Η εταιρεία σας ξεκινά την αναζήτηση για την πλήρωση μιας θέσης εργασίας. Ο αιτήσεις ξεκινάνε να έρχονται και εντοπίζονται οι κατάλληλοι υποψήφιοι. Και τώρα ξεκινάει η επιλογή. Υποψήφιος Α: απόφοιτος κορυφαίου πανεπιστημίου με άριστα, άψογο βιογραφικό, καταπληκτικές συστάσεις. Όλα είναι όπως πρέπει. Υποψήφιος Β: δημόσιο σχολείο, προϋπηρεσία σε διάφορες δουλειές, και περίεργες δουλειές όπως ταμίας και τραγουδίστρια/σερβιτόρα. Μην ξεχνάτε όμως, και οι δύο είναι κατάλληλοι. Οπότε, σας ρωτάω: ποιον θα διαλέγατε;
Your company launches a search for an open position. The applications start rolling in, and the qualified candidates are identified. Now the choosing begins. Person A: Ivy League, 4.0, flawless resume, great recommendations. All the right stuff. Person B: state school, fair amount of job hopping, and odd jobs like cashier and singing waitress. But remember -- both are qualified. So I ask you: who are you going to pick?
Οι συνεργάτες μου κι εγώ φτιάξαμε πολύ επίσημους όρους για να περιγράψουμε τις δύο ξεχωριστές κατηγορίες υποψηφίων. Ονομάζουμε τον πρώτο «Καλομαθημένο», είναι αυτός που είχε πάντα ευκαιρίες, και προοριζόταν για την επιτυχία. Και τον δεύτερο «Μαχητή», γιατί πάντα έπρεπε να παλέψει ενάντια σε απίστευτες αντιξοότητες για να φτάσει στο ίδιο σημείο. Μόλις ακούσατε τη διευθύντρια του Ανθρώπινου Δυναμικού να χαρακτηρίζει άτομα ως Καλομαθημένα και Μαχητές,
My colleagues and I created very official terms to describe two distinct categories of candidates. We call A "the Silver Spoon," the one who clearly had advantages and was destined for success. And we call B "the Scrapper," the one who had to fight against tremendous odds to get to the same point. You just heard a human resources director refer to people as Silver Spoons and Scrappers --
(Γέλια)
(Laughter)
που δεν είναι απολύτως σωστό και ακούγεται και λίγο επικριτικό. Αλλά προτού μου αποσύρουν την άδεια ανθρώπινου δυναμικού,
which is not exactly politically correct and sounds a bit judgmental. But before my human resources certification gets revoked --
(Γέλια)
(Laughter)
αφήστε με να σας εξηγήσω.
let me explain.
Κάθε βιογραφικό λέει μια ιστορία. Και με τα χρόνια, έμαθα κάτι σχετικά με τους ανθρώπους που οι εμπειρίες τους είναι σαν κουβέρτα από διαφορετικά κομμάτια υφάσματος, που με κάνει να σταματώ και να τους επεξεργάζομαι προτού πετάξω τα βιογραφικά τους. Μια σειρά από περίεργες εργασίες μπορεί να δείχνει ασυνέπεια, έλλειψη προσοχής, μη προβλεψιμότητα. Ή μπορεί να φανερώνει έναν έντονο αγώνα ενάντια σε εμπόδια. Ο Μαχητής αξίζει τουλάχιστον μια συνέντευξη.
A resume tells a story. And over the years, I've learned something about people whose experiences read like a patchwork quilt, that makes me stop and fully consider them before tossing their resumes away. A series of odd jobs may indicate inconsistency, lack of focus, unpredictability. Or it may signal a committed struggle against obstacles. At the very least, the Scrapper deserves an interview.
Για να είμαι ξεκάθαρη, δεν έχω κάτι ενάντια στον Καλομαθημένο. Το να μπεις και να αποφοιτήσεις από ένα ελίτ πανεπιστήμιο απαιτεί σκληρή δουλειά και θυσίες. Αλλά αν έχεις σχεδιάσει όλη τη ζωή σου προς την επιτυχία, πώς θα χειριστείς τις δύσκολες στιγμές; Κάποιος που είχα προσλάβει, πίστευε ότι επειδή ήταν από ένα ελίτ πανεπιστήμιο, υπήρχαν κάποιες δουλειές που ήταν κατώτερες του επιπέδου του, όπως η προσωρινή χειρωνακτική εργασία, για την καλύτερη κατανόηση της εργασίας. Στο τέλος παραιτήθηκε. Από την άλλη όμως, τι γίνεται όταν όλη σου η ζωή προορίζεται για αποτυχία αλλά τελικά τα καταφέρνεις;
To be clear, I don't hold anything against the Silver Spoon; getting into and graduating from an elite university takes a lot of hard work and sacrifice. But if your whole life has been engineered toward success, how will you handle the tough times? One person I hired felt that because he attended an elite university, there were certain assignments that were beneath him, like temporarily doing manual labor to better understand an operation. Eventually, he quit. But on the flip side, what happens when your whole life is destined for failure and you actually succeed?
