Ας πάμε νότια. Στην πραγματικότητα, όλοι σας πηγαίνετε νότια. Αυτή είναι η κατεύθυνση προς το νότο, προς τα εκεί. Αν βγείτε από την πίσω πόρτα της αίθουσας και περπατήσετε 8.000 χλμ., θα φτάσετε στο νοτιότερο σημείο που θα μπορούσε να φτάσει κανείς στη Γη, τον Νότιο Πόλο.
Let's go south. All of you are actually going south. This is the direction of south, this way, and if you go 8,000 kilometers out of the back of this room, you will come to as far south as you can go anywhere on Earth, the Pole itself.
Δεν είμαι εξερευνητής. Δεν είμαι περιβαλλοντολόγος. Είμαι απλώς ένας επιζών. Αυτές εδώ οι φωτογραφίες είναι επικίνδυνες. Δείχνουν το λιώσιμο των πάγων στον Βόρειο και τον Νότιο Πόλο. Κυρίες και κύριοι, πρέπει να ακούσουμε αυτό που μας λένε αυτοί οι τόποι, γιατί αν δεν το κάνουμε, θα καταλήξουμε αντιμέτωποι με την απειλή της ίδιας μας της επιβίωσης
Now, I am not an explorer. I'm not an environmentalist. I'm actually just a survivor, and these photographs that I'm showing you here are dangerous. They are the ice melt of the South and North Poles. And ladies and gentlemen, we need to listen to what these places are telling us, and if we don't, we will end up with our own survival situation
εδώ στον πλανήτη Γη. Έχω αντιμετωπίσει κατά μέτωπο τις αντιξοότητες σε αυτούς τους τόπους και το να διασχίζεις έναν ωκεανό από πάγο που λιώνει είναι, αναμφίβολα, το πιο τρομακτικό πράγμα
here on planet Earth. I have faced head-on these places, and to walk across a melting ocean of ice is without doubt the most frightening thing
που μου έχει συμβεί ποτέ. Η Ανταρκτική είναι ένας τόπος γεμάτος ελπίδα. Προστατεύεται από τη Συνθήκη της Ανταρκτικής, που υπογράφηκε το 1959. Το 1991, υπογράφηκε άλλη μία συνθήκη με περίοδο ισχύος 50 ετών, που απαγορεύει οποιαδήποτε ενέργεια εκμετάλλευσης της Ανταρκτικής. Αυτή λοιπόν η συνθήκη μπορεί να υποστεί αλλαγές, τροποποιήσεις, αναθεωρήσεις, ή ακόμα και να εγκαταλειφθεί, από το 2041. Κυρίες και κύριοι, κάποιοι άνθρωποι, πολύ πιο βόρεια από εδώ, στην Αρκτική, ήδη εκμεταλλεύονται το λιώσιμο των πάγων εξορύσσοντας ήδη πόρους από περιοχές που ήταν καλυμμένες από χιόνι τα τελευταία 10, 20, 30 ή και 100 χιλιάδες χρόνια. Δεν μπορούν να συνθέσουν τα κομμάτια του παζλ και να αναρωτηθούν: «Γιατί άραγε λιώνουν οι πάγοι;»
that's ever happened to me. Antarctica is such a hopeful place. It is protected by the Antarctic Treaty, signed in 1959. In 1991, a 50-year agreement was entered into that stops any exploitation in Antarctica, and this agreement could be altered, changed, modified, or even abandoned starting in the year 2041. Ladies and gentlemen, people already far up north from here in the Arctic are already taking advantage of this ice melt, taking out resources from areas already that have been covered in ice for the last 10, 20, 30,000, 100,000 years. Can they not join the dots
Είναι ένα πραγματικά καταπληκτικό μέρος η Ανταρκτική
and think, "Why is the ice actually melting?"
και έχω εργαστεί σκληρά, τα τελευταία 23 χρόνια, σε μια αποστολή με στόχο να διασφαλίσω ότι αυτό που συμβαίνει εδώ στο βορρά δεν θα συμβεί ποτέ και σε καμία περίπτωση στο νότο.
This is such an amazing place, the Antarctic, and I have worked hard for the last 23 years on this mission to make sure that what's happening up here in the North does never happen, cannot happen in the South.
