Θα ήθελα να ξεκινήσω παραθέτοντας την υπέροχη δήλωση του Αϊνστάιν, έτσι ώστε όλοι να νιώσουμε άνετα με το γεγονός ότι ο μεγάλος επιστήμονας του 20ου αιώνα, συμφωνεί μαζί μας και επίσης μας προτρέπει. Είπε: "Ο κάθε άνθρωπος είναι τμήμα του συνόλου αυτού, που εμείς αποκαλούμε συμπάν ένα τμήμα περιορισμένου χώρου και διαρκείας. Αντιλαμβάνεται τον εαυτό του, τις σκέψεις και τα συναισθήματα του, σαν κάτι ξεκομμένο από το σύνολο, κι αυτός ο διαχωρισμός είναι σα μια οφθαλμαπάτη της συνείδησης. Αυτή η πλάνη είναι σαν φυλακή για μας, αφού μας περιορίζει μονό στις προσωπικές μας επιθυμίες και μας επιτρέπει να νιώσουμε στοργή μονό για λίγους ανθρώπους γύρω μας. Καθήκον μας είναι να απελευθερώσουμε τους εαυτούς μας από αυτή τη φυλακή και να επεκτείνουμε τον κύκλο της συμπόνιας να αγκαλιάσουμε όλα τα έμβια οντά και τη φύση σε όλο τους το μεγαλείο.
I want to open by quoting Einstein's wonderful statement, just so people will feel at ease that the great scientist of the 20th century also agrees with us, and also calls us to this action. He said, "A human being is a part of the whole, called by us, the 'universe,' -- a part limited in time and space. He experiences himself, his thoughts and feelings, as something separated from the rest, a kind of optical delusion of his consciousness. This delusion is a kind of prison for us, restricting us to our personal desires and to affection for a few persons nearest to us. Our task must be to free ourselves from this prison by widening our circle of compassion, to embrace all living creatures and the whole of nature in its beauty."
Αυτή η βαθιά διαπίστωση του Αϊνστάιν είναι παρόμοια με τη Βουδιστική ψυχολογία, οπού η ευσπλαχνία, που ονομάζεται "karuna", "Η ευαισθησία κάποιου προς τον πόνο του συνανθρώπου και η επιθυμία του να ανταποκριθεί και να τον λυτρώσει από αυτόν τον πόνο". Ταιριάζει σχεδόν με την αγάπη, που είναι η επιθυμία για την ευτυχία του αλλού. Η οποία προϋποθέτει , ασφαλώς, ότι κάποιος αισθάνεται ευτυχία ο ίδιος και επιθυμεί να τη μοιραστεί. Αυτό είναι τέλειο γιατί ξεκάθαρα τοποθετεί την εγωκεντρικότητα και τον εγωισμό απέναντι στην ευσπλαχνία, δηλ. το ενδιαφέρον για τους άλλους, και επίσης, υποδεικνύει ότι εκείνοι που είναι εγκλωβισμένοι στον κύκλο του ατομικού ενδιαφέροντος υποφέρουν αβοήθητοι, ενώ οι συμπονετικοί είναι πιο ελεύθεροι και αναμφίβολα πιο ευτυχισμένοι.
This insight of Einstein's is uncannily close to that of Buddhist psychology, wherein compassion -- "karuna," it is called -- is defined as, "the sensitivity to another's suffering and the corresponding will to free the other from that suffering." It pairs closely with love, which is the will for the other to be happy, which requires, of course, that one feels some happiness oneself and wishes to share it. This is perfect in that it clearly opposes self-centeredness and selfishness to compassion, the concern for others, and, further, it indicates that those caught in the cycle of self-concern suffer helplessly, while the compassionate are more free and, implicitly, more happy.
Ο Δαλαι Λαμα συχνά λέει πως η συμπόνια είναι ο καλύτερος του φίλος. Τον βοηθά όταν τον έχει κατακλύσει η απόγνωση και η λύπη. Η συμπόνια τον αποσπά από την αίσθηση του δικού του πόνου, σαν το πιο απόλυτο, το πιο απαίσιο συναίσθημα που κάποιος θα μπορούσε να έχει, και του ευρύνει την αντίληψη για τον πόνο των άλλων, ακόμη και για τους υπευθύνους της δικής του μιζέριας, και όλων των ανθρώπων. Στην ουσία ο πόνος των άλλων είναι τόσο μεγάλος και δυνατός που ο δικός του χάνει το μέγεθος και τη σημασία του. Έτσι αρχίζει να κινείται από το εγωιστικό ενδιαφέρον του εαυτού του προς το ενδιαφέρον για τους άλλους. Αυτό αυτομάτως τον κάνει ευδιάθετο, βρίσκει κουράγιο και αναπτερώνεται το ηθικό του. Έτσι λοιπόν, χρησιμοποιεί τον προσωπικό του πόνο σα μέσο επέκτασης του δικού του κύκλου συμπόνιας. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι πολύ καλός συνάδελφος του Αϊνστάιν!
The Dalai Lama often states that compassion is his best friend. It helps him when he is overwhelmed with grief and despair. Compassion helps him turn away from the feeling of his suffering as the most absolute, most terrible suffering anyone has ever had and broadens his awareness of the sufferings of others, even of the perpetrators of his misery and the whole mass of beings. In fact, suffering is so huge and enormous, his own becomes less and less monumental. And he begins to move beyond his self-concern into the broader concern for others. And this immediately cheers him up, as his courage is stimulated to rise to the occasion. Thus, he uses his own suffering as a doorway to widening his circle of compassion. He is a very good colleague of Einstein's, we must say.
