Κρις Άντερσον: Εδώ και πολύ καιρό είμαι εντυπωσιασμένος από τις τόσες πολλές πτυχές του Netflix. Μπορώ να πω ότι είστε γεμάτοι εκπλήξεις. Μία από αυτές συνέβη, νομίζω πριν από περίπου έξι χρόνια. Η εταιρεία τα πήγαινε πολύ καλά, όμως ήταν μια υπηρεσία διαμοιρασμού ταινιών και τηλεοπτικού περιεχομένου άλλων ανθρώπων. Πείσατε τη Wall Street ότι κάνατε καλά που αλλάξατε ριζικά από την απλή αποστολή DVD, στις υπηρεσίες διαμοιρασμού. Αναπτυσσόσασταν γρήγορα, είχατε έξι εκατομμύρια συνδρομητές και υγιείς ρυθμούς ανάπτυξης, κι όμως, επιλέξατε αυτή τη στιγμή για να πάρετε μια τεράστια απόφαση που ρίσκαρε το μέλλον της εταιρείας. Ποια ήταν αυτή η απόφαση και τι την παρακίνησε;
Chris Anderson: I have been long so fascinated and amazed by so many aspects of Netflix. You're full of surprises, if I may say so. One of those surprises happened, I think about six years ago. So, the company back then was doing really well, but you were basically a streaming service for other people's films and TV content. You'd persuaded Wall Street that you were right to make the kind of radical shift away from just sending people DVDs, so you were doing it by streaming. And you were growing like a weed -- you had more than six million subscribers and healthy growth rates, and yet, you chose that moment to kind of make a giant -- really, a bet-the-company decision. What was that decision, and what motivated it?
Ριντ Χέιστιγκς: Όλα τα καλωδιακά δίκτυα ξεκίνησαν με περιεχόμενο άλλων ανθρώπων και μετά αναπτύχθηκαν κάνοντας δικές τους παραγωγές. Έτσι, ξέραμε το βασικό πλάνο για αρκετό καιρό. Προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε πρωτότυπο περιεχόμενο το 2005, όταν απλώς στέλναμε DVD και αγοράζαμε ταινίες στο Sundance, κυκλοφορήσαμε το «Sherrybaby» με τη Μάγκι Γκίλενχαλ. Ήμασταν ένα μικρό στούντιο. Και γι' αυτό δεν πέτυχε. Τότε, όπως είπες, το 2011, ο Τεντ Σαράντος, ο συνέταιρός μου που ασχολείται με το περιεχόμενο, ενθουσιάστηκε με το «House of Cards». Εκείνη την εποχή κόστιζε εκατό εκατομμύρια δολάρια, ήταν μια φανταστική επένδυση, και ανταγωνιζόμασταν το HBO. Αυτή ήταν η επανάσταση, ότι επέλεξε από το πάνω ράφι.
Reed Hastings: Well, cable networks from all time have started on other people's content and then grown into doing their own originals. So we knew of the general idea for quite a while. And we had actually tried to get into original content back in 2005, when we were on DVD only and buying films at Sundance -- Maggie Gyllenhaal, "Sherrybaby," we published on DVD -- we were a mini studio. And it didn't work out, because we were subscale. And then, as you said, in 2011, Ted Sarandos, my partner at Netflix who runs content, got very excited about "House of Cards." And at that time, it was 100 million dollars, it was a fantastic investment, and it was in competition with HBO. And that was really the breakthrough, that he picked right upfront.
ΚΑ: Όμως αυτό ήταν ένα σημαντικό ποσοστό του προϋπολογισμού της εταιρίας εκείνη την εποχή. Πώς είχατε την αυτοπεποίθηση ότι άξιζε να το κάνετε; Αν κάνατε λάθος, θα μπορούσε να είναι καταστροφικό για την εταιρία.
CA: But that was a significant percentage of the revenue of the company at that time. But how could you get confident that that was actually worth doing? If you got that wrong, it might have been really devastating for the company.
ΡΧ: Ναι, δεν ήμασταν αισιόδοξοι. Αυτό δημιούργησε μεγάλη πίεση. Ήμασταν... -- Δεν μπορώ να το πω αυτό. Ναι, ήταν τρομακτικό.
RH: Yeah, we weren't confident. I mean, that's the whole tension of it. We were like, "Holy ...!" -- I can't say that. Yeah, it was scary.
(Γέλια)
(Laughter)
ΚΑ: Δεν ήταν μόνο η παραγωγή νέου περιεχομένου. Επίσης, αν καταλαβαίνω καλά, ταυτόχρονα με αυτό, εισάγατε τη συνεχόμενη παρακολούθηση. Δεν είπατε «Κάνουμε αυτά τα επεισόδια και θα χτίσουμε ενθουσιασμό», μπουμ! -- όλα μαζί. Αυτό το σύστημα δεν είχε δοκιμαστεί ποτέ. Γιατί το ρισκάρατε;
CA: And with that, it wasn't just producing new content. You also, pretty much with that, if I understand right, introduced this idea of binge-viewing. It wasn't, "We're going to do these episodes and build excitement" -- boom! -- all at one time. And that consumer mode hadn't really been tested. Why did you risk that?
ΡΧ: Ξέρετε, αναπτυχθήκαμε στέλνοντας DVD. Μετά, ήρθαν οι σειρές, τα σετ σε κουτιά, σε DVD. Όλοι μας είχαμε την εμπειρία να δούμε λίγο από το φοβερό περιεχόμενο του HBO, ξέρετε, με τα DVD -- επόμενο επεισόδιο, επόμενο επεισόδιο. Αυτό μας έκανε να σκεφτούμε, ότι το περιεχόμενο επεισοδίων, ειδικά όταν είναι συνεχόμενο, είναι πολύ δυνατό όταν το παίρνετε όλο μαζί. Είναι κάτι που η απλή τηλεόραση δεν μπορεί να κάνει. Αυτά τα δύο το έκαναν πραγματικά θετικό.