Πότε ξεκίνησε όλο αυτό; Όταν ήμουν μόλις 11 χρόνων. Κοιτάξτε αυτό το κούρεμα. Είναι κάπως περίεργο. (Γέλια) Σε ηλικία 11 χρόνων, εμπνευσμένος από τους αληθινούς εξερευνητές, ήθελα να γίνω ο πρώτος άνθρωπος που θα περπατούσε και στους δύο πόλους. Μου φαινόταν εξαιρετικά ενθαρρυντικό το γεγονός ότι η ιδέα του να γίνω ταξιδιώτης των πόλων είχε μεγάλη πέραση στα κορίτσια που γνώριζα στα πάρτι, ως φοιτητής. Αυτό ήταν ένα σημαντικό κίνητρο. Έπειτα από 7 χρόνια αναζητώντας χρηματοδότηση, 7 χρόνια απορρίψεων, 7 χρόνια με την οικογένειά μου να λέει ότι πρέπει να με δει ψυχίατρος, (Γέλια) τελικά, 3 άτομα ξεκινήσαμε το ταξίδι για το Νότιο Πόλο, το πιο μακρινό ταξίδι που έγινε ποτέ χωρίς βοήθεια στην παγκόσμια ιστορία. Σε αυτή τη φωτογραφία, είμαστε σε μια περιοχή με έκταση ίση με τις Η.Π.Α και είμαστε ολομόναχοι. Χωρίς επικοινωνία μέσω ασύρματου, χωρίς καμία υποστήριξη. Κάτω από τα πόδια μας, το 90% όλου του πάγου στον κόσμο. Το 70% του πόσιμου νερού όλου του κόσμου.
Where did this all begin? It began for me at the age of 11. Check out that haircut. It's a bit odd. (Laughter) And at the age of 11, I was inspired by the real explorers to want to try to be the first to walk to both Poles. I found it incredibly inspiring that the idea of becoming a polar traveler went down pretty well with girls at parties when I was at university. That was a bit more inspiring. And after years, seven years of fundraising, seven years of being told no, seven years of being told by my family to seek counseling and psychiatric help, eventually three of us found ourselves marching to the South Geographic Pole on the longest unassisted march ever made anywhere on Earth in history. In this photograph, we are standing in an area the size of the United States of America, and we're on our own. We have no radio communications, no backup. Beneath our feet, 90 percent of all the world's ice, 70 percent of all the world's fresh water.
Στεκόμαστε ακριβώς πάνω του. Αυτή είναι η δύναμη της Ανταρκτικής. Στο ταξίδι, αντιμετωπίσαμε τον κίνδυνο των ρωγμών στον πάγο, το δριμύτατο κρύο, τόσο κρύο, που ο ιδρώτας μέσα από τα ρούχα γίνεται πάγος, τα δόντια σου μπορεί να ραγίσουν, το νερό των ματιών σου μπορεί να παγώσει. Ας πούμε ότι κάνει ψυχρούλα. (Γέλια) Μετά από 70 μέρες απελπισίας, φτάσαμε στο Νότιο Πόλο. Τα είχαμε καταφέρει. Αλλά κάτι μου συνέβη σε εκείνο το ταξίδι των 70 ημερών το 1986 που με έφερε εδώ, και ήταν οδυνηρό. Τα μάτια μου είχαν αλλάξει χρώμα σε αυτές τις 70 μέρες από τις βλάβες, τα πρόσωπά μας ήταν γεμάτα φουσκάλες, το δέρμα μας ήταν σκισμένο και αναρωτιόμασταν γιατί. Όταν επιστρέψαμε, η ΝΑΣΑ μας είπε ότι είχαν ανακαλύψει μια τρύπα στο στρώμα του όζοντος πάνω από τον Νότιο Πόλο και ότι εμείς περπατήσαμε από κάτω της ακριβώς την ίδια χρονιά που ανακαλύφθηκε.
We're standing on it. This is the power of Antarctica. On this journey, we faced the danger of crevasses, intense cold, so cold that sweat turns to ice inside your clothing, your teeth can crack, water can freeze in your eyes. Let's just say it's a bit chilly. (Laughter) And after 70 desperate days, we arrive at the South Pole. We had done it. But something happened to me on that 70-day journey in 1986 that brought me here, and it hurt. My eyes changed color in 70 days through damage. Our faces blistered out. The skin ripped off and we wondered why. And when we got home, we were told by NASA that a hole in the ozone had been discovered above the South Pole, and we'd walked underneath it the same year it had been discovered.
