Αν κάποιος σας ρωτούσε ποιες είναι οι τρεις λέξεις που συνοψίζουν τη φήμη σας, τι θα λέγατε; Πώς περιγράφουν οι άλλοι την κρίση σας, τις γνώσεις σας, τη συμπεριφορά σας σε διαφορετικές καταστάσεις; Σήμερα, θα εξερευνήσω μαζί σας γιατί η απάντηση στην ερώτηση αυτή θα γίνει εξαιρετικά σημαντική σε μια εποχή όπου η φήμη θα είναι το πιο πολύτιμο σας προσόν. Θα ήθελα να ξεκινήσω συστήνοντάς σας κάποιον, του οποίου η ζωή έχει αλλάξει από μια αγορά κινούμενη από τη φήμη. Ο Σεμπάστιαν Σάντιζ είναι οικοδεσπότης ενοικιαζόμενων δωματίων στο Airbnb από το 2008. Τον συνάντησα πρόσφατα, όπου, κατά τη διάρκεια αρκετών φλιτζανιών τσαγιού, μου είπε πώς, το να φιλοξενεί ανθρώπους από όλο τον κόσμο έχει εμπλουτίσει τη ζωή του. Περισσότερο απο 50 άτομα έχουν μείνει στο 18ου αιώνα σπίτι του, όπου ζει με τη γάτα του, τη Σκουίκ. Αναφέρω τη Σκουίκ, επειδή η πρώτη φιλοξενούμενη του Σεμπάστιαν είδε ένα μεγάλο ποντίκι να τρέχει στην κουζίνα, και υποσχέθηκε ότι θα αποφύγει να αφήσει αρνητική κριτική, υπό έναν όρο: να πάρει μια γάτα. Κι έτσι, ο Σεμπάστιαν αγόρασε τη Σκουίκ, για να προστατέψει τη φήμη του. Όπως πολλοί γνωρίζετε, το Airbnb είναι μια αγορά ομότιμων χρηστών, που ενώνει άτομα που έχουν χώρο προς ενοικίαση με άτομα που αναζητούν ένα μέρος να μείνουν σε περισσότερες απο 192 χώρες. Οι χώροι που ενοικιάζονται είναι ό,τι θα αναμένατε, όπως ελεύθερα δωμάτια και εξοχικά σπίτια, αλλά μέρος της μαγείας είναι οι ιδιαίτεροι χώροι που μπορείτε τώρα να έχετε πρόσβαση: δεντρόσπιτα, ινδιάνικες σκηνές, υπόστεγα αεροπλάνων, ιγκλού. Αν δεν σας αρέσει ένα ξενοδοχείο, υπάρχει ένα κάστρο λίγο πιο πέρα που μπορείτε να νοικιάσετε για 5.000 δολάρια το βράδυ. Είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα για το πώς η τεχνολογία δημιουργεί μια αγορά για πράγματα που πριν δεν είχαν ποτέ μια αγορά. Τώρα, επιτρέψτε μου να σας δείξω αυτούς τους χάρτες του Παρισιού, που δείχνουν πόσο απίστευτα γρήγορα εξαπλώνεται. Αυτή η εικόνα είναι από το 2008. Οι ροζ τελείες αντιπροσωπεύουν ιδιοκτησίες οικοδεσποτών. Ακόμη και πριν τέσσερα χρόνια, η παραμονή ξένων στο σπίτι σας έμοιαζε σαν μια τρελή ιδέα. Τώρα, η ίδια περιοχή το 2010. Και τώρα, το 2012. Υπάρχει ένας Airbnb οικοδεσπότης σε σχεδόν κάθε κύριο δρόμο του Παρισιού. Άυτό που συμβαίνει εδώ είναι ότι οι άνθρωποι συνειδητοποιούν τη δύναμη της τεχνολογίας να ξεκλειδώσει την παραγωγική ικανότητα και την αξία κάθε είδους περιουσιακού στοιχείου: από ικανότητες, χώρους έως και υλικά αγαθά, με τρόπους και με μια κλίμακα που δεν ήταν δυνατό προηγουμένως. Μια οικονομία και κουλτούρα που λέγεται συνεργατική κατανάλωση, και μέσω αυτής, άτομα όπως ο Σεμπάστιαν γίνονται μικρο-επιχειρηματίες. Έχουν τη δύναμη να βγάλουν και να εξοικονομήσουν λεφτά από τα υπάρχοντα περιουσιακά τους στοιχεία. Αλλά η πραγματική μαγεία και η μυστική πηγή πίσω από συνεργατικές αγορές κατανάλωσης όπως το Airbnb δεν είναι τα εμπορεύματα ή τα λεφτά. Είναι η χρήση της τεχνολογίας για την οικοδόμηση εμπιστοσύνης μεταξύ ξένων. Αυτή η πλευρά της Airbnb χτύπησε διάνα τον Σεμπάστιαν το περασμένο καλοκαίρι στις ταραχές στο Λονδίνο. Ξύπνησε γύρω στις 9:00, είδε το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και είδε ένα σωρό μηνύματα από άτομα που τον ρωτούσαν αν ήταν εντάξει. Πρώην φιλοξενούμενοι από παντού είχαν δει ότι οι ταραχές γίνονταν κοντά του και ήθελαν να δουν εάν χρειαζόταν κάτι. Ο Σεμπάστιαν μου είπε: «Δεκατρείς πρώην φιλοξενούμενοι μου επικοινώνησαν μαζί μου πριν μου τηλεφωνήσει η μητέρα μου». (Γέλια) Αυτό το μικρό ανέκδοτο δείχνει τον πραγματικό λόγο για τον οποίο είμαι πραγματικά παθιασμένη με τη συνεργατική κατανάλωση, και γιατί, αφού τελείωσα το βιβλίο μου, αποφάσισα ότι θα προσπαθήσω να το μετατρέψω σε ένα παγκόσμιο κίνημα. Επειδή στον πυρήνα του, αφορά την ενδυνάμωση. Πρόκειται για την ενδυνάμωση των ανθρώπων ώστε να κάνουν ουσιαστικές συνδέσεις, συνδέσεις που μας επιτρέπουν να ανακαλύψουμε εκ νέου μια ανθρωπιά, την οποία έχουμε χάσει κάπου στον δρόμο, συμμετέχοντας ενεργά σε αγορές-εφαρμογές όπως το Airbnb, όπως το Kickstarter, όπως το Etsy, οι οποίες βασίζονται στις προσωπικές σχέσεις έναντι των κενών συναλλαγών. Η ειρωνεία είναι πως αυτές οι ιδέες μας φέρνουν πίσω σε παλιές αρχές της αγοράς και συνεργατικές συνήθειες, «προγραμματισμένες» σε όλους μας. Απλώς, ανακαλύπτονται ξανά με τρόπους, σχετικούς για τη γενιά του Facebook. Έχουμε αρχίσει να καταλαβαίνουμε πως έχουμε συνδέσει τον κόσμο μας να μοιράζεται, να νοικιάζει, να ανταλλάσσει ή να εμπορεύεται σχεδόν οτιδήποτε. Μοιραζόμαστε τα αυτοκίνητά μας στο WhipCar, τα ποδήλατά μας στο Spinlister, τα