O Άρθουρ Κ. Κλάρκ λοιπόν, πασίγνωστος συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας της δεκαετίας του 1950, είχε πει πως, «Υπερεκτιμούμε την τεχνολογία βραχυπρόθεσμα, και την υποτιμούμε μακροπρόθεσμα». Και πιστεύω ότι εκεί συγκεντρώνεται ο φόβος που διακρίνουμε σχετικά με την απώλεια θέσεων εργασίας εξαιτίας της τεχνητής νοημοσύνης και των ρομπότ. Επειδή δηλαδή υπερεκτιμούμε την τεχνολογία βραχυπρόθεσμα. Ανησυχώ όμως για το αν θα έχουμε την αναγκαία τεχνολογία μακροπρόθεσμα. Γιατί τα δημογραφικά στοιχεία θα δείξουν πως υπάρχουν πολλές εργασίες για να γίνουν και πως εμείς, η κοινωνία μας, θα πρέπει να χτιστεί στους ατσάλινους ώμους των ρομπότ στο μέλλον. Φοβάμαι λοιπόν πως δεν θα έχουμε αρκετά ρομπότ.
Well, Arthur C. Clarke, a famous science fiction writer from the 1950s, said that, "We overestimate technology in the short term, and we underestimate it in the long term." And I think that's some of the fear that we see about jobs disappearing from artificial intelligence and robots. That we're overestimating the technology in the short term. But I am worried whether we're going to get the technology we need in the long term. Because the demographics are really going to leave us with lots of jobs that need doing and that we, our society, is going to have to be built on the shoulders of steel of robots in the future. So I'm scared we won't have enough robots.
Ο φόβος όμως της απώλειας θέσεων εργασίας λόγω της τεχνολογίας υπάρχει εδώ και καιρό. Το 1957, υπήρχε μια ταινία με τους Σπένσερ Τρέισι, Κάθριν Χέπμπορν. Ξέρετε, λοιπόν, πώς κατέληξε, ο Σπένσερ Τρέισι έφερε έναν κεντρικό υπολογιστή του 1957, για να βοηθήσει τις βιβλιοθηκαρίους. Οι βιβλιοθηκάριοι στην εταιρεία ασχολούνταν με το να απολογούνται για τα στελέχη, όπως «Ποια είναι τα ονόματα των ταράνδων του Άγιου Βασίλη;» Και θα το αναζητούσαν. Και αυτός ο κεντρικός υπολογιστής θα τους βοηθούσε σ' αυτή τη δουλειά.
But fear of losing jobs to technology has been around for a long time. Back in 1957, there was a Spencer Tracy, Katharine Hepburn movie. So you know how it ended up, Spencer Tracy brought a computer, a mainframe computer of 1957, in to help the librarians. The librarians in the company would do things like answer for the executives, "What are the names of Santa's reindeer?" And they would look that up. And this mainframe computer was going to help them with that job.
Φυσικά δεν ήταν χρήση αυτή για έναν κεντρικό υπολογιστή το 1957. Οι βιβλιοθηκάριοι φοβόντουσαν ότι θα χάσουν τις δουλειές τους. Αλλά στην πραγματικότητα δεν συνέβη αυτό. Οι θέσεις εργασίας των βιβλιοθηκαρίων αυξάνονταν για αρκετό καιρό μετά το 1957. Μόνο με την έλευση του Διαδικτύου, την έλευση του παγκόσμιου ιστού και των μηχανών αναζήτησης μειώθηκε η ανάγκη για βιβλιοθηκάριους. Και θεωρώ πως όλοι το 1957 υποτίμησαν πλήρως το επίπεδο τεχνολογίας που όλοι μας θα κουβαλούσαμε στα χέρια και στη τσέπη σήμερα. Και μπορούμε απλά να ρωτήσουμε: «Ποια είναι τα ονόματα των ταράνδων του Άγιου Βασίλη;» και να το μάθουμε στη στιγμή -- ή οτιδήποτε άλλο θελήσουμε να ρωτήσουμε.
