Αγαπώ τα δέντρα και είμαι πολύ τυχερός, επειδή μένουμε κοντά σ' έναν θαυμάσιο βοτανικό κήπο και τις Κυριακές, συνήθως, πηγαίνω εκεί με τη γυναίκα μου και, τώρα, με τον τετράχρονο γιο μου, και σκαρφαλώνουμε στα δέντρα, παίζουμε κρυφτό. Το δεύτερο σχολείο όπου πήγα είχε μεγάλα δέντρα επίσης, είχε ένα υπέροχο λειριόδεντρο, νομίζω ότι ήταν το μεγαλύτερο στη χώρα και, επίσης, είχε πολλούς θαυμάσιους θάμνους και βλάστηση γύρω του, γύρω από τους χώρους παιχνιδιού.
I love trees, and I'm very lucky, because we live near a wonderful arboretum, and Sundays, usually, I'd go there with my wife and now, with my four-year-old, and we'd climb in the trees, we'd play hide and seek. The second school I was at had big trees too, had a fantastic tulip tree, I think it was the biggest in the country, and it also had a lot of wonderful bushes and vegetation around it, around the playing fields.
Και μια μέρα, με άρπαξαν κάποιοι από τους συμμαθητές μου, με πήγαν πίσω από τους θάμνους, με έγδυσαν, μου επιτέθηκαν, με κακοποίησαν, κι όλα αυτά, στα καλά καθούμενα. Τώρα, ο λόγος που το λέω αυτό είναι γιατί, μετά, σκεπτόμουν -- λοιπόν, πήγα ξανά μέσα στο σχολείο, ένιωθα βρώμικος, ένιωθα προδομένος, ένιωθα ντροπιασμένος, αλλά κυρίως -- κυρίως, ένιωθα αδύναμος, και τριάντα χρόνια αργότερα βρισκόμουν σ' ένα αεροπλάνο, δίπλα σε μια κυρία, τη Βερόνικα, που είναι από τη Χιλή -ήμασταν σε μια περιοδεία υπέρ των ανθρώπινων δικαιωμάτων- και άρχισε να μου λέει πως είναι να σε βασανίζουν, και, από την πολύ προνομιούχα θέση μου, αυτό ήταν το μοναδικό σημείο αναφοράς που είχα. Ήταν μια εκπληκτική εκπαιδευτική εμπειρία επειδή, για εμένα, τα ανθρώπινα δικαιώματα ήταν κάτι για το οποίο είχα, ξέρετε, ένα μερικό ενδιαφέρον, αλλά, κυρίως, ήταν κάτι που συνέβαινε σε άλλους ανθρώπους εκεί έξω.
One day I was grabbed by some of my classmates, and taken in the bushes -- I was stripped; I was attacked; I was abused; and this came out of the blue. Now, the reason I say that, because, afterwards, I was thinking -- well, I went back into the school -- I felt dirty; I felt betrayed; I felt ashamed, but mainly -- mainly, I felt powerless. And 30 years later I was sitting in an airplane, next to a lady called Veronica, who came from Chile, and we were on a human rights tour, and she was starting to tell me what it was like to be tortured, and, from my very privileged position, this was the only reference point that I had. And it was an amazing learning experience because, for me, human rights have been something in which I had, you know, a part-time interest, but, mainly, it was something that happened to other people over there.
Αλλά, το 1985, δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον Μπόνο και, όπως γνωρίζετε, είναι ένας μεγάλος τραγουδιστής, αλλά είναι μεγαλειώδης στο ψηστήρι, και --
But I got a phone call from Bono in 1985 and, as you know, he's a great singer, but he's a magnificent hustler, and --
(Γέλια)
(Laughter) --
τύπος που πολύ δύσκολα του λες όχι, και μου έλεγε, ξέρετε, ήταν αμέσως μόλις είχα κάνει το τραγούδι για τον Μπίκο, "θα κάνουμε μια περιοδεία για τη Διεθνή Αμνηστία, πρέπει να είσαι μέσα" και, πραγματικά, εκείνη ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκα στον έξω κόσμο και άρχισα να συναντώ ανθρώπους που είχαν δει την οικογένειά τους να εκτελείται μπροστά στα μάτια τους, κι ένας σύντροφός τους είχε πεταχτεί στον ωκεανό από ένα αεροπλάνο, και, ξαφνικά, αυτός ο κόσμος των ανθρώπινων δικαιωμάτων μπήκε στη ζωή μου και, πραγματικά, δεν μπορούσα να τον αποφύγω όπως παλιότερα.
a very hard guy to say no to, and he was saying, you know, just after I'd done the Biko song, we're going to do a tour for Amnesty, you have to be on it, and really that was the first time that I'd been out and started meeting people who'd watched their family being shot in front of them, who'd had a partner thrown out of an airplane into an ocean, and suddenly this world of human rights arrived in my world, and I couldn't really walk away in quite the same way as before.
