Ως το πιο υψηλόβαθμο στρατιωτικό στέλεχος της Ολλανδίας, με στρατιώτες μας να υπηρετούν παντού στην υφήλιο, το θεωρώ μεγάλη μου τιμή να βρίσκομαι απόψε κοντά σας. Κοιτώντας γύρω μου μέσα σε αυτή την αίθουσα, αντικρύζω ένα πολύ ιδιαίτερο κοινό. Εσείς είστε ο λόγος για τον οποίο αποδέχτηκα την πρόσκληση και βρίσκομαι απόψε κοντά σας.
As the highest military commander of the Netherlands, with troops stationed around the world, I'm really honored to be here today. When I look around this TEDxAmsterdam venue, I see a very special audience. You are the reason why I said yes to the invitation to come here today.
Κοιτώντας γύρω μου, βλέπω ανθρώπους που θέλουν να συνεισφέρουν, βλέπω ανθρώπους που θέλουν να φτιάξουν ένα καλύτερο κόσμο, διεξάγοντας καινοτόμες επιστημονικές έρευνες, ή δημιουργώντας εντυπωσιακά έργα τέχνης, γράφοντας κριτικές ή βιβλία που εμπνέουν, ξεκινώντας μια βιώσιμη επιιχείρηση. Έχετε λοιπόν ο καθένας επιλέξει το δικό του όργανο προκειμένου να πετύχει την αποστολή του και να δημιουργήσει ένα καλύτερο κόσμο. Κάποιοι επέλεξαν το μικροσκόπιο ως αυτό το όργανο. Άλλοι επέλεξαν το χορό ή τη ζωγραφική ή τη μουσική σαν και αυτή που μόλις ακούσαμε. Άλλοι επέλεξαν την πένα. Και άλλοι επέλεξαν το χρήμα ως εργαλείο τους.
When I look around, I see people who want to make a contribution. I see people who want to make a better world, by doing groundbreaking scientific work, by creating impressive works of art, by writing critical articles or inspiring books, by starting up sustainable businesses. And you all have chosen your own instruments to fulfill this mission of creating a better world. Some chose the microscope as their instrument. Others chose dancing or painting, or making music like we just heard. Some chose the pen. Others work through the instrument of money.
Κυρίες και κύριοι, εγώ έκανα μια άλλη επιλογή. Σας ευχαριστώ. Κυρίες και κύριοι... (Γέλιο) (Χειροκρότημα) έχω τους ίδιους στόχους, Έχω τους ίδιους στόχους με τους ομιλητές που προηγήθηκαν. Εγώ όμως δεν επέλεξα να πιάσω την πένα, το πινέλο ή τη φωτογραφική μηχανή. Εγώ επέλεξα αυτό το εργαλείο. Εγώ επέλεξα το όπλο.
Ladies and gentlemen, I made a different choice. Thanks. Ladies and gentlemen ... (Laughter) (Applause) I share your goals. I share the goals of the speakers you heard before. I did not choose to take up the pen, the brush, the camera. I chose this instrument. I chose the gun.
Εσείς, και μόλις το ακούσατε, μπορεί να νοιώθετε άβολα τόσο κοντά σε αυτό το όπλο. Μπορεί ακόμη και να φοβάστε. Ένα αληθινό όπλο σε τόσο μικρή απόσταση. Ας σταθούμε λίγο και ας επεξεργαστούμε αυτή τη δυσφορία. Μπορείτε ακόμη και να την αφουγκραστείτε. Ας εκτιμήσουμε το γεγονός ότι πιθανότατα οι περισσότεροι από εσάς δεν έχετε βρεθεί ποτέ άλλοτε τόσο κοντά σε όπλο. Αυτό σημαίνει πως η Ολλανδία είναι μια ειρηνική χώρα. Πως η Ολλανδία δεν βρίσκεται σε πόλεμο. Πως δεν χρειάζεται οι στρατιώτες να περιπολούν τους δρόμους μας. Τα όπλα δεν αποτελούν κομμάτι της ζωής μας. Σε πολλές χώρες όμως δεν ισχύει το ίδιο. Σε πολλές χώρες άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με όπλα. Άνθρωποι καταπιέζονται. Άνθρωποι εκφοβίζονται από πολέμαρχους, από τρομοκράτες. από εγκληματίες. Τα όπλα μπορούν να προκαλέσουν μεγάλο κακό. Σε αυτά αποδίδονται μεγάλες συμφορές.
