The Highline is an old, elevated rail line that runs for a mile and a half right through Manhattan. And it was originally a freight line that ran down 10th Ave. And it became known as "Death Avenue" because so many people were run over by the trains that the railroad hired a guy on horseback to run in front, and he became known as the "West Side Cowboy." But even with a cowboy, about one person a month was killed and run over. So they elevated it. They built it 30 ft. in the air, right through the middle of the city. But with the rise of interstate trucking, it was used less and less. And by 1980, the last train rode. It was a train loaded with frozen turkeys -- they say, at Thanksgiving -- from the meatpacking district. And then it was abandoned.
De High Line is een oude, verhoogde spoorlijn die 2,4 km dwars door Manhattan loopt. Het was oorspronkelijk een goederenlijn die langs10th Avenue liep. Het werd bekend als "Death Avenue" omdat er zoveel mensen overreden werden door de treinen. De spoorwegen huurden een man te paard in om voor de trein te lopen. Hij werd bekend als de "West Side Cowboy.” Maar zelfs met een cowboy, werd nog ongeveer een persoon per maand overreden en gedood. Dus verhoogden ze het. Ze bouwden het 30 meter in de lucht, dwars door het midden van de stad. Maar met de opkomst van de vrachtverkeer tussen te staten, werd het minder en minder gebruikt. In 1980 reed de laatste trein. Het was een trein geladen met bevroren kalkoenen - zeggen ze, op Thanksgiving - van het vleesverpakkingsdistrict. Toen werd het verlaten.
And I live in the neighborhood, and I first read about it in the New York Times, in an article that said it was going to be demolished. And I assumed someone was working to preserve it or save it and I could volunteer, but I realized no one was doing anything. I went to my first community board meeting -- which I'd never been to one before -- and sat next to another guy named Joshua David, who's a travel writer. And at the end of the meeting, we realized we were the only two people that were sort of interested in the project; most people wanted to tear it down. So we exchanged business cards, and we kept calling each other and decided to start this organization, Friends of the High Line. And the goal at first was just saving it from demolition, but then we also wanted to figure out what we could do with it.
Ik woon in de buurt. Ik las er voor het eerst over in The New York Times in een artikel dat zei dat het zou worden gesloopt. Ik nam aan dat iemand aan het werk was om het te behouden of op te slaan, en dat ik mij kon opgeven als vrijwilliger. Toen realiseerde ik me dat niemand iets deed. Ik ging naar mijn eerste community bestuursvergadering - waar ik nog nooit naartoe geweest was - en zat naast een andere man, Joshua David, die schrijver is van reisverhalen. Aan het einde van de bijeenkomst, realiseerden we ons dat we de enige twee mensen waren die geïnteresseerd waren in het project; de meeste mensen wilden het afbreken. We wisselden visitekaartjes uit, bleven in contact en besloten een organisatie te starten, “Vrienden van de High Line.” In eerste instantie was het doel de spoorlijn te redden van de sloop. Daarna probeerden we erachter te komen wat we ermee konden doen.
And what first attracted me, or interested me, was this view from the street -- which is this steel structure, sort of rusty, this industrial relic. But when I went up on top, it was a mile and a half of wildflowers running right through the middle of Manhattan with views of the Empire State Building and the Statue of Liberty and the Hudson River. And that's really where we started, the idea coalesced around, let's make this a park, and let's have it be sort of inspired by this wildscape.
Wat mij eerst aantrok, of mij interesseerde, was het uitzicht van op de straat: een stalen structuur, beetje roestig, deze industriële relikwie. Toen ik bovenop ging kijken, zag ik 2,4 km wilde bloemen dwars door het midden van Manhattan met uitzicht op de Empire State Building, het Vrijheidsbeeld en de Hudson Rivier. Dat is waar we echt begonnen te brainstormen rond het idee om een park te maken, geïnspireerd door dit woeste landschap.
At the time, there was a lot of opposition. Mayor Giuliani wanted to tear it down. I'm going to fast-forward through a lot of lawsuits and a lot of community engagement. Mayor Bloomberg came in office, he was very supportive, but we still had to make the economic case. This was after 9/11; the city was in tough times. So we commissioned an economic feasibility study to try to make the case. And it turns out, we got those numbers wrong. We thought it would cost 100 million dollars to build. So far it's cost about 150 million. And the main case was, this is going to make good economic sense for the city. So we said over a 20-year time period, the value to the city in increased property values and increased taxes would be about 250 million. That was enough. It really got the city behind it. It turns out we were wrong on that. Now people estimate it's created about a half a billion dollars, or will create about a half a billion dollars, in tax revenues for the city. We did a design competition, selected a design team. We worked with them to really create a design that was inspired by that wildscape. There's three sections.
