Έχω περάσει όλη τη ζωή μου είτε στο σχολείο, στο δρόμο για το σχολείο, είτε συζητώντας για όσα συμβαίνουν στο σχολείο.
I have spent my entire life either at the schoolhouse, on the way to the schoolhouse, or talking about what happens in the schoolhouse.
(Γέλια)
(Laughter)
Και οι δύο γονείς μου ήταν εκπαιδευτικοί, το ίδιο και ο παππούς και η γιαγιά από την πλευρά της μητέρας μου, και τα προηγούμενα σαράντα χρόνια έκανα κι εγώ το ίδιο. Έτσι, περιττό ν' αναφέρω πως όλα αυτά τα χρόνια είχα την ευκαιρία να δω την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση από πολλές πλευρές. Ορισμένες απ' αυτές τις μεταρρυθμίσεις ήταν καλές. Άλλες, δεν ήταν εξίσου καλές. Τώρα ξέρουμε γιατί τα παιδιά εγκαταλείπουν το σχολείο. Ξέρουμε γιατί δεν μαθαίνουν. Είναι είτε η φτώχεια, η περιορισμένη συμμετοχή, η αρνητική επιρροή των συμμαθητών. Ξέρουμε το γιατί. Ένα πράγμα όμως για το οποίο ποτέ δεν συζητάμε ή συζητάμε σπάνια είναι η αξία και η σημασία την ανθρώπινης επαφής, οι σχέσεις.
Both my parents were educators, my maternal grandparents were educators, and for the past 40 years, I've done the same thing. And so, needless to say, over those years I've had a chance to look at education reform from a lot of perspectives. Some of those reforms have been good. Some of them have been not so good. And we know why kids drop out. We know why kids don't learn. It's either poverty, low attendance, negative peer influences... We know why. But one of the things that we never discuss or we rarely discuss is the value and importance of human connection. Relationships.
Ο Τζέιμς Κόμερ λέει πως καμία σημαντική γνώση δεν αποκτιέται χωρίς μια σημαντική σχέση. Ο Τζώρτζ Γουόσινγκτον Κάρβερ λέει πως η μάθηση είναι η κατανόηση των σχέσεων. Καθένας σ' αυτή την αίθουσα έχει επηρεαστεί από κάποιο δάσκαλο ή κάποιον ενήλικα. Επί χρόνια, παρακολουθώ ανθρώπους να διδάσκουν.
James Comer says that no significant learning can occur without a significant relationship. George Washington Carver says all learning is understanding relationships. Everyone in this room has been affected by a teacher or an adult. For years, I have watched people teach. I have looked at the best and I've looked at some of the worst.
Έχω δει τους καλύτερους και μερικούς από τους χειρότερους. Μια συνάδελφος μου είπε κάποτε: «Δεν με πληρώνουν για να συμπαθώ τα παιδιά. Με πληρώνουν για να τα διδάσκω. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν. Εγώ πρέπει να το διδάξω. Εκείνα πρέπει να το μάθουν. Τέλος».
A colleague said to me one time, "They don't pay me to like the kids. They pay me to teach a lesson. The kids should learn it. I should teach it, they should learn it, Case closed."
Ε, λοιπόν της είπα: «Ξέρεις, τα παιδιά δεν μαθαίνουν από ανθρώπους που δε συμπαθούν».
Well, I said to her, "You know, kids don't learn from people they don't like."
(Γέλια)
(Laughter)
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Μου είπε πως «Αυτά είναι ένα μάτσο ανοησίες».
She said, "That's just a bunch of hooey."
Της απάντησα:
And I said to her,
«Αγαπητή μου, η σχολική χρονιά θα είναι μακρά κι επίπονη».
"Well, your year is going to be long and arduous, dear."