γραφεία μας στο Loosecubes, τους κήπους μας στο Landshare. Δανείζουμε και δανειζόμαστε χρήματα από ξένους στο Zopa και Lending Club. Εμπορευόμαστε μαθήματα για τα πάντα, από φτιάξιμο σούσι έως προγραμματισμό στο Skillshare, και μοιραζόμαστε ακόμη και τα κατοικίδια μας στο DogVacay. Καλωσορίσατε στον υπέροχο κόσμο της συνεργατικής κατανάλωσης, που μας δίνει τη δυνατότητα να ταιριάξουμε τα θέλω με το τι υπάρχει με πιο δημοκρατικούς τρόπους. Η συνεργατική κατανάλωση αποτελεί την αρχή μιας μεταμόρφωσης του πώς σκεφτόμαστε την προσφορά και τη ζήτηση, και είναι επίσης, μέρος μιας εν εξελίξει τεράστιας μετατόπισης αξίας, όπου αντί να καταναλώνουν, για να συμβαδίσουν με τους γείτονες οι άνθρωποι καταναλώνουν για να γνωρίσουν τους γείτονες. Αλλά, ο βασικός λόγος για τον οποίο έχει απογειωθεί τόσο γρήγορα είναι, επειδή κάθε εξέλιξη της τεχνολογίας αυξάνει την αποδοτικότητα και την κοινωνική κόλλα της εμπιστοσύνης, για να κάνει την κοινή χρήση ολοένα και ευκολότερη. Έχω εξετάσει χιλιάδες από αυτές τις αγορές, και η εμπιστοσύνη και η αποτελεσματικότητα είναι πάντα τα κρίσιμα συστατικά. Επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα παράδειγμα: Γνωρίστε τον 46χρονο Κρις Μοκ, ο οποίος, στοιχηματίζω πως έχει τον καλύτερο τίτλο του SuperRabbit. Πριν από τέσσερα χρόνια, ο Κρις έχασε δυστυχώς τη δουλειά του, ως αγοραστής έργων τέχνης στο Macy's, και όπως πολλοί άνθρωποι, προσπάθησε να βρει μια καινούργια κατά τη διάρκεια της ύφεσης. Και έπειτα έτυχε να δει μια δημοσίευση για το TaskRabbit Η ιστορία πίσω από το TaskRabbit ξεκινάει όπως και πολλές άλλες σπουδαίες ιστορίες με ένα πολύ χαριτωμένο σκυλί με το όνομα Κόουμπι. Έτσι, λοιπόν, τον Φεβρουάριο του 2008, η Λία και ο σύζυγός της περίμεναν ταξί για να τους πάει έξω για δείπνο, όταν ο Κόουμπι ήρθε κατά πάνω τους γεμάτος με σάλια. Συνειδητοποίησαν ότι είχε τελειώσει η τροφή για σκύλους. Ο Κέβιν έπρεπε να ακυρώσει το ταξί και να βγει έξω στο χιόνι. Αργότερα εκείνο το βράδυ, οι δύο αυτο-ομολογουμένως «σπασίκλες» άρχισαν να μιλάνε για το πόσο τέλεια θα ήταν αν υπήρχε κάποιου είδους eBay για θελήματα. Έξι μήνες αργότερα, η Λία παραιτήθηκε από τη δουλειά της και το TaskRabbit γεννήθηκε. Εκείνη την εποχή, δεν συνειδητοποίησε ότι πραγματικά βρήκε μια πολύ μεγάλη ιδέα, που αργότερα αποκάλεσε δικτύωση υπηρεσιών. Είναι ουσιαστικά το πώς χρησιμοποιούμε τις διαδικτυακές μας σχέσεις, για να κάνουμε πράγματα στον πραγματικό κόσμο. Το TaskRabbit λειτουργεί ως εξής: οι άνθρωποι ορίζουν το έργο που θέλουν, ορίζουν την τιμή που διατίθενται να πληρώσουν και τα πιστοποιημένα Κουνέλια πλειοδοτούν για το έργο αυτό. Μάλιστα, υπάρχει μια διαδικασία 4 σταδίων, αυστηρή διαδικασία συνέντευξης, σχεδιασμένη για την εύρεση σπουδαίων προσωπικών βοηθών και την εξάλειψη των κακών Κούνελων. Υπάρχουν πάνω από 4.000 Κουνέλια στις Ηνωμένες Πολιτείες και ακόμη 5.000 στη λίστα αναμονής. Τα καθήκοντα που αναρτώνται είναι αναμενόμενα όπως βοήθεια με τις δουλειές του σπιτιού ή ψώνια στο σούπερ μάρκετ. Μάλιστα, έμαθα κάποια στιγμή, πως 12.500 φορτία πλυντηρίου έχουν πλυθεί και διπλωθεί μέσω του TaskRabbit. Μου αρέσει πως το πρώτο έργο σε αναρτήσεις, πάνω από εκατό φορές την ημέρα, είναι κάτι που πολλοί από εμάς έχουν αισθανθεί τον πόνο κάνοντάς το: Ναι, η συναρμολόγηση επίπλων Ikea. (Γέλια) (Χειροκρότημα) Είναι φοβερό! Μπορεί να γελάμε, αλλά ο Κρις εδώ βγάζει μέχρι και 5.000 δολάρια τον μήνα κάνοντας θελήματα γύρω από τη ζωή του. Και το 70% αυτού του νέου εργατικού δυναμικού ήταν προηγουμένως άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι. Νομίζω ότι το TaskRabbit και άλλα παραδείγματα συνεργατικής κατανάλωσης έχουν σπουδαία εξέλιξη. Είναι απλά λαμπρές. Αν το καλοσκεφτείτε, είναι καταπληκτικό, σωστά; Πως, δηλαδή, τα τελευταία 20 χρόνια εξελιχθήκαμε από το να εμπιστευόμαστε στους άλλους τις πληροφορίες μας στο Διαδίκτυο, στο να εμπιστευόμαστε τις πιστωτικές μας κάρτες, και τώρα μπαίνουμε στο τρίτο κύμα εμπιστοσύνης: στη σύνδεση αξιόπιστων ξένων, για να δημιουργήσουν όλα τα είδη των αγορών που βασίζονται στους ανθρώπους. Διάβασα τη συναρπαστική μελέτη του Pew Center αυτήν την εβδομάδα, που αποκάλυψε ότι ένας ενεργός χρήστης του Facebook είναι τρεις φορές πιο πιθανό από κάποιον χωρίς πρόσβαση στο Διαδίκτυο να πιστέψει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι αξιόπιστοι. Η εικονική εμπιστοσύνη θα μεταμορφώσει τον τρόπο που εμπιστεύεται ο ένας τον άλλον πρόσωπο με πρόσωπο Τώρα, με όλη μου την αισιοδοξία, και είμαι αισιόδοξη, έρχεται μια υγιής δόση προσοχής ή μάλλον μια επείγουσα ανάγκη να αντιμετωπιστούν μερικά