For you, and you heard already, being so close to this gun may make you feel uneasy. It may even feel scary. A real gun at a few feet's distance. Let us stop for a moment and feel this uneasiness. You could even hear it. Let us cherish the fact that probably most of you have never been close to a gun. It means the Netherlands is a peaceful country. The Netherlands is not at war. It means soldiers are not needed to patrol our streets. Guns are not a part of our lives. In many countries, it is a different story. In many countries, people are confronted with guns. They are oppressed. They are intimidated -- by warlords, by terrorists, by criminals. Weapons can do a lot of harm. They are the cause of much distress.
Γιατί λοιπόν θα αναρωτιέστε στέκομαι ενώπιόν σας με αυτό το όπλο; Γιατί επέλεξα το όπλο ως εργαλείο μου; Σήμερα θα ήθελα να σας εξηγήσω το γιατί. Το γιατί επέλεξα το όπλο για να κάνω τον κόσμο μας καλύτερο. Και θα ήθελα επίσης να σας εξηγήσω το πώς αυτό εδώ το όπλο μπορεί να μας βοηθήσει.
Why then am I standing before you with this weapon? Why did I choose the gun as my instrument? Today I want to tell you why. Today I want to tell you why I chose the gun to create a better world. And I want to tell you how this gun can help.
Η ιστορία μου ξεκινά από την πόλη Νάιμεχεν στα ανατολικά της Ολλανδίας, την πόλη όπου γεννήθηκα. Ο πατέρας μου ήταν ένας εργατικός φούρναρης που αφού τελείωνε τη δουλειά από το φούρνο, συχνά αφηγούνταν σε μένα και τον αδελφό μου ιστορίες. Και τις περισσότερες φορές μάλιστα, μας έλεγε την ιστορία που θα μοιραστώ τώρα μαζί σας. Μια ιστορία από τότε που ο ίδιος υπηρέτησε ως στρατιώτης στις στρατιωτικές δυνάμεις της Ολλανδίας στις αρχές του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Ναζί είχαν εισβάλλει στην Ολλανδία. Οι προθέσεις τους ήταν πλέον ξεκάθαρες. Σκόπευαν να κυβερνήσουν μέσω της καταδυνάστευσης. Η διπλωματία είχε αποτύχει παταγωδώς. Έμενε μόνο η ωμή βία. Ήταν η μόνη διέξοδος. Ο πατέρας μου λοιπόν ήταν εκεί για να την επιβάλλει.
My story starts in the city of Nijmegen in the east of the Netherlands, the city where I was born. My father was a hardworking baker, but when he had finished work in the bakery, he often told me and my brother stories. And most of the time, he told me this story I'm going to share with you now. The story of what happened when he was a conscripted soldier in the Dutch armed forces at the beginning of the Second World War. The Nazis invaded the Netherlands. Their grim plans were evident. They meant to rule by means of repression. Diplomacy had failed to stop the Germans. Only brute force remained. It was our last resort. My father was there to provide it.
Όντας γιός αγρότη που ήξερε να κυνηγά, ο πατέρας μου ήταν άριστος ελεύθερος σκοπευτής. Όταν έβαζε στόχο ποτέ δεν αστοχούσε. Αυτή την καθοριστική στιγμή στην ολλανδική ιστορία ο πατέρας μου είχε αποσπαστεί στις όχθες του ποταμού Βάαλ κοντά στην πόλη Νάιμεχεν. Είχε καθαρή βολή απέναντι από τους Γερμανούς στρατιώτες οι οποίοι είχαν έρθει να κατακτήσουν μια ελεύθερη χώρα, τη χώρα του, τη χώρα μας. Πυροβόλησε.Τίποτα δεν συνέβη. Πυροβόλησε ξανά. Κανένας Γερμανός δεν έπεσε στο έδαφος νεκρός. Του πατέρα μου του είχε δοθεί ένα τόσο παλιό όπλο που η σφαίρα δεν μπορούσε καν να φτάσει στην απέναντι όχθη. Έτσι λοιπόν οι στρατιές του Χίτλερ παρέλασαν από μπροστά του δίχως αυτός να μπορεί να κάνει τίποτα γι' αυτό. Μέχρι και τη μέρα που ο πατέρας μου πέθανε ήταν αγανακτισμένος εξαιτίας εκείνων των βολών. Θα μπορούσε να είχε κάνει κάτι. Αλλά με ένα τόσο παλιό όπλο, ούτε και ο καλύτερος σκοπευτής στις ένοπλες δυνάμεις δεν θα μπορούσε να χτυπήσει στόχο. Αυτή λοιπόν η ιστορία χαράχτηκε στη μνήμη μου.
