Let's go south. All of you are actually going south. This is the direction of south, this way, and if you go 8,000 kilometers out of the back of this room, you will come to as far south as you can go anywhere on Earth, the Pole itself.
Gyerünk délre! Valójában mindannyian délre tartunk. Ebben az irányban van dél, és ha a terem végétől indulva 8000 km-t tennének meg, Földünkön délebbre már nem is juthatnának, elérnék a Déli-sarkot.
Now, I am not an explorer. I'm not an environmentalist. I'm actually just a survivor, and these photographs that I'm showing you here are dangerous. They are the ice melt of the South and North Poles. And ladies and gentlemen, we need to listen to what these places are telling us, and if we don't, we will end up with our own survival situation here on planet Earth.
Nem vagyok felfedező. Nem vagyok környezetvédő. Csupán túlélő vagyok. Ezek a fényképek veszélyről tanúskodnak. A Déli- és az Északi-sark olvadó jege látszik rajtuk. Hölgyeim és uraim, figyelnünk kell rá, amiről ezek a helyek szólnak, s ha elmulasztjuk, túlélőkként végezzük itt, a Föld nevű bolygón.
I have faced head-on these places, and to walk across a melting ocean of ice is without doubt the most frightening thing that's ever happened to me.
Saját szememmel láttam ezeket a helyeket, s az olvadó jeges tengeren átkelni — kétségkívül a legrémisztőbb volt, ami valaha velem történt.
Antarctica is such a hopeful place. It is protected by the Antarctic Treaty, signed in 1959. In 1991, a 50-year agreement was entered into that stops any exploitation in Antarctica, and this agreement could be altered, changed, modified, or even abandoned starting in the year 2041. Ladies and gentlemen, people already far up north from here in the Arctic are already taking advantage of this ice melt, taking out resources from areas already that have been covered in ice for the last 10, 20, 30,000, 100,000 years. Can they not join the dots and think, "Why is the ice actually melting?"
Az Antarktisz reményteljes hely. Védi az 1959-ben kötött Antarktisz-szerződés. 1991-ben 50 évre szóló megállapodás lépett hatályba, amely tiltja az Antarktiszon bármi kitermelését, de a megállapodás átalakítható, megváltoztatható, ki lehet lépni belőle 2041-től kezdve. Hölgyeim és uraim, az emberek tőlünk északra, az Északi-sarkon már előnyöket kovácsolnak az olvadt jégből, erőforrásokra tesznek szert azokból a területekből, melyeket 10, 20, 30, 1000 vagy 100 ezer éve még jég borított. Lehet, hogy ők nem értik a lényeget, és azt kérdik: "Miért olvad most a jég?"
This is such an amazing place, the Antarctic, and I have worked hard for the last 23 years on this mission to make sure that what's happening up here in the North does never happen, cannot happen in the South.
Az Antarktisz olyan csodálatos hely. Az utóbbi 23 évben mindent beleadtam, hogy elérjem: ami az Északi-sarkon folyik, soha ne történhessen meg a Délivel.
Where did this all begin? It began for me at the age of 11. Check out that haircut. It's a bit odd. (Laughter) And at the age of 11, I was inspired by the real explorers to want to try to be the first to walk to both Poles. I found it incredibly inspiring that the idea of becoming a polar traveler went down pretty well with girls at parties when I was at university. That was a bit more inspiring. And after years, seven years of fundraising, seven years of being told no, seven years of being told by my family to seek counseling and psychiatric help, eventually three of us found ourselves marching to the South Geographic Pole on the longest unassisted march ever made anywhere on Earth in history. In this photograph, we are standing in an area the size of the United States of America, and we're on our own. We have no radio communications, no backup. Beneath our feet, 90 percent of all the world's ice, 70 percent of all the world's fresh water. We're standing on it. This is the power of Antarctica.
