You should be nice to nerds. In fact, I'd go so far as to say, if you don't already have a nerd in your life, you should get one. I'm just saying. Scientists and engineers change the world. I'd like to tell you about a magical place called DARPA where scientists and engineers defy the impossible and refuse to fear failure. Now these two ideas are connected more than you may realize, because when you remove the fear of failure, impossible things suddenly become possible.
Powinniście być mili dla kujonów. Pokusiłabym się nawet o stwierdzenie, że jeśli nie znacie żadnego kujona, to powinniście poznać. Tak na marginesie. Naukowcy i inżynierowie zmieniają świat. Chciałabym opowiedzieć o magicznym miejscu zwanym DARPA, gdzie naukowcy i inżynierowie przekraczają granice możliwości i nie boją się porażki. Te dwa problemy są bardziej połączone niż myślicie, ponieważ po usunięciu strachu przed porażką, rzeczy niemożliwe nagle stają się możliwe.
If you want to know how, ask yourself this question: What would you attempt to do if you knew you could not fail? If you really ask yourself this question, you can't help but feel uncomfortable. I feel a little uncomfortable. Because when you ask it, you begin to understand how the fear of failure constrains you, how it keeps us from attempting great things, and life gets dull, amazing things stop happening. Sure, good things happen, but amazing things stop happening.
Jeśli chcecie wiedzieć jak, zadajcie sobie to pytanie: Na co byś się odważył wiedząc, że nie poniesiesz klęski? Jeśli naprawdę zadacie sobie to pytanie, Jeśli naprawdę zadacie sobie to pytanie, poczujecie się niekomfortowo. Ja się tak trochę czuję. Ponieważ gdy je zadacie, zaczynacie rozumieć, jak strach przed upadkiem ogranicza, powstrzymuje nas przed próbami osiągnięcia wielkich rzeczy i życie staje się nudne, niezwykłe rzeczy przestają się zdarzać. Jasne, dobre rzeczy się zdarzają, ale niezwykłe już nie.
Now I should be clear, I'm not encouraging failure, I'm discouraging fear of failure. Because it's not failure itself that constrains us. The path to truly new, never-been-done-before things always has failure along the way. We're tested. And in part, that testing feels an appropriate part of achieving something great. Clemenceau said, "Life gets interesting when we fail, because it's a sign that we've surpassed ourselves."
Powinnam się jasno wyrażać, nie zachęcam do klęski, odradzam strach przed nią. Nie klęska sama w sobie nas ogranicza. Droga do zupełnie nowych, dziewiczych osiągnięć zawsze wiąże się z klęską. Jesteśmy testowani. To testowanie zdaje się być odpowiednim etapem na drodze do wielkich osiągnięć. Clemenceau powiedział: "Życie jest interesujące kiedy upadamy, ponieważ to jest znak, że przeszedłeś samego siebie".
In 1895, Lord Kelvin declared that heavier-than-air flying machines were impossible. In October of 1903, the prevailing opinion of expert aerodynamicists was that maybe in 10 million years we could build an aircraft that would fly. And two months later on December 17th, Orville Wright powered the first airplane across a beach in North Carolina. The flight lasted 12 seconds and covered 120 feet. That was 1903.
W 1895 Lord Kelvin zadeklarował, że latające maszyny cięższe od powietrza nie mogą istnieć. W październiku 1903, przeważająca opinia ekspertów aerodynamiki mówiła że może za 10 milionów lat uda nam się zbudować samolot, który będzie latał. A dwa miesiące później, 17 grudnia, Orville Wright przeleciał pierwszym samolotem przez plażę w Północnej Karolinie. Lot trwał 12 sekund na długości 36,5 metra. To był 1903.
One year later, the next declarations of impossibilities began. Ferdinand Foch, a French army general credited with having one of the most original and subtle minds in the French army, said, "Airplanes are interesting toys, but of no military value." 40 years later, aero experts coined the term transonic. They debated, should it have one S or two? You see, they were having trouble in this flight regime, and it wasn't at all clear that we could fly faster than the speed of sound. In 1947, there was no wind tunnel data beyond Mach 0.85. And yet, on Tuesday, October 14th, 1947, Chuck Yeager climbed into the cockpit of his Bell X-1 and he flew towards an unknown possibility, and in so doing, he became the first pilot to fly faster than the speed of sound. Six of eight Atlas rockets blew up on the pad. After 11 complete mission failures, we got our first images from space. And on that first flight we got more data than in all U-2 missions combined. It took a lot of failures to get there.
