Humans know the surprising prick of a needle, the searing pain of a stubbed toe and the throbbing of a toothache. We can identify many types of pain and have multiple ways of treating it. But what about other species? How do the animals all around us experience pain? It’s important that we find out. We keep animals as pets, they enrich our environment, we farm many species for food, and we use them in experiments to advance science and human health. Animals are clearly important to us, so it’s equally important that we avoid causing them unnecessary pain.
אנשים מכירים את הדקירה המפתיעה של המחט, הכאב החודר של בוהן שקיבלה מכה, והפעימות של כאב שיניים. אנחנו יכולים לזהות הרבה סוגים של כאב ויש לנו דרכים רבות לטפל בו. אבל מה עם מינים אחרים? איך החיות סביבנו חוות כאב? זה חשוב שנגלה. אנחנו מחזיקים בעלי חיים כחיות מחמד, הם מעשירים את הסביבה שלנו, אנחנו מגדלים רבים מהם למזון, ואנחנו משתמשים בהם לניסויים כדי לקדם את המדע ובריאות האדם. חיות חשובות לנו בברור,
For animals that are similar to us, like mammals, it's often obvious when they're hurting. But there's a lot that isn't obvious, like whether pain relievers that work on us also help them. And the more different an animal is from us, the harder it is to understand their experience. How do you tell whether a shrimp is in pain? A snake? A snail?
אז חשוב באותה מידה שנימנע מלגרום להם כאב לא רצוי. לחיות שדומות לנו, כמו יונקים, זה הרבה פעמים ברור כשכואב להן. אבל יש הרבה שאינו ברור, כמו השאלה אם משככי כאבים שעובדים עלינו עובדים גם עליהם. וככל שהחיה שונה מאיתנו, קשה יותר להבין את החוויה שלהם. איך אתם יודעים אם חסילון חש כאב? נחש?
In vertebrates— including humans— pain can be split into two distinct processes. In the first, nerves in the skin sense something harmful and communicate that information to the spinal cord. There, motor neurons activate movements that make us rapidly jerk away from the threat. This is the physical recognition of harm called nociception. And nearly all animals, even those with very simple nervous systems, experience it. Without this ability, animals would be unable to avoid harm and their survival would be threatened.
חילזון? בבעלי חוליות, כולל בני אדם, כאב יכול להתחלק לשני תהליכים שונים. בראשון, העצבים והעור חשים משהו מזיק ומתקשרים את המידע הזה לחוט השדרה. שם, נוירונים מוטוריים מפעילים תנועות שגורמות לנו לזוז מהר הרחק מהאיום. זו ההכרה הפיזית של פגיעה שנקראת נוסיספיה, וכמעט כל חיה, אפילו אלו עם מערכת עצבים מאוד פשוטה, חוות אותה. בלי היכולת הזו, חיות לא יהיו מסוגלות להמנע מפגע
The second part is the conscious recognition of harm. In humans, this occurs when the sensory neurons in our skin make a second round of connections via the spinal cord to the brain.
וההישרדות שלהן תהיה תחת איום. החלק השני הוא ההכרה המודעת של פגיעה. באנשים, זה מתרחש כשהנוירונים התחושתיים בעור שלנו
There, millions of neurons in multiple regions create the sensations of pain. For us, this is a very complex experience associated with emotions like fear, panic and stress, which we can communicate to others. But it’s harder to know exactly how animals experience this part the process, because most of them can’t show us what they feel.
עושים סיבוב שני של חיבורים דרך חוט השדרה למוח. שם, מליוני ניורונים באזורים מרובים יוצרים תחושה של כאב. בשבילנו, זו חוויה מאוד מורכבת שקשורה לרגשות כמו פחד, פניקה, ולחץ, שאותם אנחנו יכולים לתקשר לאחרים. אבל קשה יותר לדעת בדיוק איך חיות חוות את החלק הזה של התהליך
However, we get clues from observing how animals behave. Wild, hurt animals are known to nurse their wounds, make noises to show their distress, and become reclusive. in the lab, scientists have discovered that animals like chickens and rats will self-administer pain-reducing drugs if they’re hurting. Animals also avoid situations where they’ve been hurt before, which suggests awareness of threats.
