There's a big question at the center of life in our democracies today: How do we fight terror without destroying democracies, without trampling human rights?
Сьогодні існує значна проблема в демократичному суспільстві: Як боротися з тероризмом, при цьому не порушуючи демократію та не нехтуючи правами людини?
I've spent much of my career working with journalists, with bloggers, with activists, with human rights researchers all around the world, and I've come to the conclusion that if our democratic societies do not double down on protecting and defending human rights, freedom of the press and a free and open internet, radical extremist ideologies are much more likely to persist.
Більшу частину своєї кар'єри я працювала з журналістами, блогерами, активістами, дослідниками прав людини по всьому світу, і я прийшла до висновку, що якщо демократичні суспільства не збільшать свої сили в боротьбі за захист прав людини, свободи ЗМІ та Інтернет, то радикальні екстремістські ідеології навряд чи зникнуть.
(Applause)
(Оплески)
OK, all done. Thank you very much. No, just joking.
Чудово, готово. Дуже дякую. Ні, жартую.
(Laughter)
(Сміх)
I actually want to drill down on this a little bit.
Я, насправді, хочу зупинитись на цьому питанні детальніше.
So, one of the countries that has been on the frontlines of this issue is Tunisia, which was the only country to come out of the Arab Spring with a successful democratic revolution. Five years later, they're struggling with serious terror attacks and rampant ISIS recruitment. And many Tunisians are calling on their government to do whatever it takes to keep them safe.
Так, однією з країн, де ця проблема відчувається особливо гостро, - це Туніс, єдина країна, де Арабська весна закінчилась успішною демократичною революцією. П'ять років потому вони боряться з серйозними терористичними атаками та з активним вербуванням в ряди ІДІЛ. Багато жителів Тунісу звертаються до уряду з проханням захистити їх.
Tunisian cartoonist Nadia Khiari has summed up the situation with this character who says, "I don't give a damn about human rights. I don't give a damn about the revolution. I don't give a damn about democracy and liberty. I just want to be safe."
Туніський художник Надіа Кіарі охарактеризувала ситуацію, зобразивши персонажа, який каже: "Мені байдужі права людини. Мені байдужа революція. Мені байдужі демократія та свобода. Я просто хочу жити в безпеці."
"Satisfied?" asked his jailer. "You're safe now."
"Ти задоволений?" - запитує наглядач. "Тепер ти в безпеці".
If the Tunisian people can figure out how to deal with their terrorism problem without ending up in this place, they will be a model not only for their region, but for all of us.
Якщо жителі Тунісу можуть зрозуміти, як вирішити проблему тероризму, не опинившись при цьому у в'язниці. то вони стануть зразком не тільки для свого регіону, а й для всіх нас.
The reality is that civil society, journalists and activists are coming under attack from extremist groups on the one hand, and, in many countries, also from their own governments. We're seeing bloggers and journalists being jailed, charged and intimidated by their own governments, many of which are allies with the West in the war on terror.
В дійсності громадянському суспільству, журналістам та активістам загрожують екстремістські групи, а в багатьох країнах ще й власний уряд. Ми бачили, як блогерів та журналістів саджають до в'язниць, звинувачують та залякують власні уряди, багато з яких є союзниками Заходу у боротьбі з тероризмом.
Just three examples. A friend and former colleague of mine, Hisham Almiraat, has been charged with threatening state security, along with six other activists in Morocco. The Saudi blogger Raif Badawi has been jailed and flogged for insulting Islam and criticizing the Saudi regime on his blog. More recently, the Turkish representative for Reporters Without Borders, Erol Önderoglu, has been detained and charged with spreading terrorist propaganda, because he and some other activists have been supporting Kurdish media.
Ось три приклади. Мій друг та колишній колега, Хішам Альмірат, був звинувачений у тому, що він загрожував державній безпеці, разом з шістьма іншими активістами в Марокко. Саудівський блогер Раіф Бадаві був ув'язнений та побитий різками за те, що образив іслам та розкритикував режим Саудівської Арабії в своєму блозі. Нещодавно представник Туреччини в "Репортерах без кордонів", Ерол Ондероглу, був затриманий і звинувачений в розповсюдженні терористської пропаганди, тому що він та інші активісти підтримували курдські ЗМІ.
