So why do you think the rich should pay more in taxes? Why did you buy the latest iPhone? Why did you pick your current partner? And why did so many people vote for Donald Trump? What were the reasons, why did they do it?
Pse mendoni që të pasurit duhet të paguajnë më shumë taksa? Pse e keni blerë IPhone-in e fundit? Pse e zgjodhët partnerin aktual? Dhe pse aq shumë njerëz votuan për Donald Trump? Cilat ishin arsyet, pse e bënë këtë?
So we ask this kind of question all the time, and we expect to get an answer. And when being asked, we expect ourselves to know the answer, to simply tell why we did as we did. But do we really know why? So when you say that you prefer George Clooney to Tom Hanks, due to his concern for the environment, is that really true? So you can be perfectly sincere and genuinely believe that this is the reason that drives your choice, but to me, it may still feel like something is missing. As it stands, due to the nature of subjectivity, it is actually very hard to ever prove that people are wrong about themselves.
Ne i bëjmë këto lloje pyetje tërë kohën, dhe presim të marrim një përgjigjje. Dhe kur ne pyetemi,ne presim nga vetvetja të dijmë përgjigjjen, thjesht të tregojmë pse ne vepruam, ashtu siç vepruam. Por e dijmë realisht pse? Kështu kur ju thoni që preferoni George Clooney më shumë se Tom Hanks, përshkak të shqetësimit të tij për mjedisin, a është kjo realisht e vërtetë? Ju mund të jeni krejtësisht të sinqertë dhe vërtet besoni që kjo është arsyeja që e udhëheq zgjidhjen tuaj, por për mua, prap mund të duket që diçka po mungon. Dhe siç qëndron, përshkak të natyrës së subjektivitetit, është vërtet vështirë për të vërtetuar që njerëzit janë gabim për veten e tyre.
So I'm an experimental psychologist, and this is the problem we've been trying to solve in our lab. So we wanted to create an experiment that would allow us to challenge what people say about themselves, regardless of how certain they may seem. But tricking people about their own mind is hard. So we turned to the professionals. The magicians. So they're experts at creating the illusion of a free choice. So when they say, "Pick a card, any card," the only thing you know is that your choice is no longer free. So we had a few fantastic brainstorming sessions with a group of Swedish magicians, and they helped us create a method in which we would be able to manipulate the outcome of people's choices. This way we would know when people are wrong about themselves, even if they don't know this themselves. So I will now show you a short movie showing this manipulation. So it's quite simple. The participants make a choice, but I end up giving them the opposite. And then we want to see: How did they react, and what did they say? So it's quite simple, but see if you can spot the magic going on. And this was shot with real participants, they don't know what's going on.
Unë jam një psikolog eksperimental, dhe ky është problemi që po përpiqemi të zgjidhim në laboratorin tonë. Ne deshëm që të krijojmë një eksperiment që mund të na lejonte ne të sfidojmë se çfarë njerëzit thonë për veten, pavarësiht se sa të sigurtë mund të duken ata. Por të mashtrojmë njerëzit për mendjen e tyre është e vështirë. Kështu ne ju drejtuam profesionistëve. Magjistarëve. Ata janë ekspertë në krijimin e iluzionit të një zgjedhje të lirë. Kështu kur ata thonë "Zgjedh një kartë, çfarëdo karte", e vetmja gjë që dini është që zgjedhja juaj nuk është më e lirë. Kështu ne patëm disa sesione fantastike brainstorming me një grup të magjistarëve Suedezë dhe ata na ndihmuan të krijojmë një metodë në të cilën ne do të mund të manipulonim rezultatin e zgjedhjeve të njerëzve. Në këtë mënyrë ne mund të dijmë kur njerëzit janë gabim për vetvetën, edhe nëse vetë ata nuk e dijnë këtë. Kështu unë do t'ju tregoj juve një film të shkurtër për këtë manipulim. Kështu është mjaft e thjeshtë. Pjesëmarrësit e bëjnë një zgjedhje, por unë përfundoj duke iu dhënë atyre të kundërtën. Dhe pastaj kur ne duam të shohim: Si reaguan ata, dhe çfarë thanë? Është mjaft e thjeshtë, por shikoni nëse mund të gjeni magjinë duke ndodhur. Dhe ky ishte një gjirim me pjesmarrës të vërtetë,ata nuk e dijnë se çfarë po ndodh.
