In 2008, Burhan Hassan, age 17, boarded a flight from Minneapolis to the Horn of Africa. And while Burhan was the youngest recruit, he was not alone. Al-Shabaab managed to recruit over two dozen young men in their late teens and early 20s with a heavy presence on social media platforms like Facebook. With the Internet and other technologies, they've changed our everyday lives, but they've also changed recruitment, radicalization and the front lines of conflict today.
Vào năm 2008, Burhan Hassan 17 tuổi đã lên một chuyến bay từ Minneapolis đến vùng Sừng châu Phi. Burhan là lính mới nhỏ tuổi nhất trong số những người trẻ khác. Al-Shabaab đã tuyển chọn hơn 24 nam thanh niên trong độ tuổi 20 là những người thường xuyên sử dụng mạng xã hội như Facebook. Internet và những công nghệ khác, đã thay đổi cuộc sống chúng ta nhưng cũng thay đổi cả việc tuyển quân, tư tưởng cực đoan và chiến trường của các cuộc xung đột
What about the links connecting Twitter, Google and protesters fighting for democracy? These numbers represent Google's public DNS servers, effectively the only digital border crossing protesters had and could use to communicate with each other, to reach the outside world and to spread viral awareness of what was happening in their own country.
Còn những đường link kết nối Twitter, Google và những người biểu tình đấu tranh cho dân chủ ? Những con số này đại diện cho máy chủ DNS công cộng của Google, giúp vượt rào cản mạng internet hiệu quả mà người biểu tình có thể sử dụng để liên lạc với nhau, với thế giới bên ngoài và để tuyên truyền nhận thức về những gì dang diễn ra ở đất nước họ.
Today, conflict is essentially borderless. If there are bounds to conflict today, they're bound by digital, not physical geography. And under all this is a vacuum of power where non-state actors, individuals and private organizations have the advantage over slow, outdated military and intelligence agencies. And this is because, in the digital age of conflict, there exists a feedback loop where new technologies, platforms like the ones I mentioned, and more disruptive ones, can be adapted, learned, and deployed by individuals and organizations faster than governments can react.
Ngày nay, xung đột hầu như không có biên giới. Nếu có tồn tại những rào cản thì do kỹ thuật số, không phải địa lý. và ẩn giấu đằng sau là lỗ hổng quyền lực nơi các cá nhân và tổ chức tư nhân có lợi thế hơn quân đội và các cơ quan tình báo chậm chạp lỗi thời. Là bởi vì trong thời đại xung đột kỹ thuật số, có tồn tại vòng thông tin phản hồi. Nơi những công nghệ mới như tôi đã đề cập và những công nghệ gây rối có thể được tiếp thu và triển khai bởi cấc cá nhân và tổ chức một cách nhanh chóng trước khi chính phủ kịp phản ứng.
To understand the pace of our own government thinking on this, I like to turn to something aptly named the Worldwide Threat Assessment, where every year the Director of National Intelligence in the US looks at the global threat landscape, and he says, "These are the threats, these are the details, and this is how we rank them." In 2007, there was absolutely no mention of cyber security. It took until 2011, when it came at the end, where other things, like West African drug trafficking, took precedence. In 2012, it crept up, still behind things like terrorism and proliferation. In 2013, it became the top threat, in 2014 and for the foreseeable future.
Để biết rõ hơn về tốc độ phản ứng của chính phủ về vấn đề này tôi sẽ đề cập tới Mức đánh giá Đe dọa Toàn cầu. Mỗi năm, giám đốc cục Tình báo Mỹ xem xét những mối đe dọa trên thế giới và ông nói "đây là những mối đe dọa. và những chi tiết, và đây là cách chúng tôi đánh giá chúng" Năm 2007, vấn đề an ninh mạng hoàn toàn chưa hề được nhắc đến. Chỉ đến năm 2011 vấn đề này mới xuất hiện ở cuối bảng, thua cả những vấn đề như nạn buôn bán thuốc phiện ở Tây Phi Năm 2012, nó dần được chú ý, nhưng vẫn xếp sau khủng bố và gia tăng dân số 2013, nó trở thành mối đe dọa hàng đầu, tương tự trong năm 2014 và cả trong tương lai gần.
