Δούλεψα σε μια ταινία, το «Απόλλο 13» και ενώ δούλευα εκεί, ανακάλυψα κάτι για το πως δουλεύει ο εγκέφαλός μας, και ειδικά όταν είμαστε γεμάτοι ενθουσιασμό ή δέος ή αγάπη ή οτιδήποτε άλλο, αλλάζει και μεταβάλλει την αντίληψή μας για τα πράγματα. Αλλάζει αυτό που βλέπουμε, τι θυμόμαστε. Και σαν πείραμα, επειδή είχα αναλάβει το τρομακτικά δύσκολο εγχείρημα να αναπαραστήσω την εκτόξευση του Κρόνου 5 για τη συγκεκριμένη ταινία, και επειδή το δείχνω, ήμουν λίγο αγχωμένος, οπότε έπρεπε να κάνω ένα πείραμα, έφερα μια ομάδα ανθρώπων σε μια αίθουσα προβολών και τους έδειξα αυτό εδώ το φιλμάκι, και όταν έπαιξα το φιλμ, ήθελα να δω τι θυμόντουσαν, τι τους έμεινε αξέχαστο; Τι θα έπρεπε να προσπαθήσω να αναπαράγω και τι να μιμηθώ σε κάποιο βαθμό;
I worked on a film called "Apollo 13," and when I worked on this film, I discovered something about how our brains work, and how our brains work is that, when we're sort of infused with either enthusiasm or awe or fondness or whatever, it changes and alters our perception of things. It changes what we see. It changes what we remember. And as an experiment, because I dauntingly create a task for myself of recreating a Saturn V launch for this particular movie, because I put it out there, I felt a little nervous about it, so I need to do an experiment and bring a group of people like this in a projection room and play this stock footage, and when I played this stock footage, I simply wanted to find out what people remembered, what was memorable about it? What should I actually try to replicate? What should I try to emulate to some degree?
Αυτό είναι το φιλμ που έδειχνα σε όλους. Και ανακάλυψα ότι, λόγω της φύσης του φιλμ και του γεγονότος ότι κάναμε αυτή την ταινία, υπήρχε συναισθηματική φόρτιση γύρω από αυτό, και η συλλογική ανάμνηση του τι σήμαινε η εκτόξευση για εμάς και άλλα τέτοια. Όταν το έδειξα, και τους ρώτησα αμέσως μετά το τέλος της προβολής, τι γνώμη είχαν γι' αυτό, ποιες σκηνές τους μείνανε, τις άλλαξαν. Θυμόντουσαν να κινείται η κάμερα, Είχαν αλλάξει πολλά πράγματα. Είχαν ανακατέψει σκηνές, και ήμουν πραγματικά περίεργος, δηλαδή τι στο καλό κοιτάζατε πριν μερικά λεπτά και πως σας ήρθε αυτή η περιγραφή; Έτσι ανακάλυψα ότι δεν χρειαζόταν να αναπαράγω αυτά που είδαν, αλλά αυτά που θυμόντουσαν.
So this is the footage that I was showing everybody. And what I discovered is, because of the nature of the footage and the fact that we're doing this film, there was an emotion that was built into it and our collective memories of what this launch meant to us and all these various things. When I showed it, and I asked, immediately after the screening was over, what they thought of it, what was your memorable shots, they changed them. They were -- had camera moves on them. They had all kinds of things. Shots were combined, and I was just really curious, I mean, what the hell were you looking at just a few minutes ago and how come, how'd you come up with this sort of description? And what I discovered is, what I should do is not actually replicate what they saw, is replicate what they remembered.
Αυτή είναι η σκηνή της εκτόξευσης, βασισμένη σε σημειώσεις που πήραμε, ρωτώντας τον κόσμο τι νόμιζε, και στη συνέχεια, ο συνδυασμός όλων των διαφορετικών λήψεων και τα στοιχεία που συγκεντρώσαμε δημιούργησαν ένα είδος συλλογικής συνείδησης του πως το θυμόντουσαν, αλλά όχι του πως ήταν στην πραγματικότητα. Αυτό ήταν που φτιάξαμε για το «Απόλλο 13».
So this is our footage of the launch, based on, basically, taking notes, asking people what they thought, and then the combination of all the different shots and all the different things put together created their sort of collective consciousness of what they remembered it looked like, but not what it really looked like. So this is what we created for "Apollo 13."