Anti-terror measures quickly turn into state repression without strong protection for minority communities and for peaceful debate; this needs to be supported by a robust, independent local media.
Антитерористичні заходи дуже швидко перетворюються в репресії без підтримки меншості і мирних дебатів; а їх мають підтримати сильні, незалежні місцеві ЗМІ.
But while that's not really happening, Washington is teaming up with Silicon Valley and with Hollywood to pour millions -- hundreds of millions of dollars -- into what's called "counter-messaging," a fancy word for propaganda. To counter the terrorist propaganda spreading all over the internet, in Europe, Internet Referral Units are being set up, so that people can report on extremist content that they find and get it censored. The problem is, that all of this propaganda, monitoring and censorship completely fails to make up for the fact that the people who are the most credible voices, who can present credible ideas and alternative solutions to real economic, social and political problems in their community that are causing people to turn to extremism in the first place, are being silenced by their own governments.
Але поки що це не відбувається, Вашингтон об'єднується з Кремнієвою Долиною і з Голлівудом, і витрачає мільйони - сотні мільйонів доларів - на так звану "кампанію з протидії пропаганди в соціальних мережах", гарна назва для пропаганди. Щоб протидіяти терористичній пропаганді, що поширюється по мережі, в Європі організовують довідкові Інтернет-бюро, куди люди можуть повідомляти про виявлення екстремістського контенту, і де його цензурують. Проблема полягає в тому, що під всю цю пропаганду, контроль та цензуру повністю підпадають люди, які варті довіри, які мають цінні ідеї та альтернативні рішення реальних економічних, соціальних та політичних проблем суспільства, що є причиною того, чому люди вдаються до екстремізму, їх змушує замовкнути власний уряд.
This is all adding up to a decrease in freedom across the world. Freedom House, the human rights organization, reports that 2015 marks the 10th straight year in a row of decline in freedom worldwide. And this is not just because of the actions of authoritarian governments. It's also because democratic governments are increasingly cracking down on dissenters, whistle-blowers and investigative journalists. UN Secretary General Ban Ki-Moon has warned that "preventing extremism and promoting human rights go hand-in-hand." It's not to say that governments shouldn't keep us safe -- of course they should -- but we need public oversight, transparency and accountability to the rule of law. Meanwhile, extremists are literally killing off civil society in some countries. Since 2013 in Bangladesh, over a dozen secular bloggers and community activists have been literally slaughtered by extremists while the government has done very little. From the city of Raqqa in Syria, people like Ruqia Hassan and Naji Jerf have been assassinated for their reporting out of ISIS-controlled territory.
Все це сприяє зменшенню рівня свободи по всьому світу. "Дім Свободи", правозахисна організація, повідомляє, що 2015 став 10 роком поспіль, коли в усьому світі знижується рівень свободи. І справа не лише в діях авторитарних урядів. Справа ще й в тому, що демократичні уряди збільшують свій тиск на опозиціонерів, свідомих громадян та журналістів, які проводять розслідування. Генеральний секретар ООН Пан Гі Мін попереджав, що "запобігання екстремізму та захист прав людини йдуть пліч-о-пліч." Справа не в тому, що уряд не повинен нас захищати - звичайно, повинен - але нам потрібен громадський контроль, прозорість та відповідальність перед законом. Тим часом екстремісти буквально руйнують громадянське суспільство в деяких країнах. З 2013 року в Бангладеші більше десятка світських блогерів і громадських активістів були вбиті екстремістами, в той час як уряд майже нічого не робив. В місті Ракка в Сирії такі люди, як Рукіа Хасан та Наджі Джерф, були вбиті за те, що вони вели репортажі з підконтрольної ІДІЛ території.
The citizen media group called Raqqa is Being Slaughtered Silently relies on strong encryption to send out their reports and shield themselves from interception and surveillance. Yet authorities in countries like the United States, the United Kingdom and many other democracies are seeking to use the law to either weaken or outright ban strong encryption, because the bad guys are using it, too. We have got to fight for the right of citizens to use strong encryption. Otherwise, dissent and investigative journalism are going to become even more difficult in even more places. And the bad guys -- the criminals and terrorists -- are still going to find ways to communicate. Kudos to the companies that are standing up for their users' right to use encryption.
