Η πρώτη ερώτηση είναι η εξής. Η χώρα μας έχει δύο προγράμματα εξερεύνησης. Το ένα είναι η NASA με αποστολή να εξερευνήσει το μεγάλο υπερπέραν, να εξερευνήσει τους ουρανούς, όπου όλοι θέλουμε να πάμε άμα είμαστε τυχεροί. Και βλέπετε πως έχουμε ένα Σπούτνικ και ένα Κρόνο και άλλες εκδηλώσεις της εξερεύνησης του διαστήματος. Υπάρχει όμως και ένα άλλο πρόγραμμα σε μία άλλη υπηρεσία της κυβέρνησής μας, που ασχολείται με την εξερεύνηση των ωκεανών. Είναι η Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA). Και η ερώτησή μου είναι η εξής -- "Γιατί αδιαφορούμε για τους ωκεανούς;" Ιδού ο λόγος, ή μάλλον όχι ο λόγος αλλά το γιατί κάνω αυτή την ερώτηση. Αν συγκρίνετε τον ετήσιο προϋπολογισμό της NASA για την εξερεύνηση του διαστήματος, αυτός ο ετήσιος προϋπολογισμός θα χρηματοδοτούσε τη NOAA για την εξερεύνηση των ωκεανών για 1600 χρόνια. Γιατί; Γιατί κοιτάμε ψηλά; Μήπως διότι είναι ο παράδεισος; Και η κόλαση είναι εδώ κάτω; Είναι ζήτημα κουλτούρας; Γιατί φοβούνται τον ωκεανό οι άνθρωποι; Ή μήπως υποθέτουν πως ο ωκεανός είναι απλά ένα σκοτεινό, ζοφερό μέρος που δεν έχει τίποτα να προσφέρει;
The first question is this. Our country has two exploration programs. One is NASA, with a mission to explore the great beyond, to explore the heavens, which we all want to go to if we're lucky. And you can see we have Sputnik, and we have Saturn, and we have other manifestations of space exploration. Well, there's also another program, in another agency within our government, in ocean exploration. It's in NOAA, the National Oceanic and Atmospheric Administration. And my question is this: "why are we ignoring the oceans?" Here's the reason, or not the reason, but here's why I ask that question. If you compare NASA's annual budget to explore the heavens, that one-year budget would fund NOAA's budget to explore the oceans for 1,600 years. Why? Why are we looking up? Is it because it's heaven? And hell is down here? Is it a cultural issue? Why are people afraid of the ocean? Or do they just assume the ocean is just a dark, gloomy place that has nothing to offer?
Θα σας πάω σε ένα ταξίδι 16 λεπτών στο 72 τοις εκατό του πλανήτη, οπότε προσδεθείτε. ΟΚ. Και αυτό που θα κάνουμε είναι να βυθιστούμε στον κόσμο μου. Και θα προσπαθήσω -- ελπίζω να καταφέρω τα ακόλουθα. Θα το κάνω τώρα για την περίπτωση που το ξεχάσω -- ό,τι σας παρουσιάσω δεν υπήρχε στα σχολικά μου βιβλία όταν ήμουνα μαθητής. Και το κυριότερο, δεν περιλαμβανόταν ούτε στα πανεπιστημιακά μου συγγράματα. Είμαι γεωφυσικός και σε όλα τα βιβλία φυσικής ιστορίας όταν ήμουνα μαθητής έπρεπε να δώσω τις λανθασμένες απαντήσεις για να πάρω άριστα. Συνηθίζαμε να περιγελούμε τη θεωρία των λιθοσφαιρικών πλακών. Γελούσαμε με αυτήν. Μάθαμε το γεωσυγκλινικό κύκλο του Μάρσαλ Κέι, που είναι γελοίος. Με τα σημερινά δεδομένα ήταν ένα μάτσο από βλακείες, αλλά ήταν ο νόμος της γεωλογίας, κάθετες τεκτονικές κινήσεις. Όλα τα πράγματα για τα οποία θα μιλήσουμε σε σχέση με τις εξερευνήσεις μας και τις ανακαλύψεις στους ωκεανούς ήταν κατά κύριο λόγο τυχαίες ανακαλύψεις. Κυρίως ανακαλύψεις που έγιναν κατά λάθος. Ψάχναμε για κάτι και βρήκαμε κάτι άλλο. Και όλα αυτά για τα οποία θα μιλήσουμε αντιπροσωπεύουν μία κλεφτή ματιά του ενός δεκάτου του ένα τοις εκατό, διότι αυτό μόνο έχουμε δει.
I'm going to take you on a 16-minute trip on 72 percent of the planet, so buckle up. OK. And what we're going to do is we're going to immerse ourselves in my world. And what I'm going to try -- I hope I make the following points. I'm going to make it right now in case I forget. Everything I'm going to present to you was not in my textbooks when I went to school. And most of all, it was not even in my college textbooks. I'm a geophysicist, and all my Earth science books when I was a student -- I had to give the wrong answer to get an A. We used to ridicule continental drift. It was something we laughed at. We learned of Marshall Kay's geosynclinal cycle, which is a bunch of crap. In today's context, it was a bunch of crap, but it was the law of geology, vertical tectonics. All the things we're going to walk through in our explorations and discoveries of the oceans were mostly discoveries made by accident. Mostly discoveries made by accident. We were looking for something and found something else. And everything we're going to talk about represents a one tenth of one percent glimpse, because that's all we've seen.