Τώρα θα ήθελα να σας πω μια ιστορία, μια πολύ γνωστή ιστορία στην Ινδική και Βουδιστική παράδοση, του μεγάλου Αγίου Asanga, ο οποίος έζησε την ιδία περίοδο με τον Άγιο Αυγουστίνο στη Δύση και αποτέλεσε, κατά κάποιον τρόπο, τον Βουδιστή Άγιο Αυγουστίνο. και ο Asanga έζησε 800 χρονιά μετά τον Βούδα και ήταν πολύ δυσαρεστημένος από τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι εξάσκουσαν τη Βουδιστική λατρεία στην Ινδία εκείνη την εποχή.
Now, I want to tell a story, which is a very famous story in the Indian and Buddhist tradition, of the great Saint Asanga who was a contemporary of Augustine in the West and was sort of like the Buddhist Augustine. And Asanga lived 800 years after the Buddha's time. And he was discontented with the state of people's practice of the Buddhist religion in India at that time.
Έτσι ειπε:"Με έχουν αηδιάσει όλα αυτα.Κανεις δεν ζει πια συμφωνά με το δόγμα. Όλοι μιλάνε για αγάπη, ευσπλαχνία, σοφία και φώτιση αλλά όλοι συμπεριφέροντε εγωιστικά και αξιολύπητα. Άρα λοιπόν η διδασκαλία του Βούδα έχασε τη δύναμη της. Ξερώ ότι ο επόμενος Βούδας θα έρθει σε μερικές χιλιάδες χρονιά από Τώρα, αλλά τώρα βρίσκεται στον παράδεισο που λέγεται Maitreya. Έτσι λοιπόν κι εγώ θα αποσυρθώ για να διαλογιστώ και να προσευχηθώ μεχρι ο Βουδας Maitreya μου αποκαλυφθεί και να μου δώσει τη γνώση για να εμφυσήσω τη συμπόνια στους σημερινούς ανθρώπους.
And so he said, "I'm sick of all this. Nobody's really living the doctrine. They're talking about love and compassion and wisdom and enlightenment, but they are acting selfish and pathetic. So, Buddha's teaching has lost its momentum. I know the next Buddha will come a few thousand years from now, but exists currently in a certain heaven" -- that's Maitreya -- "so, I'm going to go on a retreat and I'm going to meditate and pray until the Buddha Maitreya reveals himself to me, and gives me a teaching or something to revive the practice of compassion in the world today."
Και αποσύρθηκε. Διαλογίστηκε για 3 χρονιά αλλά δεν είδε το μελλοντικό Βούδα Maitreya. Και έφυγε αηδιασμένος. Καθώς έφευγε, συνάντησε έναν άντρα- ένα μικρό αστείο άνθρωπο-που καθόταν στα μισά ενός βουνού. Κρατούσε ένα σιδερένιο βόλο και τον έτριβε με ένα κομμάτι ύφασμα. του κίνησε το ενδιαφέρον κι έτσι τον ρώτησε: "Τι κανείς εκεί?" Και ο άντρας απαντησε:"Φτιάχνω μια βελόνα". Κι εκείνος απαντησε:"Αυτο είναι γελοίο, δε μπορείς να φτιάξεις βελόνα τρίβοντας ένα σιδερένιο βόλο με ένα πανί". Και ο ανθρωπάκος του απαντάει:" Αλήθεια;" και του έδειξε ένα πιάτο γεμάτο βελόνες. Κι εκείνος ειπε: "Εντάξει, κατάλαβα!". Πήγε πίσω στη σπηλιά του και διαλογίστηκε ξανά.
So he went on this retreat. And he meditated for three years and he did not see the future Buddha Maitreya. And he left in disgust. And as he was leaving, he saw a man -- a funny little man sitting sort of part way down the mountain. And he had a lump of iron. And he was rubbing it with a cloth. And he became interested in that. He said, "Well what are you doing?" And the man said, "I'm making a needle." And he said, "That's ridiculous. You can't make a needle by rubbing a lump of iron with a cloth." And the man said, "Really?" And he showed him a dish full of needles. So he said, "Okay, I get the point." He went back to his cave. He meditated again.
Άλλα τρία χρονιά πέρασαν και ακόμη κανένα όραμα. Ξαναφεύγει. Αυτή τη φορά κατεβαίνει. Καθώς έφευγε, είδε ένα πουλί που έφτιαχνε τη φωλιά του σε μια απότομη πλευρά του βράχου. Εκεί που προσγειωνόταν για να αφήσει τα κλαδάκια τα φτερά του βούρτσιζαν την επιφάνεια του βράχου και είχαν δημιουργήσει ένα σχίσιμο μια σχισμή 15-20 εκατοστών από το φτεροκόπημα πολλών γενεών πουλιών επάνω στο βράχο. Έτσι είπε: "Εντάξει, κατάλαβα". Και ξαναπάει πίσω.
Another three years, no vision. He leaves again. This time, he comes down. And as he's leaving, he sees a bird making a nest on a cliff ledge. And where it's landing to bring the twigs to the cliff, its feathers brushes the rock -- and it had cut the rock six to eight inches in. There was a cleft in the rock by the brushing of the feathers of generations of the birds. So he said, "All right. I get the point." He went back.
Άλλά 3 χρονιά. Ακόμη, κανένα όραμα από τον Maitreya υστέρα από 9 χρονιά. Και ξαναφεύγει. Αυτή τη φορά βλέπει το νερό που έσταζε σχηματίζοντας ένα βαθούλωμα στο βράχο καθώς χυνόταν. Μετά από αυτό ξαναεπιστρεφει.12 χρονιά έχουν περάσει κι ακόμη κανένα όραμα. Φρικάρει και πλέον δεν κοιτάει δεξιά και αριστερά μήπως και δει κάποιο ενθαρρυντικό σημάδι.
Another three years. Again, no vision of Maitreya after nine years. And he again leaves, and this time: water dripping, making a giant bowl in the rock where it drips in a stream. And so, again, he goes back. And after 12 years there is still no vision. And he's freaked out. And he won't even look left or right to see any encouraging vision.
