οι Ιρανοί που στέλνουν το ίδιο μήνυμα, οι μεν στους δε και αντιστρόφως.
The day after, Iranians started to respond with their own posters. They have graphic designers. What? (Laughter) Crazy, crazy. So you can see they are still shy, they don't want to show their faces, but they want to spread the message. They want to respond. They want to say the same thing. So. And now it's communication. It's a two-way story. It's Israelis and Iranians sending the same message, one to each other.
(«Φίλοι μου Ισραηλινοί. Δεν σας μισώ. Δεν θέλω τον Πόλεμο»).
("My Israeli Friends. I don't hate you. I don't want War.")
Αυτό δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ, και πρόκειται για δύο άτομα που υποτίθεται ότι είναι εχθροί, είμαστε στο χείλος μιας σύγκρουσης, και ξαφνικά άνθρωποι στο Facebook αρχίζουν να λένε: «Μ' αρέσει αυτός ο τύπος. Τους λατρεύω αυτούς τους τύπους». Σε κάποια στιγμή είχε πολύ μεγάλη απήχηση.
This never happened before, and this is two people supposed to be enemies, we're on the verge of a war, and suddenly people on Facebook are starting to say, "I like this guy. I love those guys." And it became really big at some point.
Και τότε έγινε είδηση. Διότι όταν βλέπετε τη Μέση Ανατολή, βλέπετε μόνο τα κακά νέα. Έξαφνα, συνέβαινε κάτι που αποτελούσε καλό νέο. Συνεπώς οι τύποι στις ειδήσεις είπαν: «Εντάξει, ας το συζητήσουμε αυτό». Απλά ήρθαν, και ήταν τόσο απίστευτο,
And then it became news. Because when you're seeing the Middle East, you see only the bad news. And suddenly, there is something that was happening that was good news. So the guys on the news, they say, "Okay, let's talk about this." And they just came, and it was so much,
θυμάμαι μια μέρα, η Μιχάλ μιλούσε με το δημοσιογράφο και τον ρωτούσε: «Ποιος θα δει την εκπομπή;» Αυτός απάντησε: «Οι πάντες».
I remember one day, Michal, she was talking with the journalist, and she was asking him, "Who's gonna see the show?"And he said, "Everybody."
Αυτή είπε: «Οι πάντες στην Παλαιστίνη, οι πάντες πού; Στο Ισραήλ; Ποιοί είναι οι πάντες;» «Οι πάντες».
So she said, "Everybody in Palestine, in where? Israel? Who is everybody?""Everybody."
Είπε: «Η Συρία;» «Η Συρία».
They said, "Syria?" "Syria."
«Ο Λίβανος;» «Ο Λίβανος». Σε κάποια στιγμή απλά είπε: «40 εκατομμύρια άνθρωποι θα σας δουν σήμερα. Είναι οι πάντες». Οι Κινέζοι. Βρισκόμασταν μόλις στην αρχή της ιστορίας.
"Lebanon?""Lebanon." At some point, he just said, "40 million people are going to see you today. It's everybody." The Chinese. And we were just at the beginning of the story.
Συνέβη επίσης κάτι τρελό. Όταν μια χώρα άρχιζε να το συζητάει, όπως η Γερμανία, οι ΗΠΑ, οποιαδήποτε, εμφανιζόταν μια σελίδα στο Facebook με το ίδιο λογότυπο με τις ίδιες ιστορίες, έτσι στην αρχή είχαμε το «Iran-Loves-Israel», όπου ένας Ιρανός κάθεται στην Τεχεράνη και λέει: «Εντάξει, το Ισραήλ αγαπάει το Ιράν;» Σας δίνω το Ιράν-Αγαπά-Ισραήλl». Έχουμε το Παλαιστίνη-Αγαπά-Ισραήλ. Έχουμε και για το Λίβανο που προέκυψε πριν λίγες μέρες. Ολόκληρη αυτή η λίστα σελίδων στο Facebook αφιερωμένη στο ίδιο μήνυμα, στην αποστολή αγάπης μεταξύ των ανθρώπων.