Well of course a mainframe computer in 1957 wasn't much use for that job. The librarians were afraid their jobs were going to disappear. But that's not what happened in fact. The number of jobs for librarians increased for a long time after 1957. It wasn't until the Internet came into play, the web came into play and search engines came into play that the need for librarians went down. And I think everyone from 1957 totally underestimated the level of technology we would all carry around in our hands and in our pockets today. And we can just ask: "What are the names of Santa's reindeer?" and be told instantly -- or anything else we want to ask.
Παρεμπιπτόντως, οι μισθοί των βιβλιοθηκαρίων αυξήθηκαν ταχύτερα από μισθούς άλλων ειδικοτήτων στις Η.Π.Α. τη συγκεκριμένη περίοδο, καθώς οι βιβλιοθηκάριοι έγιναν συνέταιροι με τους υπολογιστές. Οι υπολογιστές έγιναν εργαλεία και είχαν περισσότερα εργαλεία που μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν και έγιναν πιο αποδοτικοί κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου.
By the way, the wages for librarians went up faster than the wages for other jobs in the U.S. over that same time period, because librarians became partners of computers. Computers became tools, and they got more tools that they could use and become more effective during that time.
Το ίδιο πράγμα έγινε και στα γραφεία. Την παλιά εποχή, οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν λογιστικά φύλλα. Τα λογιστικά φύλλα ήταν διάσπαρτα φύλλα χαρτιού, και έκαναν τους υπολογισμούς με το χέρι. Εδώ όμως εμφανίστηκε κάτι ενδιαφέρον. Με την επανάσταση των προσωπικών υπολογιστών γύρω στο 1980, οι εφαρμογές λογιστικών φύλλων σχεδιάστηκαν για υπαλλήλους γραφείου, όχι να αντικαταστήσουν τους υπαλλήλους γραφείου, αλλά σεβόμενες τους υπαλλήλους γραφείου ως ικανούς προγραμματιστές. Έτσι οι υπάλληλοι γραφείου έγιναν προγραμματιστές των λογιστικών φύλλων. Αύξησαν τις δυνατότητές τους. Δεν χρειαζόταν να κάνουν πλέον τους βαρετούς υπολογισμούς, αλλά μπορούσαν να κάνουν κάτι πολύ περισσότερο.
Same thing happened in offices. Back in the old days, people used spreadsheets. Spreadsheets were spread sheets of paper, and they calculated by hand. But here was an interesting thing that came along. With the revolution around 1980 of P.C.'s, the spreadsheet programs were tuned for office workers, not to replace office workers, but it respected office workers as being capable of being programmers. So office workers became programmers of spreadsheets. It increased their capabilities. They no longer had to do the mundane computations, but they could do something much more.
Σήμερα λοιπόν, έχουμε αρχίσει να βλέπουμε τα ρομπότ στη ζωή μας. Στ' αριστερά βλέπετε το PackBot της εταιρίας iRobot. Όταν οι στρατιώτες έβρισκαν βόμβες στη άκρη του δρόμου στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, αντί να φορέσουν στολή πυροτεχνουργού και να βγούν να την κουνήσουν μ' ένα ξύλο, όπως συνήθιζαν να κάνουν περίπου ως το 2002, τώρα στέλνουν το ρομπότ έξω. Έτσι το ρομπότ αναλαμβάνει τις επικίνδυνες αποστολές.
Now today, we're starting to see robots in our lives. On the left there is the PackBot from iRobot. When soldiers came across roadside bombs in Iraq and Afghanistan, instead of putting on a bomb suit and going out and poking with a stick, as they used to do up until about 2002, they now send the robot out. So the robot takes over the dangerous jobs.
Στο δεξί μέρος υπάρχουν μερικά ρομπότ TUG της εταιρείας Aethon στο Πίτσμπεργκ. Αυτά υπάρχουν σε εκατοντάδες νοσοκομεία σ' όλες τις Η.Π.Α. Μεταφέρουν τα λερωμένα σεντόνια στα πλυντήρια. Πηγαίνουν τα λερωμένα πιάτα στη κουζίνα. Φέρνουν φάρμακα από το φαρμακείο. Αυτό απαλλάσει τις νοσοκόμες και τις βοηθούς τους από τη βαρετή δουλειά του απλά να σπρώχνουν μηχανικά τα πράγματα στους διαδρόμους ώστε να αφιερώνουν πιο πολύ χρόνο με τους ασθενείς.
