Γιατί πιστεύετε ότι οι πλούσιοι θα πρέπει να φορολογούνται περισσότερο; Γιατί αγοράσατε το καινούριο μοντέλο του iPhone; Γιατί επιλέξατε τον τωρινό σας σύντροφο; Γιατί ψήφισαν τον Ντόναλντ Τραμπ τόσοι πολλοί άνθρωποι; Ποιοι ήταν οι λόγοι, γιατί το έκαναν;
So why do you think the rich should pay more in taxes? Why did you buy the latest iPhone? Why did you pick your current partner? And why did so many people vote for Donald Trump? What were the reasons, why did they do it?
Κάνουμε αυτή την ερώτηση συνέχεια, περιμένοντας μια απάντηση. Όταν μας ρωτάνε, θεωρούμε ότι γνωρίζουμε την απάντηση, για να πούμε γιατί πράξαμε κατ' αυτόν τον τρόπο. Όμως γνωρίζουμε πράγματι γιατί; Όταν λέτε ότι προτιμάτε τον Τζωρτζ Κλούνεϊ από τον Τομ Χανκς, λόγω του ότι νοιάζεται για το περιβάλλον, είναι πράγματι αλήθεια; Μπορεί να είστε απόλυτα ειλικρινείς και να πιστεύετε ότι αυτός είναι ο λόγος για την επιλογή σας, αλλά εγώ μπορεί να αισθάνομαι ότι κάτι λείπει. Εξάλλου, λόγω της φύσης της υποκειμενικότητας, πολύ δύσκολα αποδεικνύεται ότι οι άνθρωποι κάνουν λάθος για τον εαυτό τους.
So we ask this kind of question all the time, and we expect to get an answer. And when being asked, we expect ourselves to know the answer, to simply tell why we did as we did. But do we really know why? So when you say that you prefer George Clooney to Tom Hanks, due to his concern for the environment, is that really true? So you can be perfectly sincere and genuinely believe that this is the reason that drives your choice, but to me, it may still feel like something is missing. As it stands, due to the nature of subjectivity, it is actually very hard to ever prove that people are wrong about themselves.
Είμαι πειραματικός ψυχολόγος, που προσπαθώ να λύσω αυτό το πρόβλημα στο εργαστήριό μας. Θέλαμε να δημιουργήσουμε ένα πείραμα που θα αμφισβητούσε αυτά που λένε οι άνθρωποι για τον εαυτό τους, άσχετα από τη σιγουριά τους. Αλλά είναι δύσκολο να τους ξεγελάσεις για το μυαλό τους. Γι' αυτό στραφήκαμε στους επαγγελματίες. Τους ταχυδακτυλουργούς. Είναι ειδικοί στη δημιουργία ψευδαίσθησης ελεύθερης επιλογής. Όταν λένε, «Τράβηξε ένα οποιοδήποτε χαρτί», το μόνο σίγουρο είναι ότι η επιλογή δεν είναι πλέον ελεύθερη. Ανταλλάξαμε μερικές καταπληκτικές ιδέες με μια ομάδα Σουηδών ταχυδακτυλουργών, με αποτέλεσμα μια νέα μέθοδο με την οποία θα μπορούσαμε να χειριστούμε το αποτέλεσμα των ανθρώπινων επιλογών. Ώστε να γνωρίζουμε πότε σφάλλει κάποιος για τον εαυτό του, ακόμη και όταν δεν το γνωρίζει ο ίδιος. Τώρα θα σας δείξω μια σύντομη παρουσίαση αυτού του χειρισμού. Είναι πολύ απλό. Οι συμμετέχοντες κάνουν μια επιλογή, αλλά τελικά τους δίνω την αντίθετη. Στη συνέχεια θέλουμε να δούμε: Πώς αντέδρασαν και τι είπαν; Είναι πολύ απλό, αλλά δείτε αν μπορείτε να εντοπίσετε το κόλπο. Γυρίστηκε με πραγματικούς συμμετέχοντες που δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει.