Κι έτσι, συμμετείχα σ' αυτή την περιοδεία, η οποία ήταν υπέρ της Διεθνούς Αμνηστίας και, ύστερα, το '88, διαδέχτηκα τον Μπόνο και προσπαθούσα να μάθω πώς κάνεις ψηστήρι. Δεν υπήρξα τόσο καλός, αλλά καταφέραμε να έχουμε τον Γιουσού Ν' Ντουρ, τον Στινγκ, την Τρέισι Τσάπμαν και τον Μπρους Σπρίνγκστιν σε μια παγκόσμια περιοδεία για τη Διεθνή Αμνηστία, και αυτή ήταν μια καταπληκτική εμπειρία. Και, γι' άλλη μια φορά, πήρα ένα σπάνιο μάθημα και ήταν η πρώτη φορά, που συνάντησα πολλούς απ' αυτούς τους ανθρώπους σε διάφορες χώρες, και αυτές οι ιστορίες με τα ανθρώπινα δικαιώματα έγιναν πολύ πιο πραγματικές, και, γι' άλλη μια φορά, δεν μπορούσα να τα αποφύγω έτσι άνετα όλα αυτά.
So I got involved with this tour, which was for Amnesty, and then in '88 I took over Bono's job trying to learn how to hustle. I didn't do it as well, but we managed to get Youssou N'Dour, Sting, Tracy Chapman, and Bruce Springsteen to go 'round the world for Amnesty, and it was an amazing experience. And, once again, I got an extraordinary education, and it was the first time, really, that I'd met a lot of these people in the different countries, and these human rights stories became very physical, and, again, I couldn't really walk away quite so comfortably.
Αλλά αυτό που πραγματικά με εξέπληξε -και για το οποίο δεν είχα ιδέα- ήταν ότι μπορεί να υποφέρεις κατ' αυτόν τον τρόπο και, μετά, όλη αυτή η εμπειρία σου, η ιστορία σου, να θεωρηθεί ψεύτικη, να θαφτεί και να ξεχαστεί. Και φάνηκε ότι όποτε υπήρχε μια φωτογραφική μηχανή εκεί κοντά, ή μια βιντεοκάμερα ή μια κινηματογραφική κάμερα, ήταν πολύ δυσκολότερο, γι' αυτούς που έχουν την εξουσία, να θάψουν την υπόθεση. Η Ρίμποκ έφτιαξε ένα ίδρυμα υποστήριξης των περιοδειών "Ανθρώπινα Δικαιώματα Τώρα" και υπήρξε μια απόφαση τότε -- κάναμε μια πρόταση, για μερικά χρόνια να προσπαθήσουμε να στήσουμε ένα τμήμα που θα έδινε βιντεοκάμερες σε ακτιβιστές των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Αυτό, στην πραγματικότητα, δεν οδήγησε πουθενά, και μετά συνέβη το περιστατικό με τον Ρόντνεϊ Κινγκ, οπότε ο κόσμος σκέφτηκε ότι, εντάξει, αν έχεις μια κάμερα στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή, ή -ίσως- τη λάθος στιγμή, ανάλογα με το ποιος είσαι, τότε πραγματικά μπορείς, να αρχίσεις να κάνεις κάτι, να κάνεις καμπάνιες, να ακούγεσαι, να λες στους ανθρώπους τι συμβαίνει.