On the right are some TUGs from a company called Aethon in Pittsburgh. These are in hundreds of hospitals across the U.S. And they take the dirty sheets down to the laundry. They take the dirty dishes back to the kitchen. They bring the medicines up from the pharmacy. And it frees up the nurses and the nurse's aides from doing that mundane work of just mechanically pushing stuff around to spend more time with patients.
Γεγονός είναι πως τα ρομπότ έχουν γίνει κάπως πανταχού παρόντα στις ζωές μας με διάφορους τρόπους. Αλλά πιστεύω ότι όσον αφορά στα ρομπότ βιομηχανίας, οι άνθρωποι τα φοβούνται κάπως, γιατί τα βιομηχανικά ρομπότ είναι επικίνδυνα. Για να τα προγραμματίσεις, πρέπει να κατανοήσεις διανύσματα 6 διαστάσεων και τετραδόνια. Οι απλοί άνθρωποι δεν μπορούν να αλληλεπιδράσουν μαζί τους. Πιστεύω πως πρόκειται για είδος τεχνολογίας που κατέληξε λάθος. Έχει απομακρύνει τον εργαζόμενο από την τεχνολογία. Και θεωρώ ότι κανονικά πρέπει να δούμε τεχνολογίες με τις οποίες οι συνηθισμένοι εργαζόμενοι μπορούν να αλληλεπιδράσουν.
In fact, robots have become sort of ubiquitous in our lives in many ways. But I think when it comes to factory robots, people are sort of afraid, because factory robots are dangerous to be around. In order to program them, you have to understand six-dimensional vectors and quaternions. And ordinary people can't interact with them. And I think it's the sort of technology that's gone wrong. It's displaced the worker from the technology. And I think we really have to look at technologies that ordinary workers can interact with.
Έτσι λοιπόν θέλω να σας πω για το Μπάξτερ σήμερα, για το οποίο έχουμε μιλήσει. Και το Μπάξτερ το βλέπω σαν τον τρόπο -- μια πρώτη γενιά ρομπότ με το οποίο οι συνηθισμένοι άνθρωποι μπορούν να αλληλεπιδρούν σ' ένα βιομηχανικό περιβάλλον. Το Μπάξτερ λοιπόν είναι εδώ επάνω. Αυτός είναι ο Κρις Χάρμπερτ από την εταιρία Rethink Robotics. Εδώ έχουμε έναν ιμάντα. Και εφόσον ο φωτισμός μας δεν είναι πολύ έντονος -- Α, να! Αυτό είναι. Σήκωσε το αντικείμενο από τον ιμάντα. Θα έλθει να το φέρει και να το αφήσει εδώ κάτω. Και μετά θα πάει πίσω, για να πάρει ένα άλλο αντικείμενο.
And so I want to tell you today about Baxter, which we've been talking about. And Baxter, I see, as a way -- a first wave of robot that ordinary people can interact with in an industrial setting. So Baxter is up here. This is Chris Harbert from Rethink Robotics. We've got a conveyor there. And if the lighting isn't too extreme -- Ah, ah! There it is. It's picked up the object off the conveyor. It's going to come bring it over here and put it down. And then it'll go back, reach for another object.
Το ενδιαφέρον σημείο είναι ότι το Μπάξτερ έχει κάποια βασική κοινή λογική. Παρεμπιπτόντως, τι συμβαίνει με τα μάτια του; Τα μάτια είναι εδώ στην οθόνη. Τα μάτια βλέπουν ευθεία στη κατεύθυνση που πρόκειται να κινηθεί το ρομπότ. Έτσι αν κάποιο άτομο αλληλεπιδρά με το ρομπότ καταλαβαίνει προς ποια κατεύθυνση θα κινηθεί και δεν εκπλήσσεται απ' τις κινήσεις του. Εδώ ο Κρις πήρε το αντικείμενο από το χέρι του, και το Μπάξτερ δεν προσπάθησε να το τοποθετήσει κάτω, πήγε πίσω και κατάλαβε ότι πρέπει να πάρει ένα άλλο. Έχει λίγη κοινή λογική, πηγαίνει και σηκώνει αντικείμενα.