So I'm an experimental psychologist, and this is the problem we've been trying to solve in our lab. So we wanted to create an experiment that would allow us to challenge what people say about themselves, regardless of how certain they may seem. But tricking people about their own mind is hard. So we turned to the professionals. The magicians. So they're experts at creating the illusion of a free choice. So when they say, "Pick a card, any card," the only thing you know is that your choice is no longer free. So we had a few fantastic brainstorming sessions with a group of Swedish magicians, and they helped us create a method in which we would be able to manipulate the outcome of people's choices. This way we would know when people are wrong about themselves, even if they don't know this themselves. So I will now show you a short movie showing this manipulation. So it's quite simple. The participants make a choice, but I end up giving them the opposite. And then we want to see: How did they react, and what did they say? So it's quite simple, but see if you can spot the magic going on. And this was shot with real participants, they don't know what's going on.
(Βίντεο) Πέτερ Γιόχανσον: Γεια, λέγομαι Πέτερ.
(Video) Petter Johansson: Hi, my name's Petter.
Γυναίκα: Είμαι η Μπέκα.
Woman: Hi, I'm Becka.
ΠΓ: Θα σου δείξω φωτογραφίες σαν αυτήν. Θα πρέπει να αποφασίσεις ποια σε ελκύει περισσότερο.
PJ: I'm going to show you pictures like this. And you'll have to decide which one you find more attractive.
Μπέκα: ΟΚ.
Becka: OK.
ΠΓ: Κάποιες φορές, θα σε ρωτάω γιατί προτιμάς αυτό το πρόσωπο.
PJ: And then sometimes, I will ask you why you prefer that face.
Μπέκα: ΟΚ.
Becka: OK.
ΠΓ: Έτοιμη; Μπέκα: Ναι.
PJ: Ready? Becka: Yeah.
ΠΓ: Γιατί προτίμησες αυτόν;
PJ: Why did you prefer that one?
Μπέκα: Για το χαμόγελο νομίζω.
Becka: The smile, I think.
ΠΓ: Χαμόγελο.
PJ: Smile.
Αντρας: Αυτήν αριστερά. Πάλι, αυτή απλώς με εντυπωσίασε. Ενδιαφέρουσα λήψη. Είμαι φωτογράφος και μου αρέσει ο φωτισμός και η άποψη.
Man: One on the left. Again, this one just struck me. Interesting shot. Since I'm a photographer, I like the way it's lit and looks.
ΠΓ: Όμως τώρα έρχεται το κόλπο.
Petter Johansson: But now comes the trick.
(Βίντεο) Γυναίκα 1: Αυτή.
(Video) Woman 1: This one.
ΠΓ: Παίρνουν την αντίθετη της επιλογής τους. Ας δούμε τι συμβαίνει.
PJ: So they get the opposite of their choice. And let's see what happens.
Γυναίκα 2: Μμμμ... Νομίζω ότι μοιάζει λίγο πιο αθώος από τον άλλον.
Woman 2: Um ... I think he seems a little more innocent than the other guy.
Άντρας: Εκείνη αριστερά. Μου αρέσει το χαμόγελό της και το περίγραμμα της μύτης και του προσώπου. Μου φαίνεται πιο ενδιαφέρουσα, όπως και το κούρεμά της.
Man: The one on the left. I like her smile and contour of the nose and face. So it's a little more interesting to me, and her haircut.
Γυναίκα 3: Αυτή. Προτιμώ το πονηρό ύφος.
Woman 3: This one. I like the smirky look better.
ΠΓ: Προτιμάς το πονηρό ύφος;
PJ: You like the smirky look better?
(Γέλια)
(Laughter)
Γυναίκα 3: Αυτόν.
Woman 3: This one.
ΠΓ: Γιατί τον προτιμάς;
PJ: What made you choose him?
Γυναίκα 3: Δεν ξέρω, μοιάζει λίγο με το Χόμπιτ.
Woman 3: I don't know, he looks a little bit like the Hobbit.
(Γέλια)
(Laughter)
ΠΓ: Τι συμβαίνει στο τέλος όταν τους εξηγώ την αληθινή φύση του πειράματος; Αυτό ακριβώς. Πρέπει απλώς να κάνω μερικές ερωτήσεις.
PJ: And what happens in the end when I tell them the true nature of the experiment? Yeah, that's it. I just have to ask a few questions.
