Usually I like working in my shop, but when it's raining and the driveway outside turns into a river, then I just love it. And I'll cut some wood and drill some holes and watch the water, and maybe I'll have to walk around and look for washers. You have no idea how much time I spend.
Meestal werk ik graag in mijn atelier, maar als het regent en de oprit buiten in een rivier verandert, dan vind ik dat geweldig. Ik hak wat hout, boor er wat gaten in en kijk naar het water. Ik loop rond en zoek sluitringen. Je hebt er geen idee van hoe lang ik erover doe.
This is the "Double Raindrop." Of all my sculptures, it's the most talkative. It adds together the interference pattern from two raindrops that land near each other. Instead of expanding circles, they're expanding hexagons.
Dit is de "Dubbele regendruppel". Het is het meest praatgrage van al mijn werken. Het is de som van de interferentiepatronen van twee regendruppels die vlak bij elkaar neerkomen. In plaats van steeds grotere cirkels krijg je steeds grotere zeshoeken.
All the sculptures move by mechanical means. Do you see how there's three peaks to the yellow sine wave? Right here I'm adding a sine wave with four peaks and turning it on.
Alle werken bewegen mechanisch. Zie je die drie pieken in de gele sinusgolf? Hier voeg ik een sinusgolf met vier pieken toe en schakel hem in.
Eight hundred two-liter soda bottles -- oh yea. (Laughter) Four hundred aluminum cans.
Achthonderd frisdrankflessen van 2 liter -- Oh yea. (Gelach) Vierhonderd aluminium blikjes.
Tule is a reed that's native to California, and the best thing about working with it is that it smells just delicious. A single drop of rain increasing amplitude. The spiral eddy that trails a paddle on a rafting trip.
Tule is een riet dat uit Californië komt. Het leukste aan werken met tule is dat het heerlijk ruikt. Eén enkele regendruppel met steeds grotere amplitude. De spiraal van de draaikolk die een peddel meesleurt op een raftingtochtje.
This adds together four different waves. And here I'm going to pull out the double wavelengths and increase the single. The mechanism that drives it has nine motors and about 3,000 pulleys.
Dit is de som van vier verschillende golven. Hier haal ik de dubbele golflengten eruit en versterk ik de enkele. Het mechanisme hierachter heeft 9 motoren en ongeveer 3.000 katrollen.
Four hundred and forty-five strings in a three-dimensional weave. Transferred to a larger scale -- actually a lot larger, with a lot of help -- 14,064 bicycle reflectors -- a 20-day install.
445 touwtjes in een driedimensionaal weefsel. Op grotere schaal gebracht -- echt veel groter, met veel hulp -- 14.064 fietsreflectoren -- een installatietijd van 20 dagen.
"Connected" is a collaboration with choreographer Gideon Obarzanek. Strings attached to dancers. This is very early rehearsal footage, but the finished work's on tour and is actually coming through L.A. in a couple weeks.
"Verbonden" is een samenwerking met choreograaf Gideon Obarzanek. Touwtjes vastgemaakt aan dansers. Dit zijn beelden van het begin van de repetities, maar de afgewerkte productie is op tournee en komt over enkele weken naar Los Angeles.
A pair of helices and 40 wooden slats. Take your finger and draw this line. Summer, fall, winter, spring, noon, dusk, dark, dawn. Have you ever seen those stratus clouds that go in parallel stripes across the sky? Did you know that's a continuous sheet of cloud that's dipping in and out of the condensation layer? What if every seemingly isolated object was actually just where the continuous wave of that object poked through into our world? The Earth is neither flat nor round. It's wavy.
Een paar schroeven en 40 houten latten. Teken deze lijn met je vinger. Zomer, herfst, winter, lente, middag, schemering, duister, dageraad. Heb je die stratuswolken gezien die evenwijdige strepen door de hemel trekken? Wist je dat dat een aaneengesloten wolkendek is dat eventjes in de condensatielaag gedompeld wordt? Wat als elk object dat op zichzelf lijkt te staan, zich eigenlijk bevindt waar de aaneengesloten golf van dat object zich door onze wereld heenpriemt? De Aarde is vlak noch bol. Ze is gegolfd.