As the son of a farmer who knew how to hunt, my father was an excellent marksman. When he aimed, he never missed. At this decisive moment in Dutch history my father was positioned on the bank of the river Waal near the city of Nijmegen. He had a clear shot at the German soldiers who came to occupy a free country, his country, our country. He fired. Nothing happened. He fired again. No German soldier fell to the ground. My father had been given an old gun that could not even reach the opposite riverbank. Hitler's troops marched on, and there was nothing my father could do about it. Until the day my father died, he was frustrated about missing these shots. He could have done something. But with an old gun, not even the best marksman in the armed forces could have hit the mark. So this story stayed with me.
Έπειτα στο γυμνάσιο, εντυπωσιάστηκα από τις ιστορίες των συμμαχικών δυνάμεων.. για στρατιώτες που εγκατέλειπαν τη θαλπωρή του σπιτιού τους και ρίσκαραν τη ζωή τους για να απελευθερώσουν μια χώρα και ένα λαό που δεν γνώριζαν. Αυτοί απελευθέρωσαν τη γενέτειρά μου. Τότε ήταν που αποφάσισα ότι εγώ θα σηκώσω το όπλο... από σεβασμό και ευγνωμοσύνη απέναντι σε όλους αυτούς τους άνδρες και γυναίκες που ήρθαν για να μας απελευθερώσουν -- από τη συνειδητοποίηση πως μερικές φορές μόνον το όπλο μπορεί να σταθεί μεταξύ του καλού και του κακού.
Then in high school, I was gripped by the stories of the Allied soldiers -- soldiers who left the safety of their own homes and risked their lives to liberate a country and a people that they didn't know. They liberated my birth town. It was then that I decided I would take up the gun -- out of respect and gratitude for those men and women who came to liberate us. From the awareness that sometimes only the gun can stand between good and evil.
Γι' αυτό λοιπόν επέλεξα το όπλο, όχι για να πυροβολώ, όχι γα να σκοτώνω. όχι για να καταστρέφω μα για να εμποδίσω όλους εκείνους που θα έκαναν κακό, για να προστατέψω τους αδύναμους, για να υπερασπιστώ δημοκρατικές ιδέες, για να υπερασπιστώ την ελευθερία που έχουμε όλοι εμείς να μιλάμε σήμερα εδώ στο Άμστερνταμ για το πώς μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο.
And that is why I took up the gun -- not to shoot, not to kill, not to destroy, but to stop those who would do evil, to protect the vulnerable, to defend democratic values, to stand up for the freedom we have to talk here today in Amsterdam about how we can make the world a better place.
Κυρίες και κύριοι, δεν στέκομαι σήμερα εδώ για να εκθειάσω τα όπλα. Προσωπικά δεν μου αρέσουν τα όπλα. Και ιδίως από τη στιγμή που κάποιος έχει δεχτεί πυρά συνειδητοποιεί πέραν πάσης αμφιβολίας ότι το όπλο δεν είναι ένα εργαλείο ανδρισμού άξιο επαίνου. Στέκομαι ενώπιόν σας σήμερα για να σας μιλήσω για τη χρησιμότητα του όπλου ως εργαλείου ειρήνης και σταθερότητας. Για την ακρίβεια, το όπλο ίσως και να είναι το πιο σημαντικό εργαλείο ειρήνης και σταθερότητας στον κόσμο.
Ladies and gentlemen, I do not stand here today to tell you about the glory of weapons. I do not like guns. And once you have been under fire yourself, it brings home even more clearly that a gun is not some macho instrument to brag about. I stand here today to tell you about the use of the gun as an instrument of peace and stability. The gun may be one of the most important instruments of peace and stability that we have in this world.
