I have spent my entire life either at the schoolhouse, on the way to the schoolhouse, or talking about what happens in the schoolhouse.
Ես իմ ամբողջ կյանքն անց եմ կացրել կամ դպրոցում, կամ դպրոցի ճանապարհին, կամ էլ դպրոցում տեղի ունեցածի մասին խոսելով։
(Laughter)
Իմ երկու ծնողն էլ ուսուցիչ են եղել,
Both my parents were educators, my maternal grandparents were educators, and for the past 40 years, I've done the same thing. And so, needless to say, over those years I've had a chance to look at education reform from a lot of perspectives. Some of those reforms have been good. Some of them have been not so good. And we know why kids drop out. We know why kids don't learn. It's either poverty, low attendance, negative peer influences... We know why. But one of the things that we never discuss or we rarely discuss is the value and importance of human connection. Relationships.
մորս երկու ծնողները ուսուցիչ են եղել, և վերջին 40 տարին շարունակ ես ինքս նույն բանով եմ զբաղված։ Ուրեմն կարիք էլ չկա ասելու, թե այդ տարիների ընթացքում ինչքան հնարավորություն եմ ունեցել դիտել կրթության բնագավառի բարեփոխումները ամենատարբեր տեսանկյուններից։ Դրանցից որոշները լավ են ստացվել։ Որոշներն էլ, ոչ այնքան։ Եվ մենք գիտենք ինչու են երեխաները դուրս մնում դպրոցներից։ Գիտենք ինչու իրենք չեն սովորում։ Պատճառները կամ աղքատությունն է, կամ բացակայությունները, նաև ընկերների կողմից բացասական ազդեցությունը։ Մենք իսկապես գիտենք, թե ինչու։ Բայց չնայած դրան, մի բան մենք երբեք չենք քննարկում, կամ շատ քիչ ենք քննարկում․ դա մարդկային կապի արժեքը և կարևորությունն է՝ մարդկային հարաբերությունները։
James Comer says that no significant learning can occur without a significant relationship. George Washington Carver says all learning is understanding relationships. Everyone in this room has been affected by a teacher or an adult. For years, I have watched people teach. I have looked at the best and I've looked at some of the worst.
Ըստ Ջեյմս Քամերի, առանց էական հարաբերության առկայության ոչ մի էական գիտելիքի փոխանցում չի կարող տեղի ունենալ։ Իսկ ըստ Ջորջ Ուաշինգթոն Քարվերի գիտելիք ստանալը հենց հարաբերություններ հասկանալն է։ Այս սենյակում գտնվող բոլոր մարդիկ փոքր տարիքում ինչ որ ազդեցություն ունեցել են, կամ ուսուցչից կամ մեծահասակից: Ես տարիներ շարունակ դիտել եմ, թե ինչպես են ուրիշները սովորեցնում։ Տեսել եմ և՛ լավագույններին, և՛ վատագույններից որոշներին։
A colleague said to me one time, "They don't pay me to like the kids. They pay me to teach a lesson. The kids should learn it. I should teach it, they should learn it, Case closed."
Մի անգամ աշխատակիցներիցս մեկն ինձ ասաց․ «Ինձ չեն վճարում այս երեխաներին սիրելու համար։ Ինձ վճարում են իրենց դաս սովորեցնելու համար։ Եվ նրանք պետք է սովորեն։ Ես պետք է սովորեցնեմ, նրանք՝ սովորեն։ Վե՛րջ»։
Well, I said to her, "You know, kids don't learn from people they don't like."
Ես դրան պատասխանեցի, «Գիտես, երեխաները չեն սովորում նրանցից, ում այնքան էլ չեն սիրում»։
(Laughter)
(Ծիծաղ) (Ծափահարություններ)
(Applause)
She said, "That's just a bunch of hooey."
Նա էլ ասաց, «Նրանք ընդհամենը մի խումբ անհեթեթություն են»։
And I said to her,
Իսկ ես ասացի,«Ինձ թվում է, քո տարին շատ երկար
"Well, your year is going to be long and arduous, dear."
ու լարված է լինելու, սիրելիս»։
Needless to say, it was. Some people think that you can either have it in you to build a relationship, or you don't. I think Stephen Covey had the right idea. He said you ought to just throw in a few simple things, like seeking first to understand, as opposed to being understood. Simple things, like apologizing. You ever thought about that? Tell a kid you're sorry, they're in shock.