But the thing that really amazed me, that I had no idea, was that you could suffer in this way and then have your whole experience, your story, denied, buried and forgotten. And it seemed that whenever there was a camera around, or a video or film camera, it was a great deal harder to do -- for those in power to bury the story. And Reebok set up a foundation after these Human Rights Now tours and there was a decision then -- well, we made a proposal, for a couple of years, about trying to set up a division that was going to give cameras to human rights activists. It didn't really get anywhere, and then the Rodney King incident happened, and people thought, OK, if you have a camera in the right place at the right time, or, perhaps, the wrong time, depending who you are, then you can actually start doing something, and campaigning, and being heard, and telling people about what's going on.
Έτσι, η Witness ξεκίνησε το '92 και, από τότε, έχει δώσει βιντεοκάμερες σε πάνω από 60 χώρες. Και κάνουμε καμπάνιες μαζί με ομάδες ακτιβιστών και τους βοηθάμε να προωθήσουν τα θέματά τους και, μάλιστα, θα σας δείξω, σε λίγο, μία από τις πιο πρόσφατες καμπάνιες. Δυστυχώς, είναι μια ιστορία από την Ουγκάντα και, αν και είχαμε μια θαυμάσια ιστορία από την Ουγκάντα χθες, αυτή εδώ δεν είναι και τόσο ευχάριστη. Λοιπόν, στο βόρειο τμήμα της Ουγκάντα, υπάρχουν περίπου 1,5 εκατομμύριο εκτοπισθέντες στο εσωτερικό της χώρας, άνθρωποι που δεν είναι πρόσφυγες σε μια ξένη χώρα, αλλά εξαιτίας του εμφύλιου πόλεμου, που συνεχίζεται ασταμάτητα για περίπου 20 χρόνια, δεν έχουν μέρος για να μείνουν. Και 20.000 πιτσιρίκια έχουν απαχθεί για να γίνουν παιδιά-στρατιώτες και το Διεθνές Δικαστήριο κυνηγά πέντε από τους ηγέτες του... να δεις, πως τον λένε... ξεχνάω το όνομα αυτού του στρατού, είναι ο Αντιστασιακός Στρατός του Κυρίου νομίζω, αλλά η κυβέρνηση, επίσης, δεν έχει λευκό μητρώο, λοιπόν, ας προχωρήσουμε στο πρώτο βίντεο.
So, WITNESS was started in '92 and it's since given cameras out in over 60 countries. And we campaign with activist groups and help them tell their story and, in fact, I will show you in a moment one of the most recent campaigns, and I'm afraid it's a story from Uganda, and, although we had a wonderful story from Uganda yesterday, this one isn't quite so good. In the north of Uganda, there are something like 1.5 million internally displaced people, people who are not refugees in another country, but because of the civil war, which has been going on for about 20 years, they have nowhere to live. And 20,000 kids have been taken away to become child soldiers, and the International Criminal Court is going after five of the leaders of the -- now, what's it called? I forget the name of the of the army -- it's Lord's Resistance Army, I believe -- but the government, also, doesn't have a clean sheet, so if we could run the first video.
(Μουσική) Γυναίκα: Η ζωή στον καταυλισμό δεν είναι ποτέ απλή. Ακόμα και σήμερα η ζωή είναι δύσκολη. Μένουμε γιατί φοβόμαστε ότι αυτό που μας έσπρωξε στον καταυλισμό... υπάρχει ακόμα στην πατρίδα μας. Κείμενο: "Μεταξύ Δύο Πυρών: Βασανιστήρια και Εκτοπισμοί στη Bόρεια Ουγκάντα" Άντρας: Όταν ήμασταν στα σπίτια μας, ήταν οι αντάρτες του στρατού του Κόνι που μας ενοχλούσαν. Στην αρχή, ήμασταν ασφαλείς στον καταυλισμό. Αλλά, ύστερα, οι κυβερνητικοί στρατιώτες άρχισαν να μας κακομεταχειρίζονται πολύ.
(Music) Woman: Life in the camp is never simple. Even today life is difficult. We stay because of the fear that what pushed us into the camp ... still exists back home. Text: "Between Two Fires: Torture and Displacement in Northern Uganda" Man: When we were at home, it was Kony's [rebel] soldiers disturbing us. At first, we were safe in the camp. But later the government soldiers began mistreating us a lot.