The interesting thing is Baxter has some basic common sense. By the way, what's going on with the eyes? The eyes are on the screen there. The eyes look ahead where the robot's going to move. So a person that's interacting with the robot understands where it's going to reach and isn't surprised by its motions. Here Chris took the object out of its hand, and Baxter didn't go and try to put it down; it went back and realized it had to get another one. It's got a little bit of basic common sense, goes and picks the objects.
Και το Μπάξτερ είναι ασφαλές για να δουλέψεις μαζί του. Δεν θα ήθελες να το κάνεις ποτέ αυτό μ' ένα σύγχρονο βιομηχανικό ρομπότ. Αλλά με το Μπάξτερ δεν θα τραυματιστείς. Νιώθει την αντίσταση, καταλαβαίνει ότι ο Κρις είναι εκεί και δεν πιέζει ώστε να μην τον διαπεράσει και τον τραυματίσει.
And Baxter's safe to interact with. You wouldn't want to do this with a current industrial robot. But with Baxter it doesn't hurt. It feels the force, understands that Chris is there and doesn't push through him and hurt him.
Αλλά πιστεύω ότι το πιο ενδιαφέρον σημείο του Μπάξτερ είναι το περιβάλλον εργασίας του χρήστη. Έτσι λοιπόν ο Κρις θα έλθει και θα αρπάξει τον άλλο βραχίονα τώρα. Μόλις αρπάξει το βραχίονα, μπαίνει σε λειτουργία μηδενικής δράσης με αντιστάθμιση βαρύτητας και εμφανίζονται γραφικά στην οθόνη. Μπορείτε να δείτε κάποια εικονίδια στ' αριστερά της οθόνης που αφορούν στο δεξί του βραχίονα. Θα τοποθετήσει κάτι στο χέρι του, θα το φέρει εδώ, θα πατήσει κάποιο κουμπί και θα αφήσει το αντικείμενο στο χέρι. Και έτσι το ρομπότ καταλαβαίνει, «Ααα, μάλλον εννοεί να αφήσω το αντικείμενο κάτω». Βάζει ένα μικρό εικονίδιο εκεί. Έρχεται εδώ και βάζει τα δάχτυλα να το κρατήσουν μαζί, και το ρομπότ συμπεραίνει, «Αα, θέλεις να σηκώσω ένα αντικείμενο». Αυτό τοποθετεί το πράσινο εικονίδιο εκεί. Θα οριοθετήσει τη περιοχή απ' όπου το ρομπότ θα πρέπει να σηκώσει το αντικείμενο. Απλά το κινεί γύρω και το ρομπότ καταλαβαίνει ότι ανιχνεύει την περιοχή. Δεν χρειάστηκε να το επιλέξει από κάποιο μενού. Και τώρα θα το εκπαιδεύσει σχετικά με την απεικόνιση αυτού του αντικειμένου όσο εμείς θα μιλάμε.
But I think the most interesting thing about Baxter is the user interface. And so Chris is going to come and grab the other arm now. And when he grabs an arm, it goes into zero-force gravity-compensated mode and graphics come up on the screen. You can see some icons on the left of the screen there for what was about its right arm. He's going to put something in its hand, he's going to bring it over here, press a button and let go of that thing in the hand. And the robot figures out, ah, he must mean I want to put stuff down. It puts a little icon there. He comes over here, and he gets the fingers to grasp together, and the robot infers, ah, you want an object for me to pick up. That puts the green icon there. He's going to map out an area of where the robot should pick up the object from. It just moves it around, and the robot figures out that was an area search. He didn't have to select that from a menu. And now he's going to go off and train the visual appearance of that object while we continue talking.
Συνεχίζοντας λοιπόν, θα ήθελα να σας πω πώς γίνεται αυτό στα εργοστάσια. Αυτά τα ρομπότ αποστέλλονταν καθημερινά. Πηγαίνουν σε εργοστάσια σ' όλη τη χώρα. Αυτή είναι η Μίλντρεντ. Η Μίλντρεντ είναι εργάτρια σ' ένα εργοστάσιο στο Κονέκτικατ. Έχει δουλέψει στη γραμμή παραγωγής για περισσότερο από 20 χρόνια. Μια ώρα αφ' ότου είδε το πρώτο της εργοστασιακό ρομπότ το είχε προγραμματίσει να κάνει κάποιες εργασίες στο εργοστάσιο. Αποφάσισε ότι της αρέσουν πραγματικά τα ρομπότ. Κι εκείνο έκανε τις απλές επαναληπτικές εργασίες που έκανε εκείνη πρωτύτερα. Τώρα έχει το ρομπότ να τις κάνει γι' αυτήν.