Rok później, miały miejsce następne deklaracje niemożliwości. Ferdinand Foch, francuski generał ponoć jeden z najbardziej oryginalnych i subtelnych umysłów w armii francuskiej powiedział: "Samoloty to ciekawe zabawki, ale nie mają wartości wojskowej". 40 lat później, eksperci powietrzni wymyślili termin "transsoniczny". Zastanawiali się, czy powinien mieć jedno czy dwa "s". Mieli problemy z tym rodzajem lotów i nie było wcale jasne, że da się latać z prędkością ponaddźwiękową. W 1947 roku nie było badań w tunelu aerodynamicznym powyżej prędkości 0,85 macha. Mimo tego, we wtorek, 14 października 1947 roku, Chuck Yeager wszedł do kokpitu swojego Bell X-1 i poleciał w kierunku nieznanych możliwości i tym sposobem, został pierwszym pilotem, który leciał szybciej niż prędkość dźwięku. Sześć z ośmiu rakiet nośnych Atlas wybuchło na wyrzutni. Po serii 11 niepowodzeń, otrzymaliśmy pierwsze zdjęcia z kosmosu. I podczas tego pierwszego lotu, zebraliśmy więcej danych niż podczas wszystkich misji U-2 razem wziętych. Trzeba było wieku klęsk, żeby się znaleźć w tym miejscu.
Since we took to the sky, we have wanted to fly faster and farther. And to do so, we've had to believe in impossible things. And we've had to refuse to fear failure. That's still true today. Today, we don't talk about flying transonically, or even supersonically, we talk about flying hypersonically -- not Mach 2 or Mach 3, Mach 20. At Mach 20, we can fly from New York to Long Beach in 11 minutes and 20 seconds. At that speed, the surface of the airfoil is the temperature of molten steel -- 3,500 degrees Fahrenheit -- like a blast furnace. We are essentially burning the airfoil as we fly it. And we are flying it, or trying to.
Od kiedy wyruszyliśmy w stronę nieba, chcieliśmy latać szybciej i dalej. Aby to zrobić, musieliśmy uwierzyć w niemożliwe. I musieliśmy odrzucić strach przed klęską. To jest prawdą do dziś. Dziś nie mówimy o lataniu transsonicznym ani nawet supersonicznym, mówimy o lataniu hipersonicznym, nie 2, 3 machy, ale 20. Z prędkością 20 machów możemy lecieć z Nowego Jorku do Long Beach w 11 minut i 20 sekund. z tą prędkością, powierzchnia profilu lotniczego ma temperaturę topionej stali: 3500 stopni Farenheita - jak w wielkim piecu. W skrócie, spalamy profil lotniczy lecąc samolotem. Latamy nim a w każdym razie próbujemy.
DARPA's hypersonic test vehicle is the fastest maneuvering aircraft ever built. It's boosted to near-space atop a Minotaur IV rocket. Now the Minotaur IV has too much impulse, so we have to bleed it off by flying the rocket at an 89 degree angle of attack for portions of the trajectory. That's an unnatural act for a rocket. The third stage has a camera. We call it rocketcam. And it's pointed at the hypersonic glider. This is the actual rocketcam footage from flight one. Now to conceal the shape, we changed the aspect ratio a little bit. But this is what it looks like from the third stage of the rocket looking at the unmanned glider as it heads into the atmosphere back towards Earth.
Hipersoniczny pojazd testowy DARPA to najszybszy statek powietrzny jaki kiedykolwiek zbudowano. Wystrzelony jest blisko przestrzeni kosmicznej na rakiecie Minotaur IV. Minotaur IV ma za duży pęd, więc musimy go spowolnić wypuszczając rakietę o kącie natarcia 89 stopni w części trajektorii. To jest nienaturalna czynność dla rakiety. Trzeci etap ma kamerę. Nazywamy ją rocketcam. Jest skierowana na szybowiec hipersoniczny. To jest prawdziwy film z rocketcam z pierwszego lotu. Aby ukryć kształt, zmieniliśmy trochę pole widzenia. Ale tak to wygląda na trzecim etapie rakiety patrząc jak szybowiec bezzałogowy zmierza w kierunku atmosfery i z powrotem na Ziemię.
