Φιλόσοφοι, δραματουργοί, θεολόγοι έχουν καταπιαστεί με αυτό το ερώτημα για αιώνες: Τι κάνει τους ανθρώπους κακούς; Περιέργως, έκανα την ίδια ερώτηση όταν ήμουν παιδί. Μεγάλωσα στο Νότιο Μπρονξ, ένα γκέτο στο υποβαθμισμένο κέντρο της Νέας Υόρκης, και περιστοιχιζόμουν από το κακό, όπως όλα τα παιδιά που μεγαλώνουν σε αντίστοιχο περιβάλλον. Και είχα φίλους που ήταν πραγματικά καλά παιδιά, που βίωσαν την ιστορία του Δρ. Τζέκιλ και κ. Χάιντ - του Ρόμπερτ Λούις Στήβενσον. 'Έπαιρναν ναρκωτικά, έμπλεκαν σε καυγάδες, μπήκαν φυλακή. Μερικοί σκοτώθηκαν και μερικοί το έκαναν χωρίς τη βοήθεια ναρκωτικών.
Philosophers, dramatists, theologians have grappled with this question for centuries: what makes people go wrong? Interestingly, I asked this question when I was a little kid. I grew up in the South Bronx, inner-city ghetto in New York, and I was surrounded by evil, as all kids are who grew up in an inner city. And I had friends who were really good kids, who lived out the Dr. Jekyll Mr. Hyde scenario -- Robert Louis Stevenson. That is, they took drugs, got in trouble, went to jail. Some got killed, and some did it without drug assistance.
Έτσι όταν διάβασα το βιβλίο του Στήβενσον, δεν ήταν απλά μια ιστορία φαντασίας. Το μόνο μου ερώτημα ήταν, τι περιείχε το μαγικό φίλτρο; Και κυρίως, αυτή η διαχωριστική γραμμή μεταξύ καλού και κακού -- την οποία οι προνομιούχοι θεωρούν αμετάβλητη και αδιαπέραστη, με τους εαυτούς τους στην πλευρά του καλού και τους άλλους στην πλευρά του κακού -- ήξερα πως αυτή η πλευρά ήταν μετακινήσιμη και διαπερατή. Καλοί άνθρωποι μπορεί να παρασύρονται στην κακή πλευρά και, υπό καλές και σπάνιες περιστάσεις, κακοί άνθρωποι μπορούν να επανέλθουν, με βοήθεια, με αναμόρφωση, με επανένταξη.
So when I read Robert Louis Stevenson, that wasn't fiction. The only question is, what was in the juice? And more importantly, that line between good and evil -- which privileged people like to think is fixed and impermeable, with them on the good side, the others on the bad side -- I knew that line was movable, and it was permeable. Good people could be seduced across that line, and under good and some rare circumstances, bad kids could recover with help, with reform, with rehabilitation.
Έτσι θέλω να ξεκινήσω με αυτή την υπέροχη οπτική απάτη του [Ολλανδού] καλλιτέχνη Μ.Κ. Έσερ. Αν την κοιτάξετε και εστιάσετε στο λευκό θα δείτε έναν κόσμο γεμάτο αγγέλους. Άλλα ας κοιτάξουμε πιο προσεκτικά, και καθώς το κάνουμε, εμφανίζονται οι δαίμονες, το κακό στον κόσμο. Και αυτό μας λέει αρκετά πράγματα.
So I want to begin with this wonderful illusion by [Dutch] artist M.C. Escher. If you look at it and focus on the white, what you see is a world full of angels. But let's look more deeply, and as we do, what appears is the demons, the devils in the world. That tells us several things.
Πρώτον: ο κόσμος ήταν, είναι και θα είναι πάντα γεμάτος από το καλό και το κακό, επειδή το καλό και το κακό είναι το Γιν και το Γιανγκ της ανθρώπινης κατάστασης. Μας λέει κάτι ακόμα. Αν θυμάστε, ο αγαπημένος άγγελος του Θεού ήταν ο Εωσφόρος. Προφανώς, Εωσφόρος σημαίνει «αυτός που φέρνει το φως». Σημαίνει ακόμα «το άστρο της αυγής» σε κάποιες γραφές. Και προφανώς παράκουσε τον Θεό, και αυτή υπήρξε η απόλυτη ανυπακοή στην εξουσία. Αφού το έκανε αυτό, ο Αρχάγγελος Μιχαήλ εστάλη για να τον διώξει απ' τον παράδεισο μαζί με τους υπόλοιπους έκπτωτους αγγέλους. Έτσι ο Εωσφόρος βυθίζεται στην κόλαση, γίνεται ο Σατανάς, γίνεται ο δαίμονας και η δύναμη του κακού στο σύμπαν ξεκινά.
One, the world is, was, will always be filled with good and evil, because good and evil is the yin and yang of the human condition. It tells me something else. If you remember, God's favorite angel was Lucifer. Apparently, Lucifer means "the light." It also means "the morning star," in some scripture. And apparently, he disobeyed God, and that's the ultimate disobedience to authority. And when he did, Michael, the archangel, was sent to kick him out of heaven along with the other fallen angels. And so Lucifer descends into hell, becomes Satan, becomes the devil, and the force of evil in the universe begins.
Παραδόξως, ο Θεός δημιούργησε την κόλαση σαν ένα μέρος για να τοποθετήσει το κακό. Ωστόσο, δεν έκανε πολύ καλή δουλειά στο να το συγκρατήσει εκεί. Έτσι, αυτή η τοξοειδής πορεία της κοσμικής μεταμόρφωσης του αγαπημένου αγγέλου του Θεού σε Διάβολο, θέτει, κατ' εμέ, το γενικό πλαίσιο για να κατανοήσουμε τους ανθρώπους οι οποίοι μεταμορφώνονται από καλοί, συνηθισμένοι άνθρωποι σε δράστες του κακού.
Paradoxically, it was God who created hell as a place to store evil. He didn't do a good job of keeping it there though. So, this arc of the cosmic transformation of God's favorite angel into the Devil, for me, sets the context for understanding human beings who are transformed from good, ordinary people into perpetrators of evil.
Έτσι, το Φαινόμενο του Εωσφόρου, παρότι εστιάζει στα αρνητικά -- την αρνητική πλευρά που μπορεί να καταλήξει ο άνθρωπος, όχι την αρνητική πλευρά στην οποία βρίσκεται εξ αρχής -- με οδηγεί στη διατύπωση ενός ψυχολογικού ορισμού. Το κακό είναι η άσκηση της εξουσίας. Και αυτό είναι το κλειδί: έχει να κάνει με την εξουσία. Με το να ασκείς σκόπιμα ψυχολογική βία, να ασκείς σωματική βία, να εξοντώνεις ανθρώπους ή τις ιδέες τους, και να διαπράττεις εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Εάν αναζητήσετε τη λέξη «κακό» στο Google, μια λέξη που θα έπρεπε να έχει εκλείψει, θα λάβετε 136 εκατομμύρια αποτελέσματα σε ένα τρίτο του δευτερολέπτου.
So the Lucifer effect, although it focuses on the negatives -- the negatives that people can become, not the negatives that people are -- leads me to a psychological definition. Evil is the exercise of power. And that's the key: it's about power. To intentionally harm people psychologically, to hurt people physically, to destroy people mortally, or ideas, and to commit crimes against humanity. If you Google "evil," a word that should surely have withered by now, you come up with 136 million hits in a third of a second.