Επιστρέφει στην πόλη, τελείως συντετριμμένος. Εκεί, στην πόλη, τον πλησιάζει ένας σκύλος -ένα από αυτά τα αποκρουστικά σκυλιά που μπορείς να δεις σε κάποιες φτωχές χώρες ακόμη και στην Αμερική νομίζω, σε κάποιες περιοχές,- ένα σκυλί τελείως καταβεβλημένο. Το σκυλί του κινεί το ενδιαφέρον επειδή είναι τόσο αξιολύπητο, και προσπαθεί να του αποσπάσει την προσοχη. Καθεται κάτω λοιπόν κοιτώντας το σκύλο. Όλο το σώμα του σκύλου είναι μια ανοιχτή πληγή με κάποια εμφανή σημεία γάγγραινας. Στη σάρκα του υπάρχουν σκουλήκια...Απαίσιο! Σκεφτεται:"Τι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω το σκυλί ; ". Τουλάχιστον μπορώ να του καθαρίσω τις πληγές και να το πλύνω.
And he comes to the town. He's a broken person. And there, in the town, he's approached by a dog who comes like this -- one of these terrible dogs you can see in some poor countries, even in America, I think, in some areas -- and he's looking just terrible. And he becomes interested in this dog because it's so pathetic, and it's trying to attract his attention. And he sits down looking at the dog. And the dog's whole hindquarters are a complete open sore. Some of it is like gangrenous, and there are maggots in the flesh. And it's terrible. He thinks, "What can I do to fix up this dog? Well, at least I can clean this wound and wash it."
Έτσι το φέρνει κοντά στο νερό, και μόλις ετοιμάζεσαι να το πλύνει, η προσοχή του πέφτει στα σκουλήκια. Τα βλέπει που φαίνονται χαριτωμένα. Μοιάζουν να είναι ευτυχισμένα πάνω στο σώμα του σκύλου. "Αν πλύνω το σκύλο, θα σκοτώσω τα σκουληκια.Τι να κάνω λοιπόν;". Αυτό είναι.Ειμαι ένας άχρηστος άνθρωπος και δεν υπάρχει ούτε Βούδας, ούτε Maitreya, όλα είναι μάταια. Και Τώρα θα πρέπει να σκοτώσω τα σκουλήκια;".
So, he takes it to some water. He's about to clean, but then his awareness focuses on the maggots. And he sees the maggots, and the maggots are kind of looking a little cute. And they're maggoting happily in the dog's hindquarters there. "Well, if I clean the dog, I'll kill the maggots. So how can that be? That's it. I'm a useless person and there's no Buddha, no Maitreya, and everything is all hopeless. And now I'm going to kill the maggots?"
Ξαφνικά του ήρθε μια καταπληκτική ιδέα. Παίρνει μια κοφτερή πέτρα , κόβει ένα κομμάτι σάρκας από το μπούτι του και το τοποθετεί στο έδαφος. Δεν σκέφτηκε και πολύ σοβαρά την Φιλοζωική Εταιρεία Η στιγμή τον είχε συνεπάρει. Έτσι σκέφτηκε: "Θα πάρω τα σκουλήκια και θα τα βαλω σ'αυτό το κομματι κρεας, έπειτα θα καθαρίσω τις πληγές του σκύλου και Μετά, κάτι θα σκεφτώ να κάνω με τα σκουλήκια".
So, he had a brilliant idea. And he took a shard of something, and cut a piece of flesh from his thigh, and he placed it on ground. He was not really thinking too carefully about the ASPCA. He was just immediately caught with the situation. So he thought, "I will take the maggots and put them on this piece of flesh, then clean the dog's wounds, and then I'll figure out what to do with the maggots."
Κι Έτσι αρχίζει να κανει. Αλλα δε μπορεί να τα πιάσει. Τα σκουλήκια στριφογυρίζουν και είναι δύσκολο να τα τσακώσει. Έτσι λέει:" Θα ακουμπήσω τη γλωσσά μου πάνω στη σάρκα του σκύλου και τα σκουλήκια θα πηδήξουν πάνω στη γλωσσά μου που είναι ζεστή. Το σκυλί είναι σχεδόν εξαντλημένο Υστέρα θα τα φτύσω ένα-ένα κάτω. Ξεκινάει λοιπόν, και βγάζει τη γλωσσά του έξω. Έπρεπε να κλείσει τα ματιά του, γιατί ήταν πολύ αηδιαστικό και με τη μυρωδιά και όλα.
So he starts to do that. He can't grab the maggots. Apparently they wriggle around. They're kind of hard to grab, these maggots. So he says, "Well, I'll put my tongue on the dog's flesh. And then the maggots will jump on my warmer tongue" -- the dog is kind of used up -- "and then I'll spit them one by one down on the thing." So he goes down, and he's sticking his tongue out like this. And he had to close his eyes, it's so disgusting, and the smell and everything.
Ξαφνικά, ακούγεται ένας θορυβος,ππφφφφφφφφ! Πηδάει πίσω και εκεί μπροστά του βρίσκεται ο Βούδας Maitreya. Ένα όμορφο όραμα με όλα τα χρώματα του ουρανίου τόξου, με ένα χρυσαφένιο, σμαραγδένιο και διάφανο σώμα, ένα μοναδικό μυστικιστικό όραμα. Λέει :"Ooooo!", και γονατίζει. Οντας όμως άνθρωπος, αμέσως σκέφτεται το επόμενο παράπονο του.
And then, suddenly, there's a pfft, a noise like that. He jumps back and there, of course, is the future Buddha Maitreya in a beautiful vision -- rainbow lights, golden, jeweled, a plasma body, an exquisite mystic vision -- that he sees. And he says, "Oh." He bows. But, being human, he's immediately thinking of his next complaint.