RH: Well, you know, we had grown up shipping DVDs. And then there were series, box sets, on DVD. And all of us had that experience watching some of the great HBO content you know, with the DVD -- next episode, next episode. And so that was the trigger to make us think, wow, you know, with episodic content, especially serialized, it's so powerful to have all the episodes at once. And it's something that linear TV can't do. And so both of those made it really positive.
ΚΑ: Εξελίχθηκε αμέσως τόσο καλά, που μια ώρα παρακολούθησης του «House of Cards» ας πούμε, ήταν πιο κερδοφόρα για εσάς από μια ώρα παρακολούθησης περιεχομένου κάποιου άλλου;
CA: And so, did it work out on the math pretty much straight away, that an hour spent watching "House of Cards," say, was more profitable to you than an hour spent watching someone else's licensed content?
ΡΧ: Επειδή είμαστε συνδρομητική υπηρεσία δεν το αναλύουμε τόσο. Το βασικό είναι να κάνουμε την επωνυμία πιο δυνατή, για να θελήσουν κι άλλοι να εγγραφούν. Το «House of Cards» το κατάφερε αυτό, επειδή τότε πολλοί άνθρωποι μιλούσαν γι' αυτό και το συνδύασαν με εμάς, αντίθετα με το «Mad Men» που δείχναμε, μια εξαιρετική σειρά του AMC, που δεν το συσχέτισαν με το Netflix, παρόλο που το είδαν στο Netflix.
RH: You know, because we're subscription, we don't have to track it at that level. And so it's really about making the brand stronger, so that more people want to join. And "House of Cards" absolutely did that, because then many people would talk about it and associate that brand with us, whereas "Mad Men" we carried -- great show, AMC show -- but they didn't associate it with Netflix, even if they watched it on Netflix.
ΚΑ: Έτσι προσθέσατε πολλές εξαιρετικές σειρές, «Narcos», «Jessica Jones», «Orange is the new black», «The Crown», «Black Mirror», το αγαπημένο μου, «Stranger Things» και άλλα. Έτσι, φέτος, η επένδυση που σχεδιάζετε να κάνετε σε νέο περιεχόμενο δεν είναι 100 εκατομμύρια Πόσο είναι;
CA: And so you added all these other remarkable series, "Narcos," "Jessica Jones," "Orange is the New Black," "The Crown," "Black Mirror" -- personal favorite -- "Stranger Things" and so on. And so, this coming year, the level of investment you're planning to make in new content is not 100 million. It's what?
ΡΧ: Είναι περίπου οχτώ δισεκατομμύρια σε όλο τον κόσμο. Και δεν είναι αρκετό. Υπάρχουν τόσες πολλές φοβερές παραγωγές σε άλλα δίκτυα. Έχουμε μεγάλη απόσταση να διανύσουμε.
RH: It's about eight billion dollars around the world. And it's not enough. There are so many great shows on other networks. And so we have a long way to go.
ΚΑ: Όμως οχτώ δισεκατομμύρια, είναι περισσότερα από κάθε άλλο πάροχο αυτή τη στιγμή;
CA: But eight billion -- that's pretty much higher than any other content commissioner at this point?
ΡΧ: Η Disney είναι στο ίδιο επίπεδο, κι αν καταφέρουν να αποκτήσουν το Fox θα γίνουν ακόμη μεγαλύτεροι. Πραγματικά, αυτά μοιράζονται παγκόσμια, και δεν είναι τόσα πολλά όσο ακούγονται.
RH: No, Disney is in that realm, and if they're able to acquire Fox, they're even bigger. And then, really, that's spread globally, so it's not as much as it sounds.
(Γέλια)
(Laughter)
ΚΑ: Είναι ξεκάθαρο, από τον Μπάρι Ντίλερ και άλλους στον χώρο των μίντια, φαίνεται λες και είναι από το πουθενά, αυτή η εταιρεία ήρθε και έφερε την επανάσταση στον χώρο. Είναι σαν να έλεγε μια μέρα η Blockbuster, «Θα κάνουμε βίντεο Blockbuster», και έξι χρόνια μετά ήταν τόσο μεγάλη όσο η Disney. Εννοώ ότι αυτό δεν θα συνέβαινε ποτέ, και όμως συνέβει.
CA: But clearly, from the Barry Dillers and others in the media business, it feels like from nowhere, this company has come and has really revolutionized the business. It's like, as if Blockbuster one day said, "We're going to make Blockbuster videos," and then, six years later, was as big as Disney. I mean, that story would never have happened, and yet it did.
ΡΧ: Αυτό είναι το θέμα με το διαδίκτυο, κινείται πάρα πολύ γρήγορα. Τα πάντα γύρω μας κινούνται πολύ γρήγορα.
RH: That's the bitch about the internet -- it moves fast, you know? Everything around us moves really quick.
ΚΑ: Πρέπει να υπάρχει κάτι ασυνήθιστο στην κουλτούρα του Netflix που σας έδωσε το δικαίωμα να πέρνετε τόσο τολμηρές, θα έλεγα απρόσεκτες, τολμηρές, καλομελετημένες αποφάσεις.
CA: I mean, there must be something unusual about Netflix's culture that allowed you to take such bold -- I won't say "reckless" -- bold, well thought-through decisions.
ΡΧ: Ναι, σίγουρα. Είχαμε ένα πλεονέκτημα, το ότι γεννηθήκαμε με τα DVD, και ξέραμε ότι αυτό θα ήταν προσωρινό. Δεν περιμέναμε να ταχυδρομούμε δισκάκια για 100 χρόνια. Έτσι, υπήρχε μια παράνοια για το επόμενο βήμα, και αυτό είναι μέρος του ιδρυτικού ήθους, η ανησυχία για το τι θα ακολουθήσει. Αυτό είναι πλεονέκτημα. Σε όρους κουλτούρας, υπήρχε ελευθερία και υπευθυνότητα. Χαίρομαι που πήρα τις λιγότερες δυνατές αποφάσεις σε ένα τρίμηνο. Και γινόμαστε όλο και καλύτεροι σε αυτό. Κάποιες φορές περνάει ένα ολόκληρο τρίμηνο χωρίς να πάρω κάποια απόφαση.
