Αυτή είναι μια φωτογραφία του πατέρα μου με εμένα σε μια παραλία στο Φαρ Ρόκγουεϊ, ή για την ακρίβεια στο πάρκο Ρόκγουεϊ. Εγώ είμαι αυτός με τα ξανθά μαλλιά. Ο μπαμπάς μου είναι ο τύπος με το τσιγάρο. Ήταν η δεκαετία του '60. Πολλοί κάπνιζαν τότε. Το καλοκαίρι του 2009, ο πατέρας μου διαγνώστηκε με καρκίνο του πνεύμονα. Ο καρκίνος είναι ένα από αυτά τα πράγματα που αγγίζει τον καθένα. Εάν είσαι άντρας στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, έχεις περίπου μία στις δύο πιθανότητες να διαγνωσθείς με καρκίνο κατά τη διάρκεια της ζωής σου. Αν είσαι γυναίκα, η πιθανότητα είναι μία στις τρεις να διαγνωσθείς με καρκίνο. Όλοι γνωρίζουν κάποιον που έχει διαγνωσθεί με καρκίνο.
So this is a picture of my dad and me, at the beach in Far Rockaway, or actually Rockaway Park. I'm the one with the blond hair. My dad's the guy with the cigarette. It was the 60's. A lot of people smoked back then. In the summer of 2009, my dad was diagnosed with lung cancer. Cancer is one of those things that actually touches everybody. If you're a man in the US, you've got about a one in two chance of being diagnosed with cancer during your lifetime. If you're a woman, you've got about a one in three chance of being diagnosed with cancer. Everybody knows somebody who's been diagnosed with cancer.
Ο μπαμπάς μου είναι καλύτερα σήμερα, και αυτό οφείλεται εν μέρει στο ότι μπόρεσε να συμμετέχει στις δοκιμές ενός νέου, πειραματικού φαρμάκου που έτυχε να σχεδιαστεί ειδικά και να είναι πολύ καλό για αυτό το είδος καρκίνου. Υπάρχουν πάνω από 200 είδη καρκίνου. Και αυτό για το οποίο θέλω να μιλήσω σήμερα είναι πώς μπορούμε να βοηθήσουμε περισσότερα άτομα σαν τον πατέρα μου, επειδή πρέπει να σκεφτούμε αλλιώς τη συγκέντρωση κεφαλαίων για τη χρηματοδότηση των ερευνών ενάντια στον καρκίνο.
Now, my dad's doing better today, and part of the reason for that is that he was able to participate in the trial of an experimental new drug that happened to be specially formulated and very good for his particular kind of cancer. There are over 200 kinds of cancer. And what I want to talk about today is how we can help more people like my dad, because we have to change the way we think about raising money to fund cancer research.
Λίγο καιρό μετά τη διάγνωση του πατέρα μου, έπινα καφέ με τον φίλο μου Άντριου Λο. Είναι ο επικεφαλής του Εργαστηρίου Χρηματοοικονομικής Μηχανικής στο ΜΙΤ, όπου και εγώ έχω μια θέση, και μιλούσαμε για τον καρκίνο. Και ο Άντριου κάνει τη δική του έρευνα, και ένα από αυτά που του είχαν πει και που έμαθε μελετώντας τη βιβλιογραφία ήταν ότι υπάρχει μεγάλη συμφόρηση. Είναι πολύ δύσκολο να αναπτύξεις νέα φάρμακα, και αυτό είναι δύσκολο επειδή στα πρώτα στάδια της ανάπτυξης ενός φαρμάκου, τα φάρμακα έχουν ρίσκο, και είναι πολύ ακριβά. Έτσι ο Άντριου με ρώτησε εάν ήθελα να δουλέψω λίγο μαζί του, να επεξεργαστώ μαθηματικά και αναλύσεις και να δω εάν θα μπορούσαμε να βρούμε κάτι που θα μπορούσαμε να κάνουμε.
So a while after my dad was diagnosed, I was having coffee with my friend Andrew Lo. He's the head of the Laboratory for Financial Engineering at MIT, where I also have a position, and we were talking about cancer. And Andrew had been doing his own bits of research, and one of the things that he had been told and that he'd learned from studying the literature was that there's actually a big bottleneck. It's very difficult to develop new drugs, and the reason it's difficult to develop new drugs is because in the early stages of drug development, the drugs are very risky, and they're very expensive. So Andrew asked me if I'd want to maybe work with him a bit, work on some of the math and the analytics and see if we could figure out something we could do.