Έτσι Καθώς σηκώνεται από την πρώτη του υπόκλιση, λέει "Κύριε μου, είμαι τόσο χαρούμενος που σου βλέπω, αλλά που ήσουν τα τελευταία 12 χρονιά;" Τι είναι αυτό?".
So as he comes up from his first bow he says, "My Lord, I'm so happy to see you, but where have you been for 12 years? What is this?"
Και ο Maitreya απαντα:"Ειμουν μαζί σου.Ποιος νομίζεις ότι έφτιαξε τις βελόνες και τις φωλιές των πουλιών, και έσταζε το νερό στους βράχους για σένα, ανόητε;" (Γέλια) "Είμαι ο Βούδας αυτοπροσώπως," λέει. Και συνεχίζει:" Μέχρι Τώρα δεν έδειξες πραγματική συμπόνια. Μέχρι να έχεις αληθινή ευσπλαχνία, δεν θα μπορέσεις να αναγνωρίσεις την αγάπη". Ο Maitreya σημαίνει αγάπη, ο αγαπητός, ξερετε, στα Σανσκριτικα.
And Maitreya says, "I was with you. Who do you think was making needles and making nests and dripping on rocks for you, mister dense?" (Laughter) "Looking for the Buddha in person," he said. And he said, "You didn't have, until this moment, real compassion. And, until you have real compassion, you cannot recognize love." "Maitreya" means love, "the loving one," in Sanskrit.
Ο Αsanga φαινόταν πολύ αναποφάσιστος. Του λέει λοιπόν :"Αν δε με πιστεύεις, πάρε με μαζί σου". Έτσι λοιπόν πηρέ μαζί του το Maitreya- ο οποίος συρρικνώθηκε σε μια σφαίρα, μια μπαλίτσα- και τον έβαλε στον ωμό του. Άρχισε να τρέχει προς την αγορά της πόλης και φωναξε "Αγαλλιάστε, αγαλλιάστε. Ο μελλοντικός Βούδας ξεπέρασε όλες τις προφητειες. Είναι εδώ!!". Σχεδόν αμέσως οι άνθρωποι άρχισαν να τον πετροβολούνε-- εν ήταν στη Chautauqua, ήταν σε κάποια άλλη πόλη-- επειδή έβλεπαν έναν αλλόφρονα, κοκαλιάρη γιόγκι σαν κανένα χίπη, με ένα ματωμένο πόδι κι ένα μισοπεθαμένο σκύλο στον ωμό, να διαλαλεί τον ερχομό του Βούδα.
And so he looked very dubious, Asanga did. And he said, "If you don't believe me, just take me with you." And so he took the Maitreya -- it shrunk into a globe, a ball -- took him on his shoulder. And he ran into town in the marketplace, and he said, "Rejoice! Rejoice! The future Buddha has come ahead of all predictions. Here he is." And then pretty soon they started throwing rocks and stones at him -- it wasn't Chautauqua, it was some other town -- because they saw a demented looking, scrawny looking yogi man, like some kind of hippie, with a bleeding leg and a rotten dog on his shoulder, shouting that the future Buddha had come.
Λογικά, λοιπόν, τον κυνήγησαν έξω από την πόλη. Αλλά στην άκρη της πόλης, μια ηλικιωμένη γυναικά, καθαρίστρια στο νεκροταφείο, είδε τη διαμαντένια άκρη από τον λαμπερό λωτό στον ωμό του, κι έπειτα είδε τον σκύλο. Αυτό που είδε όμως ήταν ο Maitreya κι ετσι πρόσφερε ένα λουλούδι. Αυτό ενθάρρυνε τον Asanga και ακολούθησε το Maitreya.
So, naturally, they chased him out of town. But on the edge of town, one elderly lady, a charwoman in the charnel ground, saw a jeweled foot on a jeweled lotus on his shoulder and then the dog, but she saw the jewel foot of the Maitreya, and she offered a flower. So that encouraged him, and he went with Maitreya.
Αυτό ενθάρρυνε τον Asanga και ακολούθησε το Maitreya. τον τυπικό παράδεισο που αφηγούνται οι Βουδιστικοί μύθοι. Και τον κράτησε εκεί για 5 χρονιά, υπαγορεύοντας του 5 πολύπλοκους τόμους για τον τρόπο με τον οποίο μπορείς να καλλιεργήσεις τη συμπόνια.
Maitreya then took him to a certain heaven, which is the typical way a Buddhist myth unfolds. And Maitreya then kept him in heaven for five years, dictating to him five complicated tomes of the methodology of how you cultivate compassion.
Σκέφτηκα έτσι να μοιραστώ μαζί σας τα μυστικά αυτής της μεθόδου. Η πρώτη και πολύ γνωστή ονομάζεται "Εφταπλη Αιτιολογική Μέθοδος Ανάπτυξης Συμπόνιας". Ξεκινάει με τον διαλογισμό και την οπτικοποιηση ότι όλα τα οντά είναι ένα, και όλα -- ακομα και τα ζώα -- έχουν ανθρώπινη μορφή. Τα ζώα βρίσκονται σε μια από τις ανθρώπινες ζώνες τους.Οι άνθρωποι είναι άνθρωποι. Κι έτσι, φέρνεις στο μυαλό σου τους φίλους και τους αγαπημένους σου, όλους σαν σε κύκλο. Αναλογίζεσαι και τους εχθρούς σου, ακόμη κι αυτούς που σε αφήνουν αδιάφορο. Και προσπαθείς να πεις: "Λοιπον, τους αγαπημένους μου τους αγαπω. Έτσι κι αλλιως είναι καλοι μαζί μου. Μερικές φορες τσακωθηκαμε, αλλες φορες ήταν εχθρικοι μαζί μου. Νευρίασα. Αδέρφια και μαλώνουν μεταξύ τους. Γονείς μαλώνουν με τα παιδια τους. Έτσι κατά κάποιον τρόπο, μου αρέσουν γιατί υπηρξαν καλοι μαζί μου. Με τους αδιαφορους, δεν ξερω.Φανταζομαι κι αυτοί θα μπορούσαν να είναι καλοί. Τους εχθρούς δεν τους συμπαθώ γιατί ήταν κακοί απέναντι μου. Αλλά σίγουρα είναι καλοί απέναντι σε κάποιον άλλον. Θα μπορούσα να είμαι αυτός ο κάποιος.