πιεστικά, πολύπλοκα ερωτήματα. Πώς θα διασφαλίσουμε ότι οι ψηφιακές μας ταυτότητες αντανακλούν την πραγματική μας ταυτότητα; Θέλουμε να είναι τα ίδια; Πώς μπορούμε να μιμηθούμε στο Διαδίκτυο την πρόσωπο με πρόσωπο εμπιστοσύνη; Πώς εμποδίζουμε τους ανθρώπους με άσχημη συμπεριορά σε μια κοινότητα να φερθούν άσχημα κι αλλού μασκαρεμένοι; Όπως οι εταιρείες χρησιμοποιούν κάποιο είδος αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας για να αποφασίσουν εάν θα σας δώσουν πρόγραμμα κινητού ή ένα στεγαστικό δάνειο, οι αγορές που εξαρτώνται από συναλλαγές μεταξύ ξένων χρειάζονται έναν μηχανισμό για να σας πουν ότι ο Σεμπάστιαν και ο Κρις είναι καλοί, και αυτός ο μηχανισμός είναι η φήμη. Η φήμη είναι η μέτρηση του πόσο μια κοινότητα σας εμπιστεύεται. Ας ρίξουμε μια ματιά στον Κρις. Μπορείτε να δείτε ότι πάνω από 200 άτομα του έδωσαν μια μέση βαθμολογία πάνω από 4,99 από συνολικά 5. Πάνω από 20 σελίδες έχουν σχόλια για το έργο του, περιγράφοντας τον ως σούπερ-φιλικό και γρήγορο, και έχει φτάσει στο επίπεδο 25, το υψηλότερο επίπεδο, κάνοντάς τον ένα Σούπερ Λαγό. (Γέλια) Λατρεύω αυτή τη λέξη, Σούπερ Λαγός. Έχει ενδιαφέρον, ότι ο Κρις έχει σημειώσει πως καθώς η φήμη του έχει αυξηθεί, έτσι έχουν αυξηθεί οι πιθανότητές του να κερδίσει μια προσφορά και το πόσο μπορεί να χρεώσει. Με άλλα λόγια, για τους Σούπερ Λαγούς, η φήμη έχει πραγματική αξία. Τώρα, ξέρω τι μπορεί να σκέφτεστε: «Καλά, αυτό δεν είναι κάτι νέο. Υπάρχουν οι δυναμικοί πωλητές στο eBay ή τα αστέρια αξιολόγησης στο Amazon». Η διαφορά σήμερα, είναι πως, με κάθε συναλλαγή που κάνουμε, σχόλιο που αφήνουμε, πρόσωπο που μαρκάρουμε, «κονκάρδα» που κερδίζουμε, αφήνουμε ένα ίχνος φήμης για το πόσο έμπιστοι μπορεί, ή δεν μπορεί να είμαστε. Και δεν είναι μόνο το εύρος, αλλά ο όγκος των δεδομένων φήμης εκεί έξω που είναι συγκλονιστικός. Απλώς σκεφτείτε αυτό: πέντε εκατομμύρια νύχτες έχουν κρατηθεί στο Airbnb μόνο τους τελευταίους έξι μήνες. Τριάντα εκατομμύρια συνεπιβατισμοί έχουν γίνει στο Carpooling.com. Αυτό το έτος, δάνεια ύψους δύο δισεκατομμυρίων δολαρίων θα γίνουν μέσω ομότιμων πλατφόρμες δανεισμού. Αυτό προσθέτει εκατομμύρια κομμάτια δεδομένων φήμης σχετικά με το πόσο καλά ή άσχημα συμπεριφερόμαστε. Η σύλληψη και η συσχέτιση των πληροφοριακών ιχνών που αφήνουμε σε διάφορα μέρη είναι μια τεράστια πρόκληση, αλλά μας ζητείται να την καταλάβουμε. Αυτό που ο Σεμπάστιαν και οι όμοιοί του, πλέον, ρωτούν δικαιολογημένα, αν δεν θα έπρεπε να κατέχουν τα δεδομένα της φήμης τους; Δεν θα έπρεπε η φήμη, στην οποία επένδυσε προσωπικά χτίζοντάς την στο Airbnb, να σημαίνει ότι πρέπει να ταξιδεύει μαζί του από μια κοινότητα στην άλλη; Εννοώ, πως λέει ότι άρχισε να πουλά μεταχειρισμένα βιβλία στο Amazon. Γιατί πρέπει να ξεκινήσει από το μηδέν; Μοιάζει με όταν μετακόμισα από τη Νέα Υόρκη στο Σίδνεϊ. Ήταν γελοίο! Δεν μπορούσα να πάρω ένα πρόγραμμα κινητού επειδή το πιστωτικό ιστορικό μου δεν ταξίδεψε μαζί μου. Ήμουν ουσιαστικά ένα φάντασμα στο σύστημα. Δεν λέω ότι το επόμενο στάδιο της οικονομίας φήμης, αφορά την προσθήκη πολλαπλών αξιολογήσεων σε κάποιο είδος κενής βαθμολογίας. Η ζωή των ανθρώπων είναι πολύ περίπλοκη και ποιος θέλει να το κάνει αυτό; Θέλω να είμαι ξεκάθαρη, ότι δεν αφορά την πρόσθεση των tweets, likes και friends σε μια λογική τύπου Κlout. Αυτοί οι τύποι μετρούν την επιρροή, όχι τις συμπεριφορές που υποδηλώνουν την αξιοπιστία μας. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να έχουμε κατά νου, είναι πως η φήμη, σε μεγάλο βαθμό, είναι σχετική. Επειδή ο Σεμπάστιαν είναι ένας υπέροχος οικοδεσπότης δεν σημαίνει ότι μπορεί να συναρμολογήσει Ikea έπιπλα. Η μεγάλη πρόκληση είναι να σκεφτούμε τι δεδομένα έχει νόημα να λογαριάσουμε, διότι το μέλλον θα οδηγηθεί από μια έξυπνη συσσώρευση φήμης και όχι από έναν μόνο αλγόριθμο. Είναι μόνο θέμα χρόνου να μπορούμε να αναζητάμε όπως στο Facebook ή στο Google και να βλέπουμε μια πλήρη εικόνα των συμπεριφορών κάποιου σε διαφορετικά πλαίσια στο πέρασμα του χρόνου. Οραματίζομαι μια ροή πραγματικού χρόνου με το ποιος σας έχει εμπιστευτεί, πότε, πού και γιατί, την αξιοπιστία σας στο TaskRabbit, την καθαριότητά σας ως επισκέπτης του Airbnb, τις γνώσεις που εμφανίζετε στο Quora ή στο Tripovo, όλα θα ζουν μαζί σε ένα μέρος, και θα βρίσκονται σε κάποιου είδους πίνακα φήμης, που θα «ζωγραφίζει» μια εικόνα της κεφαλαίου φήμης σας. Είναι μια ιδέα που ερευνώ αυτόν τον καιρό και για την οποία γράφω το επόμενό μου βιβλίο και ορίζω ως την αξία της φήμης σας, προθέσεις, δυνατότητες και αξίες σε όλες τις κοινότητες και αγορές. Αυτό δεν είναι κάποιο μακρινό