Our emotions influence every aspect of our lives, from our health and how we learn, to how we do business and make decisions, big ones and small. Our emotions also influence how we connect with one another. We've evolved to live in a world like this, but instead, we're living more and more of our lives like this -- this is the text message from my daughter last night -- in a world that's devoid of emotion. So I'm on a mission to change that. I want to bring emotions back into our digital experiences.
Emocionet tona e ndikojnë çdo aspekt të jetës, prej shëndetit, nga ajo se si mësojmë, si bëjmë biznes dhe si marim vendime, të mëdha dhe të vogla. Emocionet tona gjithashtu ndikojnë se si lidhemi me njëri-tjetrin. Ne kemi evoluar për të jetuar në një botë si kjo, por në vend të kësaj, ne po jetojmë më shumë jetën tonë kështu -- ky është një mesazh nga vajza ime natën e kaluar në një botë që i mungojnë emocionet. Unë jam në një mision për ta ndryshu këtë Unë dua t'i kthej emocionet tona prapë në eksperiencën digjitale.
I started on this path 15 years ago. I was a computer scientist in Egypt, and I had just gotten accepted to a Ph.D. program at Cambridge University. So I did something quite unusual for a young newlywed Muslim Egyptian wife: With the support of my husband, who had to stay in Egypt, I packed my bags and I moved to England. At Cambridge, thousands of miles away from home, I realized I was spending more hours with my laptop than I did with any other human. Yet despite this intimacy, my laptop had absolutely no idea how I was feeling. It had no idea if I was happy, having a bad day, or stressed, confused, and so that got frustrating. Even worse, as I communicated online with my family back home, I felt that all my emotions disappeared in cyberspace. I was homesick, I was lonely, and on some days I was actually crying, but all I had to communicate these emotions was this. (Laughter) Today's technology has lots of I.Q., but no E.Q.; lots of cognitive intelligence, but no emotional intelligence. So that got me thinking, what if our technology could sense our emotions? What if our devices could sense how we felt and reacted accordingly, just the way an emotionally intelligent friend would? Those questions led me and my team to create technologies that can read and respond to our emotions, and our starting point was the human face.
E fillova këtë rrugë para 15 viteve. Isha shkencëtare kompjuterash në Egjipt, dhe sapo u pata pranuar në një program Ph.D. në Universitetin Cambridge. Kështu bëra diçka të pazakonshme për një grua egjiptiane muslimane të sapomartuar: me mbështetjen e burrit tim, që duhej të qëndronte në Egjipt i bëra gati valixhet dhe u zhvendosa në Angli. Në Cambridge, mijëra kilometra larg shtëpisë, e kuptova që po kaloja më shumë kohë me laptopin se sa me njerëz. Pavarësisht këtij intimiteti, laptopi nuk kishte ide se si ndihesha. Nuk e dinte nëse isha e lumtur, nëse kam kaluar ditë të keqe, jam e stresuar apo konfuze, dhe kjo filloi të bëhej frustruese. Edhe më keq, derisa komunikoja online me familjen në shtëpi, e ndjeja se të gjtha emocionet e mia u zhdukën në hapësirë. Isha përmalluar, isha e vetmuar, dhe në disa ditë edhe qaja por me çka mund t'i komunikoja këto emocione ishte kjo, (Te qeshura) Teknologjia sot ka shumë I.Q por aspak E.Q shumë inteligjencë kognitive, por jo inteligjencë emocionale. Kjo më bëri të mendoj, çka nëse teknologjia do të mund t'i ndjente emocionet? çka nëse pajisjet do të mund ta dinin se si ndjehemi dhe reagojmë, në të njejtën mënyrë sikur një mik inteligjent? Këto pyetje na udhëhoqën mua dhe ekipin të krijojmë teknologji të cilat mund t'i lexojnë dhe t'i përgjigjen emocioneve tona dhe pika fillestare ishte fytyra e njeriut.