(Video) Petter Johansson: Hi, my name's Petter.
(Video) Petter Johansson:Përshëndetje, emri im është Petter.
Woman: Hi, I'm Becka.
Gruaja: Përshëndetje, unë jam Becka.
PJ: I'm going to show you pictures like this. And you'll have to decide which one you find more attractive.
PJ: Unë do ti tregoj fotot kështu. Dhe ti duhet të vendosësh se cila prej tyre të duket më atraktive.
Becka: OK.
Becka:OK.
PJ: And then sometimes, I will ask you why you prefer that face.
PJ:Dhe pastaj ndonjëher, unë do të pyes pse e preferon atë fytyrë.
Becka: OK.
Becka:OK
PJ: Ready? Becka: Yeah.
PJ: Gati? Becka: Po
PJ: Why did you prefer that one?
PJ: Përse e preferuat atë?
Becka: The smile, I think.
Becka: Buzëqeshja, mendoj.
PJ: Smile.
PJ: Buzëqeshja.
Man: One on the left. Again, this one just struck me. Interesting shot. Since I'm a photographer, I like the way it's lit and looks.
Burri: Ajo në të majtë. Përsëri, kjo thjesht më goditi. Foto interesante. Meqë unë jam fotograf, më pëlqen mënyra si është ndezur dhe duket.
Petter Johansson: But now comes the trick.
Petter Johansson: Por tani vjen triku.
(Video) Woman 1: This one.
(Video) Femra 1: Kjo
PJ: So they get the opposite of their choice. And let's see what happens.
PJ: Kështu ata marrin të kundërtën e zgjidhjes së tyre. Dhe le të shohim se çka ndodh.
Woman 2: Um ... I think he seems a little more innocent than the other guy.
Gruaja 2: Um.... Mendoj që ai duket pak më i pafajshëm sesa djaloshi tjetër.
Man: The one on the left. I like her smile and contour of the nose and face. So it's a little more interesting to me, and her haircut.
Burri: Ajo në të majtë. Më pëlqen buzëqeshja e saj dhe konturat e hundës dhe fytytrës. Kështu është pak më interesante për mua, dhe flokët e saj
Woman 3: This one. I like the smirky look better.
Gruaja 3: Kjo. Më pëlqen më shumë dukja e vetëkënaqur.
PJ: You like the smirky look better?
PJ: Të pëlqen më shumë dukja e vetëkënaqur?
(Laughter)
( Të qeshura)
Woman 3: This one.
Gruaja 3: Kjo.
PJ: What made you choose him?
PJ: Çfarë u bëri të zgjidhni atë?
Woman 3: I don't know, he looks a little bit like the Hobbit.
Femra 3: Nuk e di, ai duket pak si Hobbit.
(Laughter)
(Qeshje)
PJ: And what happens in the end when I tell them the true nature of the experiment? Yeah, that's it. I just have to ask a few questions.
PJ: Dhe çfarë ndodh në fund kur ua them natyrën e vërtetë të eksperimentit? Po, kjo është ajo. Unë vetëm duhet të shtroj disa pyetje.
Man: Sure.
Mashkulli: Sigurisht.
PJ: What did you think of this experiment, was it easy or hard?
J: Çfarë menduat për këtë eksperiment, ishte i lehtë apo i vështirë?
Man: It was easy.
Mashkulli : Ishte i lehtë
PJ: During the experiments, I actually switched the pictures three times. Was this anything you noticed?
PJ: Gjatë eksperimenteve, unë fakt ndërrova fotografitë tri herë. A ishte kjo ndonjë gjë që vutë re?
Man: No. I didn't notice any of that.
Burri: Jo. Unë nuk kam vërejtur asgjë nga ajo.
PJ: Not at all? Man: No. Switching the pictures as far as ...
PJ: Aspak fare? Burri: Jo Ndërrimi i fotografive për aq sa ...
PJ: Yeah, you were pointing at one of them but I actually gave you the opposite.
PJ:Po, ju po drejtonit njërën prej tyre por unë në fakt ju dhashë të kundërtën.
Man: The opposite one. OK, when you -- No. Shows you how much my attention span was.
Burri: E kundërta. OK, kur ju Jo. Ju tregon se sa ishte hapësira ime e vëmendjes.