Θέλω να σας παρακινήσω να καλείτε τον Μαχητή σε συνέντευξη. Και ξέρω πολλά για αυτό, γιατί είμαι κι εγώ Μαχήτρια. Πριν γεννηθώ, ο πατέρας μου διαγνώστηκε με παρανοϊκή σχιζοφρένεια, και αδυνατούσε να μείνει σε μια δουλειά παρότι ήταν πανέξυπνος. Οι ζωές μας ένας συνδυασμός της «Φωλιάς του Κούκου», των «Τα Ξυπνήματα» και του «Ένας υπέροχος άνθρωπος».
I want to urge you to interview the Scrapper. I know a lot about this because I am a Scrapper. Before I was born, my father was diagnosed with paranoid schizophrenia, and he couldn't hold a job in spite of his brilliance. Our lives were one part "Cuckoo's Nest," one part "Awakenings" and one part "A Beautiful Mind."
(Γέλια)
(Laughter)
Είμαι το τέταρτο από πέντε παιδιά που μεγάλωσαν μόνο με μητέρα σε μια κακόφημη γειτονιά στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Δεν είχαμε ποτέ δικό μας σπίτι, αυτοκίνητο, πλυντήριο, και στο σύνολο των παιδικών μου χρόνων, δεν είχαμε καν τηλέφωνο. Επομένως, είχα πολλούς λόγους για να καταλάβω τη σχέση ανάμεσα στην επιτυχία και στους Μαχητές, γιατί εύκολα η ζωή μου θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί πολύ διαφορετικά. Καθώς γνώριζα επιτυχημένους επιχειρηματίες και διάβαζα τα προφίλ υψηλόβαθμων στελεχών, παρατήρησα κάποιες ομοιότητες.
I'm the fourth of five children raised by a single mother in a rough neighborhood in Brooklyn, New York. We never owned a home, a car, a washing machine, and for most of my childhood, we didn't even have a telephone. So I was highly motivated to understand the relationship between business success and Scrappers, because my life could easily have turned out very differently. As I met successful business people and read profiles of high-powered leaders, I noticed some commonality.
Πολλοί από αυτούς είχαν βιώσει κακουχίες από νωρίς, από φτώχεια, εγκατάλειψη, θάνατο γονέα όταν ήταν σε νεαρή ηλικία, μέχρι μαθησιακές δυσκολίες, αλκοολισμό και βία. Η συμβατική σκέψη λέει ότι ένα τραύμα οδηγεί σε συμφορές, και δίνεται μεγάλη προσοχή στην επικείμενη δυσλειτουργία. Αλλά στις έρευνες για τη δυσλειτουργία, διαπιστώθηκε κάτι απρόβλεπτο: ότι ακόμα κι οι χειρότερες συνθήκες οδηγούν σε ανάπτυξη και μεταβολή. Ανακαλύφθηκε ένα αξιοσημείωτο και παράλογο φαινόμενο, το οποίο οι επιστήμονες ονομάζουν Μετατραυματική Ανάπτυξη.
Many of them had experienced early hardships, anywhere from poverty, abandonment, death of a parent while young, to learning disabilities, alcoholism and violence. The conventional thinking has been that trauma leads to distress, and there's been a lot of focus on the resulting dysfunction. But during studies of dysfunction, data revealed an unexpected insight: that even the worst circumstances can result in growth and transformation. A remarkable and counterintuitive phenomenon has been discovered, which scientists call Post Traumatic Growth.
Σε έρευνα που υπολόγιζε τις επιπτώσεις των αντιξοοτήτων σε παιδιά σε κίνδυνο, σε ένα υποσύνολο 698 παιδιών που βίωναν τις πιο σοβαρές και ακραίες καταστάσεις, ολόκληρο το 1/3 δημιούργησε υγιείς, επιτυχημένες και παραγωγικές ζωές. Κόντρα σε όλα και ενάντια σε τρομερές πιθανότητες, τα κατάφεραν. Το ένα τρίτο.
In one study designed to measure the effects of adversity on children at risk, among a subset of 698 children who experienced the most severe and extreme conditions, fully one-third grew up to lead healthy, successful and productive lives. In spite of everything and against tremendous odds, they succeeded. One-third.