Οι υπεριώδεις ακτίνες έπεφταν στον πάγο, ο πάγος τις αντανακλούσε και η αντανάκλαση μας έκαιγε τα μάτια και έσκιζε το δέρμα του προσώπου μας. Ήταν λιγάκι σοκαριστικό -- (Γέλια) -- και με έβαλε σε σκέψεις. Το 1989, κατευθυνόμαστε προς το βορρά. Για 60 μέρες, κάθε μας βήμα μας απομακρύνει από την ασφάλεια της ξηράς, μέσα από έναν παγωμένο ωκεανό. Το κρύο ήταν και πάλι απελπιστικό.
Ultraviolet rays down, hit the ice, bounced back, fried out the eyes, ripped off our faces. It was a bit of a shock -- (Laughter) -- and it started me thinking. In 1989, we now head north. Sixty days, every step away from the safety of land across a frozen ocean. It was desperately cold again.
Εδώ με βλέπετε γυμνό, μετά από μπάνιο στους 60 βαθμούς υπό το μηδέν. Αν ποτέ κάποιος σας πει: «Κρυώνω» και μοιάζει κάπως έτσι, τότε όντως κρυώνει, να είστε σίγουροι. (Χειροκρότημα) Σε απόσταση 1.000 χλμ. από την ασφάλεια της ξηράς, έρχεται η πανωλεθρία. Ο Αρκτικός Ωκεανός λιώνει κάτω από τα πόδια μας 4 μήνες νωρίτερα από ποτέ στην ιστορία κι είμαστε 1.000 χλμ. μακριά από την ξηρά.
Here's me coming in from washing naked at -60 Celsius. And if anybody ever says to you, "I am cold" -- (Laughter) -- if they look like this, they are cold, definitely. (Applause) And 1,000 kilometers away from the safety of land, disaster strikes. The Arctic Ocean melts beneath our feet four months before it ever had in history, and we're 1,000 kilometers from safety.
Ο πάγος τρίζει και ραγίζει γύρω μας κι εγώ αναρωτιέμαι: «Θα πεθάνουμε;»
The ice is crashing around us, grinding, and I'm thinking, "Are we going to die?"
Αλλά, ξαφνικά, εκείνη τη μέρα κάτι έκανε «κλικ» στο μυαλό μου και κατάλαβα ότι εμείς, ως πλανήτης, όντως αντιμετωπίζουμε κρίση επιβίωσης. Αυτή η αίσθηση δεν με εγκατέλειψε ποτέ στα 25 χρόνια που ακολούθησαν. Αλλά εκείνη τη στιγμή, έπρεπε να φύγουμε ή αλλιώς θα πεθαίναμε. Δεν είμαστε σε κάποιο ριάλιτι επιβίωσης. Αν κάτι πάει στραβά, είναι ζήτημα ζωής και θανάτου και ο γενναίος Αφροαμερικανός συνεργάτης μας, ο Ντάριλ, ο πρώτος Αμερικανός που περπάτησε στον Βόρειο Πόλο, έχασε τη φτέρνα του από κρυοπάγημα, μετά από 200 χλμ. περπάτημα. Αλλά πρέπει να συνεχίσει, και συνεχίζει
But something clicked in my head on this day, as I realized we, as a world, are in a survival situation, and that feeling has never gone away for 25 long years. Back then, we had to march or die. And we're not some TV survivor program. When things go wrong for us, it's life or death, and our brave African-American Daryl, who would become the first American to walk to the North Pole, his heel dropped off from frostbite 200 klicks out. He must keep going, he does,
και ύστερα από 60 μέρες στον πάγο, φτάσαμε στο Βόρειο Πόλο. Τα είχαμε καταφέρει. Ήμουν ο πρώτος άνθρωπος στην Ιστορία που ήταν αρκετά ανόητος ώστε να περπατήσει στους δύο πόλους, αλλά είχαμε επιτύχει. Δυστυχώς, κατά την επιστροφή μου δεν υπήρχε η ίδια ευθυμία. Ένιωσα μεγάλη θλίψη. Το να καταφέρεις κάτι συχνά είναι χειρότερο από το να το υλοποιήσεις. Ένιωθα κενός, μόνος και ήμουν χρεοκοπημένος. Είχα χάσει κάθε ελπίδα, αλλά την ξαναβρήκα στο πρόσωπο του μεγάλου Ζακ Κουστό, που με παρότρυνε να αναλάβω την αποστολή «2041».