(Laughter)
(Qeshje)
PJ: Did you notice that sometimes during the experiment I switched the pictures?
PJ: A e vutë re që ndonjëherë gjatë eksperimentit Kam ndërruar fotografitë?
Woman 2: No, I did not notice that.
Gruaja 2: Jo, nuk e kam vërejtur atë.
PJ: You were pointing at one, but then I gave you the other one. No inclination of that happening?
PJ: Ju po drejtoheshit tek njëra, por pastaj jua dhashë atë tjetrën. Asnje prirje që ajo të ketë ndodhur?
Woman 2: No.
Gruaja 2 : Jo.
Woman 2: I did not notice.
Gruaja 2: Unë nuk e vura re.
(Laughs)
(Qesh)
PJ: Thank you.
PJ: Faleminderit.
Woman 2: Thank you.
Gruaja 2: Faleminderit.
PJ: OK, so as you probably figured out now, the trick is that I have two cards in each hand, and when I hand one of them over, the black one kind of disappears into the black surface on the table. So using pictures like this, normally not more than 20 percent of the participants detect these tries. And as you saw in the movie, when in the end we explain what's going on, they're very surprised and often refuse to believe the trick has been made. So this shows that this effect is quite robust and a genuine effect. But if you're interested in self-knowledge, as I am, the more interesting bit is, OK, so what did they say when they explained these choices?
PJ:Në rregull, kështu që ju ndoshta e kuptuat tani, triku është që kam dy karta në secilën dorë, dhe kur dorëzoj njërën prej tyre, e zeza një lloj zhduket në sipërfaqen e zezë në tryezë. Kështu që duke përdorur fotografi si kjo, normalisht jo më shumë se 20 përqind e pjesëmarrësve zbulojnë këto përpjekje Dhe siç e keni parë në film kur në fund ne sqarojmë se çfarë po ndodh, ata janë shumë të befasuar dhe shpesh refuzojnë të besojnë që triku është bërë. Kështu, kjo tregon se ky efekt është mjaft i fortë dhe një efekt i mirëfilltë. Por nëse jeni i interesuar në vetëdije, siç jam unë, gjëja më interesante është OK, pra çfarë thanë ata kur i shpjeguan keto zgjedhje?
So we've done a lot of analysis of the verbal reports in these experiments. And this graph simply shows that if you compare what they say in a manipulated trial with a nonmanipulated trial, that is when they explain a normal choice they've made and one where we manipulated the outcome, we find that they are remarkably similar. So they are just as emotional, just as specific, and they are expressed with the same level of certainty.
Kështu që kemi bërë shumë analiza të raporteve verbale në këto eksperimente. Dhe ky grafik thjesht tregon që nëse e krahasoni ato që thonë në një gjykim të manipuluar me një gjykim jo të manipuluar, kjo është kur ata shpjegojnë një zgjedhje normale që ata kanë bërë dhe një ku ne manipuluam rezultatin, konstatojmë se ato janë jashtëzakonisht të ngjashme. Kështu ato janë po aq emocionale, po aq specifike dhe ato shprehen me të njëjtin nivel sigurie.
So the strong conclusion to draw from this is that if there are no differences between a real choice and a manipulated choice, perhaps we make things up all the time.
Kështu që përfundimi i fortë për të nxjerrë nga kjo është se nëse nuk ka dallime midis një zgjedhje të vërtetë dhe një zgjedhje e manipuluar, mbase ne i krijojmë gjërat gjatë gjithë kohës.
But we've also done studies where we try to match what they say with the actual faces. And then we find things like this. So here, this male participant, he preferred the girl to the left, he ended up with the one to the right. And then, he explained his choice like this. "She is radiant. I would rather have approached her at the bar than the other one. And I like earrings." And whatever made him choose the girl on the left to begin with, it can't have been the earrings, because they were actually sitting on the girl on the right. So this is a clear example of a post hoc construction. So they just explained the choice afterwards.
