Stress -- we all know what it is and we all handle it differently. Whether it's our thoughts speeding up or slowing down, eating our emotions or not at all, difficulty sleeping or just getting out of bed. Frankly, it sucks.
Stresi: ne të gjithë e dimë se cfare është dhe të gjithë e perjetojmë në mënyra të ndryshme. duke shpejtuar ose duke ngadalësuar mendimet tona duke ngrënë ose duke mos ngrënë fare, duke patur vështirësi në gjumë ose thjesht duke dalur nga krevati. Sinqerisht, ta shpif.
(Laughter)
( Të qeshura)
But there's good stress too, you know, like preparing for the biggest public speaking event you've ever given.
Por ka dhe stres të mirë gjithashtu , ju e dini, siç është të përgatitesh për eventin
(Laughter)
publik më të madh që të është dhënë ndonjëherë.
(Applause)
(Të qeshura)
(Duartrokitje)
On a global platform.
Në një platformë globale.
(Laughter)
(Të qeshura)
No, even the good stress can mess with you, but it's the bad stress that I came to talk about. And probably not for the reason you'd expect.
Jo, edhe stresi i mirë mund të të ngaterrojë, por është stresi i keq ai për të cilin unë kam ardhur të flas. Dhe ndoshta jo për arsyen qe ju prisni.
I'm a relationship manager for affluent individuals. Meaning, I work with wealthy folks and their families, hip to hip, helping them achieve their financial goals. I like to keep the economy in mind, because I know that whatever impacts the economy, impacts my clients, and it turns out stress is impacting the economy in a massive way. What if I told you that by some estimates, the cost of work-related stress in the US is close to 300 billion dollars annually?
Unë jam menaxher i marrëdhënieve për individët e pasur. Që do të thotë ,unë punoj me njerëz të pasur dhe familjet e tyre, ngjitur, duke i ndihmuar që të arrijne qëllimet e tyre financiare. Më pëlqen të mbaj ekonominë në mendje, sepse unë e di që cfaredo që ndikon në ekonomi, ndikon tek klientet e mi, dhe rezulton që stresi po ndikon ekonominë në një mënyrë masive. Po sikur të ju thoja se sipas disa vlerësimeve kostoja e stresit te lidhur me punën në SHBA eshte rreth 300 bilion dollar në vit.
Workplace stress, the stress causing this massive impact, is related to productivity and wellness. Today, that's what we're here to talk about. And by the way, it's linked to employee disengagement, chronic diseases that impact your work and work-related injuries and illnesses. And when you add up the cost of all five factors, it's an estimated 2.2 trillion dollars annually. That represents 12 percent of our GDP.
Stresi në vendin e punes, stresi që po shkaton këtë ndikim masiv, është i lidhur me prodhueshmërinë dhe mirëqenien. Sot, kjo është arsyeja pse jemi këtu për të folur. Dhe meqë ra fjala, është e lidhur me mosangazhimin e punonjësve, sëmundjet kronike që ndikojnë në punën tuaj dhe dëmet dhe sëmundjet, të ndërlidhura me punën. Dhe kur i mbilidhni të gjithë 5 faktorët është një vlerë prej 2.2 trilion dollarë në vit. Kjo përfaqëson 12 përqind të Prodhimit të Përgjithshem Vjetor.
Now I know what you're thinking, "That is a lot of money, and how?" Stress is this deeply personal thing, it's crazy to think it can have such a massive impact. But consider this thought experiment to explain how. Imagine a single mother working a stressful job, in a stress-filled environment, where she sits 90 percent of the time. Maybe she doesn't have time to cook, so she chooses meals based off of convenience, which usually means what? Overly processed, high-sugar foods. Over time, this poor diet, mixed with stress from work, leads to a chronic disease. Let's call it diabetes. Medical care cost her and the company more money, which means more stress. Now, she's worried about her health and making ends meet, so she's probably distracted and less productive. But she can't be, remember? She's a single mother. Now she's thinking, "What if something happens to me? Who is going to take care of my child? Who is going to take care of my baby?" More stress. Now take that scenario, tweak it whichever way you'd like, and lay it over the nation, and you might start to see how we run up against that multitrillion dollar cost.