Αυτό μπορεί να ακούστηκε κάπως αντιφατικό σε μερικούς. Αλλά όχι μόνον το έχω δει αυτό με τα ίδια μου τα μάτια στις αποστολές μου στο Λίβανο, το Σαράγιεβο και [ασαφές] έθνοι ως υπουργός Αμύνης της Ολλανδίας, μα αυτό υποστηρίζεται βάσει στατιστικών. Η βία έχει μειωθεί δραματικά τα τελευταία 500 χρόνια. Παρά τις εικόνες με τις οποίες βομβαρδιζόμαστε καθημερινά στις ειδήσεις, πόλεμοι μεταξύ αναπτυγμένων χωρών σπανίζουν πλέον. Τα ποσοστά φόνου στην Ευρώπη έχουν πέσει 30% από τον Μεσαίωνα. Οι εμφύλιοι πόλεμοι και τα πραξικοπήματα σημειώνουν επίσης πτωτική τάση από τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου. Τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν πως διανύουμε μια σχετικά ειρηνική περίοδο στην ανθρώπινη ιστορία.
Now this may sound contradictory to you. But not only have I seen with my own eyes during my deployments in Lebanon, Sarajevo and as the Netherlands' Chief of Defence, this is also supported by cold, hard statistics. Violence has declined dramatically over the last 500 years. Despite the pictures we are shown daily in the news, wars between developed countries are no longer commonplace. The murder rate in Europe has dropped by a factor of 30 since the Middle Ages. And occurrences of civil war and repression have declined since the end of the Cold War. Statistics show that we are living in a relatively peaceful era.
Γιατί; Γιατί έχει μειωθεί η βία; Έχει αλλάξει η ανθρώπινη φύση; Γι' αυτό ακριβώς δεν μιλούσαμε σήμερα το πρωί; Έτσι απλά λέτε να εξαφανίστηκαν τα ζωώδη ένστικτά μας για εκδίκηση, για βίαια τελετουργικά, για καθαρό μένος; Ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο; Στο τελευταίο του βιβλίο ο καθηγητής Στίβεν Πίνκερ του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ καθώς και πολλοί διανοούμενοι προκάτοχοί του συμπέραναν πως μια από τις κινητήριες δυνάμεις πίσω από τις λιγότερο βίαιες κοινωνίες αποτελεί η εξάπλωση του συνταγματικού κράτους και η εισαγωγή -σε μεγάλη κλίμακα- του κρατικού μονοπώλιου όσον αφορά τη νομιμοποίηση της χρήσης βίας... από μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, από ελέγχους και ισορροπίες και από ένα ανεξάρτητο δικαστικό σύστημα. Εν ολίγοις, ένα κρατικό μονοπώλιο που έχει υπό έλεγχο τη χρήση βίας.
Why? Why has violence decreased? Has the human mind changed? Well, we were talking about the human mind this morning. Did we simply lose our beastly impulses for revenge, for violent rituals, for pure rage? Or is there something else? In his latest book, Harvard professor Steven Pinker -- and many other thinkers before him -- concludes that one of the main drivers behind less violent societies is the spread of the constitutional state and the introduction, on a large scale, of the state monopoly on the legitimized use of violence -- legitimized by a democratically elected government, legitimized by checks and balances and an independent judicial system. In other words, a state monopoly that has the use of violence well under control.
Ένα τέτοιο μονοπώλιο της βίας, πρωτίστως λειτουργεί ως ασφαλιστική δικλείδα. Αποκλείει το ενδεχόμενο για ένα οπλικό συναγωνισμό μεταξύ πιθανά εχθρικών ομάδων μέσα στην κοινωνία μας. Επίσης, η εφαρμογή ποινών που υπερτερούν των οφελών της βίας εξασφαλίζει περαιτέρω ισορροπία. Η αποχή από τη βία καθίσταται πιο επικερδής από τη σύρραξη. Πλέον, η μη-βία λειτουργεί εποικοδομητικά. Ενισχύει την ειρήνη περαιτέρω. Όπου δεν υπάρχουν εχθροπραξίες το εμπόριο ανθεί. Και το εμπόριο αποτελεί ένα ακόμη σπουδαίο κίνητρο ενάντια στη βία. Μέσω του εμπορίου υπάρχει αμοιβαία αλληλεξάρτηση και αμοιβαίο όφελος μεταξύ των μελών. Και όπου υπάρχει αμοιβαίο όφελος, κινδυνεύουν να χάσουν πολύ περισσότερα από ό,τι θα κέρδιζαν σε περίπτωση που έκαναν πόλεμο. Ο πόλεμος πλέον δεν αποτελεί την καλύτερη λύση, και γι' αυτό η βία έχει μειωθεί.