Կարիք էլ չկա նշելու, որ իրականում այդպես էլ եղավ։ Որոշ մարդիկ մտածում են, որ հարաբերություններ կառուցել կարողանալու ունակությունը կամ մարդու մեջ կա, կամ ոչ։ Ես կարծում եմ, այս հարցի մասին Ստիվեն Քովին է ճիշտ մտածել։ Նա ասել է, որ ընդհամենը հարկավոր է մի քանի պարզ բաներ օգտագործել։ Օրինակ, նախ փորձել հասկանալ դիմացինիդ, փոխարենը փորձել հասկացված լինել, կամ մի շատ պարզ բան ինչպիսին ներողություն խնդրելն է։ Երբևէ մտածե՞լ եք դրա մասին։ Փորձեք մեկ անգամ ներողություն խնդրել երեխայից, իրենք զարմանքից քարանում են։
(Laughter)
I taught a lesson once on ratios. I'm not real good with math, but I was working on it.
Մի անգամ կոտորակների մասին դաս էի անց կացնում։ Ես այնքան էլ հմուտ չեմ մաթեմատիկայում, բայց շատ ջանասեր եմ աշխատում ինձ վրա։
(Laughter)
Երբ տուն եկա, համեմատեցի իմ գրածները ուսուցչի ձեռնարկի հետ։
And I got back and looked at that teacher edition. I'd taught the whole lesson wrong.
Պարզվեց, ամբողջ դասը սխալ էի սովորեցրել։ (Ծիծաղ)
(Laughter)
So I came back to class the next day and I said, "Look, guys, I need to apologize. I taught the whole lesson wrong. I'm so sorry."
Դրա համար, երբ հաջորդ օրը հետ եկա դասարան, ասացի նրանց, «Լսե՛ք, երեխաներ, ես պետք է ներողություն խնդրեմ։ Ամբողջ դասը ձեզ սխալ եմ սովորեցրել։ Խնդրում եմ, ինձ ներեք»։
They said, "That's okay, Ms. Pierson. You were so excited, we just let you go."
Իսկ իրենք ինձ ասացին, «Ոչինչ Միսիս Փիրսոն, Դուք այնքան ոգևորված էիք պատմում, մենք չուզեցինք ձեզ ընդհատել»։
I have had classes that were so low,
(Ծիծաղ) (Ծափահարություններ)
so academically deficient, that I cried. I wondered, "How am I going to take this group, in nine months, from where they are to where they need to be? And it was difficult, it was awfully hard. How do I raise the self-esteem of a child and his academic achievement at the same time?
Ես այնքան ցածր ցուցանիշներով դասարաններ եմ ունեցել, այնքան թերի իրենց գիտելիքներով, որ լաց էի լինում։ Եվ դժվարությամբ եմ պատկերացրել, թե ինչպես պետք է կարողանամ սովորեցնել այդ խմբերին այն ամենը ինչ իրենք պետք է իմանան ընդհամենը ինը ամսվա ընթացքում։ Եվ իսկապես, դա շատ դժվար է եղել, սարսափելի դժվար։ Ինչպե՞ս կարելի է բարձրացնել երեխայի ինքնագնահատականը և միևնույն ժամանակ նրա գիտելիքների մակարդակը բարձրացնել։
One year I came up with a bright idea. I told all my students, "You were chosen to be in my class because I am the best teacher and you are the best students, they put us all together so we could show everybody else how to do it."
Մի տարի իմ գլխում մի վառ միտք ծագեց։ Եվ ես իմ բոլոր ուսանողներին ասացի, «Դուք հատուկ ընտրված եք իմ դասարան հաճախելու համար, որովհետև ես լավագույն ուսուցչուհին եմ, իսկ դուք լավագույն աշակերտները։ Նրանք որոշել են մեզ բոլորիս իրար գլխի հավաքել, որ մենք ցույց տանք բոլորին, թե ինչպես է պետք սովորել»:
One of the students said, "Really?"
Աշակերտներից մեկը կասկածով հարցրեց, «Իսկապես՞»։
(Laughter)
(Ծիծաղ)
I said, "Really. We have to show the other classes how to do it, so when we walk down the hall, people will notice us, so you can't make noise. You just have to strut."
