Everyone is both a learner and a teacher. This is me being inspired by my first tutor, my mom, and this is me teaching Introduction to Artificial Intelligence to 200 students at Stanford University.
Iedereen is zowel student als leraar. Hier zie je me geïnspireerd worden door mijn eerste lerares, mijn moeder. Hier geef ik een cursus 'Introductie tot de artificiële intelligentie' aan 200 studenten op de Universiteit van Stanford.
Now the students and I enjoyed the class, but it occurred to me that while the subject matter of the class is advanced and modern, the teaching technology isn't. In fact, I use basically the same technology as this 14th-century classroom. Note the textbook, the sage on the stage, and the sleeping guy in the back. (Laughter) Just like today.
De studenten en ik genoten van de les, maar de gedachte kwam bij me op dat het onderwerp van de les dan geavanceerd mag zijn en modern, maar de lesmethode is dat niet. In feite gebruik ik dezelfde technologie als deze 14de-eeuwse schoolklas. Je ziet het lesboek, de wijze aan het woord, en de slapende leerling achterin. (Gelach) Net als tegenwoordig.
So my co-teacher, Sebastian Thrun, and I thought, there must be a better way. We challenged ourselves to create an online class that would be equal or better in quality to our Stanford class, but to bring it to anyone in the world for free.
Dus mijn co-leraar, Sebastian Thrun, en ik dachten dat dit beter kon. We daagden onszelf uit om een online-cursus te creëren die gelijkwaardig of beter zou zijn dan onze Stanford-cursus, maar die de lessen gratis naar iedereen in de wereld zou brengen.
We announced the class on July 29th, and within two weeks, 50,000 people had signed up for it. And that grew to 160,000 students from 209 countries. We were thrilled to have that kind of audience, and just a bit terrified that we hadn't finished preparing the class yet. (Laughter)
We kondigden de cursus aan op 29 juli en binnen 2 weken hadden zich 50.000 mensen aangemeld. Dat groeide uit tot 160.000 studenten uit 209 landen. We waren enorm blij om zo'n groot publiek te hebben, en enigszins benauwd omdat we de lessen nog niet af hadden. (Gelach)
So we got to work. We studied what others had done, what we could copy and what we could change. Benjamin Bloom had showed that one-on-one tutoring works best, so that's what we tried to emulate, like with me and my mom, even though we knew it would be one-on-thousands. Here, an overhead video camera is recording me as I'm talking and drawing on a piece of paper.
Dus we gingen aan het werk. We bestudeerden wat anderen hadden gedaan, wat we konden kopiëren en wat veranderen. Benjamin Bloom had aangetoond dat 1-op-1 lesgeven het beste werkt, dus dat probeerden we na te bootsen, net als met mij en mijn moeder, zelfs al wisten we dat het één op duizenden zou zijn. Hier neemt een camera van boven op terwijl ik praat en op een stuk papier teken.
A student said, "This class felt like sitting in a bar with a really smart friend who's explaining something you haven't grasped, but are about to." And that's exactly what we were aiming for.
Een student zei: "Deze les voelde als in een café zitten met een heel slimme vriend die je iets uitlegt dat je nu nog niet snapt, maar zometeen wel." Dat is precies waarop we doelden.
Now, from Khan Academy, we saw that short 10-minute videos worked much better than trying to record an hour-long lecture and put it on the small-format screen. We decided to go even shorter and more interactive. Our typical video is two minutes, sometimes shorter, never more than six, and then we pause for a quiz question, to make it feel like one-on-one tutoring. Here, I'm explaining how a computer uses the grammar of English to parse sentences, and here, there's a pause and the student has to reflect, understand what's going on and check the right boxes before they can continue.
Bij de Khan Academy zagen we dat korte video's van 10 minuten veel beter werkten dan proberen om een les van een uur op te nemen en die op een klein beeldscherm te tonen. We besloten zelfs nog korter te gaan en nog interactiever. Onze gemiddelde video is 2 minuten, soms korter, nooit meer dan zes, waarna we pauzeren voor een meerkeuzevraag, om het te doen voelen als 1-op-1 onderwijs. Hier leg ik uit hoe een computer de Engelse grammatica gebruikt om zinnen te ontleden. Hier is een pauze waarbij de student moet nadenken, begrijpen wat er gebeurt en de juiste vakjes aankruisen voordat hij verder kan.
Students learn best when they're actively practicing. We wanted to engage them, to have them grapple with ambiguity and guide them to synthesize the key ideas themselves. We mostly avoid questions like, "Here's a formula, now tell me the value of Y when X is equal to two." We preferred open-ended questions.
Studenten leren het beste wanneer ze actief oefenen. We wilden hun aandacht vasthouden, ze laten worstelen met tweeslachtigheid en ze begeleiden om de belangrijkste ideeën zelf te verwerken. We vermeden vragen als: "Hier is een formule. Wat is de waarde van Y als X gelijk is aan 2?" We gaven de voorkeur aan open vragen.
One student wrote, "Now I'm seeing Bayes networks and examples of game theory everywhere I look." And I like that kind of response. That's just what we were going for. We didn't want students to memorize the formulas; we wanted to change the way they looked at the world. And we succeeded. Or, I should say, the students succeeded.