Such a state monopoly on violence, first of all, serves as a reassurance. It removes the incentive for an arms race between potentially hostile groups in our societies. Secondly, the presence of penalties that outweigh the benefits of using violence tips the balance even further. Abstaining from violence becomes more profitable than starting a war. Now nonviolence starts to work like a flywheel. It enhances peace even further. Where there is no conflict, trade flourishes. And trade is another important incentive against violence. With trade, there's mutual interdependency and mutual gain between parties. And when there is mutual gain, both sides stand to lose more than they would gain if they started a war. War is simply no longer the best option, and that is why violence has decreased.
Αυτό, κυρίες και κύριοι, είναι το σκεπτικό πίσω από την ύπαρξη των ενόπλων δυνάμεών μου. Οι ένοπλες δυνάμεις εφαρμόζουν το κρατικό μονοπώλιο στη βία. Και το πετυχαίνουμε αυτό με νόμιμα μέσα και μόνον εφόσον η δημοκρατία μας το ζητήσει. Είναι αυτή η νόμιμη, ελεγχόμενη χρήση των όπλων που έχει συνεισφέρει σημαντικά στα στατιστικά του πολέμου, των διαταραχών και της βίας ανά την υφήλιο. Χάρη στη συμμετοχή μας σε ειρηνευτικές αποστολές έχουμε βοηθήσει στην επίλυση πολλών εμφυλίων. Οι στρατιώτες μου χρησιμοποιούν το όπλο ως εργαλείο ειρήνης.
This, ladies and gentlemen, is the rationale behind the existence of my armed forces. The armed forces implement the state monopoly on violence. We do this in a legitimized way only after our democracy has asked us to do so. It is this legitimate, controlled use of the gun that has contributed greatly to reducing the statistics of war, conflict and violence around the globe. It is this participation in peacekeeping missions that has led to the resolution of many civil wars. My soldiers use the gun as an instrument of peace.
Και γι' αυτό ακριβώς τα κράτη που έχουν καταρρεύσει είναι τόσο επικίνδυνα. Τα κράτη που έχουν καταρρεύσει δεν εφαρμόζουν νόμιμα ή δημοκρατικά ελεγχόμενα τη χρήση βίας. Τα κράτη που έχουν καταρρεύσει δεν αναγνωρίζουν το όπλο ως εργαλείο ειρήνης και σταθερότητας. Γι' αυτό ακριβώς τα κράτη που έχουν καταρρεύσει μπορούν να οδηγήσουν μια ολόκληρη περιοχή σε χάος και συγκρούσεις. Γι' αυτό η εξάπλωση της ιδέας ενός συνταγματικού κράτους αποτελεί μια τόσο σημαντική πτυχή των ξένων αποστολών. Γι' αυτό προσπαθούμε να οικοδομήσουμε ένα δικαστικό σύστημα αυτή τη στιγμή στο Αφγανιστάν. Γι' αυτό εκπαιδεύουμε αστυνόμους, δικαστές, και εισαγγελείς ανά τον κόσμο. Και γι' αυτό... ξεχωρίζει η Ολλανδία, είμαστε μοναδικοί ως προς τ' ότι... το ολλανδικό Σύνταγμα ξεκάθαρα ορίζει πώς ένα από τα κύρια καθήκοντα των ενόπλων δυνάμεων είναι να διατηρούν και να προάγουν το Διεθνές Δίκαιο.
And this is exactly why failed states are so dangerous. Failed states have no legitimized, democratically controlled use of force. Failed states do not know of the gun as an instrument of peace and stability. That is why failed states can drag down a whole region into chaos and conflict. That is why spreading the concept of the constitutional state is such an important aspect of our foreign missions. That is why we are trying to build a judicial system right now in Afghanistan. That is why we train police officers, we train judges, we train public prosecutors around the world. And that is why -- and in the Netherlands, we are very unique in that -- that is why the Dutch constitution states that one of the main tasks of the armed forces is to uphold and promote the international rule of law.
