I'd like to apologize, first of all, to all of you because I have no form of PowerPoint presentation. So what I'm going to do is, every now and again, I will make this gesture, and in a moment of PowerPoint democracy, you can imagine what you'd like to see.
Ik wil graag jullie mijn excuses aanbieden, want ik sta hier zonder enige vorm van PowerPoint-presentatie. Ik zal af en toe dit gebaar maken en middels PowerPoint-democratie kunnen jullie je dan voorstellen wat je ook maar wil.
I do a radio show. The radio show is called "The Infinite Monkey Cage." It's about science, it's about rationalism. So therefore, we get a lot of complaints every single week -- complaints including one we get very often, which is to say the very title, "Infinite Monkey Cage," celebrates the idea of vivisection. We have made it quite clear to these people that an infinite monkey cage is roomy.
Ik heb een radioshow. Die radioshow heet 'De Oneindige Apenkooi'. Het gaat over wetenschap, over rationalisme. Elke week krijgen we een heleboel klachten. Eentje krijgen we heel vaak, namelijk dat de naam 'De Oneindige Apenkooi' het idee van vivisectie zou propageren. We hebben het deze mensen duidelijk gemaakt dat er in een oneindige apenkooi veel plaats is.
(Laughter)
(Gelach)
We also had someone else who said, "'The Infinite Monkey Cage' idea is ridiculous. An infinite number of monkeys could never write the works of Shakespeare. We know this because they did an experiment." Yes, they gave 12 monkeys a typewriter for a week, and after a week, they only used it as a bathroom.
Nog iemand zei: "Het idee van 'De Oneindige Apenkooi' is belachelijk. Een oneindig aantal apen zou nooit de werken van Shakespeare kunnen schrijven. We weten dit omdat we een experiment hebben gedaan." Ze gaven 12 apen een week lang een typemachine en na een week hadden ze die alleen maar als wc gebruikt.
(Laughter)
(Gelach)
So the main element though, the main complaint we get -- and one that I find most worrying -- is that people say, "Oh, why do you insist on ruining the magic? You bring in science, and it ruins the magic." Now I'm an arts graduate; I love myth and magic and existentialism and self-loathing. That's what I do. But I also don't understand how it does ruin the magic. All of the magic, I think, that may well be taken away by science is then replaced by something as wonderful.
Maar de belangrijkste klacht die we krijgen - en een die ik het meest verontrustend vind - is dat mensen zeggen: "Ach, waarom moet je altijd weer de magie verpesten? Haal de wetenschap erbij en de magie is naar de vaantjes." Nu ben ik afgestudeerd in de letteren. Ik hou van mythe, magie, existentialisme en zelfhaat. Echt waar. Maar ik begrijp ook niet hoe wetenschap de magie verpest. Alle magie, denk ik, die wordt weggenomen door de wetenschap wordt dan vervangen door iets even prachtigs.
Astrology, for instance: like many rationalists, I'm a Pisces. (Laughter) Now astrology -- we remove the banal idea that your life could be predicted; that you'll, perhaps today, meet a lucky man who's wearing a hat. That is gone. But if we want to look at the sky and see predictions, we still can. We can see predictions of galaxies forming, of galaxies colliding into each other, of new solar systems. This is a wonderful thing. If the Sun could one day -- and indeed the Earth, in fact -- if the Earth could read its own astrological, astronomical chart, one day it would say, "Not a good day for making plans. You'll been engulfed by a red giant."
Neem nu astrologie. Net als vele rationalisten heb ik Vissen als sterrenbeeld. (Gelach) Astrologie dan. We nemen het banale idee weg dat je leven voorspelbaar is. Dat je vandaag misschien een gelukkige man met een hoed zal ontmoeten. Dat is voorbij. Maar als we naar de hemel kijken, kunnen we nog steeds voorspellingen doen. We zien voorspellingen van zich vormende sterrenstelsels, van botsende sterrenstelsels, van nieuwe zonnestelsels. Dat is prachtig. Als de zon op een dag - en de aarde ook - als de aarde haar eigen astrologische, astronomische kaart zou kunnen lezen, dan zal er ooit staan: "Geen goede dag om plannen te maken. Je gaat opgeslokt worden door een rode reus."
And that to me as well, that if you think I'm worried about losing worlds, well Many Worlds theory -- one of the most beautiful, fascinating, sometimes terrifying ideas from the quantum interpretation -- is a wonderful thing. That every person here, every decision that you've made today, every decision you've made in your life, you've not really made that decision, but in fact, every single permutation of those decisions is made, each one going off into a new universe. That is a wonderful idea. If you ever think that your life is rubbish, always remember there's another you that's made much worse decisions than that. (Laughter) If you ever think, "Ah, I want to end it all," don't end it all. Remember that in the majority of universes, you don't even exist in the first place. This to me, in its own strange way, is very, very comforting.