We've flown twice. In the first flight, no aerodynamic control of the vehicle. But we collected more hypersonic flight data than in 30 years of ground-based testing combined. And in the second flight, three minutes of fully-controlled, aerodynamic flight at Mach 20. We must fly again, because amazing, never-been-done-before things require that you fly. You can't learn to fly at Mach 20 unless you fly. And while there's no substitute for speed, maneuverability is a very close second.
Lecieliśmy dwa razy. Podczas pierwszego lotu, nie mieliśmy kontroli aerodynamicznej pojazdu. ale zebraliśmy więcej danych hipersonicznych z lotu niż przez 30 lat testów naziemnych. Podczas drugiego lotu, trzy minuty w pełni kontrolowanego lotu aerodynamicznego z prędkością 20 machów. Musimy polecieć jeszcze raz, ponieważ niezwykłe, nigdy wcześniej niedokonane rzeczy wymagają, żeby latać. Nie nauczysz się latać z prędkością 20 machów jeśli nie będziesz latał. Podczas gdy prędkość jest najważniejsza, zwrotność jest zaraz za nią.
If a Mach 20 glider takes 11 minutes and 20 seconds to get from New York to Long Beach, a hummingbird would take, well, days. You see, hummingbirds are not hypersonic, but they are maneuverable. In fact, the hummingbird is the only bird that can fly backwards. It can fly up, down, forwards, backwards, even upside-down. And so if we wanted to fly in this room or places where humans can't go, we'd need an aircraft small enough and maneuverable enough to do so.
Jeśli szybowiec 20 machów leci w 11 minut 20 sekund z Nowego Jorku do Long Beach, kolibrowi zajęłoby to całe dni. Kolibry nie są hipersoniczne, ale mają dużą zwrotność. Kolibry są też jedynymi ptakami, które mogą latać do tyłu. Może lecieć w górę, w dół, do przodu, do tyłu, nawet do góry nogami. Jeśli byśmy chcieli polatać w tym pokoju lub w miejscach niedostępnych dla ludzi, potrzebowalibyśmy samolotu na tyle małego i zwrotnego żeby na to pozwolił.
This is a hummingbird drone. It can fly in all directions, even backwards. It can hover and rotate. This prototype aircraft is equipped with a video camera. It weighs less than one AA battery. It does not eat nectar. In 2008, it flew for a whopping 20 seconds, a year later, two minutes, then six, eventually 11. Many prototypes crashed -- many. But there's no way to learn to fly like a hummingbird unless you fly. (Applause) It's beautiful, isn't it. Wow. It's great. Matt is the first ever hummingbird pilot. (Applause)
To jest zdalnie sterowany koliber. Może latać we wszystkich kierunkach nawet do tyłu. może się unosić w powietrzu i obracać. Ten prototyp statku powietrznego jest zaopatrzony w kamerę wideo. waży mniej niż jedna bateria AA. Nie żywi się nektarem. W 2008 roku, leciał całe 20 sekund, a rok później, dwie minuty, potem sześć, aż w końcu 11. Wiele prototypów się rozbiło. Ale nie da się nauczyć latać jak koliber, jeśli nie polecisz. (Brawa) Piękne, prawda? Wow. Świetne. Matt jest pierwszym pilotem kolibra. (Brawa)
Failure is part of creating new and amazing things. We cannot both fear failure and make amazing new things -- like a robot with the stability of a dog on rough terrain, or maybe even ice; a robot that can run like a cheetah, or climb stairs like a human with the occasional clumsiness of a human. Or perhaps, Spider Man will one day be Gecko Man. A gecko can support its entire body weight with one toe. One square millimeter of a gecko's footpad has 14,000 hair-like structures called setae. They are used to help it grip to surfaces using intermolecular forces.
