Αυτό είναι ένα ποτάμι. Αυτός είναι ένας χείμαρρος. Αυτό είναι ένα ποτάμι. Αυτό συμβαίνει σε ολόκληρη τη χώρα. Δεκάδες χιλιάδες μίλια αποξηραμένων ποταμών υπάρχουν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στο χάρτη αυτόν, οι χρωματιστές περιοχές δείχνουν διαμάχες νερού. Παρόμοια προβλήματα εμφανίζονται και στην Ανατολή. Οι λόγοι ποικίλλουν στις διάφορες πολιτείες, αλλά κυρίως στις λεπτομέρειες. Υπάρχουν 4.000 μίλια αποξηραμένων χειμάρρων μόνο στην Μοντάνα. Κανονικά θα υποστήριζαν την ύπαρξη ψαριών και άλλων μορφών ζωής. Αποτελούν τις φλέβες του οικοσυστήματος και είναι συχνά άδειες.
This is a river. This is a stream. This is a river. This is happening all over the country. There are tens of thousands of miles of dewatered streams in the United States. On this map, the colored areas represent water conflicts. Similar problems are emerging in the East as well. The reasons vary state to state, but mostly in the details. There are 4,000 miles of dewatered streams in Montana alone. They would ordinarily support fish and other wildlife. They're the veins of the ecosystem, and they're often empty veins.
Θέλω να σας πω την ιστορία ενός από τους χειμάρρους αυτούς καθώς αποτελεί το αρχέτυπο για την ευρύτερη ιστορία. Αυτό είναι το ποτάμι Πρίκλι Περ. Διατρέχει μία κατοικημένη περιοχή από την Ανατολική Ελένα μέχρι τη Λίμνη Ελένα. Υποστηρίζει την ύπαρξη ψαριών διαφόρων ειδών, όπως για παράδειγμα της πέστροφας. Σχεδόν κάθε χρόνο για περισσότερο από εκατό χρόνια, αυτή ήταν η εικόνα του ποταμού το καλοκαίρι. Πώς φτάσαμε εδώ; Όλα ξεκίνησαν στα τέλη του 19ου αιώνα όταν ο κόσμος άρχισε να εγκαθίσταται σε μέρη όπως η Μοντάνα. Εν συντομία, υπήρχε πολύ νερό και όχι πολλοί άνθρωποι. Αλλά με την εμφάνιση περισσότερων ανθρώπων που ήθελαν νερό, οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής ανησύχησαν και το 1865, η Μοντάνα ψήφισε τον πρώτο νόμο νερού. Ουσιαστικά έλεγε ότι όλοι όσοι ήταν κοντά στο ποτάμι μπορούν να το μοιραστούν. Παραδόξως, πολλοί εμφανίστηκαν που ήθελαν να το μοιραστούν και οι πρώτοι κάτοικοι ανησύχησαν αρκετά ώστε επιστράτευσαν δικηγόρους. Έγιναν δίκες που έθεσαν δεδικασμένο το 1870 και το 1872, σχετικά με το ποτάμι Πρίκλι Περ. Το 1921, το Ανώτατο Δικαστήριο της Μοντάνα εκδίκασε μία υπόθεση για το Πρίκλι Περ που έλεγε ότι οι πρώτοι κάτοικοι είχαν τα κύρια δικαιώματα νερού. Αυτά τα κύρια δικαιώματα νερού είναι το κλειδί.
I want to tell you the story of just one of these streams, because it's an archetype for the larger story. This is Prickly Pear Creek. It runs through a populated area from East Helena to Lake Helena. It supports wild fish including cutthroat, brown and rainbow trout. Nearly every year for more than a hundred years ... it looked like this in the summer. How did we get here? Well, it started back in the late 1800s when people started settling in places like Montana. In short, there was a lot of water and there weren't very many people. But as more people showed up wanting water, the folks who were there first got a little concerned, and in 1865, Montana passed its first water law. It basically said, everybody near the stream can share in the stream. Oddly, a lot of people showed up wanting to share the stream, and the folks who were there first got concerned enough to bring out their lawyers. There were precedent-setting suits in 1870 and 1872, both involving Prickly Pear Creek. And in 1921, the Montana Supreme Court ruled in a case involving Prickly Pear that the folks who were there first had the first, or "senior water rights." These senior water rights are key.