Έχω μία απεικόνιση. Είναι μία απεικόνιση του τι θα βλέπαμε άμα μπορούσαμε να αφαιρέσουμε το νερό. Σας δίνει τη λανθασμένη εντύπωση πως πρόκειται για ένα χάρτη. Δεν είναι ένας χάρτης. Στην πραγματικότητα έχω μία άλλη εκδοχή στο γραφείο μου και ρωτάω τους ανθρώπους, "Γιατί υπάρχουν βουνά σε αυτή εδώ την περιοχή αλλά όχι εδώ;" Και απαντούν, "Εεε... δεν ξέρω," λέγοντας, "Είναι μία ζώνη απόκλισης; Ένα θερμό σημείο;" Όχι, όχι, είναι το μόνο μέρος που έχει πάει ένα πλοίο. Το μεγαλύτερο κομμάτι του νοτίου ημισφαιρίου είναι ανεξερεύνητο. Στείλαμε περισσότερα εξερευνητικά πλοία εκεί κάτω την εποχή του καπετάνιου Κουκ παρά τώρα. Είναι εκπληκτικό. Εντάξει. Θα βυθιστούμε λοιπόν στο 72 τοις εκατό του πλανήτη γιατί, ξέρετε, είναι κουτό να πιστεύουμε πως ο πελαργός έβαλε όλους τους πόρους στις ηπείρους.
I have a characterization. This is a characterization of what it would look like if you could remove the water. It gives you the false impression it's a map. It is not a map. In fact, I have another version at my office and I ask people, "Why are there mountains here, on this area here, but there are none over here?" And they go, "Well, gee, I don't know," saying, "Is it a fracture zone? Is it a hot spot?" No, no, that's the only place a ship's been. Most of the southern hemisphere is unexplored. We had more exploration ships down there during Captain Cook's time than now. It's amazing. All right. So we're going to immerse ourselves in the 72 percent of the planet because, you know, it's really naive to think that the Easter Bunny put all the resources on the continents.
(Γέλιο)
(Laughter)
Ξέρετε, είναι απλά γελοίο. Παίζουμε συνεχώς το παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος. Ξέρετε, θα το αφαιρέσουμε από κάτι άλλο. Πιστεύω στον εμπλουτισμό της οικονομίας. Και αφήνουμε τόσα πολλά να πηγαίνουν χαμένα, το 72 τοις εκατό του πλανήτη. Και όπως θα σημειώσω αργότερα στην παρουσίαση, το 50 τοις εκατό των Ηνωμένων Πολιτειών βρίσκεται κάτω από τη θάλασσα. Το 50 τοις εκατό της χώρας μας, στο οποίο έχουμε απόλυτη νομική κυριότητα, κάθε δικαίωμα να κάνουμε ό,τι θέλουμε, βρίσκεται κάτω από τη θάλασσα και έχουμε καλύτερους χάρτες για τον Άρη παρά για αυτό το 50 τοις εκατό. Γιατί; ΟΚ. Τώρα, ξεκίνησα τις εξερευνήσεις μου με πολλές αντιξοότητες. Εκείνη την εποχή -- η πρώτη μου αποστολή ήταν όταν ήμουν 17 χρονών. Πριν από 49 χρόνια. Κάντε τους υπολογισμούς, είμαι 66 ετών. Σάλπαρα με ένα πλοίο του ινστιτούτου Scripps και παρολίγο να βουλιάξουμε από ένα γιγαντιαίο κύμα, και ήμουνα πολύ νέος για να -- ξέρετε, νόμιζα πως ήταν φανταστικό! Έκανα σέρφινγκ τότε και σκεφτόμουνα, "Ουάου, αυτό ήταν ένα απίστευτο κύμα!" Παρολίγο να χάσουμε το πλοίο αλλά ερωτεύτηκα την οργάνωση αποστολών. Και τα τελευταία 49 χρόνια έχω οργανώσει περίπου 120, 121 -- συνεχίζω να το κάνω -- αποστολές.
You know, it's just ludicrous. We are always, constantly playing the zero sum game. You know, we're going to do this, we're going to take it away from something else. I believe in just enriching the economy. And we're leaving so much on the table, 72 percent of the planet. And as I will point out later in the presentation, 50 percent of the United States of America lies beneath the sea. 50 percent of our country that we own, have all legal jurisdiction, have all rights to do whatever we want, lies beneath the sea and we have better maps of Mars than that 50 percent. Why? OK. Now, I began my explorations the hard way. Back then -- actually my first expedition was when I was 17 years old. It was 49 years ago. Do the math, I'm 66. And I went out to sea on a Scripps ship and we almost got sunk by a giant rogue wave, and I was too young to be -- you know, I thought it was great! I was a body surfer and I thought, "Wow, that was an incredible wave!" And we almost sank the ship, but I became enraptured with mounting expeditions. And over the last 49 years, I've done about 120, 121 -- I keep doing them -- expeditions.
Τον πρώτο καιρό, ο μόνος τρόπος για να φτάσω στο βυθό ήταν να συρθώ μέσα σε ένα υποβρύχιο, ένα πολύ μικρό υποβρύχιο και να κατέβω στο βυθό. Καταδύθηκα με μία ολόκληρη σειρά από διαφορετικά βαθυσκάφη. Το Άλβιν, και το Σι Κλιφ και το Συάνα, και όλα τα αξιόλογα βαθυσκάφη που έχουμε, περίπου οκτώ. Σε μια καλή μέρα μπορεί να έχουμε τέσσερις ή πέντε ανθρώπους στο μέσο βάθος της Γης -- ίσως τέσσερις ή πέντε ανθρώπους από τα τόσα δισεκατομμύρια που υπάρχουν. Είναι λοιπόν πολύ δύσκολο να πάμε εκεί σωματικά. Με είχε μαγέψει όμως και στα χρόνια του μεταπτυχιακού μου ανέτειλλε η θεωρία των τεκτονικών πλακών. Και καταλάβαμε ότι η μεγαλύτερη οροσειρά στη Γη βρίσκεται κάτω από τη θάλασσα.
