An enduring myth says we use only 10% of our brain, the other 90% standing idly by for spare capacity. Hucksters promised to unlock that hidden potential with methods "based on neuroscience," but all they really unlock is your wallet. Two-thirds of the public and nearly half of science teachers mistakenly believe the 10% myth. In the 1890s, William James, the father of American psychology, said, "Most of us do not meet our mental potential." James meant this as a challenge, not an indictment of scant brain usage. But the misunderstanding stuck. Also, scientists couldn't figure out for a long time the purpose of our massive frontal lobes or broad areas of the parietal lobe. Damage didn't cause motor or sensory deficits, so authorities concluded they didn't do anything. For decades, these parts were called silent areas, their function elusive. We've since learned that they underscore executive and integrative ability, without which, we would hardly be human. They are crucial to abstract reasoning, planning, weighing decisions and flexibly adapting to circumstances. The idea that 9/10 of your brain sits idly by in your skull looks silly when we calculate how the brain uses energy. Rodent and canine brains consume 5% of total body energy. Monkey brains use 10%. An adult human brain, which accounts for only 2% of the body's mass, consumes 20% of daily glucose burned. In children, that figure is 50%, and in infants, 60%. This is far more than expected for their relative brain sizes, which scale in proportion to body size. Human ones weigh 1.5 kilograms, elephant brains 5 kg, and whale brains 9 kg, yet on a per weight basis, humans pack in more neurons than any other species. This dense packing is what makes us so smart. There is a trade-off between body size and the number of neurons a primate, including us, can sustain. A 25 kg ape has to eat 8 hours a day to uphold a brain with 53 billion neurons. The invention of cooking, one and half million years ago, gave us a huge advantage. Cooked food is rendered soft and predigested outside of the body. Our guts more easily absorb its energy. Cooking frees up time and provides more energy than if we ate food stuffs raw and so we can sustain brains with 86 billion densely packed neurons. 40% more than the ape. Here's how it works. Half the calories a brain burns go towards simply keeping the structure intact by pumping sodium and potassium ions across membranes to maintain an electrical charge. To do this, the brain has to be an energy hog. It consumes an astounding 3.4 x 10^21 ATP molecules per minute, ATP being the coal of the body's furnace. The high cost of maintaining resting potentials in all 86 billion neurons means that little energy is left to propel signals down axons and across synapses, the nerve discharges that actually get things done. Even if only a tiny percentage of neurons fired in a given region at any one time, the energy burden of generating spikes over the entire brain would be unsustainable. Here's where energy efficiency comes in. Letting just a small proportion of cells signal at any one time, known as sparse coding, uses the least energy, but carries the most information. Because the small number of signals have thousands of possible paths by which to distribute themselves. A drawback of sparse coding within a huge number of neurons is its cost. Worse, if a big proportion of cells never fire, then they are superfluous and evolution should have jettisoned them long ago. The solution is to find the optimum proportion of cells that the brain can have active at once. For maximum efficiency, between 1% and 16% of cells should be active at any given moment. This is the energy limit we have to live with in order to be conscious at all. The need to conserve resources is the reason most of the brain's operations must happen outside of consciousness. It's why multitasking is a fool's errand. We simply lack the energy to do two things at once, let alone three or five. When we try, we do each task less well than if we had given it our full attention. The numbers are against us. Your brain is already smart and powerful. So powerful that it needs a lot of power to stay powerful. And so smart that it has built in an energy-efficiency plan. So don't let a fraudulent myth make you guilty about your supposedly lazy brain. Guilt would be a waste of energy. After all this, don't you realize it's dumb to waste mental energy? You have billions of power-hungry neurons to maintain. So hop to it!