So our human face happens to be one of the most powerful channels that we all use to communicate social and emotional states, everything from enjoyment, surprise, empathy and curiosity. In emotion science, we call each facial muscle movement an action unit. So for example, action unit 12, it's not a Hollywood blockbuster, it is actually a lip corner pull, which is the main component of a smile. Try it everybody. Let's get some smiles going on. Another example is action unit 4. It's the brow furrow. It's when you draw your eyebrows together and you create all these textures and wrinkles. We don't like them, but it's a strong indicator of a negative emotion. So we have about 45 of these action units, and they combine to express hundreds of emotions.
Fytyra jonë është një prej kanalëve më të fuqishëm të cilët ne i përdorim për t'i komunikuar gjendjet tona sociale dhe emocionale, të gjitha prej kënaqësisë, surprizës, empatisë dhe kuriozitetit. Në shkencën e emocionëve, ne i quajmë çdo lëvizje të muskujve si njësi veprimi. Shembull, njësia veprimit 12, nuk është hit holliwudian, por është tërheqje e buzës, e që është komponenti kryesor i buzëqeshjes. Provoni të gjithë. Le t'i shohim ca buzëqeshje. Shembull tjetër, njësia 4, është rrudhja e vetullave. Është kur t'i bashkosh vetullat së bashku dhe krijon të gjitha këto rrudha. Ne nuk i pëlqejmë , por ato janë indikator i fortë i emocionëve negative. Ne kemi rreth 45 njësi veprimi, dhe ato kombinohen për të paraqitur qindra emocione.
Teaching a computer to read these facial emotions is hard, because these action units, they can be fast, they're subtle, and they combine in many different ways. So take, for example, the smile and the smirk. They look somewhat similar, but they mean very different things. (Laughter) So the smile is positive, a smirk is often negative. Sometimes a smirk can make you become famous. But seriously, it's important for a computer to be able to tell the difference between the two expressions.
Të mësosh një kompjuter t'i lexojë këto emocione të fytyrës është e vështirë, sepse këto njësi, mund të jenë të shpejta dhe delikate. dhe ato kombinohen në mënyra të ndryshme. Shembull, buzëqeshja dhe buzëqeshja e vetëkënaqur. Duken gati se të njejta por kanë kuptim të ndryshëm. (Te qeshura) Buzëqeshja është pozitive, tjetra është negative. Nganjëherë buzëqeshja e vetëkënaqur mund t'ju bëjë të famshëm. Por seriozisht, është e rëndësishme për kompjuterin të mund ta tregoje dallimin mes dy shprehjeve.
So how do we do that? We give our algorithms tens of thousands of examples of people we know to be smiling, from different ethnicities, ages, genders, and we do the same for smirks. And then, using deep learning, the algorithm looks for all these textures and wrinkles and shape changes on our face, and basically learns that all smiles have common characteristics, all smirks have subtly different characteristics. And the next time it sees a new face, it essentially learns that this face has the same characteristics of a smile, and it says, "Aha, I recognize this. This is a smile expression."
Pra si e bëjmë ne këtë? Ne i japim algoritmet mijëra shembuj të njerëzve që i dijmë që janë duke buzëqeshur, nga etnitete, mosha, gjini të ndryshme, dhe e bëjmë të njejtën për buzëqeshjen e vetëkënaqur. Pastaj, përdorim mësimin e thellë algoritmi shikon të gjitha modelet dhe rrudhat dhe forma ndryshon në fytyrën tonë, dhe e mëson se të gjitha buzëqeshjet kanë karakteristika të ngjashme të gjitha buzëqeshjet e vetëkënaqura kanë karakteristika delikate. Dhe kur herën tjetër që e sheh një fytyrë të re, e mëson që kjo fytyrë ka karakteristikat e një buzëqeshje, dhe thot "Aha, unë e di këte. Kjo është shprehja për buzëqeshjen."