Για παράδειγμα αυτό το βιογραφικό. Οι γονείς αυτού του τύπου τον δίνουν για υιοθεσία. Ποτέ δεν τελείωσε το κολέγιο. Περνά από δουλειά σε δουλειά, φεύγει για την Ινδία για ένα χρόνο, και σαν να μη φτάνουν όλα, έχει και δυσλεξία. Θα τον προσλαμβάνατε; Το όνομα του είναι Στηβ Τζομπς.
Take this resume. This guy's parents give him up for adoption. He never finishes college. He job-hops quite a bit, goes on a sojourn to India for a year, and to top it off, he has dyslexia. Would you hire this guy? His name is Steve Jobs.
Σε έρευνα για τους πιο επιτυχημένους επιχειρηματίες του κόσμου, αποδείχτηκε ότι ένας δυσανάλογος αριθμός έχει δυσλεξία. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το 35% των επιχειρηματιών που μελετήθηκαν, έχει δυσλεξία. Αυτό που είναι αξιοσημείωτο, στους επιχειρηματίες που βιώνουν μετατραυματική ανάπτυξη, είναι ότι πια θεωρούν τη μαθησιακή τους δυσκολία ένα επιθυμητό εμπόδιο που τους εφοδίασε με ένα πλεονέκτημα γιατί έγιναν καλύτεροι ακροατές κι έδιναν μεγαλύτερη προσοχή στη λεπτομέρεια. Δεν πιστεύουν ότι είναι αυτοί που είναι παρά τις αντιξοότητες, ξέρουν ότι είναι αυτοί που είναι εξαιτίας των αντιξοοτήτων. Αποδέχονται το τραύμα και τις κακουχίες σαν κύρια στοιχεία για αυτό που έχουν γίνει, και ξέρουν ότι χωρίς αυτές τις εμπειρίες, ίσως να μην είχαν αναπτύξει τη δύναμη και το τσαγανό που έπρεπε για να γίνουν επιτυχημένοι.
In a study of the world's most highly successful entrepreneurs, it turns out a disproportionate number have dyslexia. In the US, 35 percent of the entrepreneurs studied had dyslexia. What's remarkable -- among those entrepreneurs who experience post traumatic growth, they now view their learning disability as a desirable difficulty which provided them an advantage because they became better listeners and paid greater attention to detail. They don't think they are who they are in spite of adversity, they know they are who they are because of adversity. They embrace their trauma and hardships as key elements of who they've become, and know that without those experiences, they might not have developed the muscle and grit required to become successful.
Η ζωή ενός συναδέλφου μου ήρθε πάνω κάτω, μετά την Πολιτιστική Επανάσταση στην Κίνα το 1966. Στα 13 του, οι γονείς του μεταφέρθηκαν στην επαρχία, τα σχολεία έκλεισαν κι έμεινε μόνος του στο Πεκίνο να συντηρεί τον εαυτό του μέχρι τα 16, όπου και βρήκε δουλειά σε ένα εργοστάσιο ρούχων. Αλλά αντί να αποδεχτεί τη μοίρα του, αποφάσισε ότι θα συνέχιζε την επίσημη εκπαίδευση του. Έντεκα χρόνια μετά, όταν το πολιτικό τοπίο είχε αλλάξει, έμαθε για μια πολύ επιλεκτική εξέταση για εισαγωγή στο πανεπιστήμιο. Είχε τρεις μήνες για να μάθει όλη την ύλη του γυμνασίου και του λυκείου. Έτσι, κάθε μέρα γυρνούσε σπίτι από το εργοστάσιο, κοιμόταν, διάβαζε ως τις 4 το πρωί, γύριζε στη δουλειά και έκανε το ίδιο καθημερινά για τρεις μήνες. Το έκανε και πέτυχε. Η αφοσίωση του στην εκπαίδευση ήταν ακλόνητη, δε σταμάτησε ποτέ να ελπίζει. Σήμερα, είναι κάτοχος μεταπτυχιακού, κι οι κόρες τους έχουν πτυχία από τα Πανεπιστήμια Κορνέλ και Χάρβαρντ.
One of my colleagues had his life completely upended as a result of the Chinese Cultural Revolution in 1966. At age 13, his parents were relocated to the countryside, the schools were closed and he was left alone in Beijing to fend for himself until 16, when he got a job in a clothing factory. But instead of accepting his fate, he made a resolution that he would continue his formal education. Eleven years later, when the political landscape changed, he heard about a highly selective university admissions test. He had three months to learn the entire curriculum of middle and high school. So, every day he came home from the factory, took a nap, studied until 4am, went back to work and repeated this cycle every day for three months. He did it, he succeeded. His commitment to his education was unwavering, and he never lost hope. Today, he holds a master's degree, and his daughters each have degrees from Cornell and Harvard.
