Οι άλλοι άνθρωποι. Όλοι ενδιαφέρονται για τους άλλους ανθρώπους. Όλοι έχουν σχέσεις με άλλους ανθρώπους, και ενδιαφέρονται γι΄αυτές τις σχέσεις για διάφορους λόγους. Καλές σχέσεις, κακές σχέσεις, ενοχλητικές σχέσεις, αγνωστικιστές σχέσεις, κι αυτό που πρόκειται να κάνω είναι να εστιάσω στο κεντρικό κομμάτι μιας αλληλεπίδρασης που λαμβάνει χώρα σε μια σχέση. Θα εμπνευστώ από το γεγονός ότι όλοι μας ενδιαφερόμαστε στο να αλληλεπιδρούμε με άλλους ανθρώπους, θα το απαλλάξω από όλα του τα πολύπλοκα χαρακτηριστικά και θα μετατρέψω αυτό το αντικείμενο, αυτό το απλοποιημένο αντικείμενο, σε μια επιστημονική έρευνα και θα παρέχω τα πρώιμα στάδια, τα εμβρυακά στάδια από νέες ιδέες, όσον αφορά το τι συμβάινει σε δυο εγκεφάλους όταν αλληλεπιδρούν ταυτόχρονα.
Other people. Everyone is interested in other people. Everyone has relationships with other people, and they're interested in these relationships for a variety of reasons. Good relationships, bad relationships, annoying relationships, agnostic relationships, and what I'm going to do is focus on the central piece of an interaction that goes on in a relationship. So I'm going to take as inspiration the fact that we're all interested in interacting with other people, I'm going to completely strip it of all its complicating features, and I'm going to turn that object, that simplified object, into a scientific probe, and provide the early stages, embryonic stages of new insights into what happens in two brains while they simultaneously interact.
Όμως, πριν προχωρήσω σε αυτό, αφήστε με να σας αναφέρω κάποια πράγματα μέσω των οποίων, έγινε αυτό δυνατό. Το πρώτο είναι το ότι μπορούμε τώρα να αφουγκραστούμε με ασφάλεια την δραστηριότητα ενός υγιούς εγκεφάλου. Χωρίς βελόνες και ακτινοβολία, χωρίς κανένα είδος κλινικής επέμβασης, μπορούμε να κατέβουμε στους δρόμους και να καταγράψουμε δεδομένα από τους εγκεφάλους των φίλων και των γειτόνων σας ενώ κάνουν διάφορες γνωστικές εργασίες και χρησιμοποιούμε μια μέθοδο που ονομάζεται λειτουργική απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού (μαγνητική τομογραφία). Πιθανόν να έχετε όλοι διαβάσει ή ακούσει γι΄αυτό σε κάποιο είδος ενσάρκωσης. Αφήστε με να σας δώσω μια εκδοχή με δυο προτάσεις. Λοιπόν, όλοι μας έχουμε ακούσει για τη μαγνητική τομογραφία. Χρησιμοποιεί μαγνητικά πεδία και ραδιοκύματα και βγάζουν φωτογραφίες του εγκεφάλου σας ή του γόνατού σας ή του στομαχιού σας, γκριζωπές εικόνες που έχουν παγώσει τον χρόνο. Κατά την δεκαετία του 1990, ανακαλύφθηκε ότι είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν τα ίδια μηχανήματα με διαφορετικό τρόπο και με αυτό τον τρόπο μπορούμε να φτιάξουμε μικροσκοπικά βίντεο της ροής του αίματος από εκατοντάδες χιλιάδες σημεία, ανεξάρτητα μέσα στον εγκέφαλο. Ε, και λοιπόν; Στην πραγματικότητα, αυτό που συμβαίνει μέσα στον εγκέφαλο, είναι ότι οι αλλαγές στην νευρική δραστηριότητα, αυτά που κάνουν τον εγκέφαλό σας να δουλεύει, αυτά που κάνουν το λογισμικό σας να δουλεύει στον εγκέφαλό σας, είναι στενά αλληλένδετες με τις αλλαγές στην ροή του αίματος. Εάν φτιάξετε ένα βίντεο με την ροή του αίματος, θα έχετε μια ανεξάρτητη πρόσβαση στην εγκεφαλική δραστηριότητα.