Μερικά χρόνια πριν, είμαι σίγουρος πως όλοι σας σοκαριστήκατε, όπως και εγώ από την αποκάλυψη πως Αμερικανοί στρατιώτες βασάνιζαν κρατούμενους σε ένα παράξενο μέρος σε έναν αμφιλεγόμενο πόλεμο, στο Αμπού Γκραμπ στο Ιράκ. Και αυτοί ήταν άνδρες και γυναίκες που υπέβαλαν τους κρατουμένους σε απίστευτο εξευτελισμό. Σοκαρίστηκα από το γεγονός αλλά δεν μου προκάλεσε έκπληξη, καθώς είχα ίδιες οπτικές παραστάσεις όταν ήμουν ο διευθυντής της φυλακής στο Πείραμα της Φυλακής του Πανεπιστημίου Στάνφορντ.
A few years ago -- I am sure all of you were shocked, as I was, with the revelation of American soldiers abusing prisoners in a strange place in a controversial war, Abu Ghraib in Iraq. And these were men and women who were putting prisoners through unbelievable humiliation. I was shocked, but I wasn't surprised, because I had seen those same visual parallels when I was the prison superintendent of the Stanford Prison Study.
Αμέσως οι στρατιωτικοί παράγοντες της διοίκησης Μπους τι είπαν; Αυτό που όλες οι διοικήσεις λένε όταν ξεσπάει ένα σκάνδαλο: «Μη μας κατηγορείτε. Δεν φταίει το σύστημα. Φταίνε μερικά μαύρα πρόβατα, μερικοί κακοποιοί στρατιώτες». Η δική μου υπόθεση είναι πως οι Αμερικανοί στρατιώτες είναι συνήθως καλοί. Ίσως αυτό που ήταν κακό, ήταν αυτό που τους περιέβαλε. Αλλά πως μπορώ να χειριστώ αυτή την υπόθεση;
Immediately the Bush administration military said what? What all administrations say when there's a scandal: "Don't blame us. It's not the system. It's the few bad apples, the few rogue soldiers." My hypothesis is, American soldiers are good, usually. Maybe it was the barrel that was bad. But how am I going to deal with that hypothesis?
Έγινα πραγματογνώμονας ενός εκ των φρουρών του λοχία Τσιπ Φρέντερικ, και από αυτή τη θέση, είχα πρόσβαση σε πληθώρα ανακριτικών αναφορών. Είχα πρόσβαση σε αυτόν. Μπορούσα να τον μελετήσω, να τον αφήσω να έρθει στο σπίτι μου, να τον γνωρίσω, να τον ψυχαναλύσω για να δω αν όντως ήταν ένα μαύρο πρόβατο ή όχι. Και τρίτον, είχα πρόσβαση στο σύνολο των 1.000 φωτογραφιών που αυτοί οι στρατιώτες τράβηξαν. Αυτές οι εικόνες χαρακτηρίζονται από βίαιο και σεξουαλικό περιεχόμενο. Όλες προέρχονται από φωτογραφικές μηχανές Αμερικανών στρατιωτών. Επειδή όλοι έχουν μια ψηφιακή φωτογραφική ή κινητό με φωτογραφική, φωτογράφησαν τα πάντα, πάνω από 1.000 φωτογραφίες.
I became an expert witness for one of the guards, Sergeant Chip Frederick, and in that position, I had access to the dozen investigative reports. I had access to him. I could study him, have him come to my home, get to know him, do psychological analysis to see, was he a good apple or bad apple. And thirdly, I had access to all of the 1,000 pictures that these soldiers took. These pictures are of a violent or sexual nature. All of them come from the cameras of American soldiers. Because everybody has a digital camera or cell phone camera, they took pictures of everything, more than 1,000.
Και στην ουσία τις οργάνωσα σε διαφορετικές κατηγορίες. Αλλά αυτές είναι της Στρατιωτικής Αστυνομίας των ΗΠΑ, των εφέδρων του στρατεύματος. Δεν είναι σε καμία περίπτωση στρατιώτες προετοιμασμένοι για αυτή την αποστολή. Και όλα αυτά συνέβησαν σε ένα συγκεκριμένο μέρος, στη σειρά 1Α, στη νυχτερινή βάρδια. Γιατί; Η σειρά 1Α ήταν το κέντρο των στρατιωτικών υπηρεσιών πληροφοριών. Ήταν το μέρος που λάμβαναν χώρα οι ανακρίσεις. Η CIA ήταν εκεί. Εκεί ήταν επίσης ανακριτές της Titan Corporation, όλοι αυτοί, αλλά δε μπορούσαν να αποσπάσουν πληροφορίες σχετικά με την εξέγερση. Έτσι αποφάσισαν να ασκήσουν πίεση σε αυτούς τους στρατιώτες, τη Στρατιωτική Αστυνομία, ώστε να ξεπεράσουν τα όρια, να τους δώσουν άδεια να τσακίσουν τη θέληση των εχθρών, να τους ετοιμάσουν για την ανάκριση, να τους μαλακώσουν, και να αφήσουν τα προσχήματα κατά τη διαδικασία. Αυτοί είναι οι ευφημισμοί και αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ερμηνεύτηκαν. Ας κατέβουμε στα μπουντρούμια.
And what I've done is I organized them into various categories. But these are by United States military police, army reservists. They are not soldiers prepared for this mission at all. And it all happened in a single place, Tier 1-A, on the night shift. Why? Tier 1-A was the center for military intelligence. It was the interrogation hold. The CIA was there. Interrogators from Titan Corporation, all there, and they're getting no information about the insurgency. So they're going to put pressure on these soldiers, military police, to cross the line, give them permission to break the will of the enemy, to prepare them for interrogation, to soften them up, to take the gloves off. Those are the euphemisms, and this is how it was interpreted. Let's go down to that dungeon.
(Ήχος γραφομηχανής)
(Typewriting)
[Φωτογραφίες από την κακοποίηση στη Φυλακή Αμπού Γκραμπ από τους φύλακες το 2008]
[Abu Ghraib Iraq Prison Abuses 2008 Military Police Guards' Photos]
[Οι ακόλουθες φωτογραφίες περιλαμβάνουν γυμνία και βία]
[The following images include nudity and graphic depictions of violence]
(Ήχος φωτογραφικής μηχανής)
(Camera shutter sounds)
(Υπόκωφος ήχος)
(Thuds)
(Ήχος φωτογραφικής μηχανής)
(Camera shutter)
(Ήχος φωτογραφικής μηχανής)
(Camera shutter)
(Αναπνοή)
(Breathing)
(Καμπάνες)
(Bells)
(Τέλος καμπανών)
(Bells end)
Αρκετά μακάβριο. Αυτή είναι μία από τις οπτικές απεικονίσεις του κακού. Και δεν θα πρέπει να σας διαφεύγει πως ο λόγος που συνδύασα τον κρατούμενο με τα σηκωμένα χέρια με την Ωδή στην Ανθρωπότητα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, είναι πως ο κρατούμενος ήταν διανοητικά ασθενής. Ο συγκεκριμένος κρατούμενος λερωνόταν καθημερινά με ακαθαρσίες και συνήθιζαν να τον βάζουν να κυλιέται στη λάσπη για να μη βρομάει. Αλλά τελικά οι φρουροί τον αποκαλούσαν «σκατόπαιδο». Γιατί βρισκόταν σε αυτή τη φυλακή αντί σε κάποιο ψυχιατρείο;
So, pretty horrific. That's one of the visual illustrations of evil. And it should not have escaped you that the reason I paired the prisoner with his arms out with Leonardo da Vinci's ode to humanity is that that prisoner was mentally ill. That prisoner covered himself with shit every day, they had to roll him in dirt so he wouldn't stink. But the guards ended up calling him "Shit Boy." What was he doing in that prison rather than in some mental institution?
