Let's talk about trust. We all know trust is fundamental, but when it comes to trusting people, something profound is happening.
Laten we het over vertrouwen hebben. We weten allemaal dat vertrouwen fundamenteel is, maar als het erop aankomt mensen te vertrouwen, gebeurt er iets diepgaands.
Please raise your hand if you have ever been a host or a guest on Airbnb. Wow. That's a lot of you.
Steek je hand op als je ooit gastheer of gast bent geweest van Airbnb. Wow. Dat zijn er veel.
Who owns Bitcoin? Still a lot of you. OK.
Wie heeft er Bitcoin? Nog steeds veel. Oké.
And please raise your hand if you've ever used Tinder to help you find a mate.
Steek je hand op als je ooit Tinder hebt gebruikt om een partner te vinden.
(Laughter)
(Gelach)
This one's really hard to count because you're kind of going like this.
Dit is moeilijk te tellen omdat jullie maar een beetje zo doen.
(Laughter)
(Gelach)
These are all examples of how technology is creating new mechanisms that are enabling us to trust unknown people, companies and ideas. And yet at the same time, trust in institutions -- banks, governments and even churches -- is collapsing. So what's happening here, and who do you trust?
Dit zijn allemaal voorbeelden van hoe technologie nieuwe mechanismen creëert waardoor we onbekende mensen, bedrijven en ideeën kunnen vertrouwen. Maar tegelijkertijd keldert het vertrouwen in instellingen -- banken, overheden en zelfs kerken. Wat is er hier aan de hand en wie vertrouw je?
Let's start in France with a platform -- with a company, I should say -- with a rather funny-sounding name, BlaBlaCar. It's a platform that matches drivers and passengers who want to share long-distance journeys together. The average ride taken is 320 kilometers. So it's a good idea to choose your fellow travelers wisely. Social profiles and reviews help people make a choice. You can see if someone's a smoker, you can see what kind of music they like, you can see if they're going to bring their dog along for the ride. But it turns out that the key social identifier is how much you're going to talk in the car.
Laten we beginnen in Frankrijk met een platform, eigenlijk een bedrijf, met een grappige naam, BlaBlaCar. Het platform brengt chauffeurs en passagiers bij elkaar die samen willen reizen over lange afstanden. De gemiddelde reis is 320 km lang. Het is dus een goed idee om je medereizigers goed te kiezen. Sociale profielen en reviews helpen mensen bij hun keuze. Je kan zien of iemand rookt, welke muziek hij leuk vindt, je kan zien of ze hun hond meenemen in de auto. Maar het belangrijkste sociale identificatiemiddel is hoeveel je zal praten in de auto.
(Laughter)
(Gelach)
Bla, not a lot, bla bla, you want a nice bit of chitchat, and bla bla bla, you're not going to stop talking the entire way from London to Paris.
Bla, niet veel, bla bla, je wil een leuke babbel en bla bla bla, je zal de hele rit aan het praten zijn, van Londen tot in Parijs.
(Laughter)
(Gelach)
It's remarkable, right, that this idea works at all, because it's counter to the lesson most of us were taught as a child: never get in a car with a stranger. And yet, BlaBlaCar transports more than four million people every single month. To put that in context, that's more passengers than the Eurostar or JetBlue airlines carry. BlaBlaCar is a beautiful illustration of how technology is enabling millions of people across the world to take a trust leap.
Is het niet opmerkelijk dat dit idee werkt, want het gaat in tegen de les die de meesten van ons als kind leerden: stap nooit in de auto van een vreemde. Toch vervoert BlaBlaCar elke maand meer dan 4 miljoen mensen, elke maand. Weet dat dit meer passagiers zijn dan bij Eurostar of JetBlue Airways. BlaBlaCar is een mooie illustratie van hoe technologie ervoor zorgt dat miljoenen mensen over de hele wereld een vertrouwenssprong wagen.
A trust leap happens when we take the risk to do something new or different to the way that we've always done it. Let's try to visualize this together. OK. I want you to close your eyes. There is a man staring at me with his eyes wide open. I'm on this big red circle. I can see. So close your eyes.
Er is een vertrouwenssprong als we het aandurven om ons anders te gedragen dan we vroeger altijd deden. Laten we dit samen proberen te visualiseren. Oké, sluit even jullie ogen. Een man staart me aan met wijd open ogen. Ik sta op deze grote rode cirkel. Ik kan het zien. Sluit dus je ogen.