(Στρατιωτικό Εμβατήριο) Τζένιφερ: Ένας στρατιώτης προχώρησε στον δρόμο και ρωτούσε που είχαμε πάει. Η Έβελιν κι εγώ κρυφτήκαμε πίσω απ' τη μητέρα μου. Έβελιν: Μας διέταξε να κάτσουμε κάτω, και έτσι καθίσαμε. Ήρθε επίσης και ο άλλος στρατιώτης. Τζένιφερ: Ο άντρας ήρθε και άρχισε να με γδύνει. Ο άλλος μετέφερε την Έβελιν παράμερα. Αυτός που με ατίμαζε, μετά έφυγε και πήγε να βιάσει την Έβελιν. Και αυτός που βίαζε την Έβελιν, ήρθε και ατίμασε κι εμένα. Άντρας: Οι στρατιώτες, με κλομπ τόσο μακριά, μας χτυπούσαν για να αποσπάσουν μια ομολογία. Ενώ μας χτυπούσαν, μας έλεγαν συνέχεια: "Πείτε την αλήθεια!" Γυναίκα: Επέμεναν ότι έλεγα ψέματα. Κι εκείνη τη στιγμή, πυροβόλησαν και χτύπησαν τα δάχτυλα του χεριού μου. Έπεσα κάτω. Αυτοί έφυγαν για να συναντήσουν τους άλλους... με θεώρησαν νεκρή.
(Chanting) Jennifer: A soldier walked onto the road, asking where we'd been. Evelyn and I hid behind my mother. Evelyn: He ordered us to sit down, so we sat down. The other soldier also came. Jennifer: The man came and started undressing me. The other one carried Evelyn aside. The one who was defiling me then left me and went to rape Evelyn. And the one who was raping Evelyn came and defiled me also. Man: The soldiers with clubs this long beat us to get a confession. They kept telling us, "Tell the truth!" as they beat us. Woman: They insisted that I was lying. At that moment, they fired and shot off my fingers. I fell. They ran to join the others ... leaving me for dead.
(Μουσική) Κείμενο: Η Ουγκάντα επικύρωσε τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών κατά των βασανιστηρίων το 1986. Ως βασανιστήριο ορίζεται κάθε πράξη δια της οποίας δριμύς πόνος ή ταλαιπωρία, είτε σε σωματικό είτε σε πνευματικό επίπεδο, σκόπιμα προκαλείται από ένα πρόσωπο που δρα με την υπηρεσιακή του ιδιότητα με σκοπό τη λήψη πληροφοριών ή ομολογίας, καθώς και την τιμωρία, τον καταναγκασμό ή τον εκφοβισμό.
(Music) Text: Uganda ratified the Convention Against Torture in 1986. Torture is defined as any act by which severe pain of suffering, whether physical or mental, is intentionally inflicted by a person acting in an official capacity to obtain information or a confession, to punish, coerce or intimidate.
Πίτερ Γκάμπριελ: Ώστε τα βασανιστήρια δεν είναι κάτι που πάντοτε συμβαίνει σε ξένο έδαφος. Στην πατρίδα μου... βλέπαμε φωτογραφίες Βρετανών στρατιωτών που χτυπούσαν νεαρούς Ιρακινούς, έχουμε το Αμπού Γκράιμπ, έχουμε το Γκουαντάναμο Μπέι, και ο οδηγός που με πήγε στο αεροδρόμιο του Νιούαρκ μου είπε μια ιστορία, ότι στη μέση της νύχτας, στις 4 π.μ., τον πήραν από το σπίτι του στο Κουίνς -- τον πήγαν σε κάποιο μέρος στις μεσοδυτικές ΗΠΑ, ότι τον ανέκριναν και τον βασάνισαν και αφέθηκε ελεύθερος τέσσερις εβδομάδες μετά, επειδή είχε το ίδιο -ήταν από τη Μέση Ανατολή- και είχε το ίδιο όνομα με έναν από τους πιλότους της επίθεσης της 11ης Σεπτεμβρίου, και αυτό μπορεί να είναι ή να μην είναι αλήθεια, δεν μου φάνηκε ψεύτης πάντως.
Peter Gabriel: So torture is not something that always happens on other soil. In my country, it was -- we had been looking at pictures of British soldiers beating up young Iraqis; we've got Abu Ghraib; we've got Guantanamo Bay. I had a driver on my way to Newark Airport, and he told me a story that, in the middle of the night, 4 a.m., he'd been taken out of his home in Queens -- taken to a place in the Midwest, that he was interrogated and tortured and returned to the street four weeks later, because he had the same -- he was Middle Eastern, and he had the same name as one of the 9/11 pilots, and that may or may not be true -- I didn't think he was a liar, though.