Klęska jest częścią tworzenia nowych i wspaniałych rzeczy. Nie możemy jednocześnie obawiać się upadku i tworzyć nowych wspaniałych rzeczy - jak roboty ze stabilnością psa na wyboistym terenie, albo nawet na lodzie; robot, który może biegać jak gepard, lub wchodzić po schodach jak człowiek ze sporadyczną niezdarnością człowieka. A może Człowiek-Pająk stanie się kiedyś Człowiekiem-Gekonem. Gekon może utrzymać ciężar całego ciała na jednym palcu. Jeden milimetr kwadratowy stopy gekona ma 14000 struktur podobnych do włosa zwanych setami. Pomagają trzymać się powierzchni dzięki oddziaływaniom międzycząsteczkowym.
Today we can manufacture structures that mimic the hairs of a gecko's foot. The result, a four-by-four-inch artificial nano-gecko adhesive. can support a static load of 660 pounds. That's enough to stick six 42-inch plasma TV's to your wall, no nails. So much for Velcro, right?
Dziś możemy tworzyć struktury podobne do włosów na stopie gekona. W rezultacie mamy 10 x 10 cm sztuczny nano-gekonowy klej. Może utrzymać ciężar 660 funtów. Wystarczy, żeby przykleić 6 42-calowych telewizorów do ściany, bez użycia gwoździ. Rzep wysiada, prawda?
And it's not just passive structures, it's entire machines. This is a spider mite. It's one millimeter long, but it looks like Godzilla next to these micromachines. In the world of Godzilla spider mites, we can make millions of mirrors, each one-fifth the diameter of a human hair, moving at hundreds of thousands of times per second to make large screen displays, so that we can watch movies like "Godzilla" in high-def.
I nie chodzi tylko o struktury pasywne, ale o całe maszyny. To jest roztocze. Ma milimetr długości, ale wygląda jak Godzilla w zestawieniu z tymi mikromaszynami. W świecie roztoczy Godzilli, możemy stworzyć miliony luster, każde o średnicy 1/5 ludzkiego włosa poruszające się setki tysięcy razy na sekundę aby wyświetlić duże obrazy, żebyśmy mogli oglądać takie filmy jak Godzilla w wysokiej rozdzielczości.
And if we can build machines at that scale, what about Eiffel Tower-like trusses at the microscale? Today we are making metals that are lighter than Styrofoam, so light they can sit atop a dandelion puff and be blown away with a wisp of air -- so light that you can make a car that two people can lift, but so strong that it has the crash-worthiness of an SUV.
A jeśli możemy budować maszyny na taką skalę co z kratownicami w stylu wieży Eiffela w skali mikro? Dziś robimy metale lżejsze niż styropian tak lekkie, że mogą leżeć na dmuchawcu i zostać zdmuchnięte lekkim powiewem wiatru, tak lekkie, że można zrobić samochód, który podniosą dwie osoby, ale tak mocny, że ma wytrzymałość SUV'a.
From the smallest wisp of air to the powerful forces of nature's storms. There are 44 lightning strikes per second around the globe. Each lightning bolt heats the air to 44,000 degrees Fahrenheit -- hotter than the surface of the Sun. What if we could use these electromagnetic pulses as beacons, beacons in a moving network of powerful transmitters? Experiments suggest that lightning could be the next GPS.
Od najlżejszego powiewu powietrza do potężnych sił burz. Co sekundę dookoła świata następują 44 uderzenia pioruna. Każdy piorun podgrzewa powietrze do 44000 stopni Farenheita - więcej niż temperatura Słońca. A co jeśli moglibyśmy użyć te pulsy elektromagnetyczne jako drogowskazy w poruszającej się sieci silnych przekaźników? Eksperymenty sugerują, że piorun mógłby być kolejnym GPS'em.
Electrical pulses form the thoughts in our brains. Using a grid the size of your thumb, with 32 electrodes on the surface of his brain, Tim uses his thoughts to control an advanced prosthetic arm. And his thoughts made him reach for Katie. This is the first time a human has controlled a robot with thought alone. And it is the first time that Tim has held Katie's hand in seven years. That moment mattered to Tim and Katie, and this green goo may someday matter to you. This green goo is perhaps the vaccine that could save your life. It was made in tobacco plants. Tobacco plants can make millions of doses of vaccine in weeks instead of months, and it might just be the first healthy use of tobacco ever.