Громадянська медіагрупа "Ракку тихо вбивають" покладається на складне шифрування при передачі своїх звітів і таким чином вони захищають себе від підслуховувань та стеження. Однак уряд США, Великобританії та багатьох інших демократичних країн прагне керуватися законом для того, щоб послабити чи навіть заборонити складне шифрування, тому що ним можуть користуватися злочинці. Ми повинні боротися за право громадян використовувати складне шифрування. В іншому випадку, інакомислення та журналістські рослідування стануть ще більш складним завданням в більшій кількості регіонів. І погані хлопці - злочинці та терористи - все одно знайдуть спосіб спілкування. Хвала тим компаніям, які захищають право своїх користувачів на шифрування.
But when it comes to censorship, the picture is much more troubling. Yes, there's a real problem of extremist content spreading all over the internet. And Facebook, YouTube and Twitter are among the many companies who report having taken down hundreds of thousands of pieces of content and deactivating accounts that are connected to the extremist's speech. The problem is their enforcement mechanisms are a complete black box, and there is collateral damage.
Але коли справа стосується цензури, то тут картина більш тривожна. Так, існує справжня проблема, пов'язана з матеріалами екстремістського вмісту, що ширяться мережею. Facebook, YouTube та Twitter є одними з багатьох компаній, які повідомляють про видалення численних матеріалів та аккаунтів, що пов'язані з екстремізмом. Проблема в тому, що механізм таких дій не прозорий і це спричиняє супутню шкоду.
Take, for example, Iyad el-Baghdadi, an activist who makes fun of ISIS on Twitter. He had his account deactivated, because he shares a surname with a prominent ISIS leader. Last December, a number of women named Isis, which also happens to be the name of an Egyptian goddess, had their accounts deactivated. And this woman, who lives in the United States and is a computer programmer, reported on Twitter about her deactivation on Facebook, managed to get enough media attention to have her account reinstated. But that's the thing -- she had to get media attention. And journalists aren't immune. David Thomson, an expert on terrorism and reporter for Radio France International, had reports deleted from his Facebook account and had his account deactivated for several days, because they contained pictures of ISIS flags, even though he was just reporting on ISIS, not promoting it.
Наприклад, Ійяд аль-Багдаді, активіст, який висміював ІДІЛ в Twitter. Його аккаунт був заблокований, тому що в нього таке ж прізвище, як і у відомого лідера ІДІЛ. Минулого грудня у багатьох жінок з іменем Айсіс [англ. ІДІЛ], що, до речі, є ім'ям єгипетської богині, були заблоковані аккаунти. Одна з жінок, яка проживає в США і є програмістом, повідомила в Twitter, що її Facebook-аккаунт було заблоковано, це допомогло привернути увагу ЗМІ і її аккаунт було відновлено. Але ось в чому справа - їй довелось привертати увагу ЗМІ. І журналісти не є захищеними. У Девіда Томпсона, експерта з тероризму та репортера Radio France International, були видалені звіти, розміщені на його сторінці Facebook, сам профіль був заблокований протягом декількох днів, через публікацію фотографій з прапорами ІДІЛ, хоча він розміщав лише статті про ІДІЛ, а не матеріали, що пропагують ІДІЛ.
And then we have stories from people like this Egyptian man, Ahmed Abdellahy, who reported recently in an event in Washington DC that some of his arguments with extremists -- he now spends his time on social media arguing with ISIS followers, trying to get them to turn away -- some of his arguments with these extremists get deleted, which he believes has the effect of shielding them from alternative points of view.
Також бувають і такі історії, як от з єгиптянином Ахмедом Абдуллахі, який нещодавно повідомив на заході в Вашингтоні, що деякі його суперечки з екстремістами - в соціальних мережах він іноді дискутує з послідовниками ІДІЛ, намагаючись переконати їх - деякі його суперечки з цими екстремістами видаляють, що, як він вважає, відгороджує їх від альтернативної точки зору.
It's unclear whether Facebook even knows the extent of the collateral damage, or the other companies as well. But we do know that journalism, activism and public debate are being silenced in the effort to stamp out extremist speech.
