Τον Δεκέμβριο του 2010, η πόλη Απατζιγκάν στην παράκτια πολιτεία του Μιτσοακάν, στο Μεξικό, ξύπνησε από πυροβολισμούς. Για δύο συνεχόμενες μέρες, η πόλη έγινε πεδίο μάχης ανάμεσα στις ομοσπονδιακές δυνάμεις και μια καλά οργανωμένη ομάδα, πιθανώς την τοπική εγκληματική οργάνωση, της Λα Φαμίλια Μιτσοακάνα, ή αλλιώς, η οικογένεια Μιτσοακάν. Οι πολίτες δεν έζησαν μόνο συνεχείς πυροβολισμούς αλλά και εκρήξεις και κάψιμο φορτηγών που χρησιμοποιήθηκαν ως οδοφράγματα σε όλη την πόλη, όπως σε ένα πραγματικό πεδίο μάχης. Μετά από αυτές τις δύο μέρες, και κατά τη διάρκεια μιας ιδιαιτέρως έντονης συμπλοκής, θεωρήθηκε πως ο αρχηγός της Λα Φαμίλια Μιτσοακάνα, ο Ναζάριο Μορένο, είχε σκοτωθεί.
In December of 2010, the city of Apatzingán in the coastal state of Michoacán, in Mexico, awoke to gunfire. For two straight days, the city became an open battlefield between the federal forces and a well-organized group, presumably from the local criminal organization, La Familia Michoacana, or the Michoacán family. The citizens didn't only experience incessant gunfire but also explosions and burning trucks used as barricades across the city, so truly like a battlefield. After these two days, and during a particularly intense encounter, it was presumed that the leader of La Familia Michoacana, Nazario Moreno, was killed.
Σε απάντηση αυτής της τρομακτικής βίας, ο δήμαρχος του Απατζιγκάν αποφάσισε να καλέσει τους πολίτες σε πορεία για την ειρήνη. Η ιδέα ήταν να ζητήσουν μια πιο ήπια προσέγγιση στην εγκληματική δραστηριότητα στην πολιτεία. Έτσι, την ημέρα της προγραμματισμένης πομπής, ήρθαν χιλιάδες άνθρωποι. Καθώς ο δήμαρχος ετοιμαζόταν να δώσει την ομιλία στο ξεκίνημα της πορείας, η ομάδα του παρατήρησε πως ενώ οι μισοί από τους συμμετέχοντες είχαν ντυθεί κατάλληλα στα άσπρα, και κρατούσαν πανό ζητώντας ειρήνη, οι άλλοι μισοί βάδιζαν στην πραγματικότητα για συμπαράσταση στην εγκληματική οργάνωση και στον θεωρητικά αποθανόντα ηγέτη της. Σοκαρισμένος, ο δήμαρχος αποφάσισε να αποσυρθεί παρά να συμμετέχει ή να ηγείται μιας πορείας, η οποία φαινομενικά υποστήριζε το οργανωμένο έγκλημα. Και έτσι, η ομάδα του αποσύρθηκε. Οι δύο πορείες ενώθηκαν και συνέχισαν το δρόμο τους προς την πρωτεύουσα της πολιτείας.
In response to this terrifying violence, the mayor of Apatzingán decided to call the citizens to a march for peace. The idea was to ask for a softer approach to criminal activity in the state. And so, the day of the scheduled procession, thousands of people showed up. As the mayor was preparing to deliver the speech starting the march, his team noticed that, while half of the participants were appropriately dressed in white, and bearing banners asking for peace, the other half was actually marching in support of the criminal organization and its now-presumed-defunct leader. Shocked, the mayor decided to step aside rather than participate or lead a procession that was ostensibly in support of organized crime. And so his team stepped aside. The two marches joined together, and they continued their path towards the state capital.
Αυτή η ιστορία φριχτής βίας που ακολουθήθηκε από μια ατυχή προσέγγιση των ομοσπονδιακών και τοπικών αρχών, στην προσπάθειά τους να συμπεριλάβουν την τοπική κοινωνία, η οποία συνεργάζεται πολύ καλά με μια εγκληματική οργάνωση, είναι μια τέλεια μεταφορά για το τι συμβαίνει σήμερα στο Μεξικό, όπου βλέπουμε πως η τωρινή μας κατανόηση για τη βία των ναρκωτικών και ό,τι οδηγεί σ' αυτήν, είναι πιθανόν, το λιγότερο, ατελής.
This story of horrific violence followed by a fumbled approach by federal and local authorities as they tried to engage civil society, who has been very well engaged by a criminal organization, is a perfect metaphor for what's happening in Mexico today, where we see that our current understanding of drug violence and what leads to it is probably at the very least incomplete.