And then I thought I would share with you what that method is, or one of them. A famous one, it's called the "Sevenfold Causal Method of Developing Compassion." And it begins first by one meditating and visualizing that all beings are with one -- even animals too, but everyone is in human form. The animals are in one of their human lives. The humans are human. And then, among them, you think of your friends and loved ones, the circle at the table. And you think of your enemies, and you think of the neutral ones. And then you try to say, "Well, the loved ones I love. But, you know, after all, they're nice to me. I had fights with them. Sometimes they were unfriendly. I got mad. Brothers can fight. Parents and children can fight. So, in a way, I like them so much because they're nice to me. While the neutral ones I don't know. They could all be just fine. And then the enemies I don't like because they're mean to me. But they are nice to somebody. I could be them."
Οι Βουδιστές, πιστεύουν, επειδή όλοι έχουμε άπειρες προηγούμενες ζώνες, πιστεύουν λοιπόν, πως στην πραγματικότητα όλοι έχουμε κάποια συγγένεια μεταξύ μας, και ο καθένας μας, άρα όλοι, συμφωνά με το Βουδισμό, σε κάποια προηγουμένη ζωή, ακόμη κι αν δεν το θυμόμαστε εσείς κι εγώ, έχετε υπάρξει μητέρα μου, και ζητώ συγγνώμη για τα προβλήματα που σας είχα δημιουργήσει. Στην ουσία, κι εγώ έχω υπάρξει μητέρα σας. Έχω υπάρξει γυναικά, και σε κάποια προηγουμένη ζωή, ήμουν η μητέρα του καθένα σας, συμφωνά με τη Βουδιστική θεώρηση. Έτσι, μητέρα μου είναι η ζωή και είναι πραγματικά μεγάλη. Αλλά όλοι σας, κατά κάποιον τρόπο, είστε κομμάτι της αιωνίας μητέρας. Χρησιμοποίησες αυτήν την έκφραση "αιωνία μαμά", ειπες. Είναι πανέμορφο! Έτσι λοιπόν πιστεύουν οι Βουδιστές. Ένας πιστός, ένας χριστιανός, πιστεύει πως όλα τα πλάσματα, ακόμη και οι εχθροί μου, είναι παιδιά του Θεού. Έτσι , υπό αυτήν την έννοια, όλοι είμαστε συγγενείς.
And then the Buddhists, of course, think that, because we've all had infinite previous lives, we've all been each other's relatives, actually. Therefore all of you, in the Buddhist view, in some previous life, although you don't remember it and neither do I, have been my mother -- for which I do apologize for the trouble I caused you. And also, actually, I've been your mother. I've been female, and I've been every single one of yours' mother in a previous life, the way the Buddhists reflect. So, my mother in this life is really great. But all of you in a way are part of the eternal mother. You gave me that expression; "the eternal mama," you said. That's wonderful. So, that's the way the Buddhists do it. A theist Christian can think that all beings, even my enemies, are God's children. So, in that sense, we're related.
Αρχικά, λοιπόν, δημιουργούμε αυτό το θεμέλιο της ισότητας. Μειώνοντας έτσι την έντονη προσκόλληση που έχουμε στους αγαπημένους μας- με το διαλογισμό- και ανοίγουμε το πνεύμα και το μυαλό μας αυτούς που δε γνωρίζουμε. Σίγουρα εξαλείφουμε την εχθρότητα και την άρνηση για ευσπλαχνία απέναντι σε εκείνους που θεωρούμε κακούς, απέναντι σε αυτούς που μισούμε και αντιπαθούμε. Εστία πια δε μισούμε κανεναν. Εξισωνόμαστε. Αυτο είναι πολύ σημαντικό.
So, they first create this foundation of equality. So, we sort of reduce a little of the clinging to the ones we love -- just in the meditation -- and we open our mind to those we don't know. And we definitely reduce the hostility and the "I don't want to be compassionate to them" to the ones we think of as the bad guys, the ones we hate and we don't like. And we don't hate anyone, therefore. So we equalize. That's very important.
Το επόμενο βήμα που κάνουμε είναι αυτό που ονομάζεται "αναγνώριση της μητέρας". Αυτό συνιστάται στο να θεωρούμε το κάθε πλάσμα, συγγενή μας, οικογένεια μας. Επεκτεινόμαστε. Κρατάμε αυτό το αίσθημα της θύμησης της μάνας, και το προβάλλουμε απέναντι σε κάθε άνθρωπο, με Αυτό το διαλογισμό. Έτσι αναγνωρίζουμε τη μητέρα σε κάθε ον. Βλέπουμε αυτή την έκφραση , στο πρόσωπο της μάνας, Αυτό το θαυματουργό βλέμμα της προς το παιδί, που έχει παράγει με το ίδιο της το σώμα, οντάς θηλαστικό, οπού αντικατοπτρίζει αληθινή συμπόνια για τον άλλο και είναι τόσο αναγνωρίσιμο. Πολύ συχνά η ζωή του αλλού θα είναι πιο σημαντική από τη δική της. Και αυτό είναι η πιο δυνατή μορφή-- του αλτρουισμου. Η μητέρα αντιπροσωπεύει τον αλτρουισμο για όλους τους ανθρώπους, στις πνευματικές παραδόσεις. Κι έτσι εμείς, αντανακλούμε αυτό το αίσθημα, μέχρι να δούμε αυτή τη μητρική έκφραση στους άλλους.