Als je nu denkt dat ik ermee inzit om werelden kwijt te raken, dan is de vele-werelden-theorie - een zeer mooie, fascinerende, soms angstaanjagende idee uit de kwantuminterpretatie - een prachtig ding. Dat je voor elke beslissing die je vandaag hebt gemaakt, voor elke beslissing die je hebt gemaakt in je leven, je dat besluit niet echt hebt gemaakt, maar dat in feite elke mogelijke versie van die beslissingen wordt genomen en elk ervan de start is van een nieuw universum. Dat is een prachtig idee. Als je ooit denkt dat je leven een puinhoop is, onthoud dan altijd dat er een andere jij is, die nog veel ergere beslissingen heeft genomen. (Gelach) Als je ooit denkt: "Ach, ik wil er een einde aan maken," doe het dan niet. Vergeet niet dat je in het merendeel van alle universa niet eens bestaat. Dit is voor mij op zijn eigen vreemde manier een zeer, zeer geruststellende gedachte.
Now reincarnation, that's another thing gone -- the afterlife. But it's not gone. Science actually says we will live forever. Well, there is one proviso. We won't actually live forever. You won't live forever. Your consciousness, the you-ness of you, the me-ness of me -- that gets this one go. But every single thing that makes us, every atom in us, has already created a myriad of different things and will go on to create a myriad of new things. We have been mountains and apples and pulsars and other people's knees. Who knows, maybe one of your atoms was once Napoleon's knee. That is a good thing. Unlike the occupants of the universe, the universe itself is not wasteful. We are all totally recyclable. And when we die, we don't even have to be placed in different refuse sacs. This is a wonderful thing.
Reïncarnatie, nog iets dat weg is - het hiernamaals. Maar het is niet weg. De wetenschap zegt eigenlijk dat wij eeuwig zullen leven. Er zit echter een maar aan vast. We zullen niet echt eeuwig leven. Je zal niet eeuwig leven. Je bewustzijn, jouw jou-heid, mijn mij-heid zijn geen blijvertjes. Maar elk ding waaruit we bestaan, elk atoom in ons, heeft al in een myriade andere dingen gezeten en zal nog deel gaan uitmaken van een myriade nieuwe dingen. We zijn bergen, appels, pulsars en andermans knieën geweest. Wie weet, misschien zat een van jullie atomen ooit in Napoleons knie. Dat is goed. In tegenstelling tot de bewoners van het universum is het universum zelf niet spilziek. We zijn allemaal volledig recyclebaar. Als we sterven, hoeven we niet eens in verschillende zakken gesorteerd te worden. Prachtig.
Understanding, to me, does not remove the wonder and the joy. For instance, my wife could turn to me and she may say, "Why do you love me?" And I can with all honesty look her in the eye and say, "Because our pheromones matched our olfactory receptors." (Laughter) Though I'll probably also say something about her hair and personality as well. And that is a wonderful thing there. Love does not die because of that thing.
Begrip doet voor mij de verwondering en de vreugde niet verloren gaan. Mijn vrouw zou me kunnen vragen: "Waarom heb je me lief?" Ik kan haar dan in alle eerlijkheid in de ogen kijken en zeggen: "Omdat onze feromonen waren afgestemd op onze olfactorische receptoren." (Gelach) Hoewel ik waarschijnlijk ook wel iets zal zeggen over haar kapsel en haar persoonlijkheid. Weer prachtig. Liefde gaat daar niet aan kapot.
Pain doesn't go away either. This is a terrible thing, even though I understand pain. If someone punches me -- and because of my personality, this is recently a regular occurrence -- I understand where the pain comes from. It is basically momentum to energy where the four-vector is constant -- that's what it is. But at no point can I react and go, "Ha! Is that the best momentum-to-energy fourth vector constant you've got?" No, I just spit out a tooth.
Maar pijn gaat er ook niet mee over. Het is iets vreselijks, ook al begrijp ik waar het vandaan komt. Als iemand me slaat - en door de aard van mijn persoonlijkheid komt dat nogal eens voor - begrijp ik waar de pijn vandaan komt. Het is eigenlijk een energie-impuls met een constante vierde vector - zo is dat. Maar nooit zal ik zo reageren: "Ha! Is dat de beste energie-impuls met een constante vierde vector die je in huis hebt?" Nee, ik spuug alleen maar een tand uit.
(Laughter)
(Gelach)
And that is all of these different things -- the love for my child. I have a son. His name is Archie. I'm very lucky, because he's better than all the other children. Now I know you don't think that. You may well have your own children and think, "Oh no, my child's best." That's the wonderful thing about evolution -- the predilection to believe that our child is best. Now in many ways, that's just a survival thing. The fact we see here is the vehicle for our genes, and therefore we love it. But we don't notice that bit; we just unconditionally love. That is a wonderful thing. Though I should say that my son is best and is better than your children. I've done some tests.
Zo gaat dat met die dingen. Neem nu de liefde voor mijn kind. Ik heb een zoon. Hij heet Archie. Ik heb veel geluk want hij is beter dan alle andere kinderen. Nu weet ik dat je denkt van niet. Jullie denken van jullie kinderen waarschijnlijk: "Oh nee, mijn kind is het beste." Dat is het mooie aan evolutie: die voorliefde om te geloven dat je eigen kind het beste is. Dat heeft alles met overleven te maken. Dat 'ding' is de drager van onze genen en daarom houden we ervan. Maar dat merken we niet eens: we hebben gewoon onvoorwaardelijk lief. Ook een prachtig ding. Hoewel ik toch moet zeggen dat mijn zoon de beste is, een stuk beter dan jullie kinderen. Ik heb wat tests gedaan.
