Σήμερα θέλω να σας μιλήσω για δύο πράγματα: το ένα, η αύξηση της κουλτούρας της διαθεσιμότητας, και το δεύτερο, ένα αίτημα. Βλέπουμε λοιπόν μία αύξηση διαθεσιμότητας που ξεκινά από τον πολλαπλασιασμό των φορητών συσκευών, παγκόσμια, σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, Βλέπουμε, ταυτόχρονα με τον πολλαπλασιασμό των φορητών συσκευών, την προσδοκία για διαθεσιμότητα. Και μαζί της προκύπτει το τρίτο θέμα, που είναι η υποχρέωση -- η υποχρέωση σ' αυτή τη διαθεσιμότητα.
What I wanted to talk to you about today is two things: one, the rise of a culture of availability; and two, a request. So we're seeing a rise of this availability being driven by mobile device proliferation, globally, across all social strata. We're seeing, along with that proliferation of mobile devices, an expectation of availability. And, with that, comes the third point, which is obligation -- and an obligation to that availability.
Και το πρόβλημα είναι, το δουλεύουμε ακόμα από μία κοινωνική άποψη, πως επιτρέπουμε στους ανθρώπους να είναι διαθέσιμοι. Υπάρχει, στην πραγματικότητα, μία σημαντική διαφορά, μεταξύ του τι είμαστε διατεθειμένοι να δεχτούμε -- την συγνώμη μου στον Χάνς Ρόσλινγκ. Είχε πει πως ό,τι δεν χρησιμοποιεί αληθινά στοιχεία είναι ψέμα -- αλλά η μεγάλη διαφορά εκεί είναι το πως αντιμετωπίζουμε το θέμα από δημόσια άποψη. Αναπτύξαμε έτσι συγκεκριμένες τακτικές και στρατηγικές για συγκάλυψη.
And the problem is, we're still working through, from a societal standpoint, how we allow people to be available. There's a significant delta, in fact, between what we're willing to accept. Apologies to Hans Rosling -- he said anything that's not using real stats is a lie -- but the big delta there is how we deal with this from a public standpoint. So we've developed certain tactics and strategies to cover up.
Η πρώτη λέγεται "λυγίζοντας." Και αν βρεθήκατε ποτέ σε συνάντηση όπου συναντάτε το "κοτόπουλο," κάθεστε εκεί, κοιτάτε κάποιον, περιμένετε να κοιτάξει αλλού και μετά τσεκάρετε γρήγορα τη συσκευή. Αν και, όπως βλέπετε, ο κύριος πάνω δεξιά τον κατάλαβε.
This first one's called "the lean." And if you've ever been in a meeting where you play sort of meeting "chicken," you're sitting there, looking at the person, waiting for them to look away, and then quickly checking the device. Although you can see the gentleman up on the right is busting him.
"Το τέντωμα." ΟΚ, ο κύριος στα αριστερά λέει, "Χέσε με, θα τσεκάρω τη συσκευή μου." Αλλά ο τύπος, εδώ στα δεξιά, κάνει το τέντωμα. Είναι αυτό που τεντώωωωνεσαι, η φυσική σύσπαση για να φτάσει η συσκευή κάτω από το τραπέζι.
"The stretch." OK, the gentleman on the left is saying, "Screw you, I'm going to check my device." But the guy, here, on the right, he's doing the stretch. It's that reeeee-e-e-each out, the physical contortion to get that device just below the tabletop.
Η, το αγαπημένο μου, "Σ' αγαπώ; το εννοώ." (Γέλια) Τίποτα δεν λέει "Σ' αγαπώ" σαν το "Ας βρω κάποιον άλλο που να με ενδιαφέρει."
Or, my favorite, the "Love you; mean it." (Laughter) Nothing says "I love you" like "Let me find somebody else I give a damn about."
Ή αυτό που μας έρχεται από την Ινδία. Μπορείτε να το βρείτε στο YouTube, ο κύριος που ξαπλώνει στη μηχανή ενώ στέλνει μήνυμα. Ή αυτό που λέμε "Θεούλη μου, σταμάτα με πριν σκοτώσω πάλι!" Αυτή είναι η συσκευή.