Και νομίζω ότι αν κοιτάξουμε παντού στον κόσμο, όπως λιώνουν οι πάγοι στους πόλους, τα ανθρώπινα δικαιώματα, για τα οποία έχουν δοθεί μάχες, για πολλές εκατοντάδες χρόνια σε ορισμένες περιπτώσεις, επίσης αποδυναμώνονται με μεγάλη ταχύτητα και αυτό είναι κάτι που χρειάζεται να το κοιτάξουμε και, πιθανώς, πρέπει ν' αρχίσουμε καμπάνιες γι' αυτό. Εδώ, επίσης, να πω ότι ένας από τους συντρόφους μας ήταν μέλος του προγράμματος "Βιβλία όχι Κάγκελα" του Βαν Τζόουνς, κι έχουν καταφέρει -στην Καλιφόρνια- με το κινηματογραφικό υλικό τους να αλλάξουν τα σωφρονιστικά συστήματα ανηλίκων, και είναι πιστεύω, πολύ πιο ανθρώπινες οι μέθοδοι που εξετάζονται, όπως το πώς θα πρέπει να φυλακίζεις νεαρά παιδιά, και για αρχή, να πούμε ότι αυτό είναι αμφισβητήσιμο, και θέματα όπως η -πολύ κοντινή- ιστορία του κ. Μοράλες: συγνώμη κ. Γκάμπριελ, θα σας πείραζε να αναβάλουμε την εκτέλεση σας για λίγο καιρό; Όχι, καθόλου, κανένα πρόβλημα, με την άνεσή σας. Όμως, σίγουρα, όποιος κι αν είναι αυτός ο άνθρωπος, ότι κι αν έχει κάνει, αυτή είναι μια απάνθρωπη και ασυνήθιστη τιμωρία.
And, I think, if we look around the world, as well as the polar ice caps melting, human rights, which have been fought for, for many hundreds of years in some cases, are, also, eroding very fast, and that is something that we need to take a look at and, maybe, start campaigning for. I mean, here, too, one of our partners was at Van Jones and the Books Not Bars project -- they have managed, with their footage in California to change the youth correction systems employed, and it's much -- much -- I think, more humane methods are being looked at, how you should lock up young kids, and that's questionable to start off. And as the story of Mr. Morales, just down the road, excuse me, Mr. Gabriel, would you mind if we delayed your execution a little bit? No, not at all, no problem, take your time. But this, surely, whoever that man is, whatever he's done, this is cruel and unusual punishment.
Η Witness προσπαθεί να οπλίσει με βιντεοκάμερες τους γενναίους ανθρώπους οι οποίοι, συχνά, θέτουν τη ζωή τους σε κίνδυνο, παντού στον κόσμο, και θα ήθελα να σας δείξω λίγα ακόμα σχετικά μ' αυτό. Σας ευχαριστώ.
Anyway, WITNESS has been trying to arm the brave people who often put their lives at risk around the world, with cameras, and I'd like to show you just a little more of that. Thank you.
(Κεραυνός) Κείμενο: Μπορείς να πεις ότι μια ιστορία είναι κατασκευασμένη.
(Thunder) Text: You can say a story is fabricated.
(Μουσική) Κείμενο: Μπορείς να πεις ότι κάποιοι ένορκοι δωροδοκήθηκαν. Μπορείς να πεις ότι ένας άνθρωπος ψεύδεται. Μπορείς να πεις ότι δεν εμπιστεύεσαι τις εφημερίδες. Αλλά δεν μπορείς να πεις ότι αυτά που μόλις είδες δεν συνέβησαν ποτέ. Βοήθησε τη WITNESS να δώσει βιντεοκάμερες στον κόσμο. Κινηματογράφησε ένα βίντεο ξεσκέπασε την αδικία αποκάλυψε την αλήθεια, δείξε μας τα λάθη του κόσμου και ίσως μπορούμε να βοηθήσουμε ώστε να διορθωθούν. WITNESS Όλα τα βίντεο που μόλις είδατε έχουν γυριστεί από ομάδες υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων που συνεργάζονται με τη WITNESS.