Impulsy elektryczne wytwarzane przez myśli. Używając sieci wielkości kciuka, z 32 elektrodami na powierzchni mózgu, Tim używa swoich myśli aby sterować zaawansowaną protezą ręki. Jego myśli sprawiły, że sięgnął do Katie. Po raz pierwszy człowiek kontroluje robota samą myślą. I po raz pierwszy Tim trzyma Katie za rękę od siedmiu lat. Ten moment miał znaczenie dla Tima i Katie, a ta zielona breja może kiedyś mieć znaczenie dla was. Ta zielona breja może być szczepionką ratującą wam życie. Została zrobiona z tytoniu. Z tytoniu można zrobić miliony dawek szczepionki w tygodnie zamiast miesięcy, i być może jest to pierwsze zdrowe zastosowanie tytoniu.
And if it seems far-fetched that tobacco plants could make people healthy, what about gamers that could solve problems that experts can't solve? Last September, the gamers of Foldit solved the three-dimensional structure of the retroviral protease that contributes to AIDS in rhesus monkeys. Now understanding this structure is very important for developing treatments. For 15 years, it was unsolved in the scientific community. The gamers of Foldit solved it in 15 days. Now they were able to do so by working together. They were able to work together because they're connected by the Internet. And others, also connected to the Internet, used it as an instrument of democracy. And together they changed the fate of their nation.
Jeśli wydaje się naciągane, że tytoń może uzdrowić ludzi, co powiedzie na to, że użytkownicy gier komputerowych mogliby rozwiązywać problemy niedostępne dla ekspertów? We wrześniu ubiegłego roku gracze w Foldit rozwiązali strukturę trójwymiarową proteazy retrowirusa, która przyczynia się do AIDS u rezusów. Rozumienie tej struktury jest ważne w leczeniu. Przez 15 lat, nie było rozwiązane w społeczności naukowej. Grający w Foldit rozwiązali to w 15 dni. Byli w stanie to zrobić pracując razem. Byli w stanie pracować razem, bo mogą się łączyć przez Internet. A inni, tez podłączeni do Internetu, używali go jako narzędzia demokracji. I wspólnie, zmienili losy swojego narodu.
The Internet is home to two billion people, or 30 percent of the world's population. It allows us to contribute and to be heard as individuals. It allows us to amplify our voices and our power as a group. But it too had humble beginnings. In 1969, the internet was but a dream, a few sketches on a piece of paper. And then on October 29th, the first packet-switched message was sent from UCLA to SRI. The first two letters of the word "Login," that's all that made it through -- an L and an O -- and then a buffer overflow crashed the system. (Laughter) Two letters, an L and an O, now a worldwide force.
Internet jest domem 2 miliardów ludzi. 30 procent populacji świata. Pozwala nam udzielać się i być wysłuchanymi jako jednostki. Pozwala nam wzmocnić głosy i zwiększyć moc dzięki wspólnocie. Ale on też miał skromne początki. W 1969, internet był tylko marzeniem, kilkoma rysunkami na kawałku papieru. A potem, 29 października, pierwsza komutacja pakietów została wysłana z UCLA do SRI. Dwie pierwsze litery słowa "Login", to wszystko co dało się wysłać, jedno L i O, a potem przeciążenie zawiesiło system. (Śmiech) Dwie litery, L i O, a teraz światowa moc.
So who are these scientists and engineers at a magical place called DARPA? They are nerds, and they are heroes among us. They challenge existing perspectives at the edges of science and under the most demanding of conditions. They remind us that we can change the world if we defy the impossible and we refuse to fear failure. They remind us that we all have nerd power. Sometimes we just forget.
Kim więc są ci naukowcy i inżynierowie w magicznym miejscu zwanym DARPA? Są kujonami, są bohaterami wśród nas. Podważają istniejące perspektywy na granicach nauki i w najbardziej wymagających warunkach. Przypominają nam, że możemy zmienić świat jeśli stawimy czoła niemożliwemu i nie będziemy bać się klęski. Przypominają nam, że wszyscy mamy moc kujona. Czasami o tym zapominamy.