RH: Yeah, absolutely. We did have one advantage, which is we were born on DVD, and we knew that that was going to be temporary. No one thought we'd be mailing discs for 100 years. So then you have a lot of paranoia about what's coming next, and that's part of the founding ethos, is really worrying about what's coming next. So that's an advantage. And then in terms of the culture, it's very big on freedom and responsibility. I pride myself on making as few decisions as possible in a quarter. And we're getting better and better at that. There are some times I can go a whole quarter without making any decisions.
(Γέλια)
(Laughter)
(Χειροκρότημα)
(Applause)
ΚΑ: Υπάρχουν κάποια εντυπωσιακά πράγματα για τους ανθρώπους σας. Για παράδειγμα, κοίταξα μια έρευνα. Φαίνεται ότι οι εργαζόμενοι του Netflix, σε σχέση με τους συναδέλφους τους, είναι πιο ακριβοπληρωμένοι στις ίδιες δουλειές. Και πιο απίθανο να θελήσουν να φύγουν. Αν ψάξουμε στο Google για την κουλτούρα του Netflix, θα δούμε μια λίστα εκπληκτικών ποινών προς τους εργαζομένους σας. Μιλήστε μας λίγο γι' αυτές.
CA: But there are some really surprising things about your people. For example, I looked at one survey. It looks like Netflix employees, compared to your peers', are basically the highest paid for equivalent jobs. And the least likely to want to leave. And if you Google the Netflix culture deck, you see this list of quite surprising admonitions to your employees. Talk about a few of them.
Στην πρώτη μου εταιρεία, είχαμε εμμονή με την πρόοδο. Ήταν τη δεκαετία του 1990. Κάθε φορά που κάποιος έκανε ένα λάθος, ξεκινούσαμε μια διαδικασία για να εξασφαλίσουμε ότι αυτό δεν θα ξαναγίνει, μια αυστηρή καθοδήγηση. Θέλαμε να θωρακίσουμε το σύστημα από χαζομάρες. Και τελικά, μόνο χαζοί ήθελαν να δουλέψουν εκεί. Τότε φυσικά η αγορά άλλαξε -- σε αυτή την περίπτωση από την C++ στην Java. Ξέρετε, πάντα υπάρχει κάποια αλλαγή. Η εταιρεία δεν κατάφερε να προσαρμοστεί, και εξαγοράστηκε από τον μεγαλύτερο ανταγωνιστή μας. Στο Netflix, εστίασα απόλυτα στο πώς θα λειτουργούμε χωρίς διαδικασίες χωρίς όμως να έχουμε χάος. Τότε αναπτύξαμε όλους αυτούς τους μηχανισμούς, πολύ ταλαντούχοι άνθρωποι, τυποποίηση, ανοιχτά χαρτιά, μοίρασμα πληροφοριών - ο κόσμος σοκάρεται από την ποσότητα τις πληροφορίας - όλες τις βασικές πολιτικές κτλ. Ήμαστε το αντίθετο της Apple -- ξέρετε πώς τμηματοποιούνται; Κάνουμε το αντίθετο, που είναι: όλοι ξέρουν όλες τις πληροφορίες. Προσπαθούμε να χτίσουμε μια αίσθηση υπευθυνότητας στους ανθρώπους και την ικανότητα να κάνουν πράγματα. Μαθαίνω για μεγάλες αποφάσεις τώρα που παίρνονται συνεχώς, ποτέ δεν άκουσα γι' αυτές, που είναι σπουδαίο. Και κυρίως, πάνε καλά.
RH: Well, you know, my first company -- we were very process obsessed. This was in the 1990s. And every time someone made a mistake, we tried to put a process in place to make sure that mistake didn't happen again -- so, very semiconductor-yield orientation. And the problem is, we were trying to dummy-proof the system. And then, eventually, only dummies wanted to work there. Then, of course, the market shifted -- in that case, it was C++ to Java. But you know, there's always some shift. And the company was unable to adapt, and it got acquired by our largest competitor. And so with Netflix, I was super focused on how to run with no process but not have chaos. And so then we've developed all these mechanisms, super high-talented people, alignment, talking openly, sharing information -- internally, people are stunned at how much information -- all the core strategies, etc. We're like the "anti-Apple" -- you know how they compartmentalize? We do the opposite, which is: everybody gets all the information. So what we're trying to do is build a sense of responsibility in people and the ability to do things. I find out about big decisions now that are made all the time, I've never even heard about it, which is great. And mostly, they go well.
ΚΑ: Απλώς ξυπνάτε και τις διαβάζετε στο διαδίκτυο.
CA: So you just wake up and read them on the internet.
ΡΧ: Κάποιες φορές.
RH: Sometimes.
ΚΑ: «Μόλις μπήκαμε στην Κίνα!»
CA: "Oh, we just entered China!"
ΡΧ: Αυτό θα είναι σημαντικό.
RH: Yeah, well that would be a big one.
ΚΑ: Οι εργαζόμενοι σας κανονίζουν τον χρόνο των διακοπών τους και... Είναι απλώς --
CA: But you allow employees to set their own vacation time, and ... There's just --
ΡΧ: Ναι, είναι συμβολικό, οι διακοπές, επειδή πρακτικά, οι περισσότεροι άνθρωποι το κάνουν αυτό έτσι κι αλλιώς. Όμως ναι, υπάρχει μεγάλη ελευθερία.
RH: Sure, that's a big symbolic one, vacation, because most people, in practice, do that, anyway. But yeah, there's a whole lot of that freedom.