Δεν είμαι επιστήμονας. Δεν γνωρίζω πώς να φτιάξω ένα φάρμακο. Κανείς από τους άλλους συγγραφείς, ο Άντριου Λο, ή ο Χοσέ Μαρία Φερνάντεζ ή ο Ντέιβιντ Φάγκναν, κανείς από αυτούς τους τύπους, δεν είναι επιστήμονας. Δεν ξέρουμε τίποτα για το πώς φτιάχνεται ένα φάρμακο για τον καρκίνο. Όμως γνωρίζουμε λίγο για τον μετριασμό του κινδύνου και λίγο για χρηματοοικονομική μηχανική, και σκεφτόμασταν τι μπορούμε να κάνουμε; Θα σας μιλήσω για τη δουλειά που κάνουμε τα τελευταία χρόνια και νομίζουμε πως θα μπορούσε να αλλάξει ριζικά τον τρόπο έρευνας του καρκίνου και άλλων πραγμάτων. Θέλουμε η έρευνα να ωθεί τη χρηματοδότηση, και όχι το αντίστροφο.
Now I'm not a scientist. You know, I don't know how to build a drug. And none of my coauthors, Andrew Lo or Jose-Maria Fernandez or David Fagnan -- none of those guys are scientists either. We don't know the first thing about how to make a cancer drug. But we know a little bit about risk mitigation and a little bit about financial engineering, and so we started thinking, what could we do? I'm going to tell you about some work we've been doing over the last couple years that we think could fundamentally change the way research for cancer and lots of other things gets done. We want to let the research drive the funding, not the other way around.
Για να ξεκινήσουμε, ας σας πω πώς μπορείτε να χρηματοδοτήσετε ένα φάρμακο. Φανταστείτε πως είστε στο εργαστήριο σας -- είστε επιστήμονας, όχι σαν εμένα -- είστε επιστήμονας και έχετε αναπτύξει ένα νέο συστατικό που νομίζετε πως μπορεί να είναι θεραπευτικό για κάποιον με καρκίνο. Οπότε κάνετε δοκιμές σε ζώα, σε δοκιμαστικούς σωλήνες, αλλά η έννοια της μεταφοράς από τον πάγκο στο προσκέφαλο, και για να πας από τον πάγκο, από το εργαστήριο, στο προσκέφαλο, στους ασθενείς, πρέπει να δοκιμαστεί το φάρμακο. Βασικά, ένα φάρμακο δοκιμάζεται μέσα από μια σειρά πειραμάτων, μεγάλων δοκιμών, για να προσδιορίσουν εάν το φάρμακο είναι ασφαλές και εάν λειτουργεί και όλα αυτά τα πράγματα. Επομένως, ο Ε.Ο.Φ. έχει ένα πολύ συγκεκριμένο πρωτόκολλο. Στην πρώτη φάση της δοκιμής, που λέγεται δοκιμή για τοξικότητα, λέγεται Φάση Ι. Στην πρώτη φάση, δίνεις το φάρμακο σε υγιείς ανθρώπους και παρατηρείς εάν αρρωσταίνουν. Αν έχει το φάρμακο τόσο σοβαρές παρενέργειες, που ανεξάρτητα το πόσο καλό κάνει, δεν αξίζει να το παρασκευάσουμε; Προκαλεί καρδιακά επεισόδια, πεθαίνουν άνθρωποι, ηπατική ανεπάρκεια, τέτοια πράγματα; Και φαίνεται ότι είναι μεγάλο εμπόδιο. Περίπου το 1/3 των φαρμάκων αποσύρονται σε αυτό το σημείο. Στην επόμενη φάση δοκιμάζεις να δεις εάν το φάρμακο είναι δραστικό, και το δίνεις σε ανθρώπους με καρκίνο και κοιτάς εάν όντως πηγαίνουν καλύτερα. Αυτό είναι επίσης μεγάλο εμπόδιο. Αρκετοί αποσύρονται. Στην τρίτη φάση, το δοκιμάζεις σε πραγματικά πολύ μεγάλο δείγμα, και προσπαθείς να προσδιορίσεις τη σωστή δοσολογία, και επίσης, είναι καλύτερο από αυτό που είναι σήμερα στην αγορά; Εάν όχι, τότε γιατί να το παρασκευάσεις; Όταν τελειώσεις με όλα αυτά, αυτό που έχεις είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό φαρμάκων από αυτά που ξεκίνησαν τη διαδικασία καταλήγει στη αγορά. Έτσι, αυτά τα μπλε μπουκάλια, σώζουν ζωές, και επίσης αξίζουν δισεκατομμύρια, κάποιες φορές, δισεκατομμύρια κάθε χρόνο. Επομένως, έχουμε μια ερώτηση: Εάν σας ζητούσα, για παράδειγμα, να κάνετε μια εφάπαξ επένδυση, ύψους, ας πούμε, διακοσίων εκατομμυρίων δολαρίων, να αγοράσετε ένα από αυτά τα μπουκάλια, άρα, 200 εκατομμύρια δολάρια προκαταβολικά, μια φορά, για να αγοράσετε ένα από αυτά τα μπουκάλια, δεν θα σας πω ποιο είναι, και σε 10 χρόνια, θα σας πω εάν έχετε ένα από τα μπλε. Ακούγεται σαν καλή συμφωνία σε κάποιον; Όχι. Όχι, σωστά; Είναι μια επένδυση με πολύ μεγάλο ρίσκο, και γι' αυτό η χρηματοδότηση είναι πολύ δύσκολη, αλλά με μια πρώτη εκτίμηση, αυτή είναι η πρόταση, στην ουσία. Χρειάζεσαι να χρηματοδοτήσεις αυτά τα πράγματα από τα πρώτα στάδια. Παίρνει πολύ χρόνο.