But in the early days, the only way I could get to the bottom was to crawl into a submarine, a very small submarine, and go down to the bottom. I dove in a whole series of different deep diving submersibles. Alvin and Sea Cliff and Cyana, and all the major deep submersibles we have, which are about eight. In fact, on a good day, we might have four or five human beings at the average depth of the Earth -- maybe four or five human beings out of whatever billions we've got going. And so it's very difficult to get there, if you do it physically. But I was enraptured, and in my graduate years was the dawn of plate tectonics. And we realized that the greatest mountain range on Earth lies beneath the sea.
Η Μεσοωκεάνια Ράχη μοιάζει με τις ραφές που τυλίγουν μία μπάλα του μπέιζμπολ. Αυτή είναι σε Μερκατορική προβολή. Αν όμως χρησιμοποιούσαμε ισεμβαδική προβολή, θα βλέπατε πως η μεσοωκεάνια ράχη καλύπτει το 23 τοις εκατό της συνολικής επιφάνειας της Γης. Σχεδόν το ένα τέταρτο του πλανήτη μας είναι μία και μόνη οροσειρά και δεν την προσεγγίσαμε παρά αφού ο Νιλ Άρμστρονγκ και ο Μπαζ Όλντριν πήγαν στο φεγγάρι. Πήγαμε λοιπόν στο φεγγάρι, παίξαμε γκολφ εκεί πάνω, προτού πάμε στο μεγαλύτερο ορόσημο του δικού μας πλανήτη. Και το ενδιαφέρον μας για αυτή την οροσειρά, ως επιστήμονες εκείνο τον καιρό, δεν βασιζόταν μόνο στο τεράστιο μέγεθός της με το οποίο κυριαρχούσε στον πλανήτη, αλλά στο ρόλο που παίζει στη γένεση του εξωτερικού φλοιού της Γης. Διότι είναι κατά μήκος του άξονα της μεσοωκεάνιας ράχης όπου χωρίζονται οι μεγάλες πλάκες. Και σαν ένας ζωντανός οργανισμός, όταν τον σκίζεις αιμορραγεί το λιωμένο αίμα του το οποίο ανεβαίνει να επουλώσει την πληγή από την ασθενόσφαιρα, σκληραίνει, δημιουργεί νέο ιστό και κινείται πλαγίως.
The mid-ocean ridge runs around like the seam on a baseball. This is on a Mercator projection. But if you were to put it on an equal area projection, you'd see that the mid-ocean ridge covers 23 percent of the Earth's total surface area. Almost a quarter of our planet is a single mountain range and we didn't enter it until after Neil Armstrong and Buzz Aldrin went to the moon. So we went to the moon, played golf up there, before we went to the largest feature on our own planet. And our interest in this mountain range, as Earth scientists in those days, was not only because of its tremendous size, dominating the planet, but the role it plays in the genesis of the Earth's outer skin. Because it's along the axis of the mid-ocean ridge where the great crustal plates are separating. And like a living organism, you tear it open, it bleeds its molten blood, rises up to heal that wound from the asthenosphere, hardens, forms new tissue and moves laterally.
Κανείς όμως δεν είχε κατέβει στο σημείο που αποκαλούμε "σύνορο της Δημιουργίας" -- στη Ρηξιγενή Κοιλάδα -- μέχρι που μία ομάδα εφτά ατόμων συρθήκαμε στα μικρά μας υποβρύχια το καλοκαίρι του 1973/1974 και ήμασταν οι πρώτοι άνθρωποι που μπήκαν στη Μεγάλη Ρηξιγενή Κοιλάδα. Κατεβήκαμε στη Ρηξιγενή Κοιλάδα, αυτή είναι μία ακριβής απεικόνιση με μία μικρή εξαίρεση -- είναι μαύρο σκοτάδι. Επικρατεί απόλυτο σκοτάδι γιατί τα φωτόνια δεν μπορούν να φτάσουν στο μέσο βάθος του ωκεανού που είναι περίπου 3657 μέτρα. Στη Ρηξιγενή Κοιλάδα είναι περίπου 2740 μέτρα. Το μεγαλύτερο κομμάτι του πλανήτη μας δεν νιώθει τη θερμότητα του ήλιου. Το μεγαλύτερο κομμάτι του πλανήτη μας βρίσκεται στο αιώνιο σκοτάδι. Και γι'αυτό το λόγο δεν έχουμε φωτοσύνθεση στη βαθιά θάλασσα. Και λόγω της απουσίας φωτοσύνθεσης δεν έχουμε φυτά, και σαν αποτέλεσμα έχουμε ελάχιστη ζωϊκή παρουσία σε αυτό τον υπόκοσμο. Ή έτσι νομίζαμε. Και έτσι στις πρώτες μας αποστολές ήμασταν προσηλωμένοι στην εξερεύνηση του "συνόρου της Δημιουργίας," κοιτώντας τα ηφαιστιακά χαρακτηριστικά που κάλυπταν και τα 42.000 μίλια. Κατά μήκος 42.000 μιλίων βρίσκονται δεκάδες χιλιάδες ενεργά ηφαίστεια. Δεκάδες χιλιάδες ενεργά ηφαίστεια. Υπάρχουν περισσότερα ενεργά ηφαίστεια κάτω από τη θάλασσα σε σχέση με τη στεριά κατά δύο κλίμακες μεγέθους. Είναι μία απίστευτα ενεργή περιοχή, δεν είναι απλώς ένα σκοτεινό, βαρετό μέρος. Σφύζει από ζωή. Και τότε σχίζεται στα δύο.