ΚΑ: Και θάρρος, το θεωρείτε μια βασική ικανότητα.
CA: And courage, you ask for as a fundamental value.
ΡΧ: Ναι, θέλουμε ο κόσμος να λέει την αλήθεια. Λέμε, «Αν διαφωνείς σιωπηλά είναι απιστία». Δεν μπορείς να αφήνεις κάποιες αποφάσεις να περνάνε χωρίς να λες τίποτα, και τυπικά, να το γράφεις. Εστιάζουμε πολύ στην προσπάθεια λήψης καλών αποφάσεων μέσω της συζήτησης που πάντα υπάρχει. Προσπαθούμε να μην είναι έντονη, να φωνάζουμε μεταξύ μας -- τίποτα τέτοιο. Η περιέργεια κάνει τους ανθρώπους να μιλάνε ανοιχτά.
RH: Yeah, we want people to speak the truth. And we say, "To disagree silently is disloyal." It's not OK to let some decision go through without saying your piece, and typically, writing it down. And so we're very focused on trying to get to good decisions through the debate that always happens. And we try not to make it intense, like yelling at each other -- nothing like that. You know, it's really curiosity drawing people out.
ΚΑ: Έχετε και ένα άλλο μυστικό όπλο στο Netflix, έναν τεράστιο θησαυρό δεδομένων, μια λέξη που ακούσαμε αρκετές φορές αυτή την εβδομάδα. Συχνά είχατε μια στάση που προκαλούσε έκπληξη με το χτίσιμο έξυπνων αλγορίθμων στο Netflix. Κάποτε ανοίγατε τον αλγόριθμο στον κόσμο και λέγατε, «Μπορεί κανείς να τα καταφέρει καλύτερα από εμάς; Αν ναι, σας δίνουμε ένα εκατομμύριο». Πληρώσατε κάποιον ένα εκατομμύριο, επειδή είχε 10% καλύτερο αλγόριθμο από εσάς.
CA: You've got this other secret weapon at Netflix, it seems, which is this vast trove of data, a word we've heard a certain amount about this week. You've often taken really surprising stances towards building smart algorithms at Netflix. Back in the day, you opened up your algorithm to the world and said, "Hey, can anyone do better than this recommendation we've got? If so, we'll pay you a million dollars." You paid someone a million dollars, because it was like 10 percent better than yours.
ΡΧ: Σωστά.
RH: That's right.
ΚΑ: Ήταν μια καλή απόφαση; Θα το ξανακάνατε;
CA: Was that a good decision? Would you do that again?
ΡΧ: Ναι, ήταν φοβερό για την εποχή του, ήταν το 2007. Όμως, ξέρετε, δεν το ξανακάναμε. Απλώς, ήταν ένα εξειδικευμένο εργαλείο. Δείτε το σαν μια τυχερή ευκαιρία στον κατάλληλο χρόνο και όχι σαν ένα γενικό πλαίσιο. Αυτό που κάναμε, ήταν να επενδύσουμε στους αλγόριθμους, έτσι ώστε να προβάλουμε το κατάλληλο περιεχόμενο που θα είναι διασκεδαστικό και εύκολο στην εξερεύνηση.
RH: Yeah, it was super exciting at the time; this was about 2007. But you know, we haven't done it again. So clearly, it's a very specialized tool. And so think of that as a lucky break of good timing, rather than a general framework. So what we've done is invest a lot on the algorithms, so that we feature the right content to the right people and try to make it fun and easy to explore.
ΚΑ: Και κάνατε μια πραγματικά ενδιαφέρουσα στροφή, πριν μερικά χρόνια. Λέγατε στον κόσμο, «Εδώ είναι 10 ταινίες. Τι πιστεύετε; Ποιες είναι οι καλύτερες ταινίες σας;» Προσπαθήσατε να κάνετε προτάσεις με βάση αυτές τις ταινίες. Και μετά απομακρυνθήκατε από αυτό. Μιλήστε μας γι' αυτό.
CA: And you made this, what seems like a really interesting shift, a few years ago. You used to ask people, "Here are 10 movies. What do you think? Which ones of these are your best movies?" And then tried to match those movies with recommendations for what was coming. And then you changed away from that. Talk about that.
ΡΧ: Εντάξει. Όλοι έβαζαν πέντε αστέρια στη «Λίστα του Σίντλερ» και τρία αστέρια στο «The Do-Over» του Άνταμ Σάντλερ. Όμως, στην πραγματικότητα παρακολουθούσαν πάντα τον Άνταμ Σάντλερ. Αυτό που συμβαίνει είναι πως σκεφτόμαστε την ποιότητα όταν βαθμολογούμε, αυτός είναι ο εαυτός που θέλουμε να έχουμε. Δουλεύει καλύτερα για να ευχαριστεί τον κόσμο να βλέπει τις πραγματικές του επιλογές, τις προτιμήσεις τους με βάση τις απλές απολαύσεις τους.
RH: Sure. Everyone would rate "Schindler's List" five stars, and then they'd rate Adam Sandler, "The Do-Over" three stars. But, in fact, when you looked at what they watched, it was almost always Adam Sandler. And so what happens is, when we rate and we're metacognitive about quality, that's sort of our aspirational self. And it works out much better to please people to look at the actual choices that they make, their revealed preferences by how much they enjoy simple pleasures.
ΚΑ: Εντάξει, θέλω να μιλήσουμε λίγο γι' αυτό, επειδή μοιάζει σαν κάτι τεράστιο, όχι μόνο για το Netflix αλλά για όλο το διαδίκτυο. Η διαφορά ανάμεσα στις αξίες που θέλουμε και σε αυτές που αποκαλύπτουμε. Πανέξυπνα, δεν δώσατε σημασία σε αυτά που έλεγε ο κόσμος, παρακολουθούσατε τι έκανε, και μετά βρήκατε αυτά που, «Θεέ μου, δεν ήξερα ότι θα μου άρεσε μια εκπομπή με αποτυχημένες συνταγές» που λέγεται, Nailed It!»