But before I do that, let me tell you a couple of things that made this possible. The first is we can now eavesdrop safely on healthy brain activity. Without needles and radioactivity, without any kind of clinical reason, we can go down the street and record from your friends' and neighbors' brains while they do a variety of cognitive tasks, and we use a method called functional magnetic resonance imaging. You've probably all read about it or heard about in some incarnation. Let me give you a two-sentence version of it. So we've all heard of MRIs. MRIs use magnetic fields and radio waves and they take snapshots of your brain or your knee or your stomach, grayscale images that are frozen in time. In the 1990s, it was discovered you could use the same machines in a different mode, and in that mode, you could make microscopic blood flow movies from hundreds of thousands of sites independently in the brain. Okay, so what? In fact, the so what is, in the brain, changes in neural activity, the things that make your brain work, the things that make your software work in your brain, are tightly correlated with changes in blood flow. You make a blood flow movie, you have an independent proxy of brain activity.
Αυτό, κυριολεκτικά, έχει κάνει μια επανάσταση στην γνωστική επιστήμη. Μπορείτε να πάρετε όποιο γνωστικό τομέα θέλετε, την μνήμη, τον σχεδιασμό κίνησης, την σκέψη για την πεθερά σας, το να θυμώνετε με τους ανθρώπους, τις συναισθηματικές αντιδράσεις και πάει λέγοντας, βάλτε ανθρώπους μέσα σε λειτουργικούς μαγνητικούς τομογράφους να απεικονίσετε πώς αυτού του είδους οι μεταβλητές χαρτογραφούνται στην εγκεφαλική δραστηριότητα. Η διαδικασία βρίσκεται στα αρχικά της στάδια και είναι ακόμη κάπως ακατέργαστη, όμως στην πραγματικότητα, πριν από 20 χρόνια ήμασταν στο μηδέν. Δεν μπορούσες να το κάνεις αυτό σε ανθρώπους. Δεν μπορούσες να το κάνεις σε υγιείς ανθρώπους. Αυτό προκάλεσε ουσιαστικά μια επανάσταση και μας εισήγαγε σε μια νέα πειραματική προετοιμασία. Οι νευροβιολόγοι, όπως γνωρίζετε πολύ καλά. έχουν πολλές πειραματικές μελέτες, με σκουλήκια και τρωκτικά και μύγες κι άλλα τέτοιου είδους πράγματα. Τώρα όμως, έχουμε μια νέα πειραματική μελέτη: τα ανθρώπινα όντα. Μπορούμε, πια, να χρησιμοποιήσουμε τα ανθρώπινα όντα για να μελετήσουμε και να κατασκευάσουμε το λογισμικό των ανθρώπινων όντων και διαθέτουμε κάποιες αυξανόμενες βιολογικές μετρήσεις.
This has literally revolutionized cognitive science. Take any cognitive domain you want, memory, motor planning, thinking about your mother-in-law, getting angry at people, emotional response, it goes on and on, put people into functional MRI devices, and image how these kinds of variables map onto brain activity. It's in its early stages, and it's crude by some measures, but in fact, 20 years ago, we were at nothing. You couldn't do people like this. You couldn't do healthy people. That's caused a literal revolution, and it's opened us up to a new experimental preparation. Neurobiologists, as you well know, have lots of experimental preps, worms and rodents and fruit flies and things like this. And now, we have a new experimental prep: human beings. We can now use human beings to study and model the software in human beings, and we have a few burgeoning biological measures.
Λοιπόν, αφήστε με να σας δώσω ένα παράδειγμα για το είδος των πειραμάτων που κάνουν οι άνθρωποι, και ανήκει στον τομέα αυτού που ονομάζεται εκτίμηση. Η εκτίμηση είναι ακριβώς αυτό που φαντάζεστε ότι είναι, έτσι; Εάν εκτιμούσατε δυο εταιρίες μεταξύ τους θα θέλατε να μάθετε ποια είναι πιο πολύτιμη. Οι πολιτισμοί ανακάλυψαν το κεντρικό χαρακτηριστικό της εκτίμησης εδώ και χιλιάδες χρόνια. Εάν θέλετε να συγκρίνετε πορτοκάλια με παρμπρίζ, τι θα κάνατε; Λοιπόν, δεν μπορείτε να συγκρίνετε πορτοκάλια με παρμπρίζ. Δεν μπορούν να συγκριθούν. Δεν έχουν καμία σχέση το ένα με το άλλο. Άρα, αντιθέτως, μπορείτε να τα μετατρέψετε σε μια κλίμακα κοινού νομίσματος, να τα βάλετε σε αυτή την ζυγαρια και να τα αξιολογήσετε αντίστοιχα. Ο εγκέφαλός σας θα πρέπει να κάνει κάτι παρόμοιο και τώρα ξεκινάμε να κατανοούμε και να αναγνωρίζουμε τα συστήματα του εγκεφάλου που εμπλέκονται στην εκτίμηση κι ένα εκ των οποίων, είναι ένα σύστημα νευροδιαβιβαστών τα κύτταρα του οποίου βρίσκονται στο στέλεχος του εγκεφάλου σας και οδηγούν την χημική ντοπαμίνη στο υπόλοιπο μέρος του εγκεφάλου σας. Δεν θα προχωρήσω σε λεπτομέρειες γι΄αυτό, αλλά πρόκειται για μια σημαντική ανακάλυψη και γνωρίζουμε ένα καλό μέρος της τώρα και παρόλο που είναι μικρό, είναι σημαντικό γιατί πρόκειται για τους νευρώνες που θα χάνατε εάν είχατε τη νόσο του Πάρκινσον και είναι επίσης αυτοί οι νευρώνες που διαλύονται εντελώς από κάθε κατάχρηση ουσίας κι αυτό βγάζει νόημα. Οι ουσίες κατάχρησης εισέρχονται και αλλάζουν τον τρόπο που αξιολογείς τον κόσμο. Αλλάζουν τον τρόπο που αξιολογείτε τα σύμβολα που συνδέονται με την ουσία που έχετε επιλέξει και σας κάνουν να εκτιμήσετε κάτι σε σχέση με κάποιο άλλο.