But no one had actually gone down into the actual site of the boundary of creation as we call it -- into the Rift Valley -- until a group of seven of us crawled in our little submarines in the summer of 1973, 1974 and were the first human beings to enter the Great Rift Valley. We went down into the Rift Valley. This is all accurate except for one thing -- it's pitch black. It's absolutely pitch black, because photons cannot reach the average depth of the ocean, which is 12,000 feet. In the Rift Valley, it's 9,000 feet. Most of our planet does not feel the warmth of the sun. Most of our planet is in eternal darkness. And for that reason, you do not have photosynthesis in the deep sea. And with the absence of photosynthesis you have no plant life, and as a result, you have very little animal life living in this underworld. Or so we thought. And so in our initial explorations, we were totally focused on exploring the boundary of creation, looking at the volcanic features running along that entire 42,000 miles. Running along this entire 42,000 miles are tens of thousands of active volcanoes. Tens of thousands of active volcanoes. There are more active volcanoes beneath the sea than on land by two orders of magnitude. So, it's a phenomenally active region, it's not just a dark, boring place. It's a very alive place. And it's then being ripped open.
Εκείνη την εποχή όμως μας απασχολούσε ένα συγκεκριμένο επιστημονικό ζήτημα. Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε γιατί είχαμε ένα βουνό υπό ένταση. Στη θεωρία τεκτονικών πλακών γνωρίζαμε πως όταν έχεις πλάκες που συγκλίνουν είναι λογικό ότι θα συγκρουστούν, ο φλοιός θα γίνει πιο παχύς, και θα σηκωθεί. Αυτός είναι ο λόγος που καταλήγουμε με κοχύλια στο Έβερεστ. Δεν οφείλεται σε πλημμύρα, σπρώχτηκαν εκεί πάνω. Καταλαβαίναμε τα βουνά υπό πίεση, αλλά όχι τα βουνά υπό ένταση. Δεν έπρεπε να υπάρχουν. Ώσπου ένας από τους συναδέρφους μου είπε, "Μου θυμίζει θερμική φυσαλίδα, και η Μεσοωκεάνια Ράχη πρέπει να είναι μία καμπύλη ψύξης." Εμείς είπαμε "Πάμε να δούμε." Ανοίξαμε μία σειρά από τρύπες για ανίχνευση θερμότητας. Τα πάντα ήταν όπως αναμέναμε αλλά στον άξονα έλειπε η θερμότητα. Δεν είχε θερμότητα. Ήταν καυτός. Αλλά όχι αρκετά. Κάναμε διάφορες υποθέσεις, υπάρχουν μικροί πράσινοι άνθρωποι εκεί κάτω και την κλέβουν. Συμβαίνουν ένα σωρό πράγματα. Αλλά η μόνη λογική λύση ήταν πως υπάρχουν θερμές πηγές. Πρέπει να υπάρχουν υποθαλάσσιες θερμές πηγές.
But we were dealing with a particular scientific issue back then. We couldn't understand why you had a mountain under tension. In plate tectonic theory, we knew that if you had plates collide, it made sense: they would crush into one another, you would thicken the crust, you'd uplift it. That's why you get, you know, you get seashells up on Mount Everest. It's not a flood, it was pushed up there. We understood mountains under compression, but we could not understand why we had a mountain under tension. It should not be. Until one of my colleagues said, "It looks to me like a thermal blister, and the mid-ocean ridge must be a cooling curve." We said, "Let's go find out." We punched a bunch of heat probes. Everything made sense, except, at the axis, there was missing heat. It was missing heat. It was hot. It wasn't hot enough. So, we came up with multiple hypotheses: there's little green people down there taking it; there's all sorts of things going on. But the only logical [explanation] was that there were hot springs. So, there must be underwater hot springs.
Οργανώσαμε μία αποστολή για να ψάξουμε για τη θερμότητα που έλειπε. Ακολουθήσαμε την οροσειρά σε μία περιοχή στα Γκαλάπαγκος, και βρήκαμε τη θερμότητα που έλειπε. Ήταν απίστευτο. Τεράστιες καπνοδόχοι. Τεράστιες γιγάντιες καπνοδόχοι. Τις πλησιάσαμε με το υποβρύχιο. Θέλαμε να μετρήσουμε τη θερμοκρασία, το βάλαμε εκεί μέσα, το κοιτάξαμε, βγήκε εκτός κλίμακας. Ο πιλότος έκανε την ακόλουθη παρατήρηση: "Είναι ζεστό."
We mounted an expedition to look for the missing heat. And so we went along this mountain range, in an area along Galapagos Rift, and did we find the missing heat. It was amazing. These giant chimneys, huge giant chimneys. We went up to them with our submersible. We wanted to get a temperature probe, we stuck it in there, looked at it -- it pegged off scale. The pilot made this great observation: "That's hot."
(Γέλια)
(Laughter)
Και τότε συνειδητοποιήσαμε πως το υποβρύχιό μας ήταν κατασκευασμένο από το ίδιο υλικό -- θα μπορούσε να έχει λιώσει. Αλλά τελικά η θερμοκρασία κατά την έξοδο ήταν 343 βαθμοί Κελσίου, αρκετά καυτό ώστε να λιώσει μόλυβδο. Ιδού πως μοιάζει μία αληθινή στην οροσειρά Χουάν Ντε Φούκα. Βλέπετε ένα απίστευτο εκκλησιαστικό όργανο χημικών που εκλύεται από τον ωκεανό. Ό,τι βλέπετε σε αυτή τη φωτογραφία είναι εμπορικά εκμεταλλεύσιμο -- χαλκός, μόλυβδος, ασήμι, ψευδάργυρος και χρυσός. Ο πελαργός έχει βάλει πράγματα στο βυθό του ωκεανού, και τεράστια αποθέματα βαρέων μετάλλων παρασκευάζονται σε αυτή την οροσειρά. Ανακαλύπτουμε τεράστια κοιτάσματα εμπορικά εκμεταλλεύσιμου μεταλλεύματος κατά μήκος αυτής της οροσειράς, αλλά αυτό δεν ήταν τίποτα μπροστά στο τι ανακαλύψαμε. Ανακαλύψαμε μία αφθονία ζωής σε ένα κόσμο που δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Τεράστια σκουλήκια, με ύψος σχεδόν τρία μέτρα. Θυμάμαι πως έπρεπε να χρησιμοποιήσω βότκα - τη δική μου βότκα - για να το διατηρήσουμε διότι δεν είχαμε φορμαλδεΰδη. Βρήκαμε απίστευτες αποικίες μυδιών που κάθονταν στο γυμνό βράχο -- μεγάλα μύδια, και όταν τα ανοίξαμε δεν έμοιαζαν με μύδια. Και όταν τα κόψαμε δεν είχαν την ανατομία ενός μυδιού. Δεν είχαν στόμα, δεν είχαν έντερα, δεν είχαν πεπτικό σύστημα. Τα σώματά τους είχαν καταληφθεί τελείως από έναν άλλο οργανισμό, ένα βακτήριο, που είχε καταλάβει πώς να μιμείται τη φωτοσύνθεση στο σκοτάδι μέσω μιας διαδικασίας που τώρα αποκαλούμε χημειοσύνθεση. Τίποτα από αυτά δεν υπήρχε στα βιβλία μας. Τίποτα. Δεν γνωρίζαμε γι' αυτό το σύστημα ζωής. Δεν το προβλέπαμε. Πέσαμε πάνω του τυχαία, ψάχνοντας για κάποια χαμένη θερμότητα.
