I have spent my entire life either at the schoolhouse, on the way to the schoolhouse, or talking about what happens in the schoolhouse.
მთელი ჩემი ცხოვრება გავატარე სკოლაში, ან სკოლისკენ მიმავალ გზაზე, ან სკოლის ამბებზე საუბარში.
(Laughter)
ჩემი მშობლები პედაგოგები იყვნენ,
Both my parents were educators, my maternal grandparents were educators, and for the past 40 years, I've done the same thing. And so, needless to say, over those years I've had a chance to look at education reform from a lot of perspectives. Some of those reforms have been good. Some of them have been not so good. And we know why kids drop out. We know why kids don't learn. It's either poverty, low attendance, negative peer influences... We know why. But one of the things that we never discuss or we rarely discuss is the value and importance of human connection. Relationships.
დედის მხრიდან ბებია და პაპაც პედაგოგები იყვნენ, და ბოლო 40 წელია მეც იგივე საქმეს ვაკეთებ. ამიტომ ზედმეტია იმის თქმა, რომ ,მთელი ამ წლების განმავლობაში მქონია საშუალება თვალყური მედევნებინა საგანმანათლებლო რეფორმისთვის უამრავი კუთხით. ზოგიერთი რეფორმათაგანი კარგი იყო. ზოგიერთი არც ისე კარგი. და ჩვენ ვიცით, რატომ წყვეტენ ბავშვები სწავლას სკოლაში. ჩვენ ვიცით რატომ არ სწავლობენ ბავშვები. ეს ან სიღარიბეა, დასწრების დაბალი მაჩვენებელი თანატოლების უარყოფითი ზეგავლენა. ჩვენ ვიცი რატომ მაგრამ ერთ-ერთი, რასაც არასოდეს განვიხილავთ ან იშვიათად გავიხილავთ არის ადამიანთა კავშირის ღირებულება და მნიშვნელობა, ურთიერთობები.
James Comer says that no significant learning can occur without a significant relationship. George Washington Carver says all learning is understanding relationships. Everyone in this room has been affected by a teacher or an adult. For years, I have watched people teach. I have looked at the best and I've looked at some of the worst.
ჯეიმს კომერი ამბობს, რომ ვერ მოხდება მნიშვნელოვანი სწავლება, მნიშვნელოვანი ურთიერთობების გარეშე. ჯორჯ ვაშინგტონ კარვერი ამბობს, რომ სწავლება ურთიერთობების შესწავლა და გაგებაა. ყველა ჩვენთაგანი ყოფილა მასწავლებლის თუ ზრდასრულის ზეგავლენის ქვეშ. წლებია, ვუყურებ როგორ ასწავლის ხალხი. მინახავს საუკეთესოც და ასევე მინახავს ყველაზე ცუდიც.
A colleague said to me one time, "They don't pay me to like the kids. They pay me to teach a lesson. The kids should learn it. I should teach it, they should learn it, Case closed."
კოლეგამ მითხრა ერთხელ, "ისინი არ მიხდიან ფულს იმისთვის, რომ მომეწონოს ბავშვი. მიხდიან ფულს გაკვეთილის ჩატარებაში. ბავშვებმა უნდა ისწავლონ. მე უნდა ვასწავლო. მათ უნდა ისწავლონ. საქმე დახურულია."
Well, I said to her, "You know, kids don't learn from people they don't like."
კარგით, მე ვუთხარი მას, "იცით, ბავშვები არ სწავლობენ იმისგან ვინც მათ არ მოსწონთ."
(Laughter)
(სიცილი) (ტაში)
(Applause)
She said, "That's just a bunch of hooey."
მათ თქვა, "ეს მხოლოდ სულელური საუბარია."
And I said to her,
და მე ვუთხარი. "ნუ თქვენი წელი საკმაოდ ხანგრძლივი
"Well, your year is going to be long and arduous, dear."
და რთული იქნება საყვარელო."
Needless to say, it was. Some people think that you can either have it in you to build a relationship, or you don't. I think Stephen Covey had the right idea. He said you ought to just throw in a few simple things, like seeking first to understand, as opposed to being understood. Simple things, like apologizing. You ever thought about that? Tell a kid you're sorry, they're in shock.