(Θόρυβος εκτόξευσης)
(Launch noises)
Κυριολεκτικά αυτό που βλέπουμε τώρα, είναι η σύγκλιση ενός πλήθους διαφορετικών ανθρώπων, ενός πλήθους από διαφορετικές μνήμες, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μου, με λίγη ελευθερία πάνω στο θέμα. Τράβηξα τα πάντα με κοντινούς φακούς, πράγμα που σημαίνει ότι είσαι πολύ κοντά στη δράση, αλλά το πλαισίωσα με μεγάλη ομοιότητα με τα μακρινά πλάνα δίνοντας έτσι την αίσθηση της απόστασης, άρα έστηνα κάτι που θα σας θύμιζε κάτι που στην ουσία δεν έχετε ξαναδεί. (Μουσική) Και μετά θα σας δείξω ακριβώς τι είναι αυτό στο οποίο αντιδράσατε.
So literally what you're seeing now is the confluence of a bunch of different people, a bunch of different memories, including my own, of taking a little bit of liberty with the subject matter. I basically shot everything with short lenses, which means that you're very close to the action, but framed it very similarly to the long lens shots which gives you a sense of distance, so I was basically was setting up something that would remind you of something you haven't really quite seen before. (Music) And then I'm going to show you exactly what it is that you were reacting to when you were reacting to it.
(Μουσική)
(Music)
Τομ Χανκς: Γεια σας Χιούστον,εδώ Οδύσσεια. Χαίρομαι που σας ξαναβλέπω. (Πανηγυρισμοί) (Μουσική)
Tom Hanks: Hello, Houston, this is Odyssey. It's good to see you again. (Cheers) (Music)
Ρομπ Λεγκάτο: Προσποιούμαι ότι χτυπάνε παλαμάκια για μένα
Rob Legato: I pretend they're clapping for me.
(Γέλια)
(Laughter)
Εδώ είμαι στο πάρκινγκ. Ουσιαστικά είναι μια κονσέρβα, και αναδημιουργώ την εκτόξευση με πυροσβεστήρες, φωτιά, κερί που έριξα μπροστά στο φακό για να μοιάζει με πάγο, και βασικά αν πιστεύετε κάποια από τα πράγματα που σας έδειξα, αυτό στο οποίο αντιδρούσατε, στο οποίο εκφράζατε συναισθήματα είναι πέρα για πέρα ψέμα, και το βρήκα πραγματικά συναρπαστικό.
So now I'm in a parking lot. Basically it's a tin can, and I'm basically recreating the launch with fire extinguishers, fire, I have wax that I threw in front of the lens to look like ice, and so basically if you believed any of the stuff that I just showed you, what you were reacting to, what you're emoting to, is something that's a total falsehood, and I found that really kind of fascinating.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτή είναι η κορύφωση της ταινίας, και, ξέρετε, το όλο θέμα ήταν απλά να πάρεις ένα μοντέλο, να το ρίξεις από ένα ελικόπτερο, και να το τραβήξεις. Και αυτό έκανα. Εδώ τραβάω εγώ, και είμαι αρκετά μέτριος χειριστής, δημιούργησα έτσι αυτή την ωραία αίσθηση αληθοφάνειας, σαν να ακολουθείς τον πύραυλο σε όλη την κατάβαση, και δίνοντας λίγη αιχμή, προσπαθούσα απεγνωσμένα να το κρατήσω στο πλάνο. Έτσι έρχομαι στο επόμενο θέμα. Είχαμε έναν σύμβουλο της NASA ο οποίος ήταν στ´ αλήθεια αστροναύτης, πήρε μέρος σε κάποιες από τις αποστολές του Απόλλο 15, και ήταν εκεί για να διπλοτσεκάρει την επιστήμη μου. Υποθέτω κάποιος σκέφτηκε ότι θα έπρεπε να το κάνουμε αυτό.
And in this particular case, this is the climax of the movie, and, you know, the weight of achieving it was simply take a model, throw it out of a helicopter, and shoot it. And that's simply what I did. That's me shooting, and I'm a fairly mediocre operator, so I got that nice sense of verisimilitude, of a kind of, you know, following the rocket all the way down, and giving that little sort of edge, I was desperately trying to keep it in frame. So then I come up to the next thing. We had a NASA consultant who was actually an astronaut, who was actually on some of the missions, of Apollo 15, and he was there to basically double check my science. And, I guess somebody thought they needed to do that.
(Γέλια)
(Laughter)
Δεν ξέρω γιατί, αλλά το σκέφτηκαν.
I don't know why, but they thought they did.