Hol kezdődött ez? Számomra 11 éves koromban kezdődött. Nézzék ezt a frizurát. Egy kicsit fura. (Nevetés) 11 évesen föllelkesítettek az igazi felfedezők, s eltökéltem: első akarok lenni, aki megjárja mindkét sarkot. Hihetetlen módon lelkesített az, hogy sarkutazóvá válásom gondolatától bepörögtek a lányok az egyetemi bulikon. Ez még inkább lelkesítő volt. Évek múlva, hét évi pénzgyűjtés után, hét év elutasítás után, miközben a családom hét évig erősködött, hogy forduljak elmeorvoshoz, végül hárman azt vettük észre magunkon, hogy a Földrajzi Déli-sark felé menetelünk a történelem valahai leghosszabb, segítség nélküli menetében. Ezen a fényképen bennünket látnak egy USA-méretű területen, körülöttünk egy lélek sem. Nincs rádió-összeköttetésünk, nincs visszajelzés. Lábunk alatt a világ jégmennyiségének 90%-a és az édesvízkészletünk 70%-a. Rajtuk állunk. Ez az Antarktisz hatalma.
On this journey, we faced the danger of crevasses, intense cold, so cold that sweat turns to ice inside your clothing, your teeth can crack, water can freeze in your eyes. Let's just say it's a bit chilly. (Laughter) And after 70 desperate days, we arrive at the South Pole. We had done it. But something happened to me on that 70-day journey in 1986 that brought me here, and it hurt. My eyes changed color in 70 days through damage. Our faces blistered out. The skin ripped off and we wondered why. And when we got home, we were told by NASA that a hole in the ozone had been discovered above the South Pole, and we'd walked underneath it the same year it had been discovered. Ultraviolet rays down, hit the ice, bounced back, fried out the eyes, ripped off our faces. It was a bit of a shock -- (Laughter) -- and it started me thinking.
Az úton veszélyes szakadékok kerültek elénk, dermesztő volt a hideg, annyira, hogy testünkre fagyott az izzadság, vacogtunk, a könny a szemünkre fagyott. Mondjuk: egy hangyányit hűs van. (Nevetés) 70 gyötrelmes nap után elértük a Déli-sarkot. Sikerült. De valami történt velem az 1986-os utunk 70 napja alatt. Ez hozott ide, ez a fájdalom. Szemem színe a 70 nap alatt sérülés miatt megváltozott. Arcbőrünk fölhólyagosodott. Hámlott a bőrünk, és fogalmunk sem volt, hogy mitől. Amikor hazaértünk, a NASA közölte velünk, hogy az Északi-sark fölött ózonlyukat fedeztek föl, és mi a felfedezés évében alatta mászkáltunk. A fentről jövő ibolyántúli sugarak a jégről visszaverődve kiégették a szemünket, lehámlasztották az arcunkat. Ez egy kissé sokkoló volt — (Nevetés) — és én elgondolkoztam rajta.
In 1989, we now head north. Sixty days, every step away from the safety of land across a frozen ocean. It was desperately cold again. Here's me coming in from washing naked at -60 Celsius. And if anybody ever says to you, "I am cold" -- (Laughter) -- if they look like this, they are cold, definitely. (Applause)
1989-ben ismét északra tartottunk. 60 nap, minden lépéssel egyre távolabb a szárazföld biztonságától, a befagyott óceánon át. Ismét kibírhatatlan hideg volt. Ez én vagyok, amint bemászom a sátorba a –60C°-on élvezett pancsolás után. Ha valaki azt mondja önöknek: "Fázom" — (Nevetés) — s így néz ki, ... hát akkor tényleg fázik. (Taps)
And 1,000 kilometers away from the safety of land, disaster strikes. The Arctic Ocean melts beneath our feet four months before it ever had in history, and we're 1,000 kilometers from safety. The ice is crashing around us, grinding, and I'm thinking, "Are we going to die?" But something clicked in my head on this day, as I realized we, as a world, are in a survival situation, and that feeling has never gone away for 25 long years. Back then, we had to march or die. And we're not some TV survivor program. When things go wrong for us, it's life or death, and our brave African-American Daryl, who would become the first American to walk to the North Pole, his heel dropped off from frostbite 200 klicks out. He must keep going, he does, and after 60 days on the ice, we stood at the North Pole. We had done it. Yes, I became the first person in history stupid enough to walk to both Poles, but it was our success.