(Laughter) (Applause)
(Gelach) (Applaus)
I'll do it with you. And I want you to imagine there exists a gap between you and something unknown. That unknown can be someone you've just met. It can be a place you've never been to. It can be something you've never tried before. You got it? OK. You can open your eyes now. For you to leap from a place of certainty, to take a chance on that someone or something unknown, you need a force to pull you over the gap, and that remarkable force is trust.
Ik zal het samen met jou doen. Beeld je nu in dat er een kloof is tussen jou en iets onbekends. Het onbekende kan iemand zijn die je pas hebt ontmoet. Het kan ergens zijn waar je nooit eerder was. Het kan iets zijn wat je nooit eerder probeerde. Snap je? Oké, doe je ogen nu maar open. Om te breken met het vertrouwde, om die of dat onbekende te proberen, heb je een kracht nodig die je doet springen en die opmerkelijke kracht is vertrouwen.
Trust is an elusive concept, and yet we depend on it for our lives to function. I trust my children when they say they're going to turn the lights out at night. I trusted the pilot who flew me here to keep me safe. It's a word we use a lot, without always thinking about what it really means and how it works in different contexts of our lives.
Vertrouwen is een moeilijk te vatten concept en toch is het van levensbelang voor ons. Ik vertrouw mijn kinderen als ze zeggen dat ze 's avonds het licht zullen uitdoen. Ik vertrouwde op de piloot die me hierheen vloog. We gebruiken het woord veel, zonder nog stil te staan bij wat het echt betekent en hoe het werkt in verschillende situaties in ons leven.
There are, in fact, hundreds of definitions of trust, and most can be reduced to some kind of risk assessment of how likely it is that things will go right. But I don't like this definition of trust, because it makes trust sound rational and predictable, and it doesn't really get to the human essence of what it enables us to do and how it empowers us to connect with other people.
Er zijn wel honderden definities van vertrouwen en de meeste komen neer op een soort risico-inschatting van hoe waarschijnlijk het is dat iets goed zal aflopen. Maar ik hou niet van deze definitie van vertrouwen, want het geeft vertrouwen een rationeel en voorspelbaar tintje en doet geen recht aan de menselijke essentie van wat we ermee kunnen doen en hoe het ons in staat stelt om in contact te komen met anderen.
So I define trust a little differently. I define trust as a confident relationship to the unknown. Now, when you view trust through this lens, it starts to explain why it has the unique capacity to enable us to cope with uncertainty, to place our faith in strangers, to keep moving forward.
Ik definieer vertrouwen dus ietwat anders, namelijk als een zelfverzekerde relatie met het onbekende. Als je vertrouwen zo bekijkt, dan wordt het geleidelijk duidelijk waarom het dit unieke vermogen heeft om ons te doen omgaan met onzekerheid, om vreemden te vertrouwen, om vooruit te blijven gaan.
Human beings are remarkable at taking trust leaps. Do you remember the first time you put your credit card details into a website? That's a trust leap. I distinctly remember telling my dad that I wanted to buy a navy blue secondhand Peugeot on eBay, and he rightfully pointed out that the seller's name was "Invisible Wizard" and that this probably was not such a good idea.
Mensen zijn verrassend goed in het nemen van vertrouwenssprongen. Weet je nog hoe je voor het eerst je kredietkaartgegevens inbracht op een website? Dat is een vertrouwenssprong. Ik herinner me nog heel goed hoe ik mijn vader vertelde dat ik een blauwe tweedehands Peugeot wilde kopen op eBay en hij wees me er terecht op dat de verkoper zich "Onzichtbare Tovenaar" noemde en dat dit wellicht niet zo'n goed idee was.
(Laughter)
(Gelach)
So my work, my research focuses on how technology is transforming the social glue of society, trust between people, and it's a fascinating area to study, because there's still so much we do not know. For instance, do men and women trust differently in digital environments? Does the way we build trust face-to-face translate online? Does trust transfer? So if you trust finding a mate on Tinder, are you more likely to trust finding a ride on BlaBlaCar?