You see, there was a time when you weren't afraid of failure, when you were a great artist or a great dancer and you could sing, you were good at math, you could build things, you were an astronaut, an adventurer, Jacques Cousteau, you could jump higher, run faster, kick harder than anyone. You believed in impossible things and you were fearless. You were totally and completely in touch with your inner superhero. Scientists and engineers can indeed change the world. So can you. You were born to. So go ahead, ask yourself, what would you attempt to do if you knew you could not fail?
Był czas, kiedy nie baliście się niepowodzenia, kiedy byliście wielkimi artystami albo tancerzami, mogliście śpiewać, byliście dobrzy z matematyki, mogliście budować, byliście astronautami, poszukiwaczami przygód, Cousteau, mogliście wyżej skakać, szybciej biegać, kopać silniej niż ktokolwiek inny. Wierzyliście w niemożliwe i byliście nieustraszeni. Byliście w kontakcie z superbohaterem w waszym wnętrzu. Naukowcy i inżynierowie mogą zmienić świat. Ty też. Po to się urodziłeś. Więc dalej, zapytaj siebie, co byś spróbował zrobić, gdybyś wiedział, że nie możesz ponieść klęski?
Now I want to say, this is not easy. It's hard to hold onto this feeling, really hard. I guess in some way, I sort of believe it's supposed to be hard. Doubt and fear always creep in. We think someone else, someone smarter than us, someone more capable, someone with more resources will solve that problem. But there isn't anyone else; there's just you. And if we're lucky, in that moment, someone steps into that doubt and fear, takes a hand and says, "Let me help you believe."
Chcę teraz powiedzieć, że to nie jest łatwe. Ciężko jest trwać w tym przekonaniu, naprawdę ciężko. Do pewnego stopnia chyba wierzę, że powinno być ciężko. Wątpliwość i strach zawsze się zakradną. Myślimy, że ktoś inny, mądrzejszy niż my, bardziej uzdolniony, z lepszymi zasobami rozwiąże ten problem. Ale nie ma nikogo innego; tylko ty. I jeśli mamy szczęście, w tej chwili, ktoś wchodzi w to zwątpienie i strach, wyciąga rękę i mówi: "Pozwól, że pomogę ci uwierzyć."
Jason Harley did that for me. Jason started at DARPA on March 18th, 2010. He was with our transportation team. I saw Jason nearly every day, sometimes twice a day. And more so than most, he saw the highs and the lows, the celebrations and the disappointments. And on one particularly dark day for me, Jason sat down and he wrote an email. He was encouraging, but firm. And when he hit send, he probably didn't realize what a difference it would make. It mattered to me. In that moment and still today when I doubt, when I feel afraid, when I need to reconnect with that feeling, I remember his words, they were so powerful.
Jason Harley zrobił to dla mnie. Jason zaczął w DARPA 18 marca 2010 roku. Był w naszym zespole transportującym. Widziałam go codziennie, czasem dwa razy na dzień. I bardziej niż inni, widział wzloty i upadki radości i rozczarowania. Pewnego wyjątkowo czarnego dla mnie dnia Jason usiadł i napisał email. Był krzepiący i delikatny. I kiedy nacisnął "wyślij" nie mógł wiedzieć jaki skutek odniesie. Było to dla mnie ważne. W tym momencie i dziś także kiedy wątpię, kiedy się obawiam, potrzebuje odnaleźć to uczucie, pamiętam jego słowa, były takie silne.
Text: "There is only time enough to iron your cape and back to the skies for you."
Tekst: "starczy ci czasu tylko na wyprasowanie peleryny i musisz wracać do nieba".
♫ Superhero, superhero. ♫ ♫ Superhero, superhero. ♫ ♫ Superhero, superhero. ♫ ♫ Superhero, superhero. ♫ ♫ Superhero, superhero. ♫
♫Superbohater, Superbohater ♫ ♫Superbohater, Superbohater ♫ ♫Superbohater, Superbohater ♫ ♫Superbohater, Superbohater ♫ ♫Superbohater, Superbohater ♫
Voice: Because that's what being a superhero is all about.
Głos: Bo o to chodzi w byciu superbohaterem.
RD: "There is only time enough to iron your cape and back to the skies for you." And remember, be nice to nerds. (Applause) Thank you. Thank you.
