I have the feeling that we can all agree that we're moving towards a new model of the state and society. But, we're absolutely clueless as to what this is or what it should be. It seems like we need to have a conversation about democracy
Ik denk dat we allemaal vinden dat we op weg zijn naar een nieuw model voor de staat en de samenleving. Maar we hebben er absoluut geen idee van wat het is of hoe het moet worden. Het lijkt erop dat we een discussie moeten voeren over de democratie
in our day and age. Let's think about it this way: We are 21st-century citizens, doing our very, very best to interact with 19th century-designed institutions that are based on an information technology of the 15th century. Let's have a look at some of the characteristics of this system. First of all, it's designed for an information technology that's over 500 years old. And the best possible system that could be designed for it is one where the few make daily decisions in the name of the many. And the many get to vote once every couple of years. In the second place, the costs of participating in this system are incredibly high. You either have to have a fair bit of money and influence, or you have to devote your entire life to politics. You have to become a party member and slowly start working up the ranks until maybe, one day, you'll get to sit at a table where a decision is being made. And last but not least, the language of the system — it's incredibly cryptic. It's done for lawyers, by lawyers,
in onze tijd. Bekijk het zo: we zijn 21e-eeuwse burgers en doen onze uiterste best om om te gaan met instellingen die ontworpen zijn in de 19e eeuw, gebaseerd op informatietechnologie uit de 15e eeuw. Laten we eens kijken naar de kenmerken van dit systeem. Ten eerste is het ontworpen voor informatietechnologie die meer dan 500 jaar oud is. Het best mogelijke systeem dat daarbij past, is er één waarbij enkelen dagelijkse beslissingen nemen uit naam van de massa. De massa mag eens in de paar jaar stemmen. Ten tweede zijn de kosten van deelname aan dit systeem ongelofelijk hoog. Òf je moet behoorlijk wat geld en invloed hebben, òf je moet je hele leven aan de politiek wijden. Je moet lid worden van een partij en je langzaam omhoogwerken, tot je misschien, op een dag, aan tafel mag zitten waar de beslissingen vallen. En tenslotte de taal van het systeem -- die is ongelofelijk cryptisch. Het is voor en door juristen en niemand anders begrijpt het.
and no one else can understand. So, it's a system where we can choose our authorities, but we are completely left out on how those authorities reach their decisions. So, in a day where a new information technology allows us to participate globally in any conversation, our barriers of information are completely lowered and we can, more than ever before, express our desires and our concerns. Our political system remains the same for the past 200 years and expects us to be contented with being simply passive recipients
Het is dus een systeem waarin we onze overheid kunnen kiezen, maar we hebben totaal geen invloed over hoe die overheid beslissingen neemt. Dus nu nieuwe informatietechnologie het mogelijk maakt om wereldwijd deel te nemen aan iedere discussie, zijn de obstakels voor informatie volledig verdwenen en kunnen we, meer dan ooit tevoren, onze wensen en zorgen verkondigen. Ons politieke systeem bleef hetzelfde in de afgelopen 200 jaar en verwacht dat we genoegen nemen met onze rol van passieve toehoorders van een monoloog.
of a monologue. So, it's really not surprising that this kind of system is only able to produce two kinds of results: silence or noise. Silence, in terms of citizens not engaging, simply not wanting to participate. There's this commonplace [idea] that I truly, truly dislike, and it's this idea that we citizens are naturally apathetic. That we shun commitment. But, can you really blame us for not jumping at the opportunity of going to the middle of the city in the middle of a working day to attend, physically, a public hearing that has no impact whatsoever? Conflict is bound to happen between a system that no longer represents, nor has any dialogue capacity, and citizens that are increasingly used to representing themselves. And, then we find noise: Chile, Argentina, Brazil, Mexico Italy, France, Spain, the United States, they're all democracies. Their citizens have access to the ballot boxes. But they still feel the need,
Het is dus niet verrassend dat zo'n systeem slechts twee soorten resultaten kan opleveren: stilte of lawaai. Stilte: burgers die niet betrokken zijn en eenvoudigweg niet mee willen doen. Ik heb echt een hekel aan de heersende opvatting dat wij burgers uit onszelf apathisch zijn, dat we betrokkenheid vermijden. Maar kun je het ons echt kwalijk nemen dat we de kans voorbij laten gaan om midden in de stad, op een werkdag, fysiek aanwezig te zijn bij een publieke hoorzitting die totaal geen gevolgen heeft? Een conflict kan niet uitblijven tussen een systeem dat niet langer vertegenwoordigt, zonder mogelijkheid to dialoog, en burgers die steeds meer wennen aan zichzelf vertegenwoordigen. En verder zien we lawaai: Chili, Argentinië, Brazilië, Mexico, Italië, Frankrijk, Spanje, de VS, het zijn allemaal democratieën. Hun burgers hebben toegang tot de stembus. Maar toch voelen ze
they need to take to the streets in order to be heard. To me, it seems like the 18th-century slogan that was the basis for the formation of our modern democracies, "No taxation without representation," can now be updated to "No representation without a conversation." We want our seat at the table.