What things like that show us is that there is a fundamental inability today on the part of governments to adapt and learn in digital conflict, where conflict can be immaterial, borderless, often wholly untraceable. And conflict isn't just online to offline, as we see with terrorist radicalization, but it goes the other way as well.
Điều này cho ta thấy rằng khả năng hạn chế của chính phủ trong việc thích ứng với xung đột công nghệ một mặt trận phi vật chất không biên giới và khó phát hiện Và xung đột không chỉ từ mạng đến thực tế như ta thấy ở các tư tưởng cực đoan mà còn theo các hướng khác
We all know the horrible events that unfolded in Paris this year with the Charlie Hebdo terrorist attacks. What an individual hacker or a small group of anonymous individuals did was enter those social media conversations that so many of us took part in. #JeSuisCharlie. On Facebook, on Twitter, on Google, all sorts of places where millions of people, myself included, were talking about the events and saw images like this, the emotional, poignant image of a baby with "Je suis Charlie" on its wrist. And this turned into a weapon. What the hackers did was weaponize this image, where unsuspecting victims, like all of us in those conversations, saw this image, downloaded it but it was embedded with malware. And so when you downloaded this image, it hacked your system. It took six days to deploy a global malware campaign. The divide between physical and digital domains today ceases to exist, where we have offline attacks like those in Paris appropriated for online hacks.
Chúng ta đều biết những thảm kịch diễn ra ở Paris năm qua. vụ tấn công khủng bố Charlie Hebdo. Việc mà một kẻ hacker hay một nhóm người vô danh nào đó đã làm là tham gia các cuộc trò chuyện trên mạng xã hội có nhiều người #JeSuisCharlie (Tôi là Charlie) Trên Facebook, Twitter, Google, những nơi mà hàng triệu người, trong đó có cả tôi đang bàn tán về vụ việc và thấy những bức ảnh như vậy, hình ảnh em bé với chữ "Je suis Charlie" trên cổ tay, gây ra bao nỗi thương xót. Chính hình ảnh này lại là vũ khí của chúng. những hacker đã biến bức ảnh thành vũ khí mà các nạn nhân không ngờ tới như chúng ta, tham gia trò chuyện, thấy bức ảnh và tải về máy mà không biết bức ảnh đã bị nhúng mã độc Vậy nên khi bạn tải ảnh về, hệ thống của bạn sẽ bị hack. Mất 6 ngày để chúng tiến hành chiến dịch mã độc trên toàn cầu. Sự phân chia giữa thực tế và trên mạng ngày nay không còn tồn tại, khi mà chúng ta chịu tấn công trực tiếp ở Paris thì chúng chuẩn bị hack trên mạng.
And it goes the other way as well, with recruitment. We see online radicalization of teens, who can then be deployed globally for offline terrorist attacks.
Và theo các hướng khác, như tuyển quân Những thiếu niên với tư tưởng cực đoan trên mạng bị lợi dụng trên toàn cầu để thực hiện tấn công khủng bố
With all of this, we see that there's a new 21st century battle brewing, and governments don't necessarily take a part.
Tóm lại, mầm mống chiến tranh thế kỷ 21 đang được ấp ủ mà không cần sự tham gia của các chính phủ
So in another case, Anonymous vs. Los Zetas. In early September 2011 in Mexico, Los Zetas, one of the most powerful drug cartels, hung two bloggers with a sign that said, "This is what will happen to all Internet busybodies." A week later, they beheaded a young girl. They severed her head, put it on top of her computer with a similar note. And taking the digital counteroffensive because governments couldn't even understand what was going on or act, Anonymous, a group we might not associate as the most positive force in the world, took action, not in cyber attacks, but threatening information to be free. On social media, they said, "We will release information that ties prosecutors and governors to corrupt drug deals with the cartel." And escalating that conflict, Los Zetas said, "We will kill 10 people for every bit of information you release." And so it ended there because it would become too gruesome to continue. But what was powerful about this was that anonymous individuals, not federal policia, not military, not politicians, could strike fear deep into the heart of one of the most powerful, violent organizations in the world. And so we live in an era that lacks the clarity of the past in conflict, in who we're fighting, in the motivations behind attacks, in the tools and techniques used, and how quickly they evolve. And the question still remains: what can individuals, organizations and governments do?
