Philosophers, dramatists, theologians have grappled with this question for centuries: what makes people go wrong? Interestingly, I asked this question when I was a little kid. I grew up in the South Bronx, inner-city ghetto in New York, and I was surrounded by evil, as all kids are who grew up in an inner city. And I had friends who were really good kids, who lived out the Dr. Jekyll Mr. Hyde scenario -- Robert Louis Stevenson. That is, they took drugs, got in trouble, went to jail. Some got killed, and some did it without drug assistance.
Filozofët, dramaturgët, teologët janë marrë me këtë pyetje për shekuj të tërë: Përse bëhen njerezit të këqinj? Në mënyrë interesante, unë e bëja këtë pyetje kur isha i vogël. Kur isha fëmijë në Bronksin jugor, në një geto në qytet në Nju Jork, i rrethuar nga e keqja, si të gjithë fëmijët që u rriten në qendrat e qyteteve. Dhe kisha shokë që ishin fëmijë shumë të mirë, që jetonin situatën e Dr. Xhekyll - Z. Hajd -- Robert Luis Stivenson. Dmth, bënin drogë, gjendeshin në telashe, futeshin në burg. Disa u vranë, disa e bënë pa ndihmën e drogave.
So when I read Robert Louis Stevenson, that wasn't fiction. The only question is, what was in the juice? And more importantly, that line between good and evil -- which privileged people like to think is fixed and impermeable, with them on the good side, the others on the bad side -- I knew that line was movable, and it was permeable. Good people could be seduced across that line, and under good and some rare circumstances, bad kids could recover with help, with reform, with rehabilitation.
Prandaj kur lexova Robert Louis Stevenson, nuk mu duk histori e trilluar. Pyetja e vetme ishte, çfarë kishte brenda lengut? Dhe ajo akoma më e rëndësishme, ai kufiri midis të mirës dhe të keqes -- që njerëzit e privilegjuar e konsiderojnë të fiksuar dhe të padepërtueshëm, me ata vetë nga ana e mirë, dhe të tjerët nga ana e keqe -- E dija që ai kufi ishte i lëvizshëm, dhe që mund të depërtohej. Njerëzit e mirë mund të tundohen ta kapërcejnë këtë kufi, dhe në disa kushte të rralla dhe të mira, fëmijët e këqinj mund të sherohen me ndihmë, me reforma, me rehabilitim.
So I want to begin with this wonderful illusion by [Dutch] artist M.C. Escher. If you look at it and focus on the white, what you see is a world full of angels. But let's look more deeply, and as we do, what appears is the demons, the devils in the world. That tells us several things.
Prandaj dua të filloj me këtë iluzion të mrekullueshëm. nga artisti hollandez M.C. Escher. Nëse e shikoni dhe përqendroheni tek e bardha, do të shihni një botë plot me ëngjëj. Por le ta shohim më me vëmendje, dhe duke parë më thellë, shfaqen demonët, shejtanet e botës. Dhe kjo na tregon disa gjëra.
One, the world is, was, will always be filled with good and evil, because good and evil is the yin and yang of the human condition. It tells me something else. If you remember, God's favorite angel was Lucifer. Apparently, Lucifer means "the light." It also means "the morning star," in some scripture. And apparently, he disobeyed God, and that's the ultimate disobedience to authority. And when he did, Michael, the archangel, was sent to kick him out of heaven along with the other fallen angels. And so Lucifer descends into hell, becomes Satan, becomes the devil, and the force of evil in the universe begins.
Një: bota është, ka qenë dhe do të jetë gjithmonë plot me të mirën dhe të keqen, sepse e mira dhe e keqja janë Jin dhe Jan i natyrës njerëzore. Më tregon edhe diçka tjetër. Nëse mbani mend, ëngjëlli i preferuar i Zotit ishte Luciferi. Me sa duket, Lucifer do të thotë "drita." Në disa shkrime të vjetra, do të thotë edhe "ylli i mëngjesit". Dhe me sa duket ai nuk ju bind Zotit, dhe kjo është rebelimi më i madh kundrejt autoritetit. Dhe kur ai nuk u bind, engëlli Mikael u dërgua për ta nxjerrë jashtë nga parajsa së bashku më ëngjëjt e tjerë të rënë. Dhe kështu, Luciferi kur futet në ferr, bëhet Satani, kthehet në djall, dhe forca e së keqes në univers fillonë.
Paradoxically, it was God who created hell as a place to store evil. He didn't do a good job of keeping it there though. So, this arc of the cosmic transformation of God's favorite angel into the Devil, for me, sets the context for understanding human beings who are transformed from good, ordinary people into perpetrators of evil.
Paradoksi është që Zoti krijoi ferrin si vendin për të mbyllur të keqen. Por nuk pati sukses që ta mbante aty ama. Prandaj ky hark i shndërrimit kozmik i ëngjëllit të preferuar të Zotit në Djall, për mua përbën bazën për të kuptuar qëniet njerëzore që shndërrohen nga njerëz të mirë dhe të rëndomtë në shkaktarë e të keqes.
So the Lucifer effect, although it focuses on the negatives -- the negatives that people can become, not the negatives that people are -- leads me to a psychological definition. Evil is the exercise of power. And that's the key: it's about power. To intentionally harm people psychologically, to hurt people physically, to destroy people mortally, or ideas, and to commit crimes against humanity. If you Google "evil," a word that should surely have withered by now, you come up with 136 million hits in a third of a second.
Prandaj Efekti Lucifer, ndonëse përqendrohet tek negativja -- gjërat negative që njerëzit bëhen, jo gjërat e këqija që njerëzit janë -- më shtyn tek një përkufizim psikologjik: e keqja vjen nga zbatimi i pushtetit. Dhe kjo është kyce: bëhet fjalë për pushtet. Në mënyrë që dikush të dëmtojë të tjerët psikologjikisht, ti shkaktojë vuajtje fizike, vdekje apo ti dhunojë idete apo për të bërë krime kundër njerëzimit. Nëse kërkoni në Google, "e keqja", një fjalë që duhet të ishte zhdukur deri tani, do të gjeni mbi 136 milion rezultate në 0.33 sekonda.