Ezer kilométerre a szárazföld biztonságától becsapott a ménkű. Az Északi Jeges-tenger a történelemben először 4 hónapja olvadt alattunk, és tőlünk 1000 kilométerre a biztonság. A jég töredezett és csikorgott köröttünk, s arra gondoltam: "Lehet, hogy ez a vég?" De aznap valami szöget ütött a fejembe, ahogy rájöttem: mi, akárcsak a világ, a túlélésünkért küzdünk, és ez az érzés az utóbbi 25 évben nem hagy nyugton. Annak idején választhattunk: tovább megyünk vagy elpusztulunk. Mi nem valami tévés túlélőprogram szereplői voltunk. Ha a dolgok rosszra fordulnak, a kérdés: élet vagy halál. Derék afroamerikai Daryl cimboránk, aki első amerikaiként lép majd az Északi-sarkra, elfagyott sarokkal 200 km-t gyalogolt. Folytatnia kellett az utat, legény a gáton, s a jégen töltött 60 nap múlva már az Északi-sarkon álltunk. Véghezvittük! Igen, én voltam az első, aki elég lüke volt, hogy eljusson mindkét sarkra, de ez a mi sikerünk volt.
And sadly, on return home, it was not all fun. I became very low. To succeed at something is often harder than actually making it happen. I was empty, lonely, financially destroyed. I was without hope, but hope came in the form of the great Jacques Cousteau, and he inspired me to take on the 2041 mission. Being Jacques, he gave me clear instructions: Engage the world leaders, talk to industry and business, and above all, Rob, inspire young people, because they will choose the future of the preservation of Antarctica.
Sajnos, hazafelé nem volt minden fenékig tejfel. Nyomott hangulatban voltam. A siker gyakran nehezebb, mint a hozzá vezető út. Üresnek és magányosnak éreztem magam, anyagilag tönkrementem. Elhagyott a remény, de visszatért a nagy Jacques Cousteau személyében, aki fellelkesített, hogy álljak a "2041 küldetés" élére. Világos eligazítást nyújtott: vond be a világ vezetőit, beszélj az ipari és üzleti fejesekkel, és mindenekelőtt, Rob, ösztönözd a fiatalokat, mert ők döntenek az Antarktisz jövőbeni megmaradásáról.
For the world leaders, we've been to every world Earth Summit, all three of them, with our brave yacht, 2041, twice to Rio, once in '92, once in 2012, and for the Earth Summit in Johannesburg, we made the longest overland voyage ever made with a yacht, 13,000 kilometers around the whole of Southern Africa doing our best to inspire over a million young people in person about 2041 and about their environment.
A világ vezetőit elérendő ott voltunk pompás jachtunkkal, a 2041-gyel az ENSZ mindhárom Környezet és Fejlődés Világkonferenciáján, kétszer Rióban: 92-ben és 2012-ben, és Johannesburgban 2002-ben. Jachttal még nem tettek meg ennél hosszabb szárazföldi utat: 13 000 km Dél-Afrikában, s ezzel több milliónyi fiatalt ösztönöztünk, hogy vegyen részt a "2041 küldetés"-ben, és jusson eszébe a környezet.