Επομένως, λέγαμε ότι είναι ένας ήρωας, ένας αστροναύτης και ήμασταν όλοι ενθουσιασμένοι και, ξέρετε, πήρα την ελευθερία να πω ότι κάποια από τα πλάνα που τράβηξα δεν ήταν και τόσο άσχημα. Και ίσως νιώθαμε λίγο καλά γι' αυτό, έτσι τον καλέσαμε εδώ και έπρεπε να ελέγξει αυτά που κάναμε, και βασικά να μας δώσει την αναφορά μας με το άριστα, του δείξαμε μερικά πλάνα που δουλεύαμε και περιμέναμε για την αντίδραση που ελπίζει κανείς, και την πήραμε. (Μουσική) (Θόρυβοι εκτόξευσης) Του έδειξα αυτά τα δύο πλάνα, και μου είπε τη γνώμη του.
So we were, he's a hero, he's an astronaut, and we're all sort of excited, and, you know, I gave myself the liberty of saying, you know, some of the shots I did didn't really suck that bad. And so maybe, you know, we were feeling kind of a little good about it, so I brought him in here, and he needed to really check and see what we were doing, and basically give us our A plus report card, and so I showed him some shots we were working on, and waiting for the reaction that you hope for, which is what I got. (Music) (Launch noises) So I showed him these two shots, and then he basically told me what he thought.
(«Αυτό είναι λάθος») (Γέλια)
("That's wrong") (Laughter)
Εντάξει (Γέλια) Είναι αυτό που ονειρεύεται κανείς.
Okay. (Laughter) It's what you dream about.
(Γέλια)
(Laughter)
Γύρισε και μου είπε: «Ποτέ μα ποτέ δεν θα σχεδίαζες έναν πύραυλο έτσι. Ποτέ δεν θα ανέβαινε ένας πύραυλος ενώ οι βραχίονες εξέδρας βγαίνουν. Φαντάζεσαι την τραγωδία που θα μπορούσε να συμβεί; Ποτέ μα ποτέ δεν θα σχεδίαζες έναν πύραυλο έτσι». Και με κοίταζε. Σκεφτόμουνα: Δεν ξέρω αν το πρόσεξες αλλά είμαι ο τύπος στο πάρκινγκ που αναδημιουργεί μια από τις καλύτερες στιγμές της Αμερικής με πυροσβεστήρες.
So what I got from him is, he turned to me and said, "You would never, ever design a rocket like that. You would never have a rocket go up while the gantry arms are going out. Can you imagine the tragedy that could possibly happen with that? You would never, ever design a rocket like that." And he was looking at me. It's like, Yeah, I don't know if you noticed, but I'm the guy out in the parking lot recreating one of America's finest moments with fire extinguishers.
(Γέλια)
(Laughter)
Και δεν πρόκειται να τα βάλω μαζί σου. Είσαι αστροναύτης ήρωας, και είμαι από το Νιου Τζέρσι, οπότε --
And I'm not going to argue with you. You're an astronaut, a hero, and I'm from New Jersey, so --
(Γέλια)
(Laughter)
Απλά θα σου δείξω ένα φιλμ και πες μου τι νομίζεις. Και μετά πήρα σχεδόν την αντίδραση που ήλπιζα.
I'm just going to show you some footage. I'm just going to show you some footage, and tell me what you think. And then I did kind of get the reaction I was hoping for.
Του έδειξα αυτό, είναι πραγματικές σκηνές στις οποίες συμμετείχε. Αυτό είναι το Απόλλο 15. Ήταν η αποστολή του. Του το έδειξα και η αντίδραση που πήρα ήταν ενδιαφέρουσα.
So I showed him this, and this is actual footage that he was on. This is Apollo 15. This was his mission. So I showed him this, and the reaction I got was interesting.
(«Και αυτό είναι λάθος») (Γέλια)
("That's wrong too.") (Laughter)
Αυτό που συνέβη, δηλαδή αυτό που κατάλαβα ήταν πως το θυμόταν διαφορετικά. Θυμόταν ένα απολύτως ασφαλές σύστημα, μία απολύτως ασφαλή εκτόξευση, επειδή καθόταν σ' ένα πύραυλο, με κάτι σαν 50.000 κιλά ώθησης κατασκευασμένο από τον φθηνότερο μειοδότη. Είχε την ελπίδα ότι θα λειτουργούσε καλά.
So, and what happened was, I mean, what I sort of intuned in that is that he remembered it differently. He remembered that was a perfectly safe sort of gantry system, perfectly safe rocket launch, because he's sitting in a rocket that has, like, a hundred thousand pounds of thrust, built by the lowest bidder. He was hoping it was going to work out okay.
(Γέλια) (Χειροκρότημα)
(Laughter) (Applause)
Έτσι, διαστρέβλωσε τη μνήμη του.
So he twisted his memory around.
Ο Ρον Χάουαρντ πέτυχε τον Μπαζ Άλντριν, που δεν ήταν στην ταινία, και δεν είχε ιδέα ότι αυτές οι σκηνές ήταν απομίμηση, οπότε απλά απάντησε όπως θα απαντούσε, και θα το παίξω αυτό.