Something crazy also happened. Every time a country started talking about it, like Germany, America, wherever, a page on Facebook popped up with the same logo with the same stories, so at the beginning we had "Iran-Loves-Israel," which is an Iranian sitting in Tehran, saying, "Okay, Israel loves Iran? I give you Iran-Loves-Israel." You have Palestine-Loves-Israel. You have Lebanon that just -- a few days ago. And this whole list of pages on Facebook dedicated to the same message, to people sending their love, one to each other.
Η στιγμή που όντως κατάλαβα ότι κάτι συνέβαινε ήταν όταν ένα φίλος μου μού είπε: «Ψάξε στο Google τη λέξη Ισραήλ». Αυτές ήταν οι πρώτες εικόνες που εμφανίζονταν τότε στο Google όταν έγραφες «Ισραήλ» ή «Ιράν». Αλλάξαμε πραγματικά το πώς ο κόσμος βλέπει τη Μέση Ανατολή. Διότι δεν είστε στη Μέση Ανατολή. Είστε κάπου προς τα εκεί, και τότε θέλετε να δείτε τη Μέση Ανατολή, έτσι πάτε στο Google και ψάχνετε «Ισραήλ» και σας δείχνουν τα άσχημα πράγματα. Για μερικές μέρες βλέπατε αυτές τις εικόνες. Σήμερα η σελίδα Ισραήλ-Αγαπά-Ιράν είναι αυτός ο αριθμός, 80.831, και δύο εκατομμύρια άνθρωποι την προηγούμενη βδομάδα πήγαν στη σελίδα και πάτησαν «like», κοινοποίησαν, σχολίασαν μια από τις εικόνες.
The moment I really understood that something was happening, a friend of mine told me, "Google the word 'Israel.'" And those were the first images on those days that popped up from Google when you were typing, "Israel" or "Iran." We really changed how people see the Middle East. Because you're not in the Middle East. You're somewhere over there, and then you want to see the Middle East, so you go on Google and you say, "Israel," and they give you the bad stuff. And for a few days you got those images. Today the Israel-Loves-Iran page is this number, 80,831, and two million people last week went on the page and shared, liked, I don't know, commented on one of the photos.
Αυτό λοιπόν κάνουμε εδώ και πέντε μήνες, εγώ, η Μιχάλ, μερικοί φίλοι μου, φτιάχνουμε απλά εικόνες. Δείχνουμε μια νέα πραγματικότητα απλά δημιουργώντας εικόνες επειδή έτσι μας αντιμετωπίζει ο κόσμος. Βλέπουν εικόνες μας, και βλέπουν εικόνες άσχημες. Οπότε προσπαθούμε να φτιάξουμε καλές εικόνες. Αυτό είναι όλο.
So for five months now, that's what we are doing, me, Michal, a few of my friends, are just making images. We're showing a new reality by just making images because that's how the world perceives us. They see images of us, and they see bad images. So we're working on making good images. End of story.
Δείτε αυτό εδώ. Αυτή είναι η σελίδα Ιράν-Αγαπά-Ισραήλ. Δεν είναι η Ιράν-Αγαπά-Ισραήλ. Δεν είναι η σελίδα μου. Αυτός είναι ένας τύπος από την Τεχεράνη την ημέρα εις μνήμην του νεκρού Ισραηλινού στρατιώτη, που τοποθετεί μια εικόνα ενός Ισραηλινού στρατιώτη στη σελίδα του. Αυτός είναι ο εχθρός. Απίστευτο;
Look at this one. This is the Iran-Loves-Israel page. This is not the Israel-Loves-Iran. This is not my page. This is a guy in Tehran on the day of remembrance of the Israeli fallen soldier putting an image of an Israeli soldier on his page. This is the enemy. What?