Ես ասացի, «Այո՛, մենք պետք է ցույց տանք մյուս բոլոր դասարաններին։ Այդպես, երբ մենք միջանցքով անցնենք մարդիկ մեզ նկատեն և ծպտուն անգամ չեն հանի։ Միայն թե դուք պետք է հպարտ քայլեք»։
(Laughter)
And I gave them a saying to say: "I am somebody. I was somebody when I came. I'll be a better somebody when I leave. I am powerful, and I am strong. I deserve the education that I get here. I have things to do, people to impress, and places to go."
Եվ ես իրենց մի խոսք տվեցի կրկնելու։ «Ես ինչ որ մեկն եմ։ Ես ինձանից ինչ որ մեկն էի ներկայացնում, երբ եկա այստեղ և ես ավելի լավ մեկը կլինեմ երբ հեռանամ այստեղից։ Ես հզոր եմ և ուժեղ։ Ես արժանի եմ այստեղ ինձ տրվող կրթությանը։ Ես դեռ շատ բաներ պետք է անեմ, շատ մարդկանց պետք է զարմացնեմ և շատ տեղեր հասնեմ»:
And they said, "Yeah!"
Եվ նրանք գոչեցին՝այո՛։
(Laughter)
You say it long enough, it starts to be a part of you.
Իրականում, եթե սա բավական երկար ինքներդ Ձեզ ասում եք, արդեն Ձեր մի մասն է դառնում։
(Applause)
Եվ օրինակ, (Ծափահարություններ)
I gave a quiz, 20 questions. A student missed 18. I put a "+2" on his paper and a big smiley face.
մի անգամ 20 հարցից հարցաշար տվեցի իրենց։ Աշակերտներից մեկը 18-ին սխալ էր պատասխանել։ Ես նրան +2 նշանակեցի, բայց կողքին մի մեծ ժպտացող երես նկարեցի։
(Laughter)
He said, "Ms. Pierson, is this an F?"
Նա ինձ հարցրեց,«Միսիս Փիրսոն, սա ի՞նչ է նշանակում է, ես, ի՞նչ է, երկուս եմ ստացել»։
I said, "Yes."
Ես ասացի, «Այո»։
(Laughter)
Նա էլ ասաց, «Բա ժպտացող երեսը ինչու՞ եք դրել»։
He said, "Then why'd you put a smiley face?"
«Դե, որովհետև բախտդ բերել է։
I said, "Because you're on a roll. You got two right. You didn't miss them all."
Երկուսը ճիշտ ես պատասխանել։ Հո բոլորը չեն սխալ»։
(Laughter)
I said, "And when we review this, won't you do better?"
Հետո էլ ավելացրի, «Երբ այս դասը վերհիշելուց լինենք,
He said, "Yes, ma'am, I can do better."
հաստատ ավելի լավ կգրես չէ՞»։
You see, "-18" sucks all the life out of you. "+2" said, "I ain't all bad."
Նա ասաց, «Այո, ես կարող եմ ավելի լավ գրել»։ Հասկանու՞մ եք, իրականում -18-ը մարդու հոգին ճզմում է։ Իսկ+2-ը դեռ այնքան էլ վատ չէ։ (Ծիծաղ)(Ծափահարություններ)
For years, I watched my mother take the time at recess to review, go on home visits in the afternoon, buy combs and brushes and peanut butter and crackers to put in her desk drawer for kids that needed to eat, and a washcloth and some soap for the kids who didn't smell so good. See, it's hard to teach kids who stink.
Ես տարիներ շարունակ տեսել եմ, թե ինչպես է իմ մայրը արձակուրդների ընթացքում կրկնողություն արել երեխաների հետ, այցելել աշակերտների տուն օրվա ընթացքում, գնել սանրեր, խոզանակներ, գետնանուշի կարագ և կռեկերներ և դրել իր գրասեղանի դարակում, այն երեխաների համար, որ սոված կլինեն կամ սպունգ և օճառ այն երեխաների համար, որ այքան էլ լավ հոտ չունեին։ Ախր շատ դժվար է սովորեցնել երեխաներին գարշահոտության մեջ։
(Laughter)
And kids can be cruel. And so she kept those things in her desk, and years later, after she retired, I watched some of those same kids come through and say to her, "You know, Ms. Walker, you made a difference in my life. You made it work for me. You made me feel like I was somebody, when I knew, at the bottom, I wasn't. And I want you to just see what I've become."
