Your heart beats more than 100,000 times a day. In just a minute, it pumps over five liters of blood throughout your body. But unlike skin and bones, the heart has a limited ability to repair itself. So if this organ is severely damaged, there’s often only one medical solution: replacing it. Today, nearly 3,500 heart transplants are performed each year in a complex and intricate procedure with no room for error.
قلب شما بیش از ۱۰۰,۰۰۰ بار در روز میتپد. تنها در عرض یک دقیقه، بیش از پنج لیتر خون را به سراسر بدنتان پمپاژ میکند. اما قلب برخلاف پوست و استخوانها، توانایی محدودی در بازسازی خودش دارد. بنابراین اگر که این عضو چندین بار آسیب ببیند، اغلب فقط یک راهحل پزشکی برایش وجود دارد: جایگزین کردن آن. امروزه، سالانه نزدیک به ۳,۵۰۰ پیوند قلب موفق با روالی پیچیده و ظریف بدون هیچگونه مشکلی انجام میشود.
The process begins by testing potential recipients to ensure they’re healthy enough for this demanding operation. Doctors are especially concerned with identifying immunocompromising illnesses or any other conditions that could compromise a patient's chance of survival.
این فرآیند با تست گرفتن از گیرندگان بالقوه به منظور برخوردار بودن آنها از سلامتی برای این عمل سخت آغاز میشود. پزشکان به حد زیادی نگران نمایان شدن بیماریهای تضعیف کننده سیستم ایمنی و یا هر شرایط دیگری که میتواند شانس زنده ماندن بیمار را کاهش دهد هستند.
The next step is to match an eligible recipient with a heart donor. Donors are often comatose patients with no chance of being resuscitated or victims of a fatal event whose hearts are still healthy. In both cases, these patients need to be registered as an organ donor or have their families give consent. And even when a heart is available, surgeons can’t just pair any donor with any recipient. The recipient’s immune system will view a transplanted heart as a foreign organism that must be attacked. So doctors need to match recipients with donors that share their blood type and have similar antigens.
مرحله بعدی تطبیق دادن گیرنده واجد شرایط با اهداکننده قلب است. اهداکنندگان اغلب بیمارانی هستند که به کما رفتهاند و هیچ شانسی برای احیا شدن ندارند یا قربانی یک اتفاق کشنده بودند که قلبشان هنوز سالم مانده است. این بیماران در هر دو مورد، اسمشان باید به عنوان اهدا کننده عضو ثبت شود و یا از خانوادههایشان رضایت گرفته شود. و حتی وقتی یک قلب در دسترس باشد، جراحان نمیتوانند هر مورد اهداشده را به پذیرندگان پیوند بزنند. سیستم ایمنی بدن فرد گیرنده قلب پیوندی را یک عضو بیگانه که قصد حمله به بدنش را دارد تشخیص خواهد داد. پس پزشکان باید اهدا کنندگان را با پذیرندگانی که گروه خونی و آنتیژن مشابه دارند مطابقت دهند.
If a match can be made, the surgery can begin. Once the donor's heart is confirmed to be healthy, the organ is immersed in an ice slush and injected with a solution to induce cardiac arrest. These treatments stop the heart from pumping to ensure it can be removed cleanly. Surgeons then place the organ in a mix of cold saline and preservation solution.
اگر که مطابقت صورت گرفت، جراحی میتواند آغاز شود. زمانی که سلامت قلب اهدا شده تایید شد، در ظرفی با مخلوط آب و یخ غوطهور و نگهداری شده و محلولی به منظور ایست قلبی (مصنوعی) به آن تزریق میشود. این روشها باعث متوقف شدن پمپاژ قلب میشوند تا بتوان آن را به صورت دقیق و ایمن از بدن جدا کرد. سپس جراحان آن را در ترکیبی از محلول نمک سرد و ماده نگهدارنده قرار میدهند.
This is when the clock starts. Disconnected from its blood supply, the heart’s cells start taking on damage from lack of oxygen. The organ will only remain viable outside the body for a few hours, so it needs to reach its recipient as fast as possible.
از اینجا به بعد ساعت شروع به کار میکند. (شروع فرایند) سلولهای قلب با جدا شدن از منبع خونشان به دلیل کمبود اکسیژن شروع به آسیب دیدن میکنند. این اندام تنها فقط چند ساعت در خارج از بدن کاراییاش را حفظ خواهد کرد، بنابراین باید هرچه سریعتر به گیرنده خود پیوند بخورد.
Once the heart arrives, the recipient is put under general anesthesia. The surgeon makes an incision down the length of the chest, cutting through the breastbone to separate the rib cage and expose the heart. To keep blood flowing while they remove the damaged organ, surgeons use a cardiopulmonary bypass machine. This takes over the heart's job, generating enough force to push blood through the patient's circulatory system.
