Τι γίνεται όταν η τεχνολογία ξέρει περισσότερα για εμάς από εμάς τους ίδιους; Ο υπολογιστής μπορεί πλέον να ανιχνεύει και τις ελάχιστες μικροεκφράσεις μας και να ξεχωρίζει ένα αληθινό από ένα ψεύτικο χαμόγελο! Και αυτό είναι μόνο η αρχή. Η τεχνολογία έχει γίνει πια εξαιρετικά έξυπνη και ήδη γνωρίζει πολλά για τις εσωτερικές μας καταστάσεις. Είτε μας αρέσει είτε όχι, ήδη μοιραζόμαστε κάποιες εσώτερες σκέψεις μας χωρίς να ελέγχουμε τη διαδικασία. Αυτό μοιάζει προβληματικό, επειδή πολλοί από εμάς θέλουμε να κρατάμε τις σκέψεις μας κρυφές από αυτό που βλέπουν οι άλλοι. Θέλουμε να έχουμε τον έλεγχο του τι μοιραζόμαστε και τι όχι. Όλοι θέλουμε να προβάλλουμε ένα ανέκφραστο πρόσωπο.
What happens when technology knows more about us than we do? A computer now can detect our slightest facial microexpressions and be able to tell the difference between a real smile and a fake one. That's only the beginning. Technology has become incredibly intelligent and already knows a lot about our internal states. And whether we like it or not, we already are sharing parts of our inner lives that's out of our control. That seems like a problem, because a lot of us like to keep what's going on inside from what people actually see. We want to have agency over what we share and what we don't. We all like to have a poker face.
Αλλά θέλω να σας πληροφορήσω ότι αυτό είναι πια παρελθόν. Παρόλο που αυτό ακούγεται τρομακτικό, δεν είναι απαραίτητα τόσο κακό. Για πολλά χρόνια μελετώ τα κυκλώματα του εγκεφάλου που δημιουργούν τις μοναδικές αντιλήψεις της πραγματικότητας κάθε ανθρώπου. Συνδυάζοντας όλα αυτά με τις δυνατότητες της τεχνολογίας σήμερα θα φτιάξουμε νέα τεχνολογία που όντως μας κάνει καλύτερους στα συναισθήματα και τις σχέσεις. Και πιστεύω ότι για να γίνει αυτό, Πρέπει να δεχτούμε να χάσουμε λίγο από τον έλεγχο.
But I'm here to tell you that I think that's a thing of the past. And while that might sound scary, it's not necessarily a bad thing. I've spent a lot of time studying the circuits in the brain that create the unique perceptual realities that we each have. And now I bring that together with the capabilities of current technology to create new technology that does make us better, feel more, connect more. And I believe to do that, we have to be OK losing some of our agency.
Σε κάποια ζώα, είναι πραγματικά εντυπωσιακό, καταφέρνουμε να δούμε τι βιώνουν εσωτερικά. Βλέπουμε ξεκάθαρα τις μηχανικές τους αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στο πώς αντιδρούν στον κόσμο γύρω τους και την κατάσταση των βιολογικών συστημάτων τους. Εδώ είναι που οι εξελικτικές πιέσεις, όπως εξεύρεση τροφής, ζευγάρωμα και προστασία από τους θηρευτές, καθορίζουν τις αντιδράσεις τους σε πληροφορίες από το εξωτερικό περιβάλλον. Μπορούμε να δούμε μέσα από αυτό το παράθυρο τις εσωτερικές τους καταστάσεις και τις βιολογικές τους εμπειρίες. Είναι καταπληκτικό. Τώρα, παρακολουθήστε με - είμαι βιολονίστα, όχι τραγουδίστρια. Αλλά η αράχνη ήδη μου έκανε κριτική.
With some animals, it's really amazing, and we get to see into their internal experiences. We get this upfront look at the mechanistic interaction between how they respond to the world around them and the state of their biological systems. This is where evolutionary pressures like eating, mating and making sure we don't get eaten drive deterministic behavioral responses to information in the world. And we get to see into this window, into their internal states and their biological experiences. It's really pretty cool. Now, stay with me for a moment -- I'm a violinist, not a singer. But the spider's already given me a critical review.