So in order to get started, let me tell you how you get a drug financed. Imagine that you're in your lab -- you're a scientist, you're not like me -- and you've developed a new compound that you think might be therapeutic for somebody with cancer. Well, what you do is, you test in animals, you test in test tubes, but there's this notion of going from the bench to the bedside, and in order to get from the bench, the lab, to the bedside, to the patients, you've got to get the drug tested. And the way the drug gets tested is through a series of, basically, experiments, through these large, they're called trials, that they do to determine whether the drug is safe and whether it works and all these things. So the FDA has a very specific protocol. In the first phase of this testing, which is called testing for toxicity, it's called Phase I. In the first phase, you give the drug to healthy people and you see if it actually makes them sick. In other words, are the side effects just so severe that no matter how much good it does, it's not going to be worth it? Does it cause heart attacks, kill people, liver failure? And it turns out, that's a pretty high hurdle. About a third of all drugs drop out at that point. In the next phase, you test to see if the drug's effective, and you give it to people with cancer and you see if it makes them better. And that's also a higher hurdle. People drop out. And in the third phase, you test it on a very large sample, and you're trying to determine what the right dose is, is it better than what's available today? If not, then why build it? When you're done with all that, what you have is a very small percentage of drugs that start the process actually come out the other side. So those blue bottles -- those blue bottles save lives, and they're also worth billions, sometimes billions a year. So now here's a question: if I were to ask you, for example, to make a one-time investment of, say, 200 million dollars to buy one of those bottles, so 200 million dollars up front, one time, to buy one of those bottles, I won't tell you which one it is, and in 10 years, I'll tell you whether you have one of the blue ones. Does that sound like a good deal for anybody? No. No, right? And of course, it's a very, very risky trial position, and that's why it's very hard to get funding, but to a first approximation, that's actually the proposal. You have to fund these things from the early stages on. It takes a long time.
Οπότε ο Άντριου μου είπε, «Γιατί να μην σταματήσουμε να τα σκεφτόμαστε σαν φάρμακα; Να αρχίσουμε να τα σκεφτόμαστε σαν χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία;» Έχουν πολύ παράξενο τρόπο αποπληρωμής αλλά ας βάλουμε ότι γνωρίζουμε σχετικά με χρηματοοικονομική μηχανική. Ας δούμε εάν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όλα τα κόλπα της αγοράς για να κατανοήσουμε πώς θα κάνουμε αυτά τα φάρμακα να λειτουργήσουν ως χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία;
So Andrew said to me, he said, "What if we stop thinking about these as drugs? What if we start thinking about them as financial assets?" They've got really weird payoff structures and all that, but let's throw everything we know about financial engineering at them. Let's see if we can use all the tricks of the trade to figure out how to make these drugs work as financial assets.
