Isn't it fascinating how the simple act of drawing a line on the map can transform the way we see and experience the world? And how those spaces in between lines, borders, become places. They become places where language and food and music and people of different cultures rub up against each other in beautiful and sometimes violent and occasionally really ridiculous ways. And those lines drawn on a map can actually create scars in the landscape, and they can create scars in our memories.
Is het niet fascinerend hoe iets simpels als een streep op de kaart trekken, de manier waarop we de wereld zien en beleven kan veranderen? En hoe die ruimtes tussen de lijnen, grenzen, plaatsen worden. Het worden plaatsen waar taal en eten en muziek en mensen uit verschillende culturen bij elkaar samenkomen op mooie en soms gewelddadige en af en toe hele belachelijke manieren. En die op een kaart getekende lijnen kunnen tastbare littekens in het landschap maken en ook littekens in ons geheugen achterlaten.
My interest in borders came about when I was searching for an architecture of the borderlands. And I was working on several projects along the US-Mexico border, designing buildings made out of mud taken right from the ground. And I also work on projects that you might say immigrated to this landscape. "Prada Marfa," a land-art sculpture that crosses the border between art and architecture, and it demonstrated to me that architecture could communicate ideas that are much more politically and culturally complex, that architecture could be satirical and serious at the same time and it could speak to the disparities between wealth and poverty and what's local and what's foreign.
Mijn interesse in grenzen is ontstaan toen ik op zoek was naar de architectuur van de grensgebieden. En ik werkte aan verschillende projecten aan de grens tussen de VS en Mexico, waar ik gebouwen ontwierp gemaakt van beschikbare modder. En ik werk ook aan projecten die zogezegd naar dit landschap immigreerden. 'Prada Marfa', een landschapskunstwerk dat de grens tussen kunst en architectuur overschrijdt en het heeft mij aangetoond dat architectuur ideeën kan overbrengen die politiek en cultureel veel complexer zijn, dat architectuur tegelijkertijd satirisch en serieus kan zijn en dat het iets kan zeggen over de kloof tussen rijk en arm en wat er vertrouwd en wat vreemd is.
And so in my search for an architecture of the borderlands, I began to wonder, is the wall architecture? I began to document my thoughts and visits to the wall by creating a series of souvenirs to remind us of the time when we built a wall and what a crazy idea that was. I created border games,
En dus, tijdens mijn zoektocht naar architectuur in het grensgebied begon ik me af te vragen: is de muur architectuur? Ik begon mijn gedachten en bezoeken aan de muur te documenteren door een serie souvenirs te creëren als herinnering aan de tijd dat we een muur hebben gebouwd en wat een krankzinnig idee dat was. Ik heb grensspelletjes gemaakt,
(Laughter)
(Gelach)
postcards, snow globes with little architectural models inside of them, and maps that told the story of resilience at the wall and sought for ways that design could bring to light the problems that the border wall was creating.
ansichtkaarten, sneeuwbollen met architectonische modelletjes erin en kaarten die het verhaal van weerbaarheid bij de muur vertellen, en ik zocht naar manieren waarmee design duidelijkheid kon brengen in de problemen die de grensmuur creëerde.
So, is the wall architecture? Well, it certainly is a design structure, and it's designed at a research facility called FenceLab, where they would load vehicles with 10,000 pounds and ram them into the wall at 40 miles an hour to test the wall's impermeability. But there was also counter-research going on on the other side, the design of portable drawbridges that you could bring right up to the wall and allow vehicles to drive right over.
Is de muur architectuur? Nou, hij is zeker een ontworpen constructie en hij is ontworpen in een faciliteit genaamd FenceLab, waar ze voertuigen met 4,600 kilo erin met 65 km/h in de muur ramden om de ondoordringbaarheid van de muur te testen. Maar aan de andere kant werd ook tegenonderzoek gedaan, het ontwerp van draagbare ophaalbruggen die direct aan de muur geplaatst worden en waar voertuigen overheen kunnen rijden.
(Laughter)
(Gelach)
And like with all research projects, there are successes and there are failures.
Zoals bij alle onderzoeksprojecten waren er successen en er waren mislukkingen.