Άντρας: Βέβαια.
Man: Sure.
ΠΓ: Τι σκεφτήκατε γι' αυτό το πείραμα, ήταν εύκολο ή δύσκολο;
PJ: What did you think of this experiment, was it easy or hard?
Άντρας: Ήταν εύκολο.
Man: It was easy.
ΠΓ: Ενώ γινόταν το πείραμα, άλλαξα θέση στις φωτογραφίες τρεις φορές. Παρατηρήσατε κάτι;
PJ: During the experiments, I actually switched the pictures three times. Was this anything you noticed?
Άντρας: Όχι. Δεν παρατήρησα τίποτε.
Man: No. I didn't notice any of that.
ΠΓ: Τίποτε απολύτως; Άντρας: Όχι Άλλαζες τις φωτογραφίες καθώς...
PJ: Not at all? Man: No. Switching the pictures as far as ...
ΠΓ: Ναι, έδειχνες τη μία από αυτές αλλά τελικά σου έδωσα την άλλη.
PJ: Yeah, you were pointing at one of them but I actually gave you the opposite.
Άντρας: Την άλλη. ΟΚ, όταν... Όχι. Δείχνει το εύρος της προσοχής μου.
Man: The opposite one. OK, when you -- No. Shows you how much my attention span was.
(Γέλια)
(Laughter)
ΠΓ: Πρόσεξες ότι κάποιες φορές στη διάρκεια του πειράματος άλλαζα τις φωτογραφίες;
PJ: Did you notice that sometimes during the experiment I switched the pictures?
Γυναίκα 2: Όχι, δεν το πρόσεξα.
Woman 2: No, I did not notice that.
ΠΓ: Έδειχνες τη μία, αλλά μετά σου έδωσα την άλλη. Δεν είχες καμιά ιδέα τι συμβαίνει;
PJ: You were pointing at one, but then I gave you the other one. No inclination of that happening?
Γυναίκα 2: Όχι.
Woman 2: No.
Γυναίκα 2: Δεν το πρόσεξα.
Woman 2: I did not notice.
(Γέλια)
(Laughs)
ΠΓ: Ευχαριστώ.
PJ: Thank you.
Γυναίκα 2: Ευχαριστώ.
Woman 2: Thank you.
ΠΓ: ΟΚ, όπως μάλλον ήδη καταλάβατε, το κόλπο είναι ότι έχω δύο κάρτες σε κάθε χέρι, οπότε όταν δίνω τη μία, η μαύρη εξαφανίζεται στη μαύρη επιφάνεια του τραπεζιού. Έτσι χρησιμοποιώντας τέτοιες εικόνες κανονικά όχι πάνω από το 20 τοις εκατό των συμμετεχόντων αντιλαμβάνονται τι κάνω. Επίσης, είδατε στην ταινία, όταν στο τέλος εξηγούμε τι συμβαίνει, εκπλήσσονται πολύ και συχνά αρνούνται να πιστέψουν ότι έγινε κόλπο. Άρα αυτό δείχνει ότι αυτό το φαινόμενο είναι πολύ ισχυρό και αυθεντικό. Αλλά αν σας ενδιαφέρει η αυτογνωσία, όπως εμένα, το ενδιαφέρον σημείο είναι, τι είπαν όταν εξήγησαν αυτές τις επιλογές;
PJ: OK, so as you probably figured out now, the trick is that I have two cards in each hand, and when I hand one of them over, the black one kind of disappears into the black surface on the table. So using pictures like this, normally not more than 20 percent of the participants detect these tries. And as you saw in the movie, when in the end we explain what's going on, they're very surprised and often refuse to believe the trick has been made. So this shows that this effect is quite robust and a genuine effect. But if you're interested in self-knowledge, as I am, the more interesting bit is, OK, so what did they say when they explained these choices?
Έτσι κάναμε πολλές αναλύσεις των σχολίων σε αυτά τα πειράματα. Αυτό το γράφημα δείχνει ότι αν συγκρίνετε αυτά που λένε σε μια σκηνοθετημένη δοκιμή με μη σκηνοθετημένη δοκιμή δηλαδή, όταν εξηγούν μια κανονική επιλογή τους σε σύγκριση με μία όπου τους έχουμε καθοδηγήσει, βρίσκουμε ότι είναι ιδιαίτερα παρόμοιες. Άρα είναι εξίσου συναισθηματικοί, εξίσου συγκεκριμένοι, εκφράζονται με τον ίδιο βαθμό σιγουριάς.