Δεν χρειάζεται ν' αναφέρω πως πράγματι ήταν. Κάποιοι πιστεύουν πως είτε το 'χεις με τις σχέσεις είτε δεν το 'χεις. Πιστεύω πως ο Στέφεν Κόβεϊ είχε τη σωστή ιδέα. Είπε πως πρέπει να κάνεις μερικά απλά πράγματα όπως το να κατανοήσεις πρώτος αντί να ζητάς να σε κατανοήσουν, απλά πράγματα όπως η συγγνώμη. Το έχετε σκεφτεί ποτέ; Ζητείστε από ένα παιδί συγγνώμη και θα σοκαριστεί.
Needless to say, it was. Some people think that you can either have it in you to build a relationship, or you don't. I think Stephen Covey had the right idea. He said you ought to just throw in a few simple things, like seeking first to understand, as opposed to being understood. Simple things, like apologizing. You ever thought about that? Tell a kid you're sorry, they're in shock.
(Γέλια)
(Laughter)
Παρέδωσα ένα μάθημα κάποτε για τους συντελεστές. Δεν είμαι καλή στα μαθηματικά, αλλά το πάλεψα.
I taught a lesson once on ratios. I'm not real good with math, but I was working on it.
(Γέλια)
(Laughter)
Γύρισα και κοίταξα το βιβλίο του δασκάλου. Είχα διδάξει όλο το μάθημα λανθασμένα.
And I got back and looked at that teacher edition. I'd taught the whole lesson wrong.
(Γέλια)
(Laughter)
Επέστρεψα λοιπόν στην τάξη την άλλη μέρα και είπα: «Κοιτάξτε παιδιά, πρέπει να ζητήσω συγγνώμη. Σας δίδαξα όλο το μάθημα λανθασμένα. Λυπάμαι».
So I came back to class the next day and I said, "Look, guys, I need to apologize. I taught the whole lesson wrong. I'm so sorry."
Απάντησαν: «Δεν πειράζει κυρία Πίρσον. Ήσασταν τόσο ενθουσιασμένη που σας αφήσαμε να συνεχίσετε».
They said, "That's okay, Ms. Pierson. You were so excited, we just let you go."
Είχα τάξεις που ήταν τόσο χαμηλά, τόσο ακαδημαϊκά ανεπαρκείς, που έκλαψα. Αναρωτιόμουν, «Πώς θα πάω αυτήν την ομάδα μέσα σε εννέα μήνες από εκεί που είναι, εκεί που έπρεπε να είναι;» Ήταν δύσκολο. Ήταν εξαιρετικά δύσκολο. Πώς μπορώ ν' αυξήσω την αυτοεκτίμηση ενός παιδιού και τις ακαδημαϊκές επιδόσεις του, την ίδια στιγμή;
I have had classes that were so low, so academically deficient, that I cried. I wondered, "How am I going to take this group, in nine months, from where they are to where they need to be? And it was difficult, it was awfully hard. How do I raise the self-esteem of a child and his academic achievement at the same time?
Μια χρονιά, είχα μια φαεινή ιδέα. Είπα σε όλους τους μαθητές μου: «Έχετε επιλεγεί να είστε στην τάξη μου επειδή είμαι η καλύτερη δασκάλα κι εσείς οι καλύτεροι μαθητές, μας έβαλαν όλους μαζί ώστε να δείξουμε σε όλους τους άλλους πώς γίνεται».
One year I came up with a bright idea. I told all my students, "You were chosen to be in my class because I am the best teacher and you are the best students, they put us all together so we could show everybody else how to do it."
Ένα απ' τα παιδιά είπε «Αλήθεια;»
One of the students said, "Really?"
(Γέλια)
(Laughter)
Απάντησα: «Αλήθεια. Πρέπει να δείξουμε στις άλλες τάξεις πώς γίνεται, γι' αυτό όταν περνάμε στο διάδρομο, οι άνθρωποι θα μας προσέχουν και δεν μπορείτε να κάνετε φασαρία. Θα πρέπει να περπατάτε κορδωμένοι».
