I have spent my entire life either at the schoolhouse, on the way to the schoolhouse, or talking about what happens in the schoolhouse.
Ik ben al mijn hele leven op school, onderweg naar school, of aan het praten over wat er op school gebeurt.
(Laughter)
Mijn ouders waren allebei leraren,
Both my parents were educators, my maternal grandparents were educators, and for the past 40 years, I've done the same thing. And so, needless to say, over those years I've had a chance to look at education reform from a lot of perspectives. Some of those reforms have been good. Some of them have been not so good. And we know why kids drop out. We know why kids don't learn. It's either poverty, low attendance, negative peer influences... We know why. But one of the things that we never discuss or we rarely discuss is the value and importance of human connection. Relationships.
de ouders van mijn moeder waren leraren, en de afgelopen 40 jaar heb ik hetzelfde gedaan. Ik heb in die jaren onderwijshervorming kunnen zien vanuit veel invalshoeken. Sommige hervormingen waren goed. sommige waren niet zo goed. We weten waarom kinderen vroegtijdig school verlaten. We weten waarom kinderen niet leren. Het is armoede of lessen missen of negatieve sociale invloed. We weten waarom. Een van de dingen waar we het zelden of nooit over hebben, Een van de dingen waar we het zelden of nooit over hebben, is de waarde en het belang van menselijke connecties, relaties. is de waarde en het belang van menselijke connecties, relaties.
James Comer says that no significant learning can occur without a significant relationship. George Washington Carver says all learning is understanding relationships. Everyone in this room has been affected by a teacher or an adult. For years, I have watched people teach. I have looked at the best and I've looked at some of the worst.
James Corner zegt dat er geen significant leerproces kan zijn zonder een significante relatie. Volgens George Washington Carver is leren het begrijpen van relaties. Iedereen in deze zaal is beïnvloed door een leraar of een volwassene. Jarenlang heb ik mensen zien lesgeven. Ik heb de besten gezien en ik heb hele slechte gezien.
A colleague said to me one time, "They don't pay me to like the kids. They pay me to teach a lesson. The kids should learn it. I should teach it, they should learn it, Case closed."
Een collega zei ooit tegen me, "Ik word niet betaald om kinderen aardig te vinden. Ik word betaald om iets uit te leggen. De kinderen horen te leren. Ik moet het uitleggen. Zij moeten leren. Punt uit."
Well, I said to her, "You know, kids don't learn from people they don't like."
Ik zei tegen haar: "Kinderen leren niet van mensen die ze niet aardig vinden."
(Laughter)
(Gelach) (Applaus)
(Applause)
She said, "That's just a bunch of hooey."
Ze zei: "Dat is onzin."
And I said to her,
Ik zei haar: "Je jaar gaat lang en moeizaam zijn, schat."
"Well, your year is going to be long and arduous, dear."
Ik zei haar: "Je jaar gaat lang en moeizaam zijn, schat."
Needless to say, it was. Some people think that you can either have it in you to build a relationship, or you don't. I think Stephen Covey had the right idea. He said you ought to just throw in a few simple things, like seeking first to understand, as opposed to being understood. Simple things, like apologizing. You ever thought about that? Tell a kid you're sorry, they're in shock.
Natuurlijk was het dat. Sommige mensen denken dat een relatie opbouwen aangeboren is: je hebt het of je hebt het niet. Stephen Covey had gelijk. Hij zei dat je maar een paar dingen hoeft aan te reiken, zoals eerst proberen te begrijpen voordat je probeert te worden begrepen, simpele dingen als je excuses aanbieden. Ooit over nagedacht? Zeg 'sorry' tegen een kind en ze staan versteld.
(Laughter)
I taught a lesson once on ratios. I'm not real good with math, but I was working on it.
Ik heb ooit iets uitgelegd over verhoudingen. Ik ben niet echt goed in wiskunde, maar ik werkte ermee.
(Laughter)
Na de les keek ik in de lerarenhandleiding.
And I got back and looked at that teacher edition. I'd taught the whole lesson wrong.
Ik had het helemaal verkeerd uitgelegd.