Okay, let me give you one example of the kinds of experiments that people do, and it's in the area of what you'd call valuation. Valuation is just what you think it is, you know? If you went and you were valuing two companies against one another, you'd want to know which was more valuable. Cultures discovered the key feature of valuation thousands of years ago. If you want to compare oranges to windshields, what do you do? Well, you can't compare oranges to windshields. They're immiscible. They don't mix with one another. So instead, you convert them to a common currency scale, put them on that scale, and value them accordingly. Well, your brain has to do something just like that as well, and we're now beginning to understand and identify brain systems involved in valuation, and one of them includes a neurotransmitter system whose cells are located in your brainstem and deliver the chemical dopamine to the rest of your brain. I won't go through the details of it, but that's an important discovery, and we know a good bit about that now, and it's just a small piece of it, but it's important because those are the neurons that you would lose if you had Parkinson's disease, and they're also the neurons that are hijacked by literally every drug of abuse, and that makes sense. Drugs of abuse would come in, and they would change the way you value the world. They change the way you value the symbols associated with your drug of choice, and they make you value that over everything else.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται το βασικό στοιχείο. Αυτοί οι νευρώνες, επίσης, εμπλέκονται στον τρόπο που μπορείτε να προσδώσετε αξία σε ουσιαστικά αφηρημένες ιδέες, και έχω βάλει κάποια σύμβολα εδώ πάνω, στα οποία προσδίδουμε κάποια αξία για διάφορες αιτίες. Διαθέτουμε μια συμπεριφοριστική υπερδύναμη μέσα στον εγκέφαλό μας και αυτή, εν μέρει, προϋποθέτει την ντοπαμίνη. Μπορούμε να αρνηθούμε κάθε ένστικτο για επιβίωση, μόνο για μια ιδέα, για μια απλή ιδέα. Κανένα άλλο είδος δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Το 1997, η αίρεση Heaven's Gate (Πύλη του Παραδείσου) αυτοκτόνησε μαζικά στηριζόμενοι στην ιδέα, ότι υπήρχε ένα διαστημόπλοιο κρυμμένο στην ουρά του τότε ορατού κομήτη Χέιλ-Μποπ και περίμενε να τους μεταφέρει στο επόμενο επίπεδο. Ήταν ένα εξαιρετικά τραγικό γεγονός. Περισσότεροι από τα δύο τρίτα από αυτούς είχαν πτυχία πανεπιστημίου. Όμως, το θέμα εδώ είναι πως ήταν σε θέση να απαρνηθούν το ένστικτο τους για επιβίωση, χρησιμοποιώντας ακριβώς τα ίδια συστήματα, που τοποθετήθηκαν για να τους κάνουν να επιβιώσουν. Πρόκειται για ισχυρό έλεγχο, ε;
Here's the key feature though. These neurons are also involved in the way you can assign value to literally abstract ideas, and I put some symbols up here that we assign value to for various reasons. We have a behavioral superpower in our brain, and it at least in part involves dopamine. We can deny every instinct we have for survival for an idea, for a mere idea. No other species can do that. In 1997, the cult Heaven's Gate committed mass suicide predicated on the idea that there was a spaceship hiding in the tail of the then-visible comet Hale-Bopp waiting to take them to the next level. It was an incredibly tragic event. More than two thirds of them had college degrees. But the point here is they were able to deny their instincts for survival using exactly the same systems that were put there to make them survive. That's a lot of control, okay?