σενάριο. Υπάρχει ένα κύμα νεοφυών επιχειρήσεων όπως το Connect.Me, το Legit και το TrustCloud, που υπολογίζουν πώς μπορείτε να συγκεντρώσετε, να παρακολουθείτε και να χρησιμοποιείτε τη διαδικτυακή σας φήμη. Συνειδητοποιώ πως αυτή η ιδέα μπορεί να ακούγεται λίγο σαν τον Μεγάλο Αδελφό σε μερικούς από εσάς, και ναι, υπάρχουν κάποια τεράστια προβλήματα διαφάνειας και ιδιωτικότητας προς επίλυση, αλλά τελικά, εάν μπορούμε να συλλέξουμε την προσωπική μας φήμη, μπορούμε να την ελέγξουμε περισσότερο, και να εξαγάγουμε την τεράστια αξία που θα ρεύσει από κάτι τέτοιο. Επίσης, περισσότερο απ' ό,τι το πιστωτικό ιστορικό μας, μπορούμε, πραγματικά, να διαμορφώσουμε τη φήμη μας. Σκεφτείτε τον Σεμπάστιαν και πώς αγόρασε τη γάτα για να την επηρεάσει. Πέρα από τα θέματα της ιδιωτικότητας, το άλλο ενδιαφέρον θέμα που εξετάζω, είναι πώς ενδυναμώνουμε τα ψηφιακά φαντάσματα, τους ανθρώπους που για όποιο λόγο δεν είναι ενεργοί στο Διαδίκτυο, αλλά είναι από τους πιο αξιόπιστους ανθρώπους στον κόσμο; Πώς μπορούμε να πάρουμε τις συνεισφορές τους στις εργασίες τους, στις κοινότητες και οικογένειές τους, και να μετατρέψουμε αυτή την αξία σε κεφάλαιο φήμης; Τελικά, όταν το κάνουμε σωστά, το κεφάλαιο φήμης θα μπορούσε να δημιουργήσει μια τεράστια θετική ανατροπή σε όσους έχουν εξουσία, εμπιστοσύνη και επιρροή. Ένα τριψήφιο σκορ, το παραδοσιακό πιστωτικό ιστορικό σας, που μόνο το 30% από εμάς πραγματικά γνωρίζει τι είναι, δεν θα είναι πλέον ο καθοριστικός παράγοντας για το πόσο κοστίζουν τα πράγματα, σε τι μπορούμε να έχουμε πρόσβαση, και πολλές φορές να περιορίσει τι μπορούμε να κάνουμε στον κόσμο. Πράγματι, η φήμη είναι ένα νόμισμα που πιστεύω ότι θα γίνει στον 21ο αιώνα πιο ισχυρό από το πιστωτικό ιστορικό μας. Η φήμη θα είναι το νόμισμα που λέει ότι μπορείτε να με εμπιστευτείτε. Το ενδιαφέρον είναι, ότι η φήμη είναι το κοινωνικοοικονομικό λιπαντικό που κάνει τη συνεργατική κατανάλωση να λειτουργεί και να μεγαλώνει, αλλά οι πηγές απ' όπου θα παράγεται και οι εφαρμογές της, είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτόν τον χώρο μόνο. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα από τον κόσμο των προσλήψεων, όπου τα δεδομένα της φήμης θα κάνουν το βιογραφικό να μοιάζει με ένα αρχαϊκό λείψανο του παρελθόντος. Πριν από τέσσερα χρόνια, οι μπλόγκερς τεχνολογίας - επιχειρηματίες: Τζόουλ Σπόλσκι και Τζεφ Ατγουντ αποφάσισαν να ξεκινήσουν κάτι που ονομάζεται Stack Overflow. Το Stack Overflow είναι βασικά μια πλατφόρμα όπου οι έμπειροι προγραμματιστές μπορούν να ρωτήσουν άλλους καλούς προγραμματιστές λεπτομερείς τεχνικές ερωτήσεις για πράγματα όπως: τα πίξελς και επεκτάσεις του Chrome. Αυτός ο ιστότοπος λαμβάνει 5.500 ερωτήσεις την ημέρα και το 80% αυτών λαμβάνει ακριβείς απαντήσεις. Οι χρήστες κερδίζουν τη φήμη τους με διάφορους τρόπους, αλλά βασικά, πείθοντας τους ομότιμους τους, πως γνωρίζουν για τι πράγμα μιλάνε. Μερικούς μήνες μετά την έναρξη, οι ιδρυτές άκουσαν κάτι ενδιαφέρον, που δεν τους εξέπληξε. Αυτό που άκουσαν ήταν ότι οι χρήστες βάζουν το σκορ της φήμης τους στην κορυφή των βιογραφικών τους, και ότι οι υπεύθυνοι δυναμικού αναζητούσαν στην πλατφόρμα, για να βρουν ανθρώπους με μοναδικά ταλέντα. Χιλιάδες προγραμματιστές σήμερα βρίσκουν καλύτερες δουλειές έτσι, επειδή το Stack Overflow και οι πίνακες φήμης του παρέχουν ένα ανεκτίμητο παράθυρο στο πώς κάποιος συμπεριφέρεται πραγματικά και τι σκέφτονται γι' αυτούς οι υπόλοιποι. Όμως, το σπουδαιότερο του τι συμβαίνει πίσω από το Stack Overflow, νομίζω πως είναι απίστευτα συναρπαστικό. Οι άνθρωποι αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι η φήμη που παράγουν σε ένα μέρος έχει αξία πέρα από τα περιβάλλοντα στα οποία χτίστηκε. Ξέρετε, είναι πολύ ενδιαφέρον... Όταν μιλάτε στους σούπερ-χρήστες, είτε στους Σούπερ Λαγούς είτε στους σούπερ-ανθρώπους στο Stack Overflow ή Uberhosts, όλοι μιλούν για το πώς, το να αποκτήσει κανείς μια σπουδαία φήμη ξεκλειδώνει μια αίσθηση της δικής τους εξουσίας. Στο Stack Overflow, δημιουργεί ισότιμους όρους ανταγωνισμού, επιτρέποντας στα πραγματικά ταλέντα να ανεβαίνουν στην κορυφή. Στο Airbnb, οι άνθρωποι συχνά γίνονται πιο σημαντικοί από τους χώρους. Το TaskRabbit δίνει στα άτομα τον έλεγχο της οικονομικής τους δραστηριότητας. Προς το τέλος του τσαγιού μου με τον Σεμπάστιαν, μου είπε πως, σε μια κακή, βροχερή μέρα, όταν δεν έχει κανέναν πελάτη στο βιβλιοπωλείο του, σκέφτεται όλα τα άτομα σε όλο τον κόσμο που έχουν πει κάτι υπέροχο για αυτόν, και τι σημαίνει γι' αυτόν ως άτομο. Γίνεται 50 ετών φέτος και είναι πεπεισμένος ότι η πλούσια φήμη που έχει χτίσει στο