(Laughter)
So I came back to class the next day and I said, "Look, guys, I need to apologize. I taught the whole lesson wrong. I'm so sorry."
De volgende dag zie ik in de klas: "Jongens, ik moet mijn excuses aanbieden. Ik heb het helemaal verkeerd uitgelegd. Het spijt me heel erg."
They said, "That's okay, Ms. Pierson. You were so excited, we just let you go."
Ze zeiden: "Geeft niet, mevrouw Pierson. U was zo enthousiast, we lieten u gewoon begaan."
I have had classes that were so low,
(Gelach) (Applaus)
so academically deficient, that I cried. I wondered, "How am I going to take this group, in nine months, from where they are to where they need to be? And it was difficult, it was awfully hard. How do I raise the self-esteem of a child and his academic achievement at the same time?
Ik heb klassen gehad die zo slecht waren, en zo weinig academische vaardigheden hadden, dat ik ervan moest huilen. Ik dacht: hoe ga ik deze groep in negen maanden brengen van waar ze zijn tot waar ze moeten zijn? Het was moeilijk. Het was verschrikkelijk moeilijk. Hoe verhoog ik het zelfvertrouwen van een kind en tegelijk zijn academische prestatie?
One year I came up with a bright idea. I told all my students, "You were chosen to be in my class because I am the best teacher and you are the best students, they put us all together so we could show everybody else how to do it."
Eén jaar had ik een slim idee. Ik vertelde mijn leerlingen: "Ze hebben jullie gekozen voor deze klas. Ik ben de beste leraar en jullie zijn de beste leerlingen, dus hebben ze ons samengezet zodat we aan de rest kunnen laten zien hoe het moet."
One of the students said, "Really?"
Een van de leerlingen zei: "Echt?"
(Laughter)
(Gelach)
I said, "Really. We have to show the other classes how to do it, so when we walk down the hall, people will notice us, so you can't make noise. You just have to strut."
Ik zei: "Echt. Wij moeten de andere klassen laten zien hoe het moet. Als we in de gang lopen, letten mensen op ons, je kunt dus geen lawaai maken. Je moet gewoon trots rondlopen.
(Laughter)
And I gave them a saying to say: "I am somebody. I was somebody when I came. I'll be a better somebody when I leave. I am powerful, and I am strong. I deserve the education that I get here. I have things to do, people to impress, and places to go."
Ik leerde ze zeggen: "Ik ben iemand. Ik was iemand toen ik hier kwam. Ik ga een beter iemand zijn als ik wegga. Ik heb kracht en ik ben sterk. Ik verdien het onderwijs dat ik hier krijg. Ik moet dingen doen, indruk maken op mensen en doelen bereiken."
And they said, "Yeah!"
Ze zeiden: "Ja!"
(Laughter)
You say it long enough, it starts to be a part of you.
Als je het lang genoeg zegt, wordt het een deel van je.
(Applause)
En dus --- (Applaus)
I gave a quiz, 20 questions. A student missed 18. I put a "+2" on his paper and a big smiley face.
Ik gaf een proefwerk, 20 vragen. Een leerling had er 18 fout. Ik zette '+2' op zijn proefwerk en een groot lachend gezichtje.
(Laughter)
He said, "Ms. Pierson, is this an F?"
Hij zei: "Mevrouw Pierson, is dit een 1?"
I said, "Yes."
Ik zei: "Ja."
(Laughter)
Hij zei: "Waarom tekende je dan dat lachend gezichtje?"
He said, "Then why'd you put a smiley face?"
Ik zei: "Omdat je goed bezig bent.
I said, "Because you're on a roll. You got two right. You didn't miss them all."
Je had er twee goed. Je had niet alles fout."
(Laughter)
I said, "And when we review this, won't you do better?"
Ik zei: "Als we dit nabespreken,
He said, "Yes, ma'am, I can do better."
doe je het daarna dan niet beter?"
You see, "-18" sucks all the life out of you. "+2" said, "I ain't all bad."