Ας φτιάξουμε ένα τεράστιο κεφάλαιο. Στα χρηματοοικονομικά ξέρουμε τι να κάνουμε με περιουσιακά στοιχεία που έχουν ρίσκο. Τα βάζεις σε ένα χαρτοφυλάκιο και προσπαθείς να εξομαλύνεις τις αποδόσεις. Έτσι χρησιμοποιήσαμε τα μαθηματικά, και φάνηκε ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει, αλλά για να γίνει αυτό, χρειάζεσαι περίπου 80 με 150 φάρμακα.
Let's create a giant fund. In finance, we know what to do with assets that are risky. You put them in a portfolio and you try to smooth out the returns. So we did some math, and it turned out you could make this work, but in order to make it work, you need about 80 to 150 drugs.
Τα καλά νέα είναι ότι πολλά φάρμακα περιμένουν να δοκιμαστούν. Μας έχουν πει ότι υπάρχει ένα απόθεμα φαρμάκων για περίπου 20 χρόνια, που περιμένουν δοκιμές αλλά δεν μπορούν να χρηματοδοτηθούν. Αυτό το πρώτο στάδιο της διαδικασίας χρηματοδότησης, αυτή η Φάση Ι και τα προκλινικά πράγματα, στη φαρμακευτική βιομηχανία λέγεται η Κοιλάδα του Θανάτου γιατί εκεί πάνε τα φάρμακα για να πεθάνουν. Είναι πολύ δύσκολο να βγουν από εκεί, και εάν δεν μπορείς να περάσεις από εκεί, δεν μπορείς να πας στα επόμενα στάδια.
Now the good news is, there's plenty of drugs that are waiting to be tested. We've been told that there's a backlog of about 20 years of drugs that are waiting to be tested but can't be funded. In fact, that early stage of the funding process, that Phase I and preclinical stuff, that's actually, in the industry, called the Valley of Death because it's where drugs go to die. It's very hard to for them to get through there, and of course, if you can't get through there,
Κάναμε τους υπολογισμούς και βρήκαμε, ξέρουμε ότι χρειάζεσαι περίπου 80 με, ας πούμε, 150, ή πάνω κάτω, φάρμακα. Κάναμε κι άλλους υπολογισμούς και είπαμε, αυτό είναι ένα κεφάλαιο περίπου τριών με δεκαπέντε δισεκατομμυρίων δολαρίων. Δημιουργήσαμε κάπως ένα νέο πρόβλημα λύνοντας το παλιό. Απαλλαχθήκαμε από τον κίνδυνο, αλλά τώρα χρειαζόμαστε πολλά κεφάλαια, και μόνο σε ένα μέρος υπάρχουν τέτοια κεφάλαια, στις κεφαλαιαγορές. Οι επενδυτές επιχειρηματικών κεφαλαίων και οι φιλάνθρωποι δεν τα έχουν. Πώς μπορούμε κάνουμε τους ανθρώπους των κεφαλαιαγορών, που παραδοσιακά δεν επενδύουν σε τέτοια πράγματα, να θέλουν να επενδύσουν. Οπότε ξανά, η χρηματοοικονομική μηχανική ήταν χρήσιμη. Φανταστείτε το τεράστιο κεφάλαιο το οποίο ξεκινάει κενό, και αυτό που κάνει είναι ότι εκδίδει κάποιο χρέος και κάποιο μετοχικό κεφάλαιο, και αυτό δημιουργεί ταμειακή ροή. Αυτή χρησιμοποιείται για να αγοραστεί το μεγάλο χαρτοφυλάκιο φαρμάκων που χρειάζεστε, και τα φάρμακα αρχίζουν και προχωρούν σε αυτή τη διαδικασία έγκρισης, και κάθε φορά που περνούν την επόμενη φάση έγκρισης, μεγαλώνει η αξία τους. Τα περισσότερα δεν τα καταφέρνουν, αλλά κάποια λίγα τα καταφέρνουν, και με αυτά που μεγαλώνει η αξία τους, μπορείς να τα πουλήσεις, και όταν τα πουλάς, έχεις χρήματα για να πληρώσεις τον τόκο στα ομόλογα, αλλά έχεις χρήματα για να χρηματοδοτήσεις τον επόμενο κύκλο δοκιμών. Είναι σχεδόν αυτο-χρηματοδοτούμενο. Το κάνεις αυτό για όλη τη διάρκεια της διαδικασίας, και όταν ολοκληρώσεις, ρευστοποιείς το χαρτοφυλάκιο, εξοφλείς τα ομόλογα, και μπορείς να δώσεις στους μετόχους μια καλή απόδοση.