Now, Ron Howard ran into Buzz Aldrin, who was not on the movie, so he had no idea that we were faking any of this footage, and he just responded as he would respond, and I'll run this.
Ρον Χάουαρντ: Ο Μπαζ Άλντριν ήρθε και μου είπε: «Αυτό το βίντεο εκτόξευσης, είδα κάποια πλάνα που δεν είχα ξαναδεί. Σε ποια αποθήκη τα βρήκατε;» Και του απάντησα: «Σε καμιά αποθήκη, Μπαζ, τα αναδημιουργήσαμε από την αρχή.»
Ron Howard: Buzz Aldrin came up to me and said, "Hey, that launch footage, I saw some shots I'd never seen before. Did you guys, what vault did you find that stuff in?" And I said, "Well, no vault, Buzz, we generated all that from scratch."
Και μου είπε: «Α, είναι πολύ καλά. Μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε;»
And he said, "Huh, that's pretty good. Can we use it?"
(Έκρηξη) («Οπωσδήποτε») (Γέλια)
(Explosion) ("Sure") (Laughter)
ΡΛ: Νομίζω ότι είναι σπουδαίος Αμερικάνος.
RL: I think he's a great American.
(Γέλια)
(Laughter)
Ο «Τιτανικός», αν δεν ξέρετε την ιστορία, δεν έχει αίσιο τέλος.
So, "Titanic" was, if you don't know the story, doesn't end well.
(Γέλια)
(Laughter)
Ο Τζιμ Κάμερον φωτογράφησε τον πραγματικό Τιτανικό. Στην ουσία έστησε, ή μάλλον συνέτριψε τη δυσπιστία που αιωρούνταν, διότι αυτό που φωτογράφησε ήταν αληθινό: ένα ή μάλλον δύο υποβρύχια Μιρ να βυθίζονται στο πραγματικό ναυάγιο, και δημιούργησε αυτό το πολύ στοιχειωμένο πλάνο. Είναι πολύ όμορφο, και προκαλεί ποικίλα συναισθήματα, αλλά δεν μπορούσε να φωτογραφίσει τα πάντα και για να διηγηθούμε την ιστορία, έπρεπε να καλύψω τα κενά, που ήταν τρομακτικό, επειδή έπρεπε να αναδημιουργήσω λεπτό προς λεπτό τι πραγματικά συνέβη, και ήμουν ο μόνος που θα μπορούσε να τα τινάξει όλα στον αέρα σ' αυτή τη φάση.
Jim Cameron actually photographed the real Titanic. So he basically set up, or basically shattered the suspension of disbelief, because what he photographed was the real thing, a Mir sub going down, or actually two Mir subs going down to the real wreck, and he created this very haunting footage. It's really beautiful, and it conjures up all these various different emotions, but he couldn't photograph everything, and to tell the story, I had to fill in the gaps, which is now rather daunting, because now I have to recreate back to back what really happened and I had, I'm the only one who could really blow it at that point.
Αυτό είναι το υλικό που φωτογράφησε και ήταν πολύ συγκινητικό και προκαλούσε δέος. Θα το αφήσω να παίζει, ώστε να το απορροφήσετε και θα περιγράψω την αντίδρασή μου όταν το είδα για πρώτη φορά. Είχα την αίσθηση ότι ο εγκέφαλός μου ήθελε να το δει να ζωντανεύει πάλι. Αυτομάτως ήθελα να δω αυτό το υπέροχο πλοίο σε όλο του το μεγαλείο, και αντιστρόφως, ήθελα να μη το βλέπω σε όλο του το μεγαλείο, να πάω πίσω στην τωρινή του εικόνα.
So this is the footage he photographed, and it was pretty moving and pretty awe-inspiring. So I'm going to just let it run, so you kind of absorb this sort of thing, and I'll describe my sort of reactions when I was looking at it for the very first time. I got the feeling that my brain wanted to basically see it come back to life. I automatically wanted to see this ship, this magnificent ship, basically in all its glory, and conversely, I wanted to see it not in all its glory, basically go back to what it looks like.
Γι 'αυτό και δημιούργησα ένα εφέ, θα σας δείξω αργότερα τι προσπαθούσα να κάνω, που είναι και η καρδιά της ταινίας για μένα, είναι ο λόγος που ήθελα να κάνω την ταινία, και να φτιάξω αυτά τα πράγματα που έφτιαξα.
So I conjured up an effect that I'm later going to show you what I tried to do, which is kind of the heart of the movie, for me, and so that's why I wanted to do the movie, that's why I wanted to create the sort of things I created.
