In 1944, 11 years before her fateful decision on a Montgomery Bus, Rosa Parks was investigating a vicious crime. As an emissary for the National Association for the Advancement of Colored People, she had traveled to rural Alabama to meet with Recy Taylor, a young woman who had been sexually assaulted by six white men. It would be difficult enough to convince an Alabama court that even one of these men was guilty, but Rosa was undeterred. She formed a committee to defend Recy in court, flooding the media with testimony and sparking protests throughout the South. When a jury failed to indict the attackers, Parks demanded the governor assemble a new grand jury. She wrote, “I know that you will not fail to let the people of Alabama know that there is equal justice for all of our citizens.”
Vào năm 1944, 11 năm trước quyết định định mệnh tạo nên làn sóng Montgomery Bus, Rosa đã điều tra về một tội ác tàn nhẫn. Với tư cách là phái viên của Hiệp hội Quốc gia vì Sự tiến bộ của Người da màu (NAACP) bà đã đến vùng nông thôn Alabama để gặp Recy Taylor, một người phụ nữ trẻ đã từng bị cưỡng hiếp bởi sáu người đàn ông da trắng. Việc thuyết phục toà án Alabama rằng dù chỉ một người đàn ông trong số này phạm tội cũng đã là rất khó, nhưng Rosa đã không hề nản lòng. Bà thành lập một Uỷ ban để bảo vệ Recy trước toà, tung các chứng cứ tràn ngập truyền thông và phát động các cuộc biểu tình ở khắp miền Nam. Khi bồi thẩm đoàn thất bại trong việc truy tố kẻ tấn công, Parks đề nghị Thống đốc bố trí một bồi thẩm đoàn mới. Bà đã viết, “Tôi biết ông sẽ không thất bại trong việc cho người dân Alabama thấy rằng mọi công dân của chúng ta đều có quyền bình đẳng.”
Throughout her life, Parks repeatedly challenged racial violence and the prejudiced systems protecting its perpetrators. But this work came at an enormous risk— and a personal price.
Trong suốt cuộc đời mình, Parks liên tục thách thức bạo lực chủng tộc và các hệ thống đầy định kiến bảo vệ những kẻ thủ ác. Nhưng công việc này mang đến nguy hiểm lớn— cũng như cái giá cá nhân phải trả.
Born in 1913, Rosa was raised by her mother and grandparents in rural Alabama. But outside this loving home, the fear of racial violence cast a long shadow. The Ku Klux Klan frequently drove past their home, and Jim Crow laws segregated public spaces. At 19 she settled in Montgomery and married Raymond Parks, a barber who shared her growing fury at racial injustice. He was involved with the local chapter of the NAACP; a role many avoided for fear of persecution.
Sinh vào năm 1913, Rosa được nuôi dưỡng bởi mẹ và ông bà ở vùng quê Alabama. Nhưng bên ngoài ngôi nhà yêu thương này, tràn ngập nỗi sợ hãi bạo lực chủng tộc. Bè phái Ku Klux Klan thường xuyên đi ngang qua nhà của họ, và Luật Jim Crow tách biệt họ ở nơi công cộng. Năm 19 tuổi, bà định cư ở Montgomery và kết hôn với ông Raymond Parks, một thợ cắt tóc - đồng cảm với sự tức giận của bà về bất công chủng tộc . Ông tham gia vào chi hội địa phương của NAACP; một vai trò mà nhiều người phải né tránh vì nỗi sợ bị bức hại.
At first Raymond was eager to keep Rosa safe from the potential dangers of activism. But as she grew more incensed at the limitations imposed on African Americans, she could no longer stand by. When she officially joined the NAACP in 1943, Parks and Johnnie Rebecca Carr were the only women in the Montgomery chapter. She began keeping minutes for their meetings, and soon found herself elected secretary of the chapter— formally beginning her secret double life.
Ban đầu Raymond rất háo hức bảo vệ cho Rosa an toàn khỏi những nguy hiểm tiềm ẩn. Nhưng ngày càng phẫn nộ hơn về các giới hạn áp đặt với người gốc Phi, và bà không thể để yên như vậy được nữa. Khi chính thức gia nhập NAACP năm 1943, Parks và Johnnie Rebecca Carr là hai phụ nữ duy nhất ở chi hội Montgomery. Bà bắt đầu soạn biên bản cho các cuộc họp của họ, và sau đó được bầu chọn trở thành thư ký của chi hội - cuộc sống kép bí mật của bà chính thức bắt đầu.
