Před měsícem jsem tam stál. 90 stupňů jižní šířky, vrchol spodní strany zeměkoule, jižní geografický pól. Stál jsem tam po boku svých dvou přátel Richarda Webera a Kevina Vallelyho. Společně jsme zrovna pokořili rychlostní rekord na jižní pól. Trvalo nám to 33 dní, 23 hodin a 55 minut. Rekord jsme překonali o 5 dní. Tímto jsem se stal prvním člověkem v dějinách, který tuto 650 mil dlouhou túru, z Hercules Inlet na jižní pól, pokořil čistě pěšky, bez lyží.
A month ago today I stood there: 90 degrees south, the top of the bottom of the world, the Geographic South Pole. And I stood there beside two very good friends of mine, Richard Weber and Kevin Vallely. Together we had just broken the world speed record for a trek to the South Pole. It took us 33 days, 23 hours and 55 minutes to get there. We shaved five days off the previous best time. And in the process, I became the first person in history to make the entire 650-mile journey, from Hercules Inlet to South Pole, solely on feet, without skis.
Mnoho z vás si asi říká: "Počkejte, je to téžké dokázat?" (Smích) Představte si, že táhnete saně podobné těm ve videu s 80 kilogramy vybavení, které potřebujete k přežití na túře Antarktidou. Každý den je 40 stupňů pod nulou. Proti vám silný protivítr. Nastane doba, kdy budete muset zdolat praskliny v ledu, takovéto trhliny. Některé z nich v sobě skrývají ošidné můstky, které se mohou kdykoliv zřítít, a vy zmizíte se svými saněmi v propasti a už vás nikdo nikdy neuvidí. A co je na tom nejhorší? Podívejte se na horizont. Ano, cesta je pořád do kopce. Protože jižní pól leží ve výšce 3050 m. A vy začínáte na úrovni moře.
Now, many of you are probably saying, "Wait a sec, is this tough to do?" (Laughter) Imagine, if you will, dragging a sled, as you just saw in that video clip, with 170 pounds of gear, in it everything you need to survive on your Antarctic trek. It's going to be 40 below, every single day. You'll be in a massive headwind. And at some point you're going to have to cross these cracks in the ice, these crevasses. Some of them have a very precarious thin footbridge underneath them that could give way at a moment's notice, taking your sled, you, into the abyss, never to be seen again. The punchline to your journey? Look at the horizon. Yes, it's uphill the entire way, because the South Pole is at 10,000 feet, and you're starting at sea level.
Naše expedice vlastně nezačala na Hercules Inletu, v bodě, kde led oceánu přechází na pevninu Antarktidy. Začala před téměř dvěma roky. Já a pár kamarádů jsme zrovna dokončili 111 denní běh napříč Saharou. A když jsme tam byli, dozvěděli jsme se o závažnosti nedostatku vody v Severní Africe. Také jsme zjistili, že mnoho z problémů v severní Africe se nejvíce týká mladých lidí. Po 111 dnech běhání v písku jsem přišel za manželkou domů. A řekl jsem: "Pokud je blbec jako já schopnej přejít poušť, dokážeme vše, na co se zaměříme." Ale pokud mám pokračovat s těmito dobrodružstvími, musím pro ně mít důvod kromě samotného pokoření.
Our journey did not, in fact, begin at Hercules Inlet, where frozen ocean meets the land of Antarctica. It began a little less than two years ago. A couple of buddies of mine and I had finished a 111-day run across the entire Sahara desert. And while we were there we learned the seriousness of the water crisis in Northern Africa. We also learned that many of the issues facing the people of Northern Africa affected young people the most. I came home to my wife after 111 days of running in the sand, and I said, "You know, there's no doubt if this bozo can get across the desert, we are capable of doing anything we set our minds to." But if I'm going to continue doing these adventures, there has to be a reason for me to do them beyond just getting there.
Tehdy jsem potkal výjimečného človeka, Petera Thuma, který mě inspiroval svými činy. Pokouší se vyřešit problémy s vodou, krizi, která trápí celý svět. Jeho odhodlání mne inspirovalo k tomu vymyslet tuto expedici. Běh na jižní pól a interaktivní internetovou stránku, kam budu moci přilákat mladé lidi, studenty a učitele z celého světa, aby se jako aktivní členové účastnili expedice se mnou. Takže nápad byl mít stránku, kde bychom každý z 33 dní psali o věcech jako ozonová díra a jak si kvůli ní musíme zakrývat obličeje, jinak riskujeme spálení. Dále věci jako překonávání mnoha mil sastrugam -- závěje zmrzlého sněhu, které mohou být hluboké po pas. Povím vám, překonávání sastrug s 80 kilovými saněmi je jako kdyby ty saně vážily 800 kg, opravdu se to tak zdálo.
Around that time I met an extraordinary human being, Peter Thum, who inspired me with his actions. He's trying to find and solve water issues, the crisis around the world. His dedication inspired me to come up with this expedition: a run to the South Pole where, with an interactive website, I will be able to bring young people, students and teachers from around the world on board the expedition with me, as active members. So we would have a live website, that every single day of the 33 days, we would be blogging, telling stories of, you know, depleted ozone forcing us to cover our faces, or we will burn. Crossing miles and miles of sastrugi -- frozen ice snowdrifts that could be hip-deep. I'm telling you, crossing these things with 170-pound sled, that sled may as well have weighed 1,700 pounds, because that's what it felt like.
