An enduring myth says we use only 10% of our brain, the other 90% standing idly by for spare capacity. Hucksters promised to unlock that hidden potential with methods "based on neuroscience," but all they really unlock is your wallet. Two-thirds of the public and nearly half of science teachers mistakenly believe the 10% myth. In the 1890s, William James, the father of American psychology, said, "Most of us do not meet our mental potential." James meant this as a challenge, not an indictment of scant brain usage. But the misunderstanding stuck. Also, scientists couldn't figure out for a long time the purpose of our massive frontal lobes or broad areas of the parietal lobe. Damage didn't cause motor or sensory deficits, so authorities concluded they didn't do anything. For decades, these parts were called silent areas, their function elusive. We've since learned that they underscore executive and integrative ability, without which, we would hardly be human. They are crucial to abstract reasoning, planning, weighing decisions and flexibly adapting to circumstances. The idea that 9/10 of your brain sits idly by in your skull looks silly when we calculate how the brain uses energy. Rodent and canine brains consume 5% of total body energy. Monkey brains use 10%. An adult human brain, which accounts for only 2% of the body's mass, consumes 20% of daily glucose burned. In children, that figure is 50%, and in infants, 60%. This is far more than expected for their relative brain sizes, which scale in proportion to body size. Human ones weigh 1.5 kilograms, elephant brains 5 kg, and whale brains 9 kg, yet on a per weight basis, humans pack in more neurons than any other species. This dense packing is what makes us so smart. There is a trade-off between body size and the number of neurons a primate, including us, can sustain. A 25 kg ape has to eat 8 hours a day to uphold a brain with 53 billion neurons. The invention of cooking, one and half million years ago, gave us a huge advantage. Cooked food is rendered soft and predigested outside of the body. Our guts more easily absorb its energy. Cooking frees up time and provides more energy than if we ate food stuffs raw and so we can sustain brains with 86 billion densely packed neurons. 40% more than the ape. Here's how it works. Half the calories a brain burns go towards simply keeping the structure intact by pumping sodium and potassium ions across membranes to maintain an electrical charge. To do this, the brain has to be an energy hog. It consumes an astounding 3.4 x 10^21 ATP molecules per minute, ATP being the coal of the body's furnace. The high cost of maintaining resting potentials in all 86 billion neurons means that little energy is left to propel signals down axons and across synapses, the nerve discharges that actually get things done. Even if only a tiny percentage of neurons fired in a given region at any one time, the energy burden of generating spikes over the entire brain would be unsustainable. Here's where energy efficiency comes in. Letting just a small proportion of cells signal at any one time, known as sparse coding, uses the least energy, but carries the most information. Because the small number of signals have thousands of possible paths by which to distribute themselves. A drawback of sparse coding within a huge number of neurons is its cost. Worse, if a big proportion of cells never fire, then they are superfluous and evolution should have jettisoned them long ago. The solution is to find the optimum proportion of cells that the brain can have active at once. For maximum efficiency, between 1% and 16% of cells should be active at any given moment. This is the energy limit we have to live with in order to be conscious at all. The need to conserve resources is the reason most of the brain's operations must happen outside of consciousness. It's why multitasking is a fool's errand. We simply lack the energy to do two things at once, let alone three or five. When we try, we do each task less well than if we had given it our full attention. The numbers are against us. Your brain is already smart and powerful. So powerful that it needs a lot of power to stay powerful. And so smart that it has built in an energy-efficiency plan. So don't let a fraudulent myth make you guilty about your supposedly lazy brain. Guilt would be a waste of energy. After all this, don't you realize it's dumb to waste mental energy? You have billions of power-hungry neurons to maintain. So hop to it!