I said, "Really. We have to show the other classes how to do it, so when we walk down the hall, people will notice us, so you can't make noise. You just have to strut."
(Γέλια)
(Laughter)
Τους έδωσα κι ένα ρητό να λένε: «Είμαι κάποιος». «Ήμουν κάποιος όταν ήρθα». «Θα είμαι κάποιος καλύτερος όταν θα φύγω». «Είμαι δυνατός και ισχυρός». «Αξίζω την εκπαίδευση που παίρνω εδώ». «Έχω πράγματα να κάνω, ανθρώπους να εντυπωσιάσω, και μέρη να επισκεφτώ».
And I gave them a saying to say: "I am somebody. I was somebody when I came. I'll be a better somebody when I leave. I am powerful, and I am strong. I deserve the education that I get here. I have things to do, people to impress, and places to go."
Κι αυτά είπαν, «Ναι!»
And they said, "Yeah!"
(Γέλια)
(Laughter)
Άμα το επαναλαμβάνεις επί μακρόν, γίνεται μέρος του εαυτού σου.
You say it long enough, it starts to be a part of you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Τους έδωσα ένα τεστ 20 ερωτήσεων. Ένας μαθητής έχασε τις 18. Του έβαλα «+2» στο γραπτό του κι ένα γελαστό προσωπάκι.
I gave a quiz, 20 questions. A student missed 18. I put a "+2" on his paper and a big smiley face.
(Γέλια)
(Laughter)
Μου είπε: «Κυρία Πίρσον, αυτό είναι Δ';»
He said, "Ms. Pierson, is this an F?"
Απάντησα «Ναι».
I said, "Yes."
(Γέλια)
(Laughter)
Και είπε: «Τότε γιατί μου βάλατε γελαστό προσωπάκι;»
He said, "Then why'd you put a smiley face?"
Απάντησα: «Επειδή είσαι σε καλό δρόμο. Βρήκες τις δύο. Δεν τις έχασες όλες».
I said, "Because you're on a roll. You got two right. You didn't miss them all."
(Γέλια)
(Laughter)
Ρώτησα: «Όταν θα το επαναλάβουμε, δεν θα τα πας καλύτερα;»
I said, "And when we review this, won't you do better?"
Κι εκείνος είπε: «Ναι, κυρία, μπορώ και καλύτερα».
He said, "Yes, ma'am, I can do better."
Βλέπετε το «-18» σου ρουφάει όλη την ενέργεια. Το «+2» του είπε πως δεν είναι τελείως σκράπας.
You see, "-18" sucks all the life out of you. "+2" said, "I ain't all bad."
Επί χρόνια παρακολουθούσα τη μητέρα μου να κάνει επαναλήψεις στα διαλείμματα, να κάνει ιδιαίτερα στα σπίτια τ' απογεύματα, ν' αγοράζει βούρτσες, χτένες, φυστικοβούτυρο και κράκερς να τα έχει στο συρτάρι της για τα παιδιά που έπρεπε να φάνε, είχε σφουγγάρι και σαπούνι για εκείνα που δεν μύριζαν πολύ όμορφα. Βλέπετε είναι δύσκολο να διδάσκεις παιδιά που βρομάνε.
For years, I watched my mother take the time at recess to review, go on home visits in the afternoon, buy combs and brushes and peanut butter and crackers to put in her desk drawer for kids that needed to eat, and a washcloth and some soap for the kids who didn't smell so good. See, it's hard to teach kids who stink.
(Γέλια)
(Laughter)
Και τα παιδιά μπορούν να είναι σκληρά. Είχε λοιπόν αυτά τα πράγματα στο συρτάρι της έδρας, και χρόνια αργότερα, όταν συνταξιοδοτήθηκε, έβλεπα μερικά από εκείνα τα παιδιά να έρχονται και να της λένε: «Ξέρετε κυρία Γουόκερ, μου αλλάξατε τη ζωή. Την κάνατε να λειτουργήσει για μένα. Με κάνατε να νιώσω σημαντικός, ακόμη κι όταν μέσα μου ήξερα ότι δεν ήμουν. Θέλω να δείτε ποιος έχω γίνει σήμερα».