Mijn werk, mijn onderzoek, gaat over hoe technologie de sociale lijm van de maatschappij verandert, het vertrouwen tussen mensen. Het is een fascinerend onderzoeksgebied, want er is nog zoveel dat we niet weten. Bijvoorbeeld: vertrouwen mannen anders dan vrouwen in een digitale omgeving? Kan je vertrouwen gebaseerd op persoonlijk contact online vertalen? Is vertrouwen overdraagbaar? Als je erop vertrouwt dat je een partner vindt op Tinder, zal je dan ook met meer vertrouwen een ritje zoeken op BlaBlaCar?
But from studying hundreds of networks and marketplaces, there is a common pattern that people follow, and I call it "climbing the trust stack." Let me use BlaBlaCar as an example to bring it to life. On the first level, you have to trust the idea. So you have to trust the idea of ride-sharing is safe and worth trying. The second level is about having confidence in the platform, that BlaBlaCar will help you if something goes wrong. And the third level is about using little bits of information to decide whether the other person is trustworthy.
De studie van honderden netwerken en online marktplaatsen toont dat mensen een gemeenschappelijk patroon volgen: 'het beklimmen van de vertrouwensladder'. Laten we teruggaan naar het voorbeeld van BlaBlaCar. Onderaan de ladder moet je het idee vertrouwen. Vertrouwen hebben in het idee dat een rit delen veilig is en het proberen waard. De volgende trede gaat over vertrouwen in het platform, dat BlaBlaCar je zal helpen als er iets fout loopt. De derde trede gaat over het gebruik van kleine stukjes informatie om te kunnen beslissen of de onbekende te vertrouwen is.
Now, the first time we climb the trust stack, it feels weird, even risky, but we get to a point where these ideas seem totally normal. Our behaviors transform, often relatively quickly. In other words, trust enables change and innovation.
De eerste keer dat we de vertrouwensladder beklimmen, voelt een beetje vreemd, zelfs gewaagd, maar we komen op een punt dat we deze ideeën helemaal aanvaarden. We passen ons gedrag aan en vaak behoorlijk snel. Met andere woorden, vertrouwen zorgt voor verandering en vernieuwing.
So an idea that intrigued me, and I'd like you to consider, is whether we can better understand major waves of disruption and change in individuals in society through the lens of trust. Well, it turns out that trust has only evolved in three significant chapters throughout the course of human history: local, institutional and what we're now entering, distributed.
Er is een idee dat me intrigeert, denk hier eens over na: begrijpen we grote individuele en maatschappelijke veranderingen en omwentelingen beter als we het bekijken vanuit een vertrouwensperspectief? We zien dat vertrouwen zich enkel ontwikkeld heeft binnen drie belangrijke hoofdstukken doorheen de menselijke geschiedenis: lokaal, institutioneel en waar we nu aan beginnen, gedistribueerd.
So for a long time, until the mid-1800s, trust was built around tight-knit relationships. So say I lived in a village with the first five rows of this audience, and we all knew one another, and say I wanted to borrow money. The man who had his eyes wide open, he might lend it to me, and if I didn't pay him back, you'd all know I was dodgy. I would get a bad reputation, and you would refuse to do business with me in the future. Trust was mostly local and accountability-based.
Gedurende lange tijd, tot het midden van de 19e eeuw, was vertrouwen gebaseerd op hechte relaties. Stel dat ik in een dorp woonde met de eerste vijf rijen van dit publiek en dat we elkaar allemaal kenden. Stel nu dat ik geld zou willen lenen. Die man met zijn ogen wijd open zou het mij misschien lenen en als ik niet terugbetaal, weet iedereen dat ik onbetrouwbaar ben. Ik krijg een slechte reputatie en niemand zou nog zaken willen doen met mij. Vertrouwen was vooral een lokaal gegeven gebaseerd op verantwoording.
In the mid-19th century, society went through a tremendous amount of change. People moved to fast-growing cities such as London and San Francisco, and a local banker here was replaced by large corporations that didn't know us as individuals. We started to place our trust into black box systems of authority, things like legal contracts and regulation and insurance, and less trust directly in other people. Trust became institutional and commission-based.
In het midden van de 19e eeuw zagen we enorme veranderingen in onze maatschappij. Velen verhuisden naar snelgroeiende steden zoals Londen en San Francisco en de dorpsbankier werd vervangen door een groot bedrijf dat ons niet persoonlijk kende. We begonnen meer vertrouwen te schenken aan autoritaire black-boxsystemen, aan zaken zoals juridische contracten en regelgeving en verzekeringen, en minder vertrouwen rechtstreeks aan personen. Vertrouwen werd geïnstitutionaliseerd en geleverd op commissiebasis.