Και θα σας δείξω άλλο ένα πράγμα που βρήκα ενδιαφέρον είναι αυτό που στην πραγματικότητα μας συγκινούσε αν το σκεφτείς. Εδώ είναι στα γυρίσματα, κάποιες σκηνές. Όταν είδατε το φιλμάκι μου, στην πραγματικότητα βλέπατε αυτό: κάτι τύπους που αναποδογύριζαν το πλοίο, και τα μικρά υποβρύχια Μιρ είχαν στην πραγματικότητα το μέγεθος μικρής μπάλας ποδοσφαίρου, και το τραβήξαμε μέσα σε καπνό. Ο Τζιμ πήγε τρία μίλια κάτω, και εγώ περίπου τρία μίλια μακριά από το στούντιο και τα γυρίσαμε μέσα σ' ένα γκαράζ.
And I'll show you, you know, another thing that I found interesting is what we really were emoting to when you take a look at it. So here's the behind the scenes, a couple of little shots here. So, when you saw my footage, you were seeing this: basically, a bunch of guys flipping a ship upside down, and the little Mir subs are actually about the size of small footballs, and shot in smoke. Jim went three miles went down, and I went about three miles away from the studio and photographed this in a garage.
Αλλά έτσι, αυτό που προκαλούσε συναίσθημα ή αυτό που κοιτούσατε είχε την ίδια αίσθηση, την ίδια ποιότητα που σε στοιχειώνει όπως το υλικό του Τζιμ και το βρήκα τόσο συναρπαστικό πως ο εγκέφαλός μας, όταν πιστέψεις ότι κάτι είναι αληθινό, μεταφέρει όλα όσα νιώθεις γι' αυτό, αυτή την ποιότητα που έχεις, και είναι τελείως τεχνητό. Σε ξεγελάει τελείως, κι όμως όχι μόνο εσένα, και το βρήκα πολύ ενδιαφέρον να το εξερευνήσω και να το χρησιμοποιήσω, και με οδήγησε στη δημιουργία του επόμενου εφέ που θα σας δείξω, αυτή τη μαγική μετάβαση, και το μόνο που πραγματικά προσπαθούσα να κάνω ήταν να κάνω το κοινό να δώσει το σύνθημα για το εφέ, έτσι έγινε μια απρόσκοπτη εμπειρία γι 'αυτούς, τόσο που δεν σας έδειχνα τη δική μου ερμηνεία, αλλά αυτά που θέλατε να δείτε. Και η αμέσως επόμενη σκηνή-- Οπότε βλέπετε τι έκανα.
And so, but what you're emoting to, or what you're looking at, had the same feeling, the same haunting quality, that Jim's footage had, so I found it so fascinating that our brains sort of, once you believe something's real, you transfer everything that you feel about it, this quality you have, and it's totally artificial. It's totally make-believe, yet it's not to you, and I found that that was a very interesting thing to explore and use, and it caused me to create the next effect that I'll show you, which is this sort of magic transition, and all I was really attempting to do is basically have the audience cue the effect, so it became a seamless experience for them, that I wasn't showing you my sort of interpretation, I was showing you what you wanted to see. And the very next shot, right after this -- So you can see what I was doing.
Ήταν δύο υποβρύχια στην ίδια σκηνή, Εγώ το τραβούσα, γιατί από που ερχόταν η κάμερα; Και μετά, όταν τραβούσε ο Τζιμ, ήταν μόνο ένα υποβρύχιο, επειδή έπαιρνε τη λήψη από το άλλο, και δεν θυμάμαι ποιος το τράβηξε αυτό. Θα το δώσω στο Τζιμ, γιατί του αξίζει ένα χτύπημα στην πλάτη.
So basically, if there's two subs in the same shot, I shot it, because where's the camera coming from? And when Jim shot it, it was only one sub, because he was photographing from the other, and I don't remember if I did this or Jim did this. I'll give it to Jim, because he could use the pat on the back.
(Γέλια)
(Laughter)
Εντάξει. Και τώρα η μεταμόρφωση του Τιτανικού. Σ' αυτό αναφερόμουν, όπου βασικά ήθελα να μεταφερθώ μαγικά από τη μία μορφή του Τιτανικού στην άλλη. Θα παίξω τη σκηνή μία φορά. (Μουσική)
Okay. So now the Titanic transition. So this is what I was referring to where I wanted to basically magically transplant from one state of the Titanic to the other. So I'll just play the shot once. (Music)
(Μουσική)
(Music)
Και αυτό που ήλπιζα είναι απλά να λιώνει μπροστά σου.
And what I was hoping for is that it just melts in front of you.
Γκλόρια Στιούαρτ: Αυτή ήταν η τελευταία φορά που ο Τιτανικός είδε το φως της ημέρας.