Trong một vụ việc khác, Anonymous với Los Zetas. Vào đầu tháng 9 năm 2011 tại Mexico, Los Zetas, một trong những tổ chức ma túy quyền lực nhất đã treo cổ 2 blogger cùng tấm biển viết "Đây là kết cục của tất cả bọn lăng xăng trên mạng" Tuần sau đó chúng chặt đầu một cô gái trẻ đặt cái đầu rời trên máy tính của cô với dòng ghi chú tương tự Và để đáp trả lại Vì chính phủ thậm chí chưa hiểu chuyện gì đang xảy ra, Anonymous, nhóm được xem là lực lượng tích cực nhất mà chúng ta không muốn hợp tác đã hành động, Thay vì tấn công mạng, họ đe dọa sẽ công bố nhiều thông tin mật. Trên mạng xã hội họ nói "Chúng tôi sẽ tiết lộ thông tin về các công tố viên và thành viên chính phủ nhận hối lộ của tổ chức và điều này khiến cho xung đột leo thang Los Zetas nói "Chúng tao sẽ giết 10 người Cho mỗi thông tin mà bọn bay lộ ra" Nên cuộc xung đột đã kết thúc vì mọi chuyện sẽ rất tồi tệ nếu tiếp tục Nhưng điều đáng chú ý là những cá nhân vô danh này, không phải cảnh sát quốc gia, quân đội, hay các nhà chính trị đã đánh trúng vào điểm trọng yếu của một trong những tổ chức tội phạm quyền lực nhất trên thế giới Nên chúng ta sống trong thời kỳ thiếu nhận thức về lịch sử cuộc xung đột vì ai chúng ta đấu tranh, động lực của các cuộc chiến các công cụ, công nghệ được sử dụng và nó đã thay đổi nhanh đến mức nào câu hỏi vẫn còn đó Các cá nhân, tổ chức và chính phủ có thể làm gì ?
For answers to these questions, it starts with individuals, and I think peer-to-peer security is the answer. Those people in relationships that bought over teens online, we can do that with peer-to-peer security. Individuals have more power than ever before to affect national and international security. And we can create those positive peer-to-peer relationships on and offline, we can support and educate the next generation of hackers, like myself, instead of saying, "You can either be a criminal or join the NSA." That matters today. And it's not just individuals -- it's organizations, corporations even. They have an advantage to act across more borders, more effectively and more rapidly than governments can, and there's a set of real incentives there. It's profitable and valuable to be seen as trustworthy in the digital age, and will only be more so in future generations to come.
Để trả lời những câu hỏi trên bắt đầu với các cá nhân tôi cho rằng an ninh ngang hàng là câu trả lời Những người trong mối quan hệ này đã lợi dụng thanh thiếu niên trên mạng ta có thể làm vậy với an ninh ngang hàng các cá nhân đang có nhiều quyền lực hơn bao giờ hết để ảnh hưởng đến an ninh quốc gia và quốc tế và chúng ta có thể tạo ra các mối quan hệ ngang hàng tích cực online hoặc ofline chúng ta có thể hỗ trợ và giáo dục các thế hệ hacker kế tiếp, như tôi thay vì nói "mày hoặc là tội phạm hoặc thành viên NSA" Đó là vấn đề ngày nay Và không chỉ các cá nhân, mà thậm chí các tổ chức, tập đoàn. Cũng có lợi thế để hành động xuyên biên giới hiệu quả và nhanh hơn so với chính phủ, và họ có động cơ thật sự. Đó là lợi nhuận và giá trị được xem là đáng giá trong thời đại kỹ thuật số Và chúng sẽ ngày càng tăng để các thế hệ tương lai sẽ đến
But we still can't ignore government, because that's who we turn to for collective action to keep us safe and secure. But we see where that's gotten us so far, where there's an inability to adapt and learn in digital conflict, where at the highest levels of leadership, the Director of the CIA, Secretary of Defense, they say, "Cyber Pearl Harbor will happen." "Cyber 9/11 is imminent." But this only makes us more fearful, not more secure. By banning encryption in favor of mass surveillance and mass hacking, sure, GCHQ and the NSA can spy on you. But that doesn't mean that they're the only ones that can. Capabilities are cheap, even free. Technical ability is rising around the world, and individuals and small groups have the advantage. So today it might just be the NSA and GCHQ, but who's to say that the Chinese can't find that backdoor? Or in another generation, some kid in his basement in Estonia?