Ένα πράγμα που αφήσαμε έξω από την διήγηση μας είναι το προφανές, στο οποίο θα εστιάσω στην υπόλοιπη ομιλία μου, δηλαδή οι άλλοι άνθρωποι. Αυτά τα ίδια συστήματα αξιολόγησης αναδιατάσσονται όταν κάνουμε εκτιμήσεις των αλληλεπιδράσεων με άλλους ανθρώπους. Έτσι, το ίδιο σύστημα ντοπαμίνης που εθίζεται στα ναρκωτικά, που σας κάνει να παγώσετε όταν προσβληθείτε από τη νόσο του Πάρκινσον, που οδηγεί σε ποικίλες μορφές ψυχώσεων, μπορεί επίσης να ανακαταταχθεί για να εκτιμήσει αλληλεπιδράσεις με άλλους ανθρώπους και να προσδώσει αξία στις χειρονομίες που κάνετε όταν αλληλεπιδράτε με κάποιον άλλο.
One thing that I've left out of this narrative is the obvious thing, which is the focus of the rest of my little talk, and that is other people. These same valuation systems are redeployed when we're valuing interactions with other people. So this same dopamine system that gets addicted to drugs, that makes you freeze when you get Parkinson's disease, that contributes to various forms of psychosis, is also redeployed to value interactions with other people and to assign value to gestures that you do when you're interacting with somebody else.
Αφήστε με να σας δώσω ένα παράδειγμα. Διαθέτετε τόσο μεγάλη επεξεργαστική δύναμη σε αυτό τον τομέα που δεν το προσέχετε καν.
Let me give you an example of this. You bring to the table such enormous processing power in this domain that you hardly even notice it.
Αφήστε με να σας δώσω λίγα ακόμη παραδείγματα. Εδώ έχουμε ένα μωρό. Είναι τριών μηνών. Ακόμη κάνει κακά στην πάνα της και δεν μπορεί να κάνει υπολογισμούς. Είναι συγγενής μου. Κάποιος θα είναι πολύ χαρούμενος που βρίσκεται εδώ πάνω στην οθόνη. Μπορείτε να καλύψειτε το ένα της μάτι και θα συνεχίσετε να βλέπετε κάτι στο άλλο μάτι και βλέπω ένα είδος περιέργειας στο ένα μάτι και ίσως λίγη έκπληξη στο άλλο.
Let me just give you a few examples. So here's a baby. She's three months old. She still poops in her diapers and she can't do calculus. She's related to me. Somebody will be very glad that she's up here on the screen. You can cover up one of her eyes, and you can still read something in the other eye, and I see sort of curiosity in one eye, I see maybe a little bit of surprise in the other.
Εδώ είναι ένα ζευγάρι. Μοιράζονται μια στιγμή μαζί και κάναμε ένα πείραμα, όπου μπορείς να κόψεις διαφορετικά κομμάτια από αυτή την εικόνα κι ακόμη να μπορείς να δεις ότι μοιράζονται τη στιγμή. Την μοιράζονται κάπως παράλληλα. Τώρα, και τα στοιχεία αυτής της σκηνής μας το μεταδίδουν, αλλά μπορείτε να το δειτε κατευθείαν στα πρόσωπά τους κι αν συγκρίνετε τα πρόσωπά τους με φυσιολογικά πρόσωπα, αυτό θα είναι ένα καλό παράδειγμα.
Here's a couple. They're sharing a moment together, and we've even done an experiment where you can cut out different pieces of this frame and you can still see that they're sharing it. They're sharing it sort of in parallel. Now, the elements of the scene also communicate this to us, but you can read it straight off their faces, and if you compare their faces to normal faces, it would be a very subtle cue.
Να, ένα άλλο ζευγάρι. Εκείνος μας κοιτάζει στα ίσια κι εκείνη ξεκάθαρα δείχνει, ξέρετε, αγάπη και θαυμασμό γι' αυτόν.
Here's another couple. He's projecting out at us, and she's clearly projecting, you know, love and admiration at him.
Εδώ είναι ακόμη ένα ζευγάρι. (Γέλια) Νομίζω πως δεν βλέπω αγάπη και θαυμασμό από την αριστερή πλευρά. (Γέλια) Στην πραγματικότητα, γνωρίζω ότι είναι η αδερφή του και μπορείτε σχεδόν να τον δείτε να λέει: «Εντάξει, το κάνουμε για την φωτογραφία, αλλά μετά θα μου κλέψεις το γλυκό και θα με χτυπήσεις στο πρόσωπο.» (Γέλια) Θα με σκοτώσει που την έδειξα αυτή.
Here's another couple. (Laughter) And I'm thinking I'm not seeing love and admiration on the left. (Laughter) In fact, I know this is his sister, and you can just see him saying, "Okay, we're doing this for the camera, and then afterwards you steal my candy and you punch me in the face." (Laughter) He'll kill me for showing that.