"Masz tylko chwilę na prasowanie peleryny i musisz wracać do nieba". I pamiętajcie, bądźcie mili dla kujonów. (Brawa) Dziękuję. Dziękuję.
(Applause)
(Brawa)
Chris Anderson: Regina, thank you. I have a couple of questions. So that glider of yours, the Mach 20 glider, the first one, no control, it ended up in the Pacific I think somewhere.
Chris Anderson: Dziękuję. Mam kilka pytań. Ten szybowiec, 20 machów, pierwszy bez kontroli, wylądował zdaje się gdzieś w Pacyfiku.
RD: Yeah, yeah. It did. (CA: What happened on that second flight?) Yeah, it also went into the Pacific. (CA: But this time under control?) We didn't fly it into the Pacific. No, there are multiple portions of the trajectory that are demanding in terms of really flying at that speed. And so in the second flight, we were able to get three minutes of fully aerodynamic control of the vehicle before we lost it.
RD: Zgadza się. (CA: co się stało podczas drugiego lotu?) Też wylądował w Pacyfiku. (CA:ale tym razem mieliście kontrolę?) Nie kierowaliśmy go na Pacyfik. Jest wiele części trajektorii które są wymagające jeśli chodzi o latanie z tą właśnie prędkością. Więc podczas drugiego lotu, udało nam się osiągnąć 3 minuty w pełni aerodynamicznej kontroli pojazdu zanim go straciliśmy.
CA: I imagine you're not planning to open up to passenger service from New York to Long Beach anytime soon.
CA: Rozumiem, że nie macie zamiaru otwarcia lotów pasażerskich z Nowego Jorku do Long Beach w najbliższym czasie.
RD: It might be a little warm.
RD: Mogłoby być za ciepło.
CA: What do you picture that glider being used for?
CA: Do czego chcesz wykorzystywać ten szybowiec?
RD: Well our responsibility is to develop the technology for this. How it's ultimately used will be determined by the military. Now the purpose of the vehicle though, the purpose of the technology, is to be able to reach anywhere in the world in less than 60 minutes.
RD: Naszym zadaniem jest rozwinięcie tej technologii. Jak będzie wykorzystana będzie zależało od wojska. Celem tego pojazdu, celem całej technologii jest dotarcie do każdego miejsca na świecie w mniej niż 60 minut.
CA: And to carry a payload of more than a few pounds? (RD: Yeah.) Like what's the payload it could carry?
CA: I mieć ładowność większą niż kilka funtów? (RD: Tak.) Jaki załadunek mógłby unieść?
RD: Well I don't think we ultimately know what it will be, right. We've got to fly it first.
RD: Raczej nie wiemy tego do końca. Musimy nim najpierw polecieć.
CA: But not necessarily just a camera?
CA: Ale niekoniecznie tylko kamera?
RD: No, not necessarily just a camera.
RD: Nie, niekoniecznie.
CA: It's amazing. The hummingbird?
CA: Niezwykłe. Koliber?
RD: Yeah?
Tak?
CA: I'm curious, you started your beautiful sequence on flight with a plane kind of trying to flap its wings and failing horribly, and there haven't been that many planes built since that flap wings. Why did we think that this was the time to go biomimicry and copy a hummingbird? Isn't that a very expensive solution for a small maneuverable flying object?
Jestem ciekaw, zaczęłaś tą piękną sekwencję lotu samolotem usiłującym machać skrzydłami bez powodzenia, i od tamtej pory nie zbudowano wielu samolotów, które machają skrzydłami. Czemu myśleliśmy, że nadszedł czas naśladować naturę i kopiować kolibra? Czy to nie jest drogie rozwiązanie dla małego zwrotnego obiektu latającego?
RD: So I mean, in part, we wondered if it was possible to do it. And you have to revisit these questions over time. The folks at AeroVironment tried 300 or more different wing designs, 12 different forms of the avionics. It took them 10 full prototypes to get something that would actually fly. But there's something really interesting about a flying machine that looks like something you'd recognize. So we often talk about stealth as a means for avoiding any type of sensing, but when things looks just natural, you also don't see them.