And kids can be cruel. And so she kept those things in her desk, and years later, after she retired, I watched some of those same kids come through and say to her, "You know, Ms. Walker, you made a difference in my life. You made it work for me. You made me feel like I was somebody, when I knew, at the bottom, I wasn't. And I want you to just see what I've become."
Όταν η μητέρα μου πέθανε δυο χρόνια πριν, στα 92, ήρθαν τόσοι πολλοί παλαιοί μαθητές της στην κηδεία της, που δάκρυσα, όχι επειδή είχε φύγει, αλλά επειδή άφησε πίσω της ένα κληροδότημα σχέσεων που δεν μπορεί ποτέ να χαθεί.
And when my mama died two years ago at 92, there were so many former students at her funeral, it brought tears to my eyes, not because she was gone, but because she left a legacy of relationships that could never disappear.
Αντέχουμε να έχουμε περισσότερη επαφή; Σίγουρα. Θα συμπαθείτε όλα σας τα παιδιά; Όχι βέβαια.
Can we stand to have more relationships? Absolutely. Will you like all your children? Of course not.
(Γέλια)
(Laughter)
Και ξέρετε πως τα δυσκολότερα παιδιά ποτέ δεν λείπουν.
And you know your toughest kids are never absent.
(Γέλια)
(Laughter)
Ποτέ. Δεν θα τα συμπαθείτε όλα, και τα πιο δύσκολα εμφανίζονται για κάποιο λόγο. Είναι η σύνδεση. Είναι η σχέση. Κι ενώ δεν θα τα συμπαθείτε όλα, το κλειδί είναι να μην το μάθουν ποτέ. Οι δάσκαλοι γινόμαστε σπουδαίοι ηθοποιοί, κι ερχόμαστε στη δουλειά ακόμη κι όταν δεν αισθανόμαστε καλά, κι ακούμε για μεθοδεύσεις που δεν έχουν και πολύ νόημα, αλλά διδάσκουμε έτσι κι αλλιώς. Διδάσκουμε επειδή αυτό είναι που κάνουμε.
Never. You won't like them all, and the tough ones show up for a reason. It's the connection. It's the relationships. So teachers become great actors and great actresses, and we come to work when we don't feel like it, and we're listening to policy that doesn't make sense, and we teach anyway. We teach anyway, because that's what we do.
Η διδασκαλία και η μάθηση θα έπρεπε να δημιουργούν χαρά. Πόσο ισχυρός θα ήταν ο κόσμος μας αν είχαμε παιδιά που δεν φοβούνται να πάρουν ρίσκα, που δεν φοβούνται να σκεφτούν, και που έχουν έναν υπερασπιστή; Κάθε παιδί αξίζει έναν υπερασπιστή, έναν ενήλικα που δεν θα τα παρατήσει ποτέ, που καταλαβαίνει τη δύναμη της επαφής, κι επιμένει να γίνουν το καλύτερο που μπορούν.
Teaching and learning should bring joy. How powerful would our world be if we had kids who were not afraid to take risks, who were not afraid to think, and who had a champion? Every child deserves a champion, an adult who will never give up on them, who understands the power of connection, and insists that they become the best that they can possibly be.
Είναι σκληρή αυτή η δουλειά; Ιδέα δεν έχετε, πόσο σκληρή είναι. Αλλά δεν είναι ακατόρθωτη. Μπορούμε να το κάνουμε. Είμαστε εκπαιδευτικοί. Είμαστε γεννημένοι να κάνουμε τη διαφορά.
Is this job tough? You betcha. Oh God, you betcha. But it is not impossible. We can do this. We're educators. We're born to make a difference.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
Thank you so much.
(Χειροκρότημα)
(Applause)