Σε κάθε περίπτωση, εδώ βλέπουμε τον πρώην υπουργό Άμυνας Ράμσφελντ που έρχεται και λέει: «Θέλω να μάθω, ποιος είναι υπεύθυνος; Ποιοι είναι τα μαύρα πρόβατα;» Λοιπόν, αυτή η ερώτηση είναι λάθος. Πρέπει να την αναδιατυπώσουμε και να ρωτήσουμε, «Τι είναι υπεύθυνο;» Γιατί η λέξη «Τι» μπορεί να αναφέρεται στο «ποιοι» των ανθρώπων αλλά μπορεί επίσης να αναφέρεται στο «Τι» που αφορά στην κατάσταση, και προφανώς η προηγούμενη ερώτηση είναι παραπλανητική.
In any event, here's former Secretary of Defense Rumsfeld. He comes down and says, "I want to know, who is responsible? Who are the bad apples?" Well, that's a bad question. You have to reframe it and ask, "What is responsible?" "What" could be the who of people, but it could also be the what of the situation, and obviously that's wrongheaded.
Πώς κατανοήσουν οι ψυχολόγοι τέτοιες μεταμορφώσεις στον ανθρώπινο χαρακτήρα, αν πιστεύετε πως αυτοί ήταν καλοί στρατιώτες πριν κατέβουν σε αυτά τα μπουντρούμια; Υπάρχουν τρεις τρόποι. Ο βασικός τρόπος ονομάζεται προδιάθεση. Εξετάζουμε τι βρίσκεται στο εσωτερικό των ατόμων, των μαύρων προβάτων.
How do psychologists try to understand such transformations of human character, if you believe that they were good soldiers before they went down to that dungeon? There are three ways. The main way is called dispositional. We look at what's inside of the person, the bad apples.
Αυτό είναι το θεμέλιο όλων των κοινωνικών επιστημών, το θεμέλιο των θρησκειών, το θεμέλιο του πολέμου. Κοινωνικοί ψυχολόγοι σαν κι εμένα εμφανίζονται και λένε, «Ναι, οι άνθρωποι είναι οι δρώντες στη σκηνή, αλλά πρέπει να έχετε σαφή αντίληψη της κατάστασης. Ποιός έχει κάνει τη διανομή των ρόλων; Ποιός έχει φτιάξει τα κουστούμια; Υπάρχει σκηνοθέτης; Και έτσι ενδιαφερόμαστε να μάθουμε ποιοι είναι οι εξωγενείς παράγοντες γύρω από το άτομο, ποιο είναι το κακό που τους περιβάλει; Και οι κοινωνικοί επιστήμονες σταματούν εκεί και χάνουν το σημαντικό σημείο, το οποίο ανακάλυψα όταν έγινα πραγματογνώμονας για το Αμπού Γκραμπ. Η εξουσία βρίσκεται μέσα στο σύστημα. Το σύστημα δημιουργεί την κατάσταση η οποία διαφθείρει τους ανθρώπους, και το σύστημα είναι το νομικό, πολιτικό, οικονομικό και πολιτισμικό πλαίσιο. Εδώ η εξουσία έχει να κάνει με τους δημιουργούς του κακού που περιβάλλει τα άτομα.
This is the foundation of all of social science, the foundation of religion, the foundation of war. Social psychologists like me come along and say, "Yeah, people are the actors on the stage, but you'll have to be aware of the situation. Who are the cast of characters? What's the costume? Is there a stage director?" And so we're interested in what are the external factors around the individual -- the bad barrel? Social scientists stop there and they miss the big point that I discovered when I became an expert witness for Abu Ghraib. The power is in the system. The system creates the situation that corrupts the individuals, and the system is the legal, political, economic, cultural background. And this is where the power is of the bad-barrel makers.
Έτσι, αν θέλετε να αλλάξετε έναν άνθρωπο πρέπει πρώτα να αλλάξετε την κατάσταση. Για να την αλλάξετε πρέπει να γνωρίζετε πού βρίσκεται η εξουσία στο σύστημα. Έτσι το Φαινόμενο του Εωσφόρου περιλαμβάνει την κατανόηση των μεταμορφώσεων του ανθρώπινου χαρακτήρα σε σχέση με αυτούς τους τρεις παράγοντες. Και πρόκειται για μια δυναμική αλληλεπίδραση. Πώς επηεράζουν οι άνθρωποι την κατάσταση; Και τι βγάζει η κατάσταση μέσα από αυτούς; Και ποιό είναι το σύστημα το οποίο δημιουργεί και διατηρεί την κατάσταση;
If you want to change a person, change the situation. And to change it, you've got to know where the power is, in the system. So the Lucifer effect involves understanding human character transformations with these three factors. And it's a dynamic interplay. What do the people bring into the situation? What does the situation bring out of them? And what is the system that creates and maintains that situation?
Επομένως, το πρόσφατο βιβλίο μου, το «Φαινόμενο του Εωσφόρου», έχει να κάνει με το πώς μπορούμε να καταλάβουμε το πώς καλοί άνθρωποι γίνονται κακοί. Και έχει πολλές λεπτομέρειες σχετικά με όλα αυτά για τα οποία θα μιλήσω σήμερα. Έτσι το «Φαινόμενο του Εωσφόρου» του Δρ. Ζ., παρότι εστιάζει στο κακό, είναι ένας εορτασμός της απέραντης δυνατότητας του ανθρώπινου μυαλού να κάνει καθέναν από εμάς ευγενικό ή σκληρό, στοργικό ή αδιάφορο, δημιουργικό ή καταστροφικό, και μερικούς από εμάς καθάρματα. Και τα καλά νέα, με τα οποία σκοπεύω να κλείσω είναι πως κάνει κάποιους από εμάς ήρωες. Υπάρχει ένα υπέροχο καρτούν στην εφημερίδα New Yorker, που συνοψίζει όλη την ομιλία μου: «Δεν είμαι ούτε καλός ούτε κακός αστυνομικός, Τζέρομ. Όπως και εσύ, είμαι ένα πολύπλοκο αμάλγαμα από θετικά και αρνητικά προσωπικά χαρακτηριστικά τα οποία βγαίνουν στην επιφάνεια, ανάλογα με τις περιστάσεις».
My recent book, "The Lucifer Effect," is about, how do you understand how good people turn evil? And it has a lot of detail about what I'm going to talk about today. So Dr. Z's "Lucifer Effect," although it focuses on evil, really is a celebration of the human mind's infinite capacity to make any of us kind or cruel, caring or indifferent, creative or destructive, and it makes some of us villains. And the good news that I'm going to hopefully come to at the end is that it makes some of us heroes. This wonderful cartoon in the New Yorker summarizes my whole talk: "I'm neither a good cop nor a bad cop, Jerome. Like yourself, I'm a complex amalgam of positive and negative personality traits that emerge or not, depending on the circumstances."