RD: Po części zastanawialiśmy się, czy to jest możliwe. i trzeba powrócić do tych pytań po jakimś czasie. Ludzie w AeroVironment próbowali 300 lub więcej projektów skrzydeł, 12 różnych form awioniki. Po 10 pełnych prototypach uzyskali coś, co umiało latać. Ale jest coś bardzo interesującego w latającej maszynie, która wygląda jak coś znajomego. Rozmawiamy o stealth jako sposobie unikania wszelkiego rodzaju radarów a kiedy coś wygląda naturalnie, nie widzisz tego.
CA: Ah. So it's not necessarily just the performance. It's partly the look. (RD: Sure.) It's actually, "Look at that cute hummingbird flying into my headquarters." (Laughter) Because I think, as well as the awe of looking at that, I'm sure some people here are thinking, technology catches up so quick, how long is it before some crazed geek with a little remote control flies one through a window of the White House? I mean, do you worry about the Pandora's box issue here?
CA: Więc nie chodzi o samo działanie. Chodzi o wygląd. (RD: Pewnie.) "Spójrz na tego uroczego kolibra który wleciał nam do kwatery głównej". (śmiech) Myślę, że patrząc na niego z zachwytem ludzie myślą: technologia tak szybko się rozwija, za ile czasu jakiś szalony wynalazca z małym pilotem wleci takim przez okno Białego Domu? Nie martwisz się, że to sytuacja jak z puszką pandory?
RD: Well look, our singular mission is the creation and prevention of strategic surprise. That's what we do. It would be inconceivable for us to do that work if we didn't make people excited and uncomfortable with the things that we do at the same time. It's just the nature of what we do. Now our responsibility is to push that edge. And we have to be, of course, mindful and responsible of how the technology is developed and ultimately used, but we can't simply close our eyes and pretend that it isn't advancing; it's advancing.
RD: Naszą jedyną misją jest tworzenie i zapobieganie niespodziankom strategicznym. Tym się zajmujemy. To nie do pojęcia, byśmy wykonując tę pracę nie wywoływali podniecenia i dyskomfortu jednocześnie. Na tym polega nasza praca. Naszą odpowiedzialnością jest przesuwanie tej granicy. Musimy być ostrożni i odpowiedzialni za to, jak technologia się rozwija i jak się jej używa, ale nie możemy zamknąć oczu i udawać, że nie ma postępu, skoro jest.
CA: I mean, you're clearly a really inspiring leader. And you persuade people to go to these great feats of invention, but at a personal level, in a way I can't imagine doing your job. Do you wake up in the night sometimes, just asking questions about the possibly unintended consequences of your team's brilliance?
CA: Jasno widać, że jesteś inspirującym przywódcą. Przekonujesz ludzi do podejmowania prób wynalazków, ale na poziomie osobistym nie mogę sobie wyobrazić robienia tego, co ty. Budzisz się czasem w nocy, zadając pytania o niezamierzone konsekwencje geniuszu twojego zespołu?
RD: Sure. I think you couldn't be human if you didn't ask those questions.
RD: Oczywiście. Myślę, że nie można być człowiekiem nie zadając tych pytań.
CA: How do you answer them?
CA: Jak na nie odpowiadasz?
RD: Well I don't always have answers for them, right. I think that we learn as time goes on. My job is one of the most exhilarating jobs you could have. I work with some of the most amazing people. And with that exhilaration, comes a really deep sense of responsibility. And so you have on the one hand this tremendous lift of what's possible and this tremendous seriousness of what it means.
RD: Nie zawsze znajduję na nie odpowiedź. Myślę, że się uczymy. Z biegiem czasu. Mam chyba najbardziej ekscytująca pracę pod słońcem. Pracuję z fantastycznymi ludźmi. I z tą ekscytacją przychodzi głębokie poczucie odpowiedzialności. przychodzi głębokie poczucie odpowiedzialności. Z jednej strony niesamowity poryw możliwości i ogromna powaga tego, co oznacza.
CA: Regina, that was jaw-dropping, as they say. Thank you so much for coming to TED. (RD: Thank you.)
CA: Aż szczęka opada, jak to mawiają. Dziękuję za przyjście do TED. (RD: Dziękuję.)
(Applause)
(Brawa)