And then the next thing we do is what is called "mother recognition." And that is, we think of every being as familiar, as family. We expand. We take the feeling about remembering a mama, and we defuse that to all beings in this meditation. And we see the mother in every being. We see that look that the mother has on her face, looking at this child that is a miracle that she has produced from her own body, being a mammal, where she has true compassion, truly is the other, and identifies completely. Often the life of that other will be more important to her than her own life. And that's why it's the most powerful form of altruism. The mother is the model of all altruism for human beings, in spiritual traditions. And so, we reflect until we can sort of see that motherly expression in all beings.
Οι άνθρωποι γελάνε μαζί μου, όταν τους λέω ότι συνήθιζα να κάνω διαλογισμό με το πρόσωπο του Dick Cheney, σα μητέρα όταν ήμουν ενοχλημένος από τις διαβολικές του δραστηριότητες στο Ιράκ. Έκανα διαλογισμό και στο πρόσωπο του George Bush.Ειναι μια αρκετά χαριτωμένη "μητέρα" στη θηλυκή του εκδοχή. Έχει αυτά τα μικρά αυτιά, είναι χαμογελαστός και σε σφίγγει στην αγκαλιά του. Είναι σχεδόν σα νοσοκόμα που σε φροντίζει. Από την άλλη, το σοβαρό μουστάκι του Μαντάμ Χουσεΐν είναι ένα πρόβλημα, αλλά κι εκείνον τον σκέφτομαι σα μητέρα.
People laugh at me because, you know, I used to say that I used to meditate on mama Cheney as my mom, when, of course, I was annoyed with him about all of his evil doings in Iraq. I used to meditate on George Bush. He's quite a cute mom in a female form. He has his little ears and he smiles and he rocks you in his arms. And you think of him as nursing you. And then Saddam Hussein's serious mustache is a problem, but you think of him as a mom.
Και αυτός είναι ο τρόπος που γινεται.Παιρνεις οποιονδήποτε σου φαίνεται περίεργος και προσπαθείς να βρεις τρόπους να εξοικειωθείς μαζί του. Το κανείς για όσο χρειαστεί Μέχρι να αρχίσεις να το αισθάνεσαι. Να αισθανθείς τη συγγένεια με όλους τους ανθρώπους. Κανεις δεν ειναι ξενος.Κανενας δεν ειναι "οι άλλοι". Ελαχιστοποιείς την αίσθηση της διαφορετικότητας για όλα τα πλάσματα. Στη συνεχεία αρχίζεις να θυμάσαι την εν γένει καλοσύνη των μανάδων γενικότερα ενθυμόμενος την ευγένεια της δικής σου μητέρας, αν μπορείς να θυμηθείς την ευγένεια της συζύγου σου, ή αν είσαι η ιδία μητέρα, θυμήσου τη σχέση με τα παιδιά σου. Και αρχίζεις να γίνεσαι πολύ συναισθηματικός, αρχίζεις να καλλιεργείς έντονα τον συναισθηματισμό. Ίσως και να κλάψεις, με ευγνωμοσύνη και καλοσύνη. Κι έπειτα συνδέεις Αυτό που αισθάνεσαι με την πιθανότητα που έχει ο καθένας να είναι μητέρα. Κι έπειτα συνδέεις Αυτό που αισθάνεσαι με την πιθανότητα που έχει ο καθένας να είναι μητέρα.
And this is the way you do it. You take any being who looks weird to you, and you see how they could be familiar to you. And you do that for a while, until you really feel that. You can feel the familiarity of all beings. Nobody seems alien. They're not "other." You reduce the feeling of otherness about beings. Then you move from there to remembering the kindness of mothers in general, if you can remember the kindness of your own mother, if you can remember the kindness of your spouse, or, if you are a mother yourself, how you were with your children. And you begin to get very sentimental; you cultivate sentimentality intensely. You will even weep, perhaps, with gratitude and kindness. And then you connect that with your feeling that everyone has that motherly possibility. Every being, even the most mean looking ones, can be motherly.
Το τρίτο βήμα, είναι να περάσεις από εκεί αυτό που ονομάζεται "αίσθημα ευγνωμοσύνης". Θέλεις να ξεπληρώσεις όλη αυτήν την καλοσύνη που σου έδειξαν οι άνθρωποι. Το τέταρτο βήμα ονομάζεται "υπεροχη αγάπη". Το κάθε βήμα μπορεί να σας πάρει, ημέρες, εβδομάδες, ακόμη και μήνες. Εξαρτάται από το πως εξασκείστε, μπορείτε να κάνετε αυτόν τον διαλογισμό και εν τάχει. Μετά αναλογιστείτε ποσό υπέροχοι είναι οι άνθρωποι όταν είναι ευτυχισμένοι, και ευχαριστημένοι. Το κάθε πλάσμα φαντάζει όμορφο όταν αισθάνεται αυτή την εσωτερική ευτυχία. Το πρόσωπο τους δεν είναι έτσι...όαν θυμώνουν, είναι άσχημοι, αλλά όταν είναι ευτυχισμένοι φαίνονται όμορφοι. Έτσι βλέπετε τους ανθρώπους στην ενδεχομένη ευτυχία τους. και στη συνεχεία αρχίζεις να νιώθεις αγάπη για τους ανθρώπους και να επιθυμείς την ευτυχία τους, ακόμη και των εχθρών σου.
And then, third, you step from there to what is called "a feeling of gratitude." You want to repay that kindness that all beings have shown to you. And then the fourth step, you go to what is called "lovely love." In each one of these you can take some weeks, or months, or days depending on how you do it, or you can do them in a run, this meditation. And then you think of how lovely beings are when they are happy, when they are satisfied. And every being looks beautiful when they are internally feeling a happiness. Their face doesn't look like this. When they're angry, they look ugly, every being, but when they're happy they look beautiful. And so you see beings in their potential happiness. And you feel a love toward them and you want them to be happy, even the enemy.