Het is een aanhoudende mythe dat we slechts 10% van ons brein gebruiken. De andere 90% is overbodige reservecapaciteit. Kwakzalvers beloofden deze verborgen potentie te ontsluiten met methoden 'gebaseerd op neurowetenschappen', maar het enige wat ze ontsluiten, is je portemonnee. Twee derde van de mensen en de helft van de leraren wetenschappen geloven de 10%-mythe. In de jaren 1890 zei William James, de vader van de Amerikaanse psychologie: "De meesten van ons bereiken niet onze volledige potentie." James bedoelde dit als een uitdaging, niet als een beschuldiging van gering brein gebruik. Maar het misverstand beklijfde. Lange tijd konden wetenschappers niet achterhalen wat de functie was van onze massieve frontaalkwabben, of de grote gebieden van de pariëtale kwab. Schade leidde niet tot bewegings- of gevoelsproblemen, waardoor autoriteiten concludeerden dat ze niets deden. Decennia lang werden deze delen stille delen genoemd en hun functie heette onduidelijk. We hebben inmiddels geleerd dat ze executieve en integratieve functies benadrukken. Zonder zouden we haast geen mens zijn. Ze zijn cruciaal voor abstract denken, planning, beslissingen afwegen, en flexibel met omstandigheden omgaan. Het idee dat 9/10 van je brein nutteloze reserve is, lijkt onnozel als we berekenen hoe het brein energie gebruikt. Het brein van een knaagdier of hondachtige gebruikt 5% van de totale lichaamsenergie. Een apenbrein gebruikt 10%. Een volwassen mensenbrein, dat slechts 2% van het lichaamsgewicht beslaat, verbruikt 20% van de dagelijks verbrande glucose. Bij kinderen is dat getal 50%, en bij baby's 60%. Dit is veel meer dan verwacht, gezien hun relatieve breingrootte, die in verhouding staat tot hun lichaamsgrootte. Een mensenbrein weegt 1,5 kg, een olifantenbrein 5 kg, en een walvisbrein 9 kg, maar gerelateerd aan hun gewicht, bevat een mensenbrein meer neuronen dan welke soort ook. Deze dichtheid is wat ons zo slim maakt. Er is een wisselwerking tussen lichaamsgrootte, en het aantal neuronen dat een primaat, inclusief de mens, kan onderhouden. Een aap van 25 kg moet 8 uur per dag eten om een brein met 53 miljard neuronen te onderhouden. De uitvinding van het koken, anderhalf miljoen jaar geleden, gaf ons een enorm voordeel. Gekookt voedsel wordt zacht en voorverteerd buiten het lichaam. Onze ingewanden nemen de energie makkelijker op. Koken levert ons tijd op en geeft meer energie dan als we ons voedsel rauw aten, hierdoor kunnen we een brein onderhouden met 86 miljard dicht opeengepakte neuronen. 40% meer dan de aap. Het werkt zo: De helft van alle calorieën die een brein verbrandt, worden gebruikt om de samenstelling intact te houden door natrium- en kalium-ionen door een membraan te pompen om een elektrische lading te behouden. Om dit te kunnen doen, moet het brein een energieveelvraat zijn. Het verbruikt een verbazingwekkende 3,4 x 10^21 ATP-moleculen per minuut. ATP is de brandstof van de stookoven van het lichaam. De hoge kosten van het behouden van het rustpotentiaal in alle 86 miljard neuronen betekent dat er weinig energie over is om signalen te versturen door axonen en in synapsen, de zenuwontladingen die ervoor zorgen dat er iets gebeurt. Zelfs als slechts een klein percentage van de neuronen in een gebied op hetzelfde moment zouden vuren is de energielast van het genereren van ontladingen over het het gehele brein niet te onderhouden. Hier begint de rol van energiezuinigheid. Slechts een klein deel van de cellen op hetzelfde moment activeren, verspreide activatie, verbruikt de minste energie maar bevat de meeste informatie. Omdat het kleine aantal signalen duizenden verschillende paden kan nemen. Een nadeel van verspreide activatie bij een enorm aantal neuronen zijn de kosten. Erger, als een groot deel van de cellen nooit actief worden, dan zijn ze overbodig en zouden ze door de evolutie al lang over boord moeten gezet zijn. Om dit op te lossen, moet het optimale aantal cellen gevonden worden dat het brein tegelijkertijd kan activeren. Voor maximale effectiviteit zou tussen 1% en 16% van de cellen geactiveerd moeten zijn op elk moment. Dit is de energielimiet waar we mee moeten leven om een bewustzijn te hebben. Omdat spaarzaam moeten zijn met middelen, gebeuren de meeste activaties in het brein buiten het bewustzijn. Daarom is multitasken een hopeloze onderneming. We hebben gewoon niet de energie om twee dingen tegelijk te doen, laat staan drie of vijf. Als we het proberen, doen we elke taak minder goed dan als we onze volle aandacht erbij hadden gehad. De feiten zijn tegen ons. Je brein is al slim en krachtig. Zo krachtig, dat het veel energie nodig heeft om krachtig te blijven. En zo slim, dat het een ingebouwd energie-efficiëntiesysteem heeft. Laat een valse mythe je dus niet schuldig voelen over je zogezegd luie brein. Schuld is verspilde energie. Besef je intussen niet dat het dom is om mentale energie te verspillen? Je moet miljarden energie slurpende neuronen onderhouden.