Αν αποφασίσετε να αφιερώσετε 30 λεπτά προσπαθώντας να καταλάβετε τι γίνεται με τη βία των ναρκωτικών στο Μεξικό ψάχνοντας, ας πούμε, στο διαδίκτυο, το πρώτο πράγμα που θα διαπιστώνατε είναι πως ενώ οι νόμοι δηλώνουν πως όλοι οι Μεξικανοί υπήκοοι είναι ίσοι, υπάρχουν μερικοί που είναι περισσότερο και μερικοί που είναι λιγότερο ίσοι από τους άλλους, επειδή σύντομα θα διαπιστώσετε πως τα τελευταία έξι χρόνια, περίπου εξήντα με εκατό χιλιάδες άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους από βία σχετιζόμενη με τα ναρκωτικά. Αν δούμε αυτούς τους αριθμούς αναλογικά, αυτό σημαίνει οκτώ φορές περισσότεροι από τον αριθμό των θανάτων από τον πόλεμο του Ιράκ και του Αφγανιστάν μαζί. Είναι επίσης σοκαριστικά κοντά στον αριθμό των ανθρώπων που έχουν πεθάνει στον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία, ο οποίος συνεχίζεται ακόμα. Αυτό συμβαίνει λίγο νοτιότερα από τα σύνορα.
If you decided to spend 30 minutes trying to figure out what's going on with drug violence in Mexico by, say, just researching online, the first thing you would find out is that while the laws state that all Mexican citizens are equal, there are some that are more and there are some that are much less equal than others, because you will quickly find out that in the past six years anywhere between 60 and 100,000 people have lost their lives in drug-related violence. To put these numbers in perspective, this is eight times larger than the number of casualties in the Iraq and Afghanistan wars combined. It's also shockingly close to the number of people who have died in the Syrian civil war, which is an active civil war. This is happening just south of the border.
Παρ' όλα αυτά, καθώς διαβάζετε, ίσως να εκπλαγείτε από το ότι σύντομα θα μουδιάσετε με τους αριθμούς των θανάτων, επειδή θα δείτε πως είναι ένα είδος αφηρημένων αριθμών απρόσωπων και ανώνυμων νεκρών ανθρώπων. Έμμεσα ή άμεσα, υπάρχει ένα σκεπτικό που λέει πως όλοι οι άνθρωποι που πεθαίνουν ήταν με κάποιο τρόπο αναμεμειγμένοι στο εμπόριο ναρκωτικών, και αυτό το συμπεραίνουμε είτε επειδή βασανίστηκαν, είτε επειδή εκτελέστηκαν με επαγγελματικό τρόπο, είτε, κατά πάσα πιθανότητα, και τα δύο. Έτσι, είναι ξεκάθαρο πως ήταν εγκληματίες, εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο πέθαναν. Έτσι ο συλλογισμός είναι πως κατά κάποιον τρόπο αυτοί οι άνθρωποι έλαβαν αυτό που τους άξιζε. Ανήκαν στους κακούς. Και αυτό είναι ένα είδος παρηγοριάς για πολλούς ανθρώπους.
Now as you're reading, however, you will be maybe surprised that you will quickly become numb to the numbers of deaths, because you will see that these are sort of abstract numbers of faceless, nameless dead people. Implicitly or explicitly, there is a narrative that all the people who are dying were somehow involved in the drug trade, and we infer this because they were either tortured or executed in a professional manner, or, most likely, both. And so clearly they were criminals because of the way they died. And so the narrative is that somehow these people got what they were deserved. They were part of the bad guys. And that creates some form of comfort for a lot of people.
Παρ' όλα αυτά, ενώ είναι ευκολότερο να σκεφτόμαστε πως εμείς, οι πολίτες, η αστυνομία, ο στρατός, είμαστε οι καλοί, και αυτοί, οι έμποροι ναρκωτικών, τα καρτέλ, είναι οι κακοί, αν το σκεφτείτε, οι τελευταίοι απλώς προσφέρουν μια υπηρεσία στους πρώτους. Είτε μας αρέσει, είτε όχι, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η μεγαλύτερη αγορά παράνομων ουσιών στον κόσμο και τους αναλογεί περισσότερο από το μισό της παγκόσμιας ζήτησης. Μοιράζεται χιλιάδες μίλια συνόρων με το Μεξικό που είναι ο μόνος δρόμος πρόσβασης από το νότο. Όπως έλεγε και ο πρώην δικτάτορας του Μεξικού, ο Πορφίριο Ντίαζ: «Καημένο Μεξικό, τόσο μακριά από τον Θεό και τόσο κοντά στις Ηνωμένες Πολιτείες.»
However, while it's easier to think of us, the citizens, the police, the army, as the good guys, and them, the narcos, the carteles, as the bad guys, if you think about it, the latter are only providing a service to the former. Whether we like it or not, the U.S. is the largest market for illegal substances in the world, accounting for more than half of global demand. It shares thousands of miles of border with Mexico that is its only route of access from the South, and so, as the former dictator of Mexico, Porfirio Diaz, used to say, "Poor Mexico, so far from God and so close to the United States."