So the best way to demonstrate how this technology works is to try a live demo, so I need a volunteer, preferably somebody with a face. (Laughter) Cloe's going to be our volunteer today.
Mënyra më e mirë për ta demonstruar si punon kjo teknologji është ta provojmë drejtpërdrejtë, më duhet një vullnetar, preferohet dikush me fytyrë. (Te qeshura) Cloe do të jetë vullnetarja jonë sot.
So over the past five years, we've moved from being a research project at MIT to a company, where my team has worked really hard to make this technology work, as we like to say, in the wild. And we've also shrunk it so that the core emotion engine works on any mobile device with a camera, like this iPad. So let's give this a try.
Këto 5 vitet e fundit, ne kemi kaluar nga të qenurit një projekt hulumtues ne MIT në një kompani, ku ekipi im ka punuar shumë për ta bërë këtë teknologji të punojë, si na pëlqen të themi, në egërsi. Ne edhe e kemi tkurrur aq sa motori i emocionëve punon në çdo paisje me kamerë, sikur ky iPad. Pra hajde ta provojmë.
As you can see, the algorithm has essentially found Cloe's face, so it's this white bounding box, and it's tracking the main feature points on her face, so her eyebrows, her eyes, her mouth and her nose. The question is, can it recognize her expression? So we're going to test the machine. So first of all, give me your poker face. Yep, awesome. (Laughter) And then as she smiles, this is a genuine smile, it's great. So you can see the green bar go up as she smiles. Now that was a big smile. Can you try a subtle smile to see if the computer can recognize? It does recognize subtle smiles as well. We've worked really hard to make that happen. And then eyebrow raised, indicator of surprise. Brow furrow, which is an indicator of confusion. Frown. Yes, perfect. So these are all the different action units. There's many more of them. This is just a slimmed-down demo. But we call each reading an emotion data point, and then they can fire together to portray different emotions. So on the right side of the demo -- look like you're happy. So that's joy. Joy fires up. And then give me a disgust face. Try to remember what it was like when Zayn left One Direction. (Laughter) Yeah, wrinkle your nose. Awesome. And the valence is actually quite negative, so you must have been a big fan. So valence is how positive or negative an experience is, and engagement is how expressive she is as well. So imagine if Cloe had access to this real-time emotion stream, and she could share it with anybody she wanted to. Thank you. (Applause)
Pra siq po e shihni, algoritmi ka gjetur fytyrën e Cloe-it. pra është kjo kutia e bardhë, është duke i gjetur tiparet kryesore në fytyrën e saj, vetullat e saj, sytë, gojën dhe hundën. Pyetja është, a mund ta njohe shprehjen e saj? Pra, ne do ta provojmë makinën. Në fillim, jepma poker face. Mbresëlënëse. (Qeshin) Derisa ajo buzëqesh, kjo është buzëqeshje e sinqertë. Shiriti i gjelbërt rritet derisa ajo qesh. Kjo ishte e madhe. A po e provon një më delikate për ta parë nëse e njeh kompjuteri? Po e njeh edhe buzëqeshjen delikate. Kemi punuar shumë që kjo të ndodhë. Tani, vetulla e ngritur, indikator i surprizës. Rrudhosja e vetullave, indikator i konfuzionit. Trego pakënaqësi, perfekt. Këto janë disa prej njësive. Ka shumë më shumë. Ky është demo i zvogëluar. Ne e quajmë çdo lexim si të dhëna, që dhezen së bashku për të portretizuar emocione të ndryshme. Në anën e djathtë-- shiko sikur se je e lumtur. Pra lumturia dhezet. Tani bëje fytyrën sikur neveritesh. Provo ta kujtosh si ishte kur Zayn la One Direction. (Qeshin) Po, rrudhe hundën. Mrekullueshëm. Valenca është negative, sigurisht paske qenë fanse e madhe. Valenca tregon a është pozitive apo negative eksperienca ndërsa angazhimi tregon sa ekspresive është ajo. Imagjinoi sikur Cloe të kishte qasje te kjo në kohe reale të emocioneve dhe ta ndante me këdo. Faleminderit. (Duartrokitje)
So, so far, we have amassed 12 billion of these emotion data points. It's the largest emotion database in the world. We've collected it from 2.9 million face videos, people who have agreed to share their emotions with us, and from 75 countries around the world. It's growing every day. It blows my mind away that we can now quantify something as personal as our emotions, and we can do it at this scale.