(Γέλια)
(Laughter)
Υπάρχει μια μελέτη, που μπορεί κάποιοι από εσάς να έχουν ακουστά, αλλά ελάχιστοι άνθρωποι έχουν διαβάσει την ιστορία. Έχετε δει την ταινία. Ο Στάνλεϊ Μίλγκραμ, ένας νεαρός Εβραίος από το Μπρονξ, κάνει την εξής ερώτηση, «Θα μπορούσε το ολοκαύτωμα να συμβεί εδώ και τώρα;» Ο κόσμος λέει, «Όχι, αυτό έγινε στη ναζιστική Γερμανία, Χίτλερ, ξέρετε, το 1939». Αυτός απαντά, «Ναι, αλλά ας υποθέσουμ πως ο Χίτλερ σας ζητούσε το εξής: "Θα εκτελούσατε με ηλεκτροπληξία έναν άγνωστο;" "Αποκλείεται, είμαι καλός άνθρωπος".». Έπειτα λέει, «Γιατί να μη σας βάλουμε σε μια τέτοια κατάσταση και να σας δώσουμε την ευκαιρία να δείτε τι θα κάνατε;»
There's a study some of you think you know about, but very few people have ever read the story. You watched the movie. This is Stanley Milgram, little Jewish kid from the Bronx, and he asked the question, "Could the Holocaust happen here, now?" People say, "No, that's Nazi Germany, Hitler, you know, that's 1939." He said, "Yeah, but suppose Hitler asked you, 'Would you electrocute a stranger?' 'No way, I'm a good person.'" He said, "Why don't we put you in a situation and give you a chance to see what you would do?"
Κι έτσι υπέβαλε σε δοκιμασία 1.000 συνηθισμένους ανθρώπους. 500 από το Νιού Χέηβεν του Κονέκτικατ και 500 από το Μπρίτζπορτ. Η σχετική διαφήμιση έγραφε, «Ψυχολόγοι επιθυμούν να κατανοήσουν τη μνήμη, θέλουμε να βελτιώσουμε την ανθρώπινη μνήμη επειδή η μνήμη είναι το κλειδί της επιτυχίας». Εντάξει; «Θα σας δώσουμε πέντε δολάρια --τέσσερα δολάρια για τον χρόνο σας. Δε θέλουμε φοιτητές. Θέλουμε άντρες μεταξύ των ηλικιών 20 και 50». Στις μετέπειτα έρευνες έλαβαν μέρος και γυναίκες. Συνηθισμένοι άνθρωποι: κουρείς, γραμματείς, υπάλληλοι γραφείου.
And so what he did was he tested 1,000 ordinary people. 500 New Haven, Connecticut, 500 Bridgeport. And the ad said, "Psychologists want to understand memory. We want to improve people's memory, because it is the key to success." OK? "We're going to give you five bucks -- four dollars for your time. We don't want college students. We want men between 20 and 50." In the later studies, they ran women. Ordinary people: barbers, clerks, white-collar people.
Έτσι πηγαίνετε εκεί και κάποιος από εσάς θα είναι ο μαθητής και κάποιος θα είναι ο δάσκαλος. Ο μαθητής είναι ένας πρόσχαρος μεσήλικας. Δένεται στη συσκευή ηλεκτροσόκ σε κάποιο άλλο δωμάτιο. Ο μαθητής μπορεί να είναι μεσήλικας, μπορεί να είναι και γύρω στα 20. Η εξουσία, αυτός με τη στολή του εργαστηρίου λέει σε έναν από εσάς, «Η δουλειά σας, σαν δάσκαλος, είναι να του δίνετε υλικό για να μαθαίνει. Εάν τα μαθαίνει σωστά, επιβραβεύστε τον. Εάν όχι, πατήστε το κουμπί στο κουτί του ηλεκτροσόκ. Το πρώτο κουμπί είναι στα 15 βολτ. Δεν θα το νιώσει καν». Αυτό είναι το κλειδί. Όλο το κακό ξεκινάει από τα 15 βολτ. Και μετά, το επόμενο βήμα είναι άλλα 15 βολτ. Το πρόβλημα είναι, πως στο τέλος της διαδικασίας, φτάνουμε στα 450 βολτ. Και καθώς προχωράτε ο τύπος ουρλιάζει: «Έχω προβλήματα καρδιάς. Θέλω να φύγω!».
So, you go down, one of you will be a learner, one will be a teacher. The learner's a genial, middle-aged guy. He gets tied up to the shock apparatus in another room. The learner could be middle-aged, could be as young as 20. And one of you is told by the authority, the guy in the lab coat, "Your job as teacher is to give him material to learn. Gets it right, reward. Gets it wrong, you press a button on the shock box. The first button is 15 volts. He doesn't even feel it." That's the key. All evil starts with 15 volts. And then the next step is another 15 volts. The problem is, at the end of the line, it's 450 volts. And as you go along, the guy is screaming, "I've got a heart condition! I'm out of here!"
Είστε καλός άνθρωπος. Παραπονιέστε. «Κύριε, ποιος θα είναι υπεύθυνος εάν πάθει κάτι;». Ο πειραματιστής λέει, «Μην ανησυχείτε, αναλαμβάνω την ευθύνη. Συνεχίστε, δάσκαλε». Και το ερώτημα είναι, ποιος θα συνέχιζε μέχρι τα 450 βολτ; Θα πρέπει να παρατηρήσετε εδώ, όταν φτάνει στα 375 βολτ, γράφει, «Κίνδυνος. Ακραίο σοκ». Και όταν φτάσει εκεί υπάρχει το σύμβολο «ΧΧΧ» -- η πορνογραφία της εξουσίας.
You're a good person. You complain. "Sir, who will be responsible if something happens to him?" The experimenter says, "Don't worry, I will be responsible. Continue, teacher." And the question is, who would go all the way to 450 volts? You should notice here, when it gets up to 375, it says, "Danger. Severe Shock." When it gets up to here, there's "XXX" -- the pornography of power.
Έτσι ο Μίλγκραμ ρωτά 40 ψυχιάτρους: «Ποιο ποσοστό των Αμερικανών πολιτών θα έφτανε μέχρι το τέλος;» Μόνο το 1 τοις εκατό, απάντησαν. Γιατί αυτή είναι σαδιστική συμπεριφορά και ξέρουμε, οι ψυχίατροι ξέρουν, πως μόνο το 1 τοις εκατό των Αμερικανών είναι σαδιστές. Εντάξει. Εδώ είναι τα στοιχεία. Δε θα μπορούσαν να σφάλουν περισσότερο. Τα δύο τρίτα έφτασαν μέχρι τα 450 βόλτ. Πρόκειται για μόνο μία από τις μελέτες. Ο Μίλγκραμ έκανε περισσότερες από 16 μελέτες. Και κοιτάξτε αυτό. Στη μελέτη 16, όπου βλέπετε κάποιον σας κι εσάς να φτάνει μέχρι το τέλος, το 90 τοις εκατό φτάνει ως το τέλος. Στη μελέτη 5, εάν βλέπετε ανθρώπους να αντιδρούν, το 90 τοις εκατό αντιδρά. Και όσον αφορά τις γυναίκες; Μελέτη 13: καμία διαφορά από τους άνδρες. Έτσι ο Μίλγκραμ προσδιόρισε ποσοτικά το κακό ως την προθυμία του κόσμου να υπακούει τυφλά την εξουσία, φτάνοντας ως τα 450 βολτ. Είναι σαν ένα καντράν πάνω στην ανθρώπινη φύση. Καντράν με την έννοια πως μπορείς να κάνεις σχεδόν οποιονδήποτε απόλυτα πειθήνιο έως την πλειοψηφία/
So Milgram asks 40 psychiatrists, "What percent of American citizens would go to the end?" They said only one percent. Because that's sadistic behavior, and we know, psychiatry knows, only one percent of Americans are sadistic. OK. Here's the data. They could not be more wrong. Two thirds go all the way to 450 volts. This was just one study. Milgram did more than 16 studies. And look at this. In study 16, where you see somebody like you go all the way, 90 percent go all the way. In study five, if you see people rebel, 90 percent rebel. What about women? Study 13 -- no different than men. So Milgram is quantifying evil as the willingness of people to blindly obey authority, to go all the way to 450 volts. And it's like a dial on human nature. A dial in a sense that you can make almost everybody totally obedient, down to the majority, down to none.