Եվ հաճախ երեխաները շատ դաժան են լինում այս հարցում։ Նա տարիներով պահում էր այս պարագաները իր դարակում և ի վերջո, երբ նա դադարեց աշխատել, ես տեսա, թե ինչպես էին հենց այդ երեխաներից ոմանք հայտնվում երբեմն, որ իրեն ասեին, «Գիտեք, Միս Ուոլքեր, դուք իմ կյանքը փոխեցիք։ Այնպես արեցիք, որ իմ կյանքը ստացվեց։ Ինձ հավատացրիք, որ ես ինչ որ մեկն եմ, երբ հոգուս խորքում ես գիտեի, որ դա այդպես չէ։ Հիմա ես ուղղակի ուզում եմ որ դուք տեսնեք, թե ես ով եմ դարձել»։
And when my mama died two years ago at 92, there were so many former students at her funeral, it brought tears to my eyes, not because she was gone, but because she left a legacy of relationships that could never disappear.
Երկու տարի առաջ, երբ մայրս մահացավ 92 տարեկանում, այնքան նախկին աշակերտ էր եկել իր թաղմանը, որ աչքերս արցունքով էին լցվում։ Ոչ թե, որ նա այլևս ինձ հետ չէր, բայց որովհետև նա իր հետեևից թողել էր մարդկային կապերի մի ժառանգություն, որ երբեք չէր կարող անհետանալ։
Can we stand to have more relationships? Absolutely. Will you like all your children? Of course not.
Մտածու՞մ եք, արդյոք կարող ենք դիմանալ այդքան թվով հարաբերությունների։ Միանշանակ կարող ենք։ Մտածու՞մ եք, արդյոք կարող եք սիրել բոլոր աշակերտներին։ Միանշանակ ոչ։
(Laughter)
Եվ գիտե՞ք, ամենադժվար աշակերտները երբեք չեն բացակայում դասից։
And you know your toughest kids are never absent.
(Ծիծաղ)
(Laughter)
Երբե՛ք։ Դուք չեք կարող նրանց բոլորին սիրել։
Never. You won't like them all, and the tough ones show up for a reason. It's the connection. It's the relationships. So teachers become great actors and great actresses, and we come to work when we don't feel like it, and we're listening to policy that doesn't make sense, and we teach anyway. We teach anyway, because that's what we do.
Եվ դժվարին պահվածքով աշակերտներն էլ առանց պատճառի չի, որ ի հայտ են գալիս։ Իրենք կապի կարիք ունեն․ մարդկային հարաբերության հաստատման։ Եվ մինչդեռ դուք չեք կարող նրանց բոլորին սիրել, գաղտնիքը նրանում է, որ իրենք դա երբեք չեն իմանա։ Արդյունքում ուսուցիչները դառնում են հոյակապ դերասաններ և դերասանուհիներ, և չուզելով են գալիս աշխատանքի, և ստիպված են հետևել անիմաստ ուսուցման օրենքների և միևնույն է շարունակում են սովորեցնել։ Մենք միևնույն է սովորեցնում ենք, որորվհետև դա այն է ինչ մենք անում ենք։
Teaching and learning should bring joy. How powerful would our world be if we had kids who were not afraid to take risks, who were not afraid to think, and who had a champion? Every child deserves a champion, an adult who will never give up on them, who understands the power of connection, and insists that they become the best that they can possibly be.
Սովորեցնելը և սովորելը, պետք է մարդկանց ուրախություն պարգևի։ Ինչքա՞ն ավելի հզոր կլիներ մեր իրականությունը, եթե մեր երեխաները չվախենաին խիզախ լինելուց, չվախենաին մտածելուց և ունենային իրենց հերոսին։ Ամեն երեխա արժանի է ունենալ իր հերոսը՝ մի չափահասի, ով երբեք չէր հուսահատվի իրենցից, և ով կգնահատեր է մարդկային կապի ուժը, և կպնդեր, որ իրենք դառնան այն ամենալավը, որ կարող են։
Is this job tough? You betcha. Oh God, you betcha. But it is not impossible. We can do this. We're educators. We're born to make a difference.
Դժվա՞ր աշխատանք է։ Վստահաբա՛ր։ Աստվա՛ծ իմ, իհարկե։ Դժվար, բայց ո՛չ անհնարին։ Մենք կարո՛ղ ենք։ Մենք ուսուցիչնե՛ր ենք։ Մենք եկել ենք այս աշխարհ, որ շատ բան փոխենք։
Thank you so much.
Շատ շնորհակալություն։
(Applause)
(Ծիծաղ)