dat ze de straat op moeten om gehoord te worden. Het lijkt mij dat de 18e-eeuwse slogan die de basis vormde voor onze moderne democratieën, 'Geen belastingen zonder vertegenwoordiging', nu vervangen kan worden door: 'Geen vertegenwoordiging zonder discussie'. We willen aan tafel zitten.
And rightly so. But in order to be part of this conversation, we need to know what we want to do next, because political action is being able to move from agitation to construction. My generation has been incredibly good at using new networks and technologies to organize protests, protests that were able to successfully impose agendas, roll back extremely pernicious legislation, and even overthrow authoritarian governments. And we should be immensely proud of this. But, we also must admit that we haven't been good at using those same networks and technologies to successfully articulate an alternative to what we're seeing and find the consensus and build the alliances that are needed
En terecht. Maar om deel te nemen aan deze discussie, moeten we weten wat onze volgende stap moet zijn want de politieke actie betekent in staat zijn te bewegen van oproer naar opbouw. Mijn generatie is ongelofelijk goed geweest in het gebruiken van nieuwe netwerken en technologieën om protest te organiseren. Protest dat erin slaagde om agenda's op te dringen, verderfelijke wetgeving terug te draaien, en zelfs autoritaire regeringen omver te werpen. Daar zouden we enorm trots op moeten zijn. Maar we moeten ook toegeven dat we er niet zo goed in waren diezelfde netwerken en technologieën in te zetten om succesvol een alternatief te formuleren voor wat er nu is en de consensus vinden en de allianties op te bouwen die nodig zijn om het te laten gebeuren.
to make it happen. And so the risk that we face is that we can create these huge power vacuums that will very quickly get filled up by de facto powers, like the military or highly motivated and already organized groups
Dus staan we voor het risico dat we enorme machtsvacuüms kunnen creëren, die heel snel worden opgevuld door de facto machthebbers, zoals het leger of sterk gemotiveerde en reeds georganiseerde groepen die meestal extreem zijn.
that generally lie on the extremes. But our democracy is neither just a matter of voting once every couple of years. But it's not either the ability to bring millions onto the streets. So the question I'd like to raise here, and I do believe it's the most important question we need to answer, is this one: If Internet is the new printing press, then what is democracy for the Internet era? What institutions do we want to build
Maar in onze democratie gaat het niet alleen om eens in de paar jaar stemmen. Maar het gaat ook niet om de mogelijkheid om miljoenen de straat op te krijgen. Dus ik wil hier de vraag opwerpen en ik geloof dat dit de belangrijkste vraag is die we moeten beantwoorden: als internet de nieuwe drukpers is, wat is democratie dan voor het internettijdperk? Welke instellingen willen we opbouwen
for the 21st-century society? I don't have the answer, just in case. I don't think anyone does. But I truly believe we can't afford to ignore this question anymore. So, I'd like to share our experience and what we've learned so far and hopefully contribute two cents
voor de maatschappij van de 21e eeuw? Ik weet overigens ook het antwoord niet. Ik denk dat niemand het weet. Maar ik geloof werkelijk dat we deze vraag niet langer kunnen negeren. Ik zou graag onze ervaring willen delen en wat we tot zover geleerd hebben en ik hoop een beetje bij te dragen
to this conversation. Two years ago, with a group of friends from Argentina, we started thinking, "how can we get our representatives, our elected representatives, to represent us?" Marshall McLuhan once said that politics is solving today's problems with yesterday's tools. So the question that motivated us was, can we try and solve some of today's problems with the tools that we use every single day of our lives? Our first approach was to design and develop a piece of software called DemocracyOS. DemocracyOS is an open-source web application that is designed to become a bridge between citizens and their elected representatives
aan deze discussie. Twee jaar geleden begonnen we, met een groep vrienden uit Argentinië, te denken: hoe krijgen we onze vertegenwoordigers, onze verkozen vertegenwoordigers, zo ver dat ze ons vertegenwoordigen? Marshall McLuhan zei ooit dat politiek het oplossen is van hedendaagse problemen met de instrumenten van gisteren. De vraag die ons motiveerde, was: kunnen we proberen een aantal hedendaagse problemen op te lossen met de instrumenten die we in ons leven dagelijks gebruiken? Ons eerste plan was het ontwerpen en bouwen van een stuk software dat DemocracyOS heet. DemocracyOS is een open-source webapplicatie die ontworpen is om de brug te vormen tussen burgers en hun verkozen vertegenwoordigers