So we've done a lot of analysis of the verbal reports in these experiments. And this graph simply shows that if you compare what they say in a manipulated trial with a nonmanipulated trial, that is when they explain a normal choice they've made and one where we manipulated the outcome, we find that they are remarkably similar. So they are just as emotional, just as specific, and they are expressed with the same level of certainty.
Άρα το δυνατό συμπέρασμα που βγαίνει από αυτό είναι ότι αν δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ μιας πραγματικής και μιας σκηνοθετημένης επιλογής, ίσως βγάζουμε πράγματα από το μυαλό μας συνέχεια.
So the strong conclusion to draw from this is that if there are no differences between a real choice and a manipulated choice, perhaps we make things up all the time.
Όμως μελετήσαμε επίσης όπου συνδυάζονται αυτά που λένε με τα πραγματικά πρόσωπα. Βρήκαμε πράγματα όπως αυτό. Εδώ, ο άνδρας εθελοντής προτίμησε το κορίτσι στα αριστερά, αλλά κατέληξε με το κορίτσι στα δεξιά. Έπειτα εξήγησε την επιλογή του ως εξής: «Είναι λαμπερή. Θα προτιμούσα να πλησίαζα αυτήν στο μπαρ παρά την άλλη. Μου αρέσουν τα σκουλαρίκια». Ότι και αν τον έκανε να επιλέξει το κορίτσι στα αριστερά αρχικά, δεν μπορεί να ήταν τα σκουλαρίκια γιατί στην πραγματικότητα τα φορούσε το κορίτσι στα δεξιά. Οπότε αυτό είναι ένα ξεκάθαρο παράδειγμα εξήγησης εκ των υστέρων. Δηλαδή εξήγησαν την επιλογή εκ των υστέρων.
But we've also done studies where we try to match what they say with the actual faces. And then we find things like this. So here, this male participant, he preferred the girl to the left, he ended up with the one to the right. And then, he explained his choice like this. "She is radiant. I would rather have approached her at the bar than the other one. And I like earrings." And whatever made him choose the girl on the left to begin with, it can't have been the earrings, because they were actually sitting on the girl on the right. So this is a clear example of a post hoc construction. So they just explained the choice afterwards.
Άρα αυτό που δείχνει αυτό το πείραμα είναι ότι, Αν δεν αντιληφθούμε ότι οι επιλογές μας έχουν αλλαχθεί, θα αρχίσουμε αμέσως να τις εξηγούμε με άλλο τρόπο. Επίσης ανακαλύψαμε ότι οι εθελοντές συχνά καταλήγουν να προτιμούν την εναλλακτική, που οδηγήθηκαν να πιστεύουν ότι τους άρεσε. Άρα αν τους αφήσουμε να επιλέξουν ξανά, θα επιλέξουν τώρα το πρόσωπο που είχαν απορρίψει προηγουμένως. Αυτό το φαινόμενο το ονομάζουμε «τυφλή επιλογή». Πραγματοποιήσαμε πολλές μελέτες, εξετάσαμε καταναλωτικές επιλογές, επιλογές με βάση τη γεύση και την όσφρηση, ακόμη και προβλήματα λογικής.
So what this experiment shows is, OK, so if we fail to detect that our choices have been changed, we will immediately start to explain them in another way. And what we also found is that the participants often come to prefer the alternative, that they were led to believe they liked. So if we let them do the choice again, they will now choose the face they had previously rejected. So this is the effect we call "choice blindness." And we've done a number of different studies -- we've tried consumer choices, choices based on taste and smell and even reasoning problems.
Αλλά φυσικά, αυτό που όλοι θέλετε να μάθετε είναι αν αυτό συμβαίνει και με πιο πολύπλοκες, ουσιαστικές επιλογές. Όπως εκείνες που αφορούν σε ηθικά και πολιτικά θέματα.