Hij zei: "Ja, mevrouw, Ik kan het beter." '-18' zuigt al het leven uit je. '+2' betekent: "Ik ben niet hopeloos." (Gelach) (Applaus)
For years, I watched my mother take the time at recess to review, go on home visits in the afternoon, buy combs and brushes and peanut butter and crackers to put in her desk drawer for kids that needed to eat, and a washcloth and some soap for the kids who didn't smell so good. See, it's hard to teach kids who stink.
Jarenlang heb ik gezien hoe mijn moeder in de pauze tijd nam om stof door te nemen, 's middags op huisbezoek ging, kammen en borstels kocht en pindakaas en crackers voor kinderen die eten nodig hadden, en een handdoek en zeep voor de kinderen die niet fris roken. Het is moeilijk om les te geven aan stinkende kinderen.
(Laughter)
And kids can be cruel. And so she kept those things in her desk, and years later, after she retired, I watched some of those same kids come through and say to her, "You know, Ms. Walker, you made a difference in my life. You made it work for me. You made me feel like I was somebody, when I knew, at the bottom, I wasn't. And I want you to just see what I've become."
Kinderen kunnen gemeen zijn. Dus had ze die dingen in haar bureau, en jaren later, toen ze met pensioen was, zag ik sommigen van die kinderen terugkomen en haar zeggen: "Mevrouw Walker, u heeft een verschil gemaakt in mijn leven. Dankzij u is het gelukt. U gaf me het gevoel dat ik iemand was, terwijl ik eigenlijk wist dat ik dat niet was. Ik wil graag dat u ziet wie ik ben geworden."
And when my mama died two years ago at 92, there were so many former students at her funeral, it brought tears to my eyes, not because she was gone, but because she left a legacy of relationships that could never disappear.
Toen mijn moeder twee jaar geleden stierf op 92-jarige leeftijd, waren er zo veel oud-leerlingen op haar begrafenis, dat ik er tranen van in mijn ogen kreeg, niet omdat ze dood was, maar omdat ze een erfenis van relaties had achtergelaten die nooit kon verdwijnen.
Can we stand to have more relationships? Absolutely. Will you like all your children? Of course not.
Kunnen we meer relaties aan? Absoluut. Zul je al je leerlingen leuk vinden? Natuurlijk niet.
(Laughter)
De moeilijkste leerlingen zijn nooit afwezig.
And you know your toughest kids are never absent.
(Gelach)
(Laughter)
Nooit. Je zult ze niet allemaal leuk vinden.
Never. You won't like them all, and the tough ones show up for a reason. It's the connection. It's the relationships. So teachers become great actors and great actresses, and we come to work when we don't feel like it, and we're listening to policy that doesn't make sense, and we teach anyway. We teach anyway, because that's what we do.
Er is een reden dat de moeilijke leerlingen komen opdagen. Het is de connectie. Het zijn de relaties. Ze mogen nooit weten dat je ze niet allemaal leuk vindt. Ze mogen nooit weten dat je ze niet allemaal leuk vindt. Daarom worden leraren geweldige acteurs en actrices. We werken ook als we er geen zin in hebben. We luisteren naar beleid dat nergens op slaat, en we geven toch les. We geven toch les, want dat is wat we doen.
Teaching and learning should bring joy. How powerful would our world be if we had kids who were not afraid to take risks, who were not afraid to think, and who had a champion? Every child deserves a champion, an adult who will never give up on them, who understands the power of connection, and insists that they become the best that they can possibly be.
Lesgeven en leren zou leuk moeten zijn. Hoe krachtig zou onze wereld zijn als we kinderen hadden die niet bang waren risico's te nemen, die niet bang waren om na te denken, en die een kampioen hadden? Elk kind verdient een kampioen, een volwassene die het nooit opgeeft, die de kracht van verbinding begrijpt, en erop staat dat ze het beste worden dat ze kunnen zijn.
Is this job tough? You betcha. Oh God, you betcha. But it is not impossible. We can do this. We're educators. We're born to make a difference.
Is deze baan zwaar? Absoluut. Maar het is niet onmogelijk. Wij kunnen dit. Wij zijn leraren. Wij zijn op de wereld om een verschil te maken.
Thank you so much.
Dank u wel.
(Applause)
(Applaus)