And then we realized our probe was made out of the same stuff -- it could have melted. But it turns out the exiting temperature was 650 degrees F, hot enough to melt lead. This is what a real one looks like, on the Juan de Fuca Ridge. What you're looking at is an incredible pipe organ of chemicals coming out of the ocean. Everything you see in this picture is commercial grade: copper, lead, silver, zinc and gold. So the Easter Bunny has put things in the ocean floor, and you have massive heavy metal deposits that we're making in this mountain range. We're making huge discoveries of large commercial-grade ore along this mountain range, but it was dwarfed by what we discovered. We discovered a profusion of life, in a world that it should not exist [in]. Giant tube worms, 10 feet tall. I remember having to use vodka -- my own vodka -- to pickle it because we don't carry formaldehyde. We went and found these incredible clam beds sitting on the barren rock. Large clams, and when we opened them, they didn't look like a clam. And when we cut them open, they didn't have the anatomy of a clam. No mouth, no gut, no digestive system. Their bodies had been totally taken over by another organism, a bacterium, that had figured out how to replicate photosynthesis in the dark, through a process we now call chemosynthesis. None of it in our textbooks. None of this in our textbooks. We did not know about this life system. We were not predicting it. We stumbled on it, looking for some missing heat.
Θέλαμε λοιπόν να επιταχύνουμε αυτή τη διαδικασία. Θέλαμε να ξεφύγουμε από το ανόητο ταξίδι πάνω-κάτω στο υποβρύχιο. Το μέσο βάθος του ωκεανού, περίπου 3657 μέτρα, δυόμισι ώρες για να πάμε στη δουλειά το πρωί. Δυόμισι ώρες για να γυρίσουμε σπίτι. Πέντε ώρες ταξίδι για τη δουλειά. Τρεις ώρες στο βυθό, μέση απόσταση που διανύαμε -- ένα μίλι.
So, we wanted to accelerate this process. We wanted to get away from this silly trip, up and down on a submarine: average depth of the ocean, 12,000 feet; two and half hours to get to work in the morning; two and half hours to get to home. Five hour commute to work. Three hours of bottom time, average distance traveled -- one mile.
(Γέλια)
(Laughter)
Σε μία οροσειρά μήκους 42.000 μιλίων. Σιγουριά εργασίας αλλά όχι η δουλειά που θέλαμε. Άρχισα λοιπόν να σχεδιάζω μία νέα τεχνολογία τηλεπαρουσίας χρησιμοποιώντας ρομποτικά συστήματα αντί για τον εαυτό μου, ώστε να μη χρειάζεται να δουλεύω εγώ το μηχάνημα. Αρχίσαμε να τα χρησιμοποιούμε στις εξερευνήσεις μας, και συνεχίσαμε να κάνουμε εκπληκτικές ανακαλύψεις με τις νέες μας ρομποτικές τεχνολογίες. Ξανά, ψάχνοντας για κάτι άλλο, πηγαίνοντας από ένα σημείο της μεσοωκεάνιας ράχης σε κάποιο άλλο. Οι επιστήμονες ήταν εκτός υπηρεσίας και συνάντησαν απίστευτες μορφές ζωής. Συνάντησαν πλάσματα που δεν είχαν ξαναδεί. Αλλά πολύ πιο σημαντικό είναι το ότι ανακάλυψαν κατασκευές εκεί κάτω που δεν καταλάβαιναν. Δεν έβγαζαν νόημα. Δεν βρίσκονταν πάνω από ένα θάλαμο μάγματος. Δεν έπρεπε να είναι εκεί. Και το αποκαλέσαμε Χαμένη Πόλη.
On a 42,000 mile mountain range. Great job security, but not the way to go. So, I began designing a new technology of telepresence, using robotic systems to replicate myself, so I wouldn't have to cycle my vehicle system. We began to introduce that in our explorations, and we continued to make phenomenal discoveries with our new robotic technologies. Again, looking for something else, moving from one part of the mid-ocean ridge to another. The scientists were off watch and they came across incredible life forms. They came across new creatures they had not seen before. But more importantly, they discovered edifices down there that they did not understand. That did not make sense. They were not above a magma chamber. They shouldn't be there. And we called it Lost City.