Ποιοι είναι οι εξωτερικοί παραλληλισμοί; Γιατί κάθε έρευνα είναι τεχνητή. Ποια η εγκυρότητα στον πραγματικό κόσμο; 912 Αμερικανοί πολίτες αυτοκτόνησαν ή δολοφονήθηκαν από τις οικογένειες ή φίλους τους στη ζούγκλα της Γκαϊάνα το 1978, επειδή ήταν τυφλά πειθήνιοι σε αυτόν τον άνθρωπο, τον πάστορά τους -- όχι τον ιερέα τους -- τον πάστορά τους, τον σεβασμιώτατο Τζιμ Τζόουνς. Τους έπεισε να προβούν σε ομαδική αυτοκτονία. Είναι μια μοντέρνα εκδοχή του Φαινομένου του Εωσφόρου. Ένας άνθρωπος του Θεού που έγινε Άγγελος του Θανάτου. Η μελέτη του Μίλγκραμ έχει να κάνει με την ατομική εξουσία του ελέγχου ανθρώπων. Τον περισσότερο χρόνο μας τον περνάμε μέσα σε θεσμούς, έτσι το Πείραμα της Φυλακής στο Στάνφορντ είναι μια μελέτη για την δύναμη των θεσμών να επηρεάζουν την ατομική συμπεριφορά. Παραδόξως, ο Στάνλεϊ Μίλγκραμ κι εγώ ήμασταν στην ίδια τάξη στο Λύκειο στο Τζέημς Μονρόε του Μπρονξ το 1954.
What are the external parallels? For all research is artificial. What's the validity in the real world? 912 American citizens committed suicide or were murdered by family and friends in Guyana jungle in 1978, because they were blindly obedient to this guy, their pastor -- not their priest -- their pastor, Reverend Jim Jones. He persuaded them to commit mass suicide. And so, he's the modern Lucifer effect, a man of God who becomes the Angel of Death. Milgram's study is all about individual authority to control people. Most of the time, we are in institutions, so the Stanford Prison Study is a study of the power of institutions to influence individual behavior. Interestingly, Stanley Milgram and I were in the same high school class in James Monroe in the Bronx, 1954.
Έτσι αυτή η μελέτη, την οποία έκανα με τους προπτυχιακούς φοιτητές μου, κυρίως με τον Γκρεκ Χέινι, ξεκίνησε και αυτή με μια αγγελία. Βάλαμε μια φτηνή, μικρή αγγελία, αλλά θέλαμε φοιτητές για μια έρευνα των συνθηκών ζωής στις φυλακές. 75 άτομα ήρθαν ως εθελοντές, πέρασαν από τεστ προσωπικότητας. Κάναμε συνεντεύξεις. Επιλέξαμε δυο δωδεκάδες: τους πιο φυσιολογικούς, τους πιο υγιείς. Τυχαία τους αναθέσαμε τους ρόλους των φυλακισμένων και των φρουρών. Επομένως την πρώτη μέρα ξέραμε πως είχαμε καλούς ανθρώπους. Επρόκειτο να τους υποβάλω σε μια άσχημη κατάσταση.
I did this study with my graduate students, especially Craig Haney -- and it also began work with an ad. We had a cheap, little ad, but we wanted college students for a study of prison life. 75 people volunteered, took personality tests. We did interviews. Picked two dozen: the most normal, the most healthy. Randomly assigned them to be prisoner and guard. So on day one, we knew we had good apples. I'm going to put them in a bad situation.
Επιπλέον, ξέραμε πως δεν υπήρχε καμία διαφορά μεταξύ των αγοριών που θα έκαναν τους φρουρούς και τους φυλακισμένους. Στους φυλακισμένους είπαμε, «Περιμένετε στα σπίτια σας. Η έρευνα θα αρχίσει την Κυριακή». Δεν τους είπαμε πως η Αστυνομία επρόκειτο να έρθει και να κάνει ρεαλιστικές συλλήψεις.
And secondly, we know there's no difference between the boys who will be guards and those who will be prisoners. To the prisoners, we said, "Wait at home. The study will begin Sunday." We didn't tell them that the city police were going to come and do realistic arrests.
(Βίντεο) (Μουσική)
(Video) (Music)
[Ημέρα 1]
[Day 1]
Φοιτητής: Ένα περιπολικό σταματάει και ένας αστυνομικός έρχεται στην μπροστινή πόρτα, χτυπάει και λέει πως με ψάχνει. Οπότε, εκεί επί τόπου, ξέρετε, με έβγαλαν έξω απ'το σπίτι, και έβαλαν τα χέρια μου πάνω στο αυτοκίνητο. Ήταν ένα πραγματικό περιπολικό, ήταν ένας αληθινός αστυνομικός, και υπήρχαν αληθινοί γείτονες στο δρόμο, οι οποίοι δεν ήξεραν πως επρόκειτο για πείραμα. Και υπήρχαν κάμερες και γείτονες παντού. Με έβαλαν στο αυτοκίνητο και με οδήγησαν γύρω από την περιοχή του Πάλο Άλτο. Με πήγαν στο υπόγειο του αστυνομικού τμήματος. Με έβαλαν σε ένα κελί. Ήμουν ο πρώτος που έφεραν και με έβαλαν σε ένα κελί που ήταν απλά σαν ένα δωμάτιο με μια καγκελόπορτα. Μπορούσες να καταλάβεις πως δεν ήταν πραγματική φυλακή. Με κλείδωσαν εκεί, σε αυτό το εξευτελιστικό μικρό μέρος. Έπαιρναν το πείραμα πολύ σοβαρά.
Student: A police car pulls up in front, and a cop comes to the front door, and knocks, and says he's looking for me. So they, right there, you know, they took me out the door, they put my hands against the car. It was a real cop car, it was a real policeman, and there were real neighbors in the street, who didn't know that this was an experiment. And there was cameras all around and neighbors all around. They put me in the car, then they drove me around Palo Alto. They took me to the basement of the police station. Then they put me in a cell. I was the first one to be picked up, so they put me in a cell, which was just like a room with a door with bars on it. You could tell it wasn't a real jail. They locked me in there, in this degrading little outfit. They were taking this experiment too seriously.