Ο ΟΗΕ εκτιμά πως υπάρχουν 55 εκατομμύρια χρήστες παράνομων ναρκωτικών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Χρησιμοποιώντας πάρα πολύ συντηρητικές εκτιμήσεις, αυτό αποδίδει ετησίως από τη λιανική αγορά ναρκωτικών, κάπου ανάμεσα στα 30 και τα 150 δισεκατομμύρια δολάρια. Αν υποθέσουμε πως οι έμποροι ναρκωτικών έχουν πρόσβαση μόνο στο χονδρεμπόριο, κάτι που γνωρίζουμε πως δεν ισχύει, αυτό πάλι αφήνει ετήσια κέρδη κάπου ανάμεσα στα 15 και τα 60 δισεκατομμύρια δολάρια. Για να δούμε αυτούς τους αριθμούς αναλογικά, η Μicrosoft έχει ετήσια κέρδη 60 δισεκατομμύρια δολάρια. Και τυγχάνει αυτό να είναι ένα προϊόν, που εξαιτίας της φύσης του, το επιχειρηματικό μοντέλο για να απευθυνθείς σε αυτή την αγορά, σου ζητάει να εγγυηθείς στους παραγωγούς σου πως το προϊόν τους θα τοποθετηθεί αξιόπιστα στις αγορές στις οποίες θα καταναλωθεί. Και ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό, επειδή είναι παράνομο, είναι να υπάρχει απόλυτος έλεγχος των γεωγραφικών διαδρομών που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά των ναρκωτικών. Εξ ου και η βία. Αν κοιτάξτε ένα χάρτη της επιρροής και της βίας των καρτέλ, θα δείτε πως ευθυγραμμίζεται σχεδόν τέλεια με τις πιο κατάλληλες οδούς μεταφοράς από το νότο στο βορρά. Το μόνο πράγμα που κάνουν τα καρτέλ είναι ότι προσπαθούν να προστατεύσουν τις επιχειρήσεις τους.
The U.N. estimates that there are 55 million users of illegal drugs in the United States. Using very, very conservative assumptions, this yields a yearly drug market on the retail side of anywhere between 30 and 150 billion dollars. If we assume that the narcos only have access to the wholesale part, which we know is false, that still leaves you with yearly revenues of anywhere between 15 billion and 60 billion dollars. To put these numbers in perspective, Microsoft has yearly revenues of 60 billion dollars. And it so happens that this is a product that, because of its nature, a business model to address this market requires you to guarantee to your producers that their product will be reliably placed in the markets where it is consumed. And the only way to do this, because it's illegal, is to have absolute control of the geographic corridors that are used to transport drugs. Hence the violence. If you look at a map of cartel influence and violence, you will see that it almost perfectly aligns with the most efficient routes of transportation from the south to the north. The only thing that the cartels are doing is that they're trying to protect their business.
Δεν είναι μόνο μια αγορά δισεκατομμυρίων δολαρίων, είναι ταυτόχρονα μια περίπλοκη αγορά. Για παράδειγμα, το φυτό κόκα είναι ένα ευαίσθητο φυτό που μεγαλώνει μόνο σε συγκεκριμένα γεωγραφικά πλάτη, και αυτό σημαίνει πως το επιχειρηματικό μοντέλο για να απευθυνθείς σε αυτή την αγορά, απαιτεί να έχεις αποκεντρωμένη, διεθνή παραγωγή, η οποία, παρεμπιπτόντως, χρειάζεται να έχει καλό ποιοτικό έλεγχο γιατί οι άνθρωποι θέλουν να «φτιάχνονται» καλά, χωρίς αυτό να τους σκοτώσει και να το παραλαμβάνουν όταν το χρειάζονται. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να διασφαλίσουν την παραγωγή και τον ποιοτικό έλεγχο στο νότο, και πρέπει να διασφαλίσετε πως έχετε αποδοτικά και αποτελεσματικά κανάλια διανομής στις αγορές στις οποίες καταναλώνονται αυτά τα ναρκωτικά. Σας παροτρύνω, όμως μόνο λίγο, επειδή δεν θέλω να σας βάλω σε μπελάδες, να ρωτήσετε γύρω σας και να δείτε πόσο δύσκολο θα ήταν να βρείτε οποιοδήποτε ναρκωτικό θέλετε, όπου το θέλετε, όποτε το θέλετε, οπουδήποτε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και μερικοί από εσάς μπορεί να εκπλαγείτε αν μάθετε πως υπάρχουν πολλοί έμποροι που προσφέρουν μια υπηρεσία με την οποία αν τους στείλετε ένα μήνυμα στο κινητό, σας εγγυώνται την παράδοση του ναρκωτικού σε 30 λεπτά ή λιγότερο.