A few years ago -- I am sure all of you were shocked, as I was, with the revelation of American soldiers abusing prisoners in a strange place in a controversial war, Abu Ghraib in Iraq. And these were men and women who were putting prisoners through unbelievable humiliation. I was shocked, but I wasn't surprised, because I had seen those same visual parallels when I was the prison superintendent of the Stanford Prison Study.
Disa vjet më parë - jam i sigurt që u tronditët po aq sa unë, nga shpallja e ushtarëve amerikanë që abuzonin te burgosurit në një vend të cuditshëm në një luftë të debatuar shumë: Abu Graib në Irak. Dhe këta ishin gra dhe burra që po i detyronin të burgosurit të bënin veprime tepër turpëruese, U trondita, por nuk u habita, sepse i kisha parë këto paralele vizuale kur isha mbikëqyrës i burgut në Studimin e Burgut të Stanford.
Immediately the Bush administration military said what? What all administrations say when there's a scandal: "Don't blame us. It's not the system. It's the few bad apples, the few rogue soldiers." My hypothesis is, American soldiers are good, usually. Maybe it was the barrel that was bad. But how am I going to deal with that hypothesis?
Menjëherë administrata ushtarake e Bush tha... cfarë? Cfarë të gjitha administratat thonë kur ka një skandal. "Mos na e vini ne fajin. Nuk e ka fajin sistemi. Janë disa mollë të prishura, ata ushtarët rebelë." Hipoteza ime është që ushtarët amerikanë janë të mirë, zakonisht. Mbase ishte tyta e pushkës që ishte e keqe. Por si mundem unë të përballem me këtë hipotezën time?
I became an expert witness for one of the guards, Sergeant Chip Frederick, and in that position, I had access to the dozen investigative reports. I had access to him. I could study him, have him come to my home, get to know him, do psychological analysis to see, was he a good apple or bad apple. And thirdly, I had access to all of the 1,000 pictures that these soldiers took. These pictures are of a violent or sexual nature. All of them come from the cameras of American soldiers. Because everybody has a digital camera or cell phone camera, they took pictures of everything, more than 1,000.
U bëra dëshmitar ekspert për një nga rojet, rreshterin Chip Frederik, dhe në këtë rol, kisha mundësi të shihja një mori raportesh hetuesish. Kisha mundësi të komunikoja edhe me atë. Mund ta studioja atë, të vinte në shtëpinë time, ta njihja nga afër, të bëja një analizë psikologjike për të parë nëse ishte mollë e mirë apo e keqe. Dhe e treta, mund të shihja të gjitha 1,000 fotot që këta ushtarë bënë. Këto foto kanë karakter të dhunshëm ose seksual. Të gjitha janë bërë me aparate fotografike të ushtarëve amerikanë. Sepse të gjithë kishin aparat dixhital ose aparat tek telefoni celular, dhe bënë foto të gjithckaje. Mbi 1,000 copë.
And what I've done is I organized them into various categories. But these are by United States military police, army reservists. They are not soldiers prepared for this mission at all. And it all happened in a single place, Tier 1-A, on the night shift. Why? Tier 1-A was the center for military intelligence. It was the interrogation hold. The CIA was there. Interrogators from Titan Corporation, all there, and they're getting no information about the insurgency. So they're going to put pressure on these soldiers, military police, to cross the line, give them permission to break the will of the enemy, to prepare them for interrogation, to soften them up, to take the gloves off. Those are the euphemisms, and this is how it was interpreted. Let's go down to that dungeon.
Dhe unë i organizova këto foto sipas disa kategorive. Por këto foto janë bërë nga Policia Ushtarake e Shteteve të Bashkuara, Ushtarët Rezervë. Këta ushtarë nuk janë aspak të përgatitur për këtë lloj misioni. Dhe gjithcka ndodhi në një vend të vetëm, Niveli 1A, në turnin e natës. Përse? Niveli 1A ishte qendra për inteligjencën ushtarake. Atje bëheshin marrjet në pyetje. CIA ishte atje. Hetuesit nga Korporata Titan, të gjithë ishin atje, dhe nuk po mblidhnin dot asnjë informacion mbi kryengritjen. Prandaj po u bënin presion këtyre ushtarëve, Policisë Ushtarake, që të kalonin cakun normal, duke u dhënë leje të thyenin vullnetin e armikut, ti përgatisnin për tu marrë në pyetje, ti zbusnin, tu hiqnin dorashkat. Këto janë metaforat, dhe kështu u nënkuptuan ato. Eja shkojmë në bodrum,
(Typewriting)
(klikim aparati)
[Abu Ghraib Iraq Prison Abuses 2008 Military Police Guards' Photos]
[The following images include nudity and graphic depictions of violence]
(Camera shutter sounds)
(Thuds)
(zhurmë goditje)
(Camera shutter)
(klikim aparati)
(Camera shutter)
(zhurme goditje)
(Breathing)
(frymëmarrje)
(Bells)
(zile)
(Bells end)
So, pretty horrific. That's one of the visual illustrations of evil. And it should not have escaped you that the reason I paired the prisoner with his arms out with Leonardo da Vinci's ode to humanity is that that prisoner was mentally ill. That prisoner covered himself with shit every day, they had to roll him in dirt so he wouldn't stink. But the guards ended up calling him "Shit Boy." What was he doing in that prison rather than in some mental institution?