to make it easier for us to participate from our everyday lives. So first of all, you can get informed so every new project that gets introduced in Congress gets immediately translated and explained in plain language on this platform. But we all know that social change is not going to come from just knowing more information, but from doing something with it. So better access to information should lead to a conversation about what we're going to do next, and DemocracyOS allows for that. Because we believe that democracy is not just a matter of stacking up preferences, one on top of each other, but that our healthy and robust public debate
om het voor ons makkelijker te maken om mee te doen in ons dagelijks leven. Ten eerste blijf je op de hoogte, omdat elk nieuw project dat door het Congres behandeld wordt, meteen vertaald en uitgelegd wordt op dit platform in duidelijke taal. Maar we weten allemaal dat maatschappelijke veranderingen niet voortkomen uit het vergaren van meer informatie, maar uit het feit dat je er iets mee doet. Dus betere toegang tot informatie zou moeten leiden tot een discussie over wat de volgende stap hoort te zijn, en DemocracyOS voorziet daarin. Omdat we geloven dat democratie niet alleen een zaak is van het op elkaar stapelen van voorkeuren, maar dat een gezond en stevig publiek debat opnieuw één van de fundamentele waarden zou moeten worden.
should be, once again, one of its fundamental values. So DemocracyOS is about persuading and being persuaded. It's about reaching a consensus as much as finding a proper way of channeling our disagreement. And finally, you can vote how you would like your elected representative to vote. And if you do not feel comfortable voting on a certain issue, you can always delegate your vote to someone else, allowing
Dus in DemocracyOS gaat het om overtuigen en overtuigd worden. Het gaat om het bereiken van consensus maar ook om een geschikte manier te vinden om onze meningsverschillen te uiten. En uiteindelijk kun je stemmen hoe je wilt dat je gekozen vertegenwoordiger stemt. En als je het niet gemakkelijk vindt om te stemmen over een bepaald onderwerp kun je altijd iemand anders machtigen, waarmee dynamisch en opkomend leiderschap wordt bereikt.
for a dynamic and emerging social leadership. It suddenly became very easy for us to simply compare these results with how our representatives were voting in Congress. But, it also became very evident that technology was not going to do the trick. What we needed to do to was to find actors that were able to grab this distributed knowledge in society and use it to make better and more fair decisions. So we reached out to traditional political parties and we offered them DemocracyOS. We said, "Look, here you have a platform that you can use to build a two-way conversation with your constituencies." And yes, we failed. We failed big time. We were sent to play outside like little kids. Amongst other things, we were called naive. And I must be honest: I think, in hindsight, we were. Because the challenges that we face, they're not technological, they're cultural. Political parties were never willing to change the way they make their decisions. So it suddenly became a bit obvious that if we wanted to move forward with this idea,
Plotseling werd het voor ons heel makkelijk om deze resultaten eenvoudig te vergelijken met hoe onze vertegenwoordigers in het Congres hadden gestemd. Maar ook werd het overduidelijk dat het met technologie alleen niet zou gaan lukken. We moesten spelers vinden die is staat waren om deze kennis op te pikken die over de maatschappij is verspreid en ze te gebruiken om betere en eerlijkere beslissingen te nemen. Dus benaderden we traditionele politieke partijen en boden hen DemocracyOS aan. We zeiden: "Kijk, hier is een platform dat je kunt gebruiken om te bouwen aan een tweezijdige discussie met je achterban." En ja, het mislukte. Het mislukte volkomen. We werden weggestuurd als kleine kinderen die buiten moesten spelen. We werden, onder andere, naïef genoemd. En eerlijk gezegd, denk ik dat we dat achteraf gezien ook waren. Want de uitdagingen waarmee we te maken hebben zijn niet technologisch, maar cultureel. Politieke partijen waren nooit bereid om de manier waarop ze beslissingen nemen, te veranderen. Plotseling werd het nogal duidelijk dat als we verder wilden met dit idee,