Στην πραγματικότητα, είναι λογικό να το επιθυμείς- νομίζουμε ότι ο Ιησούς δεν είναι ρεαλιστής όταν λέει να αγαπάμε τους εχθρούς μας. Όταν το λέει, το θεωρούμε ανεδαφικό, πνευματικό και εξεζητημενο.Πιστευουμε "Καλά τα λέει, αλλά εγώ δε μπορώ να το κάνω!". Κι όμως είναι εφικτό! Αγαπάς τον εχθρό σου, σημαίνει ότι Θέλεις ο εχθρός σου να είναι ευτυχισμένος. Αν ο εχθρος σου ηταν πραγματικα ευτυχισμενος, για ποιο λογο να ηθελε να ειναι εχθρος σου; Ποσό βαρετό θα ήταν να τρέχει και να σε κυνηγάει! Θα βρίσκοταν κάπου ήρεμοι περνώντας όμορφα. Άρα, έχει λογική να επιθυμείς την ευτυχία του εχθρού σου, επειδή θα έπαυαν να είναι εχθροί σου, επειδή θα προκαλούσε πολλά προβλήματα.
We think Jesus is being unrealistic when he says, "Love thine enemy." He does say that, and we think he's being unrealistic and sort of spiritual and highfalutin. "Nice for him to say it, but I can't do that." But, actually, that's practical. If you love your enemy that means you want your enemy to be happy. If your enemy was really happy, why would they bother to be your enemy? How boring to run around chasing you. They would be relaxing somewhere having a good time. So it makes sense to want your enemy to be happy, because they'll stop being your enemy because that's too much trouble.
Αυτή είναι η "υπεροχη αγάπη". Τέλος, το πέμπτο στάδιο είναι η συμπόνια, η παγκόσμια συμπόνια. Είναι το σημείο οπού βλέπεις την πραγματικότητα όλων των ανθρώπων που μπορείς να φανταστείς. Τους κοιτάς και βλέπεις την αληθινή τους διάσταση. Και συνειδητοποιείς ποσό δυστυχισμένοι είναι στην ουσία τις περισσότερες φορές. Βλέπεις τα ρυτιδιασμένα φρύδια τους, και αντιλαμβάνεσαι ότι δεν νιώθουν καν συμπόνια για τους εαυτούς τους. Καθοδηγούνται από το καθήκον και την υποχρέωση. "Πρέπει να το αποκτήσω αυτο.Χρειαζομαι κι αλλα.Δεν αξίζω τιποτα.Κατι πρέπει να κάνω!" Και Έτσι περιφέρονται μέσα στο άγχος. Στα ματιά τους φαντάζει σα μια αρρενωπή, αυστηρή πειθαρχία, ενώ στην ουσία απλά φέρονται σκληρά στον εαυτό τους. Και σαν αποτέλεσμα φέρονται σκληρά και ακαρδία και στους γύρω τους. Χωρίς να παίρνουν πίσω τίποτα θετικό. Όσο πιο πετυχημένοι γίνονται, όσο πιο μεγάλη εξουσία αποκτούν, τόσο πιο δυστυχισμένοι γίνονται. Κι εκεί είναι που νιώθεις αληθινή ευσπλαχνία για αυτούς,
But anyway, that's the "lovely love. " And then finally, the fifth step is compassion, "universal compassion." And that is where you then look at the reality of all the beings you can think of. And you look at them, and you see how they are. And you realize how unhappy they are actually, mostly, most of the time. You see that furrowed brow in people. And then you realize they don't even have compassion on themselves. They're driven by this duty and this obligation. "I have to get that. I need more. I'm not worthy. And I should do something." And they're rushing around all stressed out. And they think of it as somehow macho, hard discipline on themselves. But actually they are cruel to themselves. And, of course, they are cruel and ruthless toward others. And they, then, never get any positive feedback. And the more they succeed and the more power they have, the more unhappy they are. And this is where you feel real compassion for them.
και νιώθεις υποχρεωμένος να δράσεις. Και είναι το κίνητρο-- και η επιλογή για δράση, φυσικά, που, ευτυχώς θα είναι χρήσιμη, από τον καημένο Asanga, που καθάριζε τα τσιμπούρια από το σκύλο, επειδή είχε το κίνητρο και οποίος έπεφτε στο δρόμο του ήθελε να τον βοηθήσει. Αλλά φυσικά αυτό είναι ανεφικτο. Κανονικά θα άπρεπε να είχε ιδρύσει το Σύλλογο για την προστασία των ζωών στην πόλη του και να παρείχε επιστημονική βοήθεια για τα σκυλιά και τα σκουλήκια τους. Είμαι σίγουρος ότι κάτι τέτοιο έκανε στην πορεια! Αλλα αυτό είναι που δείχνει τον τρόπο σκέψης του.
And you then feel you must act. And the choice of the action, of course, hopefully will be more practical than poor Asanga, who was fixing the maggots on the dog because he had that motivation, and whoever was in front of him, he wanted to help. But, of course, that is impractical. He should have founded the ASPCA in the town and gotten some scientific help for dogs and maggots. And I'm sure he did that later. (Laughter) But that just indicates the state of mind, you know.