Αυτοί είναι οι φυλακισμένοι που θα στερηθούν την ανθρώπινη υπόστασή τους, θα γίνουν αριθμοί. Εδώ είναι οι φύλακες με τα σύμβολα της ισχύος και της ανωνυμίας. Οι φρουροί βάζουν τους κρατούμενους να καθαρίσουν τις τουαλέτες με γυμνά χέρια, τους βάζουν να κάνουν διάφορες ταπεινωτικές εργασίες. Τους γδύνουν. Τους προσβάλουν σεξουαλικά. Τους βάζουν να κάνουν εξευτελιστικά πράγματα, όπως να προσποιούνται πράξεις σοδομισμού. Είδατε αντίστοιχη προσποίηση στοματικού έρωτα στους στρατιώτες του Αμπού Γκραμπ. Οι φρουροί μου τα έκαναν αυτά μέσα σε πέντε μέρες. Η αγχωτική αντίδραση ήταν τόσο έντονη που φυσιολογικά παιδιά που επιλέξαμε επειδή ήταν υγιείς κατέρρευσαν ψυχολογικά μέσα σε 36 ώρες. Η έρευνα έληξε μετά από έξι μέρες καθώς είχε ξεφύγει απ'τον έλεγχο. Πέντε παιδιά έπαθαν νευρική κρίση.
Here are the prisoners, who are going to be dehumanized, they'll become numbers. Here are the guards with the symbols of power and anonymity. Guards get prisoners to clean the toilet bowls out with their bare hands, to do other humiliating tasks. They strip them naked. They sexually taunt them. They begin to do degrading activities, like having them simulate sodomy. You saw simulating fellatio in soldiers in Abu Ghraib. My guards did it in five days. The stress reaction was so extreme that normal kids we picked because they were healthy had breakdowns within 36 hours. The study ended after six days, because it was out of control. Five kids had emotional breakdowns.
Έχει κάποια διαφορά αν οι πολεμιστές που πάνε στη μάχη αλλάζουν την εμφάνιση τους ή όχι; Αν είναι ανώνυμοι, πώς αντιμετωπίζουν τα θύματά τους; Ξέρουμε πως σε κάποιες κουλτούρες πηγαίνουν στον πόλεμο χωρίς να αλλάζουν την εμφάνισή τους. Σε άλλες κουλτούρες βάφονται όπως στο βιβλίο «Ο Άρχοντας των Μυγών». Σε κάποιες φοράνε μάσκες. Σε πολλές, οι στρατιώτες κρύβονται στην ανωνυμία της στολής. Ο ανθρωπολόγος Τζον Γουάτσον, ανακάλυψε 23 κουλτούρες που είχαν δυο ειδών δεδομένα. Αλλάζουν την εμφάνισή τους; 15. Σκοτώνουν, βασανίζουν, καταστρέφουν; 13. Εάν δεν αλλάζουν την εμφάνισή τους μόνο μία στις οκτώ σκοτώνει, βασανίζει και καταστρέφει. Το κλειδί είναι στην κόκκινη ζώνη. Αν αλλάζουν την εμφάνισή τους, 12 από τις 13 -- δηλαδή 90 τοις εκατό -- σκοτώνουν, βασανίζουν, καταστρέφουν. Και αυτό οφείλεται στη δύναμη της ανωνυμίας.
Does it make a difference if warriors go to battle changing their appearance or not? If they're anonymous, how do they treat their victims? In some cultures, they go to war without changing their appearance. In others, they paint themselves like "Lord of the Flies." In some, they wear masks. In many, soldiers are anonymous in uniform. So this anthropologist, John Watson, found 23 cultures that had two bits of data. Do they change their appearance? 15. Do they kill, torture, mutilate? 13. If they don't change their appearance, only one of eight kills, tortures or mutilates. The key is in the red zone. If they change their appearance, 12 of 13 -- that's 90 percent -- kill, torture, mutilate. And that's the power of anonymity.
Άρα ποιές είναι οι επτά κοινωνικές διαδικασίες που στρώνουν τον δρόμο στο κακό; Το να κάνεις αλόγιστα το πρώτο μικρό βήμα. Η απανθρωποποίηση των άλλων. Η απεξατομίκευση σε συνθήκες ανωνυμίας. Η διάχυση της προσωπικής ευθύνης. Η τυφλή υποταγή στην εξουσία. Η άκριτη συμμόρφωση στις νόρμες τις ομάδας. Η παθητική ανοχή στο κακό μέσω της αδράνειας ή της αδιαφορίας.
So what are the seven social processes that grease the slippery slope of evil? Mindlessly taking the first small step. Dehumanization of others. De-individuation of self. Diffusion of personal responsibility. Blind obedience to authority. Uncritical conformity to group norms. Passive tolerance of evil through inaction, or indifference.
Και συμβαίνει όταν είσαι σε μια νέα ή μη οικεία κατάσταση. Οι συνήθεις συμπεριφορές αντίδρασης δε λειτουργούν. Η προσωπικότητά και η ηθική αποδεσμεύονται. «Τίποτα δεν είναι πιο εύκολο από το να αποκηρύξετε αυτόν που κάνει το κακό, τίποτα πιο δύσκολο από το να τον καταλάβετε», μας λέει ο Ντοστογιέφκσι. Η κατανόηση δεν συνιστά δικαιολόγηση. Η ψυχολογία δεν είναι δικαιολογιο-λογία.
And it happens when you're in a new or unfamiliar situation. Your habitual response patterns don't work. Your personality and morality are disengaged. "Nothing is easier than to denounce the evildoer; nothing more difficult than understanding him," Dostoyevsky. Understanding is not excusing. Psychology is not excuse-ology.
Έτσι η κοινωνική και ψυχολογική έρευνα αποκαλύπτει πώς συνηθισμένοι άνθρωποι μπορούν να μεταμορφωθούν χωρίς ναρκωτικά. Δεν τα χρειάζεστε. Χρειάζεστε απλώς μια κοινωνικο-ψυχολογική διαδικασία. Παραλληλισμοί με τον πραγματικό κόσμο; Συγκρίνετε αυτή την εικόνα με αυτή. Ο Τζέιμς Σλέσιγκερ -- και θα τελειώσω με αυτό -- λέει, «Οι ψυχολόγοι έχουν επιδιώξει να κατανοήσουν το πώς και το γιατί άτομα και ομάδες που συνήθως συμπεριφέρονται με ανθρωπισμό μπορούν μερικές φορές να συμπεριφερθούν διαφορετικά υπό συγκεκριμένες συνθήκες». Αυτό είναι το Φαινόμενο του Εωσφόρου. Και συνεχίζει λέγοντας, «Η έρευνα-σταθμός του Στάνφορντ μας εφοδιάζει με μια προειδοποιητική ιστορία για όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις". Αν δώσετε σε ανθρώπους εξουσία και τους αφήσετε χωρίς εποπτεία έχετε μια συνταγή που θα οδηγήσει στην κατάχρηση. Το ήξεραν αυτό και το άφησαν να συμβεί.
So social and psychological research reveals how ordinary, good people can be transformed without the drugs. You don't need it. You just need the social-psychological processes. Real world parallels? Compare this with this. James Schlesinger -- I'm going to end with this -- says, "Psychologists have attempted to understand how and why individuals and groups who usually act humanely can sometimes act otherwise in certain circumstances." That's the Lucifer effect. And he goes on to say, "The landmark Stanford study provides a cautionary tale for all military operations." If you give people power without oversight, it's a prescription for abuse. They knew that, and let that happen.