Domethënë goxha e tmerrshme. Ky është një nga ilustrimet pamore të së keqes. Dhe nuk duhet tju ketë shpëtuar që arsyeja përse e ciftëzova të burgosurin me krahët hapur me Oden për Njerëzimin të Leonardo da Vincit, është sepse ai i burgosur kishte një sëmundje mendore. Ai i burgosur mbulohej me jashtëqitjet e veta cdo ditë, dhe e bënin të rrokullisej në dhe që të mos mbante erë. Por rojet filluan ta thërrisnin: Cun Muti. Cfarë po bënte në burg ai në vend të një institucioni mendor?
In any event, here's former Secretary of Defense Rumsfeld. He comes down and says, "I want to know, who is responsible? Who are the bad apples?" Well, that's a bad question. You have to reframe it and ask, "What is responsible?" "What" could be the who of people, but it could also be the what of the situation, and obviously that's wrongheaded.
Për cdo rast, ja ku është Sekretari i Mbrojtjes Rumsfeld. vjen dhe thotë "Dua të di kush mban përgjegjësi? Cilat janë mollët e prishura?" Në fakt, kjo është një pyetje e keqe. Duhet perifrazuar dhe pyetur, "Cfarë është përgjegjëse?" Sepse "cfare" mund të ishte cilët njerëz, por mund edhe të ishte cila situatë, dhe është e qartë që kjo është e gabuar. Pra si merren psikologët
How do psychologists try to understand such transformations of human character, if you believe that they were good soldiers before they went down to that dungeon? There are three ways. The main way is called dispositional. We look at what's inside of the person, the bad apples.
këto transformime të personalitetit njerëzor, nëse ju besoni që ata ishin ushtarë të mirë përpara se të shkonin poshtë tek bodrumi? Ka tre mënyra. Mënyra kryesore quhet karakteriale. Shohim cfarë ka brenda personi, mollët e prishura.
This is the foundation of all of social science, the foundation of religion, the foundation of war. Social psychologists like me come along and say, "Yeah, people are the actors on the stage, but you'll have to be aware of the situation. Who are the cast of characters? What's the costume? Is there a stage director?" And so we're interested in what are the external factors around the individual -- the bad barrel? Social scientists stop there and they miss the big point that I discovered when I became an expert witness for Abu Ghraib. The power is in the system. The system creates the situation that corrupts the individuals, and the system is the legal, political, economic, cultural background. And this is where the power is of the bad-barrel makers.
Kjo është baza e të gjitha shkencave shoqërore, baza e besimeve fetare, baza e luftës. Psikologët socialë vijnë dhe thonë, "Po njerëit janë aktorët në këtë skenë, por duhet pasur paraysh situata ku ata veprojnë. Cilët janë trupa e personazheve? Cfarë konstumesh veshin? A ka një drejtor skenik?" Kështu pra na interesojnë cilët janë faktorët e jashtëm përreth individit, tytës së keqe? Dhe shkencëtarët shoqërorë ndalojnë atje dhe e humbin të gjithë pikën e rëndësishme që unë zbulova kur u bëra dëshmitar ekspert për Abu Graib. Pushteti është në sistem. Sistemi krijon situatat që korruptojnë individët, dhe sistemi është struktura ligjore, politike, ekonomike dhe kulturore. Dhe nga kjo strukturë vjen pushteti i tytave të këqija.
If you want to change a person, change the situation. And to change it, you've got to know where the power is, in the system. So the Lucifer effect involves understanding human character transformations with these three factors. And it's a dynamic interplay. What do the people bring into the situation? What does the situation bring out of them? And what is the system that creates and maintains that situation?
Prandaj nëse doni të ndryshoni personin, atëherë duhet ndryshuar situata. Dhe nëse doni të ndryshoni situatën, duhet të dini se ku është pushteti brenda sistemit. Prandaj Efekti i Luciferit përfshin të kuptuarit të transformimeve të personalitetit njerëzor me këto tre faktorë. Dhe ky është një ndërveprim dinamik. Cfarë kontribuojnë këta njerëz tek kjo situatë? Cfarë nxjerr në pah brenda tyre kjo situatë? Dhe cfarë është sistemi qe krijon dhe mban këtë situate?
My recent book, "The Lucifer Effect," is about, how do you understand how good people turn evil? And it has a lot of detail about what I'm going to talk about today. So Dr. Z's "Lucifer Effect," although it focuses on evil, really is a celebration of the human mind's infinite capacity to make any of us kind or cruel, caring or indifferent, creative or destructive, and it makes some of us villains. And the good news that I'm going to hopefully come to at the end is that it makes some of us heroes. This wonderful cartoon in the New Yorker summarizes my whole talk: "I'm neither a good cop nor a bad cop, Jerome. Like yourself, I'm a complex amalgam of positive and negative personality traits that emerge or not, depending on the circumstances."
Pra, libri im i botuar kohët e fundit, Efekti Lucifer si të kujtojmë si njerëzit e mirë bëhen të këqinj? Dhe përmban shumë detaje mbi temën që do të trajtoj sot. Pra Efekti Lucifer i Dr. Z-së, sado që përqendrohet tek e keqja, është në fakt një kremtim i kapacitetit të pafund të mendjes njerëzore të na bëjë të përzemërt apo mizor, të kujdesshëm apo indiferent, krijues apo shkatërruesm dhe disa nga ne i bën maskarenj. Dhe lajmet e mira që dua të arrij si përfundim tju jap është që në fund të fundit, disa nga ne i bën heronj. Ky është një vizatim në revistën New Yorker, që në fakt përmbledh të gjithë fjalimin tim: "Nuk jam as polici i mirë as ai i keq, Zherom. Ashtu si edhe ti, jam një amalgam i komplikuar i tipareve pozitive dhe negative të karakterit që ngrenë kokën ose jo, në varësi të rrethanave."
(Laughter)
(të qeshura)
There's a study some of you think you know about, but very few people have ever read the story. You watched the movie. This is Stanley Milgram, little Jewish kid from the Bronx, and he asked the question, "Could the Holocaust happen here, now?" People say, "No, that's Nazi Germany, Hitler, you know, that's 1939." He said, "Yeah, but suppose Hitler asked you, 'Would you electrocute a stranger?' 'No way, I'm a good person.'" He said, "Why don't we put you in a situation and give you a chance to see what you would do?"
