One of the first patients I had to see as a pediatrician was Sol, a beautiful month-old baby who was admitted with signs of a severe respiratory infection. Until then, I had never seen a patient worsen so fast. In just two days she was connected to a respirator and on the third day she died. Sol had whooping cough. After discussing the case in the room and after a quite distressing catharsis, I remember my chief resident said to me, "Okay, take a deep breath. Wash your face. And now comes the hardest part: We have to go talk to her parents." At that time, a thousand questions came to mind, from, "How could a one-month-old baby be so unfortunate?" to, "Could we have done something about it?"
Een van mijn eerste patiënten die ik als kinderarts behandelde, was Sol. Een prachtig meisje van een maand oud, dat werd opgenomen met een ernstige infectie van de luchtwegen. Ik had tot dan toe nooit een patiënt zo snel achteruit zien gaan. Binnen slechts twee dagen ging ze aan de beademing. Op de derde dag overleed ze. Sol had kinkhoest. Na overleg met collega's, en na de eerste golf van schrik en verdriet, zei de arts-assistent tegen me: kom, diep ademhalen, was je gezicht, nu komt het moeilijkste: we moeten het de ouders vertellen. Er kwamen gelijk duizend vragen in me op, van: hoe kan een baby'tje van één maand zo'n vreselijk lot treffen, tot: hadden we iets kunnen doen ter voorkoming?
Before vaccines existed, many infectious diseases killed millions of people per year. During the 1918 flu pandemic 50 million people died. That's greater than Argentina's current population. Perhaps, the older ones among you remember the polio epidemic that occurred in Argentina in 1956. At that time, there was no vaccine available against polio. People didn't know what to do. They were going crazy. They would go painting trees with caustic lime. They'd put little bags of camphor in their children's underwear, as if that could do something. During the polio epidemic, thousands of people died. And thousands of people were left with very significant neurological damage. I know this because I read about it, because thanks to vaccines, my generation was lucky to not live through an epidemic as terrible as this.
Voordat inentingen bestonden, stierven jaarlijks miljoenen mensen aan infectieziekten. Tijdens de grieppandemie van 1918 stierven 50 miljoen mensen. Dat is meer dan de huidige bevolking van Argentinië. Misschien dat de wat ouderen onder ons zich nog de polio-epidemie herinneren die in Argentinië heerste in 1956. Er was toen nog geen poliovaccin. Mensen waren radeloos, ze werden gek. Ze smeerden kalk op bomen. Ze stopten zakjes kamfer in het ondergoed van de kinderen alsof dat zou helpen. Tijdens de polio-epidemie stierven duizenden mensen. En even zovelen hielden er neurologische schade aan over. Ik weet, omdat ik het heb gelezen, dat dankzij vaccinaties, mijn generatie het geluk had om niet zo'n vreselijke epidemie te hoeven meemaken.
Vaccines are one of the great successes of the 20th century's public health. After potable water, they are the interventions that have most reduced mortality, even more than antibiotics. Vaccines eradicated terrible diseases such as smallpox from the planet and succeeded in significantly reducing mortality due to other diseases such as measles, whooping cough, polio and many more.
Inentingen zijn één van de grote successen van de volksgezondheid in de 20ste eeuw. Na drinkwater is het de meest succesvolle interventie waardoor sterftecijfers daalden, meer nog dan door antibiotica. Door inentingen kon een vreselijke ziekte als pokken volledig worden uitgeroeid. Er kwam een sterke daling in sterftecijfers door andere zieken, zoals de mazelen, kinkhoest, polio en veel meer.
All these diseases are considered vaccine-preventable diseases. What does this mean? That they are potentially preventable, but in order to be so, something must be done. You need to get vaccinated. I imagine that most, if not all of us here today, received a vaccine at some point in our life. Now, I'm not so sure that many of us know which vaccines or boosters we should receive after adolescence. Have you ever wondered who we are protecting when we vaccinate? What do I mean by that? Is there any other effect beyond protecting ourselves?