Airbnb θα τον οδηγήσει να κάνει κάτι ενδιαφέρον στην υπόλοιπη ζωή του. Ξέρετε, υπάρχουν μόνο λίγες στιγμές στην ιστορία, όπου υπάρχει η ευκαιρία, για να επανεφεύρουμε μέρος του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί το κοινωνικοοικονομικό μας σύστημα. Ζούμε σε μία από αυτές τις στιγμές. Πιστεύω ότι βρισκόμαστε στην αρχή μιας συνεργατικής επανάστασης που θα είναι τόσο σημαντική όσο και η Βιομηχανική Επανάσταση. Τον 20ο αιώνα, η εφεύρεση της παραδοσιακής πίστωσης μεταμόρφωσε το καταναλωτικό μας σύστημα, και με πολλούς τρόπους έλεγξε ποιος είχε πρόσβαση σε τι. Τον 21ο αιώνα, τα νέα δίκτυα εμπιστοσύνης και το κεφάλαιο φήμης που δημιουργούν, θα επανεφεύρουν τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε για τον πλούτο, τις αγορές, την εξουσία και την προσωπική ταυτότητα, με τρόπους που δεν μπορούμε ακόμη να φανταστούμε. Ευχαριστώ πολύ. (Χειροκρότημα)
So if someone asked you for the three words that would sum up your reputation, what would you say? How would people describe your judgment, your knowledge, your behaviors, in different situations? Today I'd like to explore with you why the answer to this question will become profoundly important in an age where reputation will be your most valuable asset. I'd like to start by introducing you to someone whose life has been changed by a marketplace fueled by reputation. Sebastian Sandys has been a bed and breakfast host on Airbnb since 2008. I caught up with him recently, where, over the course of several cups of tea, he told me how hosting guests from all over the world has enriched his life. More than 50 people have come to stay in the 18th-century watchhouse he lives in with his cat, Squeak. Now, I mention Squeak because Sebastian's first guest happened to see a rather large mouse run across the kitchen, and she promised that she would refrain from leaving a bad review on one condition: he got a cat. And so Sebastian bought Squeak to protect his reputation. Now, as many of you know, Airbnb is a peer-to-peer marketplace that matches people who have space to rent with people who are looking for a place to stay in over 192 countries. The places being rented out are things that you might expect, like spare rooms and holiday homes, but part of the magic is the unique places that you can now access: treehouses, teepees, airplane hangars, igloos. If you don't like the hotel, there's a castle down the road that you can rent for 5,000 dollars a night. It's a fantastic example of how technology is creating a market for things that never had a marketplace before. Now let me show you these heat maps of Paris to see how insanely fast it's growing. This image here is from 2008. The pink dots represent host properties. Even four years ago, letting strangers stay in your home seemed like a crazy idea. Now the same view in 2010. And now, 2012. There is an Airbnb host on almost every main street in Paris. Now, what's happening here is people are realizing the power of technology to unlock the idling capacity and value of all kinds of assets, from skills to spaces to material possessions, in ways and on a scale never possible before. It's an economy and culture called collaborative consumption, and, through it, people like Sebastian are becoming micro-entrepreneurs. They're empowered to make money and save money from their existing assets. But the real magic and the secret source behind collaborative consumption marketplaces like Airbnb isn't the inventory or the money. It's using the power of technology to build trust between strangers. This side of Airbnb really hit home to Sebastian last summer during the London riots. He woke up around 9, and he checked his email and he saw a bunch of messages all asking him if he was okay. Former guests from around the world had seen that the riots were happening just down the street, and wanted to check if he needed anything. Sebastian actually said to me, he said, "Thirteen former guests contacted me before my own mother rang." (Laughter) Now, this little anecdote gets to the heart of why I'm really passionate about collaborative consumption, and why, after I finished my book, I decided I'm going to try and spread this into a global movement. Because at its core, it's about empowerment. It's about empowering people to make meaningful connections, connections that are enabling us to rediscover a humanness that we've lost somewhere along the way, by engaging in marketplaces like Airbnb, like Kickstarter, like Etsy, that are built on personal