we needed to do it ourselves. And so we took quite a leap of faith, and in August last year, we founded our own political party, El Partido de la Red, or the Net Party, in the city of Buenos Aires. And taking an even bigger leap of faith, we ran for elections in October last year with this idea: if we want a seat in Congress, our candidate, our representatives were always going to vote according to what citizens decided on DemocracyOS. Every single project that got introduced in Congress, we were going vote according to what citizens decided on an online platform. It was our way of hacking the political system. We understood that if we wanted to become part of the conversation, to have a seat at the table, we needed to become valid stakeholders,
we het zelf moesten doen. Daarom waagden we een sprong in het diepe en in augustus vorig jaar richtten we onze eigen politieke partij op, El Partido de la Red, of de Netpartij, in Buenos Aires. We waagden een nog grotere sprong in het diepe door mee te doen aan de verkiezingen in oktober vorig jaar met dit idee: als we een zetel in het Congres behaalden, zouden onze kandidaten, onze vertegenwoordigers, altijd stemmen in overeenstemming met wat de burgers beslisten op DemocracyOS. Bij elk project dat werd voorgelegd aan het Congres, zouden we met onze stem de beslissing volgen van de burgers op een online platform. Het was onze manier om het politieke systeem te hacken. We begrepen dat als we deel wilden nemen aan de discussie, aan tafel te zitten, we geldige betrokkenen moesten worden,
and the only way of doing it is to play by the system rules. But we were hacking it in the sense that we were radically changing the way a political party makes its decisions. For the first time, we were making our decisions together with those who we were
en dat kon alleen door volgens de regels van het systeem mee te spelen. Maar we hackten het, door onze radicale verandering van de manier waarop een politieke partij beslissingen neemt. Voor het eerst namen we onze beslissingen samen met hen die door die beslissingen werden geraakt.
affecting directly by those decisions. It was a very, very bold move for a two-month-old party in the city of Buenos Aires. But it got attention. We got 22,000 votes, that's 1.2 percent of the votes, and we came in second for the local options. So, even if that wasn't enough to win a seat in Congress, it was enough for us to become part of the conversation, to the extent that next month, Congress, as an institution, is launching for the first time in Argentina's history, a DemocracyOS to discuss, with the citizens, three pieces of legislation: two on urban transportation and
Het was een heel gewaagde stap voor een twee maanden oude partij in Buenos Aires. Maar het kreeg aandacht. We kregen 22.000 stemmen, 1,2 procent van de stemmen, en we werden de tweede lokale partij. Hoewel het niet genoeg was voor een zetel in het Congres, was het genoeg om ons deel te laten nemen aan de discussie, zodat volgende maand het Congres, als instelling, voor het eerst in de Argentijnse geschiedenis, een DemocracyOS zal lanceren om met burgers te discussiëren over drie wetsontwerpen: twee over stadsvervoer en
one on the use of public space. Of course, our elected representatives are not saying, "Yes, we're going to vote according to what citizens decide," but they're willing to try. They're willing to open up a new space for citizen engagement and hopefully
één over het gebruik van de publieke ruimte. Natuurlijk zullen onze vertegenwoordigers niet zeggen: "Ja, wij gaan stemmen zoals de burgers beslist hebben", maar de zijn bereid het te proberen. Ze zijn bereid om een nieuwe ruimte te openen om de burgers te betrekken en hopelijk zullen ze ook bereid zijn te luisteren.
they'll be willing to listen as well. Our political system can be transformed, and not by subverting it, by destroying it, but by rewiring it with the tools that
Ons politiek systeem kan getransformeerd worden en niet door het te ondermijnen, te vernietigen, maar door het te faciliteren met de instrumenten die internet ons nu te bieden heeft.
Internet affords us now. But a real challenge is to find, to design to create, to empower those connectors that are able to innovate, to transform noise and silence into signal and finally bring our democracies
Maar de echte uitdaging is het vinden, ontwerpen, creëren en in staat stellen van die verbindingen die in staat zijn te innoveren om lawaai en stilte om te vormen in een signaal en daarmee onze democratieën eindelijk naar de 21e eeuw brengen.
to the 21st century. I'm not saying it's easy. But in our experience, we actually stand a chance of making it work. And in my heart, it's most definitely worth trying. Thank you. (Applause)
Ik zeg niet dat het makkelijk is. Maar volgens onze ervaring hebben we werkelijk een kans om het te laten slagen. Vanuit de grond van mijn hart is het zeker het proberen waard. Dank u. (Applaus)