(Βίντεο) (Τραγουδάει χαμηλές συχνότητες)
(Video) (Singing in a low pitch)
(Τραγουδάει μέσες συχνότητες)
(Singing in a middle pitch)
(Τραγουδάει υψηλές συχνότητες)
(Singing in a high pitch)
(Τραγουδάει χαμηλές συχνότητες)
(Singing in a low pitch)
(Τραγουδάει μέσες συχνότητες)
(Singing in a middle pitch)
(Τραγουδάει υψηλές συχνότητες)
(Singing in a high pitch)
(Γέλια)
(Laughter)
Μάλλον, μερικές αράχνες κουρδίζουν τον ιστό τους σαν βιολί ώστε να συντονίζεται με ορισμένους ήχους. Φαίνεται ότι καθώς ανέβαιναν οι αρμονικές της φωνής μου σε συνδυασμό με την ένταση της φωνής, αναπαρήγαγαν την κραυγή ηχοεντοπισμού μιας νυχτερίδας ή ενός πουλιού, και η αράχνη αντέδρασε ανάλογα. Προφανώς μου είπε να του δίνω. Πολύ μ' αρέσει! Ο τρόπος που η αράχνη αντέδρασε στο ερέθισμα του εξωτερικού κόσμου μας έδειξε τι ένοιωθε στο εσωτερικό της περιβάλλον. Η βιολογία καθορίζει την αντίδραση της αράχνης. Εξωτερικεύει πλήρως τα συναισθήματά της.
Poppy Crum: It turns out, some spiders tune their webs like violins to resonate with certain sounds. And likely, the harmonics of my voice as it went higher coupled with how loud I was singing recreated either the predatory call of an echolocating bat or a bird, and the spider did what it should. It predictively told me to bug off. I love this. The spider's responding to its external world in a way that we get to see and know what's happening to its internal world. Biology is controlling the spider's response; it's wearing its internal state on its sleeve.
Εμείς όμως, οι άνθρωποι - είμαστε διαφορετικοί. Μας αρέσει να πιστεύουμε ότι έχουμε τον έλεγχο όσων καταλαβαίνουν οι άλλοι για τις εσωτερικές μας καταστάσεις -τα συναισθήματά μας, τις ανασφάλειες μας, τις μπλόφες μας, τα βάσανά μας- και τις αντιδράσεις μας. Προβάλλουμε ένα ανέκφραστο πρόσωπο.
But us, humans -- we're different. We like to think we have cognitive control over what people see, know and understand about our internal states -- our emotions, our insecurities, our bluffs, our trials and tribulations -- and how we respond. We get to have our poker face.
Ή μήπως όχι; Δοκιμάστε αυτό. Το μάτι ανταποκρίνεται στο πόσο έντονα δουλεύει το μυαλό. Η αντίδραση που θα δείτε οφείλεται στην πνευματική προσπάθεια και δεν έχει καμμιά σχέση με τις αλλαγές του φωτισμού. Το ξέρουμε από την νευροεπιστήμη. Πιστεψτε με, τα μάτια σας αντιδρούν όπως του υποκειμένου στο εργαστήριο μας. είτε το θέλετε είτε όχι! Στην αρχή, θα ακούσετε κάποιες φωνές. Προσπαθήστε να τις καταλάβετε και παρατηρήστε το μάτι με προσοχή. Θα είναι δύσκολο στην αρχή, μετά θα είναι πολύ εύκολο. Θα δείτε τη μεταβολή της νοητικής προσπάθειας στη διαστολή της κόρης.
Or maybe we don't. Try this with me. Your eye responds to how hard your brain is working. The response you're about to see is driven entirely by mental effort and has nothing to do with changes in lighting. We know this from neuroscience. I promise, your eyes are doing the same thing as the subject in our lab, whether you want them to or not. At first, you'll hear some voices. Try and understand them and keep watching the eye in front of you. It's going to be hard at first, one should drop out, and it should get really easy. You're going to see the change in effort in the diameter of the pupil.
(Βίντεο) (Δύο φωνές μιλούν ταυτόχρονα)
(Video) (Two overlapping voices talking)
(Μία φωνή) Η έξυπνη τεχνολογία εξαρτάται από τα προσωπικά δεδομένα.