And all of these things to me give such joy and excitement and wonder. Even quantum mechanics can give you an excuse for bad housework, for instance. Perhaps you've been at home for a week on your own. You house is in a terrible state. Your partner is about to return. You think, what should I do? Do nothing. All you have to do is, when she walks in, using a quantum interpretation, say, "I'm so sorry. I stopped observing the house for a moment, and when I started observing again, everything had happened." (Laughter) That's the strong anthropic principle of vacuuming.
Al deze dingen geven mij zoveel vreugde, opwinding en verwondering. Zelfs de kwantummechanica kan je een excuus bezorgen voor bijvoorbeeld slecht huishoudelijk werk. Waarschijnlijk ben je al eens een weekje alleen thuis geweest. Je huis bevindt zich in een verschrikkelijke toestand. Je partner staat op het punt om thuis te komen. Je denkt: "Wat moet ik doen?" Doe niets. Het enige wat je hoeft te doen als ze binnenkomt, is met behulp van een kwantuminterpretatie zeggen: "Het spijt me. Ik stopte even met het observeren van het huis en toen ik terug keek, was dit allemaal gebeurd." (Gelach) Dat is het sterke antropisch principe van stofzuigen.
For me, it's a very, very important thing. Even on my journey up here -- the joy that I have on my journey up here every single time. If you actually think, you remove the myth and there is still something wonderful. I'm sitting on a train. Every time I breathe in, I'm breathing in a million-billion-billion atoms of oxygen. I'm sitting on a chair. Even though I know the chair is made of atoms and therefore actually in many ways empty space, I find it comfortable. I look out the window, and I realize that every single time we stop and I look out that window, framed in that window, wherever we are, I am observing more life than there is in the rest of the known universe beyond the planet Earth. If you go to the safari parks on Saturn or Jupiter, you will be disappointed. And I realize I'm observing this with the brain, the human brain, the most complex thing in the known universe. That, to me, is an incredible thing. And do you know what, that might be enough.
Voor mij een zeer, zeer belangrijk iets. Zelfs op mijn reis naar hier ervaar ik telkens weer opnieuw dezelfde vreugde. Als je echt denkt, gooi je de mythe weg en hou je altijd nog iets prachtigs over. Ik zit op een trein. Elke keer als ik inadem, adem ik een miljoen miljard miljard zuurstofatomen in. Ik zit op mijn bank. Hoewel ik weet dat de bank van atomen is gemaakt en ik dus eigenlijk op heel veel lege ruimte zit, vind ik ze comfortabel. Ik kijk uit het raam en ik realiseer me dat elke keer dat we stoppen en ik uit het raam kijk, ik, waar we ook zijn, ingelijst in dat venster meer leven observeer dan er is in de rest van het bekende universum buiten de planeet aarde. Als je naar safariparken op Saturnus of Jupiter zou gaan, zou je van een kale reis thuiskomen. Ik realiseer me dat ik dit observeer met de hersenen, het menselijk brein, het meest complexe ding in het bekende universum. Dat is voor mij iets ongelooflijks. Dat zou genoeg moeten zijn.
Steven Weinberg, the Nobel laureate, once said, "The more the universe seems comprehensible, the more it seems pointless." Now for some people, that seems to lead to an idea of nihilism. But for me, it doesn't. That is a wonderful thing. I'm glad the universe is pointless. It means if I get to the end of my life, the universe can't turn to me and go, "What have you been doing, you idiot? That's not the point." I can make my own purpose. You can make your own purpose. We have the individual power to go, "This is what I want to do." And in a pointless universe, that, to me, is a wonderful thing. I have chosen to make silly jokes about quantum mechanics and the Copenhagen interpretation. You, I imagine, can do much better things with your time.
Steven Weinberg, de Nobelprijswinnaar, heeft eens gezegd: "Hoe begrijpelijker het universum wordt, hoe zinlozer het lijkt." Voor sommigen lijkt dat te leiden tot een idee van nihilisme. Voor mij niet. Het is prachtig. Ik ben blij dat het universum zinloos is. Het betekent dat als ik aan het einde ben van mijn leven, het universum zich mij niet gaat zeggen: "Waar ben je mee bezig geweest, jij idioot? Dat was de bedoeling niet." Ik kan mijn eigen doelen bepalen. Jullie kunnen je eigen doelen bepalen. Wij hebben de individuele macht om te zeggen: "Dit is wat ik wil doen." In een zinloos universum lijkt me dat een prachtig iets. Ik heb ervoor gekozen om flauwe grappen te maken over de kwantummechanica en de Kopenhagen-interpretatie. Maar ik kan me voorstellen dat je wel wat beters kan doen met je tijd.
Thank you very much. Goodbye.
Heel hartelijk bedankt. Tot ziens.
(Applause)
(Applaus)