Ka një studim që disa nga ju mendojnë që dini mbi të, por shumë pak njerëz kanë lexuar historinë. Ju keni parë filmin. Ky është Stenli Milgrom, një fëmijë i vogël hebre nga Bronksi, dhe ai bëri pyetjen, "A mund të ndodh holokausti këtu, tani?" Dhe njerëit thanë, "Jo, ai ndodhi në Gjermaninë naziste, Ishte Hitleri, e ke parasysh, në 1939." Dhe ai tha, "Po, por po sikur Hitleri tju pyesë, "A do të elektrizonit një të panjohur?" "E pamundur, unë jam një njeri i mirë." Dhe ai thotë "Përse nuk ju vendosim ju në një situatë dhe të shohim se cfarë do të bënit vërtete?
And so what he did was he tested 1,000 ordinary people. 500 New Haven, Connecticut, 500 Bridgeport. And the ad said, "Psychologists want to understand memory. We want to improve people's memory, because it is the key to success." OK? "We're going to give you five bucks -- four dollars for your time. We don't want college students. We want men between 20 and 50." In the later studies, they ran women. Ordinary people: barbers, clerks, white-collar people.
Dhe prandaj ai testoit 1,000 veta normalë. 500 në Nju Heivën, Konektikat; 500 Brixhport. Dhe reklama tha, "Psikologët duan të kuptojnë kujtesën, duam të përmirësojmë kujtesën e njerëzve, sepse kujtesa është faktor kyc për suksesin." Dakort? Do tju japim 5 dollarë - 4 dollarë për kohën që harxhuat," Dhe thuhet, "Nuk duam studentë nga kolegjet; duam burra midis 20-50 vjec" -- në studimet e tjera u përfshinë edhe gratë -- njerëz të thjeshtë: berberë, punonjës zyrash, administrata.
So, you go down, one of you will be a learner, one will be a teacher. The learner's a genial, middle-aged guy. He gets tied up to the shock apparatus in another room. The learner could be middle-aged, could be as young as 20. And one of you is told by the authority, the guy in the lab coat, "Your job as teacher is to give him material to learn. Gets it right, reward. Gets it wrong, you press a button on the shock box. The first button is 15 volts. He doesn't even feel it." That's the key. All evil starts with 15 volts. And then the next step is another 15 volts. The problem is, at the end of the line, it's 450 volts. And as you go along, the guy is screaming, "I've got a heart condition! I'm out of here!"
Pra paraqiteni, dhe njëri nga ju do të jetë nxënësi, dhe tjetri mësuesi. Nxënësi është një njeri i zakonshëm. I lidhur me një aparat shokues në një dhomë tjetër. Nxënësi mund të jetë rreth të tridhjetave-dyzetave, ose edhe njëzet vjec. Dhe njërit prej jush i thuhet nga autoritetet, ata me përparëse të bardhë, "Puna juaj është ti jepni këtij djali materiale për të mësuar. Nëse e bën mirë, shpërbleje. Nëse e bën keq, ju shtypni butonin në kutinë shokuese. Butoni i parë është 15 volt. As që nuk do ta ndjejë." Dhe ky është celësi. Cdo e keqe fillon me 15 volt. Dhe pastaj hapi tjetër është 15 volt. Problemi është se grada e fundit arrin në 450 volt. Dhe ndërkohë që ju vazhdoni, ai tjetri po bërtet, "Kam një sëmundje zemre! Më nxirrni jashtë prej këtej!"
You're a good person. You complain. "Sir, who will be responsible if something happens to him?" The experimenter says, "Don't worry, I will be responsible. Continue, teacher." And the question is, who would go all the way to 450 volts? You should notice here, when it gets up to 375, it says, "Danger. Severe Shock." When it gets up to here, there's "XXX" -- the pornography of power.
Ju jeni një njeri i mirë. Dhe ankoheni. "Zotëri, kush është përgjegjës nëse atij i ndodh dicka?" Dhe eksperimentuesi thotë "Mos u shqetësoni, mbaj unë përgjegjësi. Vazhdoni, mësues." Dhe pyetja mbetet, kush do të shkonte deri në 450 volt? Ju lutem vini re këtu, kur arrin 375, pajisja thotë, "Rrezik: Shok i rëndë." Kur arrin deri këtu, thotë "XXX": pronografia e pushtetit.
So Milgram asks 40 psychiatrists,
(Qeshje)
"What percent of American citizens would go to the end?" They said only one percent. Because that's sadistic behavior, and we know, psychiatry knows, only one percent of Americans are sadistic. OK. Here's the data. They could not be more wrong. Two thirds go all the way to 450 volts. This was just one study. Milgram did more than 16 studies. And look at this. In study 16, where you see somebody like you go all the way, 90 percent go all the way. In study five, if you see people rebel, 90 percent rebel. What about women? Study 13 -- no different than men. So Milgram is quantifying evil as the willingness of people to blindly obey authority, to go all the way to 450 volts. And it's like a dial on human nature. A dial in a sense that you can make almost everybody totally obedient, down to the majority, down to none.