Άρα, τι σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνει πως αφιερώνουμε μια τεράστια ποσότητα επεξεργαστικής δύναμης σε ένα πρόβλημα. Εμπλέκει βαθιά συστήματα στον εγκέφαλό μας, στα ντοπαμινεργικά συστήματα, που βρίσκονται εδώ για να σας κάνουν να αποζητάτε το σεξ, το φαγητό και το αλάτι. Σας κρατούν ζωντανούς. Τους δίνει την ώθηση, τους δίνει αυτό το είδος της συμπεριφορικής ώθησης, που ονομάσαμε υπερδύναμη.
All right, so what does this mean? It means we bring an enormous amount of processing power to the problem. It engages deep systems in our brain, in dopaminergic systems that are there to make you chase sex, food and salt. They keep you alive. It gives them the pie, it gives that kind of a behavioral punch which we've called a superpower.
Άρα, πώς μπορούμε να το πάρουμε και να δημιουργήσουμε ένα είδος στημένης κοινωνικής αλληλεπίδρασης και να το μετατρέψουμε σε μια επιστημονική έρευνα; Η γρήγορη απάντηση είναι τα παιχνίδια. Τα οικονομικά παιχνίδια. Συνεπώς, αυτό που θα κάνουμε είναι να εισχωρήσουμε σε δυο πεδία. Το ένα πεδίο ονομάζεται πειραματικά οικονομικά. Το άλλο ονομάζεται συμπεριφορικά οικονομικά. Και κλέβουμε τα παιχνίδια τους. Και τα διαπλάθουμε σύμφωνα με τους δικούς μας σκοπούς. Λοιπόν, εδώ φαίνεται ένα συγκεκριμένο παιχνίδι, που ονομάζεται τελεσίγραφο. Στο κόκκινο άτομο δόθηκαν εκατό δολάρια και μπορεί να προσφέρει μια μοιρασιά με το μπλε άτομο. Ας πούμε ότι ο κόκκινος θέλει να κρατήσει τα 70 κι έτσι προσφέρει στον μπλε τα 30. Άρα, προσφέρει μια μοιρασιά 70-30 με τον μπλε. Ο έλεγχος περνά στον μπλε και αυτός λέει, «Τα δέχομαι», περίπτωση στην οποία παίρνει τα χρήματα, ή αν ο μπλε πει, «Τα απορρίπτω», περίπτωση κατά την οποία κανένας δεν παίρνει τίποτα. Εντάξει; Λοιπόν, μια λογική επιλογή, όπως θα έλεγε ένας οικονομολόγος, είναι να δεχτείς όλες τις μη-μηδενικές προσφορές. Τι κάνουν οι άνθρωποι; Οι άνθρωποι αδιαφορούν για μια μοιρασιά 80-20. Στην 80-20, είναι ζήτημα τύχης, εάν θα δεχθείς ή όχι. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ξέρετε, επειδή έχετε θυμώσει. Είστε έξαλλος. Αυτή είναι μια άδικη προσφορά και γνωρίζετε τι σημαίνει άδικη προσφορά. Αυτό το είδος παιχνιδιού έγινε από το εργαστήριό μου κι από πολλά άλλα, σε όλο τον κόσμο. Αυτό απλά σας δίνει ένα παράδειγμα για το τι είδους πράγματα διερευνούν αυτά τα παιχνίδια. Το ενδιαφέρον κομμάτι είναι πως αυτά τα παιχνίδια απαιτούν να έχετε πολλά γνωστικά εργαλεία εν ενεργεία. Θα πρέπει να είστε σε θέση να αναμετρηθείτε με ένα πιστό αντίγραφο ενός άλλου ατόμου. Θα πρέπει να είστε σε θέση να θυμάστε τι έχετε κάνει. Θα πρέπει να είστε σε ετοιμότητα να το κάνετε. Έπειτα θα πρέπει να ενημρώνετε το μοντέλο σας, βασιζόμενοι στα σημάδια που έρχονται πίσω, και θα πρέπει να κάνετε κάτι που είναι ενδιαφέρον, δηλαδή να κάνετε ένα είδος ανάλυσης του βάθους της σκέψης. Δηλαδή, θα πρέπει να αποφασίσετε τι περιμένει το άλλο άτομο από εσάς. Θα πρέπει να στείλετε σημάδια για να διαχειριστείτε την εικόνα σας στο μυαλό τους. Σαν μια συνέντευξη για δουλειά. Κάθεστε σε ένα γραφείο απέναντι από κάποιους, που έχουν μια προϋπάρχουσα εικόνα για εσάς, και στέλνετε σημάδια στην άλλη άκρη του γραφείου, για να μεταφέρουν την εικόνα που έχουν για εσάς, από το ένα μέρος σε ένα άλλο που επιθυμείτε να βρίσκεται. Είμαστε τόσο καλοί σε αυτό, που στην πραγματικότητα δεν το προσέχουμε καν. Αυτού του είδους οι έρευνες το εκμεταλλεύονται. Εντάξει;
