Αυτή ακριβώς την περίοδο είναι η πιο συναρπαστική στιγμή να δείτε νέα Ινδική τέχνη. Οι σύγχρονοι καλλιτέχνες στην Ινδία συνομιλούν με τον κόσμο όπως ποτέ άλλοτε. Θεώρησα ότι θα ήταν ενδιαφέρον, ακόμα και για τους πολλούς για μεγάλο διάστημα μαζί μας εδώ στον TED, ντόπιους συλλέκτες, να ρίξουν μια ματιά προς τα έξω σε 10 νέους Ινδούς καλλιτέχνες που θα ήθελα όλοι εδώ στον TED να γνωρίζουν.
Right now is the most exciting time to see new Indian art. Contemporary artists in India are having a conversation with the world like never before. I thought it might be interesting, even for the many long-time collectors here with us at TED, local collectors, to have an outside view of 10 young Indian artists I wish everyone at TED to know.
Η πρώτη είναι η Μπάρτι Κερ. Το κεντρικό μοτίβο που δουλεύει η Μπάρτι είναι τα έτοιμα αγοραστά μπίντι τα οποία εκατομμύρια Ινδές τοποθετούν στο μέτωπό τους, καθημερινά, σε άμεση σχέση με το θεσμό του γάμου. Όμως αρχικά, η έννοια του μπίντι είναι ότι συμβολίζει το τρίτο μάτι ανάμεσα στον πνευματικό και τον θρησκευτικό κόσμο. Η Μπάρτι επιδιώκει να απελευθερώσει αυτό το καθημερινό κλισέ, όπως το ονομάζει, κάνοντάς το να εκραγεί σε κάτι θεαματικό. Δημιουργεί επίσης φυσικού μεγέθους γλυπτά από υαλονήματα, συχνά ζώων, τα οποία στη συνέχεια καλύπτει ολοκληρωτικά με μπίντι, συχνά με ισχυρό συμβολισμό. Λέει ότι πρωτοξεκίνησε με 10 πακέτα μπίντι, και μετά αναρωτήθηκε τι θα μπορούσε να κάνει με 10 χιλιάδες.
The first is Bharti Kher. The central motif of Bharti's practice is the ready-made store-bought bindi that untold millions of Indian women apply to their foreheads, every day, in an act closely associated with the institution of marriage. But originally the significance of the bindi is to symbolize the third eye between the spiritual world and the religious world. Bharti seeks to liberate this everyday cliche, as she calls it, by exploding it into something spectacular. She also creates life-size fiberglass sculptures, often of animals, which she then completely covers in bindis, often with potent symbolism. She says she first got started with 10 packets of bindis, and then wondered what she could do with 10 thousand.
Ο επόμενος καλλιτέχνης μας, ο Μπαλασουμπραμάνιαμ, στέκεται πραγματικά στο σταυροδρόμι της γλυπτικής, της ζωγραφικής και της εγκατάστασης, κάνοντας θαύματα με τα υαλονήματα. Μιας και ο ίδιος ο Μπάλα θα μιλήσει στον TED δεν θα αφιερώσω πολύ χρόνο σε αυτόν εδώ σήμερα, παρά μόνο θα πω ότι πραγματικά επιτυγχάνει να κάνει το ορατό αόρατο.
Our next artist, Balasubramaniam, really stands at the crossroads of sculpture, painting and installation, working wonders with fiberglass. Since Bala himself will be speaking at TED I won't spend too much time on him here today, except to say that he really succeeds at making the invisible visible.
Η Τσίτρα Γκανές με βάση το Μπρούκλιν, είναι γνωστή για τα ψηφιακά κολάζ της, χρησιμοποιώντας Ινδικά κόμικς που λέγονται άμαρ τσίτρα κάτας ως πρωτεύων υλικό. Αυτά τα κόμικς είναι ο κύριος τρόπος μέσω του οποίου τα παιδιά, ειδικά της διασποράς μαθαίνουν τις θρησκευτικές και μυθολογικές τους παραδοσιακές ιστορίες. Εγώ, πάντως, διαποτίστηκα με αυτές. η Τσίτρα βασικά αναμιγνύει και ξαναδίνει τίτλο σε αυτές τις εικόνες για να βγάλει στην επιφάνεια μερικές σεξουαλικές πολιτικές και πολιτικές φύλλου εμφυτευμένες σε αυτά τα κόμικς μεγάλης επιρροής. Επίσης χρησιμοποιεί το ίδιο λεξιλόγιο και στις εγκαταστάσεις της.
Brooklyn-based Chitra Ganesh is known for her digital collages, using Indian comic books called amar chitra kathas as her primary source material. These comics are a fundamental way that children, especially in the diaspora, learn their religious and mythological folk tales. I, for one, was steeped in these. Chitra basically remixes and re-titles these iconic images to tease out some of the sexual and gender politics embedded in these deeply influential comics. And she uses this vocabulary in her installation work as well.