Atëherë Milgrom pyet 40 psikiatristë, "Sa përqind e qytetarëve Amerikan do të shkonin deri në fund?" Dhe ata thanë 1%. Sepse kjo është një sjellje sadiste, dhe ne e dimë, psikiatria e di, që vetëm një përqind e Amerikanëve janë sadistë. ok. Ja ku janë të dhënat. Nuk mund ta kishin më gabim. Dy të tretat e njerëzve arritën 450 volt. Dhe ky ishte vetëm një studim. Milgram bëri më shumë se 16 studime. Dhe shikojini. Në 16 studime, ku disa njerëz si ju shkojnë deri në fund, 90% shkojnë deri në fund. Në studimin 5, nëse i shikoni njerëzit që rebelohen, 90% rebelohen. Po femrat? Studimi 13: asnjë ndryshim nga burrat. Prandaj Milgrom e përkufizon të keqen si gatishmërinë e njerëzve për tju bindur autoritetit verbërisht, për të shkuar deri në 450 volt. Dhe është si një celës burmë mbi natyrën njerëzore. Një celës në kuptimin që mund të bësh cdo njeri totalisht të bindur ndaj shumicës dhe asnjërit.
What are the external parallels? For all research is artificial. What's the validity in the real world? 912 American citizens committed suicide or were murdered by family and friends in Guyana jungle in 1978, because they were blindly obedient to this guy, their pastor -- not their priest -- their pastor, Reverend Jim Jones. He persuaded them to commit mass suicide. And so, he's the modern Lucifer effect, a man of God who becomes the Angel of Death. Milgram's study is all about individual authority to control people. Most of the time, we are in institutions, so the Stanford Prison Study is a study of the power of institutions to influence individual behavior. Interestingly, Stanley Milgram and I were in the same high school class in James Monroe in the Bronx, 1954.
Por cilat janë paralelet e jashtme? Sepse cdo kërkim është artificial. Cfarë vlere ka në botën reale? 912 qytetarë amerike u vetëvranë ose u vranë nga familja ose miqtë në xhunglën e Guajanës në 1978, sepse ju bindën verbërisht një njeriu, pastorit të tyre. Jo priftit. Pastorit, Reverendit Xhim Xhouns. Ai jua mbushi mendjen të bënin vetëvraje në grup. Pra ai është efekti Lucifer modern. Një njeri i Zotit që kthehet në Angjelin e Vdekjes. Studimi i Milgramit përqendrohet tek si autoriteti i individit mund të kontrollojë njerëzit. Shumicën e kohës ne jemi në institucione prandaj studimi i Burgut në Stanford është studim i pushtetit të institucioneve për të influencuar sjelljen e individëve. Vlen të përmendet që Stenli Milgrom dhe unë frekuentuam të njëjtën shkollë të mesme në Xheims Monrou në Bronks, 1954.
I did this study with my graduate students, especially Craig Haney -- and it also began work with an ad. We had a cheap, little ad, but we wanted college students for a study of prison life. 75 people volunteered, took personality tests. We did interviews. Picked two dozen: the most normal, the most healthy. Randomly assigned them to be prisoner and guard. So on day one, we knew we had good apples. I'm going to put them in a bad situation.
Pra ky studimi, që unë bëra me studentët e mi pas universitar, sidomos Kreig Heni, filloi gjithashtu me një reklamë. Nuk kishim fonde, prandaj bëmë një reklamë të vogël dhe të lirë, por donim student kolegji për një studim të jetës së burgut. Patëm 75 vullnetarë që bënë teste personaliteti. Bëmë intervistat. Zgjodhëm 24 veta: më normalët, më të shëndetshmit. Pa plan i ndamë në të burgosur dhe në roje. Pra në ditën e parë e dinim që kishim mollë të mira. Jam duke i vënë në një situatë të vështirë.
And secondly, we know there's no difference between the boys who will be guards and those who will be prisoners. To the prisoners, we said, "Wait at home. The study will begin Sunday." We didn't tell them that the city police were going to come and do realistic arrests.
Dhe e dyta, e dimë që nuk ka diferencë ndërmjet djemve që do të jenë roje dhe atyre që do të jenë të burgosur. Të rinjve që do të bëheshin të burgosur, ju thamë, "Prisni në dhomat tuaja në konvikt. Studimi do të fillojë të djelën." Nuk u thamë që Policia e Qytetit do të vinte dhe të bënte arrestime të vërteta.
(Video) (Music)
[Day 1]
Student: A police car pulls up in front, and a cop comes to the front door, and knocks, and says he's looking for me. So they, right there, you know, they took me out the door, they put my hands against the car. It was a real cop car, it was a real policeman, and there were real neighbors in the street, who didn't know that this was an experiment. And there was cameras all around and neighbors all around. They put me in the car, then they drove me around Palo Alto. They took me to the basement of the police station. Then they put me in a cell. I was the first one to be picked up, so they put me in a cell, which was just like a room with a door with bars on it. You could tell it wasn't a real jail. They locked me in there, in this degrading little outfit. They were taking this experiment too seriously.
Burri në Video: një makinë policie afrohet, dhe polici shkon tek dera kryesore troket dhe thotë që po më kërkonte mua. Dhe ata, mu aty, më morën nga dera, mi vunë duart mbi makinë. Ishte një makinë policie e vërtetë dhe një polic i vërtetë, kishte komshinj të vërtetë në rrugë që nuk e dinin që ishte eksperiment. Dhe kishte kamera gjithandej dhe komshinj rreth e përqark. Më vunë në makinë dhe i ramë Palo Alto rreth e rrotull. Më cuan tek rajoni i policisë, në bodrumin e rajonit të policisë. Më futën në një birucë. Isha i pari që më morën, dhe më futën në një birucë, që ngjante me një dhomë me një dorë me shufra hekuri. E dinim që nuk ishte një burg i vërtetë. Më kycën aty, më një uniformë të turpshme. Po e merrnin shumë seriozisht eksperimentin.