(Music) Text: You can say a jury is corrupt. You can say a person is lying. You can say you don't trust newspapers. But you can't say what you just saw never happened. Help WITNESS give cameras to the world. Shoot a video; expose injustice; reveal the truth; show us what's wrong with the world; and maybe we can help make it right. WITNESS. All the video you have just seen was recorded by human rights groups working with WITNESS.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Πίτερ Γκάμπριελ: Η WITNESS γεννήθηκε από την τεχνολογική καινοτομία, υπό την έννοια ότι η μικρή, φορητή, ψηφιακή βιντεοκάμερα ήταν, αληθινά, αυτό που της έδωσε τη δυνατότητα ύπαρξης. Και, επίσης, προσπαθούμε να δίνουμε υπολογιστές στον κόσμο, έτσι ώστε οι ομάδες να μπορούν να επικοινωνούν πολύ πιο αποτελεσματικά, να οργανώνουν τους αγώνες τους πολύ πιο αποτελεσματικά, αλλά, τώρα, έχουμε τη θαυμάσια δυνατότητα που μας δίνει το κινητό τηλέφωνο με την ενσωματωμένη κάμερα, επειδή είναι φτηνό, βρίσκεται παντού και διαδίδεται γρήγορα σ' όλο τον κόσμο, και αυτό είναι πολύ συναρπαστικό για εμάς.
PG: WITNESS was born of technological innovation -- in a sense the small, portable, DV cam was really what allowed it to come into being. And we've also been trying to get computers out to the world, so that groups can communicate much more effectively, campaign much more effectively, but now we have the wonderful possibility, which is given to us from the mobile phone with the camera in it, because that is cheap; it's ubiquitous; and it's moving fast all around the world -- and it's very exciting for us.
Κι έτσι, το όνειρο είναι ότι θα μπορούσαμε να έχουμε έναν κόσμο στον οποίο όλοι αυτοί που τους έχει συμβεί κάτι άσχημο, όπως αυτά που είδαμε, να έχουν την ευκαιρία να ανεβάσουν την ιστορία τους στο Διαδίκτυο, να την βλέπει ο κόσμος, να την παρακολουθεί, ώστε, πραγματικά, να ξέρουν ότι μπορούν ν' ακουστούν, ότι θα μπορούσε να υπάρχει ένας τεράστιος ιστότοπος, ίσως, κάτι παρόμοιο με το Google Earth, όπου θα μπορούσες να περιηγηθείς και να ανακαλύψεις τι πραγματικά συμβαίνει στους κατοίκους της Γης, μ' έναν τρόπο -- αυτό που η συγκεκριμένη τεχνολογία επιτρέπει είναι, όντως, ότι πολλά από τα παγκόσμια προβλήματα μπορούν να έχουν ένα ανθρώπινο πρόσωπο, ότι μπορούμε, πράγματι, για πρώτη φορά, να δούμε ποιος πεθαίνει από AIDS ή ποιος πέφτει θύμα ξυλοδαρμού, και μπορούμε να ακούσουμε τις ιστορίες τους μ' έναν τρόπο που η κουλτούρα των μπλόγκερ... αν μπορούμε να περάσουμε κάτι τέτοιο στα πεδία αυτού του είδους, πραγματικά, νομίζω ότι μπορούμε να μεταμορφώσουμε τον κόσμο με κάθε δυνατό τρόπο. Θα μπορούσε να αναπτυχθεί ένα καινούριο κίνημα, που ξεκινά από χαμηλά, υψώνεται προς το φως και δυναμώνει καθώς μεγαλώνει, ακριβώς όπως ένα δέντρο. Σας ευχαριστώ.
And so, the dream is that we could have a world in which anyone who has anything bad happen to them of this sort has a chance of getting their story uploaded, being seen, being watched, that they really know that they can be heard, that there would be a giant website, maybe, a little like Google Earth, and you could fly over and find out the realities of what's going, for the world's inhabitants. In a way what this technology is allowing is, really, that a lot of the problems of the world can have a human face, that we can actually see who's dying of AIDS or who's being beaten up, for the first time, and we can hear their stories in a way that the blogger culture -- if we can move that into these sort of fields, I think we can really transform the world in all sorts of ways. There could be a new movement growing up, rising from the ground, reaching for the light, and growing strong, just like a tree. Thank you.