Tani, e di se po mendoni: "është një shumë e madhe parash, dhe si? Stresi është diçka thellësisht personale, është çmenduri të mendosh që mund të ketë një ndikim kaq të madh. Por merrni parasysh këtë eksperiment të të menduarit, për të shpjeguar se si. Imagjinoni një mama beqare që punon në një punë stresuese, në një ambient të mbushur me stres, ku ajo rri ulur 90 përqind të kohës. Ndoshta ajo nuk ka kohë të gatuaj, kështu që ajo zgjedh vakte të bazuara në lehtësi, që do të thotë? Ushqime tepër të përpunuara dhe me përqëndrime të larta sheqeri. Me kalimin e kohes, kjo dietë e varfër, e kombinuar me stres nga puna, çon në sëmundje kronike. Le ta quajmë diabet. Shërbimi mjekësor i kushton asaj dhe kompanisë më shumë para, që do të thotë më shumë stres. Tani ajo është e shqetësuar për shëndetin e saj dhe po mundohet të kujdeset për cdo gjë tjetër, kështu që me siguri ajo është e shpërqëndruar dhe më pak produktive. Por ajo nuk mund të jetë kështu, e mbani mend? Ajo është një nënë beqare, Tani ajo po mendon, "Po sikur të më ndodhë ndonjë gjë mua?" "Kush do të kujdeset për fëmijën tim?" "Kush do të kujdeset për foshnjen time?" Më shumë stres. Tani merreni këtë skenar ndryshojeni si të doni , dhe zbatojeni mbi komb, dhe mund të filloni të shikoni se si ne dalim kundër asaj kostos multi-trilionshe.
This all hits very close to home for me. My father's one of the hardest-working and most intelligent people that I know. Don't get me wrong, mom worked and provided too, but he definitely embraced the role of being the primary breadwinner. And I'm sure most of us can understand the stress and pressure that comes with taking care of our families. But when you combine that with workplace stress, do you know what could happen? Developing irreversible high blood pressure, eventually losing function of your kidneys and spending a decade on dialysis -- his fate. Now I'm happy to report that he did get a kidney transplant just last year. However --
E gjithë kjo tingëllon e njohur për mua. Babai im është një nga njerëzit më punëtorë dhe inteligjent që unë njoh. Mos më keqkuptoni, edhe mami ka punuar dhe ka siguruar gjithashtu, por definitivisht ai e ka marre rolin e të qenurit fituesi kryesor i bukës. Dhe jam i sigurt që shumë prej nesh e kuptojnë stresin dhe presionin që vjen me kujdesin për familjet tona. Por kur e kombinojmë me stresin në vendin e punës a e dini se cfare mund të ndodhë? Zhvillimi i pakthyeshëm i nivelit të lartë të gjakut, humbje përfundimtare e funksionit të veshkave dhe harxhim i një dekade në dializë, fati i tij. Tani më vjen mirë të raportoj që ai bëri një transplant veshke vitin që shkoi. Gjithsesi,
(Applause and cheers)
( Duartrokitje dhe brohoritje)
Gjithsesi, për afërsisht një dekadë,
However, for nearly a decade, neither the economy nor my family got the benefit from his work ethic or his intelligence, and as he would say, that's just really sad commentary. All I'm saying is, I think stress impacts the economy by reducing productivity and increasing health care costs. Makes sense? Right? But here's what doesn't.
as ekonomia, as familja ime nuk kanë marrë asnjë përfitim nga etika e punës ose nga inteligjenca e tij, dhe ai do të thoshte, ky është një koment shumë i trishtë. E tëra që unë po them është, une mendoj që stresi ndikon në ekonomi duke reduktuar nivelet e prodhimit. dhe duke rritur nivelet e kostos shëndetësore. Ka kuptim? E drejtë? Por ja çfarë nuk ndikon.