It's widely talked about how trust in institutions and many corporate brands has been steadily declining and continues to do so. I am constantly stunned by major breaches of trust: the News Corp phone hacking, the Volkswagen emissions scandal, the widespread abuse in the Catholic Church, the fact that only one measly banker went to jail after the great financial crisis, or more recently the Panama Papers that revealed how the rich can exploit offshore tax regimes. And the thing that really surprises me is why do leaders find it so hard to apologize, I mean sincerely apologize, when our trust is broken?
Overal hoor je nu dat vertrouwen in instellingen en veel grote merken langzaam maar zeker afneemt en dat deze trend zich verder zet. Ik sta voortdurend versteld van flagrante schendingen van vertrouwen: het afluisterschandaal van News Corp, de sjoemelsoftware van Volkswagen, het wijdverbreide seksueel misbruik binnen de Katholieke Kerk, het feit dat maar één miezerig bankiertje in de cel moest na de grote financiële crisis of meer recent, de Panama Papers die toonden hoe de rijken belastingen ontwijken in fiscale paradijzen. Wat mij dan werkelijk verbaasd is waarom leiders het zo moeilijk hebben om spijt te betuigen, geméénde spijt, wanneer ons vertrouwen beschaamd is?
It would be easy to conclude that institutional trust isn't working because we are fed up with the sheer audacity of dishonest elites, but what's happening now runs deeper than the rampant questioning of the size and structure of institutions. We're starting to realize that institutional trust wasn't designed for the digital age. Conventions of how trust is built, managed, lost and repaired -- in brands, leaders and entire systems -- is being turned upside down.
Het zou gemakkelijk zijn om te besluiten dat institutioneel vertrouwen niet werkt omdat we genoeg hebben van de onbeschaamdheid van leugenachtige elites, maar wat er nu aan het gebeuren is gaat verder dan groeiende twijfel over de grootte en structuur van instituties. We beginnen in te zien dat institutioneel vertrouwen niet gemaakt is voor deze digitale tijden. Hoe vertrouwen traditioneel opgebouwd wordt, beheerd, verloren en hersteld -- in merken, leiders en volledige systemen -- dat wordt helemaal op zijn kop gezet.
Now, this is exciting, but it's frightening, because it forces many of us to have to rethink how trust is built and destroyed with our customers, with our employees, even our loved ones.
Dat is best spannend, maar ook beangstigend, omdat het velen van ons dwingt om te bekijken hoe vertrouwen opgebouwd of aangetast wordt bij onze klanten, onze werknemers, zelfs bij onze geliefden.
The other day, I was talking to the CEO of a leading international hotel brand, and as is often the case, we got onto the topic of Airbnb. And he admitted to me that he was perplexed by their success. He was perplexed at how a company that depends on the willingness of strangers to trust one another could work so well across 191 countries. So I said to him that I had a confession to make, and he looked at me a bit strangely, and I said -- and I'm sure many of you do this as well -- I don't always bother to hang my towels up when I'm finished in the hotel, but I would never do this as a guest on Airbnb. And the reason why I would never do this as a guest on Airbnb is because guests know that they'll be rated by hosts, and that those ratings are likely to impact their ability to transact in the future. It's a simple illustration of how online trust will change our behaviors in the real world, make us more accountable in ways we cannot yet even imagine.
Onlangs praatte ik met de CEO van een internationale hotelketen en zoals dat vaak gaat, hadden we het over Airbnb. Hij gaf toe dat hij versteld stond van hun succes. Hij was verbaasd hoe een bedrijf dat steunt op de bereidheid van vreemden om elkaar te vertrouwen zo goed functioneerde in 191 landen. Ik vertelde hem dat ik iets moest bekennen en hij bekeek mij een beetje vreemd en ik zei -- velen van jullie doen dit vast ook -- "Ik hang de handdoeken niet altijd op als ik wegga in een hotel, maar ik zou dat nooit doen als gast via Airbnb." De reden waarom ik dat nooit zou doen als gast via Airbnb is omdat gasten weten dat ze beoordeeld worden door gastheren en dat die beoordelingen een invloed kunnen hebben op toekomstige reserveringen. Dit is een eenvoudig voorbeeld hoe online vertrouwen ons gedrag verandert in de echte wereld, ons meer verantwoordelijk maakt op manieren die we ons nog niet eens kunnen voorstellen.