Και η Χαμένη Πόλη χαρακτηρίζεται από αυτούς τις απίστευτους ασβεστολιθικούς σχηματισμούς και τις ανάποδες λίμνες. Κοιτάξτε αυτό. Πώς το κάνετε αυτό; Είναι ανάποδο νερό. Πήγαμε από κάτω και το εξετάσαμε και βρήκαμε πως έχει το pH ενός χημικού για ξεβούλωμα σωλήνων. Έχει pH 11, και παρόλα αυτά είχε χημειοσυνθετικά βακτήρια που ζούσαν σε αυτό και σε αυτό το ακραίο περιβάλλον. Και οι υδροθερμικές πηγές βρίσκονταν σ' ένα όξινο περιβάλλον. Στο άλλο άκρο, σε ένα αλκαλικό περιβάλλον με pH 11, υπήρχε ζωή. Η ζωή λοιπόν ήταν πολύ πιο δημιουργική από ό,τι είχαμε φανταστεί ποτέ. Ξανά, τυχαία ανακάλυψη. Μόλις πριν από δύο χρόνια δουλεύοντας στα ανοιχτά της Σαντορίνης, όπου οι άνθρωποι κάνουν ηλιοθεραπεία στην παραλία, χωρίς να το γνωρίζουν, στην κοντινή καλδέρα, βρήκαμε απίστευτα συστήματα υδροθερμικών πηγών, και περισσότερα συστήματα ζωής. Αυτό ήταν περίπου τρία χιλιόμετρα από εκεί που κάνουν ηλιοθεραπεία οι άνθρωποι, και αγνοούσαν πλήρως την ύπαρξη αυτού του συστήματος. Ξανά, ξέρετε, σταματούμε στην άκρη του νερού.
And Lost City was characterized by these incredible limestone formations and upside down pools. Look at that. How do you do that? That's water upside down. We went in underneath and tapped it, and we found that it had the pH of Drano. The pH of 11, and yet it had chemosynthetic bacteria living in it and at this extreme environment. And the hydrothermal vents were in an acidic environment. All the way at the other end, in an alkaline environment, at a pH of 11, life existed. So life was much more creative than we had ever thought. Again, discovered by accident. Just two years ago working off Santorini, where people are sunning themselves on the beach, unbeknownst to them in the caldera nearby, we found phenomenal hydrothermal vent systems and more life systems. This was two miles from where people go to sunbathe, and they were oblivious to the existence of this system. Again, you know, we stop at the water's edge.
Πρόσφατα, σε μία κατάδυση στον Κόλπο του Μεξικού, βρήκαμε λίμνες νερού όχι ανάποδα αλλά κανονικά. Εύρηκα. Θα νομίζατε ότι βρίσκεστε στον αέρα μέχρι να περάσει ένα ψάρι. Αυτό που κοιτάτε είναι λίμνες άρμης που σχηματίζονται από διάπειρα αλάτων. Εκεί κοντά υπήρχε μεθάνιο. Δεν έχω δει ποτέ ηφαίστεια μεθανίου. Αντί να εκλύουν λάβα, εκλύουν μεγάλες, μεγάλες φούσκες μεθανίου. Και δημιουργούν αυτά τα ηφαίστεια, και υπήρχαν ροές, όχι λάβας, αλλά λάσπης που έβγαινε από τη Γη και οδηγούνταν από -- δεν το έχω ξαναδεί.
Recently, diving off -- in the Gulf of Mexico, finding pools of water, this time not upside down, right side up. Bingo. You'd think you're in air, until a fish swims by. You're looking at brine pools formed by salt diapirs. Near that was methane. I've never seen volcanoes of methane. Instead of belching out lava, they were belching out big, big bubbles of methane. And they were creating these volcanoes, and there were flows, not of lava, but of the mud coming out of the Earth but driven by -- I've never seen this before.
Συνεχίζοντας, δεν έχουμε μόνο φυσική ιστορία κάτω από τη θάλασσα. Ανθρώπινη ιστορία. Ανακαλύψαμε τον Τιτανικό. Η συνειδητοποίηση πως η βαθιά θάλασσα είναι το μεγαλύτερο μουσείο στον κόσμο. Περιέχει περισσότερη ιστορία από όλα τα μουσεία της στεριάς μαζί. Και όμως μόλις τώρα διεισδύουμε σε αυτή. Βρίσκουμε το επίπεδο διατήρησης. Βρήκαμε το "Μπίσμαρκ" σε βάθος περίπου 4880 μέτρων. Μετά βρήκαμε το "Γιόρκτάουν". Οι άνθρωποι πάντα ρωτούν, "Βρήκες το σωστό πλοίο;" Έγραφε Γιόρκτάουν στην πρύμνη.
Moving on, there's more than just natural history beneath the sea -- human history. Our discoveries of the Titanic. The realization that the deep sea is the largest museum on Earth. It contains more history than all of the museums on land combined. And yet we're only now penetrating it. Finding the state of preservation. We found the Bismarck in 16,000 feet. We then found the Yorktown. People always ask, "Did you find the right ship?" It said Yorktown on the stern.
(Γέλια)
(Laughter)
Πιο πρόσφατα βρίσκουμε αρχαία ιστορία. Πόσοι αρχαίοι ναυτικοί είχαν μία κακή μέρα; Ένα εκατομμύριο. Βρίσκουμε αυτούς τους αμφορείς κατά μήκος αρχαίων εμπορικών δρόμων όπου υποτίθεται ότι δεν μπορεί να βρίσκονται. Αυτό το ναυάγιο συνέβη 100 χρόνια πριν από τη γέννηση του Χριστού. Αυτό βυθίστηκε μεταφέροντας ένα προκατασκευασμένο Ρωμαϊκό ναό. Και ιδού ένα που βυθίστηκε την εποχή του Ομήρου, το 750 π.Χ. Πιο πρόσφατα, στη Μαύρη Θάλασσα όπου διεξάγουμε έρευνες. Διότι δεν υπάρχει οξυγόνο εκεί, είναι το μεγαλύτερο απόθεμα υδροθείου στη Γη. Τα ναυάγια είναι διατηρημένα στην εντέλεια. Όλα τα οργανικά υλικά είναι διατηρημένα στην εντέλεια. Αρχίζουμε να τα ανασκάπτουμε. Πιστεύουμε πως θα αρχίσουμε να ανασύρουμε σώματα σε τέλεια κατάσταση με το DNA τους. Κοιτάξτε το επίπεδο διατήρησης. Το σημάδι ενός ξυλουργού. Κοιτάξτε την κατάσταση αυτών των αντικειμένων. Βλέπετε το κερί να στάζει. Όταν βυθίστηκαν, το σφράγισαν. Αυτό το πλοίο βυθίστηκε πριν από 1500 χρόνια.