Or, this one, coming to us from India. You can find this on YouTube, the gentleman who's recumbent on a motorcycle while text messaging. Or what we call the "sweet gravy, stop me before I kill again!" That is actually the device.
Αυτό που συμβαίνει είναι, υπάρχει μία -- (Γέλια) μία μετωπική σύγκρουση -- υπάρχει μετωπική σύγκρουση μεταξύ της διαθεσιμότητας -- και του τι προκύπτει από τη διαθεσιμότητα -- και μία θεμελιώδης ανθρώπινη ανάγκη -- για την οποία έχουμε ήδη ακούσει πολλά -- η ανάγκη δημιουργίας κοινών αφηγήσεων. Είμαστε πολύ καλοί στο να δημιουργούμε προσωπικές αφηγήσεις, αλλά οι κοινές αφηγήσεις είναι που μας κάνουν ενιαίο πολιτισμό. Και όταν είστε με κάποιον, και ασχολείστε με το κινητό, αυτό που στην πραγματικότητα τους λέτε, είναι "Δεν είσαι τόσο σημαντικός όσο, κυριολεκτικά, οτιδήποτε μπορεί να μου σταλεί σε αυτή τη συσκευή."
What this is doing is, we find a -- (Laughter) a direct collision -- we find a direct collision between availability -- and what's possible through availability -- and a fundamental human need -- which we've been hearing about a lot, actually -- the need to create shared narratives. We're very good at creating personal narratives, but it's the shared narratives that make us a culture. And when you're standing with someone, and you're on your mobile device, effectively what you're saying to them is, "You are not as important as, literally, almost anything that could come to me through this device."
Κοιτάξτε γύρω σας. Μπορεί να ασχολείται κάποιος αυτή τη στιγμή, συμμετέχοντας στην πολύ-διάσταση εμπειρία.
Look around you. There might be somebody on one right now, participating in multi-dimensional engagement.
(Γέλια)
(Laughter)
Η πραγματικότητά μας είναι λιγότερο ενδιαφέρουσα από την ιστορία που θα διηγηθούμε αργότερα.
Our reality right now is less interesting than the story we're going to tell about it later.
Αυτό είναι το αγαπημένο μου. Το καημένο παιδί, αν και παιχταράς -- μη με παρεξηγήσετε, πρόθυμος παιχταράς -- αλλά το φιλί που καταγράφεται φαίνεται χάλια.
This one I love. This poor kid, clearly a prop -- don't get me wrong, a willing prop -- but the kiss that's being documented kind of looks like it sucks.
Έτσι ακούγεται ένα χέρι που χειροκροτεί.
This is the sound of one hand clapping.
Χάνοντας λοιπόν το πλαίσιο της ταυτότητάς μας, γίνεται πολύ σημαντικό το ότι αυτά που μοιραζόμαστε γίνονται το περιεχόμενο των κοινών μας αφηγήσεων, γίνονται το περιεχόμενο στο οποίο ζούμε. Οι ιστορίες που διηγούμαστε -- αυτά που εξωτερικεύουμε -- γινόμαστε αυτά που είμαστε. Δεν προβάλουμε απλά την ταυτότητα, την δημιουργούμε.
So, as we lose the context of our identity, it becomes incredibly important that what you share becomes the context of shared narrative, becomes the context in which we live. The stories that we tell -- what we push out -- becomes who we are. People aren't simply projecting identity, they're creating it.
Και αυτό είναι το αίτημά μου προς όλους εδώ στην αίθουσα. Δημιουργούμε την τεχνολογία που θα δημιουργήσει τις νέες κοινές εμπειρίες, που θα δημιουργήσει τον νέο κόσμο. Και το αίτημά μου είναι, σας παρακαλώ, ας φτιάξουμε τεχνολογίες που κάνουν τον κόσμο περισσότερο ανθρώπινο, και όχι λιγότερο.
And so that's the request I have for everybody in this room. We are creating the technology that is going to create the new shared experience, which will create the new world. And so my request is, please, let's make technologies that make people more human, and not less.
Ευχαριστώ.
Thank you.