What I wanted to talk to you about today is two things: one, the rise of a culture of availability; and two, a request. So we're seeing a rise of this availability being driven by mobile device proliferation, globally, across all social strata. We're seeing, along with that proliferation of mobile devices, an expectation of availability. And, with that, comes the third point, which is obligation -- and an obligation to that availability.
Ik wil vandaag over twee dingen vertellen. Één: de cultuur van beschikbaarheid, en twee: een verzoek. We zien een groei in beschikbaarheid door de snelle toename van mobieltjes, wereldwijd en over alle sociale lagen. We zien naast deze snelle toename van mobieltjes een verwachting van beschikbaarheid. En daarmee komt punt drie: de verplichting tot die beschikbaarheid.
And the problem is, we're still working through, from a societal standpoint, how we allow people to be available. There's a significant delta, in fact, between what we're willing to accept. Apologies to Hans Rosling -- he said anything that's not using real stats is a lie -- but the big delta there is how we deal with this from a public standpoint. So we've developed certain tactics and strategies to cover up.
Het probleem is dat we nog aan het uitzoeken zijn hoe we mensen vanuit een maatschappelijk standpunt toelaten om beschikbaar te zijn. Er is een belangrijk verschil tussen wat we bereid zijn te accepteren -- excuses aan Hans Rosling, volgens hem is het gebruiken van onechte statistiek een leugen -- maar de grote splitsing hier is onze omgang vanuit een publiek standpunt. Daarom hebben we verschillende strategieën ontwikkeld om het te verbergen.
This first one's called "the lean." And if you've ever been in a meeting where you play sort of meeting "chicken," you're sitting there, looking at the person, waiting for them to look away, and then quickly checking the device. Although you can see the gentleman up on the right is busting him.
De eerste is genaamd: 'de leun'. Wanneer je ooit tijdens een vergadering een soort 'staarspel' speelt, je zit daar, kijkt naar een persoon, wacht tot hij wegkijkt, en dan check je snel je telefoon. Hoewel je kan zien dat de man rechts hem betrapt.
"The stretch." OK, the gentleman on the left is saying, "Screw you, I'm going to check my device." But the guy, here, on the right, he's doing the stretch. It's that reeeee-e-e-each out, the physical contortion to get that device just below the tabletop.
'De strek'. Oké, de man aan de linkerkant zegt: "Rot op, ik ga gewoon mijn mobieltje checken." Maar de man hier aan de rechterkant, hij doet de strek. Het is die uitstrrreeekkkkkkiiinngg, de fysieke verrekking om het mobieltje net onder de tafel te krijgen.
Or, my favorite, the "Love you; mean it." (Laughter) Nothing says "I love you" like "Let me find somebody else I give a damn about."
Of de "kou van je; kmeen het." (Gelach) Niets zegt: "Ik hou van je" als "Laat me iemand anders vinden waar ik wel om geef."
Or, this one, coming to us from India. You can find this on YouTube, the gentleman who's recumbent on a motorcycle while text messaging. Or what we call the "sweet gravy, stop me before I kill again!" That is actually the device.
Of deze manier uit India. Je kunt deze op YouTube vinden, de man ligt ontspannen op een motor terwijl hij sms-berichten verstuurt. De "stop me alstublieft voor ik weer iemand vermoord!" Dat daar is het apparaat.
What this is doing is, we find a -- (Laughter) a direct collision -- we find a direct collision between availability -- and what's possible through availability -- and a fundamental human need -- which we've been hearing about a lot, actually -- the need to create shared narratives. We're very good at creating personal narratives, but it's the shared narratives that make us a culture. And when you're standing with someone, and you're on your mobile device, effectively what you're saying to them is, "You are not as important as, literally, almost anything that could come to me through this device."
Hier gebeurt een -- (Gelach) een directe botsing we ondervinden een directe botsing tussen beschikbaarheid -- en wat mogelijk is door beschikbaarheid -- en een fundamentele menselijke behoefte: de behoefte om gedeelde verhalenlijnen te creëren. We zijn goed in het creëren van persoonlijke verhaallijnen, maar gedeelde verhaallijnen maken van ons een cultuur. Wanneer je naast iemand staat en je gebruikt je mobieltje, dan zeg je eigenlijk tegen hem: "Jij bent niet zo belangrijk als, letterlijk, bijna alles dat me met dit toestel kan bereiken."
Look around you. There might be somebody on one right now, participating in multi-dimensional engagement.
Kijk om je heen. Op dit moment kan iemand deelnemen aan multidimensionale betrokkenheid.
(Laughter)
(Gelach)
Our reality right now is less interesting than the story we're going to tell about it later.
Onze realiteit op dit moment is minder interessant dan het verhaal dat we er later over gaan vertellen.
This one I love. This poor kid, clearly a prop -- don't get me wrong, a willing prop -- but the kiss that's being documented kind of looks like it sucks.
Deze vind ik fantastisch. Dat arme kind is duidelijk een gebruiksobject -- een gewillig gebruiksobject weliswaar -- maar de zoen ziet er rotslecht uit.
This is the sound of one hand clapping.
Dit is het geluid van geklap met één hand.
So, as we lose the context of our identity, it becomes incredibly important that what you share becomes the context of shared narrative, becomes the context in which we live. The stories that we tell -- what we push out -- becomes who we are. People aren't simply projecting identity, they're creating it.
Terwijl we de context van onze identiteit verliezen, wordt het steeds belangrijker dat wat we delen onderdeel wordt van gedeelde verhaallijnen, onderdeel wordt van de context waarin we leven. De verhalen die we vertellen -- wat we rondsturen -- worden wie we zijn. We projecteren niet eenvoudigweg onze identiteit, we creëren onze identiteit.
And so that's the request I have for everybody in this room. We are creating the technology that is going to create the new shared experience, which will create the new world. And so my request is, please, let's make technologies that make people more human, and not less.
Dat is mijn verzoek aan iedereen in deze kamer. We creëren de technologie om de nieuwe gedeelde ervaringen te creëren, waardoor een nieuwe wereld gecreëerd wordt. Daarom is mijn verzoek: alsjeblieft, laten we technologieën maken die mensen meer humaan maken en niet minder.
Thank you.
Dank je.