you can't get to the later stages. So we did this math, and we figured out, OK, well, you need about 80 to, say, 150, or something like that, drugs. And then we did a little more math, and we said, OK, well, that's a fund of about three to 15 billion dollars. So we kind of created a new problem by solving the old one. We got rid of the risk, but now we need a lot of capital, and you can only get that kind of capital in the capital markets. Venture capitalists and philanthropies don't have it. But we have to figure out how to get people in the capital markets, who traditionally don't invest in this, to want to invest in this stuff. So again, financial engineering was helpful here. Imagine the megafund starts empty, and what it does is it issues some debt and some equity, and that generates cash flow. That cash flow is used, then, to buy that big portfolio of drugs that you need, and those drugs start working their way through that approval process, and each time they go through a phase of approval, they gain value. Most of them don't make it, but a few of them do, and with the ones that gain value, you can sell some, and when you sell them, you have money to pay the interest on those bonds, but also to fund the next round of trials. It's almost self-funding. You do that for the course of the transaction, and when you're done, you liquidate the portfolio, pay back the bonds, and you can give the equity holders a nice return.
Άρα αυτή ήταν η θεωρία, και μιλήσαμε γι' άυτή για λίγο, κάναμε λίγα πειράματα, και τότε είπαμε, ας προσπαθήσουμε να το δοκιμάσουμε. Περάσαμε τα επόμενα δύο χρόνια κάνοντας έρευνα. Μιλήσαμε με εκατοντάδες ειδικούς στη χρηματοδότηση φαρμάκων και σε επιχειρηματικά κεφάλαια. Μιλήσαμε με ανθρώπους που έχουν φτιάξει φάρμακα. Μιλήσαμε στις φαρμακευτικές εταιρίες. Πραγματικά είδαμε τα στοιχεία για φάρμακα, για πάνω από 2.000 φάρμακα που είχαν γίνει αποδεκτά ή είχαν αποτύχει ή είχαν αποσυρθεί, και επίσης κάναμε εκατομμύρια προσομοιώσεις. Και όλα αυτά πραγματικά πήραν πολύ χρόνο. Αλλά όταν τελειώσαμε, με αυτό που βρήκαμε εκπλαγήκαμε. Ήταν εφικτό να δομήσουμε αυτό το κεφάλαιο έτσι ώστε όταν ολοκληρώσεις τη δημιουργία του, θα μπορούσες να παράγεις ομόλογα χαμηλού κινδύνου, τα οποία θα ήταν ελκυστικά σε κατόχους ομολόγων, τα οποία θα έδιναν αποδόσεις της τάξης του 5 με 8 %, και θα μπορούσες να δημιουργήσεις μετοχικό κεφάλαιο το οποίο θα έδινε στους μετόχους επιστροφή γύρω στο 12%. Τώρα, αυτές οι αποδόσεις δεν θα είναι ελκυστικές σε έναν επενδυτή επιχειρηματικών κεφαλαίων. Οι επενδυτές επιχειρηματικών κεφαλαίων θέλουν να βάζουν τα μεγάλα στοιχήματα και να έχουν κέρδη δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αλλά τελικά υπάρχουν πολλοί άλλοι που θα τους ενδιέφερε αυτό. Αυτή είναι πιο ωφέλιμη επενδυτική κίνηση για συνταξιοδοτικά κεφάλαια και προγράμματα 401(κ) και άλλα τέτοια πράγματα.