(Laughter)
(Gelach)
But it's these medieval reactions to the wall -- drawbridges, for example -- that are because the wall itself is an arcane, medieval form of architecture. It's an overly simplistic response to a complex set of issues. And a number of medieval technologies have sprung up along the wall: catapults that launch bales of marijuana over the wall
Maar we krijgen dit soort middeleeuwse reacties op de muur -- ophaalbruggen, bijvoorbeeld -- omdat de muur zelf een mysterieuze, middeleeuwse vorm van architectuur is. Het is een te simplistisch reactie op een ingewikkelde kwestie. Een aantal middeleeuwse technieken wordt nu bij de muur gebruikt: katapulten die balen marihuana over de muur lanceren,
(Laughter)
(Gelach)
or cannons that shoot packets of cocaine and heroin over the wall. Now during medieval times, diseased, dead bodies were sometimes catapulted over walls as an early form of biological warfare, and it's speculated that today, humans are being propelled over the wall as a form of immigration. A ridiculous idea. But the only person ever known to be documented to have launched over the wall from Mexico to the United States was in fact a US citizen, who was given permission to human-cannonball over the wall, 200 feet, so long as he carried his passport in hand
of kanonnen die pakketjes met cocaïne en heroïne over de muur schieten. In de middeleeuwen werden besmette lijken soms over muren geslingerd als vorm van biologische oorlogsvoering en vandaag de dag wordt gespeculeerd dat mensen over de muur gegooid worden als vorm van immigratie. Een belachelijk idee. De enige persoon waarvan ooit is vastgelegd dat hij over de muur van Mexico naar de Verenigde Staten is geschoten, was in werkelijkheid een Amerikaanse burger die toestemming had de muur over te gaan als levende kanonskogel, 60 meter, mits hij zijn paspoort in zijn hand hield
(Laughter)
(Gelach)
and he landed safely in a net on the other side. And my thoughts are inspired by a quote by the architect Hassan Fathy, who said, "Architects do not design walls, but the spaces between them." So while I do not think that architects should be designing walls, I do think it's important and urgent that they should be paying attention to those spaces in between. They should be designing for the places and the people, the landscapes that the wall endangers.
en hij is aan de andere kant veilig in een net geland. Mijn gedachten zijn geïnspireerd door een quote van architect Hassan Fathy, die zei: "Architecten ontwerpen geen muren, maar de ruimtes ertussenin." Dus hoewel ik niet denk dat architecten muren moeten ontwerpen, denk ik wel dat het belangrijk is dat zij dringend aandacht geven aan die ruimtes er tussenin. Ze zouden moeten ontwerpen voor de mensen, de plaatsen en de landschappen die de muur in gevaar brengt.
Now, people are already rising to this occasion, and while the purpose of the wall is to keep people apart and away, it's actually bringing people together in some really remarkable ways, holding social events like binational yoga classes along the border, to bring people together across the divide. I call this the monument pose.
Mensen gaan die uitdaging al aan en hoewel het doel van de muur is om mensen uit elkaar en weg te houden, brengt hij juist ook mensen samen op een aantal heel bijzondere manieren. Ze houden sociale evenementen zoals binationale yogalessen aan de grens om mensen van beide kanten samen te brengen. Ik noem dit de monumentpositie.
(Laughter)
(Gelach)
And have you ever heard of "wall y ball"?
En kennen jullie 'murenbal' al?
(Laughter)
(Gelach)
It's a borderland version of volleyball, and it's been played since 1979
Het is een grensvariant van volleybal die al sinds 1979 gespeeld wordt
(Laughter)
(Gelach)
along the US-Mexico border to celebrate binational heritage. And it raises some interesting questions, right? Is such a game even legal? Does hitting a ball back and forth over the wall constitute illegal trade?
aan de grens van de VS en Mexico om het binationale erfgoed te vieren. En dit roept een aantal interessante vragen op. Is zo'n sport wel legaal? Is een bal over de muur heen en weer slaan illegale handel?
(Laughter)
(Gelach)
The beauty of volleyball is that it transforms the wall into nothing more than a line in the sand negotiated by the minds and bodies and spirits of players on both sides. And I think it's exactly these kinds of two-sided negotiations that are needed to bring down walls that divide.
Het mooie van volleybal is dat het de muur transformeert tot niets meer dan een lijn in het zand, bedongen door het lichaam en de geest en de ziel van de spelers aan beide kanten. En ik denk dat we juist dit soort tweezijdige onderhandelingen nodig hebben om muren die verdelen neer te halen.
Now, throwing the ball over the wall is one thing, but throwing rocks over the wall has caused damage to Border Patrol vehicles and have injured Border Patrol agents, and the response from the US side has been drastic. Border Patrol agents have fired through the wall, killing people throwing rocks on the Mexican side. And another response by Border Patrol agents is to erect baseball backstops to protect themselves and their vehicles. And these backstops became a permanent feature in the construction of new walls. And I began to wonder if, like volleyball, maybe baseball should be a permanent feature at the border, and walls could start opening up, allowing communities to come across and play, and if they hit a home run, maybe a Border Patrol agent would pick up the ball and throw it back over to the other side.