Eén student schreef: "Nu zie ik Bayes-netwerken en voorbeelden van speltheorie waar ik maar kijk." Van dat soort respons houd ik. Dat is precies waarnaar we streefden. We wilden niet dat studenten de formules van buiten leerden. We wilden de manier veranderen waarop ze naar de wereld keken. En dat lukte. Of eigenlijk moet ik zeggen: het lukte de studenten.
And it's a little bit ironic that we set about to disrupt traditional education, and in doing so, we ended up making our online class much more like a traditional college class than other online classes. Most online classes, the videos are always available. You can watch them any time you want. But if you can do it any time, that means you can do it tomorrow, and if you can do it tomorrow, well, you may not ever get around to it. (Laughter)
Het is een beetje ironisch dat we traditioneel onderwijs overhoop wilden gooien en we uiteindelijk onze online-les veel meer als traditionele lessen maakten dan andere online-lessen. Bij de meeste online-lessen zijn de video's altijd beschikbaar. Je kan ze op elk gewenst moment bekijken. Maar dat je het op elk moment kan doen, betekent dat je het morgen kan doen en als je het morgen kan doen, is de kans groot dat het helemaal niet gebeurt. (Gelach)
So we brought back the innovation of having due dates. (Laughter) You could watch the videos any time you wanted during the week, but at the end of the week, you had to get the homework done. This motivated the students to keep going, and it also meant that everybody was working on the same thing at the same time, so if you went into a discussion forum, you could get an answer from a peer within minutes. Now, I'll show you some of the forums, most of which were self-organized by the students themselves.
Dus herintroduceerden we de innovatie van het hebben van vervaldata. (Gelach) Je kon deze video's bekijken gedurende de hele week, maar aan het eind van de week moest je het huiswerk afhebben. Dt motiveerde de studenten om door te gaan en het betekende dat iedereen tegelijkertijd aan hetzelfde werkte. Als je dus naar een discussie-forum ging, kreeg je binnen enkele minuten een antwoord. Ik zal één van de fora laten zien, die doorgaans georganiseerd worden door de studenten zelf.
From Daphne Koller and Andrew Ng, we learned the concept of "flipping" the classroom. Students watched the videos on their own, and then they come together to discuss them. From Eric Mazur, I learned about peer instruction, that peers can be the best teachers, because they're the ones that remember what it's like to not understand. Sebastian and I have forgotten some of that. Of course, we couldn't have a classroom discussion with tens of thousands of students, so we encouraged and nurtured these online forums.
Van Daphne Koller en Andrew Ng leerden we het concept van 'het klaslokaal omdraaien'. Studenten bekeken de video's in hun eentje en kwamen daarna bijeen om ze te bespreken. Van Eric Mazur leerde ik over 'peer instruction', dat je medestudenten de beste leraren kunnen zijn, omdat zij degenen zijn die nog weten hoe het is om het niet te snappen. Sebastian en ik zijn dat deels weer vergeten. Uiteraard konden we geen klassikale discussie hebben met tienduizenden studenten, dus moedigden we deze online-fora aan.
And finally, from Teach For America, I learned that a class is not primarily about information. More important is motivation and determination. It was crucial that the students see that we're working hard for them and they're all supporting each other.
Tenslotte: van Teach for America leerden we dat een les niet primair over informatie gaat. Interessanter is motivatie en vastberadenheid. Het was cruciaal dat de studenten zagen dat we hard voor ze werken en dat ze elkaar allemaal steunen.
Now, the class ran 10 weeks, and in the end, about half of the 160,000 students watched at least one video each week, and over 20,000 finished all the homework, putting in 50 to 100 hours. They got this statement of accomplishment.
De lessen duurden 10 weken. Aan het eind keek ongeveer de helft van de 160.000 studenten minstens één video per week en ruim 20.000 maakten alle huiswerk, wat 50 tot 100 uur kostte. Ze kregen dit attest van voltooiing.
So what have we learned? Well, we tried some old ideas and some new and put them together, but there are more ideas to try. Sebastian's teaching another class now. I'll do one in the fall. Stanford Coursera, Udacity, MITx and others have more classes coming. It's a really exciting time.
Wat hebben we dus geleerd? Nou, we probeerden wat oude ideeën en wat nieuwe en voegden ze samen, maar er zijn er nog meer om te proberen. Sebastian verzorgt momenteel een nieuwe cursus. Ik doe er eentje in de herfst. Stanford Coursera, Udacity, MITx en anderen hebben meer lessen op stapel staan. Het is een erg interessante tijd.
But to me, the most exciting part of it is the data that we're gathering. We're gathering thousands of interactions per student per class, billions of interactions altogether, and now we can start analyzing that, and when we learn from that, do experimentations, that's when the real revolution will come. And you'll be able to see the results from a new generation of amazing students. (Applause)
Maar voor mij is het meest interessante deel hiervan de data die we verzamelen. We verzamelen duizenden interacties per student per klas, miljarden interacties bij elkaar, en nu kunnen we dat beginnen te analyseren. Als we daarvan leren en experimenten doen, gaat de werkelijke revolutie komen. Dan zul je de resultaten zien van een nieuwe generatie geweldige studenten. (Applaus)