Por ne kemi bërë edhe studime ku ne përpiqemi të përputhemi me ato që thonë ata me fytyrat aktuale Dhe pastaj gjejmë gjëra të tilla. Pra këtu, ky pjesëmarrës mashkull, ai preferoi vajzën në të majtë, ai përfundoi me atë në të djathtë Dhe pastaj, ai e shpjegoi zgjedhjen e tij si kjo. "Ajo është rrezatuese. Unë më parë do t'i isha afruar asaj në bar sesa tjetrës. Dhe më pëlqejnë vathët ". Dhe çfarëdo që e bëri atë të zgjidhte vajzën në të majtë për të filluar, nuk mund të ketë qenë vathët, sepse ato ishin në të vërtetë në vajzën në të djathtë. Pra, ky është një shembull i qartë të një ndërtimi post-hoc. Kështu ata thjesht sqaruan zgjedhjen më pas.
So what this experiment shows is, OK, so if we fail to detect that our choices have been changed, we will immediately start to explain them in another way. And what we also found is that the participants often come to prefer the alternative, that they were led to believe they liked. So if we let them do the choice again, they will now choose the face they had previously rejected. So this is the effect we call "choice blindness." And we've done a number of different studies -- we've tried consumer choices, choices based on taste and smell and even reasoning problems.
Pra, ajo që tregon ky eksperiment është, OK, kështu që nëse nuk arrijmë të zbulojmë që zgjedhjet tona janë ndryshuar, ne menjëherë do të fillojmë për t'i shpjeguar ato në një mënyrë tjetër. Dhe ajo që gjetëm gjithashtu është se pjesëmarrësit shpesh arrijnë për të preferuar alternativën, që ata janë udhëhequr të besojnë se u pëlqen. Pra, nëse i lëmë ata të bëjnë zgjedhjen përsëri, ata tani do të zgjedhin fytyrën që ata më parë kishin refuzuar. Pra, ky është efekti ne e quajmë "zgjedhje e verbëruar". Dhe ne kemi bërë një numër studimesh të ndryshme -- ne kemi provuar zgjedhjet e konsumatorit, zgjedhje bazuar në shijen dhe erën madje edhe probleme arsyetimi.
But what you all want to know is of course does this extend also to more complex, more meaningful choices? Like those concerning moral and political issues.
Por ajo që të gjithë dëshironi të dini është natyrisht a shtrihet edhe kjo për zgjedhje më komplekse, më domethënëse? Ashtu si ato çështjet shqetësuese morale dhe problemet politike.
So the next experiment, it needs a little bit of a background. So in Sweden, the political landscape is dominated by a left-wing and a right-wing coalition. And the voters may move a little bit between the parties within each coalition, but there is very little movement between the coalitions. And before each elections, the newspapers and the polling institutes put together what they call "an election compass" which consists of a number of dividing issues that sort of separates the two coalitions. Things like if tax on gasoline should be increased or if the 13 months of paid parental leave should be split equally between the two parents in order to increase gender equality.
Kështu që eksperimentit tjetër, i duhet pak sfond. Pra, në Suedi, prapavija politike mbizotërohet nga koalicion i krahut të majtë dhe i krahut të djathtë. Dhe votuesit mund të lëvizin pak midis partive brenda secilit koalicion, por ka shumë pak lëvizje midis koalicioneve. Dhe para seciliave zgjedhje gazetat dhe institutet e votimit bashkojnë atë që ata quajnë "një busull zgjedhore" i cili përmban një numër të çështjeve ndarëse ajo mënyrë i ndan të dy koalicionet. Gjërat si nëse taksa mbi benzinën duhet të rritet ose nëse 13 muajt e pushimit prindëror të paguar duhet të ndahet në mënyrë të barabartë mes dy prindërve në mënyrë që të rritet barazia gjinore.
So, before the last Swedish election, we created an election compass of our own. So we walked up to people in the street and asked if they wanted to do a quick political survey. So first we had them state their voting intention between the two coalitions. Then we asked them to answer 12 of these questions. They would fill in their answers, and we would ask them to discuss, so OK, why do you think tax on gas should be increased? And we'd go through the questions. Then we had a color coded template that would allow us to tally their overall score. So this person would have one, two, three, four five, six, seven, eight, nine scores to the left, so he would lean to the left, basically. And in the end, we also had them fill in their voting intention once more.