and after 60 days on the ice, we stood at the North Pole. We had done it. Yes, I became the first person in history stupid enough to walk to both Poles, but it was our success. And sadly, on return home, it was not all fun. I became very low. To succeed at something is often harder than actually making it happen. I was empty, lonely, financially destroyed. I was without hope, but hope came in the form of the great Jacques Cousteau,
Ως συνήθως, οι οδηγίες του ήταν σαφείς:
and he inspired me to take on the 2041 mission.
«Κάλεσε τους ηγέτες να συμμετάσχουν, μίλησε σε βιομήχανους και επιχειρηματίες και, κυρίως, Ρομπ, κινητοποίησε τους νέους, γιατί αυτοί θα επιλέξουν το μέλλον της διατήρησης της Ανταρκτικής». Για να πείσουμε τους παγκόσμιους ηγέτες, πήγαμε σε όλες τις διασκέψεις κορυφής, και στις τρεις, με το γενναίο σκάφος μας, το «2041», δύο φορές στο Ρίο, το 1992 και το 2012,
Being Jacques, he gave me clear instructions: Engage the world leaders, talk to industry and business, and above all, Rob, inspire young people, because they will choose the future of the preservation of Antarctica. For the world leaders, we've been to every world Earth Summit, all three of them, with our brave yacht, 2041,
και για τη Διάσκεψη Κορυφής στο Γιοχάνεσμπουργκ, πραγματοποίησαμε το μεγαλύτερο χερσαίο ταξίδι που έγινε ποτέ με γιοτ, 13.000 χλμ. περιμετρικά ολόκληρου του νότιου τμήματος της Αφρικής προσπαθώντας να ευαισθητοποιήσουμε πάνω από 1 εκατομμύριο νέους ανθρώπους για την αποστολή «2041» και το περιβάλλον τους. Τα τελευταία 11 χρόνια, πάνω από 1.000 άτομα, από τους τομείς
twice to Rio, once in '92, once in 2012, and for the Earth Summit in Johannesburg, we made the longest overland voyage ever made with a yacht, 13,000 kilometers around the whole of Southern Africa doing our best to inspire over a million young people in person about 2041 and about their environment.
της βιομηχανίας και των επιχειρήσεων, άνδρες και γυναίκες, φοιτητές από όλον τον κόσμο, έχουν ταξιδέψει μαζί μας στην Ανταρκτική. Κατά τις αποστολές αυτές, καταφέραμε να μαζέψουμε πάνω από 1.500 τόνους παλιοσίδερα εγκαταλελειμμένα στην Ανταρκτική. Μας πήρε 8 χρόνια και είμαι πολύ περήφανος γι' αυτό, γιατί τα ανακυκλώσαμε όλα εδώ στη Νότια Αμερική. Από τότε που άρχισα να περπατάω, μυήθηκα στην ανακύκλωση από τη μητέρα μου. Τη βλέπετε στη φωτογραφία. Η μητέρα μου... (Χειροκρότημα) η μητέρα μου ακόμα ανακυκλώνει στα 100 της χρόνια, δεν είναι φοβερό; (Χειροκρότημα) Αγαπώ τη μητέρα μου! (Γέλια) Αλλά όταν γεννήθηκε η μητέρα μου, ο πληθυσμός του πλανήτη ήταν μόνο 1,8 δισεκατομμύρια, και, μιλώντας για δισεκατομμύρια, έχουμε πάρει μαζί μας νέους από τη βιομηχανία και τις επιχειρήσεις από χώρες όπως η Ινδία και η Κίνα. Χώρες που αλλάζουν τους κανόνες του παιχνιδιού, με καθοριστικό ρόλο στη μελλοντική απόφαση για τη διατήρηση της Ανταρκτικής. Προς έκπληξή μας, καταφέραμε να κινητοποιήσουμε γυναίκες από τη Μ. Ανατολή που, συχνά για πρώτη φορά, εκπροσώπησαν τις χώρες τους στην Ανταρκτική. Φανταστικοί άνθρωποι, τόσο εμπνευσμένοι! Για να προστατεύσουμε την Ανταρκτική, πρέπει πρώτα να κάνουμε τους ανθρώπους να νοιαστούν γι' αυτόν τον υπέροχο τόπο, να χτίσουν μια σχέση, ένα δεσμό μαζί του, να τον αγαπήσουν. Είναι τόσο μεγάλο προνόμιο το να πάει κανείς στην Ανταρκτική, σας διαβεβαιώ.