Ο Τζίτις Κάλατ εξασκεί με επιτυχία την φωτογραφία, τη γλυπτική, τη ζωγραφική και την εγκατάσταση. όπως βλέπετε, είναι σοβαρά επηρεασμένος από το γκράφιτι και την τέχνη στους δρόμους, και η πόλη από όπου κατάγεται, το Μουμπάι, είναι πάντα παρούσα στα έργα του. Πραγματικά συλλαμβάνει αυτή την ιδέα της πυκνότητας και της ενέργειας που πραγματικά χαρακτηρίζει την μοντέρνα αστική Βομβάη. Δημιουργεί επίσης φαντασμαγορικά γλυπτά φτιαγμένα από κόκαλα από χυτή ρητίνη. Εδώ συλλαμβάνει το σκελετό ενός αυτοκινούμενου δίτροχου οχήματος το οποίο είδε κάποτε να φλέγεται σε μια εξέγερση.
Jitish Kallat successfully practices across photography, sculpture, painting and installation. As you can see, he's heavily influenced by graffiti and street art, and his home city of Mumbai is an ever-present element in his work. He really captures that sense of density and energy which really characterizes modern urban Bombay. He also creates phantasmagoric sculptures made of bones from cast resin. Here he envisions the carcass of an autorickshaw he once witnessed burning in a riot.
Ο επόμενος καλλιτέχνης, ο Ν.Σ.Χέρσα έχει στην πραγματικότητα ένα στούντιο εδώ, στην Μάισορ. Κάνει μια σύγχρονη στροφή στην παράδοση της μινιατούρας. Δημιουργεί αυτές τις φίνες, λεπτές εικόνες τις οποίες μετά επαναλαμβάνει σε μαζική κλίμακα. Χρησιμοποιεί την κλίμακα με όλο και πιο θεαματικό αποτέλεσμα, είτε στη στέγη ενός ναού στην Σιγκαπούρη, ή στις αυξανόμενα φιλόδοξες εγκαταστάσεις, εδώ με 192 ραπτομηχανές σε λειτουργία, να υφαίνουν τις σημαίες κάθε μέλους των Ηνωμένων Εθνών.
This next artist, N.S. Harsha, actually has a studio right here in Mysore. He's putting a contemporary spin on the miniature tradition. He creates these fine, delicate images which he then repeats on a massive scale. He uses scale to more and more spectacular effect, whether on the roof of a temple in Singapore, or in his increasingly ambitious installation work, here with 192 functioning sewing machines, fabricating the flags of every member of the United Nations.
Η Ντρούβι Ατσάρια με βάση το Μουμπάι δημιουργεί με βάση την αγάπη της για τα κόμικς και την τέχνη του δρόμου σχολιάζοντας τους ρόλους και τις προσδοκίες των μοντέρνων Ινδών γυναικών. Και εκείνη επίσης εκμεταλλεύεται το πλούσιο πρώτο υλικό των άμαρ τσίτρα κάτας, αλλά με πολύ διαφορετικό τρόπο από την Τσίτρα Γκανές. Σε αυτή τη συγκεκριμένη δουλειά, στην πραγματικότητα αφαιρεί τις εικόνες και αφήνει το κείμενο για να αποκαλύψει κάτι που δεν ειδώθηκε προηγουμένως, κάτι προκλητικό.
Mumbai-based Dhruvi Acharya builds on her love of comic books and street art to comment on the roles and expectations of modern Indian women. She too mines the rich source material of amar chitra kathas, but in a very different way than Chitra Ganesh. In this particular work, she actually strips out the images and leaves the actual text to reveal something previously unseen, and provocative.
Ο Ρακίμπ Σο γεννήθηκε στην Καλκούτα, μεγάλωσε στο Κασμίρ, και σπούδασε στο Λονδίνο. Και αυτός επίσης επαναπροσδιορίζει την παράδοση της μινιατούρας. Δημιουργεί αυτούς τους πλούσιους πίνακες εμπνευσμένος από τον Ιερώνυμο Μπος, αλλά και από τα υφάσματα Κασμίρ της νιότης του. Στην πραγματικότητα βάζει μεταλλικά βιομηχανικά χρώματα στα έργα του χρησιμοποιώντας αγκάθια σκαντζόχοιρου για να βγάλει αυτό το πλούσιο λεπτομερές αποτέλεσμα.
Raqib Shaw is Kolkata-born, Kashmir-raised, and London-trained. He too is reinventing the miniature tradition. He creates these opulent tableaus inspired by Hieronymus Bosch, but also by the Kashmiri textiles of his youth. He actually applies metallic industrial paints to his work using porcupine quills to get this rich detailed effect.