Current research from the World Health Organization puts global spending on health at 7.8 trillion dollars. Research from the Global Wellness Institute suggests that the 4.5-trillion-dollar global wellness industry grew from 3.7 to 4.2 trillion between 2015 and 2017, and sees that growth into 2022. So what, why do you care? Because that growth is nearly twice as fast as the global economy, averaging about 3.3 percent in the same period. So what does all that mean? Every year, we're spending more per year on health, and the industries all about developing overall well-being and living a healthier lifestyle are growing almost twice as fast as the global economy, and yet, we're losing trillions of dollars per year in output. So what's up?
Kërkimet aktuale në Organizatën e Shëndetit Botëror e tregojnë shpenzimin global për shëndetin në rreth 7.8 trilion dollare. Kërkimet nga Instituti i Mirëqenies Globale sugjerojnë që 4.5 trilion dollarshi në industrinë e mirëqenies globale, është rritur nga 3.7 në 4.2 trilion midis viteve 2015 dhe 2017, dhe shikojnë të njejtën rritje në 2022. Edhe çfarë, pse na intereson? Sepse kjo rritje është afërsisht dy herë më e shpejtë se sa ekonomia globale, mesatarisht rreth 3.3 perqind në të njejtën periudhë, çfarë do të thotë kjo? çdo vit , ne po shpenzojmë më shumë për vit në shëndet, dhe industritë për zhvillimin e mirëqenies në përgjithësi dhe jetesës më të shëndetshme janë duke u rritur dy herë më shpejt se sa ekonomia globale dhe ende jemi duke humbur triliona dollarë për cdo vit në prodhim. Kështu që çfarë po ndodh?
(Laughter)
(Të qeshura)
Well, stress levels are up, and I believe that needs to change. I also believe the way we think about stress needs to change. So let's try by reframing how we view it. See, we tend to think about stress as a consequence, but I see it as a culture. Where do most of us spend our time? At work, right? Where we face that scale of finding that work-life balance. So the bonds between work, stress, health and wellness have never been closer. And yet, there's a massive disconnect in how we approach stress and well-being in the workplace. And we could blame many things, right? New tech, laser focus on shareholder returns, or my favorite, keeping up with the Joneses and taking pictures while we try. But at the end of the day, I'm afraid that we've created a culture where personal care and overall well-being are given the back seat. So how do we move forward?
Mirë, nivelet e stresit janë të larta dhe besoj që kjo duhet të ndryshojë. Gjithashtu mendoj se mënyra se si ne mendojme për stresin duhet të ndryshojë. Kështu qe le të fillojmë duke ristrukturuar mënyren se si ne e shohim atë. Shikoni, ne kemi tendencën të mendojmë për stresin si një pasojë, por unë e shikoj si një kulturë. Ku e shpenzojme shumicën e kohës tonë? Në punë, e vërtetë? Ku ballafaqohemi me një shkallë për të gjetur një ekuilibër midis punës dhe jetës. Kështu që lidhjet midis punës, stresit, shëndetit dhe mirëqenies nuk kane qenë kurrë më afër. Dhe ende, ka një shkëputje masive në menyren se si ne këndvështrojmë stresin dhe mirëqenien në vendin e punës. Dhe ne mund të fajsojmë shumë gjëra, saktë? Teknologjia e re, përqëndrimi në kthimet e aksionarëve ose e preferuara ime, duke ndjekur Joneses dhe duke shkrepur fotografi ndërkohë që provojmë. Por në fund të ditës, frikësohem që kemi krijuar një kulturë ku kujdesit personal dhe mirëqenies i është dhënë vendi prapa. Si mund të vazhdojmë përpara?
I believe the answer lies in three fundamental pillars. And if you find yourselves thinking, "Rob, I've heard this before, tell me something I don't know," ask yourself, if we already know what to do, then what have we been doing?