Nhưng chúng ta không nên lờ chính phủ Vì đó nơi chúng ta hướng đến để cũng nhau hành động để giữ chúng ta an toàn và an ninh Nhưng chúng ta thấy nơi đã khiến chúng ta đi quá xa Nơi không có khả năng thích ứng và tiếp thu trong xung đột kỹ thuật số. Nơi mà lãnh đạo cấp cao nhất Giám đốc CIA, Bộ trưởng quốc phòng họ nói "Trân Châu Cảng trên mạng sẽ xảy ra" "khủng bố mạng 11/9 sẽ đến" Nhưng điều đó chỉ khiến chúng ta thêm sợ hãi Bằng việc cấm mã hóa thông tin để dễ dàng trong việc theo dõi và hack tập thể chắc rồi, GCHQ và NSA có thể theo dõi bạn. Nhưng điều đó không có nghĩa họ là người duy nhất có thể Khả năng này không hề tốn kém, thậm chí miễn phí Trình độ kỹ thuật đang phát triển trên thế giới và những cá nhân và nhóm nhỏ có lơi thế này Cho nên hôm nay có thể chỉ NSA và GCHQ làm được Nhưng ai dám chắc rằng Trung Quốc không thể tìm ra bí mật ? Hoặc một thế hệ khác, một vài đứa trẻ trong sân sau ở Estonia
And so I would say that it's not what governments can do, it's that they can't. Governments today need to give up power and control in order to help make us more secure. Giving up mass surveillance and hacking and instead fixing those backdoors means that, yeah, they can't spy on us, but neither can the Chinese or that hacker in Estonia a generation from now. And government support for technologies like Tor and Bitcoin mean giving up control, but it means that developers, translators, anybody with an Internet connection, in countries like Cuba, Iran and China, can sell their skills, their products, in the global marketplace, but more importantly sell their ideas, show us what's happening in their own countries.
Và tôi muốn nói rằng không phải là những gì chính quyền nên làm mà là những gì họ không nên các chính phủ hiện nay nên từ bỏ quyền lực và kiểm soát để giúp chúng ta an ninh hơn Từ bỏ việc theo dõi hoặc hack mà thay vào đó là vá các lỗ hỏng nghĩa là, họ không thể theo dõi chúng ta cũng như là Trung Quốc hay hacker ở Estonia hay bất kì thế hệ nào khác và chính phủ nên hỗ trợ cho các công nghệ như Tor và Bitcoin nghĩa là từ bỏ kiểm soát, nghĩa là các nhà phát triển các dịch giả bất cứ ai với kết nối Internet ở các nước như Cuba, Iran và Trung Quốc có thể bán tài năng và sản phẩm của họ ra thị trường thế giới và quan trọng hơn là bán ý tưởng của họ cho chúng ta thấy diễn biến ở đất nước của họ
And so it should be not fearful, it should be inspiring to the same governments that fought for civil rights, free speech and democracy in the great wars of the last century, that today, for the first time in human history, we have a technical opportunity to make billions of people safer around the world that we've never had before in human history. It should be inspiring.
Và điều này chẳng có gì đáng sợ Việc này nên được thúc đẩy ở các chính phủ tương tự được lập ra vì quyền công dân, tự do ngôn luận và dân chủ trong các cuộc chiến của thế kỷ trước Hôm nay, lần đầu tiên trong lịch sử nhân loại Chúng ta có cơ hội về công nghệ để giúp hàng tỉ người trên thế giới an toàn hơn điều mà chúng ta chưa từng có trước đó trong lịch sử loài người Vì vậy nên khuyến khích điều này
(Applause)
(tiếng vỗ tay)