That was the theory, and we talked about it, we did a bunch of experiments, and then we said, let's really try to test it. We spent the next two years doing research. We talked to hundreds of experts in drug financing and venture capital. We talked to people who have developed drugs. We talked to pharmaceutical companies. We actually looked at the data for drugs, over 2,000 drugs that had been approved or denied or withdrawn, and we also ran millions of simulations. And all that actually took a lot of time. But when we were done, we found something that was sort of surprising. It was feasible to structure that fund such that when you were done structuring it, you could actually produce low-risk bonds that would be attractive to bond holders, that would give you yields of about five to eight percent, and you could produce equity that would give equity holders about a 12 percent return. Now those returns aren't going to be attractive to a venture capitalist. They want to make those big bets and get those billion dollar payoffs. But it turns out there are lots of other folks that would be interested. That's right in the investment sweet spot of pension funds and 401(k) plans and all this other stuff.
Έτσι δημοσιεύσαμε κάποια άρθρα σε ακαδημαϊκά έντυπα. Δημοσιεύσαμε άρθρα σε ιατρικές επιθεωρήσεις. Δημοσιεύσαμε άρθρα σε χρηματοοικονομικές επιθεωρήσεις. Αλλά μόνο όταν καταφέραμε να προκαλέσουμε το ενδιαφέρον των δημοφιλών μέσων ενημέρωσης αρχίσαμε να έχουμε κάποια κίνηση.
So we published some articles in the academic press, in medical journals, in finance journals. But it wasn't until we actually got the popular press interested in this that we began to get some traction.
Θέλαμε να κάνουμε κάτι περισσότερο από το να ενημερώσουμε τον κόσμο. Θέλαμε να εμπλακούν οι άνθρωποι. Οπότε, πήραμε όλο τον κώδικα των υπολογιστών και τον διαθέσαμε στο διαδίκτυο με μια άδεια ανοιχτού λογισμικού σε όποιον το ήθελε. Και εσείς μπορείτε να το κατεβάσετε σήμερα εάν θέλετε να κάνετε τα πειράματά σας για να δείτε πως λειτουργεί. Και ήταν αποτελεσματικό, καθώς ο κόσμος που δεν πίστευε τις υποθέσεις μας μπορούσε να δοκιμάσει τις δικές του και να δει πώς θα λειτουργούσαν.
We wanted to do more than just make people aware of it. We wanted people to get involved. So we took all of our computer code and made that available online under an open-source license to anybody that wanted it. And you guys can download it today if you want to run your own experiments to see if this would work. And that was really effective, because people that didn't believe our assumptions could try their own and see how it would work.
Τώρα υπάρχει ένα προφανές πρόβλημα, το οποίο είναι, υπάρχουν αρκετά χρήματα στον κόσμο για το χρηματοδοτήσουν; Σας είπα ότι υπάρχουν αρκετά φάρμακα, αλλά υπάρχουν αρκετά χρήματα; Υπάρχουν κεφάλαια 100 τρισεκατομμυρίων δολλαρίων προς το παρόν, τα οποία επενδύονται σε τίτλους σταθερής απόδοσης. Αυτά είναι εκατό χιλιάδες δισεκατομμύρια. Υπάρχει αφθονία χρημάτων. (Γέλια)
Now there's an obvious problem, which is, is there enough money in the world to fund this? I've told you there's enough drugs, but is there enough money? There's 100 trillion dollars of capital currently invested in fixed-income securities. That's a hundred thousand billion. There's plenty of money. (Laughter)
Αλλά συνειδητοποιήσαμε ότι απαιτούνται περισσότερα από χρήματα. Έπρεπε να δώσουμε κίνητρα να εμπλακούν οι ίδιοι και έπρεπε να το καταλάβουν αυτό. Έτσι αρχίσαμε να σκεφτόμαστε τι θα μπορούσε να πάει στραβά. Ποιες είναι οι προκλήσεις που θα μπορούσαν να προκύψουν στην πορεία; Είχαμε έναν μακρύ κατάλογο, και αναθέσαμε σε μια ομάδα ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων και των εαυτών μας, διαφορετικά κομμάτια αυτού του προβλήματος, και είπαμε, μπορείτε να ξεκινήσετε μια εργασία για την απώλεια του αρχικού κεφαλαίου, για τις νομοθετικές διατάξεις, Μπορείτε να ξεκινήσετε μια εργασία για το πώς θα διαχειριστείτε τόσα πολλά έργα; Και βάλαμε όλους τους ειδικούς να συναντηθούν, και να επεξεργαστούν όλα αυτά τα θέματα, και, στη συνέχεια, κάναμε ένα συνέδριο. Το συνέδριο πραγματοποιήθηκε το περασμένο καλοκαίρι. Ήταν ένα συνέδριο μόνο με πρόσκληση. Ήταν επιχορηγούμενο από την Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία και έγινε σε συνεργασία με το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου. Είχαμε ειδικούς από κάθε πεδίο που νομίζαμε ότι ήταν σημαντικό, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης, των ατόμων που εποπτεύουν ερευνητικά κέντρα και ούτω καθεξής, κάθισαν για δύο ημέρες και άκουσαν όλες τις αναφορές από τις πέντε εργασιακές προόδους, και μίλησαν γι' αυτές. Ήταν η πρώτη φορά που τα άτομα που θα μπορούσαν να το πραγματοποιήσουν κάθισαν απέναντι στο ίδιο τραπέζι και έκαναν συνομιλίες.