ზედმეტი იქნება ავღნიშნო, რომ იყო. ზოგიერთი ადამიანი ფიქრობს, რომ ან შინაგანად იცი ურთიერთობა ხალხთან, ან არ გამოგდის. ვფიქრობ სტივენ ქავის ქონდა სწორი აზრი. მან თქვა უბრალოდ უნდა გადააგდო რამდენიმე მარტივი რამ, როგორიცაა, პირველ რიგში ეძიო, რომ გაუგო ისევე, როგორც პირიქით, გაგიგონ. მარტივი რამ ,როგორიცაა მობოდიშება. ოდესმე გიფიქრიათ ამაზე? უთხარი ბავშვს, რომ წუხარ, და ისინი შოკში არიან.
(Laughter)
I taught a lesson once on ratios. I'm not real good with math, but I was working on it.
ერთხელ, გაკვეთილი მქონდა ფარდობითობაზე. არ ვარ ძლიერი მათემატიკაში, მაგრამ ვმუშაობდი ამაზე.
(Laughter)
მივუბრუნდი მასწავლებლის გამოცემას.
And I got back and looked at that teacher edition. I'd taught the whole lesson wrong.
მთელი გაკვეთილი არასწორად ჩავატარე. (სიცილი)
(Laughter)
So I came back to class the next day and I said, "Look, guys, I need to apologize. I taught the whole lesson wrong. I'm so sorry."
ასე, რომ მეორე დღეს, მივედი ჩემს კლასთან და ვუთხარი, "მისმინეთ ბავშვებო, უნდა მოგიბოდიშოთ. მთელი გაკვეთილი არასწორად გასწავლეთ. ძალიან ვწუხვარ."
They said, "That's okay, Ms. Pierson. You were so excited, we just let you go."
მათ თქვეს, "არაუშავს, მის პირსონ. ისეთი აღელვებული იყავით, უბრალოდ ნება დაგრთეთ."
I have had classes that were so low,
(სიცილი) (ტაში)
so academically deficient, that I cried. I wondered, "How am I going to take this group, in nine months, from where they are to where they need to be? And it was difficult, it was awfully hard. How do I raise the self-esteem of a child and his academic achievement at the same time?
მყოლია კლასები, ძალიან სუსტები ისეთი დაბალი აკადემიური მოსწრებით, რომ ვიტირე. გავოცდი, როგორ ვაპირებ ამ ჯგუფის მიყვანას ცხრა თვეში, იქიდან სადაც, არიან, იქ სადაც უნდა იყვნენ? ეს იყო ძნელი. მართლაც, რომ საშინლად რთული იყო. როგორ ავამაღლე ბავშვს ღირსების შეგრძნება? და ამავდროულად მისი აკადემიური მიღწევებიც?
One year I came up with a bright idea. I told all my students, "You were chosen to be in my class because I am the best teacher and you are the best students, they put us all together so we could show everybody else how to do it."
ერთ წელში, მივედი ერთ ბრწყინვალე აზრამდე ჩემს ყველა მოსწავლეს ვუთხარი, "თქვენ აგირჩიეს, რომ ჩემს კლასში მოხვედრილიყავით იმიტომ, რომ მე საუკეთესო მასწავლებელი ვარ და თქვენ საუკეთესო მოსწავლეები, ჩვენ ერთად შეგვკრიბეს რომ ვაჩვენოთ ყველა დანარჩენს, როგორ უნდა გააკეთონ ეს."
One of the students said, "Really?"
ერთ-ერთმა მოსწავლემ თქვა, "მართლა?"
(Laughter)
(სიცილი)
I said, "Really. We have to show the other classes how to do it, so when we walk down the hall, people will notice us, so you can't make noise. You just have to strut."
მე ვუთხარი "მართლა, ჩვენ უნდა ვაჩვენოთ სხვა კლასებს როგორ გააკეთონ საუკეთესოდ, ისე, რომ როცა დერეფანში გავალთ ხალხი შეგვამჩნევს, ასე, რომ ვერ იხმაურებთ. მხოლოდ ამაყად გაივლით."