Pra, para zgjedhjeve të fundit suedeze, krijuam një busull zgjedhore tonën. Kështu ecëm te njerëzit në rrugë dhe e pyetëm nëse donin për të bërë një studim të shpejtë politik. Kështu që së pari ne i kemi bëmë të mendojnë qëllimin e tyre të votimit midis dy koalicioneve. Atëherë ne i pyetëm ata tu përgjigjen 12 prej këtyre pyetjeve. Ata do të plotësonin përgjigjet e tyre, dhe ne do t'u kërkojmë atyre të diskutojnë, kështu,në rregull, pse mendoni duhet të rritet taksa mbi gazin? Dhe ne do të kalonim nëpër pyetje. Pastaj kemi pasur një model të koduar me ngjyra kjo do të na lejonte për të llogaritur rezultatin e tyre të përgjithshëm. Kështu ky person do të kishte një, dy, tre, katër pesë, gjashtë, shtatë, tetë, nëntë rezultatet në të majtë, kështu që ai do të listohej në të majtë. Dhe në fund,ne gjithashtu kemi dashur nga ata që edhe një herë të plotësojnë qëllimin e votimit
But of course, there was also a trick involved. So first, we walked up to people, we asked them about their voting intention and then when they started filling in, we would fill in a set of answers going in the opposite direction. We would put it under the notepad. And when we get the questionnaire, we would simply glue it on top of the participant's own answer. So there, it's gone. And then we would ask about each of the questions: How did you reason here? And they'll state the reasons, together we will sum up their overall score. And in the end, they will state their voting intention again.
Por sigurisht, kishte gjithashtu një trik i përfshirë. Kështu që së pari, ecëm te njerëzit i pyetëm në lidhje me qëllimin e tyre të votimit dhe pastaj kur filluan të plotësonin, ne do të plotësonim një seri përgjigjesh duke shkuar në drejtim të kundërt. Do ta vendosnim nën fletore Dhe kur marrim pyetësorin, ne thjesht do ta ngjisnim atë në majë të përgjigjes së vetë pjesëmarrësit. Kështu që, atje është zhdukur. Dhe atëherë do të pyesnim për secilën nga pyetjet: Si arsyetuat këtu? Dhe ata do të shprehin arsyet, së bashku do të përmbledhim rezultatin e tyre të përgjithshëm. Dhe në fund, ata do të shprehen qëllimi i tyre i votimit përsëri.
So what we find first of all here, is that very few of these manipulations are detected. And they're not detected in the sense that they realize, "OK, you must have changed my answer," it was more the case that, "OK, I must've misunderstood the question the first time I read it. Can I please change it?" And even if a few of these manipulations were changed, the overall majority was missed. So we managed to switch 90 percent of the participants' answers from left to right, right to left, their overall profile.
Pra, ajo që ne gjejmë para së gjithashtu këtu, Është se shumë pak nga këto manipulime zbulohen. Dhe ato nuk janë zbuluar në kuptimin që ata të realizojnë, "Në rregull, ju duhet të keni ndryshuar përgjigjen time," ishte më tepër rasti që, "Në rregull, duhet ta kem keqkuptuar pyetjen herën e parë që e lexova. A mund ta ndryshoj? " Dhe edhe nëse disa nga këto manipulimet u ndryshuan, shumica e përgjithshme ishte e humbur. Kështu që ne arritëm të kalojmë 90 përqind të përgjigjeve të pjesëmarrësve nga e majta në të djathtë, e djathta në të majtë, profilin e tyre të përgjithshëm.
And what happens then when they are asked to motivate their choices? And here we find much more interesting verbal reports than compared to the faces. People say things like this, and I'll read it to you. So, "Large-scale governmental surveillance of email and internet traffic ought to be permissible as means to combat international crime and terrorism." "So you agree to some extent with this statement." "Yes." "So how did you reason here?" "Well, like, as it is so hard to get at international crime and terrorism, I think there should be those kinds of tools." And then the person remembers an argument from the newspaper in the morning. "Like in the newspaper today, it said they can like, listen to mobile phones from prison, if a gang leader tries to continue his crimes from inside. And I think it's madness that we have so little power that we can't stop those things when we actually have the possibility to do so." And then there's a little bit back and forth in the end: "I don't like that they have access to everything I do, but I still think it's worth it in the long run." So, if you didn't know that this person just took part in a choice blindness experiment, I don't think you would question that this is the true attitude of that person.