Οι Μαχητές υποκινούνται από την πεποίθηση ότι το μόνο άτομο στο οποίο μπορούν να επιβληθούν, είναι ο εαυτός τους. Όταν τα πράγματα δεν εξελίσσονται καλά, οι Μαχητές ρωτάνε, «Τι μπορώ να κάνω διαφορετικά για καλύτερο αποτέλεσμα;» Οι Μαχητές έχουν την αίσθηση του σκοπού που τους εμποδίζει από το να παραιτούνται, αν έχεις επιζήσει από φτώχεια, τρελό πατέρα και κάτι ληστείες, σκέφτεσαι, «Προκλήσεις στη δουλειά;
Scrappers are propelled by the belief that the only person you have full control over is yourself. When things don't turn out well, Scrappers ask, "What can I do differently to create a better result?" Scrappers have a sense of purpose that prevents them from giving up on themselves, kind of like if you've survived poverty, a crazy father and several muggings, you figure, "Business challenges? --
(Γέλια)
(Laughter)
Σοβαρά; Πανεύκολο. Το 'χω».
Really? Piece of cake. I got this."
(Γέλια)
(Laughter)
Κι αυτό μου θυμίζει - το χιούμορ. Οι Μαχητές ξέρουν ότι το χιούμορ σε γλιτώνει από δύσκολες στιγμές, και το γέλιο βοηθάει να αλλάξεις οπτική.
And that reminds me -- humor. Scrappers know that humor gets you through the tough times, and laughter helps you change your perspective.
Και τέλος, υπάρχουν οι σχέσεις. Οι άνθρωποι που ξεπερνάνε τις αντιξοότητες δεν το κάνουν μόνοι τους. Κάπου στην πορεία, βρίσκουν ανθρώπους που τους βγάζουν τον καλύτερο εαυτό τους και που επενδύουν στην επιτυχία τους. Το να έχεις κάποιον να βασιστείς πάνω του ό,τι κι αν γίνει είναι απαραίτητο για να ξεπεράσεις τις αντιξοότητες. Εγώ στάθηκα τυχερή. Στην πρώτη μου δουλειά μετά το κολέγιο, δεν είχα αυτοκίνητο, οπότε ήμουν συνεπιβάτης για δύο γέφυρες με μια γυναίκα που ήταν βοηθός του προέδρου. Παρακολουθούσε τη δουλειά μου και με ενθάρρυνε να επικεντρωθώ στο μέλλον μου και να μην κολλάω στο παρελθόν. Στην πορεία γνώρισα πολλούς ανθρώπους που μου έδωσαν με άγριο και ειλικρινή τρόπο κριτικές, συμβουλές και καθοδήγηση. Δεν τους ενδιέφερε αν κάποτε εργάστηκα ως σερβιτόρα-τραγουδίστρια για τα δίδακτρα του πανεπιστημίου.
And finally, there are relationships. People who overcome adversity don't do it alone. Somewhere along the way, they find people who bring out the best in them and who are invested in their success. Having someone you can count on no matter what is essential to overcoming adversity. I was lucky. In my first job after college, I didn't have a car, so I carpooled across two bridges with a woman who was the president's assistant. She watched me work and encouraged me to focus on my future and not dwell on my past. Along the way I've met many people who've provided me brutally honest feedback, advice and mentorship. These people don't mind that I once worked as a singing waitress to help pay for college.
(Γέλια)
(Laughter)
Θα σας αφήσω με μια τελική, πολύτιμη γνώση. Εταιρείες που στηρίζουν την ισότητα και τη διαφορετικότητα τείνουν να υποστηρίζουν τους Μαχητές και ξεπερνούν τους συναδέλφους τους. Σύμφωνα με την DiversityInc, μια έρευνα με τις 50 κορυφαίες εταιρείες υπέρ της διαφορετικότητας ξεπέρασε την S&P 500 κατά 25%.
I'll leave you with one final, valuable insight. Companies that are committed to diversity and inclusive practices tend to support Scrappers and outperform their peers. According to DiversityInc, a study of their top 50 companies for diversity outperformed the S&P 500 by 25 percent.
Έτσι, επιστρέφοντας στην αρχική μου ερώτηση. Σε ποιόν θα στοιχηματίσετε; Τον Καλομαθημένο ή τον Μαχητή; Εγώ λέω να διαλέξετε τον υποτιμημένο υποψήφιο, με μυστικά του όπλα το πάθος και τον σκοπό.
So back to my original question. Who are you going to bet on: Silver Spoon or Scrapper? I say choose the underestimated contender, whose secret weapons are passion and purpose.
Προσλάβετε τον Μαχητή.
Hire the Scrapper.
(Χειροκρότημα)
(Applause)