I used to be a Malthusian. This was my mental model of the world: exploding population, small planet; it's going to lead to ugly things. But I'm moving past Malthus, because I think that we just might be about 150 years from a kind of new enlightenment.
Раніше я був прихильником теорії Мальтуса. Така була модель світу в моєму баченні. Швидко зростаюче населення, маленька планета - з цього діла не буде. Але я залишаю Мальтуса в минулому, тому що думаю, що приблизно через 150 років настане нове просвітлення.
Here's why. This is the U.N.'s population data, you may have seen, for the world. And the world's population expected to top out at something hopefully a bit less than 10 billion, late this century. And after that, most likely it's going to begin to decline. So what then? Most of the economic models are built around scarcity and growth. So a lot of economists look at declining population and expect to see stagnation, maybe depression. But a declining population is going to have at least two very beneficial economic effects.
І ось чому. Це дані ООН про населення планети, які ви могли зустрічати раніше. Згідно прогнозу, воно досягне піку, на щастя, менше 10 мільярдів, у кінці цього сторіччя. І скоріш за все, після цього почне зменшуватись. Що ж тоді? Більшість економічних моделей заснована на дефіциті та рості. Таким чином, багато економістів розглядають спад населення як ознаку застою, можливо, депресії. Але спад населення матиме принаймні два позитивних ефекта.
One: fewer people on a fixed amount of land make investing in property a bad bet. In the cities, a lot of the cost of property is actually wrapped up in its speculative value. Take away land speculation, price of land drops. And that begins to lift a heavy burden off the world's poor.
По-перше, чим менше людей на певній ділянці землі, тим не вигідніше вкладати в нерухомість. В містах ціна на нерухомість роздувається спекуляцією. Якщо елімінувати спекуляцію на землю, її ціна впаде. І це зніме важку ношу зі світової бідноти.
Number two: a declining population means scarce labor. Scarce labor drives wages. As wages increase that also lifts the burden on the poor and the working class. Now I'm not talking about a radical drop in population like we saw in the Black Death. But look what happened in Europe after the plague: rising wages, land reform, technological innovation, birth of the middle class; and after that, forward-looking social movements like the Renaissance, and later the Enlightenment.
По-друге, спад населення означає дефіцит робочої сили. Дефіцит робочої сили веде до росту зарплати. Коли заробітна плата зростає, це також знімає тягар з бідноти та робочого класу. Прошу відмітити, що я не маю на увазі стрімкий спад населення, як за часів Бубонної Чуми. Але подивіться, що відбулося в Європі після чуми: зростаючі зарплати, земельна реформа, технологічні інновації, поява середнього класу. І нарешті, передові соціальні рухи, такі як Ренесанс і пізніше доба просвітництва.
Most of our cultural heritage has tended to look backward, romanticizing the past. All of the Western religions begin with the notion of Eden, and descend through a kind of profligate present to a very ugly future. So human history is viewed as sort of this downhill slide from the good old days.
Більша частина нашого культурного спадку змушує озиратися назад, ідеалізуючи минуле. Всі західні релігії починаються з поняття Едему і переходять через божевільне теперішнє в дуже потворне майбутнє. Людська історія, здається, котиться по похилій від колишніх гарних часів.
But I think we're in for another change, about two generations after the top of that curve, once the effects of a declining population start to settle in. At that point, we'll start romanticizing the future again, instead of the nasty, brutish past.
Але я думаю, що нас чекає ще одна зміна. Приблизно через два покоління після піку тієї кривої, коли ефект спаду населення почне стабілізуватись. В цей момент ми знову почнемо ідеалізувати майбутнє, а не потворне і жорстоке минуле.
So why does this matter? Why talk about social-economic movements that may be more than a century away? Because transitions are dangerous times. When land owners start to lose money, and labor demands more pay, there are some powerful interests that are going to fear for the future. Fear for the future leads to some rash decisions. If we have a positive view about the future then we may be able to accelerate through that turn, instead of careening off a cliff.
Чому це важливо? Навіщо розмірковувати про соціально-економічні рухи, які більш ніж за століття від нас? А тому, що перехідні періоди небезпечні. Коли землевласники починають втрачати гроші, а працівники вимагають більш високої зарплати, сильні світу цього починають побоюватись за своє майбутнє. Страх за майбутнє призводить до необдуманих рішень. Якщо ми позитивно дивимось у майбутнє, можливо, ми могли б прискорити ці зміни замість того, щоб летіти з обриву.
If we can make it through the next 150 years, I think that your great great grandchildren will forget all about Malthus. And instead, they'll be planning for the future and starting to build the 22nd Century Enlightenment. Thank you. (Applause)
Якщо ми здійснимо це протягом наступних 150 років, я думаю, що ваші пра-пра-правнуки зовсім забудуть про Мальтуса. Замість цього, вони будуть планувати майбутнє і почнуть добу просвітництва 22-го сторіччя. Дякую. (Оплески)