(Laughter)
And I gave them a saying to say: "I am somebody. I was somebody when I came. I'll be a better somebody when I leave. I am powerful, and I am strong. I deserve the education that I get here. I have things to do, people to impress, and places to go."
და მივეცი ანდაზა სათქმელად: 'მე ვარ ვიღაც. ვიყავი ვიღაც, როცა მოვედი. და უკეთესი ვიღაც ვიქნები, როცა დავტოვებ აქაურობას. მე ვარ ღონიერი და ძლიერი. მე ვიმსახურებ განათლებას, რასაც აქ ვიღებ. მე გასაკეთებელი მაქვს რაღაც, რაც ხალხს გააოცებს და ადგილები სანახავი."
And they said, "Yeah!"
და მათ თქვეს, "დიახ, აბა რა!"
(Laughter)
You say it long enough, it starts to be a part of you.
ამას იმდენ ხანს ამბობ, სანამ შენი ნაწილი არ გახდება.
(Applause)
ასე, რომ--- (ტაში)
I gave a quiz, 20 questions. A student missed 18. I put a "+2" on his paper and a big smiley face.
მივეცი დავალება, 20 კითხვა. სტუდენტმა თვრამეტს არასწორად გასცა პასუხი. მე დავუწერე "+2" მის ფურცელზე და დიდი ღიმილი დავუხატე.
(Laughter)
He said, "Ms. Pierson, is this an F?"
მან თქვა, "მის პირსონ, ეს F არის?"
I said, "Yes."
მე ვუთხარი "დიახ"
(Laughter)
მან თქვა, "მაშინ რატომ დახატეთ ეს ღიმილი?"
He said, "Then why'd you put a smiley face?"
მე ვუთხარი, "იმიტომ, რომ წარმატების გზაზე დგახარ.
I said, "Because you're on a roll. You got two right. You didn't miss them all."
ორი სწორი პასუხი გაქვს, ყველას არ გაეცი არასწორი პასუხი."
(Laughter)
I said, "And when we review this, won't you do better?"
მე ვუთხარი," რომ განვიხილავთ ამას
He said, "Yes, ma'am, I can do better."
გააკეთებ უკეთესად?"
You see, "-18" sucks all the life out of you. "+2" said, "I ain't all bad."
მან თქვა, "დიახ მემ, მე შემიძლია უკეთ გაკეთება." იცით, "-18" სიცოცხლეს გართმევს "+2" თქვა, "მთლიანად ცუდი არ იყო." (სიცილი) (ტაში)
For years, I watched my mother take the time at recess to review, go on home visits in the afternoon, buy combs and brushes and peanut butter and crackers to put in her desk drawer for kids that needed to eat, and a washcloth and some soap for the kids who didn't smell so good. See, it's hard to teach kids who stink.
წლების განმავლობაში ვუყურებდი დედას არდადაგებზე, დროს უთმობდა განხილვას საღამოობით სახლში დადიოდა ვიზიტებზე, ყიდულობდა ფუნჯებს ,არაქისის კარაქს და კრეკერებს რომ ჩაედო მისი მაგიდის უჯრაში, ბავშვებისთვის, რომლებიც კვებას საჭიროებდა, პირსახოცს და საპონს, რომლებსაც არც ისე კარგი სუნი ასდიოდათ. იცით რთულია ასწავლო ბავშვებს, ცუდი სუნი რომ ასდით.
(Laughter)
And kids can be cruel. And so she kept those things in her desk, and years later, after she retired, I watched some of those same kids come through and say to her, "You know, Ms. Walker, you made a difference in my life. You made it work for me. You made me feel like I was somebody, when I knew, at the bottom, I wasn't. And I want you to just see what I've become."