(Single voice) Intelligent technology depends on personal data.
(Δύο φωνές μιλούν ταυτόχρονα)
(Two overlapping voices talking)
(Μία φωνή) Η έξυπνη τεχνολογία εξαρτάται από τα προσωπικά δεδομένα.
(Single voice) Intelligent technology depends on personal data.
Η κόρη του ματιού δε λέει ψέμματα. Τα μάτια σας προδίδουν το ανέκφραστο πρόσωπό σας. Όταν ο εγκέφαλος δουλεύει πιο σκληρά, το αυτόνομο νευρικό σύστημα διαστέλλει την κόρη του ματιού. Όταν δεν ζορίζεται, τη συστέλλει. Όταν αφαιρώ τη μία φωνή, η νοητική προσπάθεια αντίληψης των ομιλητών γίνεται πιο εύκολη. Μπορούσα να έβαζα τις δύο φωνές σε διαφορετικές τοποθεσίες. Μπορούσα να κάνω τη μία δυνατότερη. Θα βλέπατε την ίδια αντίδραση. Πιστεύουμε ότι έχουμε μεγαλύτερο έλεγχο στην αποκάλυψη των συναισθημάτων μας από την αράχνη, αλλά μάλλον δεν είναι έτσι.
PC: Your pupil doesn't lie. Your eye gives away your poker face. When your brain's having to work harder, your autonomic nervous system drives your pupil to dilate. When it's not, it contracts. When I take away one of the voices, the cognitive effort to understand the talkers gets a lot easier. I could have put the two voices in different spatial locations, I could have made one louder. You would have seen the same thing. We might think we have more agency over the reveal of our internal state than that spider, but maybe we don't.
Η σύγχρονη τεχνολογία διευκολύνει πολύ τον εντοπισμό των σημάτων που μας προδίδουν. Η ενσωμάτωση αισθητήρων στα συστήματα τεχνολογίας μηχανικής μάθησης σε εμάς, γύρω μας και στο περιβάλλον μας, δεν είναι μόνο μικρόφωνα και κάμερες που παρακολουθούν τις ενέργειές μας.
Today's technology is starting to make it really easy to see the signals and tells that give us away. The amalgamation of sensors paired with machine learning on us, around us and in our environments, is a lot more than cameras and microphones tracking our external actions.
Τα σώματα «εκπέμπουν» τις ιστορίες μας με τις αλλαγές της θερμοκρασίας του σώματός μας. Δείτε τις υπέρυθρες θερμικές απεικονίσεις που προβάλλονται πίσω μου: τα κόκκινα είναι πιο ζεστά, τα μπλε πιο κρύα. Η δυναμική υπογραφή της θερμικής μας ανταπόκρισης προδίδει τις αλλαγές στο στρες, πόσο έντονα δουλεύει το μυαλό μας, αν δίνουμε την προσοχή μας κι εμπλεκόμαστε συναισθηματικά σε κάποια συζήτηση, ακόμη και αν η εικόνα μιας φωτιάς μας φαίνεται αληθινή. Βλέπουμε ανθρώπους να εκπέμπουν θερμότητα στα μάγουλα ανταποκρινόμενοι στην εικόνα μιας φλόγας.
Our bodies radiate our stories from changes in the temperature of our physiology. We can look at these as infrared thermal images showing up behind me, where reds are hotter and blues are cooler. The dynamic signature of our thermal response gives away our changes in stress, how hard our brain is working, whether we're paying attention and engaged in the conversation we might be having and even whether we're experiencing a picture of fire as if it were real. We can actually see people give off heat on their cheeks in response to an image of flame.
Εκτός από την αποκάλυψη μιας μπλόφας μας, τι γίνεται αν δεδομένα από τη θερμική απόκριση κάποιου προδώσουν ένα προσωπικό ενδιαφέρον; Η ανίχνευση της ειλικρίνειας συναισθημάτων από τη θερμική απόκριση κάποιου μπορεί να είναι ένας νέος τρόπος έκφρασης για τον έρωτα ή τη φυσική έλξη. Η τεχνολογία μπορεί να ακούσει, να διαμορφώσει γνώμη και να προβλέψει την πνευματική και φυσική μας υγεία απλώς αναλύοντας τη συγχρονισμένη δυναμική λόγου και γλώσσας μας που ηχογραφείται. Πειράματα δείχνουν ότι, συνδυάζοντας αλλαγές στα στατιστικά της γλώσσας μας με τη μηχανική μάθηση, μπορεί να προβλεφτεί η πιθανότητα να πάθει κάποιος ψύχωση.
