Ένας διαχρονικός μύθος λέει πως χρησιμοποιούμε μόνο το 10% του εγκεφάλου μας. Το υπόλοιπο 90% μένει αδρανές για έξτρα παραγωγική ικανότητα. Oι γυρολόγοι υπόσχονταν να ξεκλειδώσουν αυτήν την κρυφή προοπτική με μεθόδους βασισμένες στη νευροεπιστήμη, αλλά αυτό που ξεκλειδώνουν είναι το πορτοφόλι σας. Τα δύο τρίτα του κοινού και σχεδόν οι μισοί καθηγητές επιστημών πιστεύουν λανθασμένα στο μύθο του 10%. Στη δεκαετία του 1980, ο Ουίλιαμ Τζέιμς, ο πατέρας της αμερικανικής ψυχολογίας, είπε: «Οι περισσότεροι από εμάς δεν αξιοποιούμε τις διανοητικές μας δυνατότητες». Ο Τζέιμς το λάμβανε αυτό ως κίνητρο, όχι σαν κατηγορητήριο πενιχρής εγκεφαλικής χρήσης. Αλλά η παρεξήγηση κόλλησε. Επίσης, οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να κατανοήσουν για μεγάλο διάστημα το σκοπό των εκτεταμένων πρόσθιων λοβών ή των ευρέων περιοχών του βρεγματικού λοβού. Η βλάβη δεν προκάλεσε κινητικά ή αισθητηριακά ελλείμματα, κι έτσι οι αρχές συμπέραναν πως δεν έκαναν τίποτα. Για δεκαετίες, αυτά τα κομμάτια ονομάζονταν «ήσυχες περιοχές», η λειτουργία τους, ασύλληπτη. Έκτοτε μάθαμε πως τονίζουν την εκτελεστική και ολιστική ικανότητα, χωρίς την οποία, ούτε καν θα ήμασταν άνθρωποι. Είναι κρίσιμες για την αφηρημένη σκέψη, το σχεδιασμό, το ζύγισμα των αποφάσεων και την ευέλικτη προσαρμογή στις συνθήκες. Η ιδέα πως τα 9/10 του εγκεφάλου σας κάθονται οκνηρά μέσα στο κρανίο σας φαίνεται ανόητη όταν υπολογίζουμε πώς χρησιμοποιεί ενέργεια ο εγκέφαλος. Οι εγκέφαλοι των τρωκτικών και των σκύλων καταναλώνουν 5% συνολικής σωματικής ενέργειας. Οι εγκέφαλοι πιθήκων χρησιμοποιούν 10%. Ένας ενήλικος ανθρώπινος εγκέφαλος, που εκπροσωπεί μόνο το 2% της μάζας σώματος, καταναλώνει 20% της καθημερινής γλυκόζης που καίγεται. Στα παιδιά, αυτό το ψηφίο είναι 50%, και στα νήπια, 60%. Αυτό είναι παραπάνω από αναμενόμενο για αντίστοιχα μεγέθη εγκεφάλου, που αντιστοιχούν σε αναλογία στο μέγεθος σώματος. Οι ανθρώπινοι ζυγίζουν 1,5 κιλό, ο εγκέφαλος του ελέφαντα 5 κιλά και ο εγκέφαλος της φάλαινας 9 κιλά κι όμως σε βάση ανά βάρος, οι άνθρωποι εμπεριέχουν περισσότερους νευρώνες από κάθε άλλο είδος. Αυτή η πυκνή περιεκτικότητα μας κάνει τόσο ευφυείς. Υπάρχει μια ανταλλαγή ανάμεσα στο μέγεθος σώματος και τον αριθμό νευρώνων που ένα πρωτεύον, όπως εμείς, μπορεί να διατηρήσει. Ένας πίθηκος 25 κιλών πρέπει να τρώει 8 ώρες την ημέρα για να διατηρήσει έναν εγκέφαλο με 53 δισεκατομμύρια νευρώνες. Η εφεύρεση της μαγειρικής, πριν 1,5 εκατομμύρια χρόνια, μάς έδωσε τεράστιο πλεονέκτημα. Το μαγειρεμένο φαγητό προσφέρεται μαλακό και αλεσμένο εκτός σώματος. Τα έντερά μας απορροφούν την ενέργειά τους ευκολότερα. Το μαγείρεμα ελευθερώνει χρόνο και παρέχει περισσότερη ενέργεια από το να τρώγαμε ωμές τροφές κι έτσι μπορούμε να διατηρήσουμε μυαλό με 86 δισεκατομμύρια κατάμεστους νευρώνες. 40% περισσότερους από τους πιθήκους. Ορίστε πώς λειτουργεί: Μισές από τις θερμίδες που καίει ο εγκέφαλος διατίθενται ώστε απλά να διατηρηθεί άθικτη η κατασκευή αντλώντας ιόντα σοδίου και ποτάσιου στις μεμβράνες για να διατηρηθεί το ηλεκτρικό φορτίο. Για να γίνει αυτό, ο εγκέφαλος πρέπει να είναι ενεργειακό γουρούνι. Καταναλώνει το εκπληκτικό 3,4 x 10^21 ATP μόρια το λεπτό, με την ATP να είναι το κάρβουνο του φούρνου στο σώμα. Το υψηλό κόστος της διατήρησης πιθανών περισσευμάτων και στους 86 δισεκατομμύρια νευρώνες