Gloria Stuart: That was the last time Titanic ever saw daylight.
ΡΛ: Οπότε έκανα άλλη μία προβολή όπου κατέγραφα που κοίταζα, ή που κοιτάζαμε, και φυσικά κοιτάζετε τα δύο άτομα στην πλώρη του πλοίου και μετά, σε κάποιο σημείο αλλάζω την περιφέρεια της λήψης, την αλλάζω, μεταμορφώνεται στο σκουριασμένο ναυάγιο, και το έπαιζα κάθε μέρα, και βρήκα ακριβώς τη στιγμή που σταμάτησα να τους κοιτάζω και άρχισα να προσέχω το υπόλοιπο σκηνικό, και τη στιγμή που κουνήθηκε το μάτι μου, τη σημειώσαμε στο βίντεο. Τη στιγμή που κουνήθηκε το μάτι μου, αμέσως άρχισα να τους αλλάζω, οπότε με κάποιο τρόπο σας ξέφυγε πού ξεκίνησε και πού σταμάτησε. Θα σας το δείξω μία ακόμη φορά. (Μουσική) Γίνεται κυριολεκτικά χρησιμοποιώντας αυτό που ο εγκέφαλός μας κάνει φυσικά, δηλαδή, μόλις μετατοπιστεί η προσοχή σας, κάτι αλλάζει, και μετά άφησα αυτό το μαντήλι να αιωρείται, γιατί ήθελα να είναι μία στοιχειωμένη σκηνή, να νιώθεις ότι είναι ακόμα στο ναυάγιο. Εκεί θάφτηκαν για πάντα.
RL: So, what I did is basically I had another screening room experience where I was basically tracking where I was looking, or where we were looking, and of course you're looking at the two people on the bow of the ship, and then at some point, I'm changing the periphery of the shot, I'm changing, it's becoming the rusted wreck, and then I would run it every day, and then I would find exactly the moment that I stopped looking at them and start noticing the rest of it, and the moment my eye shifted, we just marked it to the frame. The moment my eye shifted, I immediately started to change them, so now somehow you missed where it started and where it stopped. And so I'll just show it one more time. (Music) And it's literally done by using what our brains naturally do for us, which is, as soon as you shift your attention, something changes, and then I left the little scarf going, because it really wanted to be a ghostly shot, really wanted to feel like they were still on the wreck, essentially. That's where they were buried forever.
Ή κάτι τέτοιο. Απλά το σκαρφίστηκα.
Or something like that. I just made that up.
(Γέλια)
(Laughter)
Κατά σύμπτωση, ήταν η τελευταία φορά που είδα κι εγώ το φως της ημέρας. Είχε πολλή δουλειά η ταινία. (Γέλια)
It was, incidentally, the last time I ever saw daylight. It was a long film to work on. (Laughter)
Ο «Χιούγκο Καμπρέ» είναι άλλη μία ενδιαφέρουσα ταινία, διότι έχει σαν θέμα της τα εφέ στις ταινίες. Το πώς ο εγκέφαλός μας ξεγελιέται ώστε να βλέπουμε μια εμμονή ενός οράματος που δημιουργεί μια κινηματογραφική ταινία, και ένα από τα πράγματα που είχα να κάνω, δηλαδή εμείς-- ο Σάσα Μπάρον Κοέν είναι ένας πολύ έξυπνος τύπος, κωμικός, και ήθελε να αποδώσει ουσιαστικά ένα φόρο τιμής στον Μπάστερ Κίτον και τις χονδροειδείς πλάκες, και ήθελε το στήριγμα του ποδιού του να πιαστεί σε ένα κινούμενο τρένο. Πολύ επικίνδυνο, σχεδόν αδύνατο, και ειδικά στα σκηνικά μας, γιατί δεν υπάρχει τρόπος να κουνήσεις αυτό το τρένο που εφαρμόζει τόσο στριμωχτά στο σκηνικό.
Now, "Hugo" was another interesting movie, because the movie itself is about film illusions. It's about how our brain is tricked into seeing a persistence of vision that creates a motion picture, and one of the things I had to do is, we — Sasha Baron Cohen is a very clever, very smart guy, comedian, wanted to basically do an homage to the kind of the Buster Keaton sort of slapstick things, and he wanted his leg brace to get caught on a moving train. Very dangerous, very impossible to do, and particularly on our stage, because there literally is no way to actually move this train, because it fits so snugly into our set.