In die tijd was er veel tegenstand. Burgemeester Giuliani wilde het afbreken. Ik ga snel vooruit, voorbij een hoop rechtszaken en veel betrokkenheid van de gemeenschap. Burgemeester Bloomberg trad aan. Hij gaf ons veel steun, maar we moesten nog de economische studie maken. Dat was na 9/11. De stad maakte moeilijke tijden door. We bestelden een studie om de economische haalbaarheid te onderzoeken, om de zaak te kunnen bepleiten. Het bleek dat we verkeerd gerekend hadden. We dachten dat het 100 miljoen dollar zou kosten om te bouwen. Tot nu toe het kost het ongeveer 150 miljoen. De belangrijkste zaak is dat dit economisch zinvol zal zijn voor de stad. We zeiden dat over een periode van 20 jaar, de stijging van de waarde van onroerend goed in de stad en hogere belastingen ongeveer 250 miljoen zou zijn. Dat was genoeg. Daarmee kreeg ik de stad écht achter het project. Het blijkt dat we dit ook fout voorhadden. Nu schatten mensen dat het een half miljard dollar creëert, of zal creëren, aan belastingopbrengsten voor de stad. We schreven een ontwerpwedstrijd uit, en kozen een ontwerpteam. We werkten met hen om een ontwerp te maken dat geïnspireerd was door het wilde landschap. Er zijn drie secties.
We opened the fist section in 2009. It's been successful beyond our dreams. Last year we had about two million people, which is about 10 times what we ever estimated. This is one of my favorite features in section one. It's this amphitheater right over 10th Ave. And the first section ends at 20th St. right now. The other thing, it's generated, obviously, a lot of economic value; it's also inspired, I think, a lot of great architecture. There's a point, you can stand here and see buildings by Frank Gehry, Jean Nouvel, Shigeru Ban, Neil Denari. And the Whitney is moving downtown and is building their new museum right at the base of the High Line. And this has been designed by Renzo Piano. And they're going to break ground in May.
We openden de eerste sectie in 2009. Het succes overtreft onze stoutste dromen. Vorig jaar hadden we ongeveer twee miljoen bezoekers, Dat is ongeveer 10 keer wat we ooit hadden geschat. Dit is een van mijn favoriete functies in sectie één. Het is een amfitheater tegenover 10th Avenue. Het eerste deel eindigt nu aan 20th Street. Wat het ook gegenereerd heeft, is veel economische waarde. Het heeft volgens mij ook veel mooie architectuur geïnspireerd. Er is een punt waar je kunt staan en de gebouwen van Frank Gehry zien, Jean Nouvel, Shigeru Ban, Neil Denari. Het Whitney museum verhuist naar het centrum. Ze bouwen hun nieuw museum aan de voet van de High Line. Het is ontworpen door Renzo Piano. De funderingen worden gegraven in mei.
And we've already started construction on section two. This is one of my favorite features, this flyover where you're eight feet off the surface of the High Line, running through a canopy of trees. The High Line used to be covered in billboards, and so we've taken a playful take where, instead of framing advertisements, it's going to frame people in views of the city. This was just installed last month. And then the last section was going to go around the rail yards, which is the largest undeveloped site in Manhattan. And the city has planned -- for better or for worse -- 12 million square-feet of development that the High Line is going to ring around.
We zijn al begonnen met de bouw van sectie twee. Dit is een van mijn favoriete functies, dit viaduct waar op je acht meter boven het oppervlak van de High Line door een bladerdak van bomen loopt. Vroeger was de High Line bedekt met reclameborden. We hebben dit op een speelse manier omgevormd: in plaats van reclameborden, maken we kaders met mensen en stadsuitzichten. Dit is pas vorige maand geïnstalleerd. Het laatste deel zou rond de spoorwerven gaan, het grootste braakliggend terrein in Manhattan. De stad heeft - ten goede of ten kwade - 12 miljoen vierkante meter projectontwikkeling gepland waarrond de High Line een ring vormt.
But what really, I think, makes the High Line special is the people. And honestly, even though I love the designs that we were building, I was always frightened that I wouldn't really love it, because I fell in love with that wildscape -- and how could you recreate that magic? But what I found is it's in the people and how they use it that, to me, makes it so special. Just one quick example is I realized right after we opened that there were all these people holding hands on the High Line. And I realized New Yorkers don't hold hands; we just don't do that outside. But you see that happening on the High Line, and I think that's the power that public space can have to transform how people experience their city and interact with each other.
Maar wat de High Line voor mij echt heel speciaal maakt, zijn de mensen. Eerlijk gezegd, hoewel ik houd van de ontwerpen die we aan het bouwen waren, was ik altijd bang dat ik er toch niet écht van zou houden, omdat ik verliefd werd op het wilde landschap. Hoe kun je opnieuw die magie herscheppen? Ik ondervond echter dat het de mensen zijn, en de manier waarop ze het gebruiken, die het voor mij zo speciaal maken. Nog een snel voorbeeld: ik realiseerde me direct na de opening dat al die mensen hand in hand stonden op de High Line. Ik besefte dat New Yorkers elkaars handen niet vasthouden; we doen dat gewoon niet buiten. Je ziet dat het gebeurt op de High Line, ik denk dat dit de kracht is die de openbare ruimte biedt, om mensen te transformeren in hoe ze hun stad ervaren en met elkaar omgaan.
Thanks.
Dank u.
(Applause)
(Applaus)