Έτσι μια άλλη αναφορά, μια ερευνητική αναφορά από τον Στρατηγό Φέι, αναφέρει πως το σύστημα είναι ένοχο. Λέει πως ήταν το περιβάλλον που δημιούργησε το Αμπού Γκραμπ από λάθη της ηγεσίας που συνέβαλαν στην εκδήλωση τέτοιων περιστατικών κακοποίησης, σε συνδυασμό με το γεγονός πως παρέμειναν άγνωστα στην ανώτατες αρχές για πολύ καιρό. Αυτές οι κακοποιήσεις διήρκεσαν τρεις μήνες. Ποιος πρόσεχε το μαγαζί; Η απάντηση είναι κανένας, και νομίζω, αυτό έγινε σκόπιμα. Δόθηκε στους φρουρούς άδεια να κάνουν αυτά τα πράγματα και ήξεραν πως κανείς δεν επρόκειτο να έρθει στο μπουντρούμι.
So another report, an investigative report by General Fay, says the system is guilty. In this report, he says it was the environment that created Abu Ghraib, by leadership failures that contributed to the occurrence of such abuse, and because it remained undiscovered by higher authorities for a long period of time. Those abuses went on for three months. Who was watching the store? The answer is nobody, I think on purpose. He gave the guards permission to do those things, and they knew nobody was ever going to come down to that dungeon.
Άρα χρειαζόμαστε μια μετατόπιση παραδείγματος σε όλους αυτούς τους τομείς. Είναι μια μετατόπιση μακριά από το ιατρικό μοντέλο που εστιάζει μόνο στο άτομο. Η μετατόπιση είναι προς ένα μοντέλο δημόσιας υγείας το οποίο αναγνωρίζει καταστασιακούς και συστημικούς φορείς ασθένειας. Η κακομεταχείριση είναι ασθένεια. Η προκατάληψη είναι ασθένεια. Η βία είναι ασθένεια. Από την εποχή της Ιεράς Εξέτασης αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα σε ατομικό επίπεδο. Δεν λειτουργεί. Ο Αλεξάντερ Σολζενίτσιν λέει πως η διαχωριστική γραμμή μεταξύ καλού και κακού περνά κατευθείαν μέσα από κάθε ανθρώπινη καρδιά. Αυτό σημαίνει πως αυτή η γραμμή δε βρίσκεται εκεί έξω. Είναι μια απόφαση που πρέπει να πάρετε. Είναι μια προσωπική επιλογή.
So you need a paradigm shift in all of these areas. The shift is away from the medical model that focuses only on the individual. The shift is toward a public health model that recognizes situational and systemic vectors of disease. Bullying is a disease. Prejudice is a disease. Violence is a disease. Since the Inquisition, we've been dealing with problems at the individual level. It doesn't work. Aleksandr Solzhenitsyn says, "The line between good and evil cuts through the heart of every human being." That means that line is not out there. That's a decision that you have to make, a personal thing.
Έτσι θέλω να τελειώσω με μια θετική παρατήρηση: ο ηρωισμός ως το αντίδοτο του κακού. Με την προώθηση της ηρωικής φαντασίας, ειδικά στα παιδιά μας, στο εκπαιδευτικό σύστημα. Θέλουμε τα παιδιά να σκέφτονται, «Είμαι ένας εν δυνάμει ήρωας, θα περιμένω την κατάλληλη στιγμή να έρθει και θα δράσω ηρωικά». Όλη μου η ζωή τώρα πρόκειται να σταματήσει να εστιάζει στο κακό, μέσα στο οποίο ζω από παιδί, και θα εστιάσει στην κατανόηση των ηρώων.
So I want to end very quickly on a positive note. Heroism as the antidote to evil, by promoting the heroic imagination, especially in our kids, in our educational system. We want kids to think, "I'm a hero in waiting, waiting for the right situation to come along, and I will act heroically. My whole life, I'm now going to focus away from evil -- that I've been in since I was a kid -- to understanding heroes.
Και έτσι η ιδέα τους περί ηρωισμού είναι αυτή: συνηθισμένοι άνθρωποι που κάνουν ηρωικές πράξεις. Πρόκειται για το αντίστοιχο της φράσης της Χάνα Άρεντ περί Κοινοτοπίας του Κακού. Οι παραδοσιακοί μας κοινωνικοί ήρωες είναι λανθασμένα παραδείγματα, γιατί αποτελούν εξαιρέσεις. Οργάνωσαν ολόκληρη τη ζωής τους γύρω απ' τον αγώνα τους. Γι' αυτό ξέρουμε τα ονόματά τους. Και οι ήρωες των παιδιών μας αποτελούν επίσης λάθος πρότυπα για αυτά επειδή έχουν υπερφυσικές δυνάμεις. Θέλουμε τα παιδιά μας να καταλάβουν πως οι περισσότεροι ήρωες είναι καθημερινοί άνθρωποι και πως η ηρωική πράξη είναι ασυνήθιστη. Αυτός είναι ο Τζο Ντάρμπυ. Ήταν ο άνθρωπος που σταμάτησε τις κακοποιήσεις που είδατε επειδή όταν είδε αυτές τις εικόνες τις παρέδωσε σε έναν ανώτερο ανακριτικό αξιωματούχο. Ήταν ένας χαμηλόβαθμος στρατιώτης και η πράξη του έδωσε τέλος στις κακοποιήσεις. Ήταν ήρωας; Όχι. Έπρεπε να τον κρύψουν, επειδή κάποιοι ήθελαν να τον σκοτώσουν, όπως και τη μητέρα του και τη σύζυγό του. Για τρία χρόνια κρύβονταν.
Banality of heroism. It's ordinary people who do heroic deeds. It's the counterpoint to Hannah Arendt's "Banality of Evil." Our traditional societal heroes are wrong, because they are the exceptions. They organize their life around this. That's why we know their names. Our kids' heroes are also wrong models for them, because they have supernatural talents. We want our kids to realize most heroes are everyday people, and the heroic act is unusual. This is Joe Darby. He was the one that stopped those abuses you saw, because when he saw those images, he turned them over to a senior investigating officer. He was a low-level private, and that stopped it. Was he a hero? No. They had to put him in hiding, because people wanted to kill him, and then his mother and his wife. For three years, they were in hiding.
Αυτή είναι η γυναίκα που σταμάτησε το Πείραμα της Φυλακής στο Στάνφορντ. Όταν είπα πως είχε ξεφύγει απ' τον έλεγχο, ήμουν ο διευθυντής της φυλακής. Δεν ήξερα πως είχε ξεφύγει απ' τον έλεγχο, ήμουν παντελώς αδιάφορος. Ήρθε εκεί, είδε το τρελάδικο και είπε: «Ξέρεις, είναι τρομερό αυτό που κάνεις σε αυτά τα παιδιά. Δεν είναι κρατούμενοι, δεν είναι φρουροί, είναι αγόρια και εσύ είσαι υπεύθυνος». Και σταμάτησα την έρευνα την επόμενη μέρα. Τα καλά νέα είναι πως την παντρεύτηκα την επόμενη χρονιά.
This is the woman who stopped the Stanford Prison Study. When I said it got out of control, I was the prison superintendent. I didn't know it was out of control. I was totally indifferent. She saw that madhouse and said, "You know what, it's terrible what you're doing to those boys. They're not prisoners nor guards, they're boys, and you are responsible." And I ended the study the next day. The good news is I married her the next year.
(Γέλια)
(Laughter)
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Βρήκα πάλι τα λογικά μου προφανώς.
I just came to my senses, obviously.