More recently, finding ancient history. How many ancient mariners have had a bad day? The number's a million. We've been discovering these along ancient trade routes, where they're not supposed to be. This shipwreck sank 100 years before the birth of Christ. This one sank carrying a prefabricated, Home Depot Roman temple. And then here's one that sank at the time of Homer, at 750 B.C. More recently, into the Black Sea, where we're exploring. Because there's no oxygen there, it's the largest reservoir of hydrogen sulfide on Earth. Shipwrecks are perfectly preserved. All their organics are perfectly preserved. We begin to excavate them. We expect to start hauling out the bodies in perfect condition with their DNA. Look at the state of preservation -- still the ad mark of a carpenter. Look at the state of those artifacts. You still see the beeswax dripping. When they dropped, they sealed it. This ship sank 1,500 years ago.
Ευτυχώς μπορέσαμε να πείσουμε το Κογκρέσο. Αρχίζουμε να πηγαίνουμε στη Βουλή και να θέτουμε αιτήματα. Και πρόσφατα κλέψαμε ένα πλοίο από το Πολεμικό Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών. Το "Οσεάνος Εξπλόρερ" εν πλω. Η αποστολή του είναι άριστη. Να πάει εκεί που δεν έχει πάει κανείς άλλος στον πλανήτη Γη. Και το κοιτούσα χτες, είναι στο Σηάτλ. ΟΚ.
Fortunately, we've been able to convince Congress. We begin to go on the Hill and lobby. And we stole recently a ship from the United States Navy. The Okeanos Explorer on its mission. Its mission is as good as you could get. Its mission is to go where no one has gone before on planet Earth. And I was looking at it yesterday, it's up in Seattle. OK.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Θα μπει στο διαδίκτυο αυτό το καλοκαίρι, και ξεκινάει το ερευνητικό του ταξίδι. Αλλά δεν έχουμε ιδέα τι θα βρούμε εκεί έξω με την τεχνολογία μας. Σίγουρα πάντως θα κατευθυνθεί στην άγνωστη Αμερική. Στο κομμάτι των ΗΠΑ που βρίσκεται κάτω από τη θάλασσα. Όλο αυτό το μπλε μας ανήκει και όμως, όπως είπα, ειδικά στο δυτικό του τμήμα, δεν έχουμε καν ένα χάρτη. Δεν έχουμε χάρτες για αυτά τα κομμάτια. Έχουμε χάρτες της Αφροδίτης αλλά κανένα για το δυτικό κομμάτι. Έτσι που έχουμε οργανώσει την αποστολή, δεν έχουμε ιδέα για το τι θα βρούμε. Δεν έχουμε ιδέα του τι θα ανακαλύψουμε. Ένα αρχαίο Φοινικικό ναυάγιο στα ανοιχτά της Βραζιλίας, ή ένα νέο βραχώδη σχηματισμό, μία νέα ζωή. Θα λειτουργήσουμε λοιπόν σαν νοσοκομείο επειγόντων περιστατικών.
It comes online this summer, and it begins its journey of exploration. But we have no idea what we're going find when we go out there with our technology. But certainly, it's going to be going to the unknown America. This is that part of the United States that lies beneath the sea. We own all of that blue and yet, like I say, particularly the western territorial trust, we don't have maps of them. We don't have maps of them. We have maps of Venus, but not of the western territorial trust. The way we're going to run this -- we have no idea what we're going to discover. We have no idea what we're going to discover. We're going to discover an ancient shipwreck, a Phoenician off Brazil, or a new rock formation, a new life. So, we're going to run it like an emergency hospital.
Θα συνδέσουμε το κέντρο επιχειρήσεων μέσω δορυφόρου με ένα κτίριο που χτίζουμε στο Πανεπιστήμιο του Ρόουντ Άιλαντ που λέγεται Κέντρο Interspace. Και θα το χειριστούμε σαν πυρηνικό υποβρύχιο, μπλε, χρυσή ομάδα, εναλλάξ, όλο το 24-ωρο. Γίνεται μία ανακάλυψη, αυτή η ανακάλυψη είναι άμεσα ορατή στο κέντρο επιχειρήσεων μέσα σε ένα δευτερόλεπτο. Αλλά είναι συνδεδεμένο και με το διαδίκτυο -- μία νέα διαδικτυακή λεωφόρος που κάνει το διαδίκτυο του σήμερα να μοιάζει με χωματόδρομο στο λεωφόρο της πληροφορίας -- με εύρος ζώνης 10 γίγαμπιτ. Θα πάμε σε περιοχές που δεν γνωρίζουμε. Είναι σαν ένα μεγάλο λευκό χαρτί στον πλανήτη μας. Θα το χαρτογραφήσουμε μέσα σε ώρες, θα στείλουμε τους χάρτες στα μεγάλα πανεπιστήμια. Το 90 τοις εκατό των ασχολούμενων με την ωκεανογραφία σε αυτή τη χώρα βρίσκεται σε 12 πανεπιστήμια. Χρησιμοποιούν όλοι το Ι-2. Μπορούμε να φτιάξουμε ένα κέντρο επιχειρήσεων. Αυτό είναι ένα κέντρο χειρισμού στο πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον. Μιλάει με τον πιλότο. Βρίσκεται 5000 μίλια μακριά αλλά είναι επικεφαλής.