For the last 11 years, we have taken over 1,000 people, people from industry and business, women and men from companies, students from all over the world, down to Antarctica, and during those missions, we've managed to pull out over 1,500 tons of twisted metal left in Antarctica. That took eight years, and I'm so proud of it because we recycled all of it back here in South America. I have been inspired ever since I could walk to recycle by my mum. Here she is, and my mum -- (Applause) -- my mum is still recycling, and as she is in her 100th year, isn't that fantastic? (Applause) And when -- I love my mum. (Laughter) But when Mum was born, the population of our planet was only 1.8 billion people, and talking in terms of billions, we have taken young people from industry and business from India, from China. These are game-changing nations, and will be hugely important in the decision about the preservation of the Antarctic. Unbelievably, we've engaged and inspired women to come from the Middle East, often for the first time they've represented their nations in Antarctica. Fantastic people, so inspired. To look after Antarctica, you've got to first engage people with this extraordinary place, form a relationship, form a bond, form some love. It is such a privilege to go to Antarctica, I can't tell you. I feel so lucky, and I've been 35 times in my life, and all those people who come with us return home as great champions, not only for Antarctica, but for local issues back in their own nations.
Az utóbbi 11 évben több mint ezer főt vittünk az iparból, az üzleti életből, férfiakat és nőket, diákokat az egész világról az Antarktiszra, és tevékenységünknek köszönhetően sikerült onnan 1500 tonna otthagyott fémhulladékot eltávolítanunk. 8 évig tartott, s igazán büszke vagyok rá, mert az összeset itt, Dél-Amerikában dolgoztuk fel újra. Az újrahasznosítást, mióta az eszemet tudom, még édesanyám plántálta belém. Ő az. Édesanyám... (Taps) édesanyám még mindig újrahasznosít, már a századikat tapossa, hát nem fantasztikus? (Taps) Imádom az édesanyámat! (Nevetés) Édesanyám születésekor bolygónkon csak 1,8 milliárdnyian voltunk, Ha már milliárdokról esik szó: az iparban és üzleti életben dolgozó fiatalokat vittünk Indiából és Kínából az Antarktiszra. Ezek különösen fontos országok, és döntő szerepük lesz az Antarktisz megóvásában. Hihetetlen, hogy föllelkesítettünk és bevontunk közel-keleti nőket, akik gyakran első ízben jártak országuk képviselőjeként az Antarktiszon. Fantasztikus emberek, annyira lelkesek! Hogy az Antarktiszról gondoskodjunk, először is, föl kell lelkesítenünk az embereket e különleges hely iránt, kapcsolatokat, párbeszédet kell kiépíteni, ki kell alakítani valamiféle szeretetet. Hatalmas kiváltság az Antarktiszra látogatni. Nincs rá szó. Szerencsésnek érzem magam, 35 alkalommal jártam ott, s mindazok, akik velem tartottak, úgy tértek haza, hogy nemcsak az Antarktisznak, de hazájukban a helyi jelentőségű ügyeknek is szószólóivá váltak.
Let's go back to where we began: the ice melt of the North and South Poles. And it's not good news. NASA informed us six months ago that the Western Antarctic Ice Shelf is now disintegrating. Huge areas of ice -- look how big Antarctica is even compared to here -- Huge areas of ice are breaking off from Antarctica, the size of small nations. And NASA have calculated that the sea level will rise, it is definite, by one meter in the next 100 years, the same time that my mum has been on planet Earth. It's going to happen, and I've realized that the preservation of Antarctica and our survival here on Earth are linked. And there is a very simple solution. If we are using more renewable energy in the real world, if we are being more efficient with the energy here, running our energy mix in a cleaner way, there will be no financial reason to go and exploit Antarctica. It won't make financial sense, and if we manage our energy better, we also may be able to slow down, maybe even stop, this great ice melt that threatens us.