It's not only a multi-billion dollar market, but it's also a complex one. For example, the coca plant is a fragile plant that can only grow in certain latitudes, and so it means that a business model to address this market requires you to have decentralized, international production, that by the way needs to have good quality control, because people need a good high that is not going to kill them and that is going to be delivered to them when they need it. And so that means they need to secure production and quality control in the south, and you need to ensure that you have efficient and effective distribution channels in the markets where these drugs are consumed. I urge you, but only a little bit, because I don't want to get you in trouble, to just ask around and see how difficult it would be to get whatever drug you want, wherever you want it, whenever you want it, anywhere in the U.S., and some of you may be surprised to know that there are many dealers that offer a service where if you send them a text message, they guarantee delivery of the drug in 30 minutes or less.
Σκεφτείτε το για λίγο. Σκεφτείτε την περιπλοκότητα του δικτύου διανομής που μόλις σας περιέγραψα. Eίναι πολύ δύσκολο να το συσχετίσεις με την εικόνα των απρόσωπων, αδαών ηλιθίων που απλώς πυροβολούν ο ένας τον άλλον. Είναι πολύ δύσκολο να το συσχετίσεις.
Think about this for a second. Think about the complexity of the distribution network that I just described. It's very difficult to reconcile this with the image of faceless, ignorant goons that are just shooting each other, very difficult to reconcile.
Ως καθηγητής διοίκησης επιχειρήσεων, και όπως θα σας έλεγαν όλοι οι συνάδελφοί μου, μια αποτελεσματική οργάνωση απαιτεί μια συγχωνευμένη στρατηγική που περιλαμβάνει μια σωστή δομή οργάνωσης, καλές πρωτοβουλίες, μια ατόφια ταυτότητα και καλή διαχείριση της επωνυμίας. Αυτό με οδηγεί στο δεύτερο πράγμα που θα μαθαίνατε στην 30λεπτη εξερεύνησή σας για τη βία των ναρκωτικών στο Μεξικό. Επειδή γρήγορα θα συνειδητοποιούσατε και ίσως να μπερδευόσασταν από το γεγονός πως υπάρχουν τρεις οργανώσεις που αναφέρονται συνεχώς στα άρθρα. Θα ακούσετε για τους Λος Ζέτας, για τους Ιππότες του Ναού, που είναι η νέα επωνυμία της Οικογένειας Μιτσοακάνα για την οποία μίλησα στην αρχή, και την Ομοσπονδία Σιναλόα. Θα διαβάσετε πως οι Λος Ζέτας είναι αυτό το μείγμα ψυχοπαθών που τρομοκρατούν τις πόλεις στις οποίες εισέρχονται και επιβάλλουν τη σιωπή στον τύπο. Και αυτό είναι εν μέρει αληθινό, ή σχεδόν εξολοκλήρου αληθινό. Όμως αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας προσεκτικής κατοχύρωσης της επωνυμίας και επιχειρηματικής στρατηγικής. Βλέπετε, οι Λος Ζέτας δεν είναι ένα τυχαίο μείγμα ατόμων, αλλά δημιουργήθηκε στην πραγματικότητα από μια άλλη εγκληματική οργάνωση, το Καρτέλ του Κόλπου. που είχε κάποτε τον έλεγχο της ανατολικής διαδρομής του Μεξικού. Όταν διεκδικήθηκε αυτή η διαδρομή, αποφάσισαν πως ήθελα να στρατολογήσουν έναν επαγγελματικό στρατό επιβολής. Έτσι, στρατολόγησαν τους Λος Ζέτας, μια ολόκληρη μονάδα επίλεκτων αλεξιπτωτιστών του μεξικανικού στρατού. Επέβαλαν με εξαιρετικά αποτελεσματικό τρόπο το Καρτέλ του Κόλπου, τόσο, που κάποια στιγμή, αποφάσισαν να καταλάβουν τις επιχειρήσεις. Και γι' αυτό σας ζητώ να μην έχετε ποτέ τίγρεις ως κατοικίδια. Γιατί μεγαλώνουν. Επειδή η οργάνωση Ζέτας ιδρύθηκε με προδοσία, έχασαν κάποιες από τις διασυνδέσεις με την παραγωγή και τη διανομή στις πιο κερδοφόρες αγορές όπως αυτή της κοκαΐνης, αλλά αυτό που είχαν, - και αυτό βασίζεται και πάλι στη στρατιωτική τους προέλευση- ήταν μια τέλεια δομημένη αλυσίδα διοίκησης, με πολύ ξεκάθαρη ιεραρχία και μια ξεκάθαρη διαδρομή προαγωγής, που τους επέτρεπε να επιβλέπουν και να επιχειρούν σε πάρα πολλές αγορές, πολύ αποτελεσματικά, κάτι που είναι η ουσία αυτού στο οποίο προσβλέπει η ιεραρχία. Έτσι, επειδή δεν είχαν πρόσβαση στις πιο κερδοφόρες αγορές ναρκωτικών, αυτό τους ώθησε και τους έδωσε την ευκαιρία να διαφοροποιηθούν μέσα σε άλλες μορφές εγκλήματος. Αυτό συμπεριλαμβάνει απαγωγές, πορνεία, τοπικό εμπόριο ναρκωτικών και εμπορία ανθρώπων, καθώς και μετανάστες που πηγαίνουν από τον νότο στις ΗΠΑ. Έτσι, αυτό που έχουν αυτή τη στιγμή, είναι στην πραγματικότητα και αρκετά κυριολεκτικά, μια επιχείρηση δικαιόχρησης. Eστιάζουν το μεγαλύτερο μέρος της στρατολόγησής τους στο στρατό, και διαφημίζουν πολύ ανοιχτά, τους καλύτερους μισθούς, τα καλύτερα προνόμια, τους καλύτερους δρόμους προαγωγής, για να μην πούμε και για το πολύ καλύτερο φαγητό από αυτό που