relationships versus empty transactions. Now the irony is that these ideas are actually taking us back to old market principles and collaborative behaviors that are hard-wired in all of us. They're just being reinvented in ways that are relevant for the Facebook age. We're literally beginning to realize that we have wired our world to share, swap, rent, barter or trade just about anything. We're sharing our cars on WhipCar, our bikes on Spinlister, our offices on Loosecubes, our gardens on Landshare. We're lending and borrowing money from strangers on Zopa and Lending Club. We are trading lessons on everything from sushi-making to coding on Skillshare, and we're even sharing our pets on DogVacay. Now welcome to the wonderful world of collaborative consumption that's enabling us to match wants with haves in more democratic ways. Now, collaborative consumption is creating the start of a transformation in the way we think about supply and demand, but it's also a part of a massive value shift underway, where instead of consuming to keep up with the Joneses, people are consuming to get to know the Joneses. But the key reason why it's taking off now so fast is because every new advancement of technology increases the efficiency and the social glue of trust to make sharing easier and easier. Now, I've looked at thousands of these marketplaces, and trust and efficiency are always the critical ingredients. Let me give you an example. Meet 46-year-old Chris Mok, who has, I bet, the best job title here of SuperRabbit. Now, four years ago, Chris lost his job, unfortunately, as an art buyer at Macy's, and like so many people, he struggled to find a new one during the recession. And then he happened to stumble across a post about TaskRabbit. Now, the story behind TaskRabbit starts like so many great stories with a very cute dog by the name of Kobe. Now what happened was, in February 2008, Leah and her husband were waiting for a cab to take them out for dinner, when Kobe came trotting up to them and he was salivating with saliva. They realized they'd run out of dog food. Kevin had to cancel the cab and trudge out in the snow. Now, later that evening, the two self-confessed tech geeks starting talking about how cool it would be if some kind of eBay for errands existed. Six months later, Leah quit her job, and TaskRabbit was born. At the time, she didn't realize that she was actually hitting on a bigger idea she later called service networking. It's essentially about how we use our online relationships to get things done in the real world. Now the way TaskRabbit works is, people outsource the tasks that they want doing, name the price they're willing to pay, and then vetted Rabbits bid to run the errand. Yes, there's actually a four-stage, rigorous interview process that's designed to find the people that would make great personal assistants and weed out the dodgy Rabbits. Now, there's over 4,000 Rabbits across the United States and 5,000 more on the waiting list. Now the tasks being posted are things that you might expect, like help with household chores or doing some supermarket runs. I actually learned the other day that 12 and a half thousand loads of laundry have been cleaned and folded through TaskRabbit. But I love that the number one task posted, over a hundred times a day, is something that many of us have felt the pain of doing: yes, assembling Ikea furniture. (Laughter) (Applause) It's brilliant. Now, we may laugh, but Chris here is actually making up to 5,000 dollars a month running errands around his life. And 70 percent of this new labor force were previously unemployed or underemployed. I think TaskRabbit and other examples of collaborative consumption are like lemonade stands on steroids. They're just brilliant. Now, when you think about it, it's amazing, right, that over the past 20 years, we've evolved from trusting people online to share information to trusting to handing over our credit card information, and now we're entering the third trust wave: connecting trustworthy strangers to create all kinds of people-powered marketplaces. I actually came across this fascinating study by the Pew Center this week that revealed that an active Facebook user is three times as likely as a non-Internet user to believe that most people are trustworthy. Virtual trust will transform the way we trust one another face to face. Now, with all of my optimism, and I am an optimist, comes a healthy dose of caution, or rather, an urgent need to address some