But aside from giving away our poker bluffs, what if dimensions of data from someone's thermal response gave away a glow of interpersonal interest? Tracking the honesty of feelings in someone's thermal image might be a new part of how we fall in love and see attraction. Our technology can listen, develop insights and make predictions about our mental and physical health just by analyzing the timing dynamics of our speech and language picked up by microphones. Groups have shown that changes in the statistics of our language paired with machine learning can predict the likelihood someone will develop psychosis.
Θα προχωρήσω περαιτέρω, μελετώντας τις αλλαγές στη φωνή μας και στη γλώσσα μας που εμφανίζονται σε διαφορετικές περιστάσεις. Η άνοια και ο διαβήτης αλλοιώνουν το φάσμα της φωνής μας. Αλλαγές στη γλώσσα που σχετίζονται με τη νόσο του Αλτσχάιμερ συχνά εμφανίζονται πάνω από 10 χρόνια πριν την κλινική διάγνωση της νόσου. Αυτό που λέμε και ο τρόπος που το λέμε φανερώνουν πολύ περισσότερα από ό,τι νομίζαμε παλιά. Οι συσκευές που ήδη έχουμε στο σπίτι μας, αν το επιτρέψουμε, μπορούν να μας δώσουν πολύτιμες πληροφορίες. Η χημική σύσταση της αναπνοής μας προδίδει τα συναισθήματά μας. Υπάρχει ένα δυναμικό μείγμα ακετόνης, ισοπρενίου και διοξειδίου του άνθρακα που αλλάζει όταν η καρδιά μας χτυπά γρηγορότερα ή οι μύες τεντώνονται, χωρίς καμμιά προφανή αλλαγή συμπεριφοράς.
I'm going to take it a step further and look at linguistic changes and changes in our voice that show up with a lot of different conditions. Dementia, diabetes can alter the spectral coloration of our voice. Changes in our language associated with Alzheimer's can sometimes show up more than 10 years before clinical diagnosis. What we say and how we say it tells a much richer story than we used to think. And devices we already have in our homes could, if we let them, give us invaluable insight back. The chemical composition of our breath gives away our feelings. There's a dynamic mixture of acetone, isoprene and carbon dioxide that changes when our heart speeds up, when our muscles tense, and all without any obvious change in our behaviors.
Δείτε τώρα μαζί μου αυτό το βίντεο κλιπ. Κάποια πράγματα θα συμβαίνουν στις πλάγιες οθόνες, προσπαθήστε όμως να εστιάσετε στην μεσαία και τον άνθρωπο στο παράθυρο.
Alright, I want you to watch this clip with me. Some things might be going on on the side screens, but try and focus on the image in the front and the man at the window.
(Απόκοσμη μουσική)
(Eerie music)
(Μια γυναίκα ουρλιάζει)
(Woman screams)
Συγγνώμη γι' αυτό, ήθελα να προκαλέσω μια αντίδραση.
PC: Sorry about that. I needed to get a reaction.
(Γέλια)
(Laughter)
Πράγματι ανιχνεύω το διοξείδιο του άνθρακα που εκπνέετε αυτή τη στιγμή στην αίθουσα. Εγκαταστήσαμε σωλήνες σε όλη την αίθουσα, στο έδαφος, το διοξείδιο είναι βαρύτερο από τον αέρα. Είναι συνδεδεμένοι με μια συσκευή που μετράει σε πραγματικό χρόνο, με μεγάλη ακρίβεια, τη συγκέντρωση του διοξειδίου συνεχώς καθώς αλλάζει. Τα σύννεφα στα πλάγια είναι η γραφική απεικόνιση των τιμών σε πραγματικό χρόνο της πυκνότητας του διοξειδίου του άνθρακα. Βλέπετε μια κόκκινη περιοχή στην οθόνη, που δείχνει την αύξηση με τα χρωματιστά σύννεφα, τις μεγαλύτερες κόκκινες περιοχές. Αυτό είναι το σημείο όπου σχεδόν όλοι τρομάξαμε. Η συλλογική μας αγωνία δημιουργεί τις αλλαγές της πυκνότητας του CO2. Δείτε τώρα αυτό μαζί μου άλλη μια φορά.