Το πρόβλημα είναι ότι πλέον σε όλη τη Δύση συμβαίνει αυτό. Ορισμένα από τα ποτάμια αυτά έχουν 50 με 100 φορές λιγότερο νερό από αυτό που ζητούν οι άνθρωποι. Και οι κάτοχοι των κύριων δικαιωμάτων αν δεν τα χρησιμοποιήσουν, κινδυνεύουν να τα χάσουν, μαζί με την οικονομική αξία που έχουν. Επομένως, τους συμφέρει να σπαταλούν το νερό. Άρα δεν έχει να κάνει μόνο με τον αριθμό των ανθρώπων. Το ίδιο το σύστημα δεν δίνει κίνητρα κατά της σπατάλης νερού, καθώς αν δεν χρησιμοποιήσεις το δικαίωμα νερού, μπορεί να το χάσεις. Έτσι μετά από δεκάδες μηνύσεις και 140 χρόνια εμπειρίας πλέον, καταλήξαμε εδώ. Είναι ένα σπασμένο σύστημα. Υπάρχει αντικίνητρο κατά της σπατάλης, καθώς αν δεν χρησιμοποιείς το δικαίωμα νερού, μπορεί να το χάσεις. Και είμαι σίγουρος ότι γνωρίζετε τις διαμάχες που προκάλεσε αυτό το γεγονός μεταξύ αγροτικών και περιβαλλοντικών κοινοτήτων.
The problem is that all over the West now it looks like this. Some of these creeks have claims for 50 to 100 times more water than is actually in the stream. And the senior water rights holders, if they don't use their water right, they risk losing their water right -- along with the economic value that goes with it. So they have no incentive to conserve. So it's not just about the number of people; the system itself creates a disincentive to conserve because you can lose your water right if you don't use it. So after decades of lawsuits and 140 years, now, of experience, we still have this. It's a broken system. There's a disincentive to conserve, because if you don't use your water right, you can lose your water right. And I'm sure you all know, this has created significant conflicts between the agricultural and environmental communities.
Ας αλλάξουμε λίγο θέμα. Οι περισσότεροι θα χαρείτε να μάθετε ότι το υπόλοιπο της παρουσίασης είναι δωρεάν. Και ορισμένοι θα χαρείτε επειδή έχει να κάνει με μπύρα. (Γέλιο) Συμβαίνει και κάτι άλλο στη χώρα, και αυτό είναι ότι οι εταιρίες αρχίζουν να ανησυχούν για το υδατικό αποτύπωμά τους. Ανησυχούν για το αν θα εξασφαλίζουν αρκετή ποσότητα νερού, γι'αυτό προσπαθούν να είναι αποδοτικές με τη χρήση νερού, και ανησυχούν για το πώς η χρήση του νερού επηρεάζει την εικόνα της μάρκας τους. Είναι εθνικό πρόβλημα, αλλά θα σας πω άλλη μία ιστορία από τη Μοντάνα και αφορά τη μπύρα. Σίγουρα δε γνωρίζετε ότι χρειάζονται 2,5 λίτρα νερό για μισό λίτρο μπύρας. Μαζί με την απορροή, χρειάζονται πάνω από 50 λίτρα νερού για μισό λίτρο μπύρας.
OK, now I'm going to change gears here. Most of you will be happy to know that the rest of the presentation's free ... (Laughter) and some of you'll be happy to know that it involves beer. (Laughter) There's another thing happening around the country, which is that companies are starting to get concerned about their water footprint. They're concerned about securing an adequate supply of water, they're trying to be really efficient with their water use, and they're concerned about how their water use affects the image of their brand. Well, it's a national problem, but I'm going to tell you another story from Montana ... and it involves beer. I bet you didn't know, it takes about 5 pints of water to make a pint of beer. If you include all the drain, it takes more than a hundred pints of water to make a pint of beer.