σημαίνει πως μένει λίγη ενέργεια για να προωθήσει σήματα προς τους άξονες και σε όλες τις συνάψεις, τις νευρικές εκφορτίσεις που ουσιαστικά κάνουν πράγματα. Ακόμη κι αν ένα ελάχιστο ποσοστό νευρώνων άναβε σε οποιαδήποτε περιοχή, οποιαδήποτε στιγμή, το ενεργειακό εμπόδιο της δημιουργίας ακίδων σε ολόκληρο τον εγκέφαλο θα ήταν μη βιώσιμο. Εδώ εισχωρεί η ενεργειακή απόδοση. Το να επιτραπεί σε μια μικρή αναλογία κυττάρων να δώσει σήμα ανά πάσα στιγμή, η οποία είναι γνωστή ως αραιή κωδικοποίηση, χρησιμοποιεί την ελάχιστη ενέργεια, αλλά μεταφέρει τις περισσότερες πληροφορίες επειδή ο μικρός αριθμός σημάτων έχει χιλιάδες πιθανά μονοπάτια μέσω των οποίων διανέμονται. Ένα μειονέκτημα της αραιής κωδικοποίησης μέσα σε μεγάλο αριθμό νευρώνων είναι το κόστος της. Το χειρότερο, αν μια μεγάλη αναλογία κυττάρων δεν ανάψει ποτέ τότε είναι περίσσια και η γενετική εξέλιξη θα έπρεπε να τα είχε απορρίψει προ πολλού. Η λύση είναι να βρεθεί η βέλτιστη αναλογία κυττάρων που μπορεί να έχει ενεργά ο εγκέφαλος, άμεσα. Για την ύψιστη απόδοση, 1% έως 16% των κυττάρων θα πρέπει να είναι ενεργά ανά πάσα στιγμή. Αυτό είναι το ενεργειακό όριο με το οποίο πρέπει να ζούμε για να έχουμε πλήρη συναίσθηση. Από ανάγκη να διατηρήσουμε πόρους οι περισσότερες λειτουργίες του εγκεφάλου πρέπει να συμβούν εκτός συναίσθησης. Γι' αυτό η πολυδιεργασία είναι τα μικροθελήματα ενός χαζού. Απλά δεν έχουμε την ενέργεια να κάνουμε δύο πράγματα αμέσως, πόσο μάλλον τρία ή πέντε. Όταν προσπαθούμε, κάνουμε την κάθε εργασία λιγότερο καλά από ότι αν της είχαμε δώσει όλη μας την προσοχή. Οι αριθμοί είναι εναντίον μας. Ο εγκέφαλός σας είναι ήδη ευφυής και ισχυρός. Τόσο ισχυρός που χρειάζεται πολύ ισχύ για να παραμείνει ισχυρός. Και τόσο ευφυής που έχει ενσωματώσει ένα σχέδιο ενεργειακής απόδοσης. Άρα, μην αφήνετε έναν απατηλό μύθο να σας ενοχοποιήσει για τον τάχα τεμπέλη εγκέφαλό σας. Η ενοχή θα ήταν χάσιμο ενέργειας. Μετά από αυτό, δεν διαπιστώνετε πως είναι ανόητο να σπαταλάτε πνευματική ενέργεια; Έχετε δισεκατομμύρια ενεργοβόρους νευρώνες να διατηρήσετε. Λοιπόν, κάνετε γρήγορα!
An enduring myth says we use only 10% of our brain, the other 90% standing idly by for spare capacity. Hucksters promised to unlock that hidden potential with methods "based on neuroscience," but all they really unlock is your wallet. Two-thirds of the public and nearly half of science teachers mistakenly believe the 10% myth. In the 1890s, William James, the father of American psychology, said, "Most of us do not meet our mental potential." James meant this as a challenge, not an indictment of scant brain usage. But the misunderstanding stuck. Also, scientists couldn't figure out for a long time the purpose of our massive frontal lobes or broad areas of the parietal lobe. Damage didn't cause motor or sensory deficits, so authorities concluded they didn't do anything. For decades, these parts were called silent areas, their function elusive. We've since learned that they underscore executive and integrative ability, without which, we would hardly be human. They are crucial to abstract reasoning, planning, weighing decisions and flexibly adapting to circumstances. The idea that 9/10 of your brain sits idly by in your skull looks silly when we calculate how the brain uses energy. Rodent and canine brains consume 