(«Τα συλλυπητήριά μας στις οικογένειες που έχασαν τους αγαπημένους τους στη Βουλγαρία από την τρομοκρατία»)
("Our heartfelt condolences to the families who lost their dearests in terror attack in Bulgaria")
Και υπάρχει ανταπόκριση. Δείχνουμε ουσιαστικά σεβασμό ο ένας στον άλλο. Εμείς δείχνουμε κατανόηση. Εσείς δείχνετε συμπόνια. Έτσι γίνεστε φίλοι μας. Και κάποια στιγμή γίνεστε φίλοι στο Facebook, και γίνεστε φίλοι στη ζωή. Μπορείτε να ταξιδέψετε και να γνωρίσετε κόσμο. Πριν μερικές βδομάδες ήμουν στο Μόναχο. Πήγα εκεί για να ξεκινήσω μια έκθεση για το Ιράν και εκεί γνώρισα ανθρώπους από τη σελίδα που μου είπαν: «Αφού θα είσαι στην Ευρώπη, έρχομαι. Από τη Γαλλία, την Ολλανδία, τη Γερμανία» φυσικά, και ήρθαν και άνθρωποι από το Ισραήλ και συναντηθήκαμε πραγματικά εκεί για πρώτη φορά. Συνάντησα ανθρώπους που υποτίθεται πως είναι εχθροί μου για πρώτη φορά. Και απλά ανταλλάσσουμε χειραψίες, παίρνουμε μαζί τον καφέ μας και συζητάμε για φαγητό και για μπάσκετ. Αυτό ήταν όλο. Θυμάστε εκείνη την εικόνα στη αρχή; Κάποια στιγμή συναντηθήκαμε πραγματικά και γίναμε φίλοι.
And it's going both ways. It's like, we are showing respect, one to each other. And we're understanding. And you show compassion. And you become friends. And at some point, you become friends on Facebook, and you become friends in life. You can go and travel and meet people. And I was in Munich a few weeks ago. I went there to open an exposition about Iran and I met there with people from the page that told me, "Okay, you're going to be in Europe, I'm coming. I'm coming from France, from Holland, from Germany," of course, and from Israel people came, and we just met there for the first time in real life. I met with people that are supposed to be my enemies for the first time. And we just shake hands, and have a coffee and a nice discussion, and we talk about food and basketball. And that was the end of it. Remember that image from the beginning? At some point we met in real life, and we became friends.
Αυτό ισχύει και αντιστρόφως. Μια κοπέλα που γνωρίσαμε στο Facebook που δεν είχε ξαναπάει στο Ισραήλ, γεννημένη και μεγαλωμένη στο Ιράν, ζει στη Γερμανία, φοβούμενη τους Ισραηλινούς εξαιτίας αυτών που έχει ακούσει για εμάς, και αποφασίζει μετά από λίγους μήνες συζητήσεων στο διαδίκτυο με Ισραηλινούς να έρθει στο Ισραήλ, και φτάνει με το αεροπλάνο στο Μπεν Γκουριόν και λέει: «Δεν ήταν και τόσο επίπονο τελικά».
And it goes the other way around. Some girl that we met on Facebook never been in Israel, born and raised in Iran, lives in Germany, afraid of Israelis because of what she knows about us, decides after a few months of talking on the Internet with some Israelis to come to Israel, and she gets on the plane and arrives at Ben Gurion and says, "Okay, not that big a deal."
Οπότε πριν μερικές βδομάδες, η πίεση αυξανόταν, έτσι ξεκινάμε αυτή τη νέα καμπάνια με τίτλο «Δεν θέλω να πεθάνω στον πόλεμό σας». Είναι πάνω κάτω το ίδιο μήνυμα, αλλά θέλαμε να του προσδώσουμε λίγη επιθετικότητα. Γι' άλλη μια φορά, συνέβη κάτι εκπληκτικό, κάτι που δεν είχαμε στο πρώτο κύμα της καμπάνιας. Τώρα άνθρωποι από το Ιράν, εκείνοι που ήταν ντροπαλοί στην πρώτη καμπάνια και είχαν στείλει μόνο τα πόδια τους και μισά τα πρόσωπά τους, έστελναν τώρα τα πρόσωπά τους και έλεγαν: «Εντάξει, κανένα πρόβλημα, είμαστε μέσα. Είμαστε μαζί σας». Διαβάστε απλά από που είναι αυτοί οι άνθρωποι. Για κάθε άνθρωπο από το Ισραήλ, έχεις κάποιον από το Ιράν. Είναι άπλα άνθρωποι που στέλνουν τις φωτογραφίες τους. Τρελό, έτσι;
So a few weeks ago, the stress is getting higher, so we start this new campaign called "Not ready to die in your war." I mean, it's plus/minus the same message, but we wanted really to add some aggressivity to it. And again, something amazing happened, something that we didn't have on the first wave of the campaign. Now people from Iran, the same ones who were shy at the first campaign and just sent, you know, their foot and half their faces, now they're sending their faces, and they're saying, "Okay, no problem, we're into it. We are with you." Just read where those guys are from. And for every guy from Israel, you've got someone from Iran. Just people sending their pictures. Crazy, yes?