Незрозуміло, чи усвідомлюють в Facebook та в інших компаніях, якої супутньої шкоди вони завдають. Але ми знаємо, що журналістика, громадська діяльність та обговорення придушуються в зусиллях викорінити екстремістські заяви.
So with these companies having so much power over the public discourse, they need to be held accountable. They need to carry out impact assessment to identify and fix the problems that we're clearly seeing. They need to be more transparent about their enforcement mechanisms, and they need to have clear appeal and grievance mechanisms, so people can get their content reinstated.
Тож компанії, що мають так багато влади над суспільною дискусією, мають нести відповідальність. Вони мають оцінювати вплив виявлення та вирішення проблеми, яка для них очевидна. Вони мають бути більш прозорими в тому, що стосується механізму забезпечення прав, вони повинні мати чіткий механізм оскарження та розгляду скарг, щоб люди могли відновлювати свої публікації.
Now, I've been talking for the last 10 minutes about how governments and companies are making it more difficult for people like these. This is a picture of members of the citizen media network, Global Voices, that I helped to cofound over 10 years ago with my friend, Ethan Zuckerman. Interestingly, about 5 years ago, right after the Arab Spring, the data scientist Gilad Lotan created a network map of the people in Global Voices who were heavy users of Twitter during the Arab Spring. And he found that many of these people served as key information nodes between activists and journalists throughout the Tunisian and Egyptian revolution. We've got to make sure that these people not only survive, but are able to continue to thrive. Many of them are still active, other than the ones who have gone to jail or have been driven into hiding or exile.
Останні 10 хвилин я говорю про те, як уряд і компанії ускладнюють життя людей. Це фото учасників громадської медіа мережі Global Voices, яку більше 10 років тому я співзаснувала з моїм другом Ітаном Цукерманом. Цікаво, що 5 років тому, одразу після Арабської весни, Гілад Лотан, експерт з обробки даних, створив карту мережі людей з Global Voices, які активно користувались Twitter протягом Арабської весни. Він виявив, що багато з цих людей стали основними інформаторами активістів та журналістів в період революції в Тунісі та Єгипті. Ми маємо переконатись в тому, що ці люди не лише вижили, а й можуть щасливо жити далі. Багато з них ще активні, за винятком тих, хто був ув'язнений, чи був вимушений переховуватися чи тікати.
All around the world, people who are sick and tired of fear and oppression are linking up in their communities and across borders. We've got to do everything we can to push our governments and companies to do a better job of protecting their rights. We've also got to be more mindful about how our own personal, political, consumer and business choices affect people like these around the world. Also, if you follow the news, it's pretty clear that that alone isn't going to be enough. We've got to take personal responsibility by joining -- or at very least, actively supporting -- the growing ecosystem of individuals and groups who are fighting for social justice, environmental sustainability, government accountability, human rights, freedom of the press and a free and open internet, all around the world.
По всьому світу люди, які втомилися від страху та пригнічення, об'єднуються в своїй країні та за її межами. Ми маємо зробити все можливе для того, щоб підштовхнути наші уряди та компанії до того, щоб вони краще захищали наші права. Ми маємо також бути більш уважними до того, як наш особистий, політичний, споживчий та бізнес вибір впливає на людей по всьому світу. Також, якщо ви слідкуєте за новинами, то стає зрозумілим, що лише цього буде не достатньо. Ми маємо взяти на себе відповідальність або принаймні активно підтримувати зростаючу екосистему окремих осіб і груп, які боряться за соціальну справедливість, екологічну стійкість, відповідальність уряду, права людини, свободу ЗМІ та за свободу інтернету по всьому світу.
I believe that, ultimately, we can overcome the digitally empowered networks of extremism, demagoguery and hate. But ... we've got to do this by really beefing up the global networks of citizens around the world, powered by people who are working hard every day, and taking personal risk for a future world that is more peaceful, just, open and free.
Я вірю, що зрештою ми зможемо подолати вибудувані мережі екстремізму, демагогії та ненависті. Але... ми маємо зробити це шляхом зміцнення глобальних громадянських мереж по всьому світу, за допомогою людей, які наполегливо працюють кожного дня, і несуть особистий ризик заради майбутнього світу - мирного, справедливого, відкритого та вільного.
Thanks very much for listening.
Дякую за увагу.
(Applause)
(Оплески)