CA: OK, I want to talk for a couple of minutes about this, because this strikes me as a huge deal, not just for Netflix, for the internet as a whole. The difference between aspirational values and revealed values. You, brilliantly, didn't pay too much attention to what people said, you watched what they did, and then found the stuff that, "Oh my God, I never knew I would like a show about making horrible recipes, called 'Nailed It!'"
ΡΧ: Λέγεται «Nailed It!» σωστά.
RH: Called "Nailed It!" Right.
ΚΑ: Είναι αστείο. Δεν θα το είχα σκεφτεί ποτέ. Όμως δεν υπάρχει ρίσκο σε αυτό, αν αυτή η προσέγγιση ξεφύγει;
CA: It's hilarious. I would never have even thought of that. But aren't there risks with this, if this go-only-with-revealed-values approach is taken too far?
ΡΧ: Χαιρόμαστε όταν κάνουμε χαρούμενους τους ανθρώπους. Κάποιες φορές θέλεις να χαλαρώσεις βλέποντας μια εκπομπή σαν το «Nailed It!». Έχει πλάκα, και δεν είναι αγχωτικό. Άλλες φορές οι άνθρωποι θέλουν να δουν μια ταινία με ένταση. Το «Mudbound: Δάκρυα στον Μισισιπή» ήταν υποψήφιο για Όσκαρ, είναι μια φοβερή ταινία με πολύ ένταση. Έχουμε πάνω από 20 εκατομμύρια ώρες θέασης του «Mudbound: Δάκρυα στον Μισισιπή», που είναι πολύ περισσότερες απ' ό,τι στους κινηματογράφους ή σε οποιαδήποτε διανομή. Έτσι, έχουμε πολλά γλυκά, όμως έχουμε και πολλά μπρόκολα. Και ξέρετε, αν έχεις μια καλή αναλογία, έχεις μια καλή δίαιτα.
RH: Well, we get a lot of joy from making people happy, Sometimes you just want to relax and watch a show like "Nailed It!" And it's fun, and it's not stressful. Other times, people want to watch very intensive film. "Mudbound" was Oscar-nominated, it's a great, very intensive film. And you know, we've had over 20 million hours of viewing on "Mudbound," which is dramatically bigger than it would have been in the theaters or any other distribution. And so, we have some candy, too, but we have lots of broccoli. And you know, if you have the good mix, you get to a healthy diet.
ΚΑ: Όμως - ναι, είναι αλήθεια. Όμως οι αλγόριθμοι δεν σε απομακρύνουν από τα μπρόκολα τραβώντας σε στα γλυκά, αν δεν προσέξεις; Τώρα συζητούσαμε για το πώς οι αλγόριθμοι του YouTube τείνουν, απλώς επειδή γίνονται εξυπνότεροι, να οδηγούν τους ανθρώπους σε πιο σωστό και συγκεκριμένο περιεχόμενο. Θα ήταν εύκολο να φανταστούμε ότι οι αλγόριθμοι του Netflix, χρησιμοποιώντας αυτά που τους δείχνουμε, σταδιακά --
CA: But -- yes, indeed. But isn't it the case that algorithms tend to point you away from the broccoli and towards the candy, if you're not careful? We just had a talk about how, on YouTube, somehow algorithms tend to, just by actually being smarter, tend to drive people towards more radical or specific content. It'd be easy to imagine that Netflix algorithms, just going on revealed values, would gradually --
ΡΧ: Θα γίνονταν πολύ ποταποί --
RH: Right, get too base --
ΚΑ: Θα βλέπαμε όλοι βίαια πορνογραφία ή κάτι τέτοιο. Ή κάποιοι θα το έκαναν. Όμως πώς --
CA: We'd all be watching violent pornography or something. Or some people would, you know. But, how --
(Γέλια)
(Laughter)
Όχι εγώ! Είμαι παιδί ιεραπόστολου, δεν σκέφτομαι καν τέτοια πράγματα. Όμως --
Not me! I'm the child of a missionary, I don't even think about these things. But --
(Γέλια)
(Laughter)
Εννοώ, είναι πιθανό, σωστά;
But I mean, it's possible, right?
ΡΧ: Στην πράξη δεν μπορείτε να βασιστείτε εξολοκλήρου σε αλγορίθμους. Είναι ένας συνδυασμός κρίσης και τάσεων, σαν υπηρεσία περιεχομένου που ανταγωνιζόμαστε πλατφόρμες σαν το Facebook και το YouTube, έχουμε ευκολότερα προβλήματα, που είναι: Ποιες είναι οι φοβερές τανίες και οι σειρές που θα αποκτήσουμε; Μέσα σε αυτό, ο αλγόριθμος είναι ένα εργαλείο.
RH: In practice, you're right that you can't just rely on algorithms. It's a mix of judgment and what we carry, and we're a curated service versus a platform like Facebook and YouTube, so we have an easier set of issues, which is: What are these great films and series that we acquire? But then within that, the algorithm is a tool.