Deri tani, ne kemi grumbulluar 12 miliard të dhëna të këtyre emocioneve. Është databaza më e madhe e emocioneve. Ne i kemi mbledhur këto nga 2.9 milionë video të fytyrave, njerëz që janë pajtuar mi nda emocionet e tyre me ne. nga 75 vende rreth botës. Po rritet çdo ditë. Mua më mahnit kjo se si mundemi të përcaktojmë diqka aq personale sa emocionet tona, e ne mund ta bëjmë këtë deri në këtë shkallë.
So what have we learned to date? Gender. Our data confirms something that you might suspect. Women are more expressive than men. Not only do they smile more, their smiles last longer, and we can now really quantify what it is that men and women respond to differently. Let's do culture: So in the United States, women are 40 percent more expressive than men, but curiously, we don't see any difference in the U.K. between men and women. (Laughter) Age: People who are 50 years and older are 25 percent more emotive than younger people. Women in their 20s smile a lot more than men the same age, perhaps a necessity for dating. But perhaps what surprised us the most about this data is that we happen to be expressive all the time, even when we are sitting in front of our devices alone, and it's not just when we're watching cat videos on Facebook. We are expressive when we're emailing, texting, shopping online, or even doing our taxes.
Pra çka kemi mësuar ne? Gjinia. Të dhënat tona konfirmojnë diqka për të cilën ju mund të keni dyshuar. Gratë shprehen më shume se burrat. Jo vetëm që buzëqeshin më shumë por e zgjasin më gjatë dhe tani ne mundemi me përcaktu se pse burrat dhe gratë përgjigjen ndryshe. Le ta provojmë kulturën: Në Shtetet e bashkuara, gratë shprehen 40 përçind më shumë se burrat, por për kuriozitet, nuk shohim ndonjë dallim në U.K mes burrave dhe grave (Qeshin) Mosha: njerëzit të cilët janë 50 vjet e më të vjetër janë 25 përçind më emotivë se sa të rinjtë Gratë në të njëzetat buzëqeshin më shumë se burrat në moshën e njejtë. ndoshta një domosdoshmëri për takime. Por çka na befason neve nga këto të dhëna është që ne shprehemi gjatë tërë kohës , edhe kur jemi ulur vetëm përballë paisjeve tona, e jo vetëm kur jemi duke shikuar video të maceve në Facebook. Ne shprehemi kur dërgojmë email, shkruajmë ose kur blejmë online ose kur paguajmë taksat.
Where is this data used today? In understanding how we engage with media, so understanding virality and voting behavior; and also empowering or emotion-enabling technology, and I want to share some examples that are especially close to my heart. Emotion-enabled wearable glasses can help individuals who are visually impaired read the faces of others, and it can help individuals on the autism spectrum interpret emotion, something that they really struggle with. In education, imagine if your learning apps sense that you're confused and slow down, or that you're bored, so it's sped up, just like a great teacher would in a classroom. What if your wristwatch tracked your mood, or your car sensed that you're tired, or perhaps your fridge knows that you're stressed, so it auto-locks to prevent you from binge eating. (Laughter) I would like that, yeah. What if, when I was in Cambridge, I had access to my real-time emotion stream, and I could share that with my family back home in a very natural way, just like I would've if we were all in the same room together?