So as we continue here, I want to tell you about what this is like in factories. These robots we're shipping every day. They go to factories around the country. This is Mildred. Mildred's a factory worker in Connecticut. She's worked on the line for over 20 years. One hour after she saw her first industrial robot, she had programmed it to do some tasks in the factory. She decided she really liked robots. And it was doing the simple repetitive tasks that she had had to do beforehand. Now she's got the robot doing it.
Όταν για πρώτη φορά πήγαμε και μιλήσαμε με τους ανθρώπους σε εργοστάσια για το πώς θα μπορούσαμε να κάνουμε τα ρομπότ να αλληλεπιδρούν μαζί τους καλύτερα, ένα από τα πράγματα που τους ρωτήσαμε ήταν, «Θέλετε τα παιδιά σας να δουλέψουν σ' ένα εργοστάσιο;» Η απάντηση ομόφωνα ήταν «Όχι, θέλω μια καλύτερη δουλειά απ' αυτήν για τα παιδιά μου.»
When we first went out to talk to people in factories about how we could get robots to interact with them better, one of the questions we asked them was, "Do you want your children to work in a factory?" The universal answer was "No, I want a better job than that for my children."
Και ως συνέπεια αυτού, η Μίλντρεντ είναι αντιπροσωπευτικό παράδειγμα των σημερινών εργατών στα εργοστάσια των Η.Π.Α. Είναι μεγαλύτερης ηλικίας και όσο πάει μεγαλώνουν περισσότερο. Δεν έρχονται πολλοί νέοι για δουλειά εργοστασίου. Και καθώς οι εργασίες τους γίνονται ολοένα και πιο επιβαρυντικές πρέπει να τους δώσουμε εργαλεία με τα οποία να μπορούν να συνεργαστούν, ώστε να αποτελούν κομμάτι της λύσης, και να συνεχίσουν να εργάζονται και να συνεχίσουμε να παράγουμε στις Η.Π.Α.
And as a result of that, Mildred is very typical of today's factory workers in the U.S. They're older, and they're getting older and older. There aren't many young people coming into factory work. And as their tasks become more onerous on them, we need to give them tools that they can collaborate with, so that they can be part of the solution, so that they can continue to work and we can continue to produce in the U.S.
Έτσι το όραμά μας είναι η Μίλντρεντ από εργάτρια στην παραγωγή να γίνει η Μίλντρεντ η εκπαιδεύτρια ρομπότ. Θα βελτιώσει τη δουλειά της, όπως βελτίωσαν τις δυνατότητές τους οι εργάτες του 1980. Δεν τους δίνουμε εργαλεία που απαιτούν σπουδές ετών ώστε να μπορέσουν να τα χρησιμοποιήσουν. Πρόκειται για εργαλεία που μπορούν να μάθουν να χειρίζονται σε λίγα λεπτά.
And so our vision is that Mildred who's the line worker becomes Mildred the robot trainer. She lifts her game, like the office workers of the 1980s lifted their game of what they could do. We're not giving them tools that they have to go and study for years and years in order to use. They're tools that they can just learn how to operate in a few minutes.
Υπάρχουν δύο μεγάλες δυνάμεις που είναι ταυτόχρονα εκούσιες αλλά και αναπόφευκτες. Αυτές είναι η κλιματική αλλαγή και τα δημογραφικά. Τα δημογραφικά θα αλλάξουν πραγματικά τον κόσμο μας. Αυτά είναι τα ποσοστά ενηλίκων που βρίσκονται σε ηλικία εργασίας. Τα οποία έχουν μειωθεί ελαφρώς τα τελευταία 40 χρόνια. Στα επόμενα 40 χρόνια όμως, θα αλλάξουν δραματικά, ακόμα και στην Κίνα. Τα ποσοστά ενηλίκων σε ηλικία εργασίας πέφτουν δραματικά. Και αναποδογυρίζοντάς το, οι άνθρωποι που είναι σε ηλικία σύνταξης αυξάνονται πολύ, πολύ γρήγορα, καθώς η γενιά της μεταπολεμικής δημογραφικής έκριξης φτάνει σε ηλικία συνταξιοδότησης. Αυτό σημαίνει ότι θα υπάρχουν πιο πολλοί άνθρωποι με λιγότερα χρήματα για κοινωνική ασφάλιση ανταγωνιζόμενοι για υπηρεσίες.