ΚΑ: Πώς όμως - ο Τζον Ντόερ μόλις μίλησε για τη μέτρηση του τι μετράει. Σαν επιχείρηση, αυτό που μετράει, φαντάζομαι, είναι βασικά η αύξηση των συνδρομητών. Αυτό είναι το μοναδικό πλεονέκτημα σας. Οι συνδρομητές αυξάνονται με τον χρόνο που περνάνε βλέποντας Netflix, και αυτό θα τους κάνει να ανανεώσουν; Ή έχει να κάνει ακόμη περισσότερο με το να έχετε εκπομπές που μπορεί να μην έχουν τόσο χρόνο όσο ολόκληρη η σεζόν του «Nailed It!»; Όμως αν τους καταλάβεις καλύτερα, σκέφτονται, «Αυτό ήταν ικανοποιητικό και φανταστικό, χαίρομαι που το είδα με την οικογένειά μου». Δεν υπάρχει μια έκδοση του επιχειρηματικού μοντέλου με λιγότερο περιεχόμενο αλλά πιο πολύ φοβερό περιεχόμενο, πιθανόν ακόμη πιο εμψυχωτικό περιεχόμενο;
CA: But how -- John Doerr just talked about measuring what matters. As a business, what matters, I presume, is fundamentally just growing subscribers. I mean, that's your unique advantage. Are subscribers grown only by the more time they spend watching Netflix, that is what will make them re-subscribe? Or is it even more about having shows that might not have been so much time as watching the whole season of "Nailed It!" or whatever? But just get into them more; they just think, "That was nourishing, that was extraordinary, I'm so glad I watched that with my family." Isn't there a version of the business model that would be less content but more awesome content, possibly even more uplifting content?
ΡΧ: Ο κόσμος επιλέγει εμψυχωτικό περιεχόμενο. Νομίζω ότι έχεις δίκιο. Όταν ο κόσμος μιλάει για το Netflix, μιλάει για εκπομπές που τον συγκινεί: το «13 Reasons Why» ή το «The Crown». Αυτό έχει δυσανάλογη και θετική επίδραση, στην ανάπτυξη συνδρομητών που είπες από αυτές οι δύο μεγάλες, αξιομνημόνευτες σειρές. Όμως, θέλουμε να προσφέρουμε ποικιλία. Δεν θέλεις να βλέπεις το ίδιο πράγμα κάθε βράδυ, όσο και να σου αρέσει. Θέλεις διαφορετικά πράγματα. Αυτό που δεν έχουμε ξαναδεί, ας πούμε, τα χειρότερα βίαια, πορνογραφικά παραδείγματα. Αντίθετα, έχουμε φοβερή τηλεθέαση σε όλο το εύρος -- το «Black Mirror», γυρίζουμε την πέμπτη σεζόν τώρα. Αυτή ήταν μια εκπομπή με χαμηλή τηλεθέαση όταν ήταν μόνο στο BBC. Με τη διανομή κατ' απαίτηση, μπορούμε να κάνουμε αυτές τις εκπομπές μεγαλύτερες.
RH: And people choose that uplifting content. I think you're right, which is, when people talk about Netflix, they talk about the shows that move them: "13 Reasons Why" or "The Crown." And that is way disproportionate and positive impact, even for the subscriber growth that you talked about is those couple big, memorable shows. But what we want to do is offer a variety. You don't want to watch the same thing every night, as much as you like it; you want to try different things. And what we haven't seen is this, say, race to the bottom of your violent pornography kind of examples. Instead, we've seen great viewing across a whole range -- "Black Mirror" -- we're filming season five now. And that was a struggling show when it was only in the BBC. And with the distribution of on-demand, you can make these much bigger shows.
ΚΑ: Λέτε ότι οι άνθρωποι μπορεί να εθιστούν από τους αγγέλους και από τους δαίμονες τους.
CA: You're telling me humans can get addicted by their angels as well as their demons.
ΡΧ: Ναι, όμως, προσπαθούμε να μην σκεφτόμαστε με όρους εθισμού, το σκεφτόμαστε, ξέρετε: Τι κάνετε με τον χρόνο σας και όταν θέλετε να χαλαρώσετε; Μπορείτε να δείτε γραμμική τηλεόραση, να παίξετε παιχνίδια, να δείτε YouTube, ή να δείτε Netflix. Και αν ήμαστε τόσο σπουδαίοι όσο μπορούμε, και αν έχουμε ποικιλία διαθέσεων, τότε ο κόσμος θα διαλέγει εμάς, πιο συχνά.
RH: Yeah, and again, we try not to think about it in addiction terms, we think about it as, you know: What are you going to do with your time and when you want to relax? You can watch linear TV, you can do video games, you can do YouTube, or you can watch Netflix. And if we're as great as we can be, and we have a variety of moods, then more often, people will choose us.
ΚΑ: Όμως έχετε ανθρώπους στον οργανισμό που κοιτάνε συχνά τις πραγματικές επιδράσεις αυτών των πανέξυπνων αλγορίθμων που δημιουργήσατε. Απλώς για έλεγχο, απλώς, «Αυτή είναι η κατεύθυνση που θέλουμε να πάμε;»
CA: But you have people in the organization who are looking regularly at the actual impacts of these brilliant algorithms that you've created. Just for reality check, just, "Are we sure that this is the direction we want to go?"
ΡΧ: Νομίζω ότι μαθαίνουμε. Πρέπει να είσαι ταπεινός και να λες «Δεν υπάρχει το τέλειο εργαλείο». Ένα μέρος του αλγορίθμου είναι ο τρόπος που χειριζόμαστε το περιεχόμενο, τη σχέση μας με τις κοινωνίες. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να το δούμε αυτό. Έτσι αν κολλήσουμε στο «Ας αυξήσουμε απλώς την τηλεθέαση» ή «Ας αυξήσουμε απλώς τους συνδρομητές», θα ήταν απίθανο να μεγαλώσουμε και να γίνουμε η σπουδαία εταιρεία που θέλουμε. Σκεφτείτε το σαν πολλαπλές μετρήσεις της επιτυχίας.
RH: You know, I think we learn. And you have to be humble and sort of say, "Look, there's no perfect tool." The algorithm’s one part, the way we commission the content, our relationships with societies. So there's a lot of ways that we have to look at it. So if you get too stuck in "Let's just increase viewing" or "Just increase subscribers," you're unlikely to be able to grow and be the great company you want to be. So think of it as this multiple measures of success.