It sounds good, but I'll bet you know in your gut that it's not the whole truth, and I'll tell you why. I have a two-year-old daughter who's the best thing ever. And I'm just going to come out and say it: My daughter is not a wave. And you might say, "Surely, Rueben, if you took even just the slightest step back, the cycles of hunger and eating, waking and sleeping, laughing and crying would emerge as pattern." But I would say, "If I did that, too much would be lost."
Klinkt goed, maar ik wed dat je buikgevoel zegt dat dat niet de hele waarheid is, en ik vertel je waarom. Ik heb een dochtertje van 2, het beste ter wereld. Laat me maar openlijk bekennen: mijn dochter is geen golf. Je zou kunnen zeggen: "Rueben, zet even een klein stapje terug. Dan zouden de cycli van honger en eten, waken en slapen, lachen en huilen er als een patroon uitzien." Ik zou dan zeggen: "Als ik dat deed, zou er teveel verloren gaan."
This tension between the need to look deeper and the beauty and immediacy of the world, where if you even try to look deeper you've already missed what you're looking for, this tension is what makes the sculptures move. And for me, the path between these two extremes takes the shape of a wave.
De spanning tussen de nood aan dieper kijken, en de schoonheid en onmiddellijkheid van de wereld, waar wat je zoekt, aan je voorbij gaat als je nog maar probeert om dieper te kijken, die spanning is wat de werken doet bewegen. Voor mij heeft het pad tussen die twee extremen de vorm van een golf.
Let me show you one more. Thank you very much. Thanks. (Applause)
Ik toon er nog eentje. Zeer hartelijk dank. Dankuwel. (Applaus)
Thanks.
Dankuwel.
(Applause)
(Applaus)
June Cohen: Looking at each of your sculptures, they evoke so many different images. Some of them are like the wind and some are like waves, and sometimes they look alive and sometimes they seem like math. Is there an actual inspiration behind each one? Are you thinking of something physical or somthing tangible as you design it?
June Cohen: Als ik elk van je werken bekijk, roepen ze zoveel verschillende beelden op. Sommige zijn als de wind, andere als golven, soms lijken ze te leven en soms lijkt het wiskunde. Hebben ze elk hun eigen inspiratiebron? Denk je aan iets fysieks of tastbaars als je het ontwerpt?
RM: Well some of them definitely have a direct observation -- like literally two raindrops falling, and just watching that pattern is so stunning. And then just trying to figure out how to make that using stuff. I like working with my hands. There's nothing better than cutting a piece of wood and trying to make it move.
RM: Sommige zijn beslist gebaseerd op directe observatie -- zoals letterlijk twee vallende regendruppels, gewoon kijken naar dat patroon is zo verbluffend. En dan proberen om uit te zoeken hoe je dat met dingen kunt maken. Ik hou van werken met mijn handen. Her gaat niets boven een blok hout klieven en het proberen te doen bewegen.
JC: And does it ever change? Do you think you're designing one thing, and then when it's produced it looks like something else?
JC: Verandert het soms? Denk je dat je één ding ontwerpt, en ziet het er na afwerking als iets anders uit?
RM: The "Double Raindrop" I worked on for nine months, and when I finally turned it on, I actually hated it. The very moment I turned it on, I hated it. It was like a really deep-down gut reaction, and I wanted to throw it out. And I happened to have a friend who was over, and he said, "Why don't you just wait." And I waited, and the next day I liked it a bit better, the next day I liked it a bit better, and now I really love it. And so I guess, one, the gut reactions a little bit wrong sometimes, and two, it does not look like as expected.
RM: Ik heb 9 maanden aan de "Dubbele regendruppel" gewerkt, en toen ik het aanzette, haatte ik het. Zodra ik het aanzette, haatte ik het. Het was echt een viscerale reactie. Ik wilde het buitengooien. Toevallig was een vriend op bezoek. Die zei: "Waarom wacht je niet nog even." Ik wachtte, en 's anderendaags vond ik het iets beter, de volgende dag nog wat beter, en nu ben ik er echt dol op. Dus ten eerste, reacties vanuit de buik zijn dus soms een beetje fout, en ten tweede, het ziet er niet uit zoals verwacht.
JC: The relationship evolves over time. Well thank you so much. That was a gorgeous treat for us.
JC: De relatie evolueert met de tijd. Hartelijk dank. Dat was een heerlijke traktatie voor ons.
RM: Thanks. (JC: Thank you, Reuben.)
RM: Thanks. (JC: Hartelijk dank, Reuben.)
(Applause)
(Applaus)