I am not saying we do not need hotels or traditional forms of authority. But what we cannot deny is that the way trust flows through society is changing, and it's creating this big shift away from the 20th century that was defined by institutional trust towards the 21st century that will be fueled by distributed trust. Trust is no longer top-down. It's being unbundled and inverted. It's no longer opaque and linear. A new recipe for trust is emerging that once again is distributed amongst people and is accountability-based.
Ik zeg niet dat we geen hotels nodig hebben, of traditionele vormen van authoriteit. Maar we kunnen niet ontkennen dat de manier waarop vertrouwen werkt in de samenleving, verandert en dat zorgt voor een enorme verschuiving, weg van de 20e eeuw die bepaald werd door institutioneel vertrouwen, naar de 21e eeuw die gedragen zal worden door gedistribueerd vertrouwen. Vertrouwen gaat niet langer van de top naar de basis. Het wordt ontbundeld en omgedraaid. Het is niet langer ondoorzichtig en lineair. Een nieuw recept voor vertrouwen krijgt vorm: het wordt opnieuw toegekend tussen personen en is gebaseerd op verantwoording.
And this shift is only going to accelerate with the emergence of the blockchain, the innovative ledger technology underpinning Bitcoin. Now let's be honest, getting our heads around the way blockchain works is mind-blowing. And one of the reasons why is it involves processing some pretty complicated concepts with terrible names. I mean, cryptographic algorithms and hash functions, and people called miners, who verify transactions -- all that was created by this mysterious person or persons called Satoshi Nakamoto. Now, that is a massive trust leap that hasn't happened yet.
Deze evolutie gaat alleen maar versnellen met de opkomst van de blockchain, de innovatieve datastructuur achter het bitcoin netwerk. Laten we eerlijk zijn, proberen begrijpen hoe blockchain werkt, is een hele uitdaging. Ondermeer omdat we te maken hebben met behoorlijk ingewikkelde begrippen met vreselijke namen. Ik zeg maar iets: cryptografische algoritmen en hashfuncties en 'mijnwerkers' die transacties bijhouden -- allemaal bedacht door een mysterieuze persoon, of personen -- genaamd Satoshi Nakamoto. Dit is pas een enorme vertrouwenssprong, uniek zelfs in de geschiedenis.
(Applause)
(Applaus)
But let's try to imagine this. So "The Economist" eloquently described the blockchain as the great chain of being sure about things. The easiest way I can describe it is imagine the blocks as spreadsheets, and they are filled with assets. So that could be a property title. It could be a stock trade. It could be a creative asset, such as the rights to a song. Every time something moves from one place on the register to somewhere else, that asset transfer is time-stamped and publicly recorded on the blockchain. It's that simple. Right.
Laat we ons dit eens even voorstellen. 'The Economist' omschrijft de blockchain heel fraai als "De zelfverzekerde keten". Laten we eenvoudigweg de blocks voorstellen als spreadsheets die gevuld zijn met goederen. Dat kunnen eigendomstitels zijn. Dat kan een aandeel zijn. Dat kan een creatief goed zijn, zoals de rechten op een liedje. Af en toe beweegt er iets van de ene plaats in het register naar een andere plaats. Deze goederentransfer krijgt een tijdstempel en wordt gepubliceerd in de blockchain. Zo simpel is het eigenlijk.
So the real implication of the blockchain is that it removes the need for any kind of third party, such as a lawyer, or a trusted intermediary, or maybe not a government intermediary to facilitate the exchange. So if we go back to the trust stack, you still have to trust the idea, you have to trust the platform, but you don't have to trust the other person in the traditional sense.
Maar de blockchain zorgt ervoor dat we geen enkele derde partij meer nodig hebben, zoals een advocaat, of een vertegenwoordiger van de regering om de transfer te begeleiden. Laten we even teruggaan naar die vertrouwensladder, je moet nog altijd het idee vertrouwen, je moet het platform vertrouwen, maar de ander hoef je niet meer te vertrouwen zoals traditioneel het geval was.
The implications are huge. In the same way the internet blew open the doors to an age of information available to everyone, the blockchain will revolutionize trust on a global scale.
De implicaties zijn enorm. Net zoals het internet de deuren van het informatietijdperk opengooide voor iedereen, zo zal de blockchain een wereldwijde vertrouwensrevolutie veroorzaken.