Un mito moi arraigado di que só empregamos o 10% do cerebro. E que o outro 90% queda como capacidade sobrante. Os charlatáns prometían liberar ese potencial oculto con métodos "baseados na neurociencia", pero só liberaron as nosas billeteiras. Dous terzos da poboación e case a metade do profesorado de ciencias cre erroneamente nese mito do 10%. No 1890, William James, o pai da psicoloxía americana, dixo: "A maioría de nós non usa todo o potencial da mente". James pensou isto coma un desafío, non como unha acusación do escaso uso do cerebro. Pero quedou o malentendido. Ademais, os científicos non entenderon, durante moito tempo, o propósito dos avultados lobos frontais ou das amplas zonas do lobo parietal. O dano nelas non causaba déficits motores nin sensoriais, por iso, concluíron que non eran de utilidade. Durante décadas estas partes denomináronse áreas silenciosas e a súa función era descoñecida. Despois aprendemos que cumpren funcións executivas e de integración, sen as cales apenas seríamos humanos. Son cruciais para o razoamento abstracto, a planificación, toma de decisións e adaptación flexible ás circunstancias. A idea de que 9/10 partes do cerebro están ociosas no cranio parece unha parvada cando calculamos o uso da enerxía no cerebro. Os cerebros dos roedores e dos cans consomen o 5% da enerxía total do corpo. O cerebro dos monos usa o 10%. Un cerebro humano adulto, que representa só o 2% da súa masa corporal, consome o 20% do gasto diario de glicosa Nos nenos, esa cifra é do 50%, e nos bebés, o 60%. Isto é moito máis do esperado para os seus tamaños cerebrais relativos, que aumentan en proporción ao tamaño corporal. Os cerebros humanos pesan 1,5 kg, os dos elefantes, 5 kg, e os das baleas, 9 kg, pero, por densidade, os humanos condensan máis neuronas que calquera outra especie. Esta densidade é a que nos fai tan intelixentes. Hai unha correlación entre o tamaño do corpo e a cantidade de neuronas que un primate, incluídos nós mesmos, pode soster. Un simio de 25 kg ten que comer 8 horas ao día para manter un cerebro con 53 mil millóns de neuronas. A invención da cociña, hai un millón e medio de anos, deunos unha gran vantaxe. Os alimentos cociñados suavízanse e predixírense fóra do corpo. Os nosos intestinos absorben máis facilmente a súa enerxía. Cociñar libera tempo e proporciona máis enerxía que comer a comida crúa, por iso podemos manter cerebros con 86 mil millóns de neuronas. Un 40% máis que os simios. Funciona desta maneira: a metade das calorías queimadas polo cerebro diríxense simplemente a manter intacta a estrutura bombeando ións de sodio e potasio a través das membranas para manter unha carga eléctrica. Para facelo, o cerebro ten que ser un devorador de enerxía. Consome un asombroso 3,4 x 10^21 moléculas de ATP por minuto, sendo o ATP o carbón do forno corporal. O alto custo de mantemento de potenciais de repouso nos 86 mil millóns de neuronas significa que queda pouca enerxía para propulsar os sinais polos axóns e a través das sinapses, as descargas nerviosas que realmente fan as cousas. Aínda que só unha pequena porcentaxe de neuronas disparara nunha determinada rexión nun momento dado, a enerxía necesaria para activar todo o cerebro sería insostible. Aquí entra en xogo a eficiencia enerxética. Deixando que só unha pequena proporción de células activadas nun determinado momento, coñecida como codificación escasa, utilice a mínima cantidade de enerxía pero transmita a maior cantidade de información. Porque a pequena cantidade de sinais ten miles de camiños posibles polos que distribuírse. Un inconveniente da codificación escasa dentro dun gran número de neuronas é o seu custo. Peor aínda, se unha gran proporción de células nunca se disparan, entón é que son superfluas, e a evolución debeu de rexeitalas hai xa tempo. A solución é atopar a proporción óptima de células que o cerebro pode activar ao mesmo tempo. Para unha eficiencia máxima, entre o 1 e o 16% das células deberían estar activas ao mesmo tempo. Este é o límite enerxético co que temos que vivir para mante-la conciencia. A necesidade de conservar recursos é a razón pola que a maioría das operacións do cerebro deben ocorrer fora da consciencia. Por iso a multitarefa é unha parvada. Simplemente, non temos a enerxía para facer dúas cousas á vez, e nin falar de tres ou cinco. Ao intentalo, cada unha das tarefas facémola peor que se lle prestásemos toda a nosa atención. Os números están na nosa contra. Os seus cerebros xa son intelixentes e potentes. Tan potentes que precisan de moita enerxía para manterse así. E tan intelixentes que integraron un plan de eficiencia enerxética. Así que non se sintan culpables por mor dun mito fraudulento. que acusa o seu cerebro de preguiceiro. A culpa sería un desperdicio de enerxía. Despois de todo isto, non pensan que é estúpido desperdiciar enerxía mental? Deben manter miles de millóns de neuronas famentas de enerxía Así que, adiante!