Dhe çfarë ndodh atëherë kur u kërkohet të motivojnë zgjedhjet e tyre? Dhe këtu gjejmë shumë më tepër raporte interesante verbale sesa krahasuar me fytyrat. Njerëzit thonë gjëra të tilla, dhe unë do t'ju lexoj për ju. Pra, "Mbikëqyrje qeveritare në shkallë të gjerë të postës elektronike dhe trafikut të internetit duhet të jetë e lejueshme si mjet për të luftuar krimin ndërkombëtar dhe terrorizmin". "Pra, ju pranoni në një farë mase me këtë thënie. " Po. " "Pra, si arsyetuat këtu?" "Epo, pasi është kaq vështirë për tu marrë në krimin ndërkombëtar dhe terrorizmin, Unë mendoj se duhet të ketë ato lloj mjetesh ". Dhe pastaj personi kujton një argument nga gazeta në mëngjes. "Si në gazetë sot, tha që mund të, dëgjojnë telefonat mobilë nga burgu, nëse një drejtues bande përpiqet të vazhdojë krimet e tij nga brenda. Dhe unë mendoj se është çmenduri se kemi kaq pak fuqi se ne nuk mund t'i ndalojmë ato gjëra kur ne në fakt kemi mundësi për ta bërë atë ". Dhe pastaj ka pak mbrapa dhe para në fund: "Nuk më pëlqen që ata kanë qasje për gjithçka që bëj, por akoma mendoj ia vlen në planin afatgjatë ". Pra, nëse nuk e dinit se ky person sapo mori pjesë në një eksperiment për zgjedhjen e verbër, Nuk mendoj se do të vinit në dyshim se ky është qëndrimi i vërtetë të atij personi.
And what happens in the end, with the voting intention? What we find -- that one is also clearly affected by the questionnaire. So we have 10 participants shifting from left to right or from right to left. We have another 19 that go from clear voting intention to being uncertain. Some go from being uncertain to clear voting intention. And then there is a number of participants staying uncertain throughout. And that number is interesting because if you look at what the polling institutes say the closer you get to an election, the only people that are sort of in play are the ones that are considered uncertain. But we show there is a much larger number that would actually consider shifting their attitudes.
Dhe çfarë ndodh në fund, me synimin e votimit? Ajo që ne gjejmë -- ai gjithashtu është i prekur qartë nga pyetësori. Pra, kemi 10 pjesëmarrës duke u zhvendosur nga e majta në të djathtë ose nga e djathta në të majtë. Kemi edhe 19 të tjerë që vijnë nga qëllimi i qartë i votimit duke u bërë të pasigurtë. Disa shkojnë nga të qenit të pasigurtë tek qëllimi i qartë i votimit. Dhe pastaj ka një numër pjesëmarrësish që qëndrojnë gjatë gjithë kohës të pasigurtë. Dhe ky numër është interesant sepse nëse shikoni në ato që thonë institucionet e votimit sa më afër të afroheni tek një zgjedhje, të vetmit njerëz që janë në një lloj loje janë ata që konsiderohen të pasigurtë. Por ne tregojmë se ka një numër shumë më të madh që në të vërtetë do të merrte parasysh zhvendosjen e qëndrimeve të tyre.
And here I must point out, of course, that you are not allowed to use this as an actual method to change people's votes before an election, and we clearly debriefed them afterwards and gave them every opportunity to change back to whatever they thought first. But what this shows is that if you can get people to see the opposite view and engage in a conversation with themselves, that could actually make them change their views. OK.
Dhe këtu duhet të theksoj, natyrisht, që nuk ju lejohet ta përdorni këtë si një metodë aktuale për të ndryshuar votat e njerëzve para zgjedhjeve, dhe ne i sqaruam qartë më pas dhe ju dhamë atyre çdo mundësi për të ndryshuar përsëri për gjithçka që menduan së pari. Por ajo që tregon kjo është se nëse mund të bëni njerëzit për të parë pikëpamjen e kundërt dhe për të angazhuar në një bisedë me veten e tyre kjo në të vërtetë mund t'i bëjë ata të ndryshojnë pikëpamjet e tyre. OK.
So what does it all mean? What do I think is going on here? So first of all, a lot of what we call self-knowledge is actually self-interpretation. So I see myself make a choice, and then when I'm asked why, I just try to make as much sense of it as possible when I make an explanation. But we do this so quickly and with such ease that we think we actually know the answer when we answer why. And as it is an interpretation, of course we sometimes make mistakes. The same way we make mistakes when we try to understand other people. So beware when you ask people the question "why" because what may happen is that, if you asked them, "So why do you support this issue?" "Why do you stay in this job or this relationship?" -- what may happen when you ask why is that you actually create an attitude that wasn't there before you asked the question.