Here are the prisoners, who are going to be dehumanized, they'll become numbers. Here are the guards with the symbols of power and anonymity. Guards get prisoners to clean the toilet bowls out with their bare hands, to do other humiliating tasks. They strip them naked. They sexually taunt them. They begin to do degrading activities, like having them simulate sodomy. You saw simulating fellatio in soldiers in Abu Ghraib. My guards did it in five days. The stress reaction was so extreme that normal kids we picked because they were healthy had breakdowns within 36 hours. The study ended after six days, because it was out of control. Five kids had emotional breakdowns.
ja ku janë të burgosurit që do të cnjerëzohen. Do të kthehen në numra. Ja ku janë rojet me simbolet e pushtetit dhe anonimitetit. Rojet marrin të burgosurit për të pastruar banjat me duar, për të bërë detyra të tjera poshtëruese. I zhveshin lakuriq. I ngacmojnë seksualisht. Ata fillojnë të bëjnë aktivitete poshtëruese, si psh të pretendojnë sikur po bëjnë akte sadiste. Ju patë veprime të akteve seksuale gojore ndër ushtarët në Abu Greib. Rojet e mia e bënë për 5 ditë. Reagimi ndaj stresit ishte kaq ekstrem, sa të rinjtë normalë që ne zgjodhëm sepse ishin të shëndetshëm u thyen brenda 36 orëve. Studimi ndaloi pas 6 ditësh sepse doli jashtë kontrollit. 5 të rinj patën trauma emocionale.
Does it make a difference if warriors go to battle changing their appearance or not? If they're anonymous, how do they treat their victims? In some cultures, they go to war without changing their appearance. In others, they paint themselves like "Lord of the Flies." In some, they wear masks. In many, soldiers are anonymous in uniform. So this anthropologist, John Watson, found 23 cultures that had two bits of data. Do they change their appearance? 15. Do they kill, torture, mutilate? 13. If they don't change their appearance, only one of eight kills, tortures or mutilates. The key is in the red zone. If they change their appearance, 12 of 13 -- that's 90 percent -- kill, torture, mutilate. And that's the power of anonymity.
A ka ndryshim nëse luftëtarët shkojnë në betejë dhe ndryshojnë pamjen e tyre apo jo? A ka të bëjë anonimiteti me si ata influencojnë viktimat e tyre? E dimë që disa kultura shkojnë në luftë, dhe nuk e ndryshojnë pamjen e tyre. Në disa kultura të tjera, lyhen me ngjyra si tek "Zoti i Mizave." Në disa veshin maska. në shumë, ushtarët janë anonimë me uniformat e tyre. Pra ky antropologjisti, Xhon Uatson, zbuloi 23 kultura që kishin dy të dhëna specifike. A e ndryshojnë pamjen e tyre? 15 A vrasin, torturojnë, gjymtojnë? 13 Nëse nuk e ndryshojnë pamjen e tyre vetëm një në tetë vrasin, torturojnë, apo gjymtojnë. Pika kyce është në zonën e ndaluar. Nëse ndryshojnë pamjen, 12 në 13 - 90 përqind - vrasin, torturojnë, gjymtojnë. Dhe ky është pushteti i anonimitetit.
So what are the seven social processes that grease the slippery slope of evil? Mindlessly taking the first small step. Dehumanization of others. De-individuation of self. Diffusion of personal responsibility. Blind obedience to authority. Uncritical conformity to group norms. Passive tolerance of evil through inaction, or indifference.
Pra cilat janë shtatë proceset sociale që grasatojnë tatëpjetën e së keqes? Pa mendje hidhet hapi i parë i vogel. Cnjerëzimi i të tjerëve. C-individualizimi i vetes. Shpërhapja e përgjegjësisë personale. Bindje e verbër ndaj autoritetit. Konformizëm me normat e grupit. Toleranca pasive i së keqes nëpërmjet mos-veprimit ose indiferencës.
And it happens when you're in a new or unfamiliar situation. Your habitual response patterns don't work. Your personality and morality are disengaged. "Nothing is easier than to denounce the evildoer; nothing more difficult than understanding him," Dostoyevsky. Understanding is not excusing. Psychology is not excuse-ology.
Dhe ndodh kur jeni në një situatë të re ose të pahasur më parë. Modelet e zakonshme të përgjigjes nuk funksionojnë. Personaliteti dhe moraliteti yt largohen nga njëri-tjetri. "Asgjë nuk është më e lehtë se sa të denoncosh një keq-bërës; asgjë nuk është më e vështirë se sa ta kuptosh atë," na tregon Dostojevski. Të kuptuarit nuk është të justifikosh. Psikologjia nuk është justifikim-ologji.
So social and psychological research reveals how ordinary, good people can be transformed without the drugs. You don't need it. You just need the social-psychological processes. Real world parallels? Compare this with this. James Schlesinger -- I'm going to end with this -- says, "Psychologists have attempted to understand how and why individuals and groups who usually act humanely can sometimes act otherwise in certain circumstances." That's the Lucifer effect. And he goes on to say, "The landmark Stanford study provides a cautionary tale for all military operations." If you give people power without oversight, it's a prescription for abuse. They knew that, and let that happen.
Pra kërkimet sociale dhe psikologjike tregojnë si njerëzit e rëndomtë mund të transformohen pa drogat. Nuk keni nevojë. Ju duhen thjesht proceset socio-psikologjike. Paralele me botën e vërtetë? Krahasoni këtë me këtë. Xheims Shlesinger - dhe me këtë do ta mbyll - thotë: "Psikologët janë munduar të kuptojnë si dhe përse individët dhe grupet që normalisht sillen në mënyrë njerëzore mund të sillen ndonjëherë ndryshe në situata të caktuara." Ky është Efekti Lucifer. Dhe ai vazhdon të thotë, "Studimi i rëndësishëm i Stanford është një histori paralajmëruese për operacionet ushtarake." nëse ju jep njerëzve pushtet pa kontroll, është recetë për abuzim. Ata e dinin këtë dhe e lanë të ndodhte. Një raport tjetër, një raport hetues nga Gjenerali Fei,
So another report, an investigative report by General Fay, says the system is guilty. In this report, he says it was the environment that created Abu Ghraib, by leadership failures that contributed to the occurrence of such abuse, and because it remained undiscovered by higher authorities for a long period of time. Those abuses went on for three months. Who was watching the store? The answer is nobody, I think on purpose. He gave the guards permission to do those things, and they knew nobody was ever going to come down to that dungeon.
thotë që sistemi është për tu fajësuar, dhe në këtë raport ai thotë që ishte ambjenti që krijoi Abi Greib nëpërmjet falimentimeve të udhëheqjes që kontribuan në bërjen e këtyre abuzimeve, dhe në faktin që nuk u zbuluan nga autoritetet e larta për një kohë të gjatë. Këto abuzime vazhduan për 3 muaj. Kush po i shikonte magazinat? Përgjigja është askush, dhe mendoj, askush pa qëllim. Ai u dha lejen e rojeve për të bërë këto gjëra, dhe e dinin që askush nuk do të vinte në atë bodrum.