Now, I've waited to the end intentionally to mention Uber, because I recognize that it is a contentious and widely overused example, but in the context of a new era of trust, it's a great case study. Now, we will see cases of abuse of distributed trust. We've already seen this, and it can go horribly wrong. I am not surprised that we are seeing protests from taxi associations all around the world trying to get governments to ban Uber based on claims that it is unsafe. I happened to be in London the day that these protests took place, and I happened to notice a tweet from Matt Hancock, who is a British minister for business.
Ik heb met opzet op het einde gewacht om het over Uber te hebben, want ik weet dat het een omstreden en veelvuldig gebruikt voorbeeld is, maar in dit nieuw tijdperk van vertrouwen is het een perfect studieobject. We zullen gevallen van misbruik van gedistribueerd vertrouwen zien. Het is al gebeurd en het kan serieus fout gaan. Het verbaast mij niet dat taxiverenigingen protesteren over heel de wereld, om regeringen te overtuigen Uber te verbieden omdat het onveilig zou zijn. Ik was toevallig in Londen toen daar protesten waren en ik zag een tweet van Matt Hancock, een Britse minister van Handel.
And he wrote, "Does anyone have details of this #Uber app everyone's talking about?
Hij schreef: "Heeft er iemand meer gegevens over deze #Uber app waar iedereen het over heeft?
(Laughter)
(Gelach)
I'd never heard of it until today."
Ik hoor er voor het eerst over."
Now, the taxi associations, they legitimized the first layer of the trust stack. They legitimized the idea that they were trying to eliminate, and sign-ups increased by 850 percent in 24 hours. Now, this is a really strong illustration of how once a trust shift has happened around a behavior or an entire sector, you cannot reverse the story. Every day, five million people will take a trust leap and ride with Uber. In China, on Didi, the ride-sharing platform, 11 million rides taken every day. That's 127 rides per second, showing that this is a cross-cultural phenomenon.
De taxiverenigingen legitimeerden in feite de eerste trede van de vertrouwensladder. Zij legitimeerden net het idee dat ze wilden bannen en de inschrijvingen stegen met 850% in 24 uur. Dit is precies een heel sterk voorbeeld van hoe bij verschuiving van vertrouwen in gedrag of in een complete sector de klok niet meer teruggedraaid kan. Elke dag maken 5 miljoen mensen de vertrouwensprong en verplaatsen zich met Uber. In China is het carpool platform Didi verantwoordelijk voor 11 miljoen ritten per dag. Dat zijn 127 ritten per seconde, wat duidelijk maakt dat dit een intercultureel fenomeen is.
And the fascinating thing is that both drivers and passengers report that seeing a name and seeing someone's photo and their rating makes them feel safer, and as you may have experienced, even behave a little more nicely in the taxi cab. Uber and Didi are early but powerful examples of how technology is creating trust between people in ways and on a scale never possible before.
Het is interessant te noteren dat zowel chauffeurs als passagiers stellen dat het zien van iemands naam en zijn foto en zijn tarief, voor een veilig gevoel zorgt en zoals jullie misschien al gemerkt hebben, zelfs maken dat men zich een beetje beter gedraagt in de taxi. Uber en Didi zijn vroege maar sterke voorbeelden van hoe technologie voor vertrouwen zorgt tussen mensen op manieren en op een schaal die voorheen onmogelijk waren.
Today, many of us are comfortable getting into cars driven by strangers. We meet up with someone we swiped right to be matched with. We share our homes with people we do not know.
Vandaag voelen de meesten van ons zich veilig in de auto van een vreemde. We maken afspraakjes met personen die we naar rechts 'geswipet' hebben. We delen onze huizen met mensen die we niet kennen.
This is just the beginning, because the real disruption happening isn't technological. It's the trust shift it creates, and for my part, I want to help people understand this new era of trust so that we can get it right and we can embrace the opportunities to redesign systems that are more transparent, inclusive and accountable.
Dit is nog maar het begin, want de echte omwenteling is niet het technologische, het is de verschuiving van vertrouwen die ze veroorzaakt. Ik wil mensen helpen om dit nieuwe tijdperk van vertrouwen te begrijpen, zodat we het juiste kunnen doen en de kans grijpen om systemen te veranderen zodat er meer transparantie, betrokkenheid en verantwoording is.
Thank you very much.
Dank je wel.
(Applause)
(Applaus)
Thank you.
Dank je.
(Applause)
(Applaus)