But what you all want to know is of course does this extend also to more complex, more meaningful choices? Like those concerning moral and political issues.
Για το επόμενο πείραμα χρειάζεται να γνωρίζετε λίγο την κατάσταση. Στη Σουηδία, το πολιτικό τοπίο κυριαρχείται από έναν συνασπισμό της αριστεράς και έναν της δεξιάς. Οι ψηφοφόροι μπορεί να κινηθούν λίγο μεταξύ των κομμάτων κάθε συνασπισμού, αλλά υπάρχει πολύ μικρή κίνηση μεταξύ των συνασπισμών. Κάθε φορά πριν τις εκλογές, οι εφημερίδες και τα ινστιτούτα δημοσκοπήσεων δημιουργούν αυτό που ονομάζουν «εκλογική πυξίδα» που αποτελείται από έναν αριθμό θεμάτων που διχάζουν που μάλλον διαχωρίζουν τους δύο συνασπισμούς. Πράγματα όπως αν θα πρέπει να αυξηθεί ο φόρος στη βενζίνη ή αν η γονική άδεια των 13 μηνών θα πρέπει να μοιράζεται εξίσου μεταξύ των δύο γονιών ώστε να ενισχυθεί η ισότητα των φύλων.
So the next experiment, it needs a little bit of a background. So in Sweden, the political landscape is dominated by a left-wing and a right-wing coalition. And the voters may move a little bit between the parties within each coalition, but there is very little movement between the coalitions. And before each elections, the newspapers and the polling institutes put together what they call "an election compass" which consists of a number of dividing issues that sort of separates the two coalitions. Things like if tax on gasoline should be increased or if the 13 months of paid parental leave should be split equally between the two parents in order to increase gender equality.
Οπότε, πριν τις τελευταίες Σουηδικές εκλογές, δημιουργήσαμε μια δική μας εκλογική πυξίδα. Πλησιάσαμε ανθρώπους στον δρόμο για να συμμετάσχουν σε μια σύντομη πολιτική έρευνα. Πρώτα τους ρωτήσαμε τι σκοπεύουν να ψηφίσουν μεταξύ των δύο συνασπισμών. Μετά τους ζητήσαμε να απαντήσουν 12 από αυτές τις ερωτήσεις. Θα συμπλήρωναν τις απαντήσεις και θα συζητούσαμε μαζί τους, γιατί πιστεύετε ότι θα πρέπει να αυξηθεί ο φόρος στη βενζίνη; Θα καλύπταμε όλες τις ερωτήσεις. Μετά θα χρησιμοποιούσαμε ένα κωδικοποιημένο υπόδειγμα με χρώματα που θα μας επέτρεπε να μετρήσουμε τη συνολική τους βαθμολογία. Οπότε αυτό το άτομο θα είχε ένα, δύο, τρεις, τέσσερις, πέντε, έξι, εφτά, οκτώ, εννιά βαθμούς στα αριστερά, οπότε βασικά θα έκλινε προς την αριστερά. Στο τέλος τους ζητούσαμε να συμπληρώσουν ξανά την εκλογική τους πρόθεση.
So, before the last Swedish election, we created an election compass of our own. So we walked up to people in the street and asked if they wanted to do a quick political survey. So first we had them state their voting intention between the two coalitions. Then we asked them to answer 12 of these questions. They would fill in their answers, and we would ask them to discuss, so OK, why do you think tax on gas should be increased? And we'd go through the questions. Then we had a color coded template that would allow us to tally their overall score. So this person would have one, two, three, four five, six, seven, eight, nine scores to the left, so he would lean to the left, basically. And in the end, we also had them fill in their voting intention once more.
Αλλά φυσικά, υπήρχε και ένα κόλπο. Αρχικά, πλησιάζαμε τους ανθρώπους, τους ρωτούσαμε την εκλογική τους πρόθεση και όταν ξεκινούσαν να συμπληρώνουν, συμπληρώναμε ένα σετ απαντήσεων προς την αντίθετη κατεύθυνση. Το βάζαμε κάτω από το σημειωματάριο. Όταν μας δίνανε το ερωτηματολόγιο, απλώς κολλούσαμε το δικό μας πάνω από την απάντηση του εθελοντή. Οπότε, πάει, εξαφανίστηκε Μετά ρωτούσαμε για κάθε ερώτηση: Πώς το αιτιολογείτε αυτό; Εκείνοι ανέφεραν τους λόγους και μετά μαζί υπολογίζαμε τη συνολική βαθμολογία. Στο τέλος, δήλωναν ξανά την εκλογική τους πρόθεση.