I'm actually tracking the carbon dioxide you exhale in the room right now. We've installed tubes throughout the theater, lower to the ground, because CO2 is heavier than air. But they're connected to a device in the back that lets us measure, in real time, with high precision, the continuous differential concentration of CO2. The clouds on the sides are actually the real-time data visualization of the density of our CO2. You might still see a patch of red on the screen, because we're showing increases with larger colored clouds, larger colored areas of red. And that's the point where a lot of us jumped. It's our collective suspense driving a change in carbon dioxide. Alright, now, watch this with me one more time.
(Χαρούμενη μουσική)
(Cheerful music)
(Μια γυναίκα γελάει)
(Woman laughs)
Τώρα ξέρατε τι θα γίνει. Αλλά είναι πολύ διαφορετικό τώρα που αλλάξαμε το σκοπό του σκηνοθέτη. Αλλάζοντας τη μουσική και τα ηχητικά εφέ, άλλαξε εντελώς το συναισθηματικό αντίκτυπο της σκηνής. Και αυτό φαίνεται στην αναπνοή μας. Αγωνία, φόβος, χαρά - τα συναισθήματα δίνουν απεικονίσεις που μετά μπορούμε να αναπαράγουμε. Εκπέμπουμε μια «χημική υπογραφή» των συναισθημάτων μας. Είναι το τέλος του ανέκφραστου προσώπου.
PC: You knew it was coming. But it's a lot different when we changed the creator's intent. Changing the music and the sound effects completely alter the emotional impact of that scene. And we can see it in our breath. Suspense, fear, joy all show up as reproducible, visually identifiable moments. We broadcast a chemical signature of our emotions. It is the end of the poker face.
Οι χώροι που ζούμε, η τεχνολογία μας, θα ξέρουν τι νοιώθουμε. Θα μάθουμε για τους εαυτούς μας περισσότερα από ποτέ. Μας δίνεται η ευκαιρία να συνδεθούμε άμεσα με εμπειρίες και συναισθήματα θεμελιώδη για εμάς τους ανθρώπους από συναισθηματική και κοινωνική άποψη. Πιστεύω ότι ήρθε η «εποχή της ενσυναίσθησης». Ενεργοποιούμε τις δυνατότητες των τεχνολογικών μας συνεταίρων στη σύνδεση μεταξύ μας και με τη τεχνολογία. Αν συνειδητοποιήσουμε τη δύναμη της τεχνολογικής ενσυναίσθησης, μας δίνεται η ευκαιρία να γεφυρώσουμε το χάσμα ανάμεσα στο συναίσθημα και τη νόηση με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Έτσι θα αλλάξουμε τον τρόπο που λέμε τις ιστορίες μας. Μπορούμε στο μέλλον να προωθήσουμε τεχνολογίες ενισχυμένης πραγματικότητας για να ενισχύσουμε την εποπτεία του εαυτού μας και να συνδεθούμε βαθύτερα μεταξύ μας.
Our spaces, our technology will know what we're feeling. We will know more about each other than we ever have. We get a chance to reach in and connect to the experience and sentiments that are fundamental to us as humans in our senses, emotionally and socially. I believe it is the era of the empath. And we are enabling the capabilities that true technological partners can bring to how we connect with each other and with our technology. If we recognize the power of becoming technological empaths, we get this opportunity where technology can help us bridge the emotional and cognitive divide. And in that way, we get to change how we tell our stories. We can enable a better future for technologies like augmented reality to extend our own agency and connect us at a much deeper level.