Οι ζυθοπαραγωγοί στη Μοντάνα ήδη έκαναν πολλά για να μειώσουν την κατανάλωση νερού, αλλά και πάλι χρειάζονται εκατομμύρια γαλόνια νερού. Η μπύρα έχει νερό, άλλωστε. Τι μπορούν να κάνουν για αυτό το υδατικό αποτύπωμά τους που μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στο οικοσύστημα; Αυτά τα οικοσυστήματα είναι σημαντικά για τους ζυθοπαραγωγούς και τους πελάτες της Μοντάνα. Άλλωστε, υπάρχει άμεση συσχέτιση μεταξύ νερού και αλιείας. Και για κάποιους, υπάρχει άμεση συσχέτιση μεταξύ αλιείας και μπύρας. (Γέλιο) Έτσι, οι ζυθοπαραγωγοί της Μοντάνα και οι πελάτες τους ανησυχούν και προσπαθούν να επιλύσουν το πρόβλημα αυτό.
Now the brewers in Montana have already done a lot to reduce their water consumption, but they still use millions of gallons of water. I mean, there's water in beer. So what can they do about this remaining water footprint that can have serious effects on the ecosystem? These ecosystems are really important to the Montana brewers and their customers. After all, there's a strong correlation between water and fishing, and for some, there's a strong correlation between fishing and beer. (Laughter) So the Montana brewers and their customers are concerned and they're looking for some way to address the problem.
Πώς μπορούν να αντιμετωπίσουν το υδατικό αυτό αποτύπωμα; Θυμάστε το Πρίκλι Περ. Μέχρι τώρα, ο έλεγχος νερού στις επιχειρήσεις περιοριζόταν στη μέτρηση και στη μείωση, εμείς προτείνουμε το επόμενο βήμα να είναι η αποκατάσταση. Θυμηθείτε το Πρίκλι Περ. Είναι ένα σπασμένο σύστημα. Υπάρχει αντικίνητρο κατά της σπατάλης, καθώς αν δεν χρησιμοποιείς το δικαίωμα νερού, μπορεί να το χάσεις. Αποφασίσαμε να συνδέσουμε τους δύο κόσμους -- τον κόσμο των εταιριών με τα υδατικά αποτυπώματά τους και τον κόσμο των αγροτών με τα κύρια δικαιώματα νερού στα ποτάμια αυτά. Σε κάποιες πολιτείες, κάτοχοι δικαιωμάτων νερού μπορούν να αφήσουν το νερό τους στο ποτάμι προστατεύοντάς το νομικά από άλλους και διατηρώντας το δικαίωμα νερού τους. Άλλωστε, είναι δικαίωμά τους και αν θέλουν να χρησιμοποιήσουν το δικαίωμα νερού για να αναπτυχθούν ψάρια στο ποτάμι, είναι δικό τους θέμα. Αλλά δεν έχουν κανένα τέτοιο κίνητρο.
So how can they address this remaining water footprint? Remember Prickly Pear. Up until now, business water stewardship has been limited to measuring and reducing, and we're suggesting that the next step is to restore. Remember Prickly Pear. It's a broken system. You've got a disincentive to conserve, because if you don't use your water right, you risk losing your water right. Well, we decided to connect these two worlds -- the world of the companies with their water footprints and the world of the farmers with their senior water rights on these creeks. In some states, senior water rights holders can leave their water in the stream while legally protecting it from others, and maintaining their water right. After all, it is their water right, and if they want to use that water right to help the fish grow in the stream, it's their right to do so. But they have no incentive to do so.
Έτσι, σε συνεργασία με τοπικά τραστ νερού, δημιουργήσαμε ένα κίνητρο. Τους πληρώνουμε για να αφήνουν το νερό στο ποτάμι. Αυτό συμβαίνει εδώ. Αυτό το άτομο έκανε την επιλογή και κλείνει την εκτροπή νερού, αφήνοντας το νερό στο ποτάμι. Δεν χάνει το δικαίωμα νερού που έχει, το χρησιμοποιεί ή ένα τμήμα του υπέρ του ποταμού αντί υπέρ της γης. Επειδή είναι κάτοχος δικαιώματος νερού, μπορεί να προστατεύει το νερό του ποταμού από άλλους χρήστες. Εντάξει; Πληρώνεται για να αφήνει το νερό στο ποτάμι.