בגלל שרובן לא יכולות להראות מה הן מרגישות. עם זאת, אנחנו מקבלים רמזים מהסתכלות על התנהגות החיות. חיות בר פרועות ידועות כמטפלות בפצעים שלהן, משמיעות קולות כדי להראות לחץ, והופכות מתבודדות. במעבדה, מדענים גילו שחיות כמו תרנגולות ועכברושים יתנו לעצמן תרופות מפחיתות כאב אם כואב להן. חיות גם נמנעות ממצבים בהם הן נפגעו בעבר, מה שמציע מודעות לסיכונים.
We’ve reached the point that research has made us so sure that vertebrates recognize pain that it’s illegal in many countries to needlessly harm these animals. But what about other types of animals, like invertebrates? These animals aren't legally protected, partly because their behaviors are harder to read. We can make good guesses about some of them, like oysters, worms and jellyfish. These are examples of animals that either lack a brain or have a very simple one. So an oyster may recoil when squirted with lemon juice, for instance, because of nociception. But with such a simple nervous system, it’s unlikely to experience the conscious part of pain.
הגענו לנקודה בה חוקרים עשו אותנו כל כך בטוחים שבעלי חוליות מכירים בכאב שזה לא חוקי בהרבה מדינות לפגוע בחיות שלא לצורך. אבל מה בנוגע לסוגי חיות אחרים כמו חסרי חוליות? החיות האלו לא מוגנות חוקית, חלקית בגלל שההתנהגות שלהן קשה לקריאה. אנחנו יכולים לעשות ניחושים טובים בנוגע לכמה מהן, כמו צדפות, תולעים, ומדוזות. אלה דוגמאות לחיות שאין להן מוח או שיש להן אחד מאוד פשוט. אז צדפה יכולה להרתע כשמשפריצים עליה מיץ לימון, לדוגמה, בגלל נוסיספציה. אבל עם כזו מערכת עצבים פשוטה,
Other invertebrate animals are more complicated, though. Like the octopus, which has a sophisticated brain and is thought to be one of the most intelligent invertebrate animals. Yet in many countries, people continue the practice of eating live octopus. We also boil live crayfish, shrimp, and crabs, even though we don't really know how they're affected either.
זה לא סביר שהיא חווה את ההכרה של כאב. עם זאת, חיות חסרות חוליות אחרות מורכבות יותר כמו תמנון, שיש לו מוח מתוחכם וחושבים שהוא אחד מחסרי החוליות החכמים ביותר. ועדיין, בהרבה מדינות, אנשים ממשיכים במנהג של אכילת תמנונים חיים. אנחנו גם מרתיחים לובסטרים חיים, חסילונים וסרטנים
This poses an ethical problem, because we may be causing these animals unnecessary suffering. Scientific experimentation, though controversial, gives us some clues. Tests on hermit crabs show that they’ll leave an undesirable shell if they’re zapped with electricity. But stay if it’s a good shell. And octopi that might originally curl up an injured arm to protect it, will risk using it to catch prey. That suggests that these animals make value judgments around sensory input, instead of just reacting reflexively to harm. Meanwhile, crabs have been known to repeatedly rub a spot on their bodies where they’ve received an electric shock. And even sea slugs flinch when they know they’re about to receive a noxious stimulus. That means they have some memory of physical sensations.
אף על פי שאנחנו לא באמת יודעים איך הם מושפעים. זה מציב בעיה אתית בגלל שאנחנו אולי גורמים לחיות האלו סבל מיותר. ניסויים מדעיים, למרות שהם שנויים במחלוקת, נותנים לנו כמה רמזים. ניסויים בסרטני נזיר הראו שהם ישאירו קונכיה לא רצויה אם מחשמלים אותם אבל הם נשארים אם הקונכיה טובה. ותמנונים שאולי נוהגים לגלגל זרוע פצועה כדי להגן עליה יסתכנו בשימוש בה כדי לתפוש טרף. זה מצביע על כך שהחיות האלו עושות שיקולים בנוגע לקלטי חושים במקום פשוט להגיב רפלקסיבית לפגיעה. בינתיים, ידוע שסרטנים מחככים שוב ושוב נקודות בגוף שלהם כשהם מקבלים שוק חשמלי. ואפילו חלזונות ים נרתעים כשהם יודעים שהם עומדים לקבל גרוי לא נעים. זה אומר שיש להם זיכרון כלשהו של תחושה פיזית.
We still have a lot to learn about animal pain. As our knowledge grows, it may one day allow us to live in a world where we don’t cause pain needlessly.
עדיין יש לנו הרבה ללמוד על כאב של חיות. כשהידע שלנו גדל, זה אולי יאפשר לנו יום אחד לחיות בעולם בו אנחנו לא גורמים כאב ללא צורך.