Al deze ziektes behoren tot een groep die ook wel wordt aangeduid met: vaccineerbare ziektes. Wat wil dat zeggen? Dat ze potentieel te voorkomen zijn, maar daarvoor moet men iets doen: men moet zich inenten. Ik kan mij voorstellen dat de meerderheid van de aanwezigen hier, op zeker moment in hun leven wel een inenting heeft gehad. Nu ben ik er niet zo zeker van of de meesten van jullie wel weten welke inentingen wij nodig hebben na de adolescentie. Heeft u zich ooit afgevraagd wie wij beschermen als wij ons vaccineren? Met andere woorden: Is er nog een ander gevolg dan dat wij onszelf beschermen?
Let me show you something. Imagine for a moment that we are in a city that has never had a case of a particular disease, such as the measles. This would mean that no one in the city has ever had contact with the disease. No one has natural defenses against, nor been vaccinated against measles. If one day, a person sick with the measles appears in this city the disease won't find much resistance and will begin spreading from person to person, and in no time it will disseminate throughout the community. After a certain time a big part of the population will be ill. This happened when there were no vaccines.
Ik zal jullie iets laten zien. Denk je eens in dat we in een stad zijn die volledig onaangetast is door een bepaalde ziekte, zoals bijvoorbeeld de mazelen. Wat wil dat zeggen? In deze stad heeft niemand ooit contact gehad met de ziekte, er is geen natuurlijke weerstand, en niemand is tegen mazelen ingeënt. Als op een dag, in deze stad iemand komt die mazelen heeft, krijgt de ziekte weinig weerstand en zal zich van de één op de ander gaan verspreiden. Binnen korte tijd verspreidt het zich over de hele gemeenschap. Binnen afzienbare tijd zullen veel inwoners ziek zijn. Zo ging het toen er nog geen inentingen waren.
Now, imagine the complete opposite case. We are in a city where more than 90 percent of the population has defenses against the measles, which means that they either had the disease, survived, and developed natural defenses; or that they had been immunized against measles. If one day, a person sick with the measles appears in this city, the disease will find much more resistance and won't be transmitted that much from person to person. The spread will probably remain contained and a measles outbreak won't happen.
Beeld je nu het tegenovergestelde in. We zijn in een stad waar meer dan 90% van de mensen weerbaar zijn tegen mazelen. Dat betekent dat de ziekte er is geweest, er natuurlijke antistoffen ontstonden, men overleefde het, óf men is tegen mazelen ingeënt. Als op een dag in deze stad een persoon komt die de mazelen heeft, zal de ziekte veel meer weerstand ondervinden en zal zich niet in dezelfde mate gaan verspreiden. De verspreiding blijft waarschijnlijk beperkt en er volgt geen uitbraak.
I would like you to pay attention to something. People who are vaccinated are not only protecting themselves, but by blocking the dissemination of the disease within the community, they are indirectly protecting the people in this community who are not vaccinated. They create a kind of protective shield which prevents them from coming in contact with the disease, so that these people are protected. This indirect protection that the unvaccinated people within a community receive simply by being surrounded by vaccinated people, is called herd immunity.
Ik wil dat jullie goed opletten op het volgende: Ingeënte mensen beschermen niet alleen zichzelf maar blokkeren ook verspreiding van de ziekte binnen de gemeenschap. Zij beschermen indirect de mensen om zich heen die niet zijn ingeënt. Ze vormen een soort beschermend schild waardoor anderen niet met de ziekte in contact komen en dus beschermd blijven. Dit indirecte effect van bescherming van niet ingeënte mensen in de gemeenschap, puur doordat zij omringd worden met ingeënte mensen, heet collectieve immuniteit.
Many people in the community depend almost exclusively on this herd immunity to be protected against disease. The unvaccinated people you see in infographics are not just hypothetical. Those people are our nieces and nephews, our children, who may be too young to receive their first shots. They are our parents, our siblings, our acquaintances, who may have a disease, or take medication that lowers their defenses. There are also people who are allergic to a particular vaccine. They could even be among us, any of us who got vaccinated, but the vaccine didn't produce the expected effect, because not all vaccines are always 100 percent effective. All these people depend almost exclusively on herd immunity to be protected against diseases.