προσφέρει ο στρατός. Ο τρόπος που λειτουργούν είναι πως όταν φτάνουν σε μια περιοχή, γνωστοποιούν ότι είναι εκεί, και πηγαίνουν στην πιο δυνατή τοπική συμμορία και λένε: «Σας προτείνω να γίνετε οι τοπικοί αντιπρόσωποι της επωνυμίας Ζέτα». Αν συμφωνήσουν - και δεν θέλετε να ξέρετε τι γίνεται αν δεν συμφωνήσουν - τους εκπαιδεύουν και τους επιβλέπουν στο πώς να διοικήσουν την πιο αποτελεσματική εγκληματική οργάνωση αυτής της πόλης, με αντάλλαγμα δικαιώματα. Αυτό το είδος επιχειρηματικού μοντέλου προφανώς εξαρτάται πλήρως στο να υπάρχει μια αποτελεσματική επωνυμία φόβου, και έτσι, οι Λος Ζέτας σκηνοθετούν προσεκτικά βίαιες πράξεις που είναι θεαματικές, ειδικά όταν πρωτοφτάνουν σε μια πόλη, αλλά και πάλι, αυτό είναι απλώς μια στρατηγική επωνυμίας. Δεν λέω πως δεν είναι βίαιοι, όμως αυτό που λέω είναι, πως παρ' όλο που θα διαβάσετε πως είναι οι πιο βίαιοι από όλους, αν μετρήσετε, αν μετρήσετε τα πτώματα, στην πραγματικότητα δεν διαφέρουν από τους άλλους.
Now, as a business professor, and as any business professor would tell you, an effective organization requires an integrated strategy that includes a good organizational structure, good incentives, a solid identity and good brand management. This leads me to the second thing that you would learn in your 30-minute exploration of drug violence in Mexico. Because you would quickly realize, and maybe be confused by the fact, that there are three organizations that are constantly named in the articles. You will hear about Los Zetas, the Knights Templar, which is the new brand for the Familia Michoacana that I spoke about at the beginning, and the Sinaloa Federation. You will read that Los Zetas is this assortment of sociopaths that terrify the cities that they enter and they silence the press, and this is somewhat true, or mostly true. But this is the result of a very careful branding and business strategy. You see, Los Zetas is not just this random assortment of individuals, but was actually created by another criminal organization, the Gulf Cartel, that used to control the eastern corridor of Mexico. When that corridor became contested, they decided that they wanted to recruit a professional enforcement arm. So they recruited Los Zetas: an entire unit of elite paratroopers from the Mexican Army. They were incredibly effective as enforcers for the Gulf Cartel, so much so that at some point, they decided to just take over the operations, which is why I ask you to never keep tigers as pets, because they grow up. Because the Zetas organization was founded in treason, they lost some of the linkages to the production and distribution in the most profitable markets like cocaine, but what they did have, and this is again based on their military origin, was a perfectly structured chain of command with a very clear hierarchy and a very clear promotion path that allowed them to supervise and operate across many, many markets very effectively, which is the essence of what a chain of command seeks to do. And so because they didn't have access to the more profitable drug markets, this pushed them and gave them the opportunity to diversify into other forms of crime. That includes kidnapping, prostitution, local drug dealing and human trafficking, including of migrants that go from the south to the U.S. So what they currently run is truly and quite literally a franchise business. They focus most of their recruiting on the army, and they very openly advertise for better salaries, better benefits, better promotion paths, not to mention much better food, than what the army can deliver. The way they operate is that when they arrive in a locality, they let people know that they are there, and they go to the most powerful local gang and they say, "I offer you to be the local representative of the Zeta brand." If they agree -- and you don't want to know what happens if they don't -- they train them and they supervise them on how to run the most efficient criminal operation for that town, in exchange for royalties. This kind of business model obviously depends entirely on having a very effective brand of fear, and so Los Zetas carefully stage acts of violence that are spectacular in nature, especially when they arrive first in a city, but again, that's just a brand strategy. I'm not saying they're not violent, but what I am saying is that even though you will read that they are the most violent of all, when you count, when you do the body count, they're actually all the same.