There's two great forces that are both volitional but inevitable. That's climate change and demographics. Demographics is really going to change our world. This is the percentage of adults who are working age. And it's gone down slightly over the last 40 years. But over the next 40 years, it's going to change dramatically, even in China. The percentage of adults who are working age drops dramatically. And turned up the other way, the people who are retirement age goes up very, very fast, as the baby boomers get to retirement age. That means there will be more people with fewer social security dollars competing for services.
Πέραν αυτού, καθώς γερνάμε γινόμαστε πιο αδύναμοι και δεν μπορούμε να κάνουμε όλα τα πράγματα που κάναμε. Αν δούμε τα στατιστικά για τις ηλικίες των ανθρώπων που φροντίζουν ηλικιωμένους, θα δούμε ξεκάθαρα ότι οι φροντιστές αυτοί είναι όλο και πιο μεγάλης ηλικίας. Αυτό συμβαίνει στατιστικά αυτή τη στιγμή. Και καθώς ο αριθμός των ηλικιωμένων πέραν της ηλικίας σύνταξης αυξάνεται, θα υπάρχουν λιγότεροι άνθρωποι να τους φροντίσουν.
But more than that, as we get older we get more frail and we can't do all the tasks we used to do. If we look at the statistics on the ages of caregivers, before our eyes those caregivers are getting older and older. That's happening statistically right now. And as the number of people who are older, above retirement age and getting older, as they increase, there will be less people to take care of them.
Πιστεύω ότι θα πρέπει στ' αλήθεια να έχουμε ρομπότ για να μας βοηθούν. Και δεν εννοώ ρομπότ όσον αφορά στη συντροφιά. Εννοώ ρομπότ για να κάνουν τις δουλειές που κάνουμε συνήθως μόνοι μας αλλά δυσκολεύουν όσο γερνάμε. Να παίρνουμε τα ψώνια από τ' αμάξι, να τ' ανεβάζουμε στη σκάλα, να τα πηγαίνουμε στη κουζίνα. Ή ακόμα, όταν γεράσουμε πολύ περισσότερο, να οδηγούν τ' αμάξια μας ώστε να μπορούμε να κάνουμε επισκέψεις. Και νομίζω οτι η ρομποτική δίνει στους ανθρώπους την ευκαιρία για αξιοπρέπεια όσο γερνούν έχοντας τον έλεγχο της ρομποτικής λύσης. Έτσι δεν θα χρειάζεται να βασίζονται σε ανθρώπους για βοήθεια, καθώς θα σπανίζουν.
And I think we're really going to have to have robots to help us. And I don't mean robots in terms of companions. I mean robots doing the things that we normally do for ourselves but get harder as we get older. Getting the groceries in from the car, up the stairs, into the kitchen. Or even, as we get very much older, driving our cars to go visit people. And I think robotics gives people a chance to have dignity as they get older by having control of the robotic solution. So they don't have to rely on people that are getting scarcer to help them.
Πιστεύω λοιπόν ότι θα περνάμε περισσότερο χρόνο με ρομπότ σαν το Μπάξτερ δουλεύοντας με ρομπότ σαν το Μπάξτερ στη καθημερινότητά μας. Και θα -- Έλα, Μπάξτερ, μια χαρά. Και θα φτάσουμε να βασιζόμαστε όλοι σε ρομπότ στα επόμενα 40 χρόνια ως μέρος της καθημερινής μας ζωής.
And so I really think that we're going to be spending more time with robots like Baxter and working with robots like Baxter in our daily lives. And that we will -- Here, Baxter, it's good. And that we will all come to rely on robots over the next 40 years as part of our everyday lives.
Ευχαριστώ πολύ.
Thanks very much.
(Χειροκρότημα)
(Applause)