But we realized it's more than just money that's required. We had to get people motivated, involved, and get them to understand this. And we started thinking about all the different things that could go wrong. What are all the challenges that might get in the way? And we had a long list. We assigned a bunch of people, including ourselves, different pieces of this problem. And we said, could you start a work stream on credit risk? Could you start a work stream on the regulatory aspects? Could you start a work stream on how you would manage so many projects? And we had all these experts get together and do these different work streams, and then we held a conference. The conference was held over this past summer. It was an invitation-only conference. It was sponsored by the American Cancer Society and done in collaboration with the National Cancer Institute. We had experts from every field we thought would be important, including the government, and people that run research centers, and for two days they heard the reports from those five work streams, and talked about it. It was the first time the people who could make this happen sat across the table from each other and had these conversations.
Τώρα σε αυτά τα συνέδρια, είναι συνηθισμένο να υπάρχει δείπνο, και σε αυτό το δείπνο, αρχίζεις να γνωρίζεσαι με τους άλλους, περίπου, όπως κάνουμε εδώ. Έτυχε να κοιτάξω έξω το παράθυρο, και με το χέρι στην καρδιά μου, κοίταξα έξω από το παράθυρο τη νύχτα αυτού του συνεδρίου --ήταν καλοκαίρι-- και είδα αυτό, ήταν ένα διπλό ουράνιο τόξο. Οπότε θέλω να πιστεύω πως ήταν ένα καλό σημάδι.
Now these conferences, it's typical to have a dinner, and at that dinner, you get to know each other, sort of like what we're doing here. I happened to look out the window, and hand on my heart, on the night of this conference -- it was the summertime -- and that's what I saw, a double rainbow. So I'd like to think it was a good sign.
Μετά το συνέδριο, εργάζονται άτομα από το Παρίσι μέχρι το Σαν Φρανσίσκο, πολλά διαφορετικά άτομα ασχολούνται με αυτό και προσπαθούν να δουν εάν μπορούμε να το πετύχουμε. Δεν προσπαθούμε να ξεκινήσουμε ένα κεφάλαιο, αλλά θέλουμε να το κάνει κάποιος άλλος. Καθώς, ξαναλέω, δεν είμαι επιστήμονας. Δεν μπορώ να φτιάξω ένα φάρμακο. Δεν θα έχω ποτέ αρκετά χρήματα να χρηματοδοτήσω έστω και μία από αυτές τις δοκιμές. Αλλά όλοι μαζί, με τα επενδυτικά μας προγράμματα, με τα προγράμματα χρηματοδότησης σπουδών, συνταξιοδότησης, όλοι μαζί μπορούμε να χρηματοδοτήσουμε εκατοντάδες δοκιμές και να πληρωθούμε καλά γι' αυτό και να σώσουμε εκατομμύρια ζωές όπως του πατέρα μου.
Since the conference, we've got people working between Paris and San Francisco, lots of different folks working on this to try to see if we can really make it happen. We're not looking to start a fund, but we want somebody else to do this. Because, again, I'm not a scientist. I can't build a drug. I'm never going to have enough money to fund even one of those trials. But all of us together, with our 401(k)s, with our 529 plans, with our pension plans, all of us together can actually fund hundreds of trials and get paid well for doing it and save millions of lives like my dad.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)