For the last 11 years, we have taken over 1,000 people, people from industry and business, women and men from companies, students from all over the world, down to Antarctica, and during those missions, we've managed to pull out over 1,500 tons of twisted metal left in Antarctica. That took eight years, and I'm so proud of it because we recycled all of it back here in South America. I have been inspired ever since I could walk to recycle by my mum. Here she is, and my mum -- (Applause) -- my mum is still recycling, and as she is in her 100th year, isn't that fantastic? (Applause) And when -- I love my mum. (Laughter) But when Mum was born, the population of our planet was only 1.8 billion people, and talking in terms of billions, we have taken young people from industry and business from India, from China. These are game-changing nations, and will be hugely important in the decision about the preservation of the Antarctic. Unbelievably, we've engaged and inspired women to come from the Middle East, often for the first time they've represented their nations in Antarctica. Fantastic people, so inspired. To look after Antarctica, you've got to first engage people with this extraordinary place, form a relationship, form a bond, form some love. It is such a privilege to go to Antarctica,
Εγώ ο ίδιος νιώθω πολύ τυχερός που έχω πάει 35 φορές στη ζωή μου και όλοι όσοι έρχονται μαζί μας, κατά την επιστροφή τους πρωτοστατούν όχι μόνο υπέρ της Ανταρκτικής, αλλά και για την επίλυση τοπικών προβλημάτων στις χώρες τους. Ας ξαναγυρίσουμε στην αρχή: το λιώσιμο των πάγων στους δύο Πόλους.
I can't tell you. I feel so lucky, and I've been 35 times in my life, and all those people who come with us return home as great champions, not only for Antarctica, but for local issues back in their own nations.
Τα νέα είναι δεν είναι καλά. Η ΝΑΣΑ μας πληροφόρησε, πριν από 6 μήνες, ότι η κρηπίδα πάγου στη δυτική Ανταρκτική είναι υπό κατάρρευση. Τεράστια κομμάτια πάγου -- κοιτάξτε πόσο μεγάλη είναι η Ανταρκτική ακόμα και σε σύγκριση με τη Ν. Αμερική-- τεράστια κομμάτια πάγου αποκολλώνται από την Ανταρκτική, που είναι σαν μικρές χώρες σε μέγεθος. Η ΝΑΣΑ υπολογίζει ότι η στάθμη της θάλασσας θα ανέβει, με απόλυτη βεβαιότητα, ένα μέτρο μέσα στα επόμενα 100 χρόνια, δηλαδή όσο χρόνο βρίσκεται η μητέρα μου στον πλανήτη Γη. Αυτό θα συμβεί σίγουρα και έχω συνειδητοποιήσει ότι η διατήρηση της Ανταρκτικής και η επιβίωσή μας στον πλανήτη συνδέονται άμεσα. Υπάρχει μια πολύ απλή λύση: Αν χρησιμοποιούμε περισσότερο τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αν κάνουμε αποδοτικότερη χρήση της ενέργειας εδώ, αξιοποιώντας τις «καθαρές» πηγές για τις ενεργειακές μας ανάγκες,
Let's go back to where we began: the ice melt of the North and South Poles. And it's not good news. NASA informed us six months ago that the Western Antarctic Ice Shelf is now disintegrating. Huge areas of ice -- look how big Antarctica is even compared to here -- Huge areas of ice are breaking off from Antarctica, the size of small nations. And NASA have calculated that the sea level will rise, it is definite, by one meter in the next 100 years, the same time that my mum has been on planet Earth. It's going to happen, and I've realized that the preservation of Antarctica and our survival here on Earth are linked. And there is a very simple solution. If we are using more renewable energy in the real world, if we are being more efficient with the energy here, running our energy mix in a cleaner way,