But of course, there was also a trick involved. So first, we walked up to people, we asked them about their voting intention and then when they started filling in, we would fill in a set of answers going in the opposite direction. We would put it under the notepad. And when we get the questionnaire, we would simply glue it on top of the participant's own answer. So there, it's gone. And then we would ask about each of the questions: How did you reason here? And they'll state the reasons, together we will sum up their overall score. And in the end, they will state their voting intention again.
Αρχικά, αυτό που βρίσκουμε εδώ, είναι ότι πολύ λίγοι από αυτούς τους χειρισμούς εντοπίζονται. Αλλά δεν εντοπίζονται με την έννοια ότι συνειδητοποιούν: «ΟΚ, μάλλον αλλάξατε την απάντησή μου», αλλά περισσότερο ότι, «Μάλλον δεν κατάλαβα καλά την ερώτηση όταν την διάβασα την πρώτη φορά. Μπορώ να την αλλάξω;» Όμως ακόμη και αν μερικοί από αυτούς τους χειρισμούς διορθώνονταν, η μεγάλη πλειοψηφία ξέφευγε. Οπότε καταφέραμε να αλλάξουμε το 90 τοις εκατό των απαντήσεων από την αριστερά στη δεξιά και το αντίθετο για το συνολικό προφίλ.
So what we find first of all here, is that very few of these manipulations are detected. And they're not detected in the sense that they realize, "OK, you must have changed my answer," it was more the case that, "OK, I must've misunderstood the question the first time I read it. Can I please change it?" And even if a few of these manipulations were changed, the overall majority was missed. So we managed to switch 90 percent of the participants' answers from left to right, right to left, their overall profile.
Τι συμβαίνει όταν τους ζητείται να εξηγήσουν τις επιλογές τους; Εδώ βρίσκουμε πολύ πιο ενδιαφέρουσες προφορικές αναφορές σε σύγκριση με τα πρόσωπα. Οι άνθρωποι λένε πράγματα όπως αυτά που θα σας διαβάσω. «Η ευρεία κυβερνητική επίβλεψη των emails και της διαδικτυακής κίνησης είναι απαραίτητη ως μέσο καταπολέμησης του εγκλήματος και της τρομοκρατίας». «Άρα συμφωνείτε σε κάποιο βάθμο με αυτή τη δήλωση». «Ναι». «Πώς το αιτιολογείτε;» «Εφόσον είναι τόσο δύσκολο να πατάξουμε την τρομοκρατία, πιστεύω ότι χρειάζονται τέτοια εργαλεία». Τότε ο εθελοντής θυμάται μια διαφωνία στην εφημερίδα το πρωί. «Όπως στην εφημερίδα σήμερα, έλεγε ότι μπορούν να παρακολουθούν τα κινητά τηλέφωνα στην φυλακή, αν ένας αρχηγός συμμορίας προσπαθεί να συνεχίσει τα εγκλήματά του. Και σκέφτομαι ότι είναι τρελό να έχουμε τόσο λίγη δύναμη να επιβληθούμε όταν στην πραγματικότητα έχουμε τη δυνατότητα να το κάνουμε». Τελικά αμφιταλαντεύονται λίγο: «Δεν μου αρέσει που έχουν πρόσβαση σε ό,τι κάνω, αλλά εξακολουθώ να πιστεύω ότι αξίζει μακροπρόθεσμα». Οπότε, αν δεν γνωρίζατε ότι αυτός ο άνθρωπος μόλις συμμετείχε σε ένα πείραμα τυφλής επιλογής Δεν νομίζω ότι θα αμφιβάλλατε ότι αυτή είναι η πραγματική νοοτροπία αυτού του ανθρώπου.