Nu is het één ding om de bal over de muur te gooien, maar stenen over de muur gooien heeft schade aangericht aan douanevoertuigen en heeft douaniers verwond en de reactie van de VS is drastisch geweest. Douaniers hebben door de muur geschoten en Mexicaanse stenengooiers zijn omgekomen. En een andere reactie van de douaniers is om vangnetten op te zetten om zichzelf en hun voertuigen te beschermen. En deze vangnetten zijn een vast element geworden bij de constructie van nieuwe muren. En ik begon me af te vragen of net als volleybal, honkbal misschien een vast element aan de grens zou moeten worden en dat muren open zouden kunnen gaan, zodat gemeenschappen over kunnen steken om te spelen, en als ze een homerun slaan, dat een douanier de bal dan oppakt en die teruggooit.
A Border Patrol agent buys a raspado, a frozen treat, from a vendor just a couple feet away, food and money is exchanged through the wall, an entirely normal event made illegal by that line drawn on a map and a couple millimeters of steel. And this scene reminded me of a saying: "If you have more than you need, you should build longer tables and not higher walls." So I created this souvenir to remember the moment that we could share food and conversation across the divide. A swing allows one to enter and swing over to the other side until gravity deports them back to their own country.
Een douanier koopt een 'raspado', een ijsje, van een verkoper nog geen meter van hem vandaan, eten en geld worden door de muur heen uitgewisseld, een heel normale gebeurtenis, nu illegaal door die lijn op een kaart en een paar millimeter staal. En dit tafereel doet me denken aan deze uitdrukking: "Als je meer bezit dan je nodig hebt, bouw dan langere tafels en niet hogere muren." En dus heb ik dit souvenir gemaakt ter herinnering aan het moment dat we samen konden eten en praten over de grens heen. Op een schommel kunnen mensen de grens oversteken, totdat de zwaartekracht hen naar eigen land deporteert.
The border and the border wall is thought of as a sort of political theater today, so perhaps we should invite audiences to that theater, to a binational theater where people can come together with performers, musicians. Maybe the wall is nothing more than an enormous instrument, the world's largest xylophone, and we could play down this wall with weapons of mass percussion.
De grens en de grensmuur worden vandaag de dag als een politiek theater gezien, dus misschien moeten we publiek in dat theater uitnodigen, in een binationaal theater waar mensen kunnen samenkomen met artiesten, muzikanten. Misschien is de muur niets meer dan een gigantisch instrument, de grootste xylofoon ter wereld, en zouden we de muur kunnen bespelen met trommelwapenstokken.
(Laughter)
(Gelach)
When I envisioned this binational library, I wanted to imagine a space where one could share books and information and knowledge across a divide, where the wall was nothing more than a bookshelf. And perhaps the best way to illustrate the mutual relationship that we have with Mexico and the United States is by imagining a teeter-totter, where the actions on one side had a direct consequence on what happens on the other side, because you see, the border itself is both a symbolic and literal fulcrum for US-Mexico relations, and building walls between neighbors severs those relationships.
Toen ik me deze binationale bibliotheek inbeeldde, stelde ik me een ruimte voor waar mensen boeken en informatie en kennis over de kloof heen kunnen delen, waar een muur niets meer is dan een boekenkast. Wellicht is de beste manier om de betrekkingen tussen Mexico en de VS duidelijk te maken het inbeelden van een wip, waarbij de acties aan de ene kant een direct gevolg hebben voor wat er aan de andere kant gebeurt, waarbij je dan de grens zelf kunt zien als een symbolisch en letterlijk scharnier in de relatie tussen de VS en Mexico, en het bouwen van een muur tussen buren snijdt die band af.
You probably remember this quote, "Good fences make good neighbors." It's often thought of as the moral of Robert Frost's poem "Mending Wall." But the poem is really about questioning the need for building walls at all. It's really a poem about mending human relationships. My favorite line is the first one: "Something there is that doesn't love a wall." Because if there's one thing that's clear to me -- there are not two sides defined by a wall. This is one landscape, divided. On one side, it might look like this. A man is mowing his lawn while the wall is looming in his backyard.