Θα σας δείξω τη σκηνή, ουσιαστικά χρησιμοποίησα το τέχνασμα που ταυτίστηκε με τον Σεργκέϊ Άϊζενσταϊν, δηλαδή, αν εάν έχετε μια κάμερα που κινείται μαζί μ' ένα κινούμενο αντικείμενο, αυτό που είναι ακίνητο φαίνεται να κινείται, και αυτό που κινείται φαίνεται να είναι σταματημένο, οπότε το τρένο στην ουσία δεν κινείται καθόλου, αυτό που κινείται είναι το πάτωμα.
So let me show you the scene, and then I basically used the trick that was identified by Sergei Eisenstein, which is, if you have a camera that's moving with a moving object, what is not moving appears to be moving, and what is moving appears to be stopped, so what you're actually seeing now is the train is not moving at all, and what is actually moving is the floor.
Αυτή είναι η σκηνή. Αυτό είναι ένα μικρό βίντεο του τι βλέπετε εκεί, είναι μια μικρή δοκιμή μας, αυτό βλέπετε στην πραγματικότητα, και το βρήκα ενδιαφέρον, γιατί μέρος του αφιερώματος στην ίδια την ταινία ήταν το να σκαρφιστείς αυτό το ευφυές τέχνασμα, για το οποίο δεν μπορώ να καυχηθώ εγώ. Πολύ θα το 'θελα, αλλά δεν μπορώ, γιατί εφευρέθηκε το 1910 περίπου, τουλάχιστο έτσι είπα στον Μάρτι, και είναι ένα από αυτά τα τρικ που σου είναι δύσκολο να καταλάβεις, μέχρι να τα δεις στην πράξη και του είπα τι επρόκειτο να κάνω και μου απάντησε, «Για να καταλάβω. Αυτό το πράγμα με τις ρόδες; Αυτό δεν κινείται».
So this is the shot. That's a little video of what you're looking at there, which is our little test, so that's actually what you're seeing, and I thought it was sort of an interesting thing, because it was, part of the homage of the movie itself is coming up with this sort of genius trick which I can't take credit for. I'd love to but I can't, because it was invented like in 1910 or something like that, is I told Marty, and it's kind of one of those mind things that it's really hard to really get until you actually see it work, and I said, you know, what I was going to do, and he said, "So, let me see if I can get this straight. The thing with the wheels? That doesn't move."
(Γέλια) (Χειροκρότημα)
(Laughter) (Applause)
«Και αυτό που δεν έχει ρόδες, αυτό κινείται».
"And the thing without the wheels, that moves."
Ακριβώς (Γέλια)
Precisely. (Laughter)
Ερχόμαστε στο επόμενο και τελευταίο --
Brings me to the next, and final --
Ο Μάρτι δεν θα το δει αυτό, έτσι; (Γέλια) Αυτό δεν προβάλλεται έξω από -- (Γέλια)
Marty's not going to see this, is he? (Laughter) This isn't viewed outside of -- (Laughter)
Το επόμενο τρικ, είναι κάτι σαν όλα σε μία λήψη. Είναι ένας πολύ κομψός τρόπος να πεις μια ιστορία ειδικά όταν ακολουθείς κάποιον σ' ένα ταξίδι, και αυτό το ταξίδι λέει κάτι για την προσωπικότητά του, με πολύ συνοπτικό τρόπο, και αυτό που θέλαμε να πετύχουμε με τη σκηνή από «Τα καλά παιδιά», μία από τις καλύτερες σκηνές όλων των εποχών, είναι μία ταινία του Μάρτιν Σκορτσέζε, που ακολουθεί τον Χένρι Χιλ σε κάτι που μοιάζει με γκανγκστερικό περίπατο στην Κοπακαμπάνα, όπου του φέρονται με ένα «ειδικό» τρόπο. Ήταν ο άρχοντας του Σύμπαντός του, και θέλαμε ο Χιούγκο να δίνει τα ίδια συναισθήματα, έτσι δημιουργήσαμε αυτή τη σκηνή.
The next illustration is something that, there's like all one shot theory. It's a very elegant way of telling a story, especially if you're following somebody on a journey, and that journey basically tells something about their personality in a very concise way, and what we wanted to do based on the shot in "Goodfellas," which is one of the great shots ever, a Martin Scorsese film, of basically following Henry Hill through what it feels like to be a gangster walk going through the Copacabana and being treated in a special way. He was the master of his universe, and we wanted Hugo to feel the same way, so we created this shot.