زمانی که قلب میرسد، گیرنده را به حالت بیهوشی عمومی میبرند. جراح یک برش در طول قفسه سینه فرد ایجاد میکند، تا از طریق آن استخوان سینه را برداشته و قلب در معرض دید قرار بگیرد. جراحان برای حفظ جریان خون در حین برداشتن اندام آسیب دیده، از دستگاه بای پس قلبی ریوی استفاده میکنند این دستگاه کار قلب را بر عهده میگیرد، و نیروی کافی برای راندن خون در سرتاسر سیستم گردش خون بیمار را فراهم میسازد.
After the old heart is removed, the surgeon begins sewing the donor heart into place. This is an incredibly precise process, where each blood vessel and artery must be carefully attached to avoid leaks. The procedure can last several hours, potentially longer if there’s scar tissue from previous surgeries. Once it’s finished, the bypass machine is turned off and blood is allowed to flow into the aorta. Doctors carefully monitor the new heart to ensure it’s beating on its own before sewing the recipient back up.
بعد از اینکه قلب قدیمی برداشته شد، جراحان شروع به پیوند زدن قلب اهدایی به سر جایش میکنند. که نیازمند فرایندی فوقالعاده دقیق است، به شکلی که هر رگ خونی و شریان باید با دقت متصل شود تا از هرگونه نشتی جلوگیری شود. این عمل میتواند ساعتها به طول بیانجامد، حتی در صورت وجود بافت زخمی از جراحیهای پیشین میتواند بیشتر هم طول بکشد. پس از اتمام کار، دستگاه بای پس خاموش شده و خون میتواند وارد [سرخرگ] آئورت شود. پزشکان قبل از بخیه زدن قلب جدید آن را با دقت بررسی میکنند تا از تپش آن مطمئن شوند.
Even after the procedure is complete, there's still work to be done. Surgeons are unable to directly connect the heart to the recipient’s nervous system, and it can take years for the body to fully innervate the new organ. During this period, the transplanted organ has a higher resting heart rate and risk of stroke, making exercise difficult and dangerous. And since it’s incredibly rare to find a perfect match between donor and recipient, the immune system will also have some response to the new heart. Immunosuppressive drugs can help manage the risk of rejection, but they also leave patients open to contracting dangerous infections. It requires constant monitoring and testing to balance these two concerns.
حتی پس از تمام شدن عمل، هنوز کار برای انجام دادن وجود دارد. جراحان قادر نیستند که قلب را به طور مستقیم به سیستم عصبی فرد گیرنده وصل کنند، و ممکن است که سالها طول بکشد تا بدن به طور کامل به عضو جدید عصب رسانی کند. عضو پیوندی، در این دوره، در حالت استراحت، ضربان قلبی بالاتر و خطر سکته دارد که ورزش کردن را دشوار و خطرناک میسازد. و از آنجایی که یافتن یک تطابق کامل بین اهدا کننده و پذیرنده فوقالعاده کمیاب است، سیستم ایمنی به قلب جدید هم واکنشهایی نشان خواهد داد. داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی میتوانند به مدیریت ریسک گذر از این دوره کمک کنند، اما همچنین بیماران را در معرض ابتلا به عفونتهای خطرناک قرار میدهند. برای ایجاد تعادل در این دو نگرانی، به نظارت و آزمایش مداوم نیاز است.
Despite these challenges, about 70% of heart transplant recipients survive for at least five years after the operation, and just over 20% live another 20 years. So when this procedure is successful, it's truly lifesaving. Unfortunately, people in developing countries are often unable to access this surgery, and many viable hearts can’t be donated due to legal and regulatory issues. Thousands of people remain on waiting lists, and many are never able to find a suitable donor.
با وجود این چالشها، حدود ۷۰٪ گیرندگان پیوند قلب حداقل پنج سال بعد از عمل زنده میمانند، و فقط کمی بیش از ۲۰٪ آنها ۲۰ سال دیگر زنده میمانند. بنابراین وقتی این فرایند با موفقیت انجام شود، میتواند واقعا نجاتدهنده باشد. متاسفانه، اغلب مردم کشورهای درحال توسعه از تجربه این عمل عاجز هستند. و بسیاری از قلبهای زنده و سالم به دلیل مسائل قانونی و نظارتی قابل اهدا نیستند. هزاران نفر اسمشان در لیستهای انتظار وجود دارد، که بیشتران هرگز یک قلب اهدایی مناسب و مطابق خودشان نمیتوانند پیدا نمیکنند.