Κάνω μια ζαβολιά με τον επόμενο καλλιτέχνη αφού οι Ρακς Μίντια Κολλέκτιβ είναι στην πραγματικότητα τρεις καλλιτέχνες που δουλεύουν μαζί. Οι Ρακς είναι πιθανόν οι επιφανέστεροι επαγγελματίες της τέχνης με πολυμέσα στην Ινδία σήμερα, και δουλεύουν με φωτογραφία, βίντεο και εγκατάσταση. Συχνά εξερευνούν θέματα παγκοσμιοποίησης και αστικοποίησης, και η πατρίδα τους, το Δελχί, είναι συχνό στοιχείο στη δουλειά τους. Εδώ, προσκαλούν το θεατή να αναλύσει ένα έγκλημα κοιτάζοντας τις αποδείξεις και τα στοιχεία που ενυπάρχουν σε πέντε διηγήσεις πάνω σε πέντε διαφορετικές οθόνες, στις οποίες, η ίδια η πόλη μπορεί να είναι ο ένοχος.
I'm kind of cheating with this next artist since Raqs Media Collective are really three artists working together. Raqs are probably the foremost practitioners of multimedia art in India today, working across photography, video and installation. They frequently explore themes of globalization and urbanization, and their home of Delhi is a frequent element in their work. Here, they invite the viewer to analyze a crime looking at evidence and clues embedded in five narratives on these five different screens, in which the city itself may have been the culprit.
Ο επόμενος καλλιτέχνης είναι πιθανότατα ο κυριότερος άντρας της σύγχρονης Ινδικής τέχνης, ο Σαμπόντ Γκάπτα. Αρχικά ήταν γνωστός επειδή δημιουργούσε τεράστιους φωτορεαλιστικούς καμβάδες, πίνακες από καθημερινά αντικείμενα, τα ανοξείδωτα σκεύη της κουζίνας και τα δοχεία του μεσημεριανού γνωστά σε κάθε Ινδό. Τιμά αυτά τα τοπικά και άχαρα αντικείμενα παγκοσμίως, και σε όλο και μεγαλύτερη και μεγαλύτερη κλίμακα, ενσωματώνοντάς τα σε ακόμα πιο κολοσσιαία γλυπτά και εγκαταστάσεις. Και τέλος, το νούμερο 10, τελευταία αλλά όχι λιγότερο σημαντική,
This next artist is probably the alpha male of contemporary Indian art, Subodh Gupta. He was first known for creating giant photo-realistic canvases, paintings of everyday objects, the stainless steel kitchen vessels and tiffin containers known to every Indian. He celebrates these local and mundane objects globally, and on a grander and grander scale, by incorporating them into ever more colossal sculptures and installations. And finally number 10, last and certainly not least,
η Ρανάντζι Σεττάρ, η οποία ζει και εργάζεται εδώ στην πολιτεία της Καρνάτακα, δημιουργεί αιθέρια γλυπτά και εγκαταστάσεις που πραγματικά παντρεύουν το οργανικό με το βιομηχανικό, και κάνει, όπως και ο Σαμπόντ, το τοπικό παγκόσμιο. Αυτά είναι στην πραγματικότητα καλώδια τυλιγμένα με μουσελίνα και εμποτισμένα σε φυτική βαφή. Και τα ταξινομεί έτσι ώστε ο θεατής να πρέπει πραγματικά να κινηθεί μέσα στο χώρο, και να αλληλεπιδράσει με τα αντικείμενα. Το φως και η σκιά είνει πολύ σημαντικά κομμάτια του έργου της. Εξερευνά επίσης θέματα καταναλωτισμού, και περιβαλλοντικά, όπως σε αυτό το έργο, όπου τρία αντικείμενα που μοιάζουν με καλάθια δείχνουν οργανικά και πλεγμένα, και είναι πλεγμένα, αλλά με λωρίδες από ατσάλι, παρμένο από αυτοκίνητα τα οποία βρήκε σε μια μάντρα στην Μπανκαλόρ.
Ranjani Shettar, who lives and works here in the state of Karnataka, creates ethereal sculptures and installations that really marry the organic to the industrial, and brings, like Subodh, the local global. These are actually wires wrapped in muslin and steeped in vegetable dye. And she arranges them so that the viewer actually has to navigate through the space, and interact with the objects. And light and shadow are a very important part of her work. She also explores themes of consumerism, and the environment, such as in this work, where these basket-like objects look organic and woven, and are woven, but with the strips of steel, salvaged from cars that she found in a Bangalore junkyard.
10 καλλιτέχνες, έξι λεπτά, ξέρω ότι είναι πολλά να αφομοιώσετε. Αλλά μπορώ να ελπίζω ότι σας άνοιξα την όρεξη να βγείτε, να δείτε και να μάθετε περισσότερα για τα καταπληκτικά πράγματα που συμβαίνουν στην τέχνη στην Ινδία σήμερα. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που είδατε και ακούσατε. (Χειροκρότημα)
10 artists, six minutes, I know that was a lot to take in. But I can only hope I've whet your appetite to go out and see and learn more about the amazing things that are happening in art in India today. Thank you very much for looking and listening. (Applause)