ΚΑ: Μιλώντας για τους αλγόριθμους που προκάλεσαν ερωτήσεις: Ήσουνα στο Δ.Σ. του Facebook, και νομίζω ότι καθοδηγούσες τον Μαρκ Ζάκερμπεργκ. Τι πρέπει να ξέρουμε για τον Μαρκ Ζάκερμπεργκ;
CA: So, speaking of algorithms that have raised questions: You were on the board of Facebook, and I think Mark Zuckerberg -- you've done some mentoring for him. What should we know about Mark Zuckerberg that people don't know?
ΡΧ: Πολλοί από εσάς τον ξέρετε ή τον έχετε δει. Είναι ένας φανταστικός άνθρωπος. Πραγματικά κορυφαίος. Κοινωνικά - αυτές οι πλατφόρμες, είτε το YouTube είτε το Facebook, προσπαθούν να μεγαλώσουν γρήγορα. Και το έχουμε δει με τις νέες τεχνολογίες. Εννοώ, χθες μιλούσαμε για την εκτύπωση DNA, και λέγαμε: μπορεί να είναι φανταστική ή μπορεί να είναι τρομακτική. Και ξέρετε, όλες οι νέες τεχνολογίες -- όταν η τηλεόραση έγινε δημοφιλής τη δεκαετία του 1960 στις ΗΠΑ, την λέγανε «τεράστια άγονη γη», και ότι η τηλεόραση θα σαπίσει το μυαλό του κόσμου. Αποδείχθηκε ότι τα μυαλά μας είναι καλά. Υπήρξαν κάποιες προσαρμογές, σκεφτείτε το σαν -- ή, το σκέφτομαι σαν, -- όλες οι τεχνολογίες έχουν τα υπέρ και τα κατά τους. Στα κοινωνικά δίκτυα ακόμη τα ψάχνουμε.
RH: Well, many of you know him or have seen him. I mean, he's a fantastic human being. Really first-class. And social -- these platforms, whether that's YouTube or Facebook, are clearly trying to grow up quickly. And we see that with all new technologies. I mean, yesterday we were talking about printed DNA, and it's like: could be fantastic or could be horrific. And you know, all new technologies -- when television was first popular in the 1960s in the US, it was called a "vast wasteland," and that television was going to rot the minds of everybody. It turns out everybody's minds were fine. And there were some adjustments, but think of it as -- or, I think of it as -- all new technologies have pros and cons. And in social, we're just figuring that out.
ΚΑ: Τι προτεραιότητα έχει για το συμβούλιο του Facebook να διορθώσει αυτά τα προβλήματα; Ή τελικά υπάρχει η αντίληψη ότι η εταιρεία δέχεται άδικη κριτική;
CA: How much of a priority is it for the board of Facebook to really address some of the issues? Or is the belief that, actually, the company has been completely unfairly criticized?
ΡΧ: Δεν είναι τελείως άδικη. Ο Μαρκ προσπαθεί να διορθώσει το Facebook. Είναι πολύ παθιασμένος με αυτό.
RH: Oh, it's not completely unfairly. And Mark's leading the charge on fixing Facebook. And he's very passionate about that.
ΚΑ: Ριντ, θέλω να δω και ένα άλλο πάθος σου. Τα πήγες εξαιρετικά με το Netflix, είσαι δισεκατομμυριούχος, και ξοδεύεις πολύ χρόνο και χρήμα στην εκπαίδευση.
CA: Reed, I want to look at another passion of yours. I mean, you've done incredibly well with Netflix, you're a billionaire, and you spend a lot of time and indeed, money, on education.
ΡΧ: Ναι.
RH: Yep.
ΚΑ: Γιατί έχεις αυτό το πάθος και τι κάνεις με αυτό;
CA: Why is this a passion, and what are you doing about it?
ΡΧ: Αμέσως μετά το κολέγιο ήμουν καθηγητής μαθηματικών σε σχολείο. Όταν αργότερα έγινα επιχειρηματίας και φιλάνθρωπος, με τράβηξε η εκπαίδευση και προσπάθησα να κάνω τη διαφορά εκεί. Πρόσεξα κάτι πολύ σημαντικό: οι εκπαιδευτικοί θέλουν να δουλεύουν με σπουδαίους εκπαιδευτικούς και να δημιουργούν μοναδικά περιβάλλοντα για τα παιδιά. Θέλουμε μεγαλύτερη ποικιλία στο σύστημα απ' ό,τι έχουμε, και πιο πολλούς εκπαιδευτικούς οργανισμούς. Το περίπλοκο εδώ στις ΗΠΑ αυτή τη στιγμή, είναι ότι πολλά σχολεία διοικούνται από μια τοπική σχολική επιτροπή. Πρέπει να ικανοποιεί τις ανάγκες τις κοινότητας, ενώ στην πραγματικότητα χρειαζόμαστε μεγαλύτερη ποικιλία. Στις ΗΠΑ υπάρχει μια μορφή δημόσιου σχολείου και αυτά λειτουργούν από μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς. Αυτό είναι το πιο σημαντικό για εμένα, τα σχολεία που λειτουργουν μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί, είναι πιο επικεντρωμένα στον στόχο τους, υποστηρίζουν καλά τους εκπαιδευτικούς. Είμαι στο διοικητικό συμβούλιο των σχολείων KIPP, που είναι ένα από τα μεγαλύτερα δίκτυα. Ξέρετε, 30.000 παιδιά τον χρόνο λαμβάνουν ενδιαφέρουσα εκπαίδευση.
RH: Sure. Right out of college, I was a high school math teacher. So when I later went into business and became a philanthropist, I think I gravitated towards education and trying to make a difference there. And the main thing I noticed is, you know, educators want to work with other great educators and to create many unique environments for kids. And we need a lot more variety in the system than we have, and a lot more educator-centric organizations. And so the tricky thing is, right now in the US, most schools are run by a local school board. And it has to meet all needs in the community, and, in fact, what we need is a lot more variety. So in the US there's a form of public school called charter public schools, that are run by nonprofits. And that's the big emphasis for me, is if you can have schools run by nonprofits, they are more mission-focused, they support the educators well. I'm on the board of KIPP charter schools, which is one of the larger networks. And, you know, it's 30,000 kids a year getting very stimulating education.