Unë besoj që përgjigjja qëndron në tre shtylla kryesore. Dhe nëse e gjen veten duke menduar, "Rob, e kam dëgjuar këtë më herët, më thuaj diçka që nuk e di," pyeteni veten, nëse tashmë e dimë çfarë të bëjmë, atëherë çfarë kemi qenë duke bërë deri tani?
First, corporations. Specifically, how a corporation's culture and communication style play a pivotal role in the stress and well-being of a workplace. The DNA of a company is its culture, right? It sets the tone, even goes as far as defining the company. But I think companies should invest in the overall mental, physical and emotional well-being of their employees the way they invest in innovation, R and D, right? And do I think that this would increase productivity and reduce stress? I really do. But for it to really stick, a company has to figure out a way to measure the overall well-being of its employees with the same accuracy and precision that they project growth and earnings. And if this sounds like a tall order, ask yourself what really is a company's most competitive advantage. Its people. We know this. And just like anything in a company, it has to start at the top. So if you're a leader, openly showing how you care for your mental health and overall well-being is a huge catalyst.
E para, korporatat. Specifikisht, si mënyra e komunikimit dhe kultura e një korporate luajnë një rol të rëndësishëm në stresin dhe mirëqenien në vendin e punës. ADN-ja e një kompanie është kultura e saj, sakte? Vendos theksin, arrin deri aty sa përshkruan kompaninë. Por unë mendoj se kompanitë duhet të investojnë në përgjithësi, në mirëqenien mendore, fizike dhe emocionale të punonjësve të tyre mënyra se si investojnë në risi, R dhe D, e drejtë? Dhe a mendoj unë se kjo mund të rrisë produktivitetin dhe të ulë stresin? Me të vërtet po. Por që të mbetet me të vërtetë, një kompani duhet të gjej një mënyrë për matjen e mirëqenies dhe stresit të përgjithshëm të punonjësve të tyre me të njejtën saktësi dhe përpikmëri si projekti i tyre i prodhimit dhe fitimeve. Dhe nëse kjo duket si një sfidë e vështire , pyeteni veten cili është avantazhi më konkurrues i një kompanie. Njerëzit e saj. Ne e dimë këtë. Dhe si cdo gjë në kompani, duhet të fillojë nga maja. Kështu që nëse je një udhëheqës, trego haptazi sa rëndësi i jep shëndetit tënd mendor dhe mirëqenies në përgjithësi është një katalizator i stërmadh.
It's no secret I'm a soccer fan, so growing up, I had a couple of coaches. And I always had one who would lead the heavy cardio workouts. He would not stand on the side and spectate. He would participate. And that did three things. It made it difficult for me to complain.
Nuk është sekret që unë jam një fans i madh i futbollit, kështu që ndërkohë që rritesha, kam pasur disa tranjerë. Dhe gjithmonë kam pasur një që i jepte rëndësi ushtrimeve të rënda kardio. Ai nuk rrinte në anë për të vëzhguar. Ai merrte pjesë. Dhe kjo bënte tre gjëra. E bënte të vështirë për mua të ankohesha.
(Laughter)
(Të qeshura)
I always made sure to keep up, and I always felt more dialed in to the exercise. It's the same idea.
Gjithmonë sigurohesha të vazhdoja, dhe gjithmonë ndjehesha më i përfshirë në ushtrime, është e njejta ide.
And finally, communication. In order for me to really help my clients achieve their financial goals, requires that I actively listen and then respond. Let your employees tell you what stresses them out. Let them tell you what wellness benefits they need. And then act. And acting on what they tell you will show how serious you take that feedback, and I can't help but feel the company will win in the long run. Why? Because properly equipped employees will be more productive and less stressed.