So you need a paradigm shift in all of these areas. The shift is away from the medical model that focuses only on the individual. The shift is toward a public health model that recognizes situational and systemic vectors of disease. Bullying is a disease. Prejudice is a disease. Violence is a disease. Since the Inquisition, we've been dealing with problems at the individual level. It doesn't work. Aleksandr Solzhenitsyn says, "The line between good and evil cuts through the heart of every human being." That means that line is not out there. That's a decision that you have to make, a personal thing.
Prandaj duhet një shndërrim në strukturën teorike të këtyre fushave. Largimi nga modeli mjekësor që përqendrohet vetëm tek individi. Drejt një modeli të shëndetit publik që njeh dhe pranon vektorët rrethanorë dhe sistemikë të sëmundjeve. Tiranizimi është sëmundje. Paragjykimi është sëmundje. Dhuna është sëmundje. Dhe që nga Inkuizicioni, ne kemi pasur probleme në nivel individual. Dhe a e dini cfarë? Nuk po funksionon. Aleksandër Solzhenitsin tha që vija midis të mirës dhe të keqes ndan në mes zemrën e cdo qëniejeje njerëzore. Kjo do të thotë që vija nuk është atje tutje. Por një vendim që duhet marrë. Kjo është një gjë personale. Dua ta mbyll me një pikë pozitive:
So I want to end very quickly on a positive note. Heroism as the antidote to evil, by promoting the heroic imagination, especially in our kids, in our educational system. We want kids to think, "I'm a hero in waiting, waiting for the right situation to come along, and I will act heroically. My whole life, I'm now going to focus away from evil -- that I've been in since I was a kid -- to understanding heroes.
heroizmi si kundërhelmi i së keqes. Duke promovuar imagjinatën heroike, sidomos në fëmijët tanë, në sistemin tonë arsimor. Duam që fëmijët të mendojnë, jam një hero në pritje, duke pritur për situatën e duhur të vijë, dhe unë do të sillem heroikisht. E gjithë jeta ime do të fokusohet larg së keqes që ka qënë një fokus i imi që kur isha fëmijë, drejt kuptimit të heronjve.
Banality of heroism. It's ordinary people who do heroic deeds. It's the counterpoint to Hannah Arendt's "Banality of Evil." Our traditional societal heroes are wrong, because they are the exceptions. They organize their life around this. That's why we know their names. Our kids' heroes are also wrong models for them, because they have supernatural talents. We want our kids to realize most heroes are everyday people, and the heroic act is unusual. This is Joe Darby. He was the one that stopped those abuses you saw, because when he saw those images, he turned them over to a senior investigating officer. He was a low-level private, and that stopped it. Was he a hero? No. They had to put him in hiding, because people wanted to kill him, and then his mother and his wife. For three years, they were in hiding.
Dhe tani ideja e heroizmit është, janë njerëzit e zakonshëm që bëjnë vepra heroike. Kjo është kundër përgjigja ndaj Banalitetit të së Keqes të Hana Arendt. Heronjtë tradicionalë të shoqërive tona janë të gabuar, sepse ata janë përjashtimi. Ata e organizojnë jetën e tyre përreth kësaj. Prandaj ua dimë emrat. Dhe heronjtë e fëmijve tanë janë modele për ta, sepse kanë talente mbi-njerëzore. Duam që fëmijët të kuptojnë që shumica e heronjve janë njerëz të jetës së përditshme, dhe një akt heroik është i pazakontë. Ky është Xho Darbi. Ai ndaloi abuzimet që ju patë, sepse kur i pa ato imazhe, ja dorëzoi një oficeri të lartë hetuesie. Ishte një ushtar i thjeshtë që e ndaloi. A ishte hero ai? Jo. Ju desh ta fshihnin, sepse njerëzit donin ta vrisnin, pastaj edhe mamanë dhe gruan e tij. Për tre vjet ata u fshehën.
This is the woman who stopped the Stanford Prison Study. When I said it got out of control, I was the prison superintendent. I didn't know it was out of control. I was totally indifferent. She saw that madhouse and said, "You know what, it's terrible what you're doing to those boys. They're not prisoners nor guards, they're boys, and you are responsible." And I ended the study the next day. The good news is I married her the next year.
Kjo është gruaja që ndaloi Studimin e Burgut të Stanford. Kur i thashë që kishte dalë jashtë kontrollit, isha drejtor i burgut. Nuk e dija që kishte dalë jashtë kontrollit. Isha totalisht indiferent. Ajo erdhi, pa katrahurën, dhe tha, "A e dini cfarë gjëje të tmerrshme po u bëni këtyre djemve. Ata nuk janë të burgosur, nuk janë roje, janë djem, dhe janë të përgjegjshëm." Dhe unë e ndalova studimin ditën tjetër. Lajmi i mirë është u martuam vitin tjetër.
(Laughter)
(qeshje)
(Applause)
(duartrokitje)
I just came to my senses, obviously.
Më erdhën mend, pa dyshim.