Térjünk csak vissza arra, amivel kezdtük: az Északi- és Déli-sark olvadt jegéhez. Nem örömteli a hír: a NASA fél éve arról tájékoztatott, hogy a nyugat-antarktiszi parti jég mállik. Hatalmas jégterületek — nézzék, milyen óriási az Antarktisz Dél-Amerikához képest! Hatalmas jégterületek töredeznek le az Antarktiszról, kisebb országnyi jégdarabok. A NASA a tengerszint megemelkedésére számít. Bizonyos, hogy a következő 100 évben — ennyi ideje van édesanyám a világon — 1 méterrel meg fog emelkedni, és tudatában vagyok, hogy az Antarktisz megóvása és földi létünk fönnmaradása összefügg. A megoldás nagyon egyszerű. Ha nagyobb mértékben használunk megújuló energiát, ha az energiával hatékonyabban bánunk, ökológiailag tisztább energiát használunk, akkor nem lesz gazdasági indoka az Antarktisz kiaknázásának. Nem lesz gazdasági értelme, s ha jobban gazdálkodunk az energiánkkal, lehet, hogy lassíthatjuk, esetleg meg is állíthatjuk a bennünket fenyegető jégolvadást.
It's a big challenge, and what is our response to it? We've got to go back one last time, and at the end of next year, we will go back to the South Geographic Pole, where we arrived 30 years ago on foot, and retrace our steps of 1,600 kilometers, but this time only using renewable energy to survive. We will walk across those icecaps, which far down below are melting, hopefully inspiring some solutions on that issue.
A feladat nehéz, és mi hogy reagálunk rá? Még egyszer, utoljára visszamegyünk oda, és a jövő év végén visszaindulunk a Földrajzi Déli-sarkra, amelyre 30 éve gyalog jutottunk el, visszatérünk az 1600 km-es csapáson, de ezúttal csak megújuló energiát használunk az életben maradásunkhoz. Átkelünk jégsapkákon, amelyek a mélyben már olvadoznak, és ez remélhetőleg serkent bizonyos megoldásokat.
This is my son, Barney. He is coming with me. He is committed to walking side by side with his father, and what he will do is to translate these messages and inspire these messages to the minds of future young leaders. I'm extremely proud of him. Good on him, Barney.
Ő a fiam, Barney. Velem tart. Eltökélt, hogy vállvetve gyalogoljon az apjával, és kész föllelkesíteni a jövő fiatal vezetőit, és átadni nekik az információt. Nagyon-nagyon büszke vagyok rá. Az út Barney-nak is hasznos.
Ladies and gentlemen, a survivor -- and I'm good -- a survivor sees a problem and doesn't go, "Whatever." A survivor sees a problem and deals with that problem before it becomes a threat. We have 27 years to preserve the Antarctic. We all own it. We all have responsibility. The fact that nobody owns it maybe means that we can succeed. Antarctica is a moral line in the snow, and on one side of that line we should fight, fight hard for this one beautiful, pristine place left alone on Earth. I know it's possible. We are going to do it. And I'll leave you with these words from Goethe. I've tried to live by them.
Hölgyeim és uraim, egy túlélő — ezt tudom — egy túlélő látja a gondot, és nem mondja, hogy "engem nem érdekel". Egy túlélő látja a gondot, és foglalkozik vele, mielőtt fenyegetővé válna. 27 évünk van az Antarktisz megóvására. Közös tulajdonunk. Mindannyian felelősek vagyunk érte. Hogy az Antarktisz nem egyvalaki tulajdona, reményt adhat a sikerre. Az Antarktisz erkölcsi határ a hóban, az egyik oldalán erősen küzdenünk kell Földünknek ezért az utolsó érintetlenül maradt gyönyörű szögletéért. Tudom, hogy ez lehetséges. Meg fogjuk tenni. Goethe szavaival búcsúzom önöktől. Próbáltam eszerint élni.
"If you can do, or dream you can, begin it now, for boldness has genius, power and magic in it."
"Bármihez, amit megtehetsz vagy megálmodsz... fogj hozzá! A merészségben zsenialitás, erő és varázslat rejlik."
Good luck to you all.
Sok szerencsét mindannyiuknak.
Thank you very much.
Köszönöm szépen.
(Applause)
(Taps)