pressing, complex questions. How to ensure our digital identities reflect our real world identities? Do we want them to be the same? How do we mimic the way trust is built face-to-face online? How do we stop people who've behaved badly in one community doing so under a different guise? In a similar way that companies often use some kind of credit rating to decide whether to give you a mobile plan, or the rate of a mortgage, marketplaces that depend on transactions between relative strangers need some kind of device to let you know that Sebastian and Chris are good eggs, and that device is reputation. Reputation is the measurement of how much a community trusts you. Let's just take a look at Chris. You can see that over 200 people have given him an average rating over 4.99 out of 5. There are over 20 pages of reviews of his work describing him as super-friendly and fast, and he's reached level 25, the highest level, making him a SuperRabbit. Now — (Laughter) -- I love that word, SuperRabbit. And interestingly, what Chris has noted is that as his reputation has gone up, so has his chances of winning a bid and how much he can charge. In other words, for SuperRabbits, reputation has a real world value. Now, I know what you might be thinking. Well, this isn't anything new. Just think of power sellers on eBay or star ratings on Amazon. The difference today is that, with every trade we make, comment we leave, person we flag, badge we earn, we leave a reputation trail of how well we can and can't be trusted. And it's not just the breadth but the volume of reputation data out there that is staggering. Just consider this: Five million nights have been booked on Airbnb in the past six months alone. 30 million rides have been shared on Carpooling.com. This year, two billion dollars worth of loans will go through peer-to-peer lending platforms. This adds up to millions of pieces of reputation data on how well we behave or misbehave. Now, capturing and correlating the trails of information that we leave in different places is a massive challenge, but one we're being asked to figure out. What the likes of Sebastian are starting to rightfully ask is, shouldn't they own their reputation data? Shouldn't the reputation that he's personally invested on building on Airbnb mean that it should travel with him from one community to another? What I mean by this is, say he started selling second-hand books on Amazon. Why should he have to start from scratch? It's a bit like when I moved from New York to Sydney. It was ridiculous. I couldn't get a mobile phone plan because my credit history didn't travel with me. I was essentially a ghost in the system. Now I'm not suggesting that the next stage of the reputation economy is about adding up multiple ratings into some kind of empty score. People's lives are too complex, and who wants to do that? I also want to be clear that this isn't about adding up tweets and likes and friends in a Klout-like fashion. Those guys are measuring influence, not behaviors that indicate our trustworthiness. But the most important thing that we have to keep in mind is that reputation is largely contextual. Just because Sebastian is a wonderful host does not mean that he can assemble Ikea furniture. The big challenge is figuring out what data makes sense to pull, because the future's going to be driven by a smart aggregation of reputation, not a single algorithm. It's only a matter of time before we'll be able to perform a Facebook- or Google-like search and see a complete picture of someone's behaviors in different contexts over time. I envision a realtime stream of who has trusted you, when, where and why, your reliability on TaskRabbit, your cleanliness as a guest on Airbnb, the knowledge that you display on Quora or Tripovo, they'll all live together in one place, and this will live in some kind of reputation dashboard that will paint a picture of your reputation capital. Now this is a concept that I'm currently researching and writing my next book on, and currently define as the worth of your reputation, your intentions, capabilities and values across communities and marketplaces. This isn't some far-off frontier. There are actually a wave of startups like Connect.Me and Legit and TrustCloud that are figuring out how you can aggregate, monitor and use your online reputation. Now, I realize that this concept may sound a little Big Brother to some of you, and yes, there are some enormous transparency and privacy issues to solve, but