So, working with local water trusts, we created an incentive to do so. We pay them to leave their water in stream. That's what's happening here. This individual has made the choice and is closing this water diversion, leaving the water in the stream. He doesn't lose the water right, he just chooses to apply that right, or some portion of it, to the stream, instead of to the land. Because he's the senior water-rights holder, he can protect the water from other users in the stream. OK? He gets paid to leave the water in the stream.
Αυτός ο κύριος μετράει το νερό που αφήνει ο προηγούμενος στο ποτάμι. Στη συνέχεια παίρνουμε τη μέτρηση, την υποδιαιρούμε σε τμήματα των χιλίων γαλονιών. Κάθε τμήμα αποκτά αύξοντα αριθμό και πιστοποιητικό, και οι ζυθοπαραγωγοί και άλλοι αγοράζουν τα πιστοποιητικά ως τρόπο επιστροφής νερού στα υποβαθμισμένα οικοσυστήματα. Οι ζυθοπαραγωγοί πληρώνουν για να αποκαταστήσουν το νερό του ποταμού. Αποτελεί απλό, ανέξοδο και μετρήσιμο τρόπο επιστροφής νερού στα υποβαθμισμένα οικοσυστήματα, δίνοντας στους αγρότες την οικονομική επιλογή και δίνοντας στις εταιρείες που ανησυχούν για το υδατικό αποτύπωμά τους έναν εύκολο τρόπο να το αντιμετωπίσουν.
This guy's measuring the water that this leaves in the stream. We then take the measured water, we divide it into thousand-gallon increments. Each increment gets a serial number and a certificate, and then the brewers and others buy those certificates as a way to return water to these degraded ecosystems. The brewers pay to restore water to the stream. It provides a simple, inexpensive and measurable way to return water to these degraded ecosystems, while giving farmers an economic choice and giving businesses concerned about their water footprints an easy way to deal with them.
Μετά από 140 χρόνια διαμάχης και 100 χρόνια ξεροπόταμων, κάτι που δεν έλυσαν οι δίκες και οι ρυθμίσεις, δημιουργήσαμε μία λύση βασισμένη στην αγορά προσφοράς - ζήτησης -- μία λύση που δεν χρειάζεται δίκες. Παρέχει στους ανθρώπους που ανησυχούν για το υδατικό αποτύπωμά τους μία αληθινή ευκαιρία να επιστρέψουν νερό εκεί που χρειάζεται στα υποβαθμισμένα οικοσυστήματα, ενώ ταυτόχρονα δίνει στους αγρότες μία σημαντική οικονομική επιλογή για το πώς να χρησιμοποιούν το νερό τους.
After 140 years of conflict and 100 years of dry streams, a circumstance that litigation and regulation has not solved, we put together a market-based, willing buyer, willing seller solution -- a solution that does not require litigation. It's about giving folks concerned about their water footprints a real opportunity to put water where it's critically needed, into these degraded ecosystems, while at the same time providing farmers a meaningful economic choice about how their water is used.
Αυτές οι συναλλαγές δημιουργούν συμμάχους, όχι εχθρούς. Συνδέουν τους ανθρώπους, δεν τους διαιρούν. Και παρέχουν οικονομική υποστήριξη στις αγροτικές κοινωνίες. Το πιο σημαντικό είναι ότι λειτουργεί. Επιστρέψαμε πάνω από τέσσερα δισεκατομμύρια γαλόνια νερού στα υποβαθμισμένα οικοσυστήματα. Συνδέσαμε τους κατόχους κύριων δικαιωμάτων νερού με ζυθοπαραγωγούς της Μοντάνα, με ξενοδοχεία και εταιρίες τσαγιού στο Όρεγκον και με εταιρίες τεχνολογίας που χρειάζονται πολύ νερό στα Νοτιοδυτικά. Και όταν κάνουμε αυτές τις συνδέσεις, μπορούμε και μετατρέπουμε αυτό σε αυτό.
These transactions create allies, not enemies. They connect people rather than dividing them. And they provide needed economic support for rural communities. And most importantly, it's working. We've returned more than four billion gallons of water to degraded ecosystems. We've connected senior water-rights holders with brewers in Montana, with hotels and tea companies in Oregon, and with high-tech companies that use a lot of water in the Southwest. And when we make these connections, we can and we do turn this ... into this.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Applause)
(Χειροκρότημα)
Thank you very much.