Ku përdoren këto të dhëna sot? Për të kuptuar si lidhemi ne me mediat, për të kuptuar diqka që bëhet virale dhe votimin; dhe për të fuqizuar teknologji të emocionëve, dhe dua t'i ndaj disa shembuj që i kam shumë për zemër. Syzet me mundësi leximi të emocionëve mund të ndihmojnë individët që janë vizualisht të paaftë t'i lexojnë fytyrat e tjerëve, dhe mund të ndihmojë personat me spektrin e autizmit t'i interpretojnë emocionet, diqka me të cilën ata vërtet luftojnë. Në edukim, imagjinoni sikur aplikacionet e mësimit ta dinin se jeni konfuz dhe ta ngadalësojne ose që jeni mërzitur e ta përshpejtojnë sikur do ta bënte një mësues i mirë. çka nëse ora e dorës do të llogariste disponimin, ose vetura ta dinte që je i lodhur, ose frigoriferi ta dinte se je i stresuar, dhe të mbyllej në mënyrë automatike për të të parandaluar nga mbingrënia. Kjo do të më pëlqente. çka nëse kur isha në Cambridge, të kisha qasje tek pajisja e emocionëve, dhe të mund të ndaja këtë me familjen në një mënyrë natyrale, sikur do ta bëja nëse do të ishim bashkë në një dhomë?
I think five years down the line, all our devices are going to have an emotion chip, and we won't remember what it was like when we couldn't just frown at our device and our device would say, "Hmm, you didn't like that, did you?" Our biggest challenge is that there are so many applications of this technology, my team and I realize that we can't build them all ourselves, so we've made this technology available so that other developers can get building and get creative. We recognize that there are potential risks and potential for abuse, but personally, having spent many years doing this, I believe that the benefits to humanity from having emotionally intelligent technology far outweigh the potential for misuse. And I invite you all to be part of the conversation. The more people who know about this technology, the more we can all have a voice in how it's being used. So as more and more of our lives become digital, we are fighting a losing battle trying to curb our usage of devices in order to reclaim our emotions. So what I'm trying to do instead is to bring emotions into our technology and make our technologies more responsive. So I want those devices that have separated us to bring us back together. And by humanizing technology, we have this golden opportunity to reimagine how we connect with machines, and therefore, how we, as human beings, connect with one another.
Mendoj që 5 vjet me vone, pajisjet tona do të kenë një chip për emocione dhe neve nuk do të na kujtohet kur nuk mundëm me tregu pakënaqësi te pajisja jonë pa na thënë, "Hmm, kjo nuk të pëlqej, apo jo?" Sfida më e madhe është se ka shumë aplikacione të kësaj teknologjie, ekipi im dhe unë e kuptojmë se nuk mundemi t'i ndërtojmë vetë dhe e kemi bërë të mundshme këtë teknologji që krijuesit e tjerë mund të krijojnë dhe të bëhen kreativ. Ne dimë se ka rreziqe potenciale dhe potencial për abuzim, por personalisht, pasi kam kaluar vite duke e bërë këtë, Besoj që benefitet e njerëzimit për të pas teknologji me inteligjencë emocionale e mundin potencialin për shpërdorim. Unë ju ftoj të gjithëve për të qenë pjesë e bisedës. Sa më shumë njerëz që dijnë për këtë teknologji, aq më shumë do të dijmë se si po përdoret. Sa më shumë që jetët tona bëhen digjitale, po luftojmë nje betejë të humbur duke provuar ta frenojmë përdorimin e paisjeve në mënyrë që të rivendosim emocionet tona. çka po provoj unë të bëj është që t'i sjell emocionet në teknologji dhe t'i bëjë teknologjitë tona më reaguese. Dua që ato pajisje që na kanë ndarë të na bashkojnë përsëri. Dhe duke e njerëzuar teknologjinë, në kemi shansin e artë për të riimagjinuar si lidhemi ne me makinerinë, dhe se si, ne si qenie njerëzore lidhemi me njëri tjetrin.
Thank you.
Faleminderit.
(Applause)
(Duartrokitje)