ΚΑ: Δώστε μου μια εικόνα με το πώς θα πρέπει να είναι ένα σχολείο. ΡΧ: Εξαρτάται από το παιδί. Σκεφτείτε το: με πολλά παιδιά, πρέπει να ικανοποιηθούν πολλές διαφορετικές ανάγκες, έτσι δεν υπάρχει ένα μοντέλο. Θέλετε να μπορείτε να διαλέξετε, ανάλογα με το παιδί και τις ανάγκες που νομίζετε ότι έχει. Πρέπει να επικεντρώνουν στην εκπαίδευση και να έχουν ενδιαφέρον και όλα αυτά τα πράγματα. Αυτή η ιδέα των 30 παιδιών στην πέμπτη τάξη, να μαθαίνουν όλα το ίδιο πράγμα την ίδια ώρα, είναι ένα πισογύρισμα. Όμως η αλλαγή της κατάστασης με την τωρινή κυβερνητική δομή, είναι πολύ δύσκολη, Αυτά τα καινοτόμα, μη κερδοσκοπικά σχολεία πιέζουν τα όρια, αφήνουν τα παιδιά να δοκιμάσουν νέα πράγματα. Δείτε το σαν κυβερνητική μεταρρύθμιση, μη κερδοσκοπική, να επιτρέπει τις εκπαιδευτικές αλλαγές.
CA: Paint me a picture of what a school should look like. RH: It depends on the kid. Think about it as: with multiple kids, there's all different needs that need to be met, so there's not any one model. And you want to be able to choose, depending on your kid and what you think they need. But they should be very educator-centric and curious and stimulating and all of those things. And this whole idea of 30 kids in fifth grade, all learning the same thing at the same time, you know, is clearly an industrial throwback. But changing that, given the current government structure, is super hard. But what these innovative, nonprofit schools are doing is pushing the bounds, letting kids try new things. And so think of it as the governance reform, that is, the nonprofit, to allow the educational changes.
ΚΑ: Κάποιες φορές η κριτική σε αυτά τα σχολεία, εκούσια η ακούσια, διώχνει πόρους από το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα. Πρέπει να μας ανησυχεί αυτό;
CA: And sometimes the criticism is put that charter schools, intentionally or unintentionally, suck resources away from the public school system. Should we be concerned about that?
ΡΧ: Είναι δημόσια σχολεία. Υπάρχουν πολλά είδη δημόσιων σχολείων. Αν τα δείτε ως σύνολο, εξυπηρετούν παιδιά φτωχότερων οικογενειών. Αν τα παιδιά εύπορων οικογενειών έχουν πρόβλημα, θα τα στείλουν σε ιδιωτικό σχολείο ή θα αλλάξουν γειτονιά. Οι φτωχότερες οικογένειες δεν έχουν αυτές τις επιλογές. Στα KIPP, το 80% είναι παιδιά χαμηλού εισοδήματος με δωρεάν και φθηνότερο γεύμα. Η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο από τα KIPP είναι φανταστική.
RH: Well, they are public schools. I mean, there's these multiple types of public schools. And if you look at charters as a whole, they serve low-income kids. Because if high-income kids get in trouble, the parents will send them to a private school or they move neighborhoods. And low-income families generally don't have those choices. Like KIPP -- it's 80 percent low-income kids, free and reduced lunch. And the college admissions for KIPP is fantastic.
ΚΑ: Ριντ, έχεις υπογράψει μια δέσμευση προσφοράς, δεσμεύτηκες να δώσεις πάνω από τη μισή σου περιουσία κατά τη διάρκεια της ζωής σου. Μπορώ να σε ρωτήσω αναιδώς πόσα έχεις επενδύσει στην εκπαίδευση τα τελευταία χρόνια;
CA: Reed, you signed the Giving Pledge a few years ago, you're committed to giving away more than half of your fortune during your lifetime. Can I cheekily ask how much you've invested in education in the last few years?
ΡΧ: Είναι λίγες εκατοντάδες εκατομμύρια, δεν ξέρω ακριβώς πόσα, όμως θα συνεχίσουμε να επενδύουμε και --
RH: It's a couple hundred million, I don't know exactly how many hundreds, but we're continuing to invest and --
(Χειροκρότημα)
(Applause)
σας ευχαριστώ όλους --
thank you all --
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Ειλικρινά, για λίγο προσπάθησα να ασχοληθώ με την πολιτική, δουλεύοντας για τον Τζον Ντόερ. Όσο και να μου άρεσε να δουλεύω για τον Τζον, δεν ήμουν καλός σε αυτό. Μου αρέσουν οι επιχειρήσεις, ο ανταγωνισμός. Μου αρέσει να κοντράρομαι με την Disney και το HBO.
You know, honestly, for a little while I tried to do politics full-time, working for John Doerr. And while I loved working for John, I just didn't thrive on politics. I love business, I love competing. I love going up against Disney and HBO.
(Γέλια)
(Laughter)
Αυτό με κάνει να συνεχίζω. Το κάνω αυτό για να αυξήσω την αξία του Netflix, και να μπορώ να γράψω κι άλλες επιταγές σε σχολεία. Μέχρι τώρα, είναι η τέλεια ζωή.
That's what gets me going. And now I do that to really increase Netflix's value, which allows me to write more checks to schools. And so for now, it's the perfect life.
ΚΑ: Ριντ είσαι ένας εκπληκτικός άνθρωπος, έχεις αλλάξει τις ζωές μας και τις ζωές πολλών παιδιών.
CA: Reed, you're a remarkable person, you've changed all of our lives and the lives of many kids.
Σε ευχαριστώ πολύ που ήρθες στο TED.
Thank you so much for coming to TED.
(Χειροκρότημα)
(Applause)