Σε αντίθεση με αυτούς, οι Ιππότες του Ναού που ξεκίνησαν από το Μιτσοακάν, εμφανίστηκαν σε αντίδραση της εισβολής των Ζέτας στην πολιτεία του Μιτσοακάν. Το Μιτσοακάν είναι γεωγραφικά μια στρατηγική πολιτεία επειδή έχει ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια του Μεξικού και έχει πολλούς απευθείας δρόμους προς το κέντρο του Μεξικού, και που στη συνέχεια προσφέρει άμεση πρόσβαση στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι Ιππότες του Ναού συνειδητοποίησαν πολύ γρήγορα πως δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τους Ζέτας μόνο με τη βία, και έτσι ανέπτυξαν μια στρατηγική ως μια κοινωνική επιχείρηση. Διαφήμισαν τους εαυτούς τους ως αντιπροσώπους και προστάτες των κατοίκων του Μιτσοακάν ενάντια στο οργανωμένο έγκλημα. Η επωνυμία της κοινωνικής τους επιχείρησης σημαίνει πως πρέπει να απασχολούνται πολύ με τα κοινά, έτσι επενδύουν πολύ στην παροχή τοπικών υπηρεσιών, όπως να ασχολούνται με την ενδοοικογενειακή βία, να κυνηγούν μικροεκγληματίες, να περιθάλπουν ναρκομανείς, να κρατάνε τα ναρκωτικά μακριά από τις τοπικές αγορές στα μέρη που βρίσκονται, και φυσικά, να προστατεύουν τους ανθρώπους από άλλες εγκληματικές οργανώσεις. Σκοτώνουν και αυτοί πολλούς, αλλά όταν τους σκοτώνουν δίνουν πολύ προσεκτικές εξηγήσεις και περιγραφές γιατί τους λόγους για τους οποίους τους σκότωσαν, μέσα από ένθετα στις εφημερίδες, βίντεο στο YouTube, και τοιχοκολλήσεις που εξηγούν πως οι άνθρωποι που σκοτώθηκαν, σκοτώθηκαν επειδή αποτελούσαν απειλή, όχι για εμάς σαν οργάνωση, φυσικά, αλλά σε εσάς, τους πολίτες. Και έτσι, στην πραγματικότητα είμαστε εδώ για να σας προστατέψουμε. Όπως κάνουν όλες οι κοινωνικές επιχειρήσεις, έχουν δημιουργήσει έναν ηθικό κώδικα τον οποίο διαφημίζουν, και έχουν πολύ αυστηρές πρακτικές στρατολόγησης. Εδώ βλέπετε τα είδη των εξηγήσεων που δίνουν για κάποιες από τις ενέργειές τους. Έχουν διατηρήσει πρόσβαση στο κερδοφόρο εμπόριο των ναρκωτικών, αλλά ο τρόπος που το κάνουν, επειδή ελέγχουν όλο το Μιτσοακάν και ελέγχουν το λιμάνι του Λάζαρο Κάρδενας, το ισοσκελίζουν, για παράδειγμα, με το νόμιμο εμπόριο του χαλκού στο Μιτσοακάν ο οποίος εξάγεται νόμιμα με παράνομη εφεδρίνη από την Κίνα που είναι απαραίτητη για τις μεταμφεταμίνες που παράγουν, και στη συνέχεια συνεργάζονται με μεγαλύτερες οργανώσεις όπως την Ομοσπονδία Σιναλόα που τοποθετεί τα προϊόντα τους στις Ηνωμένες Πολιτείες.
In contrast to them, the Knights Templar that arose in Michoacán emerged in reaction to the incursion of the Zetas into the state of Michoacán. Michoacán is a geographically strategic state because it has one of the largest ports in Mexico, and it has very direct routes to the center of Mexico, which then gives you direct access to the U.S. The Knights Templar realized very quickly that they couldn't face the Zetas on violence alone, and so they developed a strategy as a social enterprise. They brand themselves as representative of and protecting of the citizens of Michoacán against organized crime. Their brand of social enterprise means that they require a lot of civic engagement, so they invest heavily in providing local services, like dealing with home violence, going after petty criminals, treating addicts, and keeping drugs out of the local markets where they are, and, of course, protecting people from other criminal organizations. Now, they kill a lot of people too, but when they kill them, they provide very careful narratives and descriptions for why they did them, through newspaper insertions, YouTube videos, and billboards that explain that the people who were killed were killed because they represented a threat not to us, as an organization, of course, but to you, as citizens. And so we're actually here to protect you. They, as social enterprises do, have created a moral and ethical code that they advertise around, and they have very strict recruiting practices. And here you have the types of explanations that they provide for some of their actions. They have actually retained access to the profitable drug trade, but the way they do it is, because they control all of Michoacán, and they control the Port of Lázaro Cárdenas, they leverage that to, for example, trade copper from Michoacán that is legally created and legally extracted with illegal ephedrine from China which is a critical precursor for methamphetamines that they produce, and then they have partnerships with larger organizations like the Sinaloa Federation that place their products in the U.S.