So how can we take that and arrange a kind of staged social interaction and turn that into a scientific probe? And the short answer is games. Economic games. So what we do is we go into two areas. One area is called experimental economics. The other area is called behavioral economics. And we steal their games. And we contrive them to our own purposes. So this shows you one particular game called an ultimatum game. Red person is given a hundred dollars and can offer a split to blue. Let's say red wants to keep 70, and offers blue 30. So he offers a 70-30 split with blue. Control passes to blue, and blue says, "I accept it," in which case he'd get the money, or blue says, "I reject it," in which case no one gets anything. Okay? So a rational choice economist would say, well, you should take all non-zero offers. What do people do? People are indifferent at an 80-20 split. At 80-20, it's a coin flip whether you accept that or not. Why is that? You know, because you're pissed off. You're mad. That's an unfair offer, and you know what an unfair offer is. This is the kind of game done by my lab and many around the world. That just gives you an example of the kind of thing that these games probe. The interesting thing is, these games require that you have a lot of cognitive apparatus on line. You have to be able to come to the table with a proper model of another person. You have to be able to remember what you've done. You have to stand up in the moment to do that. Then you have to update your model based on the signals coming back, and you have to do something that is interesting, which is you have to do a kind of depth of thought assay. That is, you have to decide what that other person expects of you. You have to send signals to manage your image in their mind. Like a job interview. You sit across the desk from somebody, they have some prior image of you, you send signals across the desk to move their image of you from one place to a place where you want it to be. We're so good at this we don't really even notice it. These kinds of probes exploit it. Okay?
Κάνοντάς το, ανακαλύψαμε πως οι άνθρωποι είναι στην κυριολεξία καναρίνια, όσον αφορά τις κοινωνικές συναλλαγές. Τα καναρίνια συνήθιζαν να χρησιμοποιούνται ως ένα είδος βιο-ανιχνευτών στα ορυχεία. Όταν εμφανιζόταν μεθάνιο, ή διοξείδιο του άνθρακα, ή μειωνόταν το οξυγόνο, τα πουλιά λιποθυμούσαν πριν από τους ανθρώπους -- άρα συμπεριφέρονταν σαν ένα σύστημα έγκαιρης ειδοποίησης: «Ε, βγείτε έξω από το ορυχείο. Τα πράγματα δεν πάνε και πολύ καλά.» Οι άνθρωποι έρχονται στο τραπέζι κι ακόμη και με αυτές τις ωμές, στημένες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, είναι απλά αριθμοί που πηγαινοέρχονται μεταξύ των ατόμων, και εμφανίζουν τεράστιες ευαισθησίες σε αυτό. Συνειδητοποιήσαμε πως μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε και πράγματι, όπως το έχουμε κάνει και το κάνουμε και τώρα σε πολλές εκατοντάδες ανθρώπων, νομίζω περίπου πέντε ή έξι χιλιάδες. Ουσιαστικά, για να το κάνουμε αυτό μια έρευνα βιολογίας, χρειαζόμαστε μεγαλύτερους αριθμούς από αυτούς, όσο παράξενο κι αν φαίνεται. Όμως, έχουν εμφανιστεί κάποια μοτίβα και είχαμε την δυνατότητα να πάρουμε αυτά τα μοτίβα, να τα μετατρέψουμε σε μαθηματικά μοντέλα, και να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα μαθηματικά μοντέλα για να κερδίσουμε νέες ιδέες όσον αφορά αυτές τις ανταλλαγές. Ε, και λοιπόν; Λοιπόν, προκύπτει ότι αυτή είναι μια πολύ καλή συμπεριφορική μέτρηση, δηλαδή το ότι τα οικονομικά παιχνίδια μάς προσφέρουν έννοιες του άριστου παιχνιδιού. Μπορούμε να το υπολογίσουμε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε για να αναλύσουμε, κατά κάποιο τρόπο, την συμπεριφορά.