Psali jsme na tuto stránku denně, psali jsme si se studenty, kteří nás sledovali. Někdy jsme šli 10 hodin denně, někdy 15, někdy dokonce 20, abychom dodrželi plán. Občas jsme krátce dřímali na saních v 40 stupňovém mrazu. Naopak studenti z celého světa se nás ptali na otázky. Mladí lidé se ptají na úžasné věci.
We were blogging to this live website daily to these students that were tracking us as well, about 10-hour trekking days, 15-hour trekking days, sometimes 20 hours of trekking daily to meet our goal. We'd catch cat-naps at 40 below on our sled, incidentally. In turn, students, people from around the world, would ask us questions. Young people would ask the most amazing questions.
Jedna z mých oblíbených: Je - 40 °C a vy musíte na záchod, kam jdete a jak to uděláte? Na to odpovídat nebudu. Odpovím ale na pár častějších dotazů.
One of my favorite: It's 40 below, you've got to go to the bathroom, where are you going to go and how are you going to do it? I'm not going to answer that. But I will answer some of the more popular questions.
Kde spíte? Spali jsme ve stanu, který byl velmi nízký. Protože vítr na Antarktidě je tak silný, že by ho jinak odvál.
Where do you sleep? We slept in a tent that was very low to the ground, because the winds on Antarctica were so extreme, it would blow anything else away.
Co jíte? Jedno z mých oblíbených jídel na expedici bylo máslo a slanina. Je to asi milion kalorií. Spálili jsme kolem 8500 kalorií za den. Takže jsme to potřebovali.
What do you eat? One of my favorite dishes on expedition: butter and bacon. It's about a million calories. We were burning about 8,500 a day, so we needed it.
Kolik baterií s sebou máte pro všechno vybavení? Skoro žádné. Všechno vybavení, včetně filmového vybavení, bylo napájeno sluncem.
How many batteries do you carry for all the equipment that you have? Virtually none. All of our equipment, including film equipment, was charged by the sun.
Vycházíte spolu? V to teda doufám. Protože přijde chvíle, kdy jeden z vašich parťáků bude muset vzít velkou jehlu, propíchnout jí zanícený puchýř a vysát jej.
And do you get along? I certainly hope so, because at some point or another on this expedition, one of your teammates is going to have to take a very big needle, and put it in an infected blister, and drain it for you.
Ale teď vážne, opravdu jsme spolu vycházeli. Měli jsme totiž společný cíl, chtěli jsme inspirovat ty mladé lidi. Byli našimi kolegy! Byli pro nás inspirací. Příběhy, které jsme poslouchali, nás dostaly na jižní pól. Internetová stránka fungovala výborně jako obousměrný způsob komunikace. Mladí lidé v severní Kanadě, děti na základní škole, které tahaly sáňky na školním dvoře, zatímco si hrály na Richarda, Raye a Kevina. Úžasný.
But seriously, seriously, we did get along, because we had a common goal of wanting to inspire these young people. They were our teammates! They were inspiring us. The stories we were hearing got us to the South Pole. The website worked brilliantly as a two-way street of communication. Young people in northern Canada, kids in an elementary school, dragging sleds across the school-yard, pretending they were Richard, Ray and Kevin. Amazing.
Dorazili jsme na jižní pól. Schoulili jsme se ve stanu, ten den bylo - 45 °C, nikdy na to nezapomenu. Podívali jsme se na sebe a nemohli jsme uvěřit, co jsme zrovna dokázali. Pamatuji si, jak jsem se díval na kluky a myslel si: "Co si odnesu z této výpravy?" Vy víte? Opravdu. Že jsem super odolnej?
We arrived at the South Pole. We huddled into that tent, 45 below that day, I'll never forget it. We looked at each other with these looks of disbelief at what we had just completed. And I remember looking at the guys thinking, "What do I take from this journey?" You know? Seriously. That I'm this uber-endurance guy?
Do dnešního dne běhám dohromady 5 let. A pár let předtím jsem kouříval krabičku denně a vedl jsem velice sedavý styl života. Co si odnáším z této cesty, ze svých cest, je, že každým kouskem věřím, že můžeme učinit nemožné možným. Toto se dovídám ve svých 40 letech. Dovedete si to představit, teď vážne, dovedete si to představit? Dovídám se to ve svých 40 letech. Představte si, že vám je 13 a posloucháte, co říkám, a věříte tomu. Děkuji moc. Děkuji. (Potlesk)
As I stand here today talking to you guys, I've been running for the grand sum of five years. And a year before that I was a pack-a-day smoker, living a very sedentary lifestyle. What I take from this journey, from my journeys, is that, in fact, within every fiber of my belief standing here, I know that we can make the impossible possible. I'm learning this at 40. Can you imagine? Seriously, can you imagine? I'm learning this at 40 years of age. Imagine being 13 years old, hearing those words, and believing it. Thank you very much. Thank you. (Applause)