And what happens then when they are asked to motivate their choices? And here we find much more interesting verbal reports than compared to the faces. People say things like this, and I'll read it to you. So, "Large-scale governmental surveillance of email and internet traffic ought to be permissible as means to combat international crime and terrorism." "So you agree to some extent with this statement." "Yes." "So how did you reason here?" "Well, like, as it is so hard to get at international crime and terrorism, I think there should be those kinds of tools." And then the person remembers an argument from the newspaper in the morning. "Like in the newspaper today, it said they can like, listen to mobile phones from prison, if a gang leader tries to continue his crimes from inside. And I think it's madness that we have so little power that we can't stop those things when we actually have the possibility to do so." And then there's a little bit back and forth in the end: "I don't like that they have access to everything I do, but I still think it's worth it in the long run." So, if you didn't know that this person just took part in a choice blindness experiment, I don't think you would question that this is the true attitude of that person.
Τελικά τι συμβαίνει με την πρόθεση ψήφου; Αυτό που βρήκαμε και ξεκάθαρα επηρεάζεται από το ερωτηματολόγιο. Έχουμε 10 εθελοντές που μετακινούνται από τα αριστερά στα δεξιά και το αντίθετο. Άλλους 19 που από την σαφή πρόθεση ψήφου πηγαίνουν στην αναποφασιστικότητα. Κάποιοι πηγαίνουν από την αβεβαιότητα στην ξεκάθαρη πρόθεση ψήφου. Υπάρχει και ένας αριθμός εθελοντών που είναι συνέχεια αβέβαιοι. Αυτός ο αριθμός είναι ενδιαφέρων γιατί αν δείτε τι λένε τα ινστιτούτα δημοσκοπήσεων όσο πλησιάζουν οι εκλογές, οι μόνοι άνθρωποι που παίζουν κάποιο ρόλο είναι εκείνοι που θεωρούνται αναποφάσιστοι. Αλλά αποδεικνύουμε ότι υπάρχει ένας πολύ μεγαλύτερος αριθμός που θα εξέταζαν το ενδεχόμενο να αλλάξουν νοοτροπία.
And what happens in the end, with the voting intention? What we find -- that one is also clearly affected by the questionnaire. So we have 10 participants shifting from left to right or from right to left. We have another 19 that go from clear voting intention to being uncertain. Some go from being uncertain to clear voting intention. And then there is a number of participants staying uncertain throughout. And that number is interesting because if you look at what the polling institutes say the closer you get to an election, the only people that are sort of in play are the ones that are considered uncertain. But we show there is a much larger number that would actually consider shifting their attitudes.
Εδώ θα πρέπει να τονίσω, φυσικά, ότι δεν επιτρέπεται να το χρησιμοποιήσετε σαν πραγματική μέθοδο αλλαγής της ψήφου των ανθρώπων πριν από τις εκλογές, και τους ενημερώσαμε πλήρως εκ των υστέρων και τους δώσαμε κάθε ευκαιρία για να γυρίσουν στις αρχικές τους σκέψεις. Αλλά αυτό δείχνει ότι αν μπορείς να τους κάνεις να δουν την αντίθετη άποψη και να συζητήσουν με τον εαυτό τους, αυτό θα μπορούσε να τους κάνει να αλλάξουν τις απόψεις τους. Εντάξει.
And here I must point out, of course, that you are not allowed to use this as an actual method to change people's votes before an election, and we clearly debriefed them afterwards and gave them every opportunity to change back to whatever they thought first. But what this shows is that if you can get people to see the opposite view and engage in a conversation with themselves, that could actually make them change their views. OK.