In doing this, what we've discovered is that humans are literal canaries in social exchanges. Canaries used to be used as kind of biosensors in mines. When methane built up, or carbon dioxide built up, or oxygen was diminished, the birds would swoon before people would -- so it acted as an early warning system: Hey, get out of the mine. Things aren't going so well. People come to the table, and even these very blunt, staged social interactions, and they, and there's just numbers going back and forth between the people, and they bring enormous sensitivities to it. So we realized we could exploit this, and in fact, as we've done that, and we've done this now in many thousands of people, I think on the order of five or six thousand. We actually, to make this a biological probe, need bigger numbers than that, remarkably so. But anyway, patterns have emerged, and we've been able to take those patterns, convert them into mathematical models, and use those mathematical models to gain new insights into these exchanges. Okay, so what? Well, the so what is, that's a really nice behavioral measure, the economic games bring to us notions of optimal play. We can compute that during the game. And we can use that to sort of carve up the behavior.
Εδώ είναι το καλό σημείο. Πριν από έξι ή επτά χρόνια, δημιουργήσαμε μια ομάδα. Τότε βρισκόμασταν στο Χιούστον του Τέξας. Τώρα βρίσκεται στην Βιρτζίνια και στο Λονδίνο. Και φτιάξαμε ένα λογισμικό το οποίο θα συνέδεε τις συσκευές λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας με το Διαδίκτυο. Υπολογίζω ότι είχαμε φτιάξει γύρω στα έξι μηχανήματα εκείνη την εποχή, αλλά ας εστιάσουμε σε δυο. Έτσι, συγχρονίζονταν όλα τα μηχανήματα οπουδήποτε στον κόσμο. Συγχρονίζουμε τα μηχανήματα, τα βάζουμε σε αυτές τις στημένες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και καταγράφουμε και τους δυο εγκεφάλους που αλληλεπιδρούν. Άρα, για πρώτη φορά, δεν χρειάζεται να ανατρέχουμε απλά σε μέσους όρους αντί σε άτομα, ή να βάζουμε τα άτομα να παίζουν με υπολογιστές, ή να προσπαθούμε να εξάγουμε συμπεράσματα με αυτό τον τρόπο. Μπορούμε να μελετήσουμε δυάδες ατόμων. Μπορούμε να μελετήσουμε τον τρόπο με τον οποίο, ένα άτομο αλληλεπιδρά με ένα άλλο άτομο, να αναδιαμορφώσουμε τους αριθμούς και να ξεκινήσουμε να αποκτούμε νέες γνώσεις στα πλαίσια της φυσιολογικής γνωστικής ικανότητας, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι μπορούμε να βάλουμε ανθρώπους με κλασσικά αναγνωρισμένες ψυχικές ασθένειες ή εγκεφαλική βλάβη, σε αυτές τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και να τις χρησιμοποιήσουμε ως διερευνητές τους. Έχουμε ξεκινήσει αυτή την προσπάθεια. Έχουμε πραγματοποιήσει κάποιες επιτυχίες, λίγες, νομίζω, εμβρυακές ανακαλύψεις. Πιστεύουμε πως υπάρχει μέλλον σε αυτό. Όμως, είναι ο δικός μας τρόπος για να εισέλθουμε και να επαναπροσδιορίσουμε, με ένα νέο λεξικό, συγκεκριμένα ένα μαθηματικό λεξικό, σε αντίθεση με τους παραδοσιακούς τρόπους που αντιμετωπίζαμε τις ψυχικές ασθένειες, χαρακτηρίζοντάς τες ως αρρώστιες, χρησιμοποιώντας τους ανθρώπους όπως τα πουλιά στα ορυχεία. Συγκεκριμένα, εκμεταλλευτήκαμε το γεγονός ότι ο υγιής συμμετέχων έπαιζε με κάποιον με σοβαρή κατάθλιψη, ή έπαιζε με κάποιον με διαταραχές του αυτιστικού φάσματος ή έπαιζε με κάποιον με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής – υπερκινητικότητας, και το χρησιμοποιούμε αυτό ως ένα είδος βιο-ανιχνευτή και χρησιμοποιούμε προγράμματα στον υπολογιστή για να προπλάσουμε αυτό το άτομο και μας δίνει ένα είδος ανάλυσης γι' αυτό.
Here's the cool thing. Six or seven years ago, we developed a team. It was at the time in Houston, Texas. It's now in Virginia and London. And we built software that'll link functional magnetic resonance imaging devices up over the Internet. I guess we've done up to six machines at a time, but let's just focus on two. So it synchronizes machines anywhere in the world. We synchronize the machines, set them into these staged social interactions, and we eavesdrop on both of the interacting brains. So for the first time, we don't have to look at just averages over single individuals, or have individuals playing computers, or try to make inferences that way. We can study individual dyads. We can study the way that one person interacts with another person, turn the numbers up, and start to gain new insights into the boundaries of normal cognition, but more importantly, we can put people with classically defined mental illnesses, or brain damage, into these social interactions, and use these as probes of that. So we've started this effort. We've made a few hits, a few, I think, embryonic discoveries. We think there's a future to this. But it's our way of going in and redefining, with a new lexicon, a mathematical one actually, as opposed to the standard ways that we think about mental illness, characterizing these diseases, by using the people as birds in the exchanges. That is, we exploit the fact that the healthy partner, playing somebody with major depression, or playing somebody with autism spectrum disorder, or playing somebody with attention deficit hyperactivity disorder, we use that as a kind of biosensor, and then we use computer programs to model that person, and it gives us a kind of assay of this.