Τέλος, η Ομοσπονδία Σιναλόα. Όταν διαβάζετε γι' αυτούς, αυτά που θα διαβάζετε θα έχουν συχνά μια νότα σεβασμού και θαυμασμού, επειδή είναι η πιο ολοκληρωμένη και η μεγαλύτερη από όλες τις οργανώσεις του Μεξικού, και πολλοί ισχυρίζονται, όλου του κόσμου. Ξεκίνησαν σαν ένα είδος οργάνωσης μεταφορών που ειδικευόταν στο λαθρεμπόριο ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες και τα σύνορα του Μεξικού, αλλά τώρα έχουν εξελιχθεί σε μια πραγματικά ολοκληρωμένη πολυεθνική που έχει συνεργασίες παραγωγής στον νότο και συνεργασίες στην παγκόσμια διανομή σε όλο τον πλανήτη. Έχουν καλλιεργήσει μια επωνυμία επαγγελματισμού, επιχειρηματικού δαιμόνιου και καινοτομίας. Έχουν σχεδιάσει νέα προϊόντα ναρκωτικών και νέες επεξεργασίες ναρκωτικών. Έχουν σχεδιάσει ναρκο-τούνελ που περνάνε τα σύνορα, και μπορείτε να δείτε πως αυτά δεν είναι σαν τα τούνελ που βλέπουμε στα έργα. Έχουν εφεύρει ναρκο-υποβρύχια και πλοία που δεν μπορούν να ανιχνευτούν από ραντάρ. Έχουν εφεύρει μη επανδρωμένα αεροσκάφη για να μεταφέρουν ναρκωτικά, καταπέλτες, και ό,τι άλλο μπορείτε να σκεφτείτε. Ένας από τους αρχηγούς της Ομοσπονδίας Σιναλόα μπήκε στη λίστα του Forbes.
Finally, the Sinaloa Federation. When you read about them, you will often read about them with an undertone of reverence and admiration, because they are the most integrated and the largest of all the Mexican organizations, and, many people argue, the world. They started as just sort of a transport organization that specialized in smuggling between the U.S. and the Mexican borders, but now they have grown into a truly integrated multinational that has partnerships in production in the south and partnerships in global distribution across the planet. They have cultivated a brand of professionalism, business acumen and innovation. They have designed new drug products and new drug processes. They have designed narco-tunnels that go across the border, and you can see that these are not "The Shawshank Redemption" types. They have invented narco-submarines and boats that are not detected by radar. They have invented drones to transport drugs, catapults, you name it. One of the leaders of the Sinaloa Federation actually made it to the Forbes list.
(#701 Χοακίν Γκάζμαν Λοέρα)
[#701 Joaquin Guzman Loera]
Όπως κάθε πολυεθνική, έχουν ειδικευτεί και έχουν εστιάσει μόνο στο πιο κερδοφόρο μέρος της επιχείρησης το οποίο είναι ναρκωτικά υψηλής απόδοσης, όπως η κοκαΐνη, η ηρωίνη, οι μεταμφεταμίνες. Όπως θα έκανε κάθε παραδοσιακή λατινοαμερικάνικη πολυεθνική, ο τρόπος με τον οποίο ελέγχουν τις επιχειρήσεις τους είναι μέσα από τους οικογενειακούς δεσμούς. Όταν μπαίνουν σε μια νέα αγορά, στέλνουν ένα μέλος τις οικογένειας για να επιβλέψει, ή όταν συνεταιρίζονται με κάποια νέα οργάνωση, δημιουργούν οικογενειακούς δεσμούς είτε μέσα από γάμους ή άλλα είδη δεσμών. Όπως θα έκανε οποιαδήποτε πολυεθνική, προστατεύουν την επωνυμία τους δίνοντας σε εξωτερικούς συνεργάτες τα πιο αμφιλεγόμενα μέρη του επιχειρηματικού τους μοντέλου, όπως για παράδειγμα, όταν πρέπει να εμπλακούν με βία ενάντια σε άλλες εγκληματικές οργανώσεις, στρατολογούν συμμορίες και μικρότερους παράγοντες για να κάνουν τη βρώμικη δουλειά γι' αυτούς. Και προσπαθούν να κρατήσουν χώρια τις επιχειρήσεις τους και τη βία τους και να είναι πολύ διακριτικοί σχετικά με αυτό.
Like any multinational would, they have specialized and focused only in the most profitable part of the business, which is high-margin drugs like cocaine, heroine, methamphetamines. Like any traditional Latin American multinational would, the way they control their operations is through family ties. When they're entering a new market, they send a family member to supervise it, or, if they're partnering with a new organization, they create a family tie, either through marriages or other types of ties. Like any other multinational would, they protect their brand by outsourcing the more questionable parts of the business model, like for example, when they have to engage in violence against other criminal organizations, they recruit gangs and other smaller players to do the dirty work for them, and they try to separate their operations and their violence and be very discrete about this.