(Μουσική) Αυτός είναι ο Χιούγκο. (Μουσική) Και πιστεύαμε ότι αν κουνούσαμε την κάμερα μαζί του, θα νιώθαμε πώς είναι να είσαι αυτό το αγόρι το οποίο είναι ο άρχοντας του σύμπαντός του, και το σύμπαν του είναι πίσω απ' τις σκηνές στα έγκατα του συγκεκριμένου σιδηροδρομικού σταθμού όπου μόνο αυτός μπορεί πραγματικά να πλοηγηθεί με το δικό του τρόπο, κι έπρεπε να το κάνουμε να φαντάζει φυσιολογικό, ένα είδος καθημερινότητας, άρα η ιδέα να γίνει αυτό ως ένα πλάνο ήταν πολύ σημαντική, και φυσικά να το γυρίσουμε σε τρισδιάστατη εικόνα, που χρειάζεται μια τεράστια κάμερα, κρεμασμένη από μία γιγαντιαία ράβδο, και θέλαμε να πάρουμε μια λήψη με steadicam (σύστημα σταθεροποίησης λήψης σε κίνηση) που να δίνει την ίδια αίσθηση με τη σκηνή στα «Καλά παιδιά».
(Music) That's Hugo. (Music) And we felt that if we could basically move the camera with him, we would feel what it feels like to be this boy who is basically the master of his universe, and his universe is, you know, behind the scenes in the bowels of this particular train station that only he can actually navigate through and do it this way, and we had to make it feel that this is his normal, everyday sort of life, so the idea of doing it as one shot was very important, and of course, in shooting in 3D, which is basically it's a huge camera that's hanging off of a giant stick, so to recreate a steadycam shot was the task, and make it feel kind of like what the reaction you got when you saw the "Goodfellas" shot.
Τώρα θα δείτε στην πραγματικότητα πώς το φτιάξαμε. Είναι στην ουσία 5 διαφορετικές σκηνές, γυρισμένες σε 5 διαφορετικές χρονικές στιγμές με δυο διαφορετικά αγόρια. Η μία στα αριστερά, όπου τελειώνει η λήψη, και η άλλη στα δεξιά όπου συνεχίζει, κι εδώ αλλάζουμε αγόρια, πάμε από τον Άσα Μπάτερφιλντ που είναι ο σταρ της ταινίας, στο σωσία του. (Μουσική) Δεν θα πω στον κασκαντέρ του. Αυτή είναι μια τρελή εξέδρα που κατασκευάσαμε για το σκοπό αυτό. (Μουσική) και τώρα είμαστε στο σκηνικό νούμερο 3 και τώρα θα πάμε στην τελευταία στιγμή της σκηνής που είναι η σκηνή steadicam. Όλα τα άλλα γυρίστηκαν με γερανούς και άλλα τέτοια, και στη κυριολεξία γυρίστηκαν σε 5 διαφορετικά σκηνικά, με δύο διαφορετικά αγόρια, σε διαφορετικές στιγμές, κι έπρεπε να μοιάζει σαν να ήταν όλο μία λήψη, και αυτό που με χαροποίησε ιδιαίτερα ήταν ότι πήρε τις καλύτερες κριτικές που είχα ποτέ, και ένοιωθα περήφανος όταν τέλειωσα που σημαίνει ότι δεν πρέπει ποτέ να νιώθεις περήφανος για τέτοια πράγματα.
So what you're now going to see is how we actually did it. It's actually five separate sets shot at five different times with two different boys. The one on the left is where the shot ends, and the shot on the right is where it takes over, and now we switch boys, so it went from Asa Butterfield, who's the star of the show, to his stand-in. (Music) I wouldn't say his stunt double. There's a crazy rig that we built for this. (Music) And so this is, and now this is set number three we're into, and then we're going to go into, basically the very last moment of the shot is actually the steadycam shot. Everything else was shot on cranes and various things like that, and it literally was done over five different sets, two different boys, different times, and it all had to feel like it was all one shot, and what was sort of great for me was it was probably the best-reviewed shot I've ever worked on, and, you know, I was kind of proud of it when I was done, which is, you should never really be proud of stuff, I guess.
Αλλά ήμουν υπερήφανος γι' αυτό, και πήγα σε ένα φίλο μου και του είπα: «Ξέρεις, αυτή ίσως είναι η σκηνή με τις καλύτερες κριτικές που έχω πάρει ποτέ. Ποιος νομίζεις ότι ήταν ο λόγος;
So I was kind of proud of it, and I went to a friend of mine, and said, "You know, this is, you know, kind of the best-reviewed shot I've ever worked on. What do you think was the reason?"
Και μου απάντησε: «Επειδή κανείς δεν ξέρει ότι είχες οποιαδήποτε σχέση μ' αυτό».
And he said, "Because no one knows you had anything to do with it."
(Γέλια)
(Laughter)
Επομένως, θέλω μόνο να πω ευχαριστώ και αυτή ήταν η παρουσίασή μου για εσάς. (Χειροκρότημα)
So, all I can say is, thank you, and that's my presentation for you. (Applause)
(Χειροκρότημα)
(Applause)