Je kent waarschijnlijk deze quote: "Een goede schutting maakt goede buren." Het wordt gezien als de moraal van Robert Frosts gedicht 'Mending Wall'. Maar eigenlijk vraagt het gedicht of we überhaupt wel muren moeten bouwen. Het gedicht gaat over het herstel van menselijke relaties. Mijn favoriet is de eerste regel: "Er is daar iets dat niet van een muur houdt." Want één ding is mij duidelijk: er zijn geen twee kanten gedefinieerd door een muur. Dit is één, verdeeld landschap. Aan de ene kant kan het er zo uitzien. Een man maait zijn gras terwijl de muur zijn achtertuin overschaduwt.
And on the other side, it might look like this. The wall is the fourth wall of someone's house. But the reality is that the wall is cutting through people's lives. It is cutting through our private property, our public lands, our Native American lands, our cities, a university, our neighborhoods.
En aan de andere kant kan het er zo uitzien. De muur is de vierde muur van iemands huis. Maar de werkelijkheid is dat de muur mensenlevens doorsnijdt. Hij snijdt door ons privéterrein, onze openbare grond, onze inheemse stammenlanden, onze steden, een universiteit, onze buurten.
And I couldn't help but wonder what it would be like if the wall cut through a house. Remember those disparities between wealth and poverty? On the right is the average size of a house in El Paso, Texas, and on the left is the average size of a house in Juarez. And here, the wall cuts directly through the kitchen table. And here, the wall cuts through the bed in the bedroom. Because I wanted to communicate how the wall is not only dividing places, it's dividing people, it's dividing families. And the unfortunate politics of the wall is today, it is dividing children from their parents.
En ik moet me wel afvragen hoe het zou zijn als de muur recht door een huis snijdt. Herinner je je die verschillen tussen arm en rijk? Rechts, de gemiddelde grootte van een huis in El Paso, Texas, en links de gemiddelde grootte van een huis in Juarez. En hier snijdt de muur recht door de keukentafel. En hier snijdt de muur door het bed in de slaapkamer. Want wat ik wil duidelijk maken is dat de muur niet alleen plaatsen verdeelt, hij verdeelt mensen, hij verdeelt families. En de betreurenswaardige politiek van de muur scheidt vandaag de dag kinderen van hun ouders.
You might be familiar with this well-known traffic sign. It was designed by graphic designer John Hood, a Native American war veteran working for the California Department of Transportation. And he was tasked with creating a sign to warn motorists of immigrants who were stranded alongside the highway and who might attempt to run across the road. Hood related the plight of the immigrant today to that of the Navajo during the Long Walk. And this is really a brilliant piece of design activism. And he was very careful in thinking about using a little girl with pigtails, for example, because he thought that's who motorists might empathize with the most, and he used the silhouette of the civil rights leader Cesar Chavez to create the head of the father.
Je kent misschien dit bekende verkeersbord al. Het werd ontworpen door grafisch ontwerper John Hood, een inheems Amerikaanse veteraan werkzaam voor het ministerie van vervoer in California. Zijn opdracht was een bord te ontwerpen dat automobilisten waarschuwt voor immigranten die langs de snelweg gestrand zijn en die kunnen proberen om de weg over te steken. Hood heeft een verband gelegd tussen het lot van de immigranten van vandaag en dat van de Navajo tijdens de Lange Wandeling. En dit is een briljant stukje designactivisme. Hij heeft goed nagedacht over het idee om een meisje met staartjes te gebruiken, bijvoorbeeld, omdat hij dacht dat automobilisten daar het meest mee te doen zouden hebben en hij heeft het silhouet van burgerrechtenleider Cesar Chavez gebruikt om het hoofd van de vader te ontwerpen.
I wanted to build upon the brilliance of this sign to call attention to the problem of child separation at the border, and I made one very simple move. I turned the families to face each other. And in the last few weeks, I've had the opportunity to bring that sign back to the highway to tell a story, the story of the relationships that we should be mending and a reminder that we should be designing a reunited states and not a divided states.
Ik wilde voortbouwen op het geniale idee van dit bord om de aandacht te vestigen op het splitsen van families aan de grens. Ik heb één kleine verandering gemaakt. Ik laat de families elkaar aankijken. En in de laatste weken heb ik de kans gehad dat bord terug naar de snelweg te brengen om een verhaal te vertellen, het verhaal van de relaties die we zouden moeten herstellen en een herinnering dat we zouden moeten streven naar de opnieuw Verenigde, en niet de Verdeelde Staten.
Thank you.
Dankjewel.
(Applause)
(Applaus)