Φανταστείτε έναν παιδοψυχολόγο να μπορεί να καταλάβει ότι ένας εξωτερικά χαρούμενος μαθητής στην ουσία περνάει δύσκολες στιγμές όταν η παρέμβαση μπορεί να είναι κρίσιμη. Ή οι αρχές να μπορούν να καταλάβουν τη διαφορά ανάμεσα στην κρίση ψυχικής υγείας και μια διαφορετικού τύπου επιθετικότητα, και να δρουν ανάλογα. Ή ένας καλλιτέχνης, να ξέρει το άμεσο αποτέλεσμα της δουλειάς του. Ο Τολστόι όριζε την επιτυχία στην τέχνη από το αν αυτό που ήθελε ο δημιουργός γινόταν αντιληπτό από το κοινό του. Οι καλλιτέχνες σήμερα μπορούν να ξέρουν τι νοιώθουμε εμείς. Ανεξάρτητα αν είναι τέχνη ή ανθρώπινη επαφή, οι σημερινές τεχνολογίες είναι σε θέση να γνωρίζουν τι νοιώθει ο άλλος από την άλλη πλευρά, και αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να είμαστε πιο αληθινοί.
Imagine a high school counselor being able to realize that an outwardly cheery student really was having a deeply hard time, where reaching out can make a crucial, positive difference. Or authorities, being able to know the difference between someone having a mental health crisis and a different type of aggression, and responding accordingly. Or an artist, knowing the direct impact of their work. Leo Tolstoy defined his perspective of art by whether what the creator intended was experienced by the person on the other end. Today's artists can know what we're feeling. But regardless of whether it's art or human connection, today's technologies will know and can know what we're experiencing on the other side, and this means we can be closer and more authentic.
Καταλαβαίνω όμως ότι πολλοί από εμάς δυσκολεύονται πάρα πολύ να μοιραστούν τα προσωπικά τους δεδομένα, και ειδικά να γνωρίζουν οι άλλοι για εμάς πράγματα που δεν επιλέξαμε να μοιραστούμε. Κάθε φορά που μιλάμε σε κάποιον, κοιτάμε κάποιον, ή δεν τον κοιτάμε, ανταλλάσσονται δεδομένα, φανερώνονται, που άλλοι άνθρωποι χρησιμοποιούν για να μάθουν, για να πάρουν αποφάσεις για τη ζωή τους και τη ζωή μας.
But I realize a lot of us have a really hard time with the idea of sharing our data, and especially the idea that people know things about us that we didn't actively choose to share. Anytime we talk to someone, look at someone or choose not to look, data is exchanged, given away, that people use to learn, make decisions about their lives and about ours.
Δεν ψάχνω για ένα κόσμο όπου η εσωτερική ζωή μας αποκαλύπτεται χωρίς όρια, τα προσωπικά δεδομένα και η ιδιωτική ζωή μας να είναι φανερά σε ανθρώπους και οργανισμούς που δεν θέλουμε. Θέλω όμως να δημιουργήσω ένα κόσμο όπου μπορούμε να νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλο πιο αποτελεσματικά, μπορούμε να ξέρουμε περισσότερα όταν κάποιος νοιώθει κάτι που πρέπει να προσέξουμε. Και μπορούμε να έχουμε πλουσιότερες εμπειρίες από την τεχνολογία μας.
I'm not looking to create a world where our inner lives are ripped open and our personal data and our privacy given away to people and entities where we don't want to see it go. But I am looking to create a world where we can care about each other more effectively, we can know more about when someone is feeling something that we ought to pay attention to. And we can have richer experiences from our technology.
Κάθε τεχνολογία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για καλό ή για κακό. Διαφάνεια και αποτελεσματική νομοθεσία είναι απολύτως κρίσιμα για να εδραιωθεί εμπιστοσύνη. Αλλά οι ωφέλειες της τεχνολογίας της ενσυναίσθησης στη ζωή μας αξίζουν την προσπάθεια για να λυθούν τα προβλήματα που μας δυσκολεύουν. Αν δεν λύσουμε τα προβλήματα αυτά, θα τα στερηθούμε πολλές ευκαιρίες και συναισθήματα.
Any technology can be used for good or bad. Transparency to engagement and effective regulation are absolutely critical to building the trust for any of this. But the benefits that "empathetic technology" can bring to our lives are worth solving the problems that make us uncomfortable. And if we don't, there are too many opportunities and feelings we're going to be missing out on.
Ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)