Veel mensen binnen de gemeenschap zijn bijna volledig afhankelijk van deze collectieve immuniteit om zich tegen ziektes te beschermen. Het gaat hier niet om hypothetische mensen in een animatie. Het gaat om onze neefjes, nichtjes, zoons, dochters, die misschien heel klein zijn en nog geen inenting hebben gehad. Het zijn onze ouders, broers, zussen, onze kennisen die misschien een ziekte hebben of medicijnen slikken waardoor hun weerstand lager is. Ook gaat het om mensen met een allergie tegen bepaalde inentingen. Het kan zelfs om één van ons gaan die wél is ingeënt maar bij wie dit niet de beoogde uitwerking heeft. Want niet alle vaccins zijn altijd 100% effectief. Al deze mensen zijn bijna volledig afhankelijk van collectieve immuniteit om zich tegen ziektes te beschermen.
To achieve this effect of herd immunity, it is necessary that a large percentage of the population be vaccinated. This percentage is called the threshold. The threshold depends on many variables: It depends on the germ's characteristics, and those of the immune response that the vaccine generates. But they all have something in common. If the percentage of the population in a vaccinated community is below this threshold number, the disease will begin to spread more freely and may generate an outbreak of this disease within the community. Even diseases which were at some point controlled may reappear.
Om het effect van collectieve immuniteit te bereiken, is het van belang dat een groot percentage van de bevolking is ingeënt. Dat percentage heet ook wel de drempel. Die drempel is afhankelijk van veel variabelen. Het hangt af van de kenmerken van de ziektekiem, van de kenmerken van de immuunrespons, die de inenting teweegbrengt. Maar alle kenmerken hebben dit gemeen: Als het percentage ingeënte inwoners binnen een gemeenschap lager ligt dan het drempelgetal, dan zal de ziekte zich vrijer kunnen verspreiden. Dit kan leiden tot een uitbraak van die ziekte binnen de gemeenschap. Zelfs ziektes die tot nu toe controleerbaar waren kunnen opnieuw opkomen.
This is not just a theory. This has happened, and is still happening. In 1998, a British researcher published an article in one of the most important medical journals, saying that the MMR vaccine, which is given for measles, mumps and rubella, was associated with autism. This generated an immediate impact. People began to stop getting vaccinated, and stopped vaccinating their children. And what happened? The number of people vaccinated, in many communities around the world, fell below this threshold. And there were outbreaks of measles in many cities in the world -- in the U.S., in Europe. Many people got sick. People died of measles. What happened?
Dat is niet slechts een theorie. Dit is gebeurd en gebeurt nu. In 1998 was er een Britse onderzoeker die een artikel publiceerde in één van de belangrijkste geneeskundige tijdschriften waarin hij zei dat het drievoudig vaccin, dat is het BMR-vaccin tegen bof, mazelen en rodehond, verband houdt met autisme. Dit had onmiddellijk grote gevolgen. Mensen besloten zichzelf en hun kinderen niet in te enten. En wat gebeurde er? Het aantal ingeënte mensen in vele gemeenschappen op aarde daalde tot beneden het drempelgetal. Er kwamen uitbraken van mazelen in vele steden rond de wereld. In de Verenigde Staten, in Europa. Erg veel mensen werden ziek en er stierven mensen aan mazelen. Wat gebeurde er?
This article also generated a huge stir within the medical community. Dozens of researchers began to assess if this was actually true. Not only could no one find a causal association between MMR and autism at the population level, but it was also found that this article had incorrect claims. Even more, it was fraudulent. It was fraudulent. In fact, the journal publicly retracted the article in 2010. One of the main concerns and excuses for not getting vaccinated are the adverse effects.