Κυρίες και κύριοι, αντικρίζοντας αυτό το όπλο ερχόμαστε αντιμέτωποι με την άσχημη πλευρά της ανθρώπινης φύσης. Κάθε μέρα ελπίζω οι πολιτικοί, οι διπλωμάτες και οι ερευνητές να καταφέρουν να μετατρέψουν την αντιπαλότητα σε ειρήνη και την απειλή σε ελπίδα. Και επίσης ελπίζω μια μέρα οι στρατοί ανά τον κόσμο να διαλυθούν και οι άνθρωποι να βρουν έναν τρόπο να ζήσουν δίχως βία ή καταπίεση. Αλλά μέχρις ότου έρθει εκείνη η μέρα, θα πρέπει τα ιδανικά μας και η ανθρώπινη αποτυχία να τα βρουν κάπου στη μέση. Μέχρις ότου έρθει εκείνη η μέρα, εγώ θα υπερασπίζομαι τη μνήμη του πατέρα μου που προσπάθησε να ρίξει στους Ναζί με εκείνο το παλιό όπλο. Θα υπερασπίζομαι τους άνδρες και τις γυναίκες που είναι έτοιμοι να ρισκάρουν τη ζωή τους για έναν πιο ειρηνικό κόσμο. Θα υπερασπίζομαι τη λοχαγό που υπέστη μερική απώλεια ακοής και μόνιμα τραύματα στο πόδι της, όταν χτυπήθηκε από ρουκέτα σε μια αποστολή στο Αφγανιστάν.
Ladies and gentlemen, looking at this gun, we are confronted with the ugly side of the human mind. Every day I hope that politicians, diplomats, development workers can turn conflict into peace and threat into hope. And I hope that one day armies can be disbanded and humans will find a way of living together without violence and oppression. But until that day comes, we will have to make ideals and human failure meet somewhere in the middle. Until that day comes, I stand for my father who tried to shoot the Nazis with an old gun. I stand for my men and women who are prepared to risk their lives for a less violent world for all of us. I stand for this soldier who suffered partial hearing loss and sustained permanent injuries to her leg, when she was hit by a rocket on a mission in Afghanistan.
Κυρίες και κύριοι, μέχρις ότου έρθει εκείνη η μέρα που θα μπορέσουμε να βάλουμε το όπλο στην άκρη, ελπίζω όλοι να συμφωνήσετε πως η ειρήνη και η σταθερότητα δεν εξασφαλίζονται χωρίς αντίτιμο. Απαιτείται σκληρή δουλειά, συχνά μάλιστα παρασκηνιακά. Απαιτείται καλός εξοπλισμός και καλά εκπαιδευμένοι, αφοσιωμένοι στρατιώτες. Εύχομαι να στηρίξετε τις προσπάθειες των ενόπλων δυνάμεων να εκπαιδεύσουν στρατιώτες όπως αυτή εδώ η αξιωματικός και να της παρέχουμε ένα καλό όπλο, αντί για ένα κακό σαν του πατέρα μου. Εύχομαι να στηρίξετε τους στρατιώτες μας όταν θα είναι εκεί έξω, όταν γυρίσουν σπίτι και όταν τραυματιστούν και χρειαστούν τη φροντίδα μας. Ρισκάρουν τη ζωή τους, για εμάς, εσάς, και δεν πρέπει να τους απογοητεύσουμε.
Ladies and gentlemen, until the day comes when we can do away with the gun, I hope we all agree that peace and stability do not come free of charge. It takes hard work, often behind the scenes. It takes good equipment and well-trained, dedicated soldiers. I hope you will support the efforts of our armed forces to train soldiers like this young captain and provide her with a good gun, instead of the bad gun my father was given. I hope you will support our soldiers when they are out there, when they come home and when they are injured and need our care. They put their lives on the line, for us, for you, and we cannot let them down.
Εύχομαι να σεβαστείτε τους στρατιώτες μου, αυτήν με το όπλο. Γιατί θέλει έναν καλύτερο κόσμο. Γιατί συνεισφέρει ενεργά στην επίτευξη αυτού, όπως και όλοι μας εδώ σήμερα.
I hope you will respect my soldiers, this soldier with this gun. Because she wants a better world. Because she makes an active contribution to a better world, just like all of us here today.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Thank you very much.
(Χειροκρότημα)
(Applause)