Το επόμενο βήμα- το έκτο κατά σειρά μετά τη παγκόσμια συμπόνια- το οποίο είναι και Αυτό που σας συνδέει πραγματικά με τις ανάγκες των άλλων, και σας δημιουργεί επίσης συμπόνια για τον εαυτό σας- δεν είναι μονό συναισθηματικής φύσης. Μπορει να φοβάστε κάτι! Κάποιος κακός τύπος κάνει τον εαυτό του όλο και πιο δυστυχισμένο, με το να είναι όλο και πιο κακός απέναντι στους άλλους, κάτι για το οποίο θα τιμωρηθεί στο μέλλον με πολλούς τρόπους. Στο Βουδισμό, τους βρίσκει σε κάποια μελλοντική ζωή! Στις θεϊστικές θρησκείες τιμωρούνται από τον αντίστοιχο Θεό. Στον υλισμο,πιστευουν πως αυτό συμβαίνει με το να μην υπάρχουν, πεθαίνοντας δηλαδή, αλλά αυτό δε συμβαίνει. Κι έτσι ξαναγέννιουνται με οποιαδήποτε μορφή, καταλαβαίνετε!
And so the next step -- the sixth step beyond "universal compassion" -- is this thing where you're linked with the needs of others in a true way, and you have compassion for yourself also, and it isn't sentimental only. You might be in fear of something. Some bad guy is making himself more and more unhappy being more and more mean to other people and getting punished in the future for it in various ways. And in Buddhism, they catch it in the future life. Of course in theistic religion they're punished by God or whatever. And materialism, they think they get out of it just by not existing, by dying, but they don't. And so they get reborn as whatever, you know.
Τελοσπάντων. Δεν θα πω περισσότερα για αυτό. Το επόμενο βήμα ονομάζεται "παγκόσμια υπευθυνότητα". Ιδιαιτέρα σημαντικό σημείο--Ο Κανονισμός της Συμπόνιας οφείλει να μας οδηγήσει στο να αναπτύξουμε πραγματική ευσπλαχνία Αυτό που ονομάζουμε "παγκόσμια υπευθυνότητα". Αυτό σημαίνει ότι ο μεγάλος, άγιος, δάσκαλος, Δαλαι Λαμα πάντα και παντού διδάσκει, λέγοντας ότι η ευγένεια είναι η κοινή θρησκεία της ανθρωπότητας. Αυτό ακριβώς σημαίνει ευγένεια: παγκόσμια ευθύνη, σημαίνει ότι οτιδήποτε συμβαίνει στους άλλους, συμβαίνει και σε εμάς, πράγμα για το οποίο εμείς είμαστε υπεύθυνοι, και θα έπρεπε να το πάρουμε να το κατανοήσουμε και να πράξουμε αναλόγως, ο καθένας, σε οποίο μικρό και ασήμαντο επίπεδο μπορούμε. Οφείλουμε να το κανουμε.Δεν έχουμε άλλη επιλογή.
Never mind. I won't get into that. But the next step is called "universal responsibility." And that is very important -- the Charter of Compassion must lead us to develop through true compassion, what is called "universal responsibility." In the great teaching of his Holiness the Dalai Lama that he always teaches everywhere, he says that that is the common religion of humanity: kindness. But "kindness" means "universal responsibility." And that means whatever happens to other beings is happening to us: we are responsible for that, and we should take it and do whatever we can at whatever little level and small level that we can do it. We absolutely must do that. There is no way not to do it.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, να μας οδηγήσει σε έναν καινούριο προσανατολισμό ζωής οπού ζούμε ισότιμα με τον εαυτό μας και τους άλλους, οπού συνειδητοποιούμε την προσωπική μας ευτυχία και νιώθουμε χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι! Δεν θα έπρεπε ποτέ να σκεφτούμε ότι η ευσπλαχνία μας κάνει μίζερους. Η συμπόνια μας κάνει ευτυχισμένους. Το πρώτο πρόσωπο που εισπράττει χαρά όταν συμπονάει, είναι ο ίδιος μας ο εαυτός ακόμη κι αν δεν έχουμε κάνει ακόμη τίποτα για τον συνάνθρωπο μας. Αρκεί αυτή αλλαγή στον τρόπο σκέψης μας, για να κάνει τη διαφορά στους γύρω μας. Αισθάνονται αυτή τη νέα ποιότητα μέσα σας και αυτό ήδη τους βοηθάει, λειτουργώντας σαν παράδειγμα για τους ιδίους.
And then, finally, that leads to a new orientation in life where we live equally for ourselves and for others and we are joyful and happy. One thing we mustn't think is that compassion makes you miserable. Compassion makes you happy. The first person who is happy when you get great compassion is yourself, even if you haven't done anything yet for anybody else. Although, the change in your mind already does something for other beings: they can sense this new quality in yourself, and it helps them already, and gives them an example.
Αυτό εκείνο τ "άσπλαχνο" ρολόι μου δείχνει ότι όλα τελείωσαν !
And that uncompassionate clock has just showed me that it's all over.
Για αυτό, εξασκηθείτε στη συμπόνια, διαβάστε τους κανονισμους, διασπειρετε την και αναπτύξατε την μέσα σας. Μην πιστεύετε απλά, ότι , εντάξει, είμαι συμπονετικός η δεν είμαι, και απλά κολλήσετε εκεί. Μπορείτε να αναπτύξετε αυτό το συναισθημα. Μπορείτε να μειώσετε την έλλειψη ευσπλαχνίας, τη βαρβαροτητα,την αναισθησία, την παραμέληση για τους άλλους. Αναλάβετε την "παγκόσμια ευθύνη" για όλους, κι έτσι, όχι μονό ο Θεός θα σας χαμογελάσει, όχι μονό η αιωνία μητέρα θα σας χαμογελάσει, αλλά και η Karen Armstrong θα χαμογελάει!
So, practice compassion, read the charter, disseminate it and develop it within yourself. Don't just think, "Well, I'm compassionate," or "I'm not compassionate," and sort of think you're stuck there. You can develop this. You can diminish the non-compassion, the cruelty, the callousness, the neglect of others, and take universal responsibility for them. And then, not only will God smile and the eternal mama will smile, but Karen Armstrong will smile.
Σας ευχαριστώ πολύ!
Thank you very much. (Applause)