ultimately, if we can collect our personal reputation, we can actually control it more, and extract the immense value that will flow from it. Also, more so than our credit history, we can actually shape our reputation. Just think of Sebastian and how he bought the cat to influence his. Now privacy issues aside, the other really interesting issue I'm looking at is how do we empower digital ghosts, people [who] for whatever reason, are not active online, but are some of the most trustworthy people in the world? How do we take their contributions to their jobs, their communities and their families, and convert that value into reputation capital? Ultimately, when we get it right, reputation capital could create a massive positive disruption in who has power, trust and influence. A three-digit score, your traditional credit history, that only 30 percent of us actually know what it is, will no longer be the determining factor in how much things cost, what we can access, and, in many instances, limit what we can do in the world. Indeed, reputation is a currency that I believe will become more powerful than our credit history in the 21st century. Reputation will be the currency that says that you can trust me. Now the interesting thing is, reputation is the socioeconomic lubricant that makes collaborative consumption work and scale, but the sources it will be generated from, and its applications, are far bigger than this space alone. Let me give you one example from the world of recruiting, where reputation data will make the résumé seem like an archaic relic of the past. Four years ago, tech bloggers and entrepreneurs Joel Spolsky and Jeff Atwood, decided to start something called Stack Overflow. Now, Stack Overflow is basically a platform where experienced programmers can ask other good programmers highly detailed technical questions on things like tiny pixels and chrome extensions. This site receives five and a half thousand questions a day, and 80 percent of these receive accurate answers. Now users earn reputation in a whole range of ways, but it's basically by convincing their peers they know what they're talking about. Now a few months after this site launched, the founders heard about something interesting, and it actually didn't surprise them. What they heard was that users were putting their reputation scores on the top of their résumés, and that recruiters were searching the platform to find people with unique talents. Now thousands of programmers today are finding better jobs this way, because Stack Overflow and the reputation dashboards provide a priceless window into how someone really behaves, and what their peers think of them. But the bigger principle of what's happening behind Stack Overflow, I think, is incredibly exciting. People are starting to realize that the reputation they generate in one place has value beyond the environments from which it was built. You know, it's very interesting. When you talk to super-users, whether that's SuperRabbits or super-people on Stack Overflow, or Uberhosts, they all talk about how having a high reputation unlocks a sense of their own power. On Stack Overflow, it creates a level playing field, enabling the people with the real talent to rise to the top. On Airbnb, the people often become more important than the spaces. On TaskRabbit, it gives people control of their economic activity. Now at the end of my tea with Sebastian, he told me how, on a bad, rainy day, when he hasn't had a customer in his bookstore, he thinks of all the people around the world who've said something wonderful about him, and what that says about him as a person. He's turning 50 this year, and he's convinced that the rich tapestry of reputation he's built on Airbnb will lead him to doing something interesting with the rest of his life. You know, there are only a few windows in history where the opportunity exists to reinvent part of how our socioeconomic system works. We're living through one of those moments. I believe that we are at the start of a collaborative revolution that will be as significant as the Industrial Revolution. In the 20th century, the invention of traditional credit transformed our consumer system, and in many ways controlled who had access to what. In the 21st century, new trust networks, and the reputation capital they generate, will reinvent the way we think about wealth, markets, power and personal identity, in ways we can't yet even imagine. Thank you very much. (Applause) (Applause)