We're going to connect our command center, via a high-bandwidth satellite link to a building we're building at the University of Rhode Island, called the Interspace Center. And within that, we're going to run it just like you run a nuclear submarine, blue-gold team, switching them off and on, running 24 hours a day. A discovery is made, that discovery is instantly seen in the command center a second later. But then it's connected through Internet too -- the new Internet highway that makes Internet one look like a dirt road on the information highway -- with 10 gigabits of bandwidth. We'll go into areas we have no knowledge of. It's a big blank sheet on our planet. We'll map it within hours, have the maps disseminated out to the major universities. It turns out that 90 percent of all the oceanographic intellect in this country are at 12 universities. They're all on I-2. We can then build a command center. This is a remote center at the University of Washington. She's talking to the pilot. She's 5,000 miles away, but she's assumed command.
Αλλά το καλύτερο κομμάτι είναι πως μπορούμε να διαδώσουμε τη γνώση στα παιδιά. Μπορούμε να διαδώσουμε τη γνώση. Μπορούν να ακολουθήσουν αυτή την αποστολή. Έχω ξεκινήσει ένα πρόγραμμα -- Που είσαι Τζιμ; Ο Τζιμ Γιάνγκ που βοήθησε να ξεκινήσουμε ένα πρόγραμμα που λέγεται "Πρόγραμμα Ιάσων". Πιο πρόσφατα ξεκινήσαμε ένα πρόγραμμα με αγόρια και κορίτσια στην Αμερική ώστε να χρησιμοποιήσουμε την εξερεύνηση, και τον ενθουσιασμό της ζωντανής εξερεύνησης, για να τους παρέχουμε κίνητρο και να τους ενθουσιάσουμε και μετά να τους δώσουμε αυτό για το οποίο είναι ήδη έτοιμοι. Δεν θα άφηνα έναν ενήλικα να οδηγήσει το ρομπότ μου. Δεν έχετε αρκετή εμπειρία στα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Αλλά θα άφηνα ένα παιδί χωρίς άδεια οδήγησης να αναλάβει το χειρισμό του οχήματός μου.
But the beauty of this, too, is we can then disseminate it to children. We can disseminate. They can follow this expedition. I've started a program -- where are you Jim? Jim Young who helped me start a program called the Jason Project. More recently, we've started a program with the Boys and Girls Clubs of America, so that we can use exploration, and the excitement of live exploration, to motivate them and excite them and then give them what they're already ready for. I would not let an adult drive my robot. You don't have enough gaming experience. But I will let a kid with no license take over control of my vehicle system.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Γιατί θέλουμε να δημιουργήσουμε. Να δημιουργήσουμε την τάξη του αύριο. Έχουμε έντονο συναγωνισμό και πρέπει να ενθαρρύνουμε και το κάνουμε. Κερδίζεις ή χάνεις ένα μηχανικό ή ένα επιστήμονα μέχρι τη Δευτέρα Γυμνασίου. Δεν έχουμε τελειώσει. Έχουμε τελειώσει στη Δευτέρα Γυμνασίου -- δεν ξεκινά τότε. Δεν αρκεί να ήμαστε περήφανοι για τα πανεπιστήμιά μας. Πρέπει να ήμαστε περήφανοι για τη Μέση εκπαίδευσή μας. Και όταν έχουμε την καλύτερη Μέση εκπαίδευση στον κόσμο, τα καλύτερα παιδιά θα βγουν από αυτό το σύστημα, πιστέψτε με. Γιατί αυτό θέλουμε. Αυτό θέλουμε. Αυτή είναι μία νεαρή κοπέλα που δεν παρακολουθεί ποδόσφαιρο, δεν παρακολουθεί αγώνα μπάσκετ. Παρακολουθεί ζωντανά μία εξερεύνηση από απόσταση χιλιάδων χιλιομέτρων, και μόλις συνειδητοποιεί τι βλέπει. Και όταν αφήνετε κάποιον άναυδο μπορείτε να ενημερώσετε. Μπορείτε να βάλετε τόσες πληροφορίες σε αυτό το μυαλό, είναι πλήρως ανοικτό.
Because we want to create -- we want to create the classroom of tomorrow. We have stiff competition and we need to motivate and it's all being done. You win or lose an engineer or a scientist by eighth grade. The game is not over -- it's over by the eighth grade, it's not beginning. We need to be not only proud of our universities. We need to be proud of our middle schools. And when we have the best middle schools in the world, we'll have the best kids pumped out of that system, let me tell you. Because this is what we want. This is what we want. This is a young lady, not watching a football game, not watching a basketball game. Watching exploration live from thousands of miles away, and it's just dawning on her what she's seeing. And when you get a jaw drop, you can inform. You can put so much information into that mind, it's in full [receiving] mode.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Ελπίζω πως θα είναι μία μέλλουσα μηχανικός ή μία μέλλουσα επιστήμονας στη μάχη για την αλήθεια. Και η τελική μου ερώτηση, η τελική μου ερώτηση -- γιατί δεν σκεφτόμαστε να μετακομίσουμε στη θάλασσα; Γιατί έχουμε προγράμματα να φτιάξουμε κατοικίες στον Άρη, και προγράμματα για τον εποικισμό της Σελήνης, αλλά όχι ένα πρόγραμμα για το πως να εποικίσουμε το δικό μας πλανήτη; Έχουμε την τεχνολογία.
This, I hope, will be a future engineer or a future scientist in the battle for truth. And my final question, my final question -- why are we not looking at moving out onto the sea? Why do we have programs to build habitation on Mars, and we have programs to look at colonizing the moon, but we do not have a program looking at how we colonize our own planet? And the technology is at hand.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Thank you very much.
(Χειροκρότημα)
(Applause)