Het artikel leidde ook tot enorme opschudding binnen de medische wereld. Tientallen onderzoekers gingen na of het daadwerkelijk zo was. Niet alleen vond niemand een oorzakelijk verband op bevolkingsniveau tussen het drievoudig vaccin en autisme, ook werden er onjuistheden gevonden in het betreffende artikel. En dat niet alleen, het artikel bleek frauduleus. Het was frauduleus. Het tijdschrift heeft het artikel in 2010 publiekelijk ingetrokken. Eén van de grootste zorgen en excuses om zich niet in te enten, zijn bijwerkingen.
Vaccines, like other drugs, can have potential adverse effects. Most are mild and temporary. But the benefits are always greater than possible complications. When we are ill, we want to heal fast. Many of us who are here take antibiotics when we have an infection, we take anti-hypertensives when we have high blood pressure, we take cardiac medications. Why? Because we are sick and we want to heal fast. And we don't question it much. Why is it so difficult to think of preventing diseases, by taking care of ourselves when we are healthy? We take care of ourselves a lot when affected by an illness, or in situations of imminent danger.
Inentingen, net als medicijnen, kunnen mogelijk bijwerkingen hebben. De meeste zijn licht en tijdelijk. Maar de voordelen zijn altijd groter dan de mogelijke complicaties. Als we ziek zijn, willen we snel beter worden. Velen van de aanwezigen hier zullen bij een infectie antibiotica nemen. Bij hoge bloeddruk nemen we bloeddrukverlagende medicijnen. We nemen pillen tegen hartklachten. Waarom? Omdat we ziek zijn en we willen snel beter worden. We staan hier niet teveel bij stil. Waarom is het zo moeilijk om na te denken over het voorkomen van ziektes, over bescherming van onszelf als we gezond zijn? We zorgen goed voor onszelf bij ziekte, of beschermen onszelf in situaties van dreigend gevaar.
I imagine most of us here, remember the influenza-A pandemic which broke out in 2009 in Argentina and worldwide. When the first cases began to come to light, we, here in Argentina, were entering the winter season. We knew absolutely nothing. Everything was a mess. People wore masks on the street, ran into pharmacies to buy alcohol gel. People would line up in pharmacies to get a vaccine, without even knowing if it was the right vaccine that would protect them against this new virus. We knew absolutely nothing. At that time, in addition to doing my fellowship at the Infant Foundation, I worked as a home pediatrician for a prepaid medicine company. I remember that I started my shift at 8 a.m., and by 8, I already had a list of 50 scheduled visits. It was chaos; people didn't know what to do. I remember the types of patients that I was examining. The patients were a little older than what we were used to seeing in winter, with longer fevers.
Ik kan me voorstellen dat de meesten van ons hier zich de pandemie kan herinneren van de Mexicaanse griep die hier in Argentinië, en de rest van de wereld, heerste in 2009. Toen de eerste gevallen aan het licht kwamen, begon hier in Argentinië de winter. Men wist van niets, het was één grote chaos. Mensen droegen buiten mondkapjes, we gingen massaal langs apotheken om ontsmettingsmiddel te kopen. Mensen stonden rijendik bij apotheken om inentingen te halen, zelfs als ze niet zeker wisten of dat het juiste was tegen het nieuwe virus. Men wist helemaal niks. Op dat moment was ik, naast dat ik onderzoek deed bij stichting Infant, werkzaam als kinderarts aan huis, via het verzekerde zorgstelsel. Ik weet nog dat ik mijn dienst begon om 8 uur 's ochtends, en toen was er al een lijst van 50 geplande bezoeken. Het was een chaos, men wist niet wat te doen. Wat mij opviel, weet ik nog waren bepaalde kenmerken van de patiënten die ik zag. Het waren de wat oudere patiënten, die wij gewoonlijk in de winter zagen, met een ziektebeeld van langdurige koorts.