Άρα οι καταστάσεις έχουν τη δύναμη να τα κάνουν αυτά. Αλλά το θέμα είναι πως είναι η ίδια κατάσταση, που μπορεί να διεγείρει τις εχθρικές ιδέες σε κάποιους από εμάς και να μας κάνει δράστες του κακού, η οποία μπορεί να εμπνεύσει ηρωικά ιδεώδη σε άλλους. Είναι η ίδια κατάσταση και βρίσκεστε ή στη μία ή στην άλλη πλευρά. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι ένοχοι για το κακό της απραξίας επειδή η μητέρα τους τους είπε, «Μην ανακατεύεσαι, να κοιτάς τη δουλειά σου». Και πρέπει κανείς να πει, «Μητέρα, η ανθρωπότητα είναι η δουλειά μου».
So situations have the power to do [three things]. But the point is, this is the same situation that can inflame the hostile imagination in some of us, that makes us perpetrators of evil, can inspire the heroic imagination in others. It's the same situation and you're on one side or the other. Most people are guilty of the evil of inaction, because your mother said, "Don't get involved. Mind your own business." And you have to say, "Mama, humanity is my business."
Έτσι η ψυχολογία του ηρωισμού έχει να κάνει -- και τελειώνουμε σε ένα λεπτό -- με το πώς ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας προς μια νέα ηρωική κατεύθυνση, πράγμα για το οποίο εργάζομαι με τον Ματ Λάγκτον που διευθύνει ένα εργαστήριο ηρώων -- με το πως αναπτύσσουμε τα ηρωικά ιδεώδη, τον αυτοχαρακτηρισμό: «Είμαι ένας εν δυνάμει ήρωας» και να τους διδάξουμε τις σχετικές ικανότητες. Το να είσαι ήρωας σημαίνει να μάθεις να παρρεκλίνεις, γιατί πάντα θα είσαι σε σύγκρουση με την ομοιομορφία της ομάδας. Οι ήρωες είναι καθημερινοί άνθρωποι με εξαιρετικές κοινωνικές δράσεις. Άνθρωποι που δρουν.
So the psychology of heroism is -- we're going to end in a moment -- how do we encourage children in new hero courses, that I'm working on with Matt Langdon -- he has a hero workshop -- to develop this heroic imagination, this self-labeling, "I am a hero in waiting," and teach them skills. To be a hero, you have to learn to be a deviant, because you're always going against the conformity of the group. Heroes are ordinary people whose social actions are extraordinary. Who act.
Το κλειδί του ηρωισμού περιλαμβάνει δύο πράγματα. Α. Πρέπει να δρας όταν οι άλλοι άνθρωποι συμπεριφέρονται παθητικά. Β. Πρέπει να δρας κοινωνιοκεντρικά και όχι εγωκεντρικά. Θα τελειώσω με μια γνωστή ιστορία του Ουέσλι Ότρεϋ, έναν ήρωα του μετρό της Νέας Υόρκης. Ενός 50χρονου Αφροαμερικανού οικοδόμου που στεκόταν στο μετρό της Νέας Υόρκης. Ένας λευκός τύπος έπεσε στις ράγες. Το τρένο ερχόταν. Υπήρχαν 75 άτομα εκεί. Και ξέρετε κάτι; Πάγωσαν όλοι. Είχε λόγο να μην εμπλακεί. Αυτός ήταν μαύρος, ο άλλος ήταν λευκός, και επιπλέον είχε δύο μικρά παιδιά. Αντίθετα, δίνει τα παιδιά του σε έναν άγνωστο. πηδάει στις γραμμές, βάζει τον τύπο ανάμεσα στις γραμμές, ξαπλώνει πάνω του, και το τρένο περνάει από πάνω του. Ο Ουέσλι και ο τύπος: περίπου μισό μέτρο ύψος, για την ακρίβεια 0.508μ. Το κενό μεταξύ τρένου και σιδηροτροχιάς είναι 0,5334μ. Για μερικά χιλιοστά θα μπορούσε να χάσει το κεφάλι του. Και δήλωσε, «έκανα ότι θα έκανε ο καθένας» δεν ήταν μεγάλη υπόθεση το να πέσει στις ράγες.
The key to heroism is two things. You have to act when other people are passive. B: You have to act socio-centrically, not egocentrically. And I want to end with a known story about Wesley Autrey, New York subway hero. Fifty-year-old African-American construction worker standing on a subway. A white guy falls on the tracks. The subway train is coming. There's 75 people there. You know what? They freeze. He's got a reason not to get involved. He's black, the guy's white, and he's got two kids. Instead, he gives his kids to a stranger, jumps on the tracks, puts the guy between the tracks, lays on him, the subway goes over him. Wesley and the guy -- 20 and a half inches height. The train clearance is 21 inches. A half an inch would have taken his head off. And he said, "I did what anyone could do," no big deal to jump on the tracks.
Και η ηθική προσταγή είναι η εξής «Έκανα ότι ο καθένας θα έπρεπε να κάνει». Και έτσι μια μέρα, θα βρεθείτε σε μια νέα κατάσταση. Επιλέξτε το πρώτο μονοπάτι και θα γίνετε δράστης του κακού. Κακό σημαίνει πως θα γίνετε σαν τον Άρθουρ Άντερσον. Θα επιλέξετε την εξαπάτηση ή θα επιτρέψετε τους εκβιασμούς. Το δεύτερο μονοπάτι: θα γίνετε ένοχοι για το κακό μέσω της παθητικής απραξίας. Το τρίτο μονοπάτι: γίνεστε ήρωας. Το θέμα είναι, είμαστε έτοιμοι να επιλέξουμε το μονοπάτι, να τιμήσουμε τους συνηθισμένους ανθρώπους, που περιμένουν να έρθει η κατάλληλη περίσταση και να κάνουν πράξη τα ηρωικά ιδεώδη; Επειδή μπορεί να συμβεί μόνο μία φορά στη ζωή σας, και αν προσπεράσετε αυτή τη στιγμή θα σκέφτεστε πάντα, θα μπορούσα να γίνω ήρωας αλλά δεν άδραξα τη στιγμή. Άρα το θέμα είναι να το σκεφτείτε και έπειτα να το κάνετε.
And the moral imperative is "I did what everyone should do." And so one day, you will be in a new situation. Take path one, you're going to be a perpetrator of evil. Evil, meaning you're going to be Arthur Andersen. You're going to cheat, or you're going to allow bullying. Path two, you become guilty of the evil of passive inaction. Path three, you become a hero. The point is, are we ready to take the path to celebrating ordinary heroes, waiting for the right situation to come along to put heroic imagination into action? Because it may only happen once in your life, and when you pass it by, you'll always know, I could have been a hero and I let it pass me by. So the point is thinking it and then doing it.
Έτσι θέλω να σας ευχαριστήσω. Σας ευχαριστώ. Ας αντισταθούμε στην εξουσία των διαβολικών συστημάτων τόσο εδώ όσο και έξω, και ας εστιάσουμε στα θετικά. Ας υπερασπιστούμε το σεβασμό της προσωπικής αξιοπρέπειας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης, κάτι που δυστυχώς η κυβέρνησή μας δεν έχει κάνει.
So I want to thank you. Thank you. Let's oppose the power of evil systems at home and abroad, and let's focus on the positive. Advocate for respect of personal dignity, for justice and peace, which sadly our administration has not been doing.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Thanks so much.
(Χειροκρότημα)
(Applause)