5% of total body energy. Monkey brains use 10%. An adult human brain, which accounts for only 2% of the body's mass, consumes 20% of daily glucose burned. In children, that figure is 50%, and in infants, 60%. This is far more than expected for their relative brain sizes, which scale in proportion to body size. Human ones weigh 1.5 kilograms, elephant brains 5 kg, and whale brains 9 kg, yet on a per weight basis, humans pack in more neurons than any other species. This dense packing is what makes us so smart. There is a trade-off between body size and the number of neurons a primate, including us, can sustain. A 25 kg ape has to eat 8 hours a day to uphold a brain with 53 billion neurons. The invention of cooking, one and half million years ago, gave us a huge advantage. Cooked food is rendered soft and predigested outside of the body. Our guts more easily absorb its energy. Cooking frees up time and provides more energy than if we ate food stuffs raw and so we can sustain brains with 86 billion densely packed neurons. 40% more than the ape. Here's how it works. Half the calories a brain burns go towards simply keeping the structure intact by pumping sodium and potassium ions across membranes to maintain an electrical charge. To do this, the brain has to be an energy hog. It consumes an astounding 3.4 x 10^21 ATP molecules per minute, ATP being the coal of the body's furnace. The high cost of maintaining resting potentials in all 86 billion neurons means that little energy is left to propel signals down axons and across synapses, the nerve discharges that actually get things done. Even if only a tiny percentage of neurons fired in a given region at any one time, the energy burden of generating spikes over the entire brain would be unsustainable. Here's where energy efficiency comes in. Letting just a small proportion of cells signal at any one time, known as sparse coding, uses the least energy, but carries the most information. Because the small number of signals have thousands of possible paths by which to distribute themselves. A drawback of sparse coding within a huge number of neurons is its cost. Worse, if a big proportion of cells never fire, then they are superfluous and evolution should have jettisoned them long ago. The solution is to find the optimum proportion of cells that the brain can have active at once. For maximum efficiency, between 1% and 16% of cells should be active at any given moment. This is the energy limit we have to live with in order to be conscious at all. The need to conserve resources is the reason most of the brain's operations must happen outside of consciousness. It's why multitasking is a fool's errand. We simply lack the energy to do two things at once, let alone three or five. When we try, we do each task less well than if we had given it our full attention. The numbers are against us. Your brain is already smart and powerful. So powerful that it needs a lot of power to stay powerful. And so smart that it has built in an energy-efficiency plan. So don't let a fraudulent myth make you guilty about your supposedly lazy brain. Guilt would be a waste of energy. After all this, don't you realize it's dumb to waste mental energy? You have billions of power-hungry neurons to maintain. So hop to it!