Για να ενδυναμώσουν επιπλέον την επωνυμία τους, έχουν εταιρίες δημοσίων σχέσεων που διαμορφώνουν τον τρόπο με τον οποίο αναφέρεται ο τύπος σε αυτούς. Έχουν επαγγελματίες εικονολήπτες στο προσωπικό τους. Έχουν εξαιρετικά παραγωγικούς δεσμούς με οργανισμούς ασφαλείας και στις δύο πλευρές των συνόρων.
To further strengthen their brand, they actually have professional P.R. firms that shape how the press talks about them. They have professional videographers on staff. They have incredibly productive ties with the security organizations on both sides of the border.
Και έτσι, παρά τις διαφορές τους, αυτό που έχουν από κοινού και οι τρεις οργανώσεις είναι από τη μια πλευρά, μια ξεκάθαρη κατανόηση πως οι οργανισμοί δεν μπορούν να επιβληθούν από πάνω, αλλά χτίζονται από κάτω προς τα πάνω, με μια ενέργεια τη φορά. Έχουν δημιουργήσει εξαιρετικά κατανοητές δομές τις οποίες χρησιμοποιούν για να προβάλουν τις ασυνέπειες των κυβερνητικών προγραμμάτων.
And so, differences aside, what these three organizations share is on the one hand, a very clear understanding that institutions cannot be imposed from the top, but rather they are built from the bottom up one interaction at a time. They have created extremely coherent structures that they use to show the inconsistencies in government policies.
Έτσι, αυτό που θέλω να θυμόσαστε από αυτή την ομιλία είναι τρία πράγματα. Το πρώτο είναι πως η βία που σχετίζεται με τα ναρκωτικά είναι στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα μιας τεράστιας ζήτησης της αγοράς και μια οργανωτική σύσταση που επιβάλει αυτή η αγορά να εξυπηρετείται με τη χρήση βίας προκειμένου να διασφαλιστούν οι δρόμοι διανομής. Το δεύτερο πράγμα που θέλω να θυμόσαστε είναι πως αυτές είναι εξελιγμένες, συνεκτικές οργανώσεις που είναι επιχειρηματικές οργανώσεις, και το να τις αναλύουμε και να τις αντιμετωπίζουμε ως τέτοιες, είναι πιθανώς μια πολύ πιο χρήσιμη προσέγγιση. Το τρίτο πράγμα που θέλω να θυμόσαστε είναι πως παρ' όλο που αισθανόμαστε πιο βολικά με την ιδέα «αυτών», μερικών κακών ανθρώπων, διαχωρισμένων από εμάς, στην πραγματικότητα είμαστε συνεργοί τους, είτε μέσα από την άμεση κατανάλωση μας, είτε μέσα από την αποδοχή μας για την ασυνέπεια ανάμεσα στις πολιτικές απαγόρευσης και την πραγματική μας συμπεριφορά ανοχής, ή ακόμα και ενθάρρυνσης της κατανάλωσης.
And so what I want you to remember from this talk are three things. The first one is that drug violence is actually the result of a huge market demand and an institutional setup that forces the servicing of this market to necessitate violence to guarantee delivery routes. The second thing I want you to remember is that these are sophisticated, coherent organizations that are business organizations, and analyzing them and treating them as such is probably a much more useful approach. The third thing I want you to remember is that even though we're more comfortable with this idea of "them," a set of bad guys separated from us, we are actually accomplices to them, either through our direct consumption or through our acceptance of the inconsistency between our policies of prohibition and our actual behavior of tolerance or even encouragement of consumption.
Αυτές οι οργανώσεις εξυπηρετούν, στρατολογούν, και λειτουργούν μέσα στις κοινότητές μας, έτσι, είναι απαραιτήτως πιο αφομοιωμένες μέσα σε αυτές, απ' όσο αισθανόμαστε άνετα να παραδεχτούμε. Και έτσι, για μένα το ερώτημα δεν είναι κατά πόσο αυτές οι δυναμικές θα συνεχίσουν με τον ίδιο τρόπο. Βλέπουμε πως η φύση αυτού του φαινομένου εξασφαλίζει πως θα το κάνουν. Το ερώτημα είναι κατά πόσο είμαστε εμείς διατεθειμένοι να συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε μια αποτυχημένη στρατηγική που βασίζεται στην πεισματική, μακάρια, εθελοντική άγνοιά μας με κόστος τους θανάτους χιλιάδων νέων συνανθρώπων μας.
These organizations service, recruit from, and operate within our communities, so necessarily, they are much more integrated within them than we are comfortable acknowledging. And so to me the question is not whether these dynamics will continue the way they have. We see that the nature of this phenomenon guarantees that they will. The question is whether we are willing to continue our support of a failed strategy based on our stubborn, blissful, voluntary ignorance at the cost of the deaths of thousands of our young.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)