And I mentioned that to my fellowship mentor, and he, for his part, had heard the same from a colleague, about the large number of pregnant women and young adults being hospitalized in intensive care, with hard-to-manage clinical profiles. At that time, we set out to understand what was happening. First thing Monday morning, we took the car and went to a hospital in Buenos Aires Province, that served as a referral hospital for cases of the new influenza virus. We arrived at the hospital; it was crowded. All health staff were dressed in NASA-like bio-safety suits. We all had face masks in our pockets. I, being a hypochondriac, didn't breathe for two hours. But we could see what was happening. Immediately, we started reaching out to pediatricians from six hospitals in the city and in Buenos Aires Province. Our main goal was to find out how this new virus behaved in contact with our children, in the shortest time possible. A marathon work. In less than three months, we could see what effect this new H1N1 virus had on the 251 children hospitalized by this virus. We could see which children got more seriously ill: children under four, especially those less than one year old; patients with neurological diseases; and young children with chronic pulmonary diseases. Identifying these at-risk groups was important to include them as priority groups in the recommendations for getting the influenza vaccine, not only here in Argentina, but also in other countries which the pandemic not yet reached.
Ik weet ook nog dat mijn mentor van mijn onderzoeksprogramma zei -- en hij wist het op zijn beurt weer via een collega -- dat een er een groot aantal zwangere vrouwen en jongvolwassenen opgenomen was op de intensive care, met zeer moeilijk behandelbare ziektebeelden. Op dat moment hadden wij een idee van wat er aan de hand was. Op maandag pakten we 's ochtends vroeg meteen de auto en reden naar een ziekenhuis in de provincie Buenos Aires, het ziekenhuis waarnaar we gevallen van het nieuwe griepvirus door zouden moeten verwijzen. Het ziekenhuis bleek overvol te zitten. Alle zorgverleners waren gekleed in astronautachtige beschermingspakken. En wij met een mondkapje in onze zak. Ik, hypochonder, ademde twee uur lang niet. Maar we zagen wat er gebeurde. Ze brachten ons gelijk in contact met kinderartsen van zes ziekenhuizen in de hoofdstad en omliggende randgemeenten. We probeerden zo snel mogelijk te begrijpen hoe dit nieuwe virus zich gedroeg in onze kinderen. In een werkmarathon, binnen drie maanden tijd, zagen we de kenmerken van dit nieuwe virus H1N1 bij de 251 kinderen die met dit virus in ziekenhuizen werden opgenomen. We zagen welke kinderen het ernstigst ziek werden. Dat waren de kinderen jonger dan 4, met name de kinderen jonger dan 1, patiëntjes met neurologische ziektes, kleintjes met chronische longziektes. Het was ontzettend belangrijk om de risicogroepen te identificeren, zodat we ze voorrang konden geven in het voorschrijven van het vaccin tegen de griep niet alleen hier in Argentinië, maar ook in andere landen, waar de pandemie nog niet was uitgebroken.
A year later, when a vaccine against the pandemic H1N1 virus became available, we wanted to see what happened. After a huge vaccination campaign aimed at protecting at-risk groups, these hospitals, with 93 percent of the at-risk groups vaccinated, had not hospitalized a single patient for the pandemic H1N1 virus. (Applause) In 2009: 251. In 2010: zero.
Eén jaar later, er was inmiddels een vaccin beschikbaar tegen H1N1, wilden we kijken wat er precies was gebeurd. Na een grootschalige vaccinatiecampagne gericht op bescherming van risicogroepen, bleek er in de ziekenhuizen waar 93% van de risicopatiënten waren ingeënt, na de campagne niet één opgenomen patiënt met het pandemische virus H1N1. (Applaus) In 2009: 251. In 2010: nul.
Vaccination is an act of individual responsibility, but it has a huge collective impact. If I get vaccinated, not only am I protecting myself, but I am also protecting others. Sol had whooping cough. Sol was very young, and she hadn't yet received her first vaccine against whooping cough. I still wonder what would have happened if everyone around Sol had been vaccinated. (Applause)
Inenten is een daad van individuele verantwoordelijkheid, maar heeft ook een enorme collectieve impact. Als ik me inent, bescherm ik niet alleen mezelf maar ook de ander. Sol had kinkhoest. Sol was nog heel klein, en had haar eerste inenting tegen kinkhoest nog niet gehad. Ik vraag mij nog steeds af wat er gebeurd was als alle mensen om Sol heen ingeënt waren. (Applaus)