By day, Rosa worked as a seamstress to support her mother and husband. By night, she researched and documented numerous civil rights cases, from local policy disputes to high-profile murder cases and hate crimes. As secretary, she prepared public responses on behalf of the Montgomery chapter, battling the harsh sentencing, false accusation and smear campaigns frequently used against African Americans. In addition to her legal work, Parks was a brilliant local strategist. As advisor to the NAACP youth group council, she helped young people navigate segregated systems including voter registration and whites-only libraries. Through the cover of the NAACP, Parks strived to bring clandestine civil rights activities into the open. She advocated for civil disobedience training and spoke out against racial violence, particularly the murder of Emmet Till.
Ban ngày, Rose làm thợ may để phụ giúp mẹ và chồng của bà. Ban đêm, bà nghiên cứu và ghi chép rất nhiều các vụ án dân sự, từ mâu thuẫn chính sách địa phương, đến các vụ giết người nổi tiếng, thù địch chủng tộc. Là một thư ký, bà soạn thảo các câu trả lời trước công chúng với tư cách đại diện chi hội Montgomery, chiến đấu lại các bản án khắc nghiệt, các cáo buộc sai và các chiến dịch bôi nhọ nhắm tới cộng đồng người Mỹ gốc Phi. Ngoài công việc chính hợp pháp, Parks còn là chiến lược gia địa phương xuất sắc Là cố vấn hội đồng của nhóm thanh niên NAACP, bà giúp người trẻ tuổi luồn lách các hệ thống mang tính phân biệt như việc đăng ký cử tri, các thư viện chỉ dành cho người da trắng. Thông qua tổ chức NAACP, Parks khát khao được mang các hoạt động dân chủ bí mật ra công khai, Bà ủng hộ việc đào tạo bất tuân dân sự và lên tiếng chống lại bạo lực chủng tộc, đặc biệt là cái chết của Emmet Till.
In 1955, her refusal to move to the back of a segregated bus helped ignite the grassroots movement she had hoped for. Parks was arrested and jailed for her one-woman protest, where she was visited by local activists. Together they planned a twenty-four hour bus boycott. It lasted for three hundred and eighty-one days.
Vào năm 1955, việc bà từ chối ngồi hàng sau của một xe buýt đã giúp châm ngòi phong trào nhân dân mà bà hằng mong mỏi. Parks bị bắt và bỏ tù vì cuộc biểu tình một người này, nơi đây bà được các nhà hoạt động địa phương đến thăm. Họ cùng nhau lên kế hoạch tẩy chay xe buýt phân biệt 24 giờ. Và hoạt động này đã kéo dài đến 381 ngày.
Park’s simple act had transformed nascent civil rights activism into a national movement. In 1956, the boycott ended when the Supreme Court ruled in favor of desegregating public transport. But this victory for the movement had come at a great cost. Rosa had been receiving vicious death threats throughout the campaign, and was unable to find work in Montgomery because of her political reputation.
Hành động nhỏ bé của Parks đã biến hoạt động dân quyền non trẻ thành một làn sóng mang tính quốc gia. Năm 1956, phong trào tẩy chay kết thúc khi Toà án Tối cao ban hành luật chống tách nhóm trên các phương tiện giao thông công cộng. Nhưng chiến thắng này của phong trào lại mang đến cái giá rất lớn. Rosa đã nhận rất nhiều lời hăm dọa giết chết suốt trong chiến dịch, và không thể tìm được việc ở Montgomery vì tiếng tăm chính trị của bà.
In 1957, she moved to Detroit to continue working as a seamstress, until being hired by Congressman John Conyers to help support his burgeoning civil rights campaigns. Ever vigilant in the fight against racial inequality, Parks remained active for the next 40 years. She wrote several books, traveled across the country giving talks to support other activists, and established an institute for the education of young people in her late husband’s memory. Today, Rosa Parks is remembered as a radical spirit who railed against the most powerful people and policies. Her call to action continues to resound: “knowing what must be done does away with fear.”
Năm 1957, bà chuyển đến Detroit và tiếp tục làm thợ may, cho đến khi được Nghị sĩ Quốc hội John Conyers thuê để giúp hỗ trợ các chiến dịch bảo vệ dân quyền mới chớm của ông. Là người luôn chống lại các bất bình đẳng chủng tộc, Parks tiếp tục hoạt động thêm 40 năm nữa. Bà viết nhiều sách, đi khắp cả nước để diễn thuyết nhằm ủng hộ các nhà hoạt động khác, và thành lập một học viện giáo dục dành cho thanh niên nhằm tưởng nhớ người chồng quá cố của mình. Ngày nay, Rosa Parks được nhớ đến như biểu tượng của tinh thần quyết liệt, người đã chống lại những chính sách và những kẻ quyền lực nhất. Lời kêu gọi hành động của bà tiếp tục vang vọng: “Biết được điều phải làm sẽ xóa tan sự sợ hãi.”