Οπότε τι σημαίνουν όλα αυτά; Τι πιστεύω ότι συμβαίνει εδώ; Πρώτον, μεγάλο μέρος από αυτό που αποκαλούμε αυτογνωσία είναι αυτο-ερμηνεία. Βλέπω τον εαυτό μου να κάνει μια επιλογή, και όταν ερωτώμαι τον λόγο, απλώς προσπαθώ να το κατανοήσω όσο μπορώ καλύτερα όταν δίνω μια εξήγηση. Αλλά το κάνουμε τόσο γρήγορα και με τέτοια άνεση που νομίζουμε ότι γνωρίζουμε πραγματικά την απάντηση όταν εξηγούμε τον λόγο. Όμως καθώς είναι μια ερμηνεία, φυσικά κάποιες φορές κάνουμε λάθη. Όπως κάνουμε λάθη όταν προσπαθούμε να καταλάβουμε τους άλλους ανθρώπους. Οπότε να προσέχετε όταν ρωτάτε τους ανθρώπους «γιατί» διότι αυτό που μπορεί να συμβεί είναι ότι, αν τους ρωτούσατε, «Γιατί υποστηρίζεις αυτό το θέμα;» «Γιατί παραμένεις σ' αυτή τη δουλειά ή σ'αυτή τη σχέση;» -- μπορεί να δημιουργείτε μια στάση που δεν υπήρχε πριν θέσετε την ερώτηση.
So what does it all mean? What do I think is going on here? So first of all, a lot of what we call self-knowledge is actually self-interpretation. So I see myself make a choice, and then when I'm asked why, I just try to make as much sense of it as possible when I make an explanation. But we do this so quickly and with such ease that we think we actually know the answer when we answer why. And as it is an interpretation, of course we sometimes make mistakes. The same way we make mistakes when we try to understand other people. So beware when you ask people the question "why" because what may happen is that, if you asked them, "So why do you support this issue?" "Why do you stay in this job or this relationship?" -- what may happen when you ask why is that you actually create an attitude that wasn't there before you asked the question.
Αυτό είναι σημαντικό και στην επαγγελματική σας ζωή, ή θα μπορούσε να είναι. Αν σχεδιάσετε κάτι και ρωτήσετε τον κόσμο, «Γιατί πιστεύετε ότι αυτό είναι καλό ή κακό;» Ή αν είστε δημοσιογράφος και ρωτάτε έναν πολιτικό, «Γιατί πήρατε αυτή την απόφαση;» Ή αν είστε πράγματι πολιτικός και προσπαθείτε να εξηγήσετε γιατί έχει ληφθεί κάποια απόφαση.
And this is of course important in your professional life, as well, or it could be. If, say, you design something and then you ask people, "Why do you think this is good or bad?" Or if you're a journalist asking a politician, "So, why did you make this decision?" Or if indeed you are a politician and try to explain why a certain decision was made.
Όλα αυτά μπορεί να φαίνονται κάπως ανησυχητικά. Αλλά αν θέλετε να τα δείτε θετικά, θα μπορούσε να είναι απόδειξη, ότι είμαστε τελικά ευέλικτοι. Μπορούμε να αλλάξουμε γνώμη. Οι απόψεις μας δεν είναι απόλυτες. Μπορούμε να αλλάξουμε τις απόψεις και των άλλων, αν συζητήσουμε μαζί τους το θέμα έτσι ώστε να το δουν από την αντίθετη άποψη. Προσωπικά, από τότε που ξεκίνησα αυτή την έρευνα, είχαμε πάντα τον κανόνα με τη σύντροφό μου ότι μπορούμε να αλλάξουμε γνώμη. Επειδή είπα ότι μου άρεσε κάτι πέρσι, δεν σημαίνει ότι πρέπει να μου αρέσει ακόμη. Όταν απαλλαγούμε από την ανάγκη να είμαστε συνεπείς ανακουφιζόμαστε και οι σχέσεις γίνονται εύκολες.
So this may all seem a bit disturbing. But if you want to look at it from a positive direction, it could be seen as showing, OK, so we're actually a little bit more flexible than we think. We can change our minds. Our attitudes are not set in stone. And we can also change the minds of others, if we can only get them to engage with the issue and see it from the opposite view. And in my own personal life, since starting with this research -- So my partner and I, we've always had the rule that you're allowed to take things back. Just because I said I liked something a year ago, doesn't mean I have to like it still. And getting rid of the need to stay consistent is actually a huge relief and makes relational life so mush easier to live.
Οπότε το συμπέρασμα πρέπει να είναι: γνωρίστε ότι δεν γνωρίζετε τον εαυτό σας. Τουλάχιστον όχι όσο νομίζετε.
Anyway, so the conclusion must be: know that you don't know yourself. Or at least not as well as you think you do.
Ευχαριστώ.
Thanks.
(Χειροκρότημα)
(Applause)