δεν θα υπάρχουν οικονομικά κίνητρα για την εκμετάλλευση της Ανταρκτικής. Δεν θα έχει κανένα νόημα από οικονομικής πλευράς και αν διαχειριστούμε την ενέργεια καλύτερα, ίσως να επιβραδύνουμε, ή και να σταματήσουμε το μεγάλο λιώσιμο των πάγων που μας απειλεί. Απέναντι στη μεγάλη πρόκληση, ποια είναι η απάντησή μας; Πρέπει να επιστρέψουμε για μία τελευταία φορά και, στα τέλη της επόμενης χρονιάς, θα ξαναπάμε στον Νότιο Πόλο,
there will be no financial reason to go and exploit Antarctica. It won't make financial sense, and if we manage our energy better, we also may be able to slow down, maybe even stop, this great ice melt that threatens us. It's a big challenge, and what is our response to it? We've got to go back one last time, and at the end of next year, we will go back to the South Geographic Pole,
όπου φτάσαμε περπατώντας για πρώτη φορά πριν 30 χρόνια, ακολουθώντας την ίδια πορεία 1.600 χιλιομέτρων, όπως τότε, αλλά χρησιμοποιώντας μόνο ανανεώσιμη ενέργεια για να επιβιώσουμε. Θα διασχίσουμε εκείνο το παγοκάλυμμα που λιώνει όλο και περισσότερο, με την ελπίδα να βρούμε λύσεις σε αυτό το πρόβλημα. Αυτός είναι ο γιος μου, ο Μπάρνι. Θα έρθει μαζί μου. Έχει δεσμευτεί να περπατήσει στο πλευρό του πατέρα του
where we arrived 30 years ago on foot, and retrace our steps of 1,600 kilometers, but this time only using renewable energy to survive. We will walk across those icecaps, which far down below are melting, hopefully inspiring some solutions on that issue. This is my son, Barney. He is coming with me. He is committed to walking side by side with his father,
και θα αναλάβει να μεταφράσει αυτά τα μηνύματα, και να τα εμφυσήσει στο μυαλό των νέων ηγετών του μέλλοντος. Είμαι πολύ περήφανος γι' αυτόν. Μπράβο σου, Μπάρνι. Κυρίες και κύριοι, ένας επιζών --γιατί αυτό είμαι-- όταν βλέπει ένα πρόβλημα, δεν λέει: «Ναι, καλά». Ένας επιζών που βλέπει ένα πρόβλημα, το αντιμετωπίζει, προτού μετατραπεί σε απειλή. Έχουμε 27 χρόνια για να σώσουμε την Ανταρκτική. Ανήκει σε όλους μας. Όλοι μας είμαστε υπεύθυνοι. Το ότι δεν ανήκει σε κανέναν, ίσως σημαίνει ότι μπορούμε να επιτύχουμε. Η Ανταρκτική είναι μια ηθική γραμμή στο χιόνι, και στη μια πλευρά της γραμμής αυτής πρέπει να αγωνιστούμε σκληρά γι' αυτόν τον μοναδικό, όμορφο, παρθένο τόπο, τον τελευταίο που απομένει στη Γη. Ξέρω ότι είναι δυνατό. Και θα τα καταφέρουμε.
and what he will do is to translate these messages and inspire these messages to the minds of future young leaders. I'm extremely proud of him. Good on him, Barney. Ladies and gentlemen, a survivor -- and I'm good -- a survivor sees a problem and doesn't go, "Whatever." A survivor sees a problem and deals with that problem before it becomes a threat. We have 27 years to preserve the Antarctic. We all own it. We all have responsibility. The fact that nobody owns it maybe means that we can succeed. Antarctica is a moral line in the snow, and on one side of that line we should fight, fight hard for this one beautiful, pristine place left alone on Earth. I know it's possible.
Θα σας αφήσω με αυτά τα λόγια από τον Γκαίτε. Προσπαθώ να τα εφαρμόζω στη ζωή μου. «Αν μπορείς να πράξεις, ή να ονειρευτείς ότι μπορείς,
We are going to do it. And I'll leave you with these words from Goethe. I've tried to live by them. "If you can do, or dream you can,
ξεκίνα τώρα,
begin it now,
γιατί η τόλμη έχει μέσα της ευφυΐα, δύναμη και μαγεία». Καλή τύχη σε όλους. Σας ευχαριστώ πολύ. (Χειροκρότημα)
for boldness has genius, power and magic in it." Good luck to you all. Thank you very much.