Pra, çfarë do të thotë gjithë kjo? Çfarë mendoni se po ndodh këtu? Pra, para së gjithash, shumë nga ato që ne i quajmë vetë-njohuri është në të vërtetë vetë-interpretim. Kështu që unë shoh që unë bëj një zgjedhje, dhe pastaj kur më pyesin pse, Unë thjesht përpiqem të bëj arsyetoj për të sa më shumë të jetë e mundur kur bëj një shpjegim. Por ne e bëjmë këtë aq shpejt dhe me një lehtësi të tillë që ne mendojmë se ne në të vërtetë e dimë përgjigjen kur ne përgjigjemi pse. Dhe siç është një interpretim, sigurisht që ndonjëherë bëjmë gabime. Në të njëjtën mënyrë bëjmë gabime kur përpiqemi të kuptojmë njerëzit e tjerë. Prandaj ki kujdes kur i pyet njerëzit pyetjen "pse" sepse ajo që mund të ndodhë është se, nëse i keni pyetur ata, "Pra, pse e mbështetni këtë çështje?" "Pse rri në këtë punë apo kjo marrëdhënie? "-- çfarë mund të ndodhë kur të pyesni pse është se në të vërtetë krijoni një qëndrim që nuk ishte aty para se të bënit pyetjen.
And this is of course important in your professional life, as well, or it could be. If, say, you design something and then you ask people, "Why do you think this is good or bad?" Or if you're a journalist asking a politician, "So, why did you make this decision?" Or if indeed you are a politician and try to explain why a certain decision was made.
Dhe kjo është sigurisht e rëndësishme në jetën tuaj profesionale, gjithashtu, ose mund të jetë. Nëse, të themi, ju krijoni diçka dhe pastaj ju pyesni njerëzit, "Pse mendon se kjo është e mirë apo e keqe?" Ose nëse jeni gazetar duke pyetur një politikan, "Pra, pse e morët këtë vendim?" Ose nëse me të vërtetë jeni politikan dhe përpiqeni të shpjegoni pse u mor nje vendim i caktuar.
So this may all seem a bit disturbing. But if you want to look at it from a positive direction, it could be seen as showing, OK, so we're actually a little bit more flexible than we think. We can change our minds. Our attitudes are not set in stone. And we can also change the minds of others, if we can only get them to engage with the issue and see it from the opposite view. And in my own personal life, since starting with this research -- So my partner and I, we've always had the rule that you're allowed to take things back. Just because I said I liked something a year ago, doesn't mean I have to like it still. And getting rid of the need to stay consistent is actually a huge relief and makes relational life so mush easier to live.
Pra, kjo mund të duket pak shqetësuese. Por nëse doni ta shikoni nga një drejtim pozitiv, mund të shihet duke treguar, OK, kështu që ne jemi në të vërtetë pak më fleksibël nga sa mendojmë. Ne mund të ndryshojmë mendimin tonë. Qëndrimet tona nuk janë të vendosura në gur. Dhe ne gjithashtu mund të ndryshojmë mendjet e të tjerëve, nëse mund t’i bëjmë ata të merren me këtë çështje dhe të shikojnë atë nga ana e kundërt. Dhe në jetën time personale, që nga fillimi me këtë studim Kështu që partnerja ime dhe unë, ne kemi pasur gjithmonë rregullin që ju lejohet t'i tërhiqni gjërat Vetëm sepse thashë më pëlqeu diçka një vit më parë nuk do të thotë që më duhet ta pëlqej akoma. Dhe të shpëtoj nga nevoja të qëndrojë konsistent është në të vërtetë një lehtësim i madh dhe e bën jetën relacionale më të lehtë për tu jetuar.
Anyway, so the conclusion must be: know that you don't know yourself. Or at least not as well as you think you do.
Gjithsesi, konkluzioni duhet të jetë: dini që nuk e njihni veten. Ose të paktën jo aq mirë sa që mendoni.
Thanks.
Faleminderit.
(Applause)
(Duartrokitje)