So situations have the power to do [three things]. But the point is, this is the same situation that can inflame the hostile imagination in some of us, that makes us perpetrators of evil, can inspire the heroic imagination in others. It's the same situation and you're on one side or the other. Most people are guilty of the evil of inaction, because your mother said, "Don't get involved. Mind your own business." And you have to say, "Mama, humanity is my business."
Pra situatat kanë pushtetin të bëjnë, nëpërmjet -- ama ideja është që është e njëjta situatë që na ndez imagjinatën e dhunshme brenda disave prej nesh, që na kthen në keq-bërës, po ajo situatë mund të frymëzojë imagjinatën heroike të të tjerëve. E njëjta situatë. Dhe ju jeni në njërën anë apo tjetrën. Shumë njerëz janë fajtorë për të keqen e mos-veprimit, sepse mamaja ju tha, "Mos u përzje, merru me punët e tua." Dhe ju duhet ti thoni, "Mama, njerëzia është biznesi im."
So the psychology of heroism is -- we're going to end in a moment -- how do we encourage children in new hero courses, that I'm working on with Matt Langdon -- he has a hero workshop -- to develop this heroic imagination, this self-labeling, "I am a hero in waiting," and teach them skills. To be a hero, you have to learn to be a deviant, because you're always going against the conformity of the group. Heroes are ordinary people whose social actions are extraordinary. Who act.
Pra psikologjia e heroizimit është -- do ta mbyllim pas nja casti -- si ti inkurjaojmë fëmijët në kurse të heronjve të rinj, që po punoj me Mat Lengdon - ai ka një seminar heronjsh -- për të zhvilluar këtë imagjinatë heroike, këtë vetë-përcaktim, "Jam një hero në pritje," dhe ti mësojmë atyre aftësitë. për të qenë hero, duhet të mësosh të jesh deviant, sepse gjithmonë po shkon kundër bindjes së grupit. Heronjtë janë njerëzit e zakonshëm, veprimet sociale të të cilëve janë të jashtëzakonshme. Ata që veprojnë.
The key to heroism is two things. You have to act when other people are passive. B: You have to act socio-centrically, not egocentrically. And I want to end with a known story about Wesley Autrey, New York subway hero. Fifty-year-old African-American construction worker standing on a subway. A white guy falls on the tracks. The subway train is coming. There's 75 people there. You know what? They freeze. He's got a reason not to get involved. He's black, the guy's white, and he's got two kids. Instead, he gives his kids to a stranger, jumps on the tracks, puts the guy between the tracks, lays on him, the subway goes over him. Wesley and the guy -- 20 and a half inches height. The train clearance is 21 inches. A half an inch would have taken his head off. And he said, "I did what anyone could do," no big deal to jump on the tracks.
Kyci i heroizmit janë dy gjëra. A: Duhet të veprosh kur njerëz të tjerë janë pasivë. B: Duhet të veprosh me fokus mbi shoqërinë, jo veten. Dhe dua ta mbyll me një histori që disa nga ju e dinë, për Uesli Otri, heroi i trenit nëntokësor në Nju Jork. Një punëtor ndërtimi afrikano-amerikan 50 vjecar. Ai po një burrë i bardhë bie mbi shinat. Treni nëntokësor po vjen. Ka 75 veta në pistë. A e dini cfarë? Ata ngrijnë. Ai ka një arsye të mos përfshihet. Eshtë i zi, ai tjetri është i bardhë, dhe ka dy fëmijë të vegjël. Përkundrazi, ai ja jep fëmijët një të huaji, hidhet mbi shinat, e shtyn tjetrin midis shinave, shtrihet mbi të, treni u kalon sipër. Uesli dhe tjetri, 52cm lartësi. Treni është 53 m i lartë nga toka. 1cm do tja kishte hequr kokën. Dhe ai tha, "Bëra atë që do të kishte bërë cdokush," hedhja në shina nuk ishte ndonjë gjë e madhe.
And the moral imperative is "I did what everyone should do." And so one day, you will be in a new situation. Take path one, you're going to be a perpetrator of evil. Evil, meaning you're going to be Arthur Andersen. You're going to cheat, or you're going to allow bullying. Path two, you become guilty of the evil of passive inaction. Path three, you become a hero. The point is, are we ready to take the path to celebrating ordinary heroes, waiting for the right situation to come along to put heroic imagination into action? Because it may only happen once in your life, and when you pass it by, you'll always know, I could have been a hero and I let it pass me by. So the point is thinking it and then doing it.
Dhe shtysa morale është "bëra atë që cdo njeri duhet të kishte bërë." Pra një ditë do të jeni në një situatë të re. Po të merrni një rrugë, ktheheni në keqbërës. E keqja, dmth bëheni Artur Anderson. Do të kopjoni, do të lejoni tiraninë. Rruga #2: do të jeni fajtor për të keqen e mos-veprimit. Rruga e 3-të: bëheni hero. ideja është, a jemi gati ta marrim këtë rrugë për të festuar heronjtë e zakonshëm, duke pritur për situatën e duhur të vijë, për të zbatuar imagjinatën heroike? Sepse mund të ndodhë vetëm një herë në jetën tuaj, dhe kur ju kalon pranë, gjithmonë do ta dini, Mund të kisha qënë një hero dhe e lashë të më humbte mundësia. Pra ideja është ta mendosh, dhe pastaj ta bësh.
So I want to thank you. Thank you. Let's oppose the power of evil systems at home and abroad, and let's focus on the positive. Advocate for respect of personal dignity, for justice and peace, which sadly our administration has not been doing.
Dua tju falënderoj. Falemnderit. Falemnderit. Le ta kundërshtojmë pushtetin e sistemeve të së keqes, këtu dhe jashtë shtetit, dhe le të përqendrohemi tek pozitivja. Mbështetës të respektit për dinjitetin individual, për drejtësi dhe paqe, që fatkeqësisht, qeveria jonë nuk e ka bërë.
Thanks so much.
Ju falemnderit shumë.
(Applause)
(duartrokitje)