Λοιπόν -- (Χειροκρότημα)
So -- (Applause)
Λοιπόν, μπορεί να αναρωτηθείτε, ποιος είναι αυτός ο τύπος;
So you may ask yourself, who is this dude?
Ονομάζομαι Ρόνι Έντρι, είμαι 41 ετών, είμαι Ισραηλινός, είμαι σύζυγος και πατέρας δύο παιδιών, και είμαι γραφίστας. Διδάσκω γραφιστική. Και δεν είμαι αφελής, γιατί συχνά με ρωτάνε, πολύ συχνά μου λένε: «Ναι, αλλά αυτό είναι πραγματικά αφελές, να στέλνεις λουλούδια --».
My name is Ronny Edry, and I'm 41, I'm an Israeli, I'm a father of two, I'm a husband, and I'm a graphic designer. I'm teaching graphic design. And I'm not that naive, because a lot of the time I've been asked, many times I've been asked, "Yeah, but, this is really naive, sending flowers over, I mean — "
Ήμουν παλιότερα στο στρατό. Ήμουν στους αλεξιπτωτιστές για τρία χρόνια και ξέρω πως φαίνεται από μακριά. Ξέρω ότι μπορούν να φαίνονται πολύ άσχημα τα πράγματα. Οπότε για μένα, αυτό είναι το πιο γενναίο πράγμα που μπορώ να κάνω, να προσπαθήσω να πλησιάσω την άλλη πλευρά πριν να είναι πολύ αργά, γιατί τότε δεν θα υπάρχει γυρισμός. Κάποιες φορές ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος, ενίοτε, αλλά ίσως με προσπάθεια μπορούμε να τον αποφύγουμε. Ίσως ως άτομα, διότι ειδικά στο Ισραήλ ζούμε σε δημοκρατία. Έχουμε την ελευθερία του λόγου και ίσως αυτή η λεπτομέρεια μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Αλήθεια, μπορούμε να είμαστε πρεσβευτές του εαυτού μας. Μπορούμε απλά να στείλουμε ένα μήνυμα και να ελπίζουμε για το καλύτερο.
I was in the army. I was in the paratroopers for three years, and I know how it looks from the ground. I know how it can look really bad. So to me, this is the courageous thing to do, to try to reach the other side before it's too late, because when it's going to be too late, it's going to be too late. And sometimes war is inevitable, sometimes, but maybe [with] effort, we can avoid it. Maybe as people, because especially in Israel, we're in a democracy. We have the freedom of speech, and maybe that little thing can change something. And really, we can be our own ambassadors. We can just send a message and hope for the best.
Θέλω λοιπόν να ζητήσω από τη Μιχάλ, τη γυναίκα μου, να ανεβεί στη σκηνή για να φτιάξουμε μαζί μια εικόνα, επειδή η εικόνα είναι το παν. Και ίσως αυτή η εικόνα θα μας βοηθήσει να αλλάξουμε κάτι. Απλά σηκώστε το ψηλά. Ακριβώς. Αυτό θα το φωτογραφήσω και θα το δημοσιεύσω απλά στο Facebook με λεζάντα «Ισραηλινοί για την ειρήνη» ή κάτι τέτοιο.
So I want to ask Michal, my wife, to come with me on the stage just to make with you one image, because it's all about images. And maybe that image will help us change something. Just raise that. Exactly. And I'm just going to take a picture of it, and I'm just going to post it on Facebook with kind of "Israelis for peace" or something.
Θεέ μου. Μην κλάψεις.
Oh my God. Don't cry.
Σας ευχαριστώ παιδιά. (Χειροκρότημα)
Thank you guys. (Applause)