Dhe si përfundim, komunikimi. Që unë me të vërtete t'i ndihmoj klientët e mi të arrijnë qëllimet e tyre financiare duhet që të dëgjoj dhe t'i përgjigjem në mënyrë aktive. Lejoni punonjësit të ju tregojnë se cfarë i streson ata. Lejoni të ju tregojnë se çfare dobi të mirëqenies i duhen. Dhe pastaj vepro. Dhe të veprosh kundrejt çfarë ata ju thonë do të tregoj se sa seriozisht i merrni komentet e tyre, dhe nuk mund të ndaloj të ndjej se kompania jonë do të fitojë rrugëtimin e gjatë. Pse? Sepse punonjësit e pajisur siç duhet janë më produktivë dhe më pak të stresuar.
Next, I'd like to ask help from everyone's favorite uncle. That's right, the government has to play a role in this. The World Economic Forum and the Harvard School of Public Health estimate that from 2011 to 2030, major chronic diseases and mental illnesses will cost the global economy 47 trillion dollars. And it's 2020. Now I'm not saying stress causes all major chronic diseases, or all mental illnesses, but even if a portion of it is, imagine how much lower that number could be if the government did what it does best -- serve as the enforcer. But in this case, for higher workplace standards. I don't know, maybe even corporate tax-incentive programs to help raise those standards, but the best wellness corporate policies and initiatives backed by a forward-thinking government won't matter much without help from the most crucial pillar. You.
Tjetër, do të doja të kërkoja ndihmë nga daja i preferuar i të gjithëve. E saktë, qeveria duhet të luaj një rol në gjithë këtë. Forumi i Ekonomise Botërore dhe Shkolla e Shëndetit Publik e Harvardit kanë vlerësuar që nga 2011 deri në 2030 sëmundjet kronike dhe problemet mendore do t'i kushtojnë ekonomisë globale 47 trilion dollarë. Dhe është viti 2020. Tani nuk po them që stresi shkakton të gjitha sëmundjet kronike, ose të gjitha problemet mendore por edhe nëse një pjesë e tyre shkaktohen imagjinoni sa më i ulët do të ishte ky numër nëse qeveria do të bënte më të mirën e mundshme, të shërbente si zbatues. Por në këtë rast, për standarde më të larta të punës. Nuk e di, ndoshta edhe të nxisë programe të korporatës për taksat që të ndihmojnë në ngritjen e këtyre standardeve, por politikat dhe nxitjet më të mira të korporatave të mbështetura nga një qeveri që mendon përpara nuk do të kenë rëndësi pa ndihmën e shtyllave kryesore. Ty.
That's right, stress and managing it is so dynamic, you have to play your part. And it's going to benefit you and the economy. Look folks, I'm not a psychologist, OK? But I have taken steps to develop my own mental health and overall well-being, so here's my last two cents.
Saktë, stresi dhe menaxhimi janë shumë dinamike, ti duhet të luash pjesën tënde. Dhe do të jetë e dobishme për ty dhe ekonominë. Shikoni njerëz unë nuk jam një psikolog, në rregull? Por kam marrë hapa për të zhvilluar shëndetin tim mendor dhe mirëqenien e përgjithshme, kështu që, ja ku i keni dy këshillat e mia të fundit.
I think a crucial first step is for everyone is to be honest with themselves. About what? About putting your mental, physical and emotional well-being in the rear view and the damage it has caused. Honest about placing public opinion above self-preservation. Think social media. Honest about how we define ourselves and what actually does. Sure, your career contributes to a portion of who you are. But are we allowing it to define us just a little too much? And ask, "Is this bringing me the value I saw with what it costs me?" And I don't just mean the dollars.
Mendoj që një hap kryesor për të gjithë është të qenurit i sinqertë me veten . Për çfarë? Që të vendosim mirëqenien mendore , fizike dhe emocionale në pamjen e pasme dhe dëmin që ka shkaktuar. I sinqertë për të vendosur opinionin publik mbi vetë-ruajtjen. Mendoni për rrjetet sociale. Të sinqertë për mënyrën se si e përcaktojmë veten dhe çfarë me të vërtetë e bën një gjë të tillë. Sigurisht, karriera jote kontribon në një pjesë të asaj kush ti je . Por a po e lejojë të na përcaktojë pak më shumë se sa duhet? Dhe pyet, "A është kjo duke më sjellë vlerën që pashë? Dhe nuk po flas vetëm për dollarët.