ბავშვებს შეუძლიათ იყვნენ სასტიკები. ასე, რომ დედა ინახავდა ამ ნივთებს მის უჯრაში, და წლების შემდეგ, როცა ის პენსიაზე გავიდა, ვხედავდი, როგორ მოდიოდა, ზოგიერთი ბავშვი და ეუბნებოდნენ, "იცით, მის ვოლკერ, თქვენ ზეგავლენა მოახდინეთ ჩემს ცხოვრებაზე. თქვენ ის ჩემთვის აამუშავეთ. თქვენ მაგრძნობინეთ, რომ ვიღაც ვიყავი, მაშინ, როცა გულის სიღრმეში, ვიცოდი, რომ არ ვიყავი. და მინდა უბრალოდ ნახოთ, როგორი გავხდი."
And when my mama died two years ago at 92, there were so many former students at her funeral, it brought tears to my eyes, not because she was gone, but because she left a legacy of relationships that could never disappear.
როცა დედა გარდაიცვალა 1992 წელს დაკრძალვაზე, მისი მრავალი ყოფილი მოსწავლე მოვიდა ცრემლები მომგვარა, არა იმიტომ, რომ დედა წავიდა, არამედ იმიტომ, რომ ურთიერთობების მემკვიდრეობა დატოვა ასე რომ ის ვერასოდეს გაუჩინარდებოდა.
Can we stand to have more relationships? Absolutely. Will you like all your children? Of course not.
შეგვიძლია მხარი დავუჭიროთ მეტ ურთიერთობებს? რა თქმა უნდა ყველა შენი მოსწავლე მოგეწონება? რა თქმა უნდა არა.
(Laughter)
თქვენ იცით, რომ ყველაზე რთული მოსწავლეები არასოდეს აცდენენ
And you know your toughest kids are never absent.
(სიცილი)
(Laughter)
არასოდეს. ყველა ვერ მოგეწონებათ,
Never. You won't like them all, and the tough ones show up for a reason. It's the connection. It's the relationships. So teachers become great actors and great actresses, and we come to work when we don't feel like it, and we're listening to policy that doesn't make sense, and we teach anyway. We teach anyway, because that's what we do.
რთული მოსწავლეები რაღაც მიზეზით მოდიან. ეს არის კავშირი. ეს არის ურთიერთობები. და მაშინ, როცა ყველა ვერ მოგწონს, მთავარი ის არის, რომ ისინი ამას ვერასოდეს გაიგებენ. ამგვარად მასწავლებლები უდიდესი მსახიობები ხდებიან, მოვდივართ სამსახურში, მაშინ როცა არ გვსურს დიდად მუშაობა და ვუსმენთ მოსაზრებებს, რომელიც აზრს მოკლებულია, და მაინც ვასწავლით მაინც ვასწავლით, რადგან სწორედ ეს არის, რასაც ვაკეთებთ.
Teaching and learning should bring joy. How powerful would our world be if we had kids who were not afraid to take risks, who were not afraid to think, and who had a champion? Every child deserves a champion, an adult who will never give up on them, who understands the power of connection, and insists that they become the best that they can possibly be.
სწავლამ და სწავლებამ სიამოვნება უნდა მოგგვაროს. როგორი ბრწყინვალე იქნებოდა მსოფლიო ისეთი ბავშვები, რომ გვყავდეს, ვისაც გარისკვის არ შეეშინდებათ არ შეეშინდებათ ფიქრის, და ვისაც ეყოლება ჩემპიონი? ყველა ბავშვი იმსახურებს ჩემპიონს, მოზრდილს, რომელიც არასოდეს ჩაიქნევს მათზე ხელს ვისაც ესმის, კავშირის ძალა და დაიჟინებს, რომ მათ შეეძლებათ გახდნენ იმაზე უკეთესები ვიდრე შესაძლებელია.
Is this job tough? You betcha. Oh God, you betcha. But it is not impossible. We can do this. We're educators. We're born to make a difference.
რთულია ეს საქმე? ღმერთმანი, უდაოდ მაგრამ არა შეუძლებელი. ჩვენ შეგვიძლია ეს. ჩვენ მასწავლებლები ვართ ჩვენ დავიბადეთ, რომ მოვახდინოთ ზეგავლენა
Thank you so much.
დიდი მადლობა
(Applause)
(ტაში)