Είναι ακόμη η αρχή και μόλις ξεκινάμε, δημιουργούμε εγκαταστάσεις σε όλο τον κόσμο. Εδώ είναι κάποιες από τις συνεργαζόμενες εγκαταστάσεις. Το κέντρο, κατά ειρωνικό τρόπο, βρίσκεται στην μικρή πόλη Ρόνοκ, στην Βιρτζίνια. Τώρα υπάρχει ακόμη ένα κέντρο στο Λονδίνο και τα υπόλοιπα είναι υπό κατασκευή. Ελπίζουμε να μπορέσουμε να εξάγουμε τα δεδομένα σε κάποιο στάδιο. Αυτό είναι ένα περίπλοκο ζήτημα, το να τα διαθέσουμε στον υπόλοιπο κόσμο. Όμως, μελετάμε μόνο ένα μικρό μόνο μέρος αυτού που μας κάνει ενδιαφέροντες ως ανθρώπινα όντα κι έτσι, θα ήθελα να προσκαλέσω κι άλλα άτομα που ενδιαφέρονται γι' αυτό, να μας ρωτήσουν για το λογισμικό αυτό ή ακόμη και για καθοδήγηση στο πώς μπορούν να το προχωρήσουν.
Early days, and we're just beginning, we're setting up sites around the world. Here are a few of our collaborating sites. The hub, ironically enough, is centered in little Roanoke, Virginia. There's another hub in London, now, and the rest are getting set up. We hope to give the data away at some stage. That's a complicated issue about making it available to the rest of the world. But we're also studying just a small part of what makes us interesting as human beings, and so I would invite other people who are interested in this to ask us for the software, or even for guidance on how to move forward with that.
Αφήστε με να σας αφήσω με μια σκέψη στο κλείσιμο. Το ενδιαφέρον στην μελέτη της γνωστικής λειτουργίας ήταν ότι ήμασταν περιορισμένοι, κατά κάποιο τρόπο. Απλά, δεν είχαμε τα εργαλεία για να κοιτάξουμε μέσα στους αλληλεπιδρώντες εγκεφάλους, ταυτόχρονα. Στην πραγματικότητα, όμως, ακόμη κι όταν είμαστε μόνοι μας, ήμαστε εκ βαθέων κοινωνικά πλάσματα. Δεν είμαστε ένας μοναχικός εγκέφαλος που έχει δημιουργηθεί από ιδιότητες που τον κρατούν ζωντανό στον κόσμο, ανεξάρτητο από τους άλλους ανθρώπους. Πράγματι, τα μυαλά μας εξαρτώνται από τους άλλους ανθρώπους. Εξαρτώνται από τα άλλα άτομα, και εκφράζονται σε άλλα άτομα, καθώς και η έννοια του ποιος είσαι, αφού συχνά δεν γνωρίζετε ποιος είστε μέχρι να δειτε τον εαυτό σας να αλληλεπιδρά με ανθρώπους που είναι κοντινοί σε σας, που είναι εχθροί σας, που σας είναι άγνωστοι. Επομένως, αυτό είναι το πρώτο βήμα που κάνουμε, χρησιμοποιώντας αυτή την γνώση για το τι είναι αυτό που μας κάνει ανθρώπινα όντα, μετατρέποντάς την σε ένα εργαλείο και προσπαθώντας να κερδίσουμε νέα γνώση για τις ψυχικές ασθένειες. Ευχαριστώ που με ακούσατε. (Χειροκρότημα) (Χειροκρότημα)
Let me leave you with one thought in closing. The interesting thing about studying cognition has been that we've been limited, in a way. We just haven't had the tools to look at interacting brains simultaneously. The fact is, though, that even when we're alone, we're a profoundly social creature. We're not a solitary mind built out of properties that kept it alive in the world independent of other people. In fact, our minds depend on other people. They depend on other people, and they're expressed in other people, so the notion of who you are, you often don't know who you are until you see yourself in interaction with people that are close to you, people that are enemies of you, people that are agnostic to you. So this is the first sort of step into using that insight into what makes us human beings, turning it into a tool, and trying to gain new insights into mental illness. Thanks for having me. (Applause) (Applause)