For me, being honest meant to get a good, hard look at my relationship with my thoughts, courage and failure. Started years ago in this tournament championship game, coach comes to me and says, "Rob Cooke, you step up, we can't lose today." So I stepped up. Failed. We lost.
Per mua, të jesh i sinqertë është të keshë një pikëpamje të mirë dhe të fortë në lidhjet e mia. me mendimet e mia, kurajo dhe dështime. Kam filluar vite më parë në këtë kampionat lojërash, tranjeri vjen tek unë dhe më thotë,"Rob Cooke, duhet të përmirësohesh, nuk mund të humbasim sot." Kështu që unë shkela lart. Dështova. Ne humbëm.
(Laughter)
(Të qeshura)
Thanks for laughing.
Faleminderit që qeshni.
(Laughter)
(Të qeshura)
Feels good. No, but ... You know, after that, it stayed with me for a while, to the point where any opportunity to step up, grow, develop, I'd quietly bow my head, step back. And then I discovered mindfulness. And I continued to develop it in my daily life to this day. To live in the present, the now.
Më bën të ndihem mirë. Jo, por... Pas asaj , ngeli me mua për një kohë, deri në pikën ku cdo mundësi për tu përmirësuar, rritur, zhvilluar, unë përulesha qetësisht, dhe tërhiqesha. Dhe më pas zbulova ndërgjegjshmërinë. Dhe vazhdova ta zhvilloja deri në ditët e sotme. Për të jetuar në të tashme, tani
Now I get it, mindfulness may not be for everyone, but when I think of some of the most successful and impactful people, I see a common trend. Mastery of their mental game. Which includes stress management. It's all about developing awareness, acknowledgment and acceptance of your current thoughts, emotions, environment and physical state. Right? Now I didn't say never facing stress. But the management of that stress -- that's the benefit, again, for you and the economy. I'll leave you with this thought.
Tani e kuptoj, ndërgjegjshmëria mund të mos jetë për të gjithë, por kur mendoj për disa nga personat më të suksesshëm dhe me ndikim, unë shikoj një tipar të përbashkët. Mjeshtëri e lojës së tyre mendore, që përfshin menaxhimin e stresit. E gjitha është zhvillim i ndërgjegjies, mirënjohjes dhe pranimit i mendimeve të tua, emocioneve e ambientit dhe gjendjes fizike të pranishme në moment. E drejtë? Tani nuk thashë që mos të ballafaqohemi me stresin kurrë. Por menaxhimi i atij stresit; është dobia, prapë, për ju dhe ekonominë. Do ju lë me këtë mendim.
We all know that retirement is all about saving more now for later. What if we treated our mental health and overall well-being in the same capacity? Develop and save more of you now for later in life. Doing nothing means more cost, and worse, less time. And of the two, which can't you get back? So let's start moving this culture of stress forward, and start living happier, healthier and hopefully, more productive lives.
E dimë që pensioni fokusohet tek kursimi i parave tani për më vonë. Po sikur ne të trajtonim shëndetin mendor dhe mirëqenien e përgjithshme me të njejtin kapacitet? Zhvillo dhe kurse më shumë nga vetja tani për më vonë në jetë. Mos të bërit asgjë do të thotë më shumë kosto, dhe më e keqja, me pak kohë. Dhe nga të dyja, cilin nuk mund ta marrësh mbrapsht? Kështu që le ta çojmë këtë kulturë të stresit përpara, dhe të vazhdojmë të jetojmë një jetë më të lumtur, më